#سرگذشت #برشی_از_یک_زندگی #رعیت_زاده #قسمت_هجدهم میدونم بیداری و زدی به در بی عاری اومده بودم بگم هوا روشن بشه واویلا راه میوفته تو عمارت ی مدت نیستم.توام زیاد تو چشم نباش کاسه کوزه ها رو روی سرت بشکنن.اومده بودم ببینمت و برم ولی بی معرفتی حنا.صدای قدمای پاش و شنیدم چشمامو بستم از ته دل از اعماق وجودم اندازه تموم بی رحمیا گریه کردم.خوابم نبرد رفتم تو مطبخ خدمه ها تازه دست به کار شده بودن به گرم کردن کاچی وروغن حیوونی و تخم مرغ محلی.ایده زمونه ما این بو تازه عروس یا دختری که تازه سیکل میشه گرمیجات مقوی بخوره پسر زا میشه.استینمو دادم بالا و کمک کردم.بی بی زلیخا سراغمو گرفت و کلی بد و بیراه نثارم کرد که چرا دیشب غیب شدم بااینحال استرس داشت گفتم بی بی جان خیره!چرا دستپاچه ای؟همین حرف کافی بود تا بی بی بجای ناسزا لب به گلایه باز کنه و بگه حنا ارباب زاده غیب شده.صبحی خانم بزرگ رفته طلب دستمال کنه ارباب زاده نبوده که هیچ نو عروسشم دست نخورده گذاشته.پیغوم گذاشته واسه ارباب که دست بهش نزدم خودتون این ننگ و پاک کنید تا با دل رستم بازی نکنید.حنا دورت بگردم امروز برو سمت اسطبل اسبا زیادی تو حیاط نچرخ که مصیبت میشه.گفتم شما میدونی چرا خانوم بزرگ اینقدر از من بدش میاد؟!بی بی نگام کرد ؛ نمیدونم توی نگاهش اه بود ، حسرت یا افسوس که گفت: نمیدونم ولی تا میتونی از خانوم بزرگ دور باش و نذار جلوی چشمش باشی که عقده این همه سال و سر توی یتیم دربیاره!ناشتا رفتم اسطبل ومشغول شدم که صدای فریاد های ارباب و خانوم بزرگ همه رو به حیاط کشوند.ارباب داشت به خدمه ها میگفت که اگه کسی از رستم خبر داره و بهش نگه بلایی به روزگارش میاره که اون سرش ناپیداست.هر چند از رستم خبر نداشتم اما زن رستم بودم و تموم ترسم این بود که اگه چیزی بفهمن چه بلایی سرم میاوردن! به گفته بی بی اصلا توی حیاط نرفتم و از همونجا عربده های ارباب گوش میدادم صدا قطع شد سایه ای باعث ترسم شد سر بلند کردم که نگاهم با نگاه خانوم بزرگ تلاقی کرد.چشمهاشو ریز،کرد همونطور که مشکوک نگام میکرد گفت: نگفتی...با تعجب گفتم: سلام خانوم بزرگ. چیو نگفتم؟!؟!گردنش و کج کرد گفت: رستم کجاست؟لرزون گفتم: به روح پدر و مادرم خبری ندارم.دست به کمر نگاهم کرد گفت: مطمئنی؟! بعد از اینکه از سرتا پا بهم نگاهی کرد جلو پام تف انداخت و رفت.این زن انقدر ازم متنفر بود که حتی اگر جلوی چشماشم ظاهر نمیشدم خودش به هر طریقی پیدام میکرد و از اونجایی که به وجودم شک کرده بود اگر زبونم لال بلایی سر رستم میومد روزگارم سیاه بود!خوب که از کت و کول افتادم شنیدم یکی از دور صدام میزنه که هرجا هستی زود بیا.دست و پاهام شل شد!یکی از خدمه ها هراسون خودشو رسوند بهم گفت حنا بجنب که خانم بزرگ کارت داره. خانم دوتا نگهبان زیر بغلم و گرفتن بردن انداختن زیر پای خانم بزرگ.خون از چشماش میریخت!عروس رستم با چشمای خیس ولی سر به زیر کنارش نشسته بود اما از ارباب خبری نبود.زانوهام درد گرفتن!از دلشوره و دل اشوبی حس کردم خودم و خیس کردمخیره به لبای خانم بودم تا ببینم سر چی و واسه چی قراره‌مجازات بشم که بالاخره زبونش چرخید با صدایی کلفت گفت تو که گفتی از رستم خبر نداری.گفتم به والله ندارم گفت اما یکی از خدمه ها گفته دیشب رستمو حوالی اتاقت دیده!با بغض گفتم من و چه به رستم خان خانم بزرگ.مگه کسی باورم میکرد؟از نظر خانم من دشمن بودم به یکی از خدمه هایی که کنارش بود اشاره زد و گفت: همینجا موهاش و از ته بتراشید تا حالیش بشه به اربابش دروغ نگه.ببینم اونوقت به چیش مینازه!مگه میشد التماس کنم یا بگم از رستم خبر ندارم؟خانم یک نفس میگفت میبرید و میدوخت‌.هیچ کاری از دستم برنمیومد جز گریه و زاری...چارقدم و به زور از سرم کشیدن از ته دل جیغ میزدم بهم رحم کنن ولی خبری از مروت و دلسوزی نبود تااینکه دم موهام که تو مشت یکی از خدمتکارای گنده منده چرخید ارباب بزرگ سر رسید.ی عربده بی سرو ته زد تا همهمه بخوابه رو کرد به زنش گفت زن اینجا چکار میکنی معرکه گرفتی چیو به رعیت ثابت کنی؟نکنه پاتختی عروست و بیخبر جشن گرفتی؟با دیدن سرو وضعم گفت چطور به خودت اجازه میدی تو خونه ام به رعیت زیر دستم توهین کنی؟خانم بزرگ مقتدرانه گفت خانم این عمارتم با هرکی اندازه لیاقتش رفتار میشه میدونه رستم کجاست ولی زیر بار نمیره.خدمه ها ولم کردن.خدمه ها ولم کردن ارباب گفت دخترک حقیقت داره؟رستم به تو حرفی زده؟تا جاییکه میدونم رستم حق داره به هر دختری از این ابادی ناخونک بزنه چون اختیار داره.پس نه اولیشی نه اخریش که هوا ورت داره زیر پاش بشینی و دلبری کنی عقدت کنه و فراریش بدی. ادامه ساعت ۲۱ شب ࿐჻❥⸙🦋⸙❥჻࿐ @Shaparaakiii

#سرگذشت #برشی_از_یک_زندگی #رعیت_زاده #قسمت_نوزدهم با اشکایی که ردش روی گونه ام خشک شده بود و باز تر میشد گفتم همه افتراست ارباب.من و چه به بزرگ زاده ها و اعیونیا.جز تمیز کردن کثافت و کنیزی شما لیاقتم نیست.به روح پدر و مادرم قسم که هیچ خبری ازش ندارم. نمیدونم چرا خانوم بزرگ باور نمیکنه!که خانوم بزرگ فریاد زد؛حاشا به دیوار بلند مش صفر با قسم و ایه میگه رستم و دور و ور اتاقت دیده چرا منکرش میشی؟نکنه دست داری تو فرارش؟اصلارستم اونجا چی میخواسته؟گریه کردم و گفتم: نمیدونم مش صفر چی دیده اما به همه مقدسات از ارباب زاده بیخبرم.ارباب با نگاه تیزش به همه فهموند متفرق بشن.طولی نکشید همه رفتن حتی خانم بزرگ که با حرص و خط و نشون نگام میکرد.تنها که شدیم گفت حجاب کن ولی چرا اصرار دارن ثابت کنن تو معشوقه ی رستمی؟یعنی باورـ کنم از سر کینه بهت شکاک شده؟چارقدم و انداختم سرم با هق هق گفتم عرق پام به عمارت خشک نشده خانم ازم کینه داشت اینهمه بدخلقی به ی رعیتم نمیفهمم خدابیامرز مادرم که زنده بود دائم گوشزد میکرد از ارباب زاده دوری کنم نمیدونم چرا ولی گوش به حرفش میدادم.از شانس واقبالم افتادم جایی که ارباب زاده زندگی میکنه مصیبتشم با منه شاید مادرم این روزا رو میدید و میگفت از ارباب زاده حذر کنم. گفت به خدا قسم اگر تار مویی از سرت کم میشد این عمارت و با خانوم بزرگ و‌خدمه هاش به اتیش میکشیدم.مونده بودم چرا هر چی خانوم بزرگ اصرار داشت با رستمم ارباب سعی داشت از این واقعیت فرار کنه هیچی نمیفهمیدم بجز اینکه زودتر دور ازچشم همه پناه ببرم به اتاقکم.اون چند روزی که همه دنبال رستم بودن خان حسابی باهام چپ افتاده بود.چقدر اذیتم کرد و زخم زبون میزد!تا چشم ارباب و دور میدید ی دل سیر کتک میخوردم بعد تو طویله حبس میشدم و غذا بهم نمیدادن اتیش تند خانم که کمی خنک میشد از طویله ازادم میکردن بجاش ازم بیگاری میکشیدن.جون تو تنم نمونده بود روز به روز اب میرفتم بخاطر تنبیه کار نکرده ای که سهمی توش نداشتم.این اخریا دیگه پاهام دولا میشد وقتی راه میرفتم خانم بزرگ جوری نمیزد که سر و صورتم کبود بشه ارباب بهش خورده بگیره بجاش تا توان داشت می کوبید به دست و پام و گاهیم به کمرم و شکمم لگد میزد که نفسم بند میومد با خباثت میگفت اجاقت کور بشه دربدر.نیمه های شب تازه از کار دست کشیده بودم تو جام پهلو به پهلو میشدم که در زدن.ترس نبود که چهارستون تنم به لرزه دراومد که اینوقت شب کیه؟نکنه ارباب اومده قصد جونمو کنه؟چجوری بگم محرم پسرتم کارت کم از گناه کبیره نیست؟اما وقتی صدا اومد که میگفت حنا جانم باز کن در و هنوزم قهری؟باز کن پشت درم الانه کسی ببینه اینجام!اشکام ریخت و نفهمیدم چجوری سرپا شدم در و که باز کردم خودشو انداخت داخل.دست کشید رو موهای کم پشتم که به لطف خانم بزرگ چند تاربیشتر نمونده بود گفت جانم به قربانت چرا استخونی شدی؟چرا میلنگی؟رو دستاش بلندم کرد گذاشت رو تشکم و گفت بهت سخت گرفتن؟مگه نگفتم سرسختی نکن باهام بیا؟چرا دستات زمخت شده چی بهت گذشته حنا؟چرا مثل پیرزنا چروکیده شدی؟چیزی نداشتم بگم جز گریه که امونم نمیداد.گفتم رستم خان ارباب دنبالته اینجا پیدات کنن عاقبتم با مادرتونه همینجوریم عذابم دادن از زبونم حرف بکشن.گفت میدونم به وقتش تلافی تموم این روزا رو سرشون درمیارم.نگران نباش!کلی گشتم تا طبیب حاذق پیدا کردم برات دارو گرفتم ابستن بشی.حرف میزد و دائم سرو صورتم و نگاه میکرد.یک ساعتی کنارم موند و گفت چطور دارو گیاهیا رو بخورم و بعد سه شب میاد.اونشب رستم روح مرده و تن بیمارم و تیمار کرد.نوازشم کرد و از شیرینی بعد سختیا گفت.حتی نقشه انتقامم کشید.وقت رفتن بازم چشمامو بو*سید گفت میرم تا مجبور نباشم تن به ذلت بدم اما دلم پیشته.تاب بیار همین روزا برمیگردم.در و که بست دلم هری ریخت.عطر بوسه هاش هنوز روی دستام بود.عمیق بوییدم به گمونم پنج دقیقه ام نگذشت که شنیدم عربده میزنه ولم کنید بی چشم و روهای بی پدر مادر. پشت سرش ارباب بزرگ با داد گفت ببندینش گستاخ فراری و فکر کردی شهر هرته؟دختر ارباب ابادی و بدنام کنی و بزنی به چاک؟کور خوندی پدرسگ!همین امشب به زنجیر میکشمت به صلابه میبندمت بالا سرت وامیستم تا دستمال زف*اف بدی.همین الان و همین امشب کار ناتموم و تموم میکنی بعد هر قبرستونی نرفتی برو ولی تنها نمیری دست زنتو میگیری میری‌فکر کردی اجازه میدم با ابروم بازی کنی ناخلف؟بخدا که حس کردم روح از تنم رفت.مطمئن بودم رستم اسیر شده اونم بخاطر من.وقتی گفت ارباب رعیتی نه ارباب من.نمیتونی مجبورم کنی به کاری که دلم رضا نیست ارباب دستور داد دست و پاشو ببندین تا به حسابش برسم های های گریه هام رفت بالا.صبر کردم تا صدای قیژ قیژ باز شدن در اتاقای عمارت بیاد بعد خودمو بندازم تو حیاط.وای که نفسم به شماره افتاده بود. ادامه دارد... ࿐჻❥⸙🦋⸙❥჻࿐ @Shaparaakiii

#سرگذشت #برشی_از_یک_زندگی #رعیت_زاده #قسمت_بیستم همین که حس کردم حیاط به حدکافی پر شده از ادم با احتیاط منم رفتم تو حیاط.از دور دیدم رستم چهارشونه و با هیبت و بسته بودن گوشه لبشم خونی بود ارباب با شلاق مثل شمر ایستاده بود براش خط و نشون میکشید رستمم زل زده بود تو‌ چشماش میگفت تلافی این بی احترامی به ارباب اینده ابادی و سر تک به تک اهالی عمارت در میارم دور نیست اونروز بین بحث پدر و پسر خانم بزرگ اومد.دعوای نامفهومی بین زن و شوهر بلند شده بود.رستم داد زد گم شید همتون منظورش به ادمایی بود که دوره اش کردن و پچ پچ میکنن.دور از چشم همه داشتم نگاه میکردم که خانم بزرگ ی چیزی به رستم گفت که رستم عصبی گفت بیزارم از زندگی اجباری که دارین بهم تحمیل میکنید.باز کنید دستم و تا برم براتون دلخوشی بیارم ولی از فردای روز کسی به پر و پام بپیچه میندازمش توچاه عمیق هر کی که میخواد باشه.خانم بزرگ رستم و از بند ازاد کرد دستشو انداخت دور‌کمر پسرش ودوتایی وارد ساختمون عمارت شدن.مثل مترسک سر جالیز خشکم زده بود!قرار بود دیگه چیو به چشم ببینم؟برمیگشتم به اتاقم اما صدای خانم بزرگ پیچید که میگفت بی بی زلیخا اون دخترک بی چشم و رو رو صدا بزن بیاددستمال بگیره دوست نداشتم دیگه بشینم زار زار بزنم بهرحال رستم ارباب زاده بود و بقول پدرش میتونست به هر دختری ناخونک بزنه.بی بی زلیخا از دور گفت خانم جان کدوم دخترک؟دستمال چی بگیره خانم؟وقتی خانم گفت همونکه معشوقه یواشکی رستم شده اما پنهون میکنه اسمش حناست.بگو‌بیاد دستمال گلدار عروسم و بگیره با زانو خوردم زمین!چه توقعی داشت؟برم دستمال بگیرم؟دستمال چی بگیرم؟بعدم بلند گفت بی بی زلیخا حجله رستم پسرمه وارث این ابادی و رعیتا! بگو اهالی عمارت پایکوبی راه بندازن.همه رو بیدار کن شب فرخنده ای رقم میخوره امید به خدا همین امشب عروسم ابستن بشه پسر بزاد.کاچی رو گرم کنید حمومم اماده کنید.گونه هام گر گرفته بود نمیدونستم چکار کنم یعنی مغزم فرمون نمیداد.پاشدم شل شل رامو کج کردم پشت عمارت تا گزند خانم بزرگ بهم نرسه برم جای همیشگی اما همینکه قدم اول و برداشتم بی بی زلیخا از پشت یقه ام و کشید گفت دختر جان بدو که دیره.گفتم خیره بی بی باز چیشده؟نصف شبی بد خواب شدی؟گوشه چشمش و پاک کرد گفت خانم خواسته بری دستمال بگیری.سرم و بلند کردم بگم کم خون دل شدم الانم برم دستمال گلدار زن رستم و بگیرم که حرف خانم ثابت بشه معشوقه رستمم؟اما قبل من گفت حنا چیشده تورو؟چرا رنگت زرده چشمات سرخ؟نکنه مریضی؟بدون اینکه توضیح بدم گفتم بی بی یعنی خانم نمیدونه من دخترم و چشم و گوش بسته؟خدا رو خوش میاد از بی مادریم سواستفاده بشه؟واقعا کجا نوشته دستمال ح*جله رو رعیت بره بگیره؟مگه مادر عروس نباید از مادر داماد تحویل بگیره؟بی بی گفت برو تا شر نشده ارباب جماعت چی از دل رعیتش میدونه؟سه تادستمال سفید دورگلدوزی شده داد دستم وهدایتم کرد سمت ساختمون.خانم با نیش باز راه میرفت تا منو دید گفت د یاالله چرا فس فس میکنی؟گفتم ببخشید خواب بودم خانم تا پاشدم اب به صورتم زدم دیر شد.تو اتاق رستم دوتا خدمتکار مشغول اذین بندی حجله بودن و دو نفر دیگه ام پرده میکشیدن وسط اتاق تا ی طرف عروسودوماد باشن طرف دیگه مادرشوهر بشینه دستمال بگیره.اما منو واسه چی خواسته بود خدا داند.سرم گیج میرفت دلم به کاری نمیرفت دلم میخواست سر خاک مادرم برم و اونقد گلایه کنم تا خدا جونمو بگیره نه اینکه زجر کش بشم زیر دست خانم بزرگ‌ اتاق که اماده شد اول عروس رستم و با کل ودست و نقل و نبات پاشیدن و اسفند دود کردن بردن تو اتاق. اونوقت شب معلوم نبود کی سرخاب سفیداب کردنش.موهاش فر بود و تار مویی جلوی صورتش از زیر تور قرمز دیده میشد شاید نیم ساعتی طول کشید تا چند تا نگهبان زورکی رستم واوردن هول دادن تو اتاق.نخواستم منو ببینه تا بیشتر مقاومت کنه.گوشه کز کردم تا اسوده خاطر بدون جنگ و دعوا قائله رو تموم کنه امافحش میداد و میگفت ببین زن تورو نمیخوام بستنت بیخ ریشم میفهمی؟کجا بود چشمی که بخوادنفرت رستم و ببینه وقتی جلو چشم عروسش جار میزد نمیخوامت چرا دخترک دلخور نمیشد؟دخترک فقط طالب این بود بشه عروس عمارت ارباب بزرگی که فک و فامیل زنش برو بیایی تو دربار داشتن.اونقدرام زشت نبود که رستم اینقد مخالفت میکردخلاصه که همچنان اشوب بود رستم زیر بار نمیرفت و عروسش ریز و بیصدا اشکاش میریخت.رستم هیچ جوره قبول نمیکرد حرف کسیو قبول کنه از پیغوم پسغوم های پدرش گرفته که میگفت فلان زمین و میدم بهت تا مادرش که قسم خداپیغمبر میداد که کاری کنه بره دربار یا بره فرنگ دیگه برنگرده.رستم سرتق ترازاین حرفا بود خانم بزرگ که دید نمیشه اومد بالا سرم که گوشه ای پنهون شده بودم‌.گیسامو گرفت گفت ببین میدونم مقصرتویی و زدی به موش مردگی اما بدون لعنت به شیری که خوردی شیرناپاک خورده زندگی بهم زن. ادامه ساعت ۸ صبح ࿐჻❥⸙🦋⸙❥჻࿐ @Shaparaakiii

ماهِ من امشب بتابان🌙🌸 نور خود برجان من کز تمام ظلمت و تاریکی شب خسته ام ...🍂 شبت بخیر رفیق🌙❤️ •┈┈•❀🕊🍃🌺🍃🕊❀•┈┈• https://eitaa.com/joinchat/2634219768C9798f0ca3f

زمستان خدا سرده دمش گرم .... اولین روز زمستان بخیر♥️ ࿐჻❥⸙🦋⸙❥჻࿐ @Shaparaakiii

#سرگذشت #برشی_از_یک_زندگی #رعیت_زاده #قسمت_بیستویکم کشون کشون منو برد سمت اتاق حجله رستم.اینکه چرا گریه نمیکردم یا حتی التماس واسه خودمم جای تعجب داشت.شایدچون زیادی شکستم و ناسزا شنیدم برام عادی بود مخصوصا که به این باور رسیده بودم چه عیبی داره رستم چند تا زن داشته باشه؟خانم یکهو گیسامو ول کرد پرت کرد جلو پای رستم.چشمای ارباب زاده کاسه خون بود دندوناشو بهم مالید اما زبون به دهن گرفت تا اوضاع بدتر نشه.بی توجه به رستم داشتم عروسش و نگاه میکردم.به گمونم ازم بزرگ تر بود اینو میشد از سینه هاش فهمید که اندازه پستون ماده گاو تازه زا بود.قبل اینکه رستم دوباره بخواد حرفی بزنه مادرش گفت نگو نه باورم نمیشه چون مش صفر دیدت حوالی اتاق این دختر بودی.نگو نه باورم نمیشه اونی که دلت پیششه این نیست.بهرحال یا همین الان شروع میکنی به خوابوندن رسوایی یا جلوچشمات عقد یکی از نگهبانا میکنمش تا جلو چشمات براش زفاف بگیره. تصمیم با خودته بچرخ تا بچرخیم تا رستم.رستم جا نزد!بجای تعجب یا دادوبیداد قهقه خنده های بی امانی سر دادو گفت مادر تو منو با کنیزم تهدید میکنی؟مادرش گفت درسته نقطه ضعفت کنیزته. اما رستم گفت سخت در اشتباهی قبول میکنم امشب اشوب بخوابه اما میرم فرنگ ودیگه بر نمیگردم این زنم واسه خودتون.با پا زد به بازوم تو اوج عصبانیت گفت برو بیرون کار دارم.همه بیرون!دلم چقد شکست از واکنش رستم شاید ارتیست بازی بود اما هر چی بود ذره ذره خورد شدم.نمیدونم ولی اگه رستم اینقد قدرت داشت که هر کیو دلش بود بگیره چرا نمیخواست کسی بفهمه زنش شدم؟شاید از کینه مادرش خبر داشت و حدس میزد ممکنه خانم بزرگ سر به نیستم کنه.طبق رسم ابادی خانم بزرگ نشست پشت پرده و رستم رفت تا کار ناتموم و تموم کنه.به امر خانم پشت در ایستاده بودم تا دستمال و بگیرم.صدای جیغ و فریاد نوعروس رستم میومد چشمام بسته بود تا اشکام نریزه.لبامو گاز میگرفتم تا فریاد نزنم‌ که چی داره بهم میگذره.فقط سکوت کردم تا جیغ اخر زده شد و صدای شلیک اسلحه ها از بیرون بلند شد به نشونه اینکه عروس ب*اکره بوده خانم بزرگ از اتاق اومد بیرون دستمال سرخ و داد دستم گفت تزیین کن صبح پاتختی داریم وظیفته به تموم مهمونا نشون بدی پارچه گلدار عروسم و.کاری نبود که انجام بدم شونه هام اویزون و قلبم پر از درد دستمال و تو دستم مچاله کردم میخواستم برم که صدای گریه های نوعروس رستم میومد.التماس میکرد بهش دق دلی بقیه رو سرش درنیاره سر اخرم که فکر کنم شیشه اتاقش شکسته شد.نموندم زود رفتم پیش بی بی زلیخا گفتم بی بی جهیزیه عروس و چطور تزئین کنم واسه پاتختی؟بی بی دستمال و با اکراه گرفت گفت برو چند تا پر گل محمدی بیار ی سبد حصیریم از مطبخ بردار بیا تا بهت بگم چکار کنی.رفتم سراغ گل.بااینکه نصف شب بود اما انگار همه بی خواب شده بودن فقط صدای پای اسب از اسطبل اومد و پشت سرش رستمی که با غرش داشت از عمارت میرفت داغ دلشو اروم کنه.چارقدم تو باد تکون خورد و رستم بی اهمیت از کنارم گذشت.شب صبح نمیشد انگار قرار نبود خورشید رخ نشون بده دستمال جلو چشمام مثل خار بود مونده بودم بااین حال غریبم چرا نمیمیرم؟مونده بودم بااین حال غریبم چرا نمیمیرم؟هنوز زنده بودم تا ببینم خدانکنه که ادم غریب و تنگ دست باشه تا بشه تو سری خور مالدار جماعت.تا دیری به دستمال نگاه میکردم براش از درد دلم میگفتم و خون روی دستمال از اتفاقی میگفت که رخ داده تا بالاخره صبح شد.سبد به دست رفتم پیش بی بی زلیخا اما نا تو تنم نبود دنیا به سرم می چرخید.بی بی زلیخا وقتی عمق نگاه پر دردم و دید ناراحت نگام میکرد.شاید میدونست چه بلایی سرم اوردن شایدم نمیدونست و فقط دلش به حالم میسوخت.اما هرچی که بود دل و جیگر خودم کباب بود.اروم گفت دستمال و بذار تو سبد روش گل پر پر کن بریز خانمم کارت داره.مثل اینکه دیشب گفته باید جهیزیه عروسشو به مهمونا نشون بدی.زیر لبی گفتم بخدا که نمیفهمم چه کینه ای ازم گرفته که راضی نمیشه بیخیالم بشه.هیچی نگفت و بعد درست کردن سبد رفتم سمت ساختمون.ی سفره عریض پهن کرده بودن با کلی میوه رنگارنگ و کلوچه های مجلسی هرچی قوم عروس و داماد بود اومده بودن واسه پاتختی و دور سفره جمع شده بودن میگفتن و میخندیدن.همین که سبد بدست وارد شدم همه کل کشیدن و دست زدن.ی عده ام با دایره تنبک شروع کردن به خوندن «دیشب که خوب می خوردید این چی چی بود آوردید!این چی چی بود آوردید شورشو در آوردید»«ریال ریالش میکنه، خرج عیالش میکنه / با هم میرن ماه عسل، به نیت سه تا پسر»میخوندن و دلم ریش میشد.عروس رستم بالای سفره با لب خندون کنار خانم بزرگ نشسته بود و با خجالت میخندید که انگار دهن گشادش گشاد تر میشد و جلوه بدی به صورتش میداد.نمیشد گفت ناراحت بود چون اون خنده های با حیا از ته دلش بود به گمونم باورش نمیشد شده زن رستم پر هیبت بااینکه بیشتر از من تحقیر شده بود. ادامه دارد... ࿐჻❥⸙🦋⸙❥჻࿐ @Shaparaakiii

#سرگذشت #برشی_از_یک_زندگی #رعیت_زاده #قسمت_بیستودوم بااین تفاوت من تو جایگاه رعیت بودم و اون دختر ارباب و عروس ارباب زاده که انگار به دل نگرفته بود رستم دیشب چطور زار میزد زن نمیخوامت به زور بستنت اینهمه خوشحالیش برام نامفهوم بود.یعنی ی اسم و رسم اینقد ارزش داشت که تحقیر بشی ولی به روی خودت نیاری؟با اشاره ی چشم و ابروی خانم بزرگ و طبق شنیده های مادرم از مراسم پاتختی شروع کردم به گردوندن سبد جلو مهمونا.همه که از دیدن جهاز عروس مطمئن شدن سبد و گذاشتم وسط سفره و با گرفتن اجازه از خانم محفل زنونه رو ترک کردم.دلم میخواست سر به بیابون بذارم وقتی دیگه تو عمارت به اون بزرگی دلواپسی نداشتم.چرا باید میموندم و به جون میخریدم عروس رستم بهم فخر بفروشه؟در خروجی عمارت و که دیدم نگهبانا بودن و نمیشد فرار کرد.با خودم بکن نکن میکردم که بی بی زلیخا سررسید گفت چاره فرار کردن نیست اگه به فرار بود وقتی جوون بودم دوپا قرض میکردم این ابادی و ول میکردم.زیادی تو حیاط نمون که بعد ارباب زاده بگن با نگهبانا چشمک و گوشگ داری تنبیه بشی برو کمک بقیه واسه ناهار.گفتم بی بی تو چی میدونی که من نمیدونم؟لااقل بگو اسوده بگیره سرم.هیچی نگفت عادت نداشت زیادی حرف بزنه.اونقدر ذهنم مشغول بود که با کار کردنم نمیشد سرم گرم بشه یجوری بود که تموم دست و بالم تو مطبخ سوخت.بااینکه هلاک خواب بودم ولی بی خوابی داشت دیونه ام میکرد و رغبتی نداشتم چشمامو ببندم.بعد فرار رستم شب و روزنداشتم اما بعد اینکه زن گرفته بود کلا غیب بود منم زیاد پیگیر نبودم جلو چشمش بچرخم.شب چهارمی بعد از زفافش که طبق معمول رستم ناپدید شده بود در زدن به هوای اینکه رستم پشت دره هراسون بدون روسری در و وا کردم.اما رستم نبود بجاش ارباب بزرگ اومده بود.از قد و قامتش مو به تنم سیخ شد لال شده بودم و فقط نگاش میکردم.دست گذاشت رو دماغش و به اشاره گفت هیس.در و هول داد بی تعارف اومد تو.ی نگاهی به پستوم انداخت و گفت چطور اینجا زندگی میکنی کم از طویله نداره که!حالا عیب نداره اومدم ی پیشنهاد بهت بدم امیدوارم استقبال کنی.با چشمای گشاد نگاش میکردم که ادامه داد میخوام از اینجا ببرمت شهر.ی‌ خونه میگیرم و واسه خودت خانمی کن.تا گفتم ارباب گفت هیچی نگو میخوام نجاتت بدم.گفتم ارباب راضیم به تقدیرم نیازی به دلسوزی نیست.گفت دلیل غضب خانم و بهت میدونم پس مخالفت نکن مطمئنم سر اخری گم و گورت میکنه.دارم بهت لطف میکنم بخاطر...ادامه نداد باقی حرفشو قورت داد.اب دهنم خشک شده بود.چون شم زنونه ام خبر دارم کرده بود مقصد و مقصودش چیه.نگاه با محبتی بهم انداخت و گفت میخوام خانمی تو واسه خودم ببینم خانم بزرگ که نتونست بیشتر از ی پسر برام بیاره اما میدونم تو برام ی جین پسر میاری و نسلم زیاد میشه.با خجالت گفتم اخه ارباب بجای ملایمت کلافه گفت کافیه به زودی محرم میشیم.نمیدونستم اون لحظه چی بگم یا چجوری بگم عروستم فقط اشکم ریخت و ارباب رفت.ارباب که رفت نشستم به فکر و خیال فرار.اگه میموندم میشدم بازیچه دست پدر‌و پسر با کلی انگ بابت کارای نکرده.همون ی دست لباسی‌ که داشتم و گذاشتم لای بقچه تا وقتش برسه اما کاش قبل رفتن رستم پیداش میشد یا حتی ی سر میومد دیدنم تا وقتی ببینه نیستم نگه جا زدم تا بهش بگم چرا رفتم و خودمو اواره کردم.اونشب ارباب از کثافت بودن اتاقم گفت چیزی که رستم هیچوقت به روم نیاورد و با عشق سرش و رو همین متکای چرک الودم میذاشت و بدون دغدغه خودشو اروم میکرد.یکی دوروز دیگه ام گذشت تا اینکه ی شب از خستگی یادم رفت چفت در و بندازم.با حس نوازش دستی مثل بز ترسیده یکهو گردنم راست شد و نشستم.از نور مهتابی که از پنجره ی کوچیک اتاقکم میومد داخل دیدم رستم بالاسرم با لبخند غمگینی نشسته.چشمای ترسیده مو که دید گفت دخترک پر صلابت و محکم.تا خواستم لب به گلایه باز کنم سرم و گذاشت رو سینه اش و مثل ادمایی که عزیزی گم کردن و تازه پیدا کردن بو*سم میکرد و زیرلب میگفت حنا جانم منو ببخش دلتنگت بودم بعد اینکه حسابی رفع دلتنگی کرد دراز کشید گفت بغ*لم بخواب حنا داروهاتو خوردی؟وقتشه ها!اصلا اجازه نمیداد حرف بزنم و از دلتنگی هام بگم.همینکه خواستم از افکار ارباب بزرگ بگم گفتم هیس وقت تنگه کلی کار داریم‌ بذار دلم و به بودنت خوش کنم گفت و شروع کرد به قول خودش کاشتن بذر برای اینده ای روشن ادامه ساعت ۲ ظهر ࿐჻❥⸙🦋⸙❥჻࿐ @Shaparaakiii

#سرگذشت #برشی_از_یک_زندگی #رعیت_زاده #قسمت_بیستوسوم کارش که تموم شد گفت بارها گفتم الانم میگم به خود اون دخترم گفتم کاری به کارش ندارم چون دلم جای دیگه است.حنا اولین و اخرین زن زندگیم تویی چند صباح دیگه ام صبور باش تا وقتش برسه بغضم و قورت دادم گفتم رستم خان بذار حرف بزنم سرشبی ارباب بزرگ اینجا بود با تعجب نشست سرجاش گفت پدرم اینجا برای چی اومده؟اومدن به اتاقک خدمتکار عمارت چه معنی میده؟نمیدونستم باید میگفتم یا نه گفتنش درست بود یا نه شر به پا میشد اما گفتم رستم مثل اسفند روی اتیش جلز ولز کرد شاخ و شونه میکشید بره یقه به یقه با پدرش بشه ترس هدف پدرش نسبت بهم دیگه گم و گور نشد تا چشمش به عروسش بیوفته بعد از زف*افم دیگه باهاش خلوت نکرد و واسه لحظه ای پاش و از حیاط عمارت بیرون نمیذاشت حتی دقیقه به دقیقه جویای حالم میشد و دورا دور دید میزد کجام تا مبادا پدرش بیخبر از اینکه عروسشم بهم دست درازی کنه بهرحال ارباب بود و اهمیتی نداشت کی به دلش نشسته شاید ممکن بود طرف شوهر داشته باشه اما وقتی باب دل ارباب بود باید هم پیاله اش میشد.خلاصه که زمونه بدی بود حق اعتراضم نداشتی جز خفه خون گرفتن و بله و چشم گفتن.گاهی رستم تا نیمه های شب بیدار بود نگهبانی در اتاقم و میداد گاهیم تو حیاط قدم میزد تا صبح پاسبونی میداد تا خیالش راحت باشه.هر وقتم فرصت میکرد میومد نوکی بهم میزد و میرفت تاکید میکرد سروقت داروهامو بخورم که کار این طبیب رد خور نداره.زمزمه ها بالا گرفته بود که یک ماه گذشته اما زن رستم ابستن نشده.حرف و حدیثا داشت به حقیقت درمیومد که رستم مرد نیست و مرد*ونگی نداره ولی کسی نمیگفت شاید عروس رستم زن*انگی نداره.حرف و حدیثا داشت به حقیقت درمیومد که رستم مرد نیست و مردونگی نداره ولی کسی نمیگفت شاید عروس رستم زنانگی نداره.از اونجایی که رستم تا نیمه شب بیدار بود و بعد تو حیاط گزگ میکرد شایعه ها یواش یواش روهم تلنبار شد که رستم اجاقش کوره و این حرفا بیشتر به نفع عروس تازه وارد بود که باعث شد زبونش دراز بشه به جون رستم.خانم بزرگم که ترسش گرفته بود و دائم به جون رستم بهونه میگرفت که دست بجنبون حرف و حدیث بیرون عمارت درز کنه رسوایی مون دنیا رو‌برمیداره.ولی خوب رستم عین خیالش نبود چون بچه رو از من میخواست و چشم امیدش بهم بود.همین امید رستم از چشم بقیه دور مونده بود که همه درصدد این بودن خلوتی بسازن برای رستم و عروسش که رستمم خوب بلد بود شونه خالی کنه و عروسش و چشم انتظار ی هم اغوشی بذاره بجاش خلوتش و بامن پر کنه.مدتی گذشت تا خانم فهمید حریف رستم نمیشه پیگیر طبیبی حاذق شد بلکه به همه ثابت کنه رستم عیب و ایرادی نداره و طولی نکشید طبیب از شهر اوردن تا عروس عمارت و معاینه کنه.بعد از معاینه های زیاد و جوشونده های خاله خانباجی طبیب اب پاکی و ریخت رو دست اهالی عمارت.عروس عمارت توانایی ابستنی نداره جوری که خرج کردن پول و تلف کردن وقت اشتباهه محضه.خانم که زورش گرفته بود از انتخاب زن نازا واسه رستم منو تحقیر میکرد تا جاییکه امر میکرد عروسشو حمام کنم لباس زیرشو بشورم یعنی شده بودم کلفت شخصی تا عروس اب تو دلش تکون نخوره و جایگاهش حفظ بشه.بهرحال دیر و زود سرش هوو میومد و از چشم میوفتاد.یادمه صبح زود دور از چشم همه داشتم پشت عمارت بالا میاوردم که بی بی زلیخا نمیدونم از کجا سررسید.دقیقه ای و با تعجب بهم نگاه کرد گفت چت شده دختر کله سحری قی میکنی؟مثل زنای آبستن زیر چشمات گود افتاده و سیاهی چشمات برق میزنه.بلا به دور حنا نکنه حام*له ای که هم خودتو هم منو بدبخت کرده باشی.چنگ‌ زدم به صورتم گفتم زبونتو گاز بگیر بی بی تازه ماهانه شدم بعدش بی بی بدون شوهر چجور حام*له بشم مگه با خوابیدن و بیدار شدن زیر لحاف کسی شکمش بالا میاد؟بی بی باور نکرد چشماشو ریز کرد گفت حاشا نکن حنا رنگ رخساره خبر میدهد از سر درون.الان حاشا کنی دیر و زود شکمت میاد بالا و همه میفهمن.حالا خر بیار باقالی بار کن که بچه از کیه.اولین حرفم بشه انگشت میره سمت ارباب و ارباب زاده اونوقت منم و تویی و کتکای نخورده و غر غرای خانم و شکم بالا اومده و اسمی که به بچه ات میدن.حنا اگه حامله ای از همین الان ی فکری بردار.بگو تا سقطش کنیم هنوز که چیزی معلوم نیست!تاشب مثل مرغی سرکنده بال و پر زدم تا رستم خبری ازم بگیره.دیروقت رستم و دیدم تو حیاط قدم میزنه در اتاقکم و نیمه باز گذاشتم منتظر موندم بیاد‌.به گمونم خودشم متوجه شد که سریع اومد پیشم.تا چشمش بهم افتاد گفت حنا جانم بیداری؟گفتم رستم خان فکر کنم ابستنم.لبای رستم به خنده کش اومد اما اشکام ریخت.رستم پیشونی مو بوسید گفت مبارکت باشه همسرم همین روزا اون دخترک زبون نفهم و رد میکنم بره خونه پدرش تا بشی عروس عمارت نه ی بچه نه ی جین بچه بلکه دو جین بچه برام ردیف کنی. ادامه دارد... ࿐჻❥⸙🦋⸙❥჻࿐ @Shaparaakiii

#سرگذشت #برشی_از_یک_زندگی #رعیت_زاده #قسمت_بیستوچهارم مثل همیشه دلم باحرفاش قرص نشد که هیچ دل اشوب شدم.رستم زود رفت تا کسی شک‌نکرده تنها که شدم کلی فکر و خیال مغزم و درگیر کرد.اگه ارباب و زنش بو میبردن حامله ام بلایی به روزم میاوردن اون سرش ناپیدا.نمیدونستم با دردی که به همین زودیا اشکار میشه چه کنم که فریادها و نعره های ارباب چهار ستون بدنم و به لرزه انداخت.اون دختر و بفرست تو همون پستوش هروقت خواستی صداش بزن تو یکی از اتاقا اما تو اتاق شخصیت با زنت راش نده رستم با اخم نگاهی به مادرش انداخت و گفت کافیه هرچی به ساز شما رقصیدم.زن عقدیمه الانم آبستنه بهش سخت نمیگیرم چون باید تو اتاقی بخوابه که لیاقتشو داره.خوب بخوره وخوب بخوابه تا بتونه بچه مو سالم بدنیا بیاره.حس کردم به خانم برخورد با عصبانیت گفت کی حامله شده؟از کجا معلوم بچه تو باشه؟معلوم نیست واسه کیه داره بیخ ریش تو میبنده بدبخت.رستم انگشت اشاره شو برد بالا گفت دیگه اجازه نمیدم کسی به زنم اهانت کنه.هرچی تاالان گفتین بهش و تحقیرش کردین کافیه از این ثانیه به بعد منم و زنم و عمارت کسی بخواد به زنم ناروا بگه تحمل نمیکنم خون به پا میکنم حتی اگه اون ادم ارباب ده بغلی باشه و مثلا پدر زن زورکیم.فشار بهم بیاد دست زنم و میگیرم از اینجا میرم.ارباب بزرگ خون میخورد ولی حرفی نمیزد فقط با نگاهی که اتیش ازش میبارید زیر اندام به لرزه افتاده مو نگاه میکرد.منم که از ترس لال شده بودم فقط چشمام تکون میخورد.ناراحتی و عصبانیت تمام گفت: حالا که همه فهمیدن زنمی هر چی گفتم کمتر از چشم نمیشنونم ازت واگرنه تنبیه میشی متوجه شدی؟این روی رستم و نمیتونستم باور کنم فقط گفتم چشم.خانم بزرگ که حالا پشت رستم ایستاده بود گفت اگه میخوایی صبح اینجا خونی ریخته نشه این دختر و ول کن.قول میدم بهترین جا و خوراک و بهش بدم فقط احتیاط کن شر به پا نشه. دو تا ابادی و به جون هم ننداز تا حمایتت کنم.رستم خیره شد به مادرش و رفت تو فکر بعد گفت باشه ولی دیگه دلم نمیخواد عروسی که انتخاب کردین و تحمل کنم توی اتاقم و کنارش بخو*ابم میخوام که از این لحظه به بعد کنار زنم باشم تا روزی که زا*يمان كنه!مادرش گفت هرچی تو بگی همون میشه رستم فقط ی امشب و دندون سر جیگر بذار تا قضیه رو بی سرصدا ختم بخیر کنیم بعدهرکاری دلت خواست بکن.رستم قبول کرد کشید کنار تا ببینه مادرش چه میکنه.خانم با چشم و ابرو بهم اشاره کرد پشت سرش برم و منو برد یکی از اتاقای طبقه بالااتاق بزرگ با ی تخت دونفره که به خوابم تختو ندیده بودم چه برسه بخوام روش بخوابم. برای همین برام جای حیرت داشت. ی گوشه ایستاده بودم که رستم اومد و با خنده گفت: چه میکنی خانم آینده عمارت؟!لب به دندون گرفتم و سر به زير انداختم اومد جلو گفت: از اين به بعد بشين و خانومى كن! نميذارم اب تو دلت تكون بخوره! بسه هر چى سختى كشيديم... حالا دور دور ماست...به سمت تخت كشوند و گفت: از فردا شب با هم توى همين تخت مى خوابيم... كنارم نشست و در حاليكه طره اى از موهامو گرفته بود و بازى مى كرد با تموم احساسش بهم نگاه كرد. خدايا خواب بودم؟!... من كه باورم نمى شد. منو روى تخت خوابوند و گفت: بالاخره از اون پستو کشیدمت بیرون حالا سر روى ي جاى نرم بذار و اجازه بده منم با ی دل راحت بخوابم.انقدر كنارم نشست و موهامو نوازش كرد تا خوابم برد.راست مى گفت بعد سالها راحت خوابيدم و خواب خدابیامرز مادرم و دیدم كه با لبخندى پر از بغض نگام مى كرد. اونم مثل من خوشحال بود و از شدت خوشحالى گريه مى كرد.يكمرتبه از خواب پريدم و به عادت همه روز صبح دوون دوون رفتم پیش بی بی زلیخا تو مطبخ اما همين كه درو وا كردم بى بى با تعجب به سمتم برگشت. زير لب سلامى كردم گفتم: شرمنده بى بى بخدا اصلا نفهميدم كى خوابم برد همین الان بیدار شدم.وقتى سكوتش و ديدم سر بالا اوردم كه نگاه متعجبش سر جام ميخكوبم كرد گفتم چى شده بى بى؟!دلخور گفت _اينجا چه مى كنى دختر؟! متعجب از اين سوالش گفتم: اومدم كلوچه بپزم دیگه لبخند محوى زد و گفت: برو دختر برو. الهى كه سفيد بخت بشى و ديگه رنگ و روى اين آشپزخونه رو به خودت نبينى تو از امروز خانوم خونه اى و مثل خانوم بزرك و عروسش بايد بشينى و دستور بدى از اونجايى كه بچه ى اربابم تو شكم دارى بايد ادا اطوارت بيشتر از اون دوتا باشه!نگاهى به دور و ورش انداخت آروم و يواشكى گفت: فقط حنا هر چى كه برات آوردنو اول بزار خودشون تست كنن بخورن بعد تو بخور! مراقب دور و ورى هات باش! سعى كن زياد جلوى چشم نباشى كه بخوان بهت ضربه بزنن بچه توسقط كنن که ازت کینه گرفتن از اين ارباب جماعت هركارى بگى بر مياد... خانومى رو كنار بزار و مثل خودشون تخم نجس بازى در بيار!... كارى نكن و بشين خانومى كن دستور بده و بگذار خودشون جورتو یکشن. ادامه ساعت ۲۱ شب ࿐჻❥⸙🦋⸙❥჻࿐ @Shaparaakiii

#سرگذشت #برشی_از_یک_زندگی #رعیت_زاده #قسمت_بیستوپنجم حنا تو ديگه خانوم خونه اى يادت نره كه رستم خان پشتته پس دلتو بهش قرص كن ميدونو بسپار بهش! مبادا خام بشى كه حرفاش فقط وعده و وعيده.هولم داد و گفت الانم برو تو اتاقت تا رستم خان سراغت نيومده از گیس اویزونم نکرده از اتاقت بيرون نيایی كمر به خونت بستن تا سر به نيستت نكنن ول كن نيستن!با ترس و لرز تشکر کردم برگشتم سرجام. خدايا اين چه قسمت و تقديرى بودتا الان ي جور مى ترسيدم از الان ي جور ديگه بايد مى ترسيدم.دست روى شكمم گذاشتم و گفتم: نميدونم دخترى يا پسرى اما نترس خودم هواتو دارم نميذارم گزندى بهت برسه!فقط طاقت بيار و به دنيا بيا!انقدرى موقع غذا درست كردن دله دزدى مى كردم كه الان از یکجا نشستن گرسنه ام شده بود و احساس ضعف مى كردم دير بود تا رستم سراغم بياد وقتى در باز شد و رستم با مجمعى كه توى دستش بود وارد شد از خوشحالى حتى دستم دراز نمى شد لقمه اى براى خودم بگيرم رستم زحمتشو كشيد و با خنده لقمه روداد بهم گفت حنا خجالت نداره تو زن منى و منم شوهرت!از امشب بايد بدون بهونه سر رو بالشی بذاری که من میذارم خجالت كشيدم حتى نتونستم لقمه رو از دستش بگيرم.همینکه سرش توى يقه ام رفت در به شدت باز شد سریع نشستم سرجام اما رستم خونسرد برگشت سمت در.کسی نبود جز خانم بزرگ رستم گفت مادر با زنم خلوت کردم اتاق در داره چرا مراعات نمیکنید؟خسته نشدین اینقد تو زندگیم سرک کشیدین؟منکه بچه نیستم! دیگه اجازه نمیدم منو از زنم جدا کنید.خانم بزرگ با اخم و تخم گفت حیا کن رستم همین روزا خبر به گوش خان ده بغلی میرسه و عذا شروع میشه خودت و جمع کن ذلیل زن نشون نده که بهونه بدی دست پدرزنت.رستم گفت خون به پا میکنم بخواد بابت دخترش دست از پا خطا کنه.بخواد زور سرم بگه دخترش بیوه میشه.اصلا نمیخوام دختر و بیان ببرنش.طبق معمول خانم بزرگ‌ همه رو از چشم من میدید اما شانسی که اورده بودم رستم از حالم غافل نمیشد‌.فردای اونروز به دستور رستم مشاطه اومد تا صورتم و رنگ و لعاب بده‌ اما قبلش راهنمایی شدم سمت حموم خونوادگی ارباب.یکی کیسه میکشید منو یکی سرم و حنا میذاشت.یکیم سنگ پا میزد.حسابی شستن و رفتن.لباس تمیز که تنم شد حس کردم کم از پری دریایی ندارم.با سلام و صلوات و صورتی جدید بردنم اتاقم اما همچنان اجازه نداشتم هم سفره با ارباب و خانم بزرگ بشم هرچند انتظار هم نشینی باهاشون و نداشتم چون اگه به من بود میگفتم برای همیشه عمارت و ترک کنیم ولی میدونستم محاله چون رستم بعنوان تک پسر خان بود. **** گله گوسفند ارباب و که از چرا میاوردن دزد زده.هنوز ارباب منگ بود که خبری مثل توپ پیچید!گندم زار ارباب که زیر کشت بوده تو اتیش سوخته!این چنین شد که ارباب بزرگ شخصا اومد به اتاقمون ی نگاه پر غضب بهم انداخت و به رستم گفت چخبره واسه خودت جشن ده روزه ح*جله گرفتی و از بیرون خبر نداری.بخاطر تو پدرزنت سرجنگ گرفته تا مارو به خاک سیاه نشونه ول کن نیست مقصر اینکه اموالم میسوزه تویی رستم واگرنه کی تاحالا همچین مصیبتایی کشیدم؟رستم از کوره در رفت از همون اتاقی که بودیم عربده زد خانجان کدوم گوری هستی تو کدوم سوراخی موش شدی زنیکه بی سرپا!برعلیه من لشکر میکنی؟جمع کنم ببرمت بندازمت در خونه بابات.خانم بزرگ اومد گفت رستم تورو به خدا کینه ها رو بیشتر نکن بذار با پدرت مسالمت امیز حلش کنیم ببینیم مزه دهن پدر زنت چیه؟اما رستم گفت نه میخوام دختر اجاق کورشون و‌پس بدم بهشون بگم گناهم چی بوده که دخترشونو نمیخواستم زورکی انداختین تو دامنم.عروس بیچاره هرچی گریه کرد گفت رستم خان عیب روم نذار اجاقم کوره بیوه ام نکن رستم گوشش بدهکار نبود.منم که طبق معمول سکوت کرده بودم مبادا انگشتای اتهام سمتم نشونه بره و کاسه کوزه ها سرم شکسته بشه.رستم بی توجه به دورش دست عروس بیچاره رو گرفت منم صدا زد گفت همراهم باش ارباب بزرگ گفت حق نداری رعیتمو جایی ببری رستم گفت رعیتت نیست زنمه مادر بچمه.هرچی خانم بزرگ و ارباب منع کردن به رفتنم رستم زیر بار نرفت. سوار اسب شدیم راه افتادیم طرف عمارتی جدید به نام پدرزن رستم.وقتی رسیدیم کمک کرد پیاده شدم اما دست خانجان و گرفت کشون کشون ببره گفتم رستم بی حرمتی نکن که هرکاری کنی مقصر من میشم.عمارتشون بزرگ تر از عمارت ما بود با کلی درخت و گلای خوشبو که هوش از سر ادم میبرد.همینکه پدر زن رستم خبردار شد رسیدیم اومد رو سکو و رستم گفت برات پیغوم فرستاده بودم دخترت و نمیخوام دلم جایی دیگه گیره بدبختش نکن اما تموم پیغومامو نادیده گرفتی بهت گفتم دست بهش نمیزنم مبادا بهش بی حرمتی کنم ولی بازم نقشه کشیدین هم ب*الینم کردینش زنم و با خودم اوردم تا شمام ببینی اصالت و زیبایی فقط پدر ارباب داشتن نیست.حالاکه میدونی دخترت نازاست و رسم براینه زنی نازا بود شوهرش حق داره زن دیگه ای بگیره این جنگ و جدلی که ساختی برای چیه؟ ادامه دارد... ࿐჻❥⸙🦋⸙❥჻࿐ @Shaparaakiii

#سرگذشت #برشی_از_یک_زندگی #رعیت_زاده #قسمت_بیستوششم ارباب گفت حتی اجازه ندادی دخترم خودشو بهت نشون بده چون سرلجاجت گرفته بودی‌.اگه به پات افتاد و التماست کرد برش نگردونی خونه ام نه بخاطر این بود که در عمارتم به روش باز نیست نه در خونه ام همیشه روی دخترم بازه تموم اموالمم زدم به نامش تا شاید خدا بهش نظری کنه اما اونقد کمالات داشت که خودش نخواست ما ناراحت بشیم.دخترم زن با درک و شعوریه ولی اینکه الان نازا بودنش و میزنی تو سرش خدا روخوش نمیاد.زن دومت رعیته و آبستنه داره برات بچه میاره خودتو بذار جای من.حاضری کسی پیدا بشه به بچه ات ظلم کنه؟ناراحت و دلگیر نمیشی؟خونه زندگیوول کن خود طرف و اتیش نمیزنی؟از مردونگی و عدالتت زیاد شنیده بودم که فرنگ‌ رفته و تحصیل کرده ای!با خودم گفتم رستمم بود بدترشو میکرد شاید اگه پدر خودمم بود همه چیو اتیش میزد.منتها رستم کوتاه نیومد گفت منکه گفته بودم دخترت به دردم نمیخوره خودتون نخواستین.پدرزنش گفت اربابی ده تا زنم بگیری مهم نیست مثل الان که هووی دخترم و اوردی خونه ام تا جاش بدی تو چشمم که ابستنه و حرمت خاصی براش قائلی ولی اعتدال و رعایت کن چیز زیادی نمیخوام دخترم بر و رو نداره تو به باطن زیبایی که داره حلالش کن خون به دلش نکن زن رعیتتو به رخش نکش‌.هنوزم شش ماه نمیشه عروست شده ولی هم خونه با هوو شده.حالا که چوب نازایی تو سرش خورده اسم براش درست نکن بخاطر دل شکسته من و مادرش آه دامن گیرت میشه هر ضرری رسوندم بخاطر خشم بود.محض رضای خدا ببرش احترامش و حفظ کن تا زن و بچه ات در امان باشن‌ اگر بنا به برگشتن دخترم باشه کل ابادی رو اتیش میزنم با تموم ادماش.صلح میکنم به شرط اینکه حرمت دخترم تو خونه ات حفظ بمونه.رستم که انگار تو فکر رفته بود تا قائله بخوابه گفت باشه.پدر زنش دخترش و صدا زد وقتی خانجان اومد گفت دخترم هووت بدجنس نیست اتفاقا زن خوبیه دل رحیمی داره که اگه نبود از بدو ورود خون ریخته میشد رستمم قول داده عدالت و رعایت کنه برگرد خونه شوهرت و سرت به کار خودت باشه.وقتی برمیگشتیم عمارت رستم طول مسیر و به شوخی و مزاح طی کرد ولی خانجان و محل نمیداد‌.میترسیدم از کینه ای که به دل خانجان رشد میده.شب که تنها شدیم گفت حنا جانم دلم میخواست تنها عروس این عمارت تو باشی اما دیدی که پدر خانجان مردونه حرف زد از خدا ترسیدم.حقیقتا از خانجان بدی ندیدم که احترامم بره زیر سوال.پدرش راست میگفت حتی فرصت ندادم نشون بده ادم خودخواهی نیست چون تو زن اول و اخرمی که مهرت به دلم نشسته.تو چی میگی حنا؟نظرتو بگو هرچی تو بگی نه نمیارم حتی اگه بگی رستم خانجان و برگردون از خدا نترس میگم باشه.رستم پیشمونی مو بوسید گفت صبح علی الطلوع عازمم بیدارت نمیکنم دوباره تاکید میکنم مراقب خودتون باش تا نیمه های شب از عشق و عاشقی گفت و گفت تا دل اشوبم اروم گرفت و خوابم برد.نفهمیدم کی رفت ولی با لگدی که به پهلوم خورد با درد و ناله بیدار شدم خانم بزرگ و که مثل شمر دست به کمر پایین پام ایستاده بود دیدم و با خودم گفتم بسلامت برگردی رستم.با اخم گفت خوب جا خوش کرده گیس بریده.یادت رفت چه مظلوم نمایی میکردی با ارباب زاده صنمی ندارم و این حرفا پس چیشد؟با عصا کوبید تو شکمم و گفت پس این توله سگ تخم حروم از کجا دراومد؟درد بی امونی توی شکمم پیچید.برای خانم بزرگ مهم نبود میراثش سقط بشه واسه همین مخصوصا میکوبید به شکم وپهلوم!دستم و به نشونه دفاع از بچه ام جلو شکمم اوردم!لب به دندون گرفتم تا اشکم نریزه که ادامه داد پاشو زیاد خوردی خوابیدی یادت رفته کلفت عمارتم بودی.بهتره دیگه برگردی سرکارت زیادی گوشت پروار کردی‌ وقت استراحتت تموم شده.تحفه تو شکم نداری که اطوار میایی.زن ارباب بودم ولی تا چهار دردم راه میرفتم تحرک داشتم چند وقته خودتو تو این اتاق چپوندی تکونم نمیخوری.پاشو پاشو برو اول سراغ طویله تا از پا اویزونت نکردم.دلشکسته بلند شدم از اتاق برم بیرون که از پشت سرم گفت از امشبم حق نداری اینجا بخوابی تو پستویی میمونی که پسرم و دلباخته خودت کردی‌ و تمرگیده بودی.با چشمای خیس و گلویی پر از بغض ساختمون عمارت و ترک کردم بعد از برداشتن ی سری وسیله رفتم سراغ اصطبل.پچ پچ و هر و کر کارگرا رو میشنیدم ولی برام مهم نبود چون وقتی رستم میمومد پوست همه رو زنده زنده میکند بهرحال هم من هم کارگرا به پچ پچ کردن و پچ پچ شنیدن عادت داشتن.وقتی پام به اسطبل رسید آه کشیدم مثل اینکه وقتی که استراحت میکردم کسی نبوده اسطبل و تمیز کنه.تا غروب یک نفس و گرسنه کار کردم اذون مغرب و میدادن که خانم بزرگ با فیس و ادا اومد تو اسطبل و گفت هنوز شکمت نیومده تو دهنت که کارتو با فس فس انجام میدی.چقد زود بد عادت شدی دخترک رعیت بی چشم و رو!بااینکه میدونست اسطبل چقد کثیف بوده ولی داشت ازم ایراد میگرفت چرا تمیز کردنش صبح تا غروب طول کشیده. ادامه ساعت ۸ صبح ࿐჻❥⸙🦋⸙❥჻࿐ @Shaparaakiii

الهی دلتون شـاد شبتون پر از نشاط و قلب مهربونتون هميشه تپنده باد شب خوبی در کنار عزیزانتون‌ داشته باشید شبتون بخیر و شـادی🌻🌻 ࿐჻❥⸙🦋⸙❥჻࿐ @Shaparaakiii