🇮🇷﷽☫
#تحریر_حم
💎 @SMHM212
«فمعکم، معکم لا مع عدوکم»
(بخش ۰۲):
... چنانکه در همین #تهران هم فردا از دو مسیر تا مرقد سید #عبد_العظیم حسنی در شهرستان #ری، رخ خواهد داد تا فرصتی باشد برای #جاماندگان و آنانکه به هر علتی نتوانستند برای #تجدید_میثاق با امامشان به آن #همایش_عظیم بشتابند و ارادت و محبت خود به #اهل_البیت(ع) را در اینجا به نمایش بگذارند.
ولیکن صحبت امشب بنده پیرامون «معمای فاصله» تعداد دهها میلیون نفری #شیعه (و غیرشیعه) در حضور نمایشی متغیرالفصول و همایشی متحیرالعقول (اربعین #کربلای_معلّی و سایر سرزمین‌ها) با تعداد فقط چهل هزار نفری شیعیانی است که همراه #امام_حسین(ع) در دوره #رجعت [صغیره] به دنیا باز می‌گردند تا آنحضرت را در #حکومت_طویل ۵۰٫۰۰۰ ساله او بعد از شهادت #امام_مهدی(عج) همراهی نمایند.
در همین نکته هم می‌توان به راز آن سخن #امام_صادق(ع) در تمایز #شیعه بر #محبّ اهل‌البیت(ع) پی برد که فرمودند: «براحتی نگوئید #شیعه ما هستید بلکه شما #محبّ ما هستید»!
همه ما یقیناً از علاقمندان و محبّین اهل‌بیت #محمد_مصطفی(ص) هستیم و به همین جهت هم مأجوریم ولیکن شیعه بودن امر دیگریست. البته #محبّ_حسین(ع) بودن توفیق عظیمی است که نصیب خیلی از مردم می‌شود ولیکن #شیعه_حسین(ع) شدن #توفیق_اعظم است.
فلذا این سؤال در اینجا برجسته می‌گردد که از #درجه_مُحبّ فراتر رفتن و به #مقام_شیعه نائل گشتن چه ضرورتی دارد؟
بنظرم حداقل دو تا مطلب؛ #رجعت و #شفاعت به این ضرورت، وجاهت می‌بخشند که شاید دومی از اولی هم وزین‌تر باشد. یعنی؛ مهمتر از «رجعت در رکاب امام» در این دُنیا، مطلب «شفاعت یوم‌الورود امام» در عُقبا و #عالم_محشر است.
محشری که نمادی از تجمیع تمام بدبختی‌های عالم است و اگرچه به سیاه‌بختی سرنگونی در #جهنم و عذاب‌های اعظم آن نمی‌رسد ولیکن عذاب‌های عدیده، طویل و عظیمی دارد که حتی یک روز آن هم قابل تحمل نیستند و در چنان هنگامه‌ای چقدر ارزشمند است برخورداری از #امتیاز_عظیم مشمول #شفاعت_خاصه امام حسین(ع) شدن در #یوم_الورود و در هنگامه آغاز ورود به عالم حشور و نشور!
«اللهم‌اُرزقنا شفاعت‌الحسین یوم‌الورود»؛
شفاعت خاصه‌ای که #امتیاز_انحصاری حضرت #سید_الشهدآء(ع) است. و این #شفاعت خود به تنهایی (صرف‌نظر از همه علل و تمام دلایل دیگر) آنقدر گران و ضروری است که می‌ارزد انسان تمام عمر و بلکه لحظه‌ای از آنرا «شیعه حسین بن علی(علیهماالسلام)» و در #معیّت او باشد و در این طریق، کار و همت خویش را مضاعف سازد. معیّتی از #محبّ تا #شیعه او شدن. «یا لَیتَنا کُنّا مَعَکُم فَنَفُوز فَوزاً عَظیماً». ای کاش ما هم با شما بودیم تا به سعادت و فوز بزرگی نائل می‌شدیم. چرا #فوز_عظیم؟!
زیرا که #عذاب_عظیم را در پیش روی داریم: همچنانکه در آیات ۱۵ و ۱۶ از سوره انعام هم می‌فرماید: «قُل إنّی أخافُ اَن عَصَیتُ رَبّی عَذابَ یَومٍ عَظیمٍ * مَن یُصرَف عَنهُ یَومئِذٍ فَقَد رَحِمَهُ وَ ذلکَ الفَوزُ المُبینُ»؛ بگو که همانا من می‌ترسم از عذاب روز بزرگ اگر نافرمانی کنم پروردگارم را * کسی که آن‌روز بر طرف شود از او [عذاب روز بزرگ] پس رحم کرده است بر او و آنست فوز [آشکار و] مبین.
در اینجاست که انواع راهکارهای «نیل به پیروزی و سعادت آشکار #فوز_مبین» و #فوز_عظیم شیعه واقعی و حقیقی #امام_حسین(ع) شدن در برابر ما گشوده می‌گردد و در این مجال امیدوارم یکی از آنها را دریابیم. ان‌شاءالله. به #فوز_اعظم هم می‌رسیم.
با عنایت به سؤال؛ «هَل مِن ناصِرٍ یَنصُرُنی» امام حسین(ع) در واپسین لحظات عمر مبارک آنحضرت و پیوند عجیبی که در #معارف_ولایتی و امامتی #تشیع بین #قیام_حسینی و #قیام_مهدوی علیهماالسلام برقرار است، بجرأت می‌توان نتیجه گرفت که تجلی #تشیّع_حسین(ع) برای ما در دوران #غیبت_امام زمان(عج)، اهتمام به امر #انتظار_الفرج است و «شیعه حسین(ع)» شدن مفهومی جز «منتظر المهدی(عج)» شدن ندارد، همچنانکه منتظر #قآئم_آل_محمد(ص) معنایی جز #شیعة_الحسین(ع) ندارد و این دو شأن عظیم در امر خطیر #معیّت_با_ولایت قابل تحقق است.
در #زیارت_اربعین هم می‌خوانیم و بر این #معیّت تصریح و تأکید می‌ورزیم با عبارت: «فَمَعَکُم، مَعَکُم لا مَعَ عَدُوِّکُم». همراه شمایم؛ همراه شما هستم نه همراه دشمن شما.
اگرچه این #زیارت_نامه از ناحیه مقدسه #امام_سجاد(ع) است و #امام_باقر(ع) خواندن آنرا از نشانه‌های #مؤمن بر می‌شمارند ولیکن امروز فریاد «... معکم ... معکم ...» امام زمان(عج) بیش از همه بر آسمان بلند است.
قیام #امام_مهدی(عج) تداوم و تکمیل قیام امام حسین(ع) است. در دعای ندبه هم اشاره فرمود: «أین الطالبُ بِدَم المقتول بکربلا؟»
...ادامه دارد.
#معیت
✍ سیدمحمدحسینی(منتظر)
اربعین ۱۴۰۳
🆔 کانال @chelcheraaqHM
💠
🎲 گروه هم‌اندیشی چلچراغ معارف و احکام
🙏
🇮🇷﷽☫
#تحریر_حم
💎 @SMHM212
«فمعکم، معکم لا مع عدوکم»
(بخش ۰۲):
... چنانکه در همین #تهران هم فردا از دو مسیر تا مرقد سید #عبد_العظیم حسنی در شهرستان #ری، رخ خواهد داد تا فرصتی باشد برای #جاماندگان و آنانکه به هر علتی نتوانستند برای #تجدید_میثاق با امامشان به آن #همایش_عظیم بشتابند و ارادت و محبت خود به #اهل_البیت(ع) را در اینجا به نمایش بگذارند.
ولیکن صحبت امشب بنده پیرامون «معمای فاصله» تعداد دهها میلیون نفری #شیعه (و غیرشیعه) در حضور نمایشی متغیرالفصول و همایشی متحیرالعقول (اربعین #کربلای_معلّی و سایر سرزمین‌ها) با تعداد فقط چهل هزار نفری شیعیانی است که همراه #امام_حسین(ع) در دوره #رجعت [صغیره] به دنیا باز می‌گردند تا آنحضرت را در #حکومت_طویل ۵۰٫۰۰۰ ساله او بعد از شهادت #امام_مهدی(عج) همراهی نمایند.
در همین نکته هم می‌توان به راز آن سخن #امام_صادق(ع) در تمایز #شیعه بر #محبّ اهل‌البیت(ع) پی برد که فرمودند: «براحتی نگوئید #شیعه ما هستید بلکه شما #محبّ ما هستید»!
همه ما یقیناً از علاقمندان و محبّین اهل‌بیت #محمد_مصطفی(ص) هستیم و به همین جهت هم مأجوریم ولیکن شیعه بودن امر دیگریست. البته #محبّ_حسین(ع) بودن توفیق عظیمی است که نصیب خیلی از مردم می‌شود ولیکن #شیعه_حسین(ع) شدن #توفیق_اعظم است.
فلذا این سؤال در اینجا برجسته می‌گردد که از #درجه_مُحبّ فراتر رفتن و به #مقام_شیعه نائل گشتن چه ضرورتی دارد؟
بنظرم حداقل دو تا مطلب؛ #رجعت و #شفاعت به این ضرورت، وجاهت می‌بخشند که شاید دومی از اولی هم وزین‌تر باشد. یعنی؛ مهمتر از «رجعت در رکاب امام» در این دُنیا، مطلب «شفاعت یوم‌الورود امام» در عُقبا و #عالم_محشر است.
محشری که نمادی از تجمیع تمام بدبختی‌های عالم است و اگرچه به سیاه‌بختی سرنگونی در #جهنم و عذاب‌های اعظم آن نمی‌رسد ولیکن عذاب‌های عدیده، طویل و عظیمی دارد که حتی یک روز آن هم قابل تحمل نیستند و در چنان هنگامه‌ای چقدر ارزشمند است برخورداری از #امتیاز_عظیم مشمول #شفاعت_خاصه امام حسین(ع) شدن در #یوم_الورود و در هنگامه آغاز ورود به عالم حشور و نشور!
«اللهم‌اُرزقنا شفاعت‌الحسین یوم‌الورود»؛
شفاعت خاصه‌ای که #امتیاز_انحصاری حضرت #سید_الشهدآء(ع) است. و این #شفاعت خود به تنهایی (صرف‌نظر از همه علل و تمام دلایل دیگر) آنقدر گران و ضروری است که می‌ارزد انسان تمام عمر و بلکه لحظه‌ای از آنرا «شیعه حسین بن علی(علیهماالسلام)» و در #معیّت او باشد و در این طریق، کار و همت خویش را مضاعف سازد. معیّتی از #محبّ تا #شیعه او شدن. «یا لَیتَنا کُنّا مَعَکُم فَنَفُوز فَوزاً عَظیماً». ای کاش ما هم با شما بودیم تا به سعادت و فوز بزرگی نائل می‌شدیم. چرا #فوز_عظیم؟!
زیرا که #عذاب_عظیم را در پیش روی داریم: همچنانکه در آیات ۱۵ و ۱۶ از سوره انعام هم می‌فرماید: «قُل إنّی أخافُ اَن عَصَیتُ رَبّی عَذابَ یَومٍ عَظیمٍ * مَن یُصرَف عَنهُ یَومئِذٍ فَقَد رَحِمَهُ وَ ذلکَ الفَوزُ المُبینُ»؛ بگو که همانا من می‌ترسم از عذاب روز بزرگ اگر نافرمانی کنم پروردگارم را * کسی که آن‌روز بر طرف شود از او [عذاب روز بزرگ] پس رحم کرده است بر او و آنست فوز [آشکار و] مبین.
در اینجاست که انواع راهکارهای «نیل به پیروزی و سعادت آشکار #فوز_مبین» و #فوز_عظیم شیعه واقعی و حقیقی #امام_حسین(ع) شدن در برابر ما گشوده می‌گردد و در این مجال امیدوارم یکی از آنها را دریابیم. ان‌شاءالله. به #فوز_اعظم هم می‌رسیم.
با عنایت به سؤال؛ «هَل مِن ناصِرٍ یَنصُرُنی» امام حسین(ع) در واپسین لحظات عمر مبارک آنحضرت و پیوند عجیبی که در #معارف_ولایتی و امامتی #تشیع بین #قیام_حسینی و #قیام_مهدوی علیهماالسلام برقرار است، بجرأت می‌توان نتیجه گرفت که تجلی #تشیّع_حسین(ع) برای ما در دوران #غیبت_امام زمان(عج)، اهتمام به امر #انتظار_الفرج است و «شیعه حسین(ع)» شدن مفهومی جز «منتظر المهدی(عج)» شدن ندارد، همچنانکه منتظر #قآئم_آل_محمد(ص) معنایی جز #شیعة_الحسین(ع) ندارد و این دو شأن عظیم در امر خطیر #معیّت_با_ولایت قابل تحقق است.
در #زیارت_اربعین هم می‌خوانیم و بر این #معیّت تصریح و تأکید می‌ورزیم با عبارت: «فَمَعَکُم، مَعَکُم لا مَعَ عَدُوِّکُم». همراه شمایم؛ همراه شما هستم نه همراه دشمن شما.
اگرچه این #زیارت_نامه از ناحیه مقدسه #امام_سجاد(ع) است و #امام_باقر(ع) خواندن آنرا از نشانه‌های #مؤمن بر می‌شمارند ولیکن امروز فریاد «... معکم ... معکم ...» امام زمان(عج) بیش از همه بر آسمان بلند است.
قیام #امام_مهدی(عج) تداوم و تکمیل قیام امام حسین(ع) است. در دعای ندبه هم اشاره فرمود: «أین الطالبُ بِدَم المقتول بکربلا؟»
...ادامه دارد.
#معیت
✍ سیدمحمدحسینی(منتظر)
اربعین ۱۴۰۳
🆔 کانال @chelcheraaqHM
💠
🎲 گروه هم‌اندیشی چلچراغ معارف و احکام
🙏
🇮🇷﷽☫
#تحریر_حم
🔻@SMHM212
یقظه مغموم
با غزه مظلوم
#قرآن؛ «ام لهم قلوب اقفال‌ها» (۴۷/۲۴)
... یا برای آن‌هاست قفل‌هایی بر دل‌هایی؟!
#زیارت_اربعین: «و بذل مهجته فیک لیستنقذ عبادک من الجهالة و حیرة الضلالة»
#قلوب؛ جمع قلب
#اقفال؛ جمع قفل
#ایقاظ؛ بیداری و هشیاری
#استنقاذ؛ رهایی و نجات
هنوز هم بیداری‌های متأثر از قضایای بسیار تلخ #غزه، برایم مسئله عجیب #اقفال_القلوب را تداعی می‌کند که
👈قبلاً هم اشاره‌ای رفته‌ام!👉
انسان‌هایی که به عللی از جمله غرق در خودخواهی بودن، #شعور، #عقلانیت، #غیرت، #شرافت، #انسانیت و #وجدان خود را قفل‌ها زده‌اند! و گشودن آنها بالطبع، نیازمند کلیدهایی است متناسب با همان قفل‌ها!
⁉️ ولیکن سؤال اینجاست که چرا بعضی قفل‌ها بسیار گران‌بها هستند؟!
شاید جوابش این باشد که کلیدهای گران‌بها، قفل‌های کمی یا کیفی ارزشمندی را می‌گشایند که باید بگشایند!
چنانکه اقتضای رهایی انسان‌ها از قفل‌های نادانی و حیرت گمراهی، ضرورت می‌یابد تا صحنه #عاشورای_حسینی، رقم بخورد!
از گرانی این کلید، می‌توان به عمق بحرانی قفل‌های حاکم بر قلب‌ها پی برد!
بیداری #نسل_غربی غرق در فرهنگ منحط #غرب_وحشی، عجیب است اما عجیب‌تر از آن اینست که در همین ایران، با حیواناتی (بل هم أضل) مواجهیم که دم از#تشیع_علوی می‌زنند و در عین‌حال از کشتار وحشیانه #اهل_غزه، خوشحالند! زیرا که آنان را #اهل_سنت #ضد_شیعه می‌پندارند!
و جوابی هم به این مطلب ندارند؛ چگونه است که خود #حضرت_علی(ع)، از کندن خلخال از پای یک زن #یهودی، نزدیک است دق کند!
⁉️بیداری این #منحرفین، رهین چیست؟!
✍حسینی(منتظر)
🌐
حیفه نبینی | نظرات
۱۴۰۴/۳/۳