هدایت شده از حیفه نبینی/یک از هزاران
اظهارات وزیر سابق امور خارجه جمهوری اسلامی ایران؛
ظریف: چرا گفتم «خودمان انتخاب کردیم»؟
سلام چند سال پیش در برابر پرسشی سخت، پاسخ دادم: «خودمان انتخاب کردیم». بسیاری از آن سخن رنجیدند. با پوزش از اینکه شاید پاسخگویی با بیان روشن‌تر به رنجش افزون‌تر بیانجامد:مرحوم پروفسور روح الله رمضانی، متخصص برجسته سیاست خارجی ایران در آمریکا، سیاست خارجی پانصد سال گذشته ایران را چنین آسیب‌شناسی می‌کند: «ایران در پی به دست آوردن دوباره قلمروی بود که زمانی در تصرف داشت و اغلب نمی‌توانست فاصله‌ی میان این اهداف و امکانات در دسترس برای تحقق آنها را درک کند».
ما در طول تاریخ اهدافمان را بر اساس آرزوهایمان چیده‌ایم و به توانایی‌هایمان توجهی نکرده‌ایم. گرایش تاریخی ما برای رسیدن به آرزوها بدون در نظرگرفتن امکانات، نه تنها در سیاست خارجی نمایان است، بلکه در شکل‌گیری خطوط متراکم خودرو پشت هر تونل کم عرض نیز دیدنی است.
در ۷۵ سال برنامه‌ریزی توسعه ما، منابع ملی نابود شده و توسعه نیز حاصل نشده، چون بیشتر برنامه‌ها به جای ترسیم مسیر جبران عقب‌ماندگی‌ها متناسب با امکانات و فرصت‌ها، حدیث آرزومندی رهبران کشور بوده‌اند. آگاهانه یا ناخودآگاه ما مردم انتخاب کرده‌ایم آنان را که به دنبال آرزوهایمان بوده‌اند بستاییم، هر چند برای خود و کشور خسارات فراوان به بار آورده باشند؛ و آنان را که در حد امکانات کوشیده‌اند تا از گستره خسارات ناشی از حرکات آرزومندانه بکاهند، «سازشکار» و حتی «خائن» بنامیم.
راستی نه تنها ما مردم بلکه نخبگان ما کدامیک را بیشتر نکوهش می‌کنند: آنها که با آرزوی بازپس‌گرفتن سرزمین از دست رفته در قرارداد گلستان، بخش‌های بیشتری از سرزمین و حتی استقلال ایران را به باد دادند، یا آنها که با قرارداد ترکمانچای دست‌کم قسمتی از سرزمین تازه از دست رفته را بازپس گرفتند؟
برای پیشگیری از ترکمانچای‌ها باید «انتخاب کنیم» که آرزوهایمان را در چارچوب امکانات دنبال کنیم. ولی حتی در واژه‌هایمان هم توجه به امکانات را ناشایست می‌دانیم. چرا «سازشکار» منفی، و «سازش‌ناپذیر» مثبت است؟ مگر سازش جز به معنی دستیابی به نقطه‌ی اشتراک و توازن برای حرکت به سوی آرمانهاست؟ مگر می‌توان از روش دیگری به آرمانها رسید؟
داشتن آرزو به زندگی جهت می‌دهد، اما توجه به توانایی‌ها حرکت به سمت آرمانها را ممکن می‌سازد. نیاز امروز ما درک درست و «انتخاب» هوشمندانه است. «کنشگریِ مرزی». چشم به آرمانها و استوار بر توانایی‌ها.
(گزارش ایلنا از یادداشت اینستاگرامی محمدجواد ظریف، وزیر امور خارجه پیشین ایران که یکی از دوستان در گروه هم‌اندیشی خود بارگذاری کرده و خواستار نظرات اعضای گروه در باره آن شد)
☝️پیام وارده☝️
نقدونظر #حم
نقصان دیدگاهی #جواد_ظریف
تمام فرمایش ایشان کاملا صحیح است بجز یک ناقصه!
فرمایشات ایشان از این جهت قابل تنقیص است که «مرجع تشخیص عدم تعادل بین تمنیات و تصمیمات» را مشخص نمی‌کند که قاعدتا باز ماندن این منو عواقب سوئی را می‌تواند به دنبال داشته باشد.
ما معتقدیم که #حفظ_اعتدال میان آرزوها (و آرمانها) و امکانات (و توانائی‌ها) در زمان #غیبت_امام معصوم(ع) منحصراً بر عهده #ولی_فقیه و #مجتهد_جامع_الشرایط است نه هر ننه قمری که چند واژه از زبان بیگانه را حفظ کرده یا چند صباحی در #بلاد_کفر و #شرک به سر کرده است و احیاناً به داشتن ورق‌پاره‌ای از #دانشگاه_بیگانگان می‌نازد! مضافاً که #سیاست_خارجی #امام_معصوم و نائبان او حفظ #اعتدال_هوشمندانه بین #میدان و #دیپلماسی هم است.
فلذا بنظر می‌رسد جناب ظریف‌الممالک حتی یک واحد #ولایت_شناسی هم پاس نکرده است وگرنه اینهمه پای خود را بیش از گلیم خود دراز نمی‌کرد!
در این راستا توجه به بیانات مرحوم #مصباح_یزدی در این خصوص، خالی از لطف نیست که دیروز به اشتراک گذاشتم. فعلیکم بالرجوع 👇
🎲
https://eitaa.com/chelcheraaqHM/880
🎲
https://eitaa.com/chelcheraaqHM/881
🎲
https://eitaa.com/chelcheraaqHM/882
🎲
✍️ سیدمحمدحسینی(منتظر)
بهار 1402
💠کانال چلچراغ #معارف و #احکام حم 👇
🆔eitaa.com/chelcheraaqHM
🇮🇷﷽☫
#تحریر_حم
💎 @SMHM212
«فمعکم، معکم لا مع عدوکم»
(بخش ۰۲):
... چنانکه در همین #تهران هم فردا از دو مسیر تا مرقد سید #عبد_العظیم حسنی در شهرستان #ری، رخ خواهد داد تا فرصتی باشد برای #جاماندگان و آنانکه به هر علتی نتوانستند برای #تجدید_میثاق با امامشان به آن #همایش_عظیم بشتابند و ارادت و محبت خود به #اهل_البیت(ع) را در اینجا به نمایش بگذارند.
ولیکن صحبت امشب بنده پیرامون «معمای فاصله» تعداد دهها میلیون نفری #شیعه (و غیرشیعه) در حضور نمایشی متغیرالفصول و همایشی متحیرالعقول (اربعین #کربلای_معلّی و سایر سرزمین‌ها) با تعداد فقط چهل هزار نفری شیعیانی است که همراه #امام_حسین(ع) در دوره #رجعت [صغیره] به دنیا باز می‌گردند تا آنحضرت را در #حکومت_طویل ۵۰٫۰۰۰ ساله او بعد از شهادت #امام_مهدی(عج) همراهی نمایند.
در همین نکته هم می‌توان به راز آن سخن #امام_صادق(ع) در تمایز #شیعه بر #محبّ اهل‌البیت(ع) پی برد که فرمودند: «براحتی نگوئید #شیعه ما هستید بلکه شما #محبّ ما هستید»!
همه ما یقیناً از علاقمندان و محبّین اهل‌بیت #محمد_مصطفی(ص) هستیم و به همین جهت هم مأجوریم ولیکن شیعه بودن امر دیگریست. البته #محبّ_حسین(ع) بودن توفیق عظیمی است که نصیب خیلی از مردم می‌شود ولیکن #شیعه_حسین(ع) شدن #توفیق_اعظم است.
فلذا این سؤال در اینجا برجسته می‌گردد که از #درجه_مُحبّ فراتر رفتن و به #مقام_شیعه نائل گشتن چه ضرورتی دارد؟
بنظرم حداقل دو تا مطلب؛ #رجعت و #شفاعت به این ضرورت، وجاهت می‌بخشند که شاید دومی از اولی هم وزین‌تر باشد. یعنی؛ مهمتر از «رجعت در رکاب امام» در این دُنیا، مطلب «شفاعت یوم‌الورود امام» در عُقبا و #عالم_محشر است.
محشری که نمادی از تجمیع تمام بدبختی‌های عالم است و اگرچه به سیاه‌بختی سرنگونی در #جهنم و عذاب‌های اعظم آن نمی‌رسد ولیکن عذاب‌های عدیده، طویل و عظیمی دارد که حتی یک روز آن هم قابل تحمل نیستند و در چنان هنگامه‌ای چقدر ارزشمند است برخورداری از #امتیاز_عظیم مشمول #شفاعت_خاصه امام حسین(ع) شدن در #یوم_الورود و در هنگامه آغاز ورود به عالم حشور و نشور!
«اللهم‌اُرزقنا شفاعت‌الحسین یوم‌الورود»؛
شفاعت خاصه‌ای که #امتیاز_انحصاری حضرت #سید_الشهدآء(ع) است. و این #شفاعت خود به تنهایی (صرف‌نظر از همه علل و تمام دلایل دیگر) آنقدر گران و ضروری است که می‌ارزد انسان تمام عمر و بلکه لحظه‌ای از آنرا «شیعه حسین بن علی(علیهماالسلام)» و در #معیّت او باشد و در این طریق، کار و همت خویش را مضاعف سازد. معیّتی از #محبّ تا #شیعه او شدن. «یا لَیتَنا کُنّا مَعَکُم فَنَفُوز فَوزاً عَظیماً». ای کاش ما هم با شما بودیم تا به سعادت و فوز بزرگی نائل می‌شدیم. چرا #فوز_عظیم؟!
زیرا که #عذاب_عظیم را در پیش روی داریم: همچنانکه در آیات ۱۵ و ۱۶ از سوره انعام هم می‌فرماید: «قُل إنّی أخافُ اَن عَصَیتُ رَبّی عَذابَ یَومٍ عَظیمٍ * مَن یُصرَف عَنهُ یَومئِذٍ فَقَد رَحِمَهُ وَ ذلکَ الفَوزُ المُبینُ»؛ بگو که همانا من می‌ترسم از عذاب روز بزرگ اگر نافرمانی کنم پروردگارم را * کسی که آن‌روز بر طرف شود از او [عذاب روز بزرگ] پس رحم کرده است بر او و آنست فوز [آشکار و] مبین.
در اینجاست که انواع راهکارهای «نیل به پیروزی و سعادت آشکار #فوز_مبین» و #فوز_عظیم شیعه واقعی و حقیقی #امام_حسین(ع) شدن در برابر ما گشوده می‌گردد و در این مجال امیدوارم یکی از آنها را دریابیم. ان‌شاءالله. به #فوز_اعظم هم می‌رسیم.
با عنایت به سؤال؛ «هَل مِن ناصِرٍ یَنصُرُنی» امام حسین(ع) در واپسین لحظات عمر مبارک آنحضرت و پیوند عجیبی که در #معارف_ولایتی و امامتی #تشیع بین #قیام_حسینی و #قیام_مهدوی علیهماالسلام برقرار است، بجرأت می‌توان نتیجه گرفت که تجلی #تشیّع_حسین(ع) برای ما در دوران #غیبت_امام زمان(عج)، اهتمام به امر #انتظار_الفرج است و «شیعه حسین(ع)» شدن مفهومی جز «منتظر المهدی(عج)» شدن ندارد، همچنانکه منتظر #قآئم_آل_محمد(ص) معنایی جز #شیعة_الحسین(ع) ندارد و این دو شأن عظیم در امر خطیر #معیّت_با_ولایت قابل تحقق است.
در #زیارت_اربعین هم می‌خوانیم و بر این #معیّت تصریح و تأکید می‌ورزیم با عبارت: «فَمَعَکُم، مَعَکُم لا مَعَ عَدُوِّکُم». همراه شمایم؛ همراه شما هستم نه همراه دشمن شما.
اگرچه این #زیارت_نامه از ناحیه مقدسه #امام_سجاد(ع) است و #امام_باقر(ع) خواندن آنرا از نشانه‌های #مؤمن بر می‌شمارند ولیکن امروز فریاد «... معکم ... معکم ...» امام زمان(عج) بیش از همه بر آسمان بلند است.
قیام #امام_مهدی(عج) تداوم و تکمیل قیام امام حسین(ع) است. در دعای ندبه هم اشاره فرمود: «أین الطالبُ بِدَم المقتول بکربلا؟»
...ادامه دارد.
#معیت
✍ سیدمحمدحسینی(منتظر)
اربعین ۱۴۰۳
🆔 کانال @chelcheraaqHM
💠
🎲 گروه هم‌اندیشی چلچراغ معارف و احکام
🙏
🇮🇷﷽☫
#تحریر_حم
💎 @SMHM212
«فمعکم، معکم لا مع عدوکم»
(بخش ۰۲):
... چنانکه در همین #تهران هم فردا از دو مسیر تا مرقد سید #عبد_العظیم حسنی در شهرستان #ری، رخ خواهد داد تا فرصتی باشد برای #جاماندگان و آنانکه به هر علتی نتوانستند برای #تجدید_میثاق با امامشان به آن #همایش_عظیم بشتابند و ارادت و محبت خود به #اهل_البیت(ع) را در اینجا به نمایش بگذارند.
ولیکن صحبت امشب بنده پیرامون «معمای فاصله» تعداد دهها میلیون نفری #شیعه (و غیرشیعه) در حضور نمایشی متغیرالفصول و همایشی متحیرالعقول (اربعین #کربلای_معلّی و سایر سرزمین‌ها) با تعداد فقط چهل هزار نفری شیعیانی است که همراه #امام_حسین(ع) در دوره #رجعت [صغیره] به دنیا باز می‌گردند تا آنحضرت را در #حکومت_طویل ۵۰٫۰۰۰ ساله او بعد از شهادت #امام_مهدی(عج) همراهی نمایند.
در همین نکته هم می‌توان به راز آن سخن #امام_صادق(ع) در تمایز #شیعه بر #محبّ اهل‌البیت(ع) پی برد که فرمودند: «براحتی نگوئید #شیعه ما هستید بلکه شما #محبّ ما هستید»!
همه ما یقیناً از علاقمندان و محبّین اهل‌بیت #محمد_مصطفی(ص) هستیم و به همین جهت هم مأجوریم ولیکن شیعه بودن امر دیگریست. البته #محبّ_حسین(ع) بودن توفیق عظیمی است که نصیب خیلی از مردم می‌شود ولیکن #شیعه_حسین(ع) شدن #توفیق_اعظم است.
فلذا این سؤال در اینجا برجسته می‌گردد که از #درجه_مُحبّ فراتر رفتن و به #مقام_شیعه نائل گشتن چه ضرورتی دارد؟
بنظرم حداقل دو تا مطلب؛ #رجعت و #شفاعت به این ضرورت، وجاهت می‌بخشند که شاید دومی از اولی هم وزین‌تر باشد. یعنی؛ مهمتر از «رجعت در رکاب امام» در این دُنیا، مطلب «شفاعت یوم‌الورود امام» در عُقبا و #عالم_محشر است.
محشری که نمادی از تجمیع تمام بدبختی‌های عالم است و اگرچه به سیاه‌بختی سرنگونی در #جهنم و عذاب‌های اعظم آن نمی‌رسد ولیکن عذاب‌های عدیده، طویل و عظیمی دارد که حتی یک روز آن هم قابل تحمل نیستند و در چنان هنگامه‌ای چقدر ارزشمند است برخورداری از #امتیاز_عظیم مشمول #شفاعت_خاصه امام حسین(ع) شدن در #یوم_الورود و در هنگامه آغاز ورود به عالم حشور و نشور!
«اللهم‌اُرزقنا شفاعت‌الحسین یوم‌الورود»؛
شفاعت خاصه‌ای که #امتیاز_انحصاری حضرت #سید_الشهدآء(ع) است. و این #شفاعت خود به تنهایی (صرف‌نظر از همه علل و تمام دلایل دیگر) آنقدر گران و ضروری است که می‌ارزد انسان تمام عمر و بلکه لحظه‌ای از آنرا «شیعه حسین بن علی(علیهماالسلام)» و در #معیّت او باشد و در این طریق، کار و همت خویش را مضاعف سازد. معیّتی از #محبّ تا #شیعه او شدن. «یا لَیتَنا کُنّا مَعَکُم فَنَفُوز فَوزاً عَظیماً». ای کاش ما هم با شما بودیم تا به سعادت و فوز بزرگی نائل می‌شدیم. چرا #فوز_عظیم؟!
زیرا که #عذاب_عظیم را در پیش روی داریم: همچنانکه در آیات ۱۵ و ۱۶ از سوره انعام هم می‌فرماید: «قُل إنّی أخافُ اَن عَصَیتُ رَبّی عَذابَ یَومٍ عَظیمٍ * مَن یُصرَف عَنهُ یَومئِذٍ فَقَد رَحِمَهُ وَ ذلکَ الفَوزُ المُبینُ»؛ بگو که همانا من می‌ترسم از عذاب روز بزرگ اگر نافرمانی کنم پروردگارم را * کسی که آن‌روز بر طرف شود از او [عذاب روز بزرگ] پس رحم کرده است بر او و آنست فوز [آشکار و] مبین.
در اینجاست که انواع راهکارهای «نیل به پیروزی و سعادت آشکار #فوز_مبین» و #فوز_عظیم شیعه واقعی و حقیقی #امام_حسین(ع) شدن در برابر ما گشوده می‌گردد و در این مجال امیدوارم یکی از آنها را دریابیم. ان‌شاءالله. به #فوز_اعظم هم می‌رسیم.
با عنایت به سؤال؛ «هَل مِن ناصِرٍ یَنصُرُنی» امام حسین(ع) در واپسین لحظات عمر مبارک آنحضرت و پیوند عجیبی که در #معارف_ولایتی و امامتی #تشیع بین #قیام_حسینی و #قیام_مهدوی علیهماالسلام برقرار است، بجرأت می‌توان نتیجه گرفت که تجلی #تشیّع_حسین(ع) برای ما در دوران #غیبت_امام زمان(عج)، اهتمام به امر #انتظار_الفرج است و «شیعه حسین(ع)» شدن مفهومی جز «منتظر المهدی(عج)» شدن ندارد، همچنانکه منتظر #قآئم_آل_محمد(ص) معنایی جز #شیعة_الحسین(ع) ندارد و این دو شأن عظیم در امر خطیر #معیّت_با_ولایت قابل تحقق است.
در #زیارت_اربعین هم می‌خوانیم و بر این #معیّت تصریح و تأکید می‌ورزیم با عبارت: «فَمَعَکُم، مَعَکُم لا مَعَ عَدُوِّکُم». همراه شمایم؛ همراه شما هستم نه همراه دشمن شما.
اگرچه این #زیارت_نامه از ناحیه مقدسه #امام_سجاد(ع) است و #امام_باقر(ع) خواندن آنرا از نشانه‌های #مؤمن بر می‌شمارند ولیکن امروز فریاد «... معکم ... معکم ...» امام زمان(عج) بیش از همه بر آسمان بلند است.
قیام #امام_مهدی(عج) تداوم و تکمیل قیام امام حسین(ع) است. در دعای ندبه هم اشاره فرمود: «أین الطالبُ بِدَم المقتول بکربلا؟»
...ادامه دارد.
#معیت
✍ سیدمحمدحسینی(منتظر)
اربعین ۱۴۰۳
🆔 کانال @chelcheraaqHM
💠
🎲 گروه هم‌اندیشی چلچراغ معارف و احکام
🙏