#سرگذشت #برشی_از_یک_زندگی #چشمان_زغالی #قسمت_هفتادونه آیلار پوزخندی زد و گفت: منظورت از هیچ کس دیگه، سیاوشه؟ اون بیچاره که اصلاً با من هم کلام هم نمی شه!علیرضا هم متقابلاً پوزخند زد و گفت: اون عمه من بود که فردای عروسی توی حیاط کنار شیر آب پیشت ایستاده بود! آیلار که در اثر حرف علیرضا و منظورش عصبی شده بود، گفت: فکر نکن همه مثل خودتن؛ اون فقط داشت بهم می گفت از روی زمین سرد بلند بشم تا سرما نخورم... کافر همه را به کیش خود پندارد! نزدیک دو ماه گذشته، چون فکرت خرابه هنوز به اون روز کنار شیر آب و اینکه ما چی می گفتیم فکر می کنی.علیرضا کنایه حرف آیلار را دریافت کرد و گفت: منظورت از اینکه همه مثل من نیستن چیه آیلار؟ مگه من صد بار بهت نگفتم اون شب لعنتی اتفاقی بود؟ حادثه بود... من اگه می خواستم بد باشم، پست باشم، شب عروسی نمی ذاشتم از زیر دستم سالم در بری!آیلار باز پوزخند زد و فقط خدا می دانست که چقدر پوزخندهایش روی اعصاب علیرضا بود!- باید تا آخر عمرم بابت شب عروسی ازت تشکر کنم علی؟ علیرضا گفت: نه نگفتم تا آخر عمرت تشکر کن؛ البته که تو یک بار هم تشکر نکردی! ولی منظورم..آیلار حرفش را قطع کرد و گفت: من اون شب بهت گفتم ممنونم؛ هر چند همینم زیاد بود! واقعاً چه توقعی از من داشتی؟ اینکه فکر کنم خیلی مردونگی در حقم کردی؟علیرضا با لحنی عصبی گفت: توقع داشتم بفهمی اگه بهت دست نزدم خواستم ثابت کنم حال خوبت، ناراحت نشدنت، آسیب ندیدنت برام مهمه! نه اینکه همچنان مثل دشمنت بهم نگاه کنی.آیلار دلخور گفت: دشمنی نکردی علیرضا؟ یک نگاه به دور و برت بنداز! ببین چی به سر من و سیاوش آوردی!ناگهان علیرضا فریاد زد: آره... آره من بهت بدهکارم... اما الان، توی این لحظه، من شوهرتم زبون نفهم! بی رگ نیستم، بی غیرت نیستم که هی توی چشم هام نگاه می کنی اسم سیاوش رو میاری!آیلار ایستاد و گفت: چه خبرته؟ صدات و انداختی سرت! می خوای بیشتر از این آبروم و ببری؟ اصلاً لازم نکرده با من بیایی؛ خودم میرم و تند تند میان برف ها گام برداشت. علیرضا سر جایش ایستاده بود و دور شدن آیلار را نگاه می کرد. آیلار ناگهان روی برف ها لیز خورد و با شدت زیادی، بر زمین افتادعلیرضا به سمتش دوید؛ کنارش نشست و گفت: آیلار؟ چی شدی دختر؟ حالت خوبه؟ آیلار فقط با صدای بلند گریه می کرد؛ علیرضا نگران گفت: خب بهم بگو بدونم چی به سرت اومده؟ آیلار...وقتی از دخترک گریان جوابی نگرفت دستش را به سمتش بُرد و گفت: بذار کمکت کنم.آیلار با گریه گفت: بهم دست نزن؛ هر بلایی سرم میاد تقصیر توی لعنتیه!علیرضا کلافه بود؛ دست زیر بازوی آیلار انداخت و بلندش کرد که جیغ دخترک بلند شد و گفت: وای... وای پام خیلی درد می کنه!علیرضا دست دور کمرش انداخت و گفت: من از دست تو چیکار کنم؟ چه کردی به خودت؟آیلار فقط گریه می کرد و از درد پایش می نالید؛ علیرضا پرسید: می تونی راه بیایی؟آیلار پاسخ داد: خیلی درد دارم... پام خیلی درد می کنه.علیرضا گفت: وزنت و بنداز روی من؛ سعی کن به پات فشار نیاری. بریم خونه ببینم باز چه بلایی سر خودت آوردی.آیلار با گریه گفت: نمی خواد؛ می خوام برم خونه خودمون. اگه ما نریم نگران می شن.علیرضا بی حوصله گفت: می ذارمت خونه، خودم میرم بهشون خبر میدم.آیلار گفت: لازم نکرده؛ نگران می شن... چرا با من چونه می زنی؟ خونه ما که نزدیک تره.مرد جوان «پوف» کلافه ای کشید و گفت: خیلی خب... خیلی خب می ریم خونه شما؛ اینجوری اذیت میشی... بغلت کنم؟آیلار توپید: نه! دیگه چی؟ همینم مونده بغلت باشم، وسط ده بگردیم.علیرضا دستش را بیشتر دور کمر آیلار پیچید؛ او را کامل به خودش چسباند و گفت: همه ی وزنت رو بنداز روی من.جان به لبش رسید تا به خانه رسیدند؛ با اینکه علیرضا همه تلاشش را کرد بود که به او فشار نیاید اما خیلی درد کشیده بود. منصور در را به رویشان باز کرد و با دیدن حال و روز آیلار با نگرانی پرسید: چی شده؟ چه بلایی به سرش اومده؟علیرضا جواب داد: روی برف ها لیز خورد. منصور سمت دیگر آیلار ایستاد؛ در راه رفتن کمکش کرد و گفت: کجات درد می کنه؟آیلار که میان علیرضا و منصور راه می رفت و بیشتر سنگینی وزنش روی بدن علی بود، گفت: پای راستم خیلی درد می کنه.منصور نگران گفت: چرا مواظب نبودی؟آیلار پاسخ داد: چه می دونم! پیش اومد دیگه!منصور گفت: بریم داخل؛ من برم دنبال سیاوش بیاد یک نگاهی به پات بندازه. آیلار سریع گفت: نه لازم نیست؛ همین طوریش هم دیر شده. باید بری به خواستگاری برسی.منصور باز هم اصرار کرد.- بهشون خبر می دیم؛ بعداً میریم خواستگاری.آیلاربادلواپسی گفت نه نمی شه بایدبری. تو بابا رو نمیشناسی؟دنبال بهانه میگرده.منصور با ملایمت گفت: باشه؛ حالا بذار بریم داخل ببینیم چی شده.وارد خانه که شدند، شعله تا دخترش را آن طور زار دید، هراسان پرسید: چی شده؟ ادامه ساعت ۱۶ عصر •┈┈•❀🕊🍃🌺🍃🕊❀•┈┈• https://eitaa.com/joinchat/2634219768C9798f0ca3f

#آشپزی_روستایی #حلیم_بادمجان مواد لازم : ✅ یک لیوان عدس ✅ یک لیوان برنج ✅ ۲۰۰ گرم گوشت ✅ پیاز داغ ✅ سیرداغ ✅ نعنا داغ ✅ نصف لیوان گردو ✅ بادمجان ✅ کشک ✅ نمک،فلفل،زردچوبه بریم که بسازیمش.😋 •┈┈•❀🕊🍃🌺🍃🕊❀•┈┈• https://eitaa.com/joinchat/2634219768C9798f0ca3f

آنچه همه خوبان دارند.. تو یکجا داری... بی‌سبب نیست که در کنج دلم جاداری.... •┈┈•❀🕊🍃🌺🍃🕊❀•┈┈• https://eitaa.com/joinchat/2634219768C9798f0ca3f

#سریال_ایرانی #زیر_آسمان_شهر #قسمت_یازدهم بخش اول •┈┈•❀🕊🍃🌺🍃🕊❀•┈┈• https://eitaa.com/joinchat/2634219768C9798f0ca3f

#سریال_ایرانی #زیر_آسمان_شهر #قسمت_یازدهم بخش دوم •┈┈•❀🕊🍃🌺🍃🕊❀•┈┈• https://eitaa.com/joinchat/2634219768C9798f0ca3f

توی این یخ دونی ها بستنی می ریختن" راه میفتادن تو کوچه ها و داد میزدن (بستی یخی کیمی قیفی آلاسکا) همیشه دورشون چندتا بچه قدو نیم قد برای خرید حضور داشتن. یادش بخیر #نوستالژی •┈┈•❀🕊🍃🌺🍃🕊❀•┈┈• https://eitaa.com/joinchat/2634219768C9798f0ca3f

#سریال_خارجی #خانه_کوچک #قسمت_سیوشش •┈┈•❀🕊🍃🌺🍃🕊❀•┈┈• https://eitaa.com/joinchat/2634219768C9798f0ca3f

#سرگذشت #برشی_از_یک_زندگی #چشمان_زغالی #قسمت_هشتاد قبل آیلار علیرضا کوتاه پاسخ داد: توی کوچه زمین خورد.بانو با نگرانی جلو آمد و گفت: طوریت شده آیلار؟آیلار که با کمک علیرضا داشت روی زمین می نشست گفت: پام خیلی درد داره.علیرضا مقابل آیلار نشست؛ پاچه شلوارش را بالا زد. دست برد و مچ پای دخترک را لمس کرد.آن را لمس کرد که آیلار با داد و گریه گفت: درد دارم نکن.بانو کنار خواهرش نشست؛ خیره به مچ پایش گفت: نشکسته باشه؟علیرضا که همچنان مقابل همسرش نشسته بود، متفکر گفت: نمی دونم!منصور به سمت در رفت- من میرم دنبال سیاوش.آیلار صدایش کرد.- منصور؟ کجا داری میری؟ مگه نمی بینی دیر شده! تو باید بری به خواستگاری برسی.تا منصور خواست حرف بزند، آیلار گفت: بخدا اگه بخوای امشب کنسل کنی و بذاری واسه یک وقت دیگه، اصلاً باهات حرف نمی‌زنم.منصور سردرگم ایستاد و گفت: چی داری میگی دختر خوب؟ نمی‌شه که تو رو با این وضع ول کنیم بریم خواستگاری.قبل از آیلار علیرضا گفت: آیلار درست میگه؛ شما برید به خواستگاری برسید. من میرم دنبال سیاوش؛ بعد هم خودم اینجا پیشش هستم.بانو از سمت دیگر آیلار گفت: منم پیشش می مونم.آیلار به خواهرش نگاه کرد و گفت: برادر مون مثل بی کسا بره خواستگاری بانو؟ عاطفه که نیست؛ منم که وضعم اینه، تو هم نری؟بانو گفت: خوب کی پیش تو باشه؟ تا علیرضا بره سیاوش صدا کنه و برگرده تنها می مونی. تازه درد داری.آیلار که درد پایش، داشت جانش را می گرفت؛ خسته از چانه زدن گفت: مگه چقدر راهه بانو؟ زود بر می گرده؛ پاشید تو رو خدا دیر شد!این بار شعله اصرار کرد- آخه اینجوری دلمون اینجا می مونه مادر!دخترک کوتاه بیا نبود؛ بالاخره اصرار هایش نتیجه داد و همان لحظه محمود هم رسید و راهی شدند.علیرضا کنار آیلار نشست؛ مچ پایش را نگاه کرد و پرسید: هنوزم درد داری؟آیلار نالیدخیلی! هر لحظه دردش بیشتر میشه.علیرضا برای رفتن دنبال سیاوش علاقه ای نداشت اما ناچار بود؛ رو به آیلار پرسید: تنها نمی ترسی من برم دنبال سیاوش؟آیلار حتی در آن شرایط هم دست از کنایه زدن بر نداشت- قبل اون بلایی که تو سرم بیاری از هیچ چی نمی ترسیدم اما الان از سایه خودمم می ترسم.علیرضا نگاه از صورت پر درد دخترک گرفته و خیره فرش زیر پایش گفت: زود بر می گردم تا زیاد تنها نباشی.آیلار گفت: زود برگرد؛ خیلی درد دارم.علیرضا با گام های بلند از خانه خارج شد و با بیشترین سرعتی که می توانست، خودش را به خانه خودشان رساند؛ یک راست به اتاق سیاوش رفت.مرد جوان در حال مطالعه کتابی بود؛ وقتی علیرضا با شتاب در را باز کرد، سیاوش تند سر بلند کرد اما برادر بزرگش را که در آستانه در دید، بی اهمیت به او سرگرم مطالعه کتابش شد.علیرضا نام برادرش را خواند: سیاوش؟مرد جوان اما پاسخی نداد؛ علیرضا تکرار کرد: سیاوش الان وقت قهر نیست؛ به کمکت احتیاج دارم.سیاوش اما طوری رفتار می کرد انگار صدای نگران او را نمی شنود.علیرضا تیر آخر را پرتاپ کرد و گفت: آیلار حالش خوب نیست؛ کمکت‌و لازم دارم.نگاه سیاوش، به تندی از کتاب کنده شد و به صورت برادرش چسبید.طلبکارانه گفت: چی شده؟ باز چه بلایی سرش آوردی؟علیرضا با توجه به اینکه می دانست آیلار از تنهایی در آن خانه می ترسد، بحث را کش نداد و گفت: روی برف ها لیز خورد... پاش اذیت شده؛ بیا یک نگاهی بهش بنداز مشکلی نداشته باشه.سیاوش هم وقت را تلف نکرد و زود لباس پوشید؛ کمی بعد هر دو مرد، با هم، در خانه محمود بودند. در حالی که سیاوش مقابل پای آیلار نشسته بود، آهسته مچ پایش را بررسی می کرد. با اخم های گره خورده پرسید: خیلی درد داره؟آیلار آهسته سر تکان داد: یک مقدار.سیاوش نگاهش مستقیم به مچ پای ورم کرده آیلار بود؛ بدون سر بلند کردن علیرضا را مخاطب قرار داد و گفت: یک تشت آب گرم بیار.علیرضا فقط چند دقیقه طول داد؛ زود با تشت آب گرم، میان اتاق، حاضر شد.سیاوش پای آیلار را میان تشت گذاشت و آهسته ماساژ داد و گفت: بقیه کجان؟ رفتن خواستگاری؟نه به آیلار نگاه می کرد و نه علیرضا اما مشخص بود که دارد از دخترک سوال می پرسد؛ پس آیلار پاسخ داد: آره رفتن.سیاوش با همان اخم های گره خورده، گفت: تو رو با درد پات، ول کردن رفتن؟آیلار توضیح داد: خودم اصرار کردم برن؛ تو که بابا رو می شناسی... آی یواش تر!سیاوش کوتاه سر بلند کرد و گفت: ببخشید..و دوباره مشغول کارش شد و باز گفت: نمی‌شد یکیشون پیش تو بمونن؟آیلار باز توضیح داد: مگه کلاً چند نفر بودن؟ عاطفه که نیست، بانو هم پیش من بمونه منصور گناه داشت؛ مگه من چمه؟ یک زمین خوردن ساده اس.چند ثانیه سکوت کرد و بعد گفت: خدا کنه این عروسی سر بگیره، دل منصور شاد بشه؛ به خواسته دلش برسه... من و پام چه اهمیتی داریم؟ من انقدر خوشحال میشم که این درد که هیچی، خیلی بدتر از اینم مهم نیست. ادامه ساعت ۲۱ شب •┈┈•❀🕊🍃🌺🍃🕊❀•┈┈• https://eitaa.com/joinchat/2634219768C9798f0ca3f

با دیدن اون شلنگ"اگه چیزی هم بلد بودیم از یادمون میرفت 😒 #نوستالژی •┈┈•❀🕊🍃🌺🍃🕊❀•┈┈• https://eitaa.com/joinchat/2634219768C9798f0ca3f

#داستان_شب 💫 🔹مامان صدا زد: امیرجان، مامان بپر سه تا سنگک بگیر. 🔸اصلاً حوصله نداشتم، گفتم: من که پریروز نون گرفتم. 🔹مامان گفت: خب، دیروز مهمون داشتیم زود تموم شد. الان نون نداریم. 🔸گفتم: چرا سنگک، مگه لواش چه عیبی داره؟ 🔹مامان گفت: می‌دونی که بابا نون لواش دوست نداره. 🔸گفتم: صف سنگک شلوغه. اگه نون می‌خواید لواش می‌خرم. 🔹مامان اصرار کرد سنگک بخرم. قبول نکردم. مامان عصبانی شد و گفت: بس کن، تنبلی نکن مامان، حالا نیم ساعت بیشتر تو صف وایسا. 🔸این حرف خیلی عصبانیم کرد. آخه همین یه ساعت پیش حیاط رو شسته بودم، داد زدم: من اصلاً نونوایی نمی‌رم. هر کاری می‌خوای بکن! 🔹داشتم فکر می‌کردم خواهرم بدون این که کار کنه توی خونه عزیز و محترمه اما من که این همه کمک می‌کنم باز هم باید این حرف و کنایه‌ها رو بشنوم. دیگه به هیچ قیمتی حاضر نبودم برم نونوایی. حالا مامان مجبور می‌شه به جای نون، برنج درسته کنه. اینطوری بهترم هست. 🔸با خودم فکر کردم وقتی مامان دوباره بیاد سراغم به کلی می‌افتم رو دنده لج و اصلا قبول نمی‌کنم اما یک دفعه صدای در خونه رو شنیدم. اصلاً انتظارش رو نداشتم که مامان خودش بره نونوایی. آخه از صبح ۱۰ کیلو سبزی پاک کرده بود و خیلی کارهای خونه خسته‌اش کرده بود. اصلاً حقش نبود بعد از این همه کار حالا بره نونوایی. 🔹راستش پشیمون شدم. هنوز فرصت بود که برم و توی راه پول رو ازش بگیرم و خودم برم نونوایی اما غرورم قبول نمی‌کرد. سعی کردم خودم رو بزنم به بی‌خیالی و مشغول کارهای خودم بشم اما بدجوری اعصابم خرد بود. 🔸یک ساعت گذشت و از مامان خبری نشد. به موبایلش زنگ زدم، صدای زنگش از تو آشپزخونه شنیده شد. مثل همیشه موبایلش رو جا گذاشته بود. 🔹دیر کردن مامان اعصابمو بیشتر خرد می‌کرد. نیم ساعت بعد خواهرم از مدرسه رسید و گفت: تو راه که می‌اومدم تصادف شده و مردم می‌گفتند به یه خانم ماشین زده. خیابون خیلی شلوغ بود. فکر کنم خانمه کارش تموم شده بود. 🔸گفتم: نفهمیدی کی بود؟ 🔹گفت: من اصلاً جلو نرفتم. 🔸دیگه خیلی نگران شدم. رفتم تا نونوایی سنگکی نزدیک خونه اما مامان اونجا نبود. یه نونوایی سنگکی دیگه هم سراغ داشتم رفتم اونجا هم تعطیل بود. 🔹دلم نمی‌خواست قبول کنم تصادفی که خواهرم می‌گفت به مامان ربط داره. تو راه برگشت هزار جور به خودم قول دادم که دیگه تکرار نشه کارم. 🔸وقتی رسیدم خونه انگشتم رو گذاشتم روی زنگ و منتظر بودم خواهرم در رو باز کنه اما صدای مامانم رو شنیدم که می‌گفت: بلد نیستی درست زنگ بزنی؟ 🔹تازه متوجه شدم صدای مامانم چقدر قشنگه! نفس عمیقی کشیدم و گفتم: الهی شکر و با خودم گفتم: قول‌هایی که به خودت دادی یادت نره! 🔰پدر و مادر از جمله اون نعمت‌هایی هستند كه دومی ندارند ‌پس تا هستند قدرشون رو بدونيم! افسوسِ بعد از اونها هيچ دردی رو دوا نمی‌كنه؛ نه برای ما، نه برای اونها... •┈┈•❀🕊🍃🌺🍃🕊❀•┈┈• https://eitaa.com/joinchat/2634219768C9798f0ca3f

#کارتون_نوستالژی #آنشرلی #قسمت_چهلوهفت •┈┈•❀🕊🍃🌺🍃🕊❀•┈┈• https://eitaa.com/joinchat/2634219768C9798f0ca3f

شاید باورتون نشه" ایشون رضا صادقی هستن که توی صف مدرسه درحال خوندن قران هستن. #نوستالژی •┈┈•❀🕊🍃🌺🍃🕊❀•┈┈• https://eitaa.com/joinchat/2634219768C9798f0ca3f

نوستالژی دهه شصتیا😍 #نوستالژی •┈┈•❀🕊🍃🌺🍃🕊❀•┈┈• https://eitaa.com/joinchat/2634219768C9798f0ca3f

#سرگذشت #برشی_از_یک_زندگی #چشمان_زغالی #قسمت_هشتادویک سپس لب ورچید و با بغض گفت: فقط اینکه نتونستم برم خواستگاری، واسه همیشه به دلم می مونه..سیاوش لبخند کم رنگی زد؛ نگاه گذرایی به صورت دخترک انداخت و گفت: به قول خودت این عروسی سر بگیره، اون قدر مراسم هست، بری و بیایی که خواستگاری یادت بره.آیلار که در اثر گرمی آب و ماساژ دردش خیلی کمتر شده بود، لبخند زد و گفت: الهی هر چه زودتر اون روزها بیاد...و در رویایی شیرین عروسی منصور غرق شد.بالاخره سیاوش از مقابل پایش بلند شد و گفت: مطمئنم نشکسته ولی فردا صبح باید بری بیمارستان عکس بگیری تا خیالمون راحت بشه؛ میرم درمانگاه برات یک آمپول مسکن میارم... وگرنه امشب، احتمالاً نتونی بخوابی.از اتاق که بیرون آمدند، سیاوش بدون نگاه کردن به صورت علیرضا، گفت: زود بر می گردم.قبل از رفتنش، علیرضا با مشت های گره کرده و صدای که خشن شده بود، پرسید: اون همه ماساژ پاش لازم بود؟سیاوش متوجه منظور برادرش شد؛ این بار مستقیم به چشمانش نگاه کرد و گفت: اون الان فقط مریض منه! نه تنها آیلار، هر کس دیگه ای هم که بود، این آب گرم و ماساژ لازم داشت تا دردش کمتر بشه و من براش انجام می دادم... در ضمن علی اون دختر خیلی روز ها، خیلی جاها با من تنها بوده؛ اما دست من هیچ وقت هرز نرفته! حتی اون زمانی که تمام و کمال مال خودم می دونستمش... حالا که دیگه شوهر داره؛ من انقدر بی شرف نیستم که با زن شوهر دار ور برم علی! بخصوص اگه اون، زن برادرم باشه! انگشتش را چند بار پشت هم به سینه علیرضا زد و گفت: حتی اگه برادرم نامرد ترین مرد دنیا باشه..پشت به علیرضا کرد و خواست برود اما دوباره بر گشت و گفت: یک چیز دیگه… اون زنی هم که توی اتاق نشسته، زنی نیست که اجازه بده کسی دست مالیش کنه؛ حتی اگه یک روزی تمام قلبش مال اون آدم بوده باشه! هیچ وقت، هیچ وقت آیلار رو این قدر کم نبین علی، که زن تو باش و با من لاس بزنه؛ این‌و از منی بشنو که بیشتر عمرش کنارش گذروندم.پشت به علیرضا کرد و گفت: زود بر می گردم؛ هواش و داشته باش تا بیام.علیرضا وارد اتاق شد؛ احساس می کرد بار روی دوش هایش قدری سبک تر شده. شنیدن این حرف ها از سیاوش برایش آرامش بخش بود؛ هر چند از حرفی که به سیاوش زده بود شرمنده شد. حس می کرد بار بدهکاری هایش به سیاوش مدام بیشتر می‌شود.سیاوش از حیاط خارج شد؛ برای زود رسیدن به خانه ی عمویش از ماشین استفاده کرده بودند. دوباره سوار شد و به قصد درمانگاه راند.علیرضا کنار آیلار نشست؛ به صورت رنگ پریده اش نگاه کرد. حرف های سیاوش با نجابتی که از این دختر می شناخت، بیشتر همخوانی داشت تا افکار احمقانه ای که گاهی به سر خودش می‌زد.به آیلار نگاه کرد و پرسید: بهتری؟آیلار گفت: خوبم...طلبکارانه ادامه داد حواست هست که این بلا رو هم تو سرم آوردی؟علیرضا ناخواسته لبخند زد؛ خودش هم نمی دانست دلیل لبخندش چیست و گفت: باشه؛ اینم بزن به حساب من.آیلار باز طلبکار گفت: به چی داری می خندی؟لبخند علیرضا این بار بزرگتر شد و گفت: نمی خندم... ببخشید!آیلار رو برگرداند و حرصی گفت: فعلاً که مثل دیوونه ها داری می‌خندی.سیاوش زیاد طولش نداد و زود برگشت؛ آمپول و یک جعبه کوچک و بسته ای قرص میان دستان علیرضا گذاشت و گفت: بیرون چقدر هوا سرده... علیرضا تا من یک چای برای خودم می ریزم تو آمپول آیلار تزریق کن.علیرضا تزریق آمپول را سال‌ها پیش از برادرش آموخته بود؛ کنار آیلار نشست. در حال آماده کردن آمپول، به صورت دخترک نگاه کرد. می دانست همسرش چقدر از این نوع دارو می ترسد!لبخندی بر لب نشاند و گفت: نترس؛ زود تموم میشه.آیلار اما بیشتر از ترسیدن خجالت زده بود؛ اینکه قرار بود علیرضا، پشتش را ببیند، باعث میشد خجالت بکشد.آیلار در سکوت دراز کشید؛ خجالت زدگیش باعث شده بود، گونه هایش کمی سرخ شود. علیرضا آهسته کمی از شلوارش را کنار زد؛ دست دخترک که بند، کمربند شلوار بود، بالاخره جدا شد. مرد آمپول دخترک را تزریق کرد؛ آیلار «آخ» آهسته ای گفت.مرد جوان شلوار دخترک را مرتب کرد و گفت: تموم شد.سیاوش وقتی صدای تمام شد برادرش را که مخاطبش آیلار بود شنید؛ سه لیوان چای. ریخت و از آشپزخانه خارج شد.خودش هم نمی دانست چرا برای علیرضا هم چای ریخته! تا همین چند ساعت پیش با تمام قلبش از مردک متنفر بود اما حالا وقتی آن سوال را پرسید، علاوه بر اینکه حسابی به غرورش برخورده بود یک جورهایی هم دلش برای برادر بزرگترش سوخت.حجم فشاری که علیرضا تحمل کرده را می توانست درک کند؛ برای یک مرد هیچ چیز سخت تری از این نبود که چشم زنش دنبال کس دیگری باشد! چشم مردی دنبال ناموسش باشد!برادر بودند؛ هم خون بودند و با همه بدی های که علیرضا در حقش کرده بود باز هم دلش بابت آن همه دردی که تحمل می کرد به درد آمد. ادامه ساعت ۹ صبح •┈┈•❀🕊🍃🌺🍃🕊❀•┈┈• https://eitaa.com/joinchat/2634219768C9798f0ca3f

ما به دیوار کسی تکیه نکردیم عمریست که در سایه ی دیوار خداییم ... شبتون در پناه خدا 🌺✨ •┈┈•❀🕊🍃🌺🍃🕊❀•┈┈• https://eitaa.com/joinchat/2634219768C9798f0ca3f

🌺صبح آدینه تون بخیر☀️ ☘هر روز صبح یادت باشه که 🌺چــهار چیز را پیش از ☘چــهار چيز غنیمت بشماری 🌺جــواني پیش از پیری ☘صحت پیش از بيماري 🌺توانگری پیش از فقر ☘و زندگی پیش از مرگ ... •┈┈•❀🕊🍃🌺🍃🕊❀•┈┈• https://eitaa.com/joinchat/2634219768C9798f0ca3f

ترانه نوستالژی دهه شصت #نوستالژی •┈┈•❀🕊🍃🌺🍃🕊❀•┈┈• https://eitaa.com/joinchat/2634219768C9798f0ca3f

صبح 7 اردیبهشت #رادیو_مرسی کلی حال خوب و انرژی تقدیم لحظاتتون😍❤️ •┈┈•❀🕊🍃🌺🍃🕊❀•┈┈• https://eitaa.com/joinchat/2634219768C9798f0ca3f

#سرگذشت #برشی_از_یک_زندگی #چشمان_زغالی #قسمت_هشتادودو باید همین روزها سری به لیلا می‌زد. باید این بازی را تمام می کرد! یکی از لیوان های چای را خودش برداشت؛ دو لیوان دیگر را با سینی میان علیرضا و آیلار گذاشت. خودش با لیوان چای پشت پنجره ایستاد و خیره سایه درختان در تاریکی شد.علیرضا که با حرف های سیاوش حس می کرد، او هم کمی کوتاه آمده و می تواند قدر صمیمانه تر با او برخورد کند، او را خطاب کرد- سیاوش چایت رو بخور؛ حالا که با ماشین اومدی آیلار رو هم ببریم خونه. با درد پاش نخواد این راهو پیاده برگرده.قبل از سیاوش آیلار گفت: نه من می خوام صبر کنم مامانم اینا بیان ببینم چی شده.سیاوش همانطور خیره به تاریکی باغ گفت: آره بذار بیان ببینیم چی شد؟ ضمناً می خوای آیلار رو با این وضع بیاری خونه که چی بشه؟ بذار دو سه روز همینجا بمونه؛ لااقل مادر و خواهرش کنارش هستن. اگه چیزی خواست بهش بدن. آیلار از پیشنهاد سیاوش خوشحال شد؛ علیرضا هم بدش نمی آمد دخترک دو سه روزی اینجا بماند و مقابل چشمان ناهید نباشد. شاید ناهید قدری کمتر غر غر کند!آیلار مشتاق به علیرضا نگاه کرد؛ علیرضا گفت: اگه خودت راحت تری بمون.سیاوش جرعه جرعه چایش را نوشید؛ حتی یکبار هم بر نگشت تا به برادرش و همسر دوم او، که روزی برایش جان می‌داد، نگاه کند. همه نگاهش به سیاهی بیرون بود؛ مغزش درگیر افکاری که چند روزی می‌شد فکرش را مشغول کرده بودند.بالاخره خانواده از خواستگاری برگشتند؛ در حالی که سیاوش بعد از بستن پای آیلار، با باند کشی مخصوصی که از داروخانه درمانگاه برداشته بود، دوباره پشت پنجره ایستاده و همچنان تاریکی شب را نگاه می کرد.منصور، بانو و شعله وارد شدند و محمود و جمیله هم راهی خانه خودشان شدند؛ جمیله ماه های آخر بارداری را می گذراند و خسته شده بود.سلام و علیکشان با سیاوش زیاد طولانی نشد؛ منصور از پسر عمویش پرسید: آیلار چطوره؟سیاوش با سر به آیلار اشاره کرد و پاسخ داد: می بینی که سُر و مُر و گنده اینجا نشسته.منصور گفت: با مزه منظورم پاشه! طوریش نیست؟سیاوش پاسخ داد: نه؛ فقط ضرب دیده. چیزی نیست که نگران کننده باشه؛ اما اگه فردا دردش بیشتر شده ببرش یک عکس بگیره.منصور به خواهرش نگاه کرد و گفت: خب خدا رو شکر؛ باور کن بیشتر فکرم اینجا، پیش آیلار، بود.بانو کنار خواهرش نشست و گفت: چطوری؟آیلار لبخند زد.- بهترم.بانو گفت: منصور راست میگه؛ اون قدر فکرمون پیش تو بود که فهمیدن یک چیزمون هست؛ دیگه مامان براشون گفت برای تو چه اتفاقی افتاد.آیلار با ناراحتی گفت: بابا من که طوریم نبود؛ بیخود شبتون رو خراب کردین.سیاوش ایستاده کنار همان پنجره، پسر عمویش را مخاطب قرار داد و گفت:شما چه خبر؟ چی شد؟ چیکار کردین؟بانو به جای منصور جواب داد؛ با لبخند دست‌هایش را به هم زد و گفت: نه چک زدیم، نه چونه، عروس میاد تو خونه.منصور گفت: البته چک و چونه که زدیم! منتهی به جای پدر عروس با پدر داماد مدت هاست دارم چونه می زنم.آیلار با ذوق به منصور نگاه کرد و گفت: به همین زودی بله رو گرفتی؟منصور ابرو بالا انداخت.- ما اینیم دیگه!آیلار با شوقی وافر خندید و گفت: وای عزیزم! الهی قربونت بشم خیلی مبارکه! خوشبخت بشی.سیاوش به سمت منصور آمد؛ دستی بر شانه اش زد و گفت: تبریک میگم؛ مبارکت باشه.منصور از جایش بلند شد و مقابل سیاوش ایستاد؛ به چشم هایش نگاه کرد و گفت: ممنون..جمله اش باید ادامه می داشت؛ اما او دلش نیامد مقابل خواهرکش بر زبان بیاوردش. باید می گفت: انشاالله خواستگاری و عروسی تو..ولی نگفت! خواهرکش گناه داشت… پس از مدت ها می خندید و خوشحال بود؛ او نمی خواست این واقعیت را به صورتش بکوبد که روزی هم باید منتظر این شب برای سیاوش باشد.سیاوش دوباره گفت: آهای پسر کجایی؟منصور گفت: همینجام؛ چی گفتی؟سیاوش گفت: گفتم برنامه ات چیه، واسه عقد و عروسی؟منصور نشست و با فشار دست روی شانه سیاوش او را هم همراه خودش نشاند و گفت: حالا بشین میگم برات.سیاوش و منصور کنار آیلار نشستند؛ شعله هم روی ولیچر، آن سمت دخترک بود. بانو رفت چای بیاورد؛چند دقیقه بعد با یک سینی چای و یک بشقاب شیرینی دست پخت خودش برگشت. دور هم نشسته بودند و چای و شیرینی می خوردند.منصور گفت: من که میگم هر چه زودتر عروسی بگیریم بهتره؛ ولی بنظرتون هوا خیلی سرد نیست؟سیاوش گفت: خب عروسی رو خونه ما بگیرید؛ بزرگتره، داخل خونه هم می گیریم تا سرما هم کسی رو اذیت نکنه. منصور به مادرش و بانو نگاه کرد؛ بانو گفت: فکر بدی هم نیست؛ من که میگم هر چه زودتر این عروسی رو راه بنداز قبل اینکه بابا پشیمون بشه، یک سنگی بندازه جلو پات.سیاوش گفت: آره؛ نظر منم همینه... اصلاً بحث عمو هم نباشه، تو که راضی و عروس خانوم هم راضی، دیگه سردی هوا و این چیزها رو بهانه نکن؛ هر چه زودتر عقد و عروسی راه بنداز. ادامه ساعت ۱۶ عصر •┈┈•❀🕊🍃🌺🍃🕊❀•┈┈• https://eitaa.com/joinchat/2634219768C9798f0ca3f

#آشپزی_روستایی #ماهی_کباب مواد لازم : ✅ یک عدد ماهی ✅ دوعدد پیاز ✅ زعفران ✅ ادویه ماهی ✅ نمک ✅ سس انار بریم که بسازیمش‌.😋 •┈┈•❀🕊🍃🌺🍃🕊❀•┈┈• https://eitaa.com/joinchat/2634219768C9798f0ca3f

کیابا #قصه_های_ظهرجمعه خاطره دارن😍😍 هرهفته جمعه به یاداونروزا یه قصه ی ظهرجمعه باهم بشنویم😍🎶 (آب آشامیدنی درمیان دریا) گوینده:محمدرضا سرشار •┈┈•❀🕊🍃🌺🍃🕊❀•┈┈• https://eitaa.com/joinchat/2634219768C9798f0ca3f

#سریال_ایرانی #زیر_آسمان_شهر #قسمت_دوازدهم بخش اول •┈┈•❀🕊🍃🌺🍃🕊❀•┈┈• https://eitaa.com/joinchat/2634219768C9798f0ca3f

#سریال_ایرانی #زیر_آسمان_شهر #قسمت_دوازدهم بخش دوم •┈┈•❀🕊🍃🌺🍃🕊❀•┈┈• https://eitaa.com/joinchat/2634219768C9798f0ca3f

دوران بی‌تکرار دهه شصت؛ تلویزیون های پایه دار؛ گلدون های کریستال با گل‌های مصنوعی داخلش؛ بافتنی هایی که خیلی هاشو مادربزرگا برامون بافته بودن با طرح های لوزی لوزی ... سبیل پدر و دست مادر که پر از النگو های طلا بود ! چقدر دلم برای اون روزا تنگ شده؛ خیلی چیزا که الان هست نبود ولی زندگی و روابط یه گرمی خاصی داشت ... •┈┈•❀🕊🍃🌺🍃🕊❀•┈┈• https://eitaa.com/joinchat/2634219768C9798f0ca3f

#سریال_خارجی #خانه_کوچک #قسمت_سیوهفت •┈┈•❀🕊🍃🌺🍃🕊❀•┈┈• https://eitaa.com/joinchat/2634219768C9798f0ca3f