✨🔹✨🔹✨🔹✨🔹✨ ✨ ⭕️ابوحنیفه نسبت به فضل و دانش امام صادق (علیه السلام) چه اعترافى دارد؟ 🔹ابوحنیفه مى گوید: «من فقیه تر از جعفر بن محمّد (علیه السلام) ندیدم. هنگامى که منصور او را خواست، کسى را نیز به دنبال من فرستاد و گفت: اى اباحنیفه! همانا مردم فریفته جعفر بن محمّد (علیه السلام) شده اند، پس مسائلى دشوار را آماده کن تا او را امتحان کنى. ابوحنیفه مى گوید: من چهل مسئله را آماده کردم. منصور در «حیره» بود من بر او وارد شده و مشاهده نمودم که جعفر بن محمّد (علیه السلام) در طرف راست او نشسته است. او را که دیدم هیبتش مرا گرفت، به حدّى که هرگز از منصور چنین هیبتى در دل نداشتم. بر او سلام کردم. او با دست اشاره کرد که بنشینم و من نشستم. 🔹آن گاه منصور رو به امام صادق (علیه السلام) کرد و گفت: اى اباعبدالله! این ابوحنیفه است. حضرت فرمود: آرى... سپس رو به من کرده و گفت: اى اباحنیفه! سؤال هایت را از اباعبدالله (جعفر صادق علیه السلام) بپرس. من شروع به سؤال نمودم و او نیز جواب مى داد و مى فرمود: شما چنین مى گویید، و اهل مدینه چنین مى گویند، و ما چنین مى گوییم. چه بسا ما آنها را متابعت مى کنیم و چه بسا مخالفت مى نماییم. ابوحنیفه مى گوید: من تا چهل مسئله را از آن حضرت سؤال کردم (و ایشان به همین نحو پاسخ داد) و آیا براى ما روایت نکرده اند که داناترین مردم کسى است که به نظرات مختلف مردم داناتر باشد؟. [۱] پی نوشت: [۱]‌ جامع مسانید ابى حنیفه، ج ۱، ص ۲۲۲؛ تذکرة الحفّاظ، ج ۱، ص ۱۵۷ 📕اهل بیت از دیدگاه اهل سنت، على اصغر رضوانى، مسجد مقدس جمکران، قم، ۱۳۸۵ ه.ش، ص ۹۲ منبع: وبسایت آیت الله العظمی مکارم شیرازی (بخش آئین رحمت) #امام_صادق @tabyinchannel #انتشاربدون‌لینک‌جایزنمیباشد

⭕️امام جعفر صادق عليه السلام:  🔸ثَلاثٌ مَنْ كُنَّ فيهِ فَهُوَ مُنافِقٌ وَ اِنْ صامَ وَ صَلّى: مَنْ اِذا حَدَّثَ كَذِبَ وَاِذا وَعَدَ اَخْلَفَ وَ اِذَا ائْتـُمِنَ خـانَ.  🔹سه خصلت عـلامت نفاق اسـت، گر چه صاحبش اهل نماز و روزه باشد: دروغگويى، خلف وعده و خيانت در امانت. 📕تحف العقول، ۲۲۹ #امام_صادق @tabyinchannel #انتشاربدون‌لینک‌جایزنمیباشد

✨🔹✨🔹✨🔹✨🔹✨ ✨ ⭕️ابوزهره در تمجید از سجایاى اخلاقى «امام صادق (علیه السلام)» چه گفتارى دارد؟ (بخش اول) 🔸استاد محمد ابوزهره در تمجید از سجایاى اخلاقى و مکارم «حضرت امام صادق (علیه السلام)» سخنانى در کتاب خود «الامام الصادق (علیه السلام)» آورده که ما بخشى از آن را در اینجا ذکر مى کنیم: 💠اخلاص امام صادق (علیه السلام) 🔹وى در این باره مى نویسد: «امام صادق (علیه السلام) در طلب حقیقت از هر هواى نفس یا عرضى از اعراض دنیا برى و خالى بود. هیچ گاه به دنبال دنیا نبود؛ و به دنبال امرى که شباهت به شهوات داشته یا شبهه ناک بود نمى رفت، بلکه به دنبال طلب حقایق روشن و واضح و طلب حق به جهت خود حق بود... و هر گاه امرى که در آن شبهه بود بر او وارد مى شد، اخلاصش او را به حقیقتِ آن رهنمون مى ساخت... اخلاص، از مثل #امام_صادق (علیه السلام) ناشى از اصل و ریشه او است؛ زیرا او از #شجره_نبوت است، و اصل اخلاص در آن بیت طاهر ثابت است... آنان #اخلاص را از یکدیگر به ارث برده و فرع از اصل، اخذ کرده است. آنان هر چیزى را فقط به خاطر خدا دوست دارند و این را از #اصل_ایمان و #ظواهر_یقین مى دانند؛ زیرا پیامبر (صلى الله علیه و آله) فرمود: «لا یؤمن أحدکم حتّى یحبّ الشىء الاّ لله...؛ [۱] ایمان نمى آورد یکى از شما تا این که چیزى را به جز براى خدا دوست ندارد». 💠سخاوت امام صادق (علیه السلام) 🔹ابوزهره در این باره مى نویسد: «بسیارى از مفسرین مى گویند: آیه «وَ یُطْعِمُونَ الطَّعامَ عَلى حُبِّهِ مِسْکِیناً وَ یَتِیماً وَ أَسِیراً؛ [۲] و غذاى خود را با این که به آن علاقه و نیاز دارند، به مسکین و یتیم و اسیر مى دهند»، در شأن على بن ابيطالب (علیه السلام) نازل شده است... مسلّم آن است که على بن ابيطالب (علیه السلام) از سخى ترین افراد صحابه، بلکه از سخى ترین عرب بود. نسل و ذریه او نیز بعد از آن حضرت همینطور بودند. علىّ بن الحسین زین العابدین (علیه السلام) غذا را شبانه به دوش مى کشید تا درب خانه هاى مستمندان توزیع نماید... هیچ عجیب به نظر نمى رسد که #امام_صادق (علیه السلام) - که در آن بیت کریم رشد کرده - سخى و اهل جود باشد. او کسى بود که به مستحقّان عطا مى کرد. 🔹همیشه برخى از پیروانش را امر مى کرد تا کارهایى را که در آن خسارت بوده تحمل کنند و به سبب آن باعث ایجاد خصومت بین مردم نشود. او مى فرمود: «لایتمّ المعروف الاّ بثلاثة: بتعجیله، و تصغیره و ستره؛ کار خیر به جز با سه چیز تمام نخواهد شد: با عجله کردن، کوچک شمردن و پوشاندن آن». و لذا در بیشتر اوقات عطا را مخفى مى کرد، و در این امر به جدّش على بن الحسین (علیه السلام) اقتدا مى نمود. هر گاه قحطى مى رسید انبانى از نان و گوشت و دراهم را برداشته و به پشت خود مى انداخت، آنگاه آنها را بین مستمندان اهل مدینه توزیع مى کرد، و این در حالى بود که کسى نمى دانست چه کسى این ها را عطا مى کند، تا وقتى که حضرت از دنیا رحلت نمود، و آنچه که مخفى بود بر ملا شد... در کتاب «حلیة الاولیاء» آمده است: «جعفر بن محمّد (علیه السلام) آنقدر به مستمندان کمک مى کرد که بر عیالش چیزى باقى نمى ماند». [۳] #ادامه_دارد... پی نوشت‌ها؛ [۱] الامام الصادق (ع)، ص ۶۱ [۲] سوره انسان، آیه ۸ [۳] الامام الصادق (ع)، ص ۶۴ و ۶۵ 📕اهل بیت از دیدگاه اهل سنت، على اصغر رضوانى، مسجد مقدس جمکران، قم، ۱۳۸۵ ه.ش، ص ۹۴ منبع: وبسایت آیت الله العظمی مکارم شیرازی (بخش آئین رحمت) #امام_صادق @tabyinchannel #انتشاربدون‌لینک‌جایزنمیباشد

✨🔹✨🔹✨🔹✨🔹✨ ✨ ⭕️ابوزهره در تمجید از سجایاى اخلاقى «امام صادق (علیه السلام)» چه گفتارى دارد؟ (بخش دوم و پایانی) 🔸استاد محمد ابوزهره در تمجید از سجایاى اخلاقى و مکارم «حضرت امام صادق (علیه السلام)» سخنانى در کتاب خود «الامام الصادق (علیه السلام)» آورده که ما بخشى از آن را در اینجا ذکر مى کنیم: 💠بردبارى و گذشت امام صادق (علیه السلام) 🔹ابوزهره در این زمینه مى نویسد: #امام_صادق (علیه السلام) مردى باگذشت و کریم بود، و هرگز زشتى و اسائه ادب را مقابله به مثل نمى کرد؛ بلکه با عمل بهتر، آن را جواب مى داد، و در این کار به دستور خدا عمل مى کرد که فرمود: «اِدْفَعْ بِالَّتِی هِیَ أَحْسَنُ فَإِذَا الَّذی بَیْنَکَ وَ بَیْنَهُ عَداوَةٌ کَأَنَّهُ وَلِیٌّ حَمِیمٌ؛ [۱] بدى را با نیکى دفع کن، ناگاه (خواهى دید) همان کس که میان تو و او دشمنى است، گویى دوستى گرم و صمیمى است». و همیشه مى فرمود: «اذا بلغک عن أخیک شىء یسؤک، فلاتغتم؛ فان کنت کما یقول القائل، کانت عقوبة قد عجلت، و ان کنت على غیر ما یقول، کانت حسنة لم تعملها؛ هرگاه از برادرت به تو چیزى رسید که تو را ناراحت مى کند، غمگین مشو؛ زیرا اگر آنطور که او مى گوید هستى، اسائه او عقوبتى است که در آن تعجیل شده، و اگر آنطور که او مى گوید نیستى، اسائه او براى تو حسنه اى خواهد بود که تو آن را انجام نداده اى». 🔹او با افرادى که معاشرت داشت یا آنها که خدمتکار او بودند با مدارا و مهربانى رفتار مى نمود. در این زمینه روایت شده که حضرت غلام خود را به دنبال کارى فرستاد ولى او کندى کرد. حضرت به دنبال او به راه افتاد. او را مشاهده کرد که به خواب فرو رفته است، لذا بر بالاى سر او نشست و شروع به باد زدن او نمود، تا آن که بیدار شد. حضرت به او فرمود: این طور نمى شود، هم شب مى خوابى و هم روز، شب براى تو باشد و روز براى ما... . روایت شده که هر گاه به او خبر مى رسید که شخصى پشت سرش دشنام داده است بر مى خاست و آماده نماز مى شد و نمازى طولانى به جاى مى آورد، آن گاه از خداوند طلب مى کرد که آن شخص را مؤاخذه نکند. 🔹حضرت فرمود: «ما نقص مال من صدقة، و مازاد عبد بالعفو الاّ عزّا، و من تواضع لله رفعه الله؛ هیچ مالى با صدقه دادن کم نشد، و هیچ بنده اى با گذشت کردن، جز بر عزت خود نیفزود، و هر کس براى خداوند تواضع کند خداوند او را بالا مى برد». همانا #حلم و #گذشت، اخلاق رهبران و داعیان به حقّ است، همان گونه که خداوند متعال فرمود: «اُدْعُ إِلى سَبِیلِ رَبِّکَ بِالْحِکْمَةِ وَالْمَوْعِظَةِ الْحَسَنَةِ وَ جادِلْهُمْ بِالَّتِی هِیَ أَحْسَنُ؛ [۲] با حکمت و اندرز نیکو، به راه پروردگارت دعوت نما! و با آن ها به روشى که نیکوتر است، استدلال و مناظره کن!»؛ همان گونه که خداوند به پیامبرش و هر هدایت گر و هر مؤمنى امر کرده و فرمود: «خُذِ الْعَفْوَ وَ أْمُرْ بِالْعُرْفِ وَ أَعْرِضْ عَنِ الْجاهِلِینَ؛ [۳] به هر حال با آن ها مدارا کن و عذرشان را بپذیر، و به نیکى ها دعوت نما، و از جاهلان روى بگردان و با آنان ستیزه مکن». پی نوشت‌ها؛ [۱] سوره فصلت، آیه ۳۴ [۲] سوره نحل، آیه ۱۲۵ [۳] سوره اعراف، آیه ۱۹۹ 📕اهل بیت از دیدگاه اهل سنت، على اصغر رضوانى، مسجد مقدس جمکران، قم، ۱۳۸۵ ه.ش، ص ۹۴ منبع: وبسایت آیت الله العظمی مکارم شیرازی (بخش آئین رحمت) #امام_صادق @tabyinchannel #انتشاربدون‌لینک‌جایزنمیباشد