🌹 نـــ✒ــون وَ الْــــقَــلَــم 🌹 #آیه_های_جنون #قسمت_هشتاد_و_هفتم #بخش_دوم از روے صندلے بلند مے شوم،دستہ گل ها را برمیدارم. روزبہ دست هایش را داخل جیب هاے شلوار سرمہ اے رنگش مے برد. همانطور ڪہ بہ سمتش قدم برمے دارم مے گویم:سلام! خستہ نباشید! چهرہ اش جدیست اما نیمچہ لبخندے را در چشم هایش مے بینم! سرش را تڪان میدهد:سلام! خیلے ممنون! حالتون بهترہ؟! نگاهم را بہ گل ها میدوزم:متشڪر خیلے بهترم! اومدم باهاتون صحبت ڪنم! نگاهے بہ یلدا مے اندازد و با دست بہ داخل اتاقش اشارہ میڪند:بفرمایید! چند لحظہ صبر مے ڪنم تا روزبہ وارد اتاقش بشود،پشت سرش وارد اتاق مے شوم. همانطور ڪہ روے مبل راحتے مے نشیند مے گوید:بفرمایید! با قدم هاے بلند خودم را بہ مبل ها مے رسانم و مے نشینم. لبم را بہ دندان مے گیرم و دستہ گل ها را روے میز مے گذارم. روزبہ نگاهش را بہ دستہ گل ها مے دوزد و ابروهایش را بالا مے دهد:چرا دوتا؟! انگشت هایم را در هم قفل مے ڪنم و مے گویم:یڪے براے تشڪر از شما یڪے هم براے تشڪر از برادرتون! خانم مهدوے گفتن شرڪت تشریف ندارن لطفا شما یڪے از دستہ گلا رو از طرف من بهشون بدید! لبخند ڪم رنگے مے زند و نگاهش را از گل ها مے گیرد:میگن گل زرد نشونہ ے تنفرہ! آرام مے خندم:اون رز زردہ! چشم هایش را بہ چشم هایم مے دوزد:چہ فرقے میڪنہ؟! زرد زردہ دیگہ! سعے مے ڪنم نخندم:نمیدونم! چند لحظہ مڪث مے ڪنم و مے گویم:اون روز اگہ شما و آقاے ساجدے متوجہ نمے شدید و دنبالمون نمے اومدید معلوم نبود چہ بلایے سرم مے اومد! واقعا نمے دونم باید چطورے ازتون تشڪر و براتون جبران ڪنم؟! بدون اینڪہ نگاهش را از چشم هایم بگیرد مے گوید:نیازے بہ تشڪر و جبران نیست! حرف فرزاد هم همینہ! سرفہ اے مے ڪنم و مے گویم:راستے! از نتیجہ ے ڪنڪور راضے بودم! لبخند ڪم رنگے مے زند:خب! مردمڪ چشم هایم را مے چرخانم و مے گویم:فڪر ڪنم بتونم تو یہ دانشگاہ خوب حقوق بخونم! ابروهایش را بالا مے دهد:ڪو شیرینیش؟! _فردا ڪہ اومدم براے شرڪت شیرینے هم میارم! با حالت عجیبے مے گوید:پس از فردا بر مے گردید سرڪار! نگاهے بہ صورتش مے اندازم و مے گویم:بلہ! با لحن شوخے ادامہ میدهم:امیدوارم این یہ ماہ و چند روزے ڪہ از قرارداد موندہ بہ خیر بگذرہ! نگاهش را از چشم هایم مے گیرد و مثل دیدار اول جدے و سرد مے گوید:صحیح! با اجازہ اے مے گویم و از روے صندلے بلند مے شوم،روزبہ هم بلند مے شود‌. همانطور ڪہ بہ سمت در قدم بر مے دارم مے گویم:از طرف من از آقاے ساجدے هم خیلے تشڪر ڪنید! سرے تڪان میدهد و پشت سرم مے آید،دستم را روے دستگیرہ ے در میگذارم ڪہ مے گوید:راستے! برنامہ تون چیہ؟! متعجب نگاهش مے ڪنم ڪہ ادامہ میدهد:براے بعد از پایان قرارداد منظورمہ! شانہ اے بالا مے اندازم:برنامہ ے خاصے ندارم جز دانشگاہ رفتن! نفس عمیقے مے ڪشد:نمیخواید جایے استخدام بشید؟! لبخند ڪجے میزنم:دیگہ نہ! بعد از پایان دانشگاہ شاید تو رشتہ اے ڪہ خوندم فعالیت ڪنم! پیشانے اش را بالا مے دهد:موفق باشید! لبخندے بہ رویش مے پاشم:همچنین! روز بہ خیر! چند لحظہ بہ چشم هایم خیرہ مے شود و مے گوید:روز شما هم بہ خیر خانم نیازے! در را باز مے ڪنم و خارج مے شوم،این نگاہ هاے گاہ و بے گاهش را اصلا دوست ندارم...! انگار منظور دار است...! شاید هم حساس شدہ ام... 🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸 صداے زنگ موبایلم باعث مے شود از گذشتہ بیرون بیایم و بہ زمان حال برگردم. نگاهے بہ دور تا دور اتاق خواب مے اندازم و موبایلم را از ڪیفم بیرون مے ڪشم. ادامه دارد... 🍃🍃🍃🍃 ✍نویسنده: #لیلی_سلطانی

🌹 نـــ✒ــون وَ الْــــقَــلَــم 🌹 #آیه_های_جنون #قسمت_هشتاد_و_هفتم #بخش_سوم شمارہ ناشناس است،نفسم را با حرص بیرون مے دهم! مردد جواب میدهم:بفرمایید! صداے فرزاد مے پیچد،نفس نفس زنان مے گوید:الو! آیہ خانم! اخم میڪنم:بلہ؟! همانطور نفس نفس زنان مے پرسد:از اینڪہ با روزبہ ازدواج ڪردید پشیمونید؟! اخمم غلیظ تر مے شود:این چہ سوالیہ؟! محڪم مے گوید:لطفا جواب بدید! خونسرد و محترمانہ مے گویم:دلیلے نمے بینم ڪہ جواب بدم! عصبے فریاد مے زند:یہ سوال پرسیدم! جوابش آرہ یا نہ ست! مهمہ! تڪرار مے ڪند:از اینڪہ با روزبہ ازدواج ڪردے پشیمون شدے یا نہ؟! محڪم و از صمیم قلب مے گویم:نہ! هیچوقت پشیمون نشدم! صدایش آرام مے گیرد:سر فرصت باید باهم مفصل و خصوصے صحبت ڪنیم! فعلا! میخواهم دهان باز ڪنم ڪہ صداے بوق اِشغال در گوشم مے پیچد! این روزها همہ چیز عجیب شدہ! حضور ناگهانے فرزاد و رفتار هایش عجیب تر... اما از همہ عجیب تر نبودنِ #او ست... ادامه دارد... 🍃🍃🍃🍃 ✍نویسنده: #لیلی_سلطانی Instagram:Leilysoltani @tark_gonah_1

🌸فَإِنّی قَریبُ🌸 سوره مبارکه #بقره ۱۸۶ ❤بگو من نزدیکم❤️ 🆔 @tark_gonah_1

🌷آیه:👇👇👇 وَ إِذا سَأَلَكَ عِبادِي عَنِّي فَإِنِّي قَرِيبٌ أُجِيبُ دَعْوَةَ الدَّاعِ إِذا دَعانِ فَلْيَسْتَجِيبُوا لِي وَ لْيُؤْمِنُوا بِي لَعَلَّهُمْ يَرْشُدُونَ‌ 🌹ترجمه: و هرگاه بندگانم از تو درباره من پرسند (بگو:) همانا من نزديكم؛ دعاى نيايشگر را آنگاه كه مرا مى‌خواند پاسخ مى‌گويم. پس بايد دعوت مرا بپذيرند و به من ايمان آورند، باشد كه به رشد رسند. 🌸تفسیر: 🔷️نکته ها: ♦️برخى از رسول خدا صلى الله عليه و آله مى‌پرسيدند: خدا را چگونه بخوانيم، آيا خدا به ما نزديك است كه او را آهسته بخوانيم و يا دور است كه با فرياد بخوانيم؟! اين آيه در پاسخ آنان نازل شد. 🔰دعا كننده، آنچنان مورد محبّت پروردگار قرار دارد كه در اين آيه، هفت مرتبه خداوند تعبير خودم را براى لطف به او بكار برده است: اگر بندگان خودم درباره خودم پرسيدند، به آنان بگو: من خودم به آنان نزديك هستم وهرگاه خودم را بخوانند، خودم دعاهاى آنان را مستجاب مى‌كنم، پس به خودم ايمان بياورند ودعوت خودم را اجابت كنند. اين ارتباط محبّت‌آميز در صورتى است كه انسان بخواهد با خداوند مناجات كند. ✅دعا كردن، همراه وهمرنگ شدن با كلّ هستى است. طبق آيات، تمام هستى در تسبيح و قنوتند؛ «كُلٌّ لَهُ قانِتُونَ» «1» و تمام موجودات به درگاه او اظهار نياز دارند؛ «يَسْئَلُهُ مَنْ فِي السَّماواتِ وَ الْأَرْضِ» «2» پس ما نيز از او درخواست كنيم تا وصله ناهمگون هستى نباشيم. 🌷قرآن درباره دعا سفارشاتى دارد، از آن جمله: 1. دعا و درخواست بايد خالصانه باشد. «فَادْعُوا اللَّهَ مُخْلِصِينَ لَهُ الدِّينَ» «3» 2. با ترس و اميد همراه باشد. «وَ ادْعُوهُ خَوْفاً وَ طَمَعاً» «1» 3. با تضرّع و در پنهانى صورت بگيرد. «ادْعُوا رَبَّكُمْ تَضَرُّعاً وَ خُفْيَةً» «2» 4. با ندا و خواندنى مخفى همراه باشد. «إِذْ نادى‌ رَبَّهُ نِداءً خَفِيًّا» «3» در اصول كافى، جلد دوم، صدها حديث در اهميّت، نقش وآداب دعا، توجّه واصرار وذكر حاجت‌ها هنگام دعا ودعاى دسته جمعى وايمان به استجابت آن آمده است. 📚پی نوشت ها: «1». بقره، 116 «2».الرحمن، 29 «3». غافر، 14 📚منبع تفسیر: تفسیر نور (محسن قرائتی)[ویرایش] 🆔 @tark_gonah_1

حاضریم ده تا از این اسطوره‌ها رو بدیم، یدونه محمد صلاح رو بگیریم!! @tark_gonah_1

🌹 نـــ✒ــون وَ الْــــقَــلَــم 🌹 #آیه_های_جنون #قسمت_هشتاد_و_هشتم #سوره_ی_هفتم #بخش_اول همانطور ڪہ روسرے سورمہ اے رنگے برمیدارم و بررسے اش مے ڪنم مے گویم:مطهرہ! این خوبہ؟! مطهرہ نگاهے بہ روسرے مے اندازد و مے گوید:خوبہ! مقنعہ برنمیدارے؟! با ذوق بہ روسرے هاے قوارہ بلند نگاہ مے ڪنم و مے گویم:یڪے دو تا مقنعہ ے نو و تمیز دارم! میخوام دو سہ تا روسرے بردارم! مطهرہ نگاهے بہ روسرے ها مے اندازد و با لبخند بہ روسرے سبز رنگے اشارہ مے ڪند:فڪر ڪنم این رنگم بهت بیاد! روسرے مورد نظرش را برمیدارم و نگاہ میڪنم:اینم خوبہ! نگاهش روے روسرے سادہ ے لیمویے رنگے میخڪوب میشود،رو بہ فروشندہ مے گوید:میشہ اون روسرے لیمو رنگم بدید؟! فروشندہ چشمے مے گوید و روسرے را بہ سمت مطهرہ مے گیرد،مطهرہ با دقت نگاهے بہ روسرے مے اندازد و ڪنار صورت من باز مے ڪند. _بهت میاد! بہ سہ روسرے اے ڪہ انتخاب ڪردہ ام اشارہ مے ڪنم و مے گویم:همین سہ تا بسہ! روسرے را بہ دست فروشندہ مے دهد و مے گوید:این هدیہ ست! تو ڪہ یہ شیرینے براے قبولے دانشگاهت ندادے! لبخند شیطنت آمیزے میزنم و میگویم:پس پیتزایے ڪہ چند روز پیش بہ حسابم نوش جان ڪردے چے بود؟! مطهرہ همانطور ڪہ ڪیف پولش را باز میڪند با خندہ میگوید:عزیزم دارم میگم شیرینے نہ پیتزا! ابروهایم را بالا میدهم:یعنے یہ شیرینے خامہ اے بهت بدم راحت میشے؟! بیخیالم میشے؟! با خندہ سرش را تڪان میدهد:آرہ! فروشندہ روسرے ها را مرتب تا میڪند و داخل ڪیسہ میگذارد،بعد از حساب ڪردن پول روسرے ها از مغازہ خارج میشویم. نگاهے بہ مغازہ هاے شلوغ مے اندازم و میگویم:من ڪہ ڪہ دیگہ چیزے لازم ندارم! تو چے؟! سرش را بہ نشانہ ے منفے تڪان میدهد:نہ خانم وڪیل! لبخند پر جانے میزنم،یڪ ماہ از اعلام نتیجہ ے ڪنڪور و انتخاب رشتہ گذشتہ. در روزهاے پایانے شهریور بہ سَر مے بریم و تابستان نفس هاے آخرش را مے ڪشد! براے این پاییز شوق و ذوق عجیبے دارم،براے ورود بہ دانشگاہ! مطهرہ بہ آبمیوہ فروشے اے اشارہ میڪند:بریم یہ چیز خنڪ بخوریم؟! با پر چادرم خودم را باد میزنم:آرہ! دارم آبپز میشم! وارد آبمیوہ فروشے میشویم و پشت میزے مے نشینیم،هر دو سفارش معجون میدهیم. مطهرہ مردد میپرسد:شرڪتو میخواے چے ڪار ڪنے؟! شانہ اے بالا مے اندازم:هیچ ڪار! قراردادم یڪ سالہ بود و تقریبا مهلتش تموم شدہ! بہ مهندس ساجدے گفتم با خانم عزتے هماهنگ ڪنہ از اول مهر بیاد. فردا میرم وسایلمو جمع میڪنم و ڪلیدا رو تحویل میدم و سفتہ هامو پس مے گیرم‌. میخواهم حرفم را ادامہ بدهم ڪہ با دیدن ڪسے ساڪت میشوم! مطهرہ ڪہ متوجہ میشود سرش را بر مے گرداند و رد نگاهم را مے گیرد‌. سرفہ اے میڪنم و مے گویم:مثل این ڪہ اون دفعہ ازم نترسید! مطهرہ اخمے مے ڪند و با حرص مے گوید:این از ڪجا پیداش شد؟! لبخند میزنم:حتما از دم دانشگاہ تا اینجا! با حرص با انگشت هایش روے میز ضرب مے گیرد و مے گوید:بریم یہ جاے دیگہ؟! سرم را بہ نشانہ ے منفے تڪان میدهم:نچ! پسرے ڪہ مدتے قبل مطهرہ را تعقیب ڪردہ بود سر بہ زیر چند میز دور تر از ما مے نشیند و نگاهش را بہ منو مے دوزد. نگاهم را بہ چشم هاے مطهرہ میدوزم:باز چے ڪارش ڪردے ڪہ افتادہ دنبالمون؟! اخم میڪند:رُڪ بهش گفتم جوابم منفیہ! _اومد خواستگارے؟! ڪمے از معجونش مے خورد:نہ! یڪے دوبار ڪہ ڪار داشتم رفتم دانشگاہ گفت ترم جدید شروع بشہ مادرشو میارہ تا باهام صحبت ڪنہ منم گفتم زحمت نڪشہ جوابم منفیہ! ابروهایم را بالا میدهم و سرم را تڪان میدهم:حسابے دلشو بردے ڪہ بیخیال نمیشہ! اخمش غلیظ تر مے شود:ڪوفت! سرم را پایین مے اندازم و آرام مے خندم،نفس عمیقے میڪشد و مے گوید:چقدر لفتش میدے! تند تند بخور بریم دیگہ! خونسرد نگاهش میڪنم:باز دنبالمون میاد! جدے مے گوید:پس مستقیم میریم ڪلانترے! ببخیال مشغول خوردن معجونم مے شوم:فڪر بدے نیست! گونہ هایش سرخ شدہ اند و چهرہ اش عصبیست! آرام مے پرسم:حالا اسم شازدہ دامادمون چیہ؟! مطهرہ با حرص دندان هایش را روے هم مے سابد و مے گوید:آیہ! سعے میڪنم نخندم:اسمش آیہ ست؟! فڪر مے ڪردم آیہ فقط اسم دخترہ! چہ خوب هم اسم منہ! با حرص دوبارہ مے گوید:آیہ! _من آیہ یا اون آیہ؟! نفس عمیقے میڪشد و زمزمہ میڪند:شانس آوردے پشتم بہ اونہ و نمے بینہ دارم چہ حرصے میخورم! نگاهے بہ معجونش مے اندازم و مے گویم:تو ڪہ دارے معجون میخورے! ابروهایش را بالا مے دهد:باشہ آیہ خانم! نوبت منم میرسہ! لبخند میزنم:فڪر نڪنم! اسمشو نگفتے؟! نگاهش را از چشم هایم مے گیرد و مے گوید:محمدرضا! _پسر بدے بہ نظر نمیرسہ! مطهرہ چیزے نمے گوید و ساڪت معجونش را مے خورد،زیر چشمے بہ محمدرضا نگاہ میڪنم. لیوان آب هویجے دست نخوردہ مقابلش است،در موبایلش چیزے تایپ میڪند و سپس نگاهش را بہ میز مے دوزد. ادامه دارد... 🍃🍃🍃🍃 ✍نویسنده: #لیلی_سلطانی Instagram:Leilysoltani

🌹 نـــ✒ــون وَ الْــــقَــلَــم 🌹 #آیه_های_جنون #قسمت_هشتاد_و_هشتم #بخش_دوم چند دقیقہ بعد پول معجون ها را حساب میڪنم و بہ مطهرہ مے گویم برویم. مطهرہ بلند مے شود و اخم میڪند،همراہ هم بہ سمت در قدم برمیداریم ڪہ محمدرضا هم سریع بلند میشود. از آبمیوہ فروشے خارج میشویم،صداے قدم هایے را پشت سرم مے شنوم. لبخند ڪم رنگے میزنم و آرام مے گویم:دست بردار نیست! مطهرہ آب دهانش را قورت مے دهد:سریع تاڪسے بگیریم! میخواهیم از پلہ ها پایین برویم ڪہ صداے محجوب و لرزانِ محمدرضا نزدیڪمان میشود! _عذر میخوام خانم هدایت! چند لحظہ! مطهرہ محڪم دستم را مے گیرد و مے گوید:توجہ نڪن! _زشتہ دختر! خب یہ ڪلام درست و حسابے بهش بگو صد در صد جوابت منفیہ و دارہ برات مزاحمت ایجاد میڪنہ! مردد نگاهم مے ڪند و با آرامش و ڪمے معذب بہ سمت محمدرضا بر مے گردد،ڪمے دور مے ایستم تا هر دو زیاد معذب نشوند و مزاحم نباشم. محمدرضا دستمال ڪاغذے اے از داخل جیبش بیرون مے ڪشد و سر بہ زیر دستمال را روے پیشانے و صورتش مے ڪشد. مطهرہ در چند قدمے اش مے ایستد،میخواهد دهان باز ڪند ڪہ محمدرضا زیر چشمے من را نگاہ مے ڪند و محڪم مے گوید:مادرمو آوردم! دوستتون گفتن حرف مادرمو زمین نمے ندازید! مطهرہ متعجب نگاهش مے ڪند ڪہ محمدرضا سریع موبایلش را از جیبش در مے آورد و بہ گوشش مے چسباند. چند ثانیہ بعد مے گوید:مامان! لطفا بیا جلوے همون آبمیوہ فروشے اے ڪہ گفتم! موبایل را داخل جیبش بر مے گرداند و چند قدم بہ سمت عقب بر مے دارد. بہ نظر خجالتے مے رسد اما شرم و حیا اینطور نشانش مے دهد! مرد محڪم و سر سختے بہ نظر مے رسد! مطهرہ بہ خودش مے آید و مے گوید:من ڪہ جوابتون رو دادم! جوابم منفیہ و قصد ازدواج ندارم! جملہ ے مطهرہ ڪہ تمام مے شود زنے چادرے با لبخند بہ محمدرضا و مطهرہ نزدیڪ مے شود. با رویے گشادہ مے گوید:سلام! گونہ هاے مطهرہ گل مے اندازند،گلویش را صاف میڪند و جواب میدهد. درماندہ نگاهش را بہ من مے دوزد،لبخندے میزنم و نزدیڪشان میشوم. دستم را بہ سمت مادر محمدرضا دراز میڪنم و مے گویم:سلام! آیہ هستم دوست مطهرہ! لبخندش را پر رنگ مے ڪند و دستم را گرم مے فشارد:سلام عزیزم! خوشوقتم! رو بہ مطهرہ مے گوید:میتونیم چند دقیقہ باهم صحبت ڪنیم؟! مطهرہ نگاهے بہ من مے اندازد و آرام مے گوید:بلہ! مادر محمدرضا نگاهش را در اطراف مے چرخاند و بہ ڪافے شاپے اشارہ مے ڪند:موافقے بریم اونجا؟! مطهرہ نگاہ سَر سَرے اے بہ ڪافے شاپ مے اندازد و جواب مے دهد:باشہ ولے من بہ آقاے حسینے هم گفتم ڪہ... مادر محمدرضا با خندہ حرفش را قطع میڪند:با حرفایے ڪہ بہ محمدرضا زدے ڪار ندارم! میخوام تنها صحبت ڪنیم! رو بہ مطهرہ میگویم:مطهرہ! من بر میگردم خونہ! نگاهش را بہ چشم هایم مے دوزد:نمے مونے؟! _نہ دیگہ عزیزم! بهترہ برم! دستم را دوبارہ بہ سمت مادر محمدرضا دراز میڪنم و از همہ خداحافظے میڪنم،مطهرہ با قدم هاے مردد همراہ مادر محمدرضا وارد ڪافے شاپ مے شود. محمدرضا هم سر بہ زیر مشغول قدم زدن در پاساژ مے شود،خندان از پاساژ خارج مے شوم. براے مطهرہ خوشحالم... مردے سراغش آمدہ ڪہ مے تواند خوشبختش ڪند... 🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸 نگاهم را بہ ساعت مچے ام مے دوزم و از روے صندلے بلند مے شوم،با لبخند دور تا دور سالن را از نظر مے گذرانم. امروز روز آخرے ڪارے ام بود،ڪش چادرم را دور سرم محڪم مے ڪنم و مشغول جمع ڪردن وسایلم مے شوم سپس پروندہ هایے ڪہ روے میز است مرتب در قفسہ مے چینم،حامد سینے بہ دست نزدیڪم مے شود. همانطور ڪہ لیوان بلند شیشہ اے را روے میزم میگذارد مے گوید:گفتم حیفہ روز آخر شربت گل محمدے معروفم رو نخورید! لبخند پر رنگے میزنم و مے گویم:خیلے ممنون! لیوان شربت را برمے دارم و چند جرعہ مے نوشم:خیلے خوشمزہ ست! لبخند مهربانے میزند:نوش جان! ڪلیدها را روے میز مے گذارم،حامد مے گوید:بهتون عادت ڪردہ بودیم! جاتون خیلے خالے میشہ! قدرشناسانہ نگاهش میڪنم:همیشہ بهم محبت داشتید! حتما بهتون سر میزنم! باقے ماندہ ے شربتم را مے نوشم،حامد گرم مے گوید:اگہ ڪمڪ خواستید حتما خبرم ڪنید! سرم را بہ نشانہ ے مثبت تڪان میدهم:چشم! ادامه دارد... 🍃🍃🍃🍃

🌹 نـــ✒ــون وَ الْــــقَــلَــم 🌹 #آیه_های_جنون #قسمت_هشتاد_و_هشتم #بخش_سوم حامد بہ سمت آبدارخانہ مے رود،از پشت میز ڪنار مے آیم و صندلے را مرتب بہ سمت جلو مے ڪشم. دلم مے گیرد،بہ اینجا عادت ڪردہ ام! بغض ڪم رنگے در گلویم مے نشیند! نگاهم را بہ گلدان ها مے دوزم،زمزمہ میڪنم:شما اینجا یادگارے بمونید! ڪیفم را از روے میز برمیدارم و دستہ ڪلید را در دست میگیرم،دلم راضے بہ رفتن نیست! با وجود بد خلقے هاے این روزهاے روزبہ اینجا را دوست دارم! مقابل در مے ایستم و چند تقہ بہ در میزنم،چند ثانیہ بعد صداے روزبہ مے پیچد:بفرمایید! دستگیرہ ے در را مے فشارم و وارد اتاق میشوم،همانطور ڪہ در را مے بندم مے گویم:خستہ نباشید! روزبہ رو بہ روے پنجرہ ایستادہ،سیگارے میان دو انگشتش گرفتہ و بیرون را تماشا مے ڪند،بدون اینڪہ بہ سمتم سر برگرداند مے گوید:سلامت باشید! همچنین! بہ چند قدمے میزش میرسم و دستہ ڪلید را روے میز مے گذارم:پروندہ ها رو مرتب ڪردم،تو یہ ڪاغذ هم براے خانم عزتے ڪارهاے این مدت رو یادداشت ڪردم. سریع زیپ ڪیفم را مے ڪشم و ڪاغذ را بیرون مے آورم. ڪاغذ را ڪنار دستہ ڪلید مے گذارم و مے گویم:ممنون میشم سفتہ ها رو بدید! روزبہ نیم رخش را بہ سمتم بر مے گرداند و پس از چند ثانیہ مڪث ڪامل بہ سمتم بر مے گرداند‌. تہ سیگارش را داخل سطل زبالہ مے اندازد و جدے مے گوید:میخواید برید؟! نگاهے بہ ساعت مچے ام مے اندازم و مے گویم:بلہ! پنج دقیقہ بہ چهارہ! گفتم سریع دستہ ڪلید و لیست ڪارا رو تحویل بدم. امیدوارم این مدت ازم راضے بودہ باشید! بدون حرف چند ثانیہ نگاهش را بہ چشم هایم مے دوزد،نمے توان چیزے را در چشم هایش تشخیص داد! بے روح بہ نظر مے رسند! دستے بہ موهاے مرتبش مے ڪشد و مقابل میزش زانو میزند. مشغول باز ڪردن گاو صندوق است،صداے زنگ پیام موبایلم بلند میشود. نگاهے بہ روزبہ مے اندازم ڪہ مشغول گشتن داخل گاو صندوق است! موبایلم را بیرون میڪشم و آرام مے گویم:گلدونا رو نمیبرم! لطفا بہ خانم عزتے بگید مراقبشون باشہ! نام مطهرہ روے صفحہ نقش بستہ،پیام را باز میڪنم! "سرڪار خانم آیہ نیازے وڪیل مدافع آقاے محمدرضا حسینے باید عرض ڪنم بہ یُمن قدم هاے نحسِ شما فردا عصر راس ساعت پنج مادرِ نامبردہ براے صحبت و ارائہ دادن مدارڪے از نامبردہ بہ محضر ما و مادرمان مے رسد! با حوالہ ڪردن ڪلے حس تنفر بہ شما! مطهرہ هدایتِ شاڪے پروندہ!" بعد از گذشت نزدیڪ یڪ سال و پنج ماہ لبخندے از صمیم قلب روے لب هایم نقش مے بندد! لبخندے از شوق! لبخندے از جان! ریز میخندم و براے مطهرہ مے نویسم. "از دست تو! مثل اینڪہ این دفعہ من باید از تو شیرینے بگیرم!" یڪ دقیقہ بعد مطهرہ جواب میدهد: "عزیزم تو باید بیاے از من درد بگیرے!" لبخندم عمیق و عمیق تر میشود،برایش خوشحالم از صمیم قلب! سنگینے نگاہ ڪسے را احساس میڪنم،سرم را بلند مے ڪنم ڪہ مے بینم روزبہ سفتہ بہ دست پشت میز ایستادہ و نگاهم میڪند. بدون اینڪہ لبخند را از ڪنج لب هایم ڪنار بزنم مے گویم:پیداشون ڪردید؟! روزبہ عجیب بہ چشم هایم زل زدہ،منتظر جوابش هستم ڪہ مے گوید:چرا اینطورے مے خندے؟! گیج میشوم از این فعلِ مفرد! سریع لبخندم را مے خورم،معذب نگاهم را بہ میز مے دوزم. گیج مے پرسم:چطورے؟! با جملہ اش قلبم از هم مے پاشد! _یہ جورے ڪہ انگار فقط تو بلدے بخندے! 💓قد مے ڪشند،بخاطرت عاشقانہ ها...💓 #سید_ایمان_سیدے ادامه دارد... 🍃🍃🍃🍃

🌹 نـــ✒ــون وَ الْــــقَــلَــم 🌹 #آیه_های_جنون #قسمت_هشتاد_و_نهم #سوره_ی_هشتم #بخش_اول بدون اینڪہ لبخند را از ڪنج لب هایم ڪنار بزنم مے گویم:پیداشون ڪردید؟! روزبہ عجیب بہ چشم هایم زل زدہ،منتظر جوابش هستم ڪہ مے گوید:چرا اینطورے مے خندے؟! گیج میشوم از این فعلِ مفرد! سریع لبخندم را مے خورم،معذب نگاهم را بہ میز مے دوزم. گیج مے پرسم:چطورے؟! با جملہ اش قلبم از هم مے پاشد! _یہ جورے ڪہ انگار فقط تو بلدے بخندے! خون بہ صورتم مے دود،هاج و واج نگاهش میڪنم! هر لحظہ منتظرم بزند زیر خندہ و بگوید شوخے ڪردہ! با اینڪہ تا الان آدم فوق العادہ سر سخت و جدے اے بودہ اما میتواند شوخے ڪند! ولے چهرہ ے جدے اش این را نمے گوید! یڪ دستش را داخل جیب شلوارش بردہ و جدے بہ چشم هایم زل زدہ! آب دهانم را قورت مے دهم:متوجہ نشدم! بدون اینڪہ تغییر حالت بدهد مے گوید:گفتم چرا یہ جورے میخندے ڪہ انگار فقط تو بلدے بخندے؟! بہ خودم مے آیم! اخم هایم را درهم مے ڪشم:شوخے جالبے نبود! سفتہ ها را بہ سمتم مے گیرد:شوخے نبود! گیج شدہ ام،باور نمے ڪنم روزبہ این حرف را گفتہ باشد! میخواهم دلیلے پیدا ڪنم اما چهرہ ے مطهرہ جلوے چشم هایم نقش مے بندد! دندان هایم را روے هم مے فشارم:براتون متاسفم! میخواهم سفتہ ها را بگیرم ڪہ سریع دستش را عقب مے ڪشد،لبخند ڪم رنگے در چشم هایش مے بینم! _براے چے متاسفے؟! دستم را مشت میڪنم:براے حرف شما! سرم را بہ نشانہ ے تاسف برایش تڪان میدهم،میخواهم بہ سمت در بروم ڪہ سریع مے گوید:سفتہ هات! بہ سمتش بر مے گردم و انگشت اشارہ ام را تڪان میدهم:اجازہ ندادم از فعل مفرد استفادہ ڪنید! لبخند ڪجے تحویلم مے دهد:اجازہ نخواستم! دندان هایم را روے هم مے سابم،مطمئنم صورتم سرخ شدہ! با حرص مے گویم:سفتہ ها ارزونے خودتون! هرڪارے دلتون میخواد باهاشون ڪنید! با قدم هاے بلند خودم را جلوے در مے رسانم،همین ڪہ دستگیرہ ے در را مے فشارم ڪسے چند تقہ بہ در مے زند! با حرص در را باز مے ڪنم،فرزاد متعجب نگاهم مے ڪند! بدون اینڪہ چیزے بگویم با عجلہ از ڪنارش عبور مے ڪنم و تقریبا بہ سمت آسانسور مے دوم! صداے فرزاد بہ گوشم مے رسد:روزبہ چے شدہ؟! در آسانسور باز میشود،سریع وارد آسانسور میشم نگاهم بہ آینہ مے افتد. صورتم گُر گرفتہ و چشم هایم ترسیدہ! نفس عمیقے مے ڪشم و چشم هایم را مے بندم و دستم را روے قلبم مے گذارم. آسانسور متوقف میشود،با عجلہ و نفس نفس زنان از ساختمان خارج میشوم. سرم را ڪہ بلند مے ڪنم روزبہ را مے بینم ڪہ از پنجرہ ے اتاقش بہ من چشم دوختہ! اخم غلیظے تحویلش میدهم و نگاهم را از او مے گیرم! از او خوشم نمے آید! دوبارہ مطهرہ مقابل چشم هایم نقش مے بندد،عرق سردے روے تنم مے نشیند! ناگهان شهریور چقدر سرد شد! دیگر این طرف ها پیدایم نخواهد شد... 🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸 دستے بہ موهاے رها شدہ ام مے ڪشم و با دقت نام ڪتاب هایے ڪہ استاد گفتہ میخوانم. روے زمین غلتے میزنم و دفتر یادداشت را مے بندم،دہ روز از خروجم از شرڪت گذشتہ! هربار ڪہ یاد حرف هاے روزبہ مے افتم حالم بد مے شود! ذهنم درگیر این شدہ ڪہ چرا بہ یڪ بارہ آن حرف ها زد! با حرص پوفے میڪنم و صاف روے تخت مے نشینم،چند ثانیہ بعد صداے زنگ در بلند مے شود. مادرم جواب میدهد:بفرمایید! _تویے مطهرہ جان؟! آرہ عزیزم بیا تو! رنگ از صورتم مے پرد،نمے دانم چرا ولے عذاب وجدان دارم و نمیخواهم با مطهرہ رو بہ رو بشوم! یڪ دقیقہ بعد صداے پر انرژے مطهرہ مے پیچد،با مادرم مشغول سلام و احوال پرسے میشود. چند ثانیہ بعد چند تقہ بہ در مے خورد،از روے تخت بلند میشوم و مے گویم:بیا تو مطے! در باز میشود و چهرہ ے خندان مطهرہ نمایان! سعے مے ڪنم لبخند بزنم،همانطور ڪہ چادر مشڪے اش را در مے آورد مے گوید:سلام خانم وڪیل! _سلام عروس! شما ڪجا اینجا ڪجا؟! چادر و روسرے اش را بہ سمتم پرت مے ڪند ڪہ در هوا مے گیرمشان! بہ شوخے مے گویم:عروس بہ این وحشے اے ڪے دیدہ؟! مے خندد:عزیزم من تا تو رو ڪفن پوش نڪنم لباس عروس نمے پوشم! ابروهایم را بالا میدهم:مطهرہ در خواب بیند پنبہ دانہ! روے تخت مے نشیند و بستہ ے گزے ڪنارش مے گذارد. _بیا ڪہ شیرینے رهایے مو برات آوردم! خودم را روے تخت پرت میڪنم:رهایے از مجردے؟! نچے مے گوید و ادامہ میدهد:رهایے از آقاے محمدرضا حسینے! گیج نگاهش میڪنم ڪہ ادامہ میدهد:رفت ڪہ رفت! من حالا حالا ها ور دلتم! پیشانے ام را بالا مے دهم:شوخے میڪنے؟! جدے مے گوید:نہ! _یعنے چے؟! ادامه دارد... 🍃🍃🍃🍃 ✍نویسنده: #لیلی_سلطانی Instagram:Leilysoltani

سلام شرمنده مطلب ارسال نمیشه به محض برگشت به ایران کانال دوباره مثل قبل به روال عادی بر میگردد حلال فرمایید

و ما رمیت اذ رمیت و لکنّ الله رمی سوره مبارکه #انفال ۱۷ 🌷و هنگامی که تیر پرتاب کردی ، تو پرتاب نکردی، بلکه خدا پرتاب کرد🌷 👉 🆔 @tark_gonah_1

🌷آیه: (فلم تقتلوهم و لکن الله قتلهم و ما رمیت اذ رمیت و لکن الله رمی و لیبلی المؤمنین منه بلاء حسنا ان الله سمیع علیم ) 🌸ترجمه: (پس شما آنها را نکشتید،بلکه خدا آنها را کشت ، و تو نیانداختی ، بلکه خدا آن را بیانداخت تا مؤمنان را به آزمایشی نیکو بیازماید ،همانا خدا شنوا و داناست )، 🌹تفسیر: می فرماید: داستان بدر،یک ماجرای عادی نبود، بلکه امری خارق العاده و مخالف نوامیس طبیعت بود،وگرنه چطور یک گروه اندک از نظر تعداد نفرات و تجهیزات می توانستند یک سپاه مجهز با نفرات فراوان را مستأصل نموده و آنها را شکست دهند، پس همانادست خدا در کارزار بدر، در کار بود و کافران را نابود کرده و پیروزی و اجراخروی را برای مؤمنان مجاهد کسب نمود. لذا خطاب به مؤمنان می گوید: این شما نبودید که با شمشیرتان کفار راکشتید، بلکه خداوند آنها را کشت و تو ای پیامبر آن زمان که یک مشت ریگ بسوی کفار پاشیدی تو نبودی که این عمل را انجام دادی ،بلکه این عمل کارخدای سبحان بود که با فرستادن ملائکه و ثابت قدم کردن مؤمنان و ترساندن کافران باعث شکست آنها و کشته شدن و اسیر شدنشان توسط مؤمنان گردید ودر ادامه می فرماید: هدف از این نصرت خداوند آن بود که مؤمنان را به نحوشایسته ای امتحان کند که این معنا در صورتی است که بلاء را به معنای امتحان بگیریم ، اما چنانچه آنرا به معنای نعمت بدانیم ، معنا چنین می شود که نصرت خدا به جهت آن بود که به مؤمنان نعمت شایسته ای ارزانی کند که همان نعمت نابودی دشمنان و برتری کلمه توحید به دست آنها و بی نیاز شدن آنان از راه کسب غنائم جنگی می باشد. و جمله بعدی تعلیل فقره قبلی است ، یعنی اگر خدا به مؤمنان نعمت می دهدبه جهت آنست که او نسبت به استغاثه و کمک طلبی آنها شنوا و به حالشان داناست . 📚خلاصه تفسیر المیزان علامه طباطبایی ره 🆔 @tark_gonah_1

#حدیث 🌼مولی علی(ع) هیچ چیز مانند یاد خدا🌹 گره گشایی نمی کند. غررالحکم، ح4970 👉 🆔 @tark_gonah_1

🌹 نـــ✒ــون وَ الْــــقَــلَــم 🌹 #آیه_های_جنون #قسمت_هشتاد_و_نهم #بخش_دوم بستہ ے گز را باز مے ڪند:جونم برات بگہ ڪہ اون روز ڪہ با تو رفتم بیرون و سر و ڪلہ ے شازدہ و مادرش پیدا شد و شما منو تنها گذاشتے،با مادر شازدہ رفتیم ڪافے شاپ و دہ دقیقہ یہ ربع صحبت ڪردیم! گزے بہ سمتم مے گیرد،گز را مے گیرم و مے گویم:خب! _خب بہ قیافہ ت! مادرش خیلے گرم برخورد ڪرد و ازم خواست شمارہ ے خونہ مونو بهش بدم و بہ مادرم همہ چیزو بگم! منم نتونستم نہ بیارم و شمارہ ے تلفن خونہ رو بهش دادم. قبلا بہ مامانم گفتہ بودم ڪہ یڪے از هم دانشگاهیام اصرار دارہ بیاد خواستگارے ولے جواب من منفیہ! همون شب مامانش زنگ‌ زد خونہ مون و با مامانم صحبت ڪرد ڪہ یہ روز تنها بیاد خونہ مون و آشنا بشیم تا اجازہ بگیرہ براے آشنایے و خواستگارے با شوهر و پسرش بیان! مامان منم گفت دو روز دیگہ عصر تنها بیاد. مڪث میڪند و گزے داخل دهانش مے گذارد،مشتاق مے پرسم:خب بقیہ ش! خونسرد گزش را میخورد و چند لحظہ بعد قورت میدهد:هیچے دیگہ! دو روز بعد تنها با یہ جعبہ شیرینے اومد خونہ مون! خیلے گرم با من و مامانم برخورد ڪرد،از ڪار و بار و اخلاق پسرش گفت! از مامانم اجازہ خواست چند دقیقہ با من تنها صحبت ڪنہ! مامانم ناراضے اجازہ داد بریم تو اتاق من تنهایے حرف بزنیم! صداے ماددم حرف مطهرہ را قطع مے ڪند:آیہ! اگہ زحمتت نمیشہ بیا شربت و میوہ ببر! آداب پذیرایے از مهمونم من باید برات یادآورے ڪنم؟! مطهرہ بلند مے خندد،بلند مے گویم:الان میام مامان! رو بہ مطهرہ ادامہ میدهم:داشتے میگفتے! مطهرہ مردمڪ چشم هایش را مے چرخاند:مامانش پرسید چرا راضے نیستم و بہ محمدرضا گفتم جوابم منفیہ منم جواب سر بالا دادم! گفت وقتے براے خواستگارے اومدن با محمدرضا حرف بزنم و یہ جورے وانمود ڪنم تفاهم نداریم ڪہ خودش بیخیال بشہ! گیج شدہ بودم ڪہ گفت از بچگے محمدرضا و دختر داییش رو براے هم نشون ڪردن! میگفت از وقتے محمدرضا نوزدہ بیست سالش شد ما بحث ازدواجش با دخترداییش رو جدے پیش ڪشیدیم اما گفت ڪہ دخترداییش رو نمیخواد! گفتیم یڪم بگذرہ راضیش میشہ تا اینڪہ سہ چهار ماہ پیش اومد گفت بہ یڪے از هم دانشگاهیاش علاقہ مند شدہ براش بریم خواستگارے! ابروهایم را بالا میدهم:اصلا بہ مامانہ نمیخورد راضے نباشہ! یہ جورے با تو برخورد ڪہ انگار بیشتر از پسرش تو رو دوست دارہ! مطهرہ شانہ اے بالا مے اندازد و با لحن با نمڪے میگوید:از سیاستش بود عزیزِ من! نمیخواست پیش قند عسلش آدم بَدہ بشہ! _براے همین تو رو انداخت جلو! سرش را تڪان میدهد:آرہ! _پس چرا همون روز تو ڪافے شاپ بهت نگفت راضے نیست؟! _خواست مزہ ے دهنمو بفهمہ ببینہ چطورے برخورد میڪنم! از طرفے پسرش شڪ نڪنہ! _عجب! تو چے گفتے؟! _گفتم ڪہ علاقہ ے پسرشون یڪ طرفہ ست و از اول جوابم منفے بودہ! اجازہ گرفت با شوهر و پسرش براے آشنایے و خواستگارے سہ چهار روز دیگہ بیان! ما هم اجازہ دادیم،اومدن خواستگارے با محمدرضا حرف زدم و هے بهونہ آوردم! دیدم قانع نمیشہ بحث علاقہ م بہ مهندس ساجدے رو پیش ڪشیدم! یڪ جورے میشوم! سرفہ اے مے ڪنم و لبم را بہ دندان مے گیرم! مطهرہ ادامہ میدهد:جونم برات بگہ ڪہ چیزے نگفت ولے مشخص بود مردد شدہ! مردد مے پرسم:گفتے هنوز یڪے دیگہ رو دوست دارے؟! سرش را بہ نشانہ ے منفے تڪان مے دهد:نہ بابا! همون حرفاے فلسفے و روانشناسے تو رو بهش تحویل دادم ڪہ یڪے رو دوست داشتم و اون دوستم نداشت و ذهنم درگیرہ و الان باید یڪے ڪمڪم ڪنہ فراموش ڪنم! از این حرفا دیگہ! _اون چے گفت؟! _هیچے! وقتے حرفامون تموم شد و رفتیم پیش بزرگترا من گفتم‌ مثل اینڪہ تفاهم نداریم محمدرضا چیزے نگفت! سہ چهار روز گذشتہ و هیچ خبرے ازشون نشدہ اگر هم بشہ باز جوابم منفیہ! حوصلہ ے عروس و مادر شوهر بازے و جنگ و دعوا رو ندارم! سپس مے خندد! پیشانے ام را بالا مے دهم:چے بگم؟! از روے تخت بلند مے شوم و بہ سمت در مے روم،میان راہ بہ سمت مطهرہ سر بر مے گردانم! _مطهرہ! بستہ ے گز را بہ سمتم مے گیرد:جانم! اینو بدہ مامانت یادم رفت اول بہ مامانت تعارف ڪنم! بستہ ے گز را مے گیرم و آرام مے پرسم:تو هنوز مهندس ساجدے رو دوست دارے؟! سڪوت مے ڪند،مرددم ڪہ بگویم چہ پیش آمدہ! چند ثانیہ بعد سڪوت را مے شڪند:فڪر ڪنم دیگہ نہ! _فڪر ڪنے؟! یعنے مطمئن نیستے؟! _مطمئنم دیگہ دوستش ندارم ولے مطمئن نیستم بہ این زودیا فراموش ڪنم! شاید حق با اون بود! من فقط دچار احساسات و خیالات خام بچگونہ شدہ بودم! اگہ عشق واقعے بود توے چند ماہ ڪہ انقدر ڪم رنگ و محو نمے شد مے شد؟! سرم را تڪان میدهم:نمیدونم! با دقت نگاهم مے ڪند:چرا پرسیدے؟! بہ سمت در بر مے گردم:همینطورے! ادامه دارد... 🍃🍃🍃🍃 ✍نویسنده: #لیلی_سلطانی Instagram:Leilysoltani

🌹 نـــ✒ــون وَ الْــــقَــلَــم 🌹 #آیه_های_جنون #قسمت_هشتاد_و_نهم #بخش_سوم در را باز میڪنم و سریع از اتاق خارج مے شوم،ریتمِ ضربانِ قلبم گاهے با یاد آورے شرڪت بالا و پایین میشود... 🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸 همراہ مطهرہ وارد حیاط مے شوم،دو ساعتے باهم صحبت ڪردیم و از برنامہ هایے ڪہ براے آیندہ داریم براے هم گفتیم! همانطور ڪہ چادرش را مرتب مے ڪند مے گوید:روز خیلے خوبے بود! مے خندم:اما نہ براے من! ڪم نمے آورد:براے تو ڪہ عالے بودہ! در را باز مے ڪند:ڪارے ندارے؟ چادر رنگے ام را ڪمے جلو مے ڪشم:نہ عزیزم! بہ مامان و بابات سلام برسون! _چشم! فعلا! میخواهد وارد ڪوچہ بشود ڪہ هر دو با دیدن شخصے ڪہ جلوے در ایستادہ جا میخوریم! روزبہ جدے ایستادہ،همانطور ڪہ ڪیفش را باز مے ڪند مے گوید:سلام! مطهرہ سریع مے گوید:سلام! حالتون خوبہ؟! روزبہ نگاهے بہ من مے اندازد و چند برگہ از داخل ڪیفش بیرون مے ڪشد:ممنون! شما حالتون خوبہ؟! دیگہ شرڪت نمیاید؟! مطهرہ لبخند ڪم رنگے میزند:مزاحم میشم! چادرم را ڪمے روے صورتم مے ڪشم،نگاہ مطهرہ بین من و روزبہ مے چرخد! اخم ڪم رنگے میان ابروهاے روزبہ نشستہ! روزبہ رو بہ مطهرہ مے گوید:از دیدنتون خوشحال شدم! سپس برگہ هایے ڪہ در دست گرفتہ بہ سمت من مے گیرد:سفتہ هاتونو فراموش ڪردہ بودید! سریع سفتہ ها را از دستش مے گیرم و زیر لب تشڪر میڪنم،مطهرہ متعجب خداحافظے مے ڪند و مے رود! همین ڪہ مطهرہ دور مے شود میخواهم در را ببندم ڪہ روزبہ دستش را روے در مے گذارد! _مسئلہ خانم هدایتہ؟! متعجب نگاهش میڪنم و لب میزنم:واقعا معنے حرفا و ڪاراتونو نمیفهمم! لبخند عجیبے ڪنج لبش مے نشیند:ولے من میفهمم! _خواهش میڪنم دیگہ با من ڪارے نداشتہ باشید! همانطور ڪہ بہ چشم هایم زل زدہ محڪم مے گوید:نمے تونم! در را براے بستن محڪم هل مے دهم ڪہ با قدرت نگهش مے دارد! جدے و با خشم مے گویم:اگہ بخواید ادامہ بدید مجبور میشم طور دیگہ اے برخورد ڪنم! جدے مے گوید:از تو ساختمون دارن نگاہ میڪنن! درو ول ڪن نہ براے من خوبہ نہ براے تو! در را رها میڪنم و با حرص مے گویم:چند روز پیش گفتم! اجازہ ندادم از فعل مفرد استفادہ ڪنید! بہ چشم هایم خیرہ میشود:منم گفتم ڪہ اجازہ نخواستم! پوزخند میزنم:فڪر ڪنم یہ چیزے تون شدہ! سرش را تڪان میدهد:آرہ! مطمئن نیستم ولے فڪر ڪنم بهت علاقہ مند شدم! هاج و واج نگاهش میڪنم ڪہ ادامہ میدهد:شما دخترا دوست دارید اینطور محڪم و رڪ بشنوید دیگہ؟! دهانم را باز و بستہ میڪنم اما نمیتوانم چیزے بگویم! جدے بہ صورتم خیرہ شدہ! بہ خودم مے آیم و پوزخند میزنم:مطمئن نیستید! ولے فڪر مے ڪنید ڪہ... ادامہ ے جملہ اش را نمے گویم،مغزم دستورے نمیدهد از دهانم مے پرد:علاقہ روے احتمالات نیست روے اطمینانہ! وقتے اطمینان ندارید یعنے علاقہ اے وجود ندارہ! لبخند میزند:اگہ مطمئن بشم چے؟! جدے بہ چشم هایش زل میزنم:هیچے! همون حرفایے ڪہ بہ مطهرہ و من مے زدید با یڪم تفاوت روزے چند بار براے خودتون تڪرار ڪنید! ابروهایش را بالا میدهد:فڪر نڪنم همچین ڪششے یڪ طرفہ باشہ! سرد نگاهش میڪنم:ولے هست! با اخم نگاهم مے ڪند،منتظر حرف دیگرے نمے مانم و سریع در را مے بندم! صدایش آرام از پشت در مے آید،با تحڪم مے گوید:من دست بردار نیستم! اول براے اینڪہ پسر بچہ ے دبیرستانے نیستم ڪہ ڪَشڪے عاشق بشم و ڪَشڪے فارغ! دوم براے اون برقے ڪہ تہ چشمات مے بینم! نفس عمیقے مے ڪشم و با دست گوش هایم را مے گیرم،مادرم متعجب و با نگرانے وارد حیاط میشود. همانطور ڪہ روسرے روے سرش انداختہ مے پرسد:چے شدہ؟! چشم هایم را باز و بستہ مے ڪنم:هیچے! اخم مے ڪند:مطمئنے؟! صورت گُر گرفتہ! صدایے از پشت در نمے آید،نفس راحتے میڪشم و با حرص سفتہ ها را پارہ میڪنم! تمام دق و دلے ام را سرِ این چهار برگِ بے جان خالے میڪنم! مادرم ڪنارم مے ایستد:اینا چیہ؟! _سفتہ! نفسم را با شدت بیرون مے دهم و وارد خانہ میشوم،بہ سمت آشپزخانہ مے روم و دستم را روے قلبم مے گذارم! تپش هایش شدت گرفتہ... باید بہ مطهرہ همہ چیز را بگویم و بخواهم ڪمڪ ڪند روزبہ را دَڪ ڪنم! سورہ ے هشتم نازل شد سورہ ے طوفان... وجودم طوفانے شد... ادامه دارد... 🍃🍃🍃🍃 @tark_gonah_1

#مهدے جان(عج) پایاטּ شب هاے بلند انتظارے آیا برای آمدטּ میلی ندارے؟ من نذر ڪردم خاک پایت را ببوسم آیا سر این بنده منت می گذاری؟ شبتون مهـ❤️ـدوے @tark_gonah_1

🎥 راه حاجت گرفتن از امام زمان 👥 میکس فوق العاده از حاج آقا عالی, استاد علی اکبر رائفی پور و استاد احسان عبادی @tark_gonah_1

🎵خوبی‌های الکی! 😳کارهای خوبی که شیطان بهت پیشنهاد میده انجام بدی! #استاد_پناهیان @tark_gonah_1

📽توصیه های حاج آقای ماندگاری برای حفظ نگاه در خیابانهایی که 95درصد بدحجاب دارن ♨️حتما ببینید👌👌 ♻️نشر حداکثری🙏🙏 #حجاب @tark_gonah_1

مراعات کنید.....

برادرم،خواهرم حواست باشه ....‼️ 🚶اول راه بودیم ... 👈گفتن فضای مجازی ! 👈گفتن شده ابزار تبلیغاتی دشمن! 🏃بچه مذهبی ها عقب نمونید! 👈" آنقدر صفحه بسازید و مطلب نشر دهید و دینتان را به عالم نشان دهید که آنها عقب بکشند " اما چه شد؟! 👆کم کم صفحه های عقیدتی خصوصی شد .. کم کم عکس های شخصی کم کم " اشتراک زندگی خصوصی " با همه ... کم کم "خواهر" 😳"برادر" 😳"خواهر عزیزم" 😳"برادر گلم" ... 😒کم کم بچه مذهبی ها "کم حیا" شدند ... 😨کم کم شوخی با نامحرم ... 👈کم کم دایرکت 👈کم کم چت .. 👈مگه جایی که فقط تو باشی و نامحرم ، نفر سوم شیطون نیست؟... 😴فکر کن ! 👈کم کم دشمن ها به اهدافشون رسیدن 👈کم کم... ✅علیکم بانفسکم ! 👆آقا پسر مذهبی ! 👆برادر من! 👋حداقل روی اهداف نفسانی خودت پوشش دین و جذب حداکثری نذار! 👆خانم چادری! 👆آقایی که با دیدن عکست که اتفاقا توشم باحجابی،میگه خدا حفظت کنه 👆میگه چادر بهت میاد! 👈اون زیر پست بدحجابم می نویسه که چی بهش میاد ... آی پسر و دختر مذهبی !📢 🏃نکنه منتظری شیطون با نیرنگ پارتی و شماره دادن بیاد سراغت؟! 👆تو هم با افتخار احساس کنی چقدر مومنی!😔 😡نخیر ... 👈 برای امثال ما ، از این جاها شروع میشه 👆که کمتر احساس گناه کنیم 👆که کم کم از راه بدر بشیم... 👆به یه جایی می رسی ، می بینی 👈دیگه "اشک" نداری 👈حال نماز و دعا نداری 😥دیگه اصلا نماز شب کیلویی چند؟؟ 😨دعای کمیل؟ مال قدیما بود ...😱 👈کم کم آلارم "نفس لوامه" خاموش میشه بترس...😰 ‌ 👈همین که نماز اول وقتت از بین بره ، باعث خوشحالی دشمنه ••• آره 👈اینطوریاست ... 🚶اول راه بودیم ولی مواظب باشین‼️ نزنیم تو جاده خاکی😥 ️#حجاب @tark_gonah_1

#حدیث 🌷امیرالمؤمنین علیه السلام: خوراک را کم کن، تا بیماری را کم کنی‌. 📚غرررالحکم ح ۲۳۳۶ 👉 @tark_gonah_1

🌹 نـــ✒ــون وَ الْــــقَــلَــم 🌹 #آیه_های_جنون #قسمت_نود #سوره_ی_هشتم #بخش_اول رانندہ ے تاڪسے براے ماشین جلویے بوقے مے زند و با عصبانیت مے گوید:بڪش ڪنار دیگہ! سپس رو بہ پدرم با لحن آرامے ادامہ مے دهد:میبینے حاج آقا؟! یہ ذرہ ملاحضہ ندارن! پدرم سرے تڪان مے دهد:وضعیت تهران از اینم بدترہ! رانندہ تاڪسے مے پرسد:از تهران تشریف میارید؟! _بلہ! رانندہ با لحن نرمے مے گوید:خیلے خوش اومدین! چندمین بارہ تشریف میارید زیارت آقا؟! پدرم ڪمے فڪر مے ڪند و چند لحظہ بعد مے گوید:نمیدونم والا! حسابش از دستم در رفتہ! رانندہ مشغول گپ و گفت با پدرم میشود،نفس عمیقے میڪشم و نگاهے بہ یاسین ڪہ سرش را روے پاے مادرم گذاشتہ و بہ خواب رفتہ مے اندازم. مادرم با یڪ دست آرام موهاے یاسین را نوازش مے ڪند و با دست دیگر دانہ هاے تسبیح را مے گرداند و زیر لب ذڪر مے گوید! نگاهم را از پشت شیشہ ے پنجرہ بہ خیابان هاے نیمہ شلوغ مے دوزم،غم و دلتنگے اے روے دلم سنگین مے ڪند! از وقتے هواپیما روے زمین نشست این غم و دلتنگے بیشتر شد! دلتنگِ آرامشِ حرمِ امام رضا! دو هفتہ از ماجراے آن روز گذشتہ،هر چہ سعے ڪردم نتوانستم چیزے بہ مطهرہ بگویم! مدام فڪر ڪردم ممڪن است چہ واڪنشے نشان بدهد؟! اگر فڪر ڪند من هم بہ روزبہ علاقہ مندم یا از قصد توجهش را جلب ڪردہ ام چہ؟! اگر دلش از من بشڪند و دوستے مان خراب بشود چہ؟! هزار اگر در سرم چرخید و تمرڪزم را بہ هم ریخت! آخر سر هم بعد از گذشت دوهفتہ چیزے نتوانستم بگویم! دیگر هیچ خبرے از روزبہ نشد! شاید مے خواستہ من را امتحان بڪند یا دست بیاندازد! هر قصدے ڪہ داشتہ برایم مهم نیست،فقط خدا خدا میڪنم نخواهد بہ این بازے مسخرہ ادامہ بدهد! ماہ اول دانشگاہ خوب گذشت،با چند نفر از بچہ هاے دانشگاہ جور شدہ ام! پدرم اول هفتہ گفت بہ دلش افتادہ آخر هفتہ براے دو سہ روز برویم پابوس امام رضا! اولین نفرے ڪہ استقبال ڪرد من بودم،انگار بعد از دوسال مولا طلبید! درست است هنوز،ستِ فیروزہ اے رنگے ڪہ فرزانہ از مشهد برایم سوغات آوردہ بود را در ڪمدم قایم ڪردہ ام! درست است شاخہ نبات ها و نُقل ها و قرآنے ڪہ از مشهد براے سفرہ ے عقدے ڪہ هیچگاہ پهن نشد خریدہ بودند را بہ عروس و دامادے هدیہ ڪردم! درست است من و هادے دوست داشتیم عقدمان در حرم امام رضا باشد... اما بہ جاے فڪر ڪردن بہ این ها و ناراحتے،دلتنگے براے آقا پر رنگ تر بود! پارسال بعد از شهادت هادے چند بارے خواستم بہ مشهد بیایم ڪہ شاید آرام بگیرم اما هر بار نشد! مادربزرگ همیشہ میگفت امام بہ وقتش مے طلبد! این جملہ اش چند بارے در سرم چرخید،یعنے امام براے دلتنگے زیادم طلبیدہ یا چیز دیگرے؟! سہ چهار ساعت قبل از پرواز بہ حمام رفتم و غسل زیارت ڪردم،هرچہ مادرم گفت ڪہ وقتے بہ مشهد رسیدیم راحت تر بہ حمام برو و غسل ڪن قبول نڪردم! میدانستم طاقت ندارم ڪہ وارد مشهد بشوم و اول بہ حرم نروم! چند دقیقہ بعد رانندہ تاڪسے مقابل هتلے ڪہ هر بار در آن اقامت میڪنیم ترمز میڪند. پدرم پول تاڪسے را حساب میڪند و شمارہ ے رانندہ را میگیرد تا هر جایے خواستیم برویم با او تماس بگیرد‌. مادرم یاسین را بیدار مے ڪند،پدرم دو چمدان ڪوچڪے ڪہ آوردہ ایم برمیدارد و وارد هتل میشود. مادرم و یاسین میخواهند وارد هتل بشوند ڪہ سریع مے گویم:مامان! من میرم حرم! مادرم بہ سمتم بر مے گردد:بیا بالا تا ما آمادہ میشیم یہ چیزے بخور و یڪم استراحت ڪن با هم میریم! سرم را تڪان میدهم:میخوام تنها باشم! نگاهم را بہ سمت رو بہ رو ڪہ ڪمے از گنبد طلایے رنگ پیداست میدوزم. بغض گلویم را میفشارد! _پیادہ تا باب الجواد دہ دقیقہ هم راہ نیست! یاسین سریع مے گوید:منم میام! لبخندے تحویلش میدهم:شب مے برمت باشہ؟! ابروهایش را بالا میدهد:خب بگو دوست دارم تنها برم! مے خندم:من ڪہ همینو اول بہ مامان گفتم! مادرم سرش را تڪان میدهد:باشہ! رسیدے حرم زنگ بزن،گوشیت رو هم روے سایلنت نذار! لبخند پهنے میزنم:چشم! بند ڪیفم را روے دوشم تنظیم میڪنم و از مادرم و یاسین خداحافظے میڪنم. از داخل ڪوچہ وارد خیابان میشوم،جمعیت تقریبا زیادے در خیابان در حال رفت و آمد و خرید سوغاتے هستند! فروشندہ ها بازار گرمے مے ڪنند و هر چند ثانیہ یڪ بار تعارف مے زنند وارد مغازہ شان بشوم و از اجناسشان بخرم! توجهے بہ فروشندہ ها نمیڪنم و از ڪنار جمعیت بہ سمت حرم راہ مے افتم. گنبد ڪاملا پیدا میشود و بے قرارے من بیشتر! با قدم هاے بلند خودم را نزدیڪ باب الجواد میرسانم و موبایلم را از ڪیفم بیرون میڪشم. ادامه دارد... 🍃🍃🍃🍃 ✍نویسنده: #لیلی_سلطانی Instagram:Leilysoltan @tark_gonah_1

🌹 نـــ✒ــون وَ الْــــقَــلَــم 🌹 #آیه_های_جنون #قسمت_نود #بخش_دوم بہ مادرم پیام میدهم ڪہ جلوے باب الجواد هستم و ممڪن است دو سہ ساعتے در حرم بمانم و بعد برگردم! بعد از بازرسے بدنے و چڪ ڪردن موبایل و محتویات داخل ڪیفم وارد میشوم. جمعیت ڪمترے نسبت بہ تابستان و تعطیلات در حرم دیدہ میشود. بغض گلویم را مے فشارد،نفس عمیقے میڪشم و بہ سمت تابلویے میروم ڪہ اذن دخول رویش نقش بستہ. با ذوق چشم هایم را باز و بستہ میڪنم و آرام ڪنار چند نفرے ڪہ مشغول خواندن اذن دخول هستند مے ایستم. میخواهم شروع بہ خواندن ڪنم ڪہ گوشہ ے چادرم از پشت ڪشیدہ میشود،متعجب سر بر مے گردانم! پسر جوانے هم سن و سال هاے خودم عینڪ دودے مشڪے رنگے زدہ و آرام‌ چادرم را مے ڪشد! سرش را بہ سمت چپ و راست تڪان میدهد،انگار دنبال ڪسے باشد! میخواهم دهان باز ڪنم ڪہ زنے ڪہ چادرش را ڪیپ گرفتہ سریع بہ سمتمان مے دود و دست پسر را مے گیرد! رو بہ من مے گوید:ببخشید عزیزم! دست پسر را محڪم میگیرد و مے فشارد:منم رضا جان! اشتباہ گرفتے! از خانم معذرت خواهے ڪن! نابیناست،سریع مے گویم:اشڪالے ندارہ! لبخند مهربانے میزند:عصاشو جا گذاشتہ گفتم حرم شلوغہ گوشہ ے چادرمو بگیرہ! لبخند میزنم:ایرادے ندارہ! میخواهم سر برگردانم ڪہ مے گوید:شما تنهایے؟! سر تڪان میدهم:بلہ! ڪنارم مے ایستد:میخواے همراہ ما باش! لبخندے تحویلش میدهم و چیزے نمے گویم،مهربان مے گوید:تو چشمات اشڪ جمع شدہ! حالت چهرہ ت یہ جوریہ! براے رضاے منم دعا ڪن ڪہ عمل چشمش موفقیت آمیز باشہ و بتونہ ببینہ! آرام مے گویم:محتاجم بہ دعا! ان شاء اللہ دفعہ ے بعد ڪہ میاید همینجا بایستن و براتون اذن دخول بخونن! قطرہ ے اشڪے از گوشہ ے چشمش مے چڪد:خدا از دهنت بشنوہ! دستم را روے سینہ ام میگذارم و اذن دخول مے گیرم،با اینڪہ دل توے دلم نیست سریع تر وارد صحن انقلاب بشوم و با آقا درد و دل ڪنم اما آرام آرام ڪلمات را ادا میڪنم! پنج شش دقیقہ بعد دست بہ سینہ قد خم میڪنم و بہ سمت صحن انقلاب راہ مے افتم! با قدم هاے بلند از صحن ها عبور میڪنم،از نیم رخ گنبد را مے بینم! پاهایم قفل مے شوند،دستم را روے سینہ ام میگذارم و بہ زور خودم را داخل صحن مے ڪشانم! مقابل پنجرہ فولاد شلوغ است و جمعیت ڪمے در نقاط مختلف صحن روے زمین نشستہ اند یا نماز مے خوانند یا دعا یا نگاہ اشڪ بارشان بہ سمت گنبد است و براے خودشان چیزهایے زمزمہ میڪنند! مقابل گنبد ڪہ مے ایستم تنم سست میشود و نگاهم اشڪ بار! بے اختیار روے زمین مے نشینم و هق هق میڪنم! انگار بار سنگینے را از دوشم برداشتہ اند و تنم رها شدہ و از شدت خستگے رمقے ندارد! چند نفر نگاهم مے ڪنند،بدون توجہ اشڪ میریزم و آرام مے گویم:السلام علیڪ یا علے ابن الموسے الرضا!سلام آقاے من! چادرم را ڪمے جلو میڪشم و هق هق میڪنم:دلشڪستہ اومدم! خستہ ام آقا خستہ! باز مثل همیشہ درد و غصہ هامو برات آوردم! نفسے تازہ میڪنم و نگاهم را بہ گنبد مے دوزم،هرچند بارگاہ و حرمش در قلبم است! میخواهم دهان باز ڪنم براے درد و دل اما چیزے نمے توانم بگویم! نمیدانم چرا اما نمیتوانم شڪوہ و شڪایتے ڪنم! آرام بلند میشوم و بہ سمت ڪنج صحن مے روم،ڪنار دیوار مے نشینم و زانوهایم را در بغل مے گیرم. نگاهم را بہ گنبد مے دوزم،دلم میخواهد همین گوشہ بنشینم و یڪ دل سیر هواے آرامش بخشش را نفس بڪشم و سپس با حوصلہ اعمال زیارت را بہ جا بیاورم! سرم را بہ دیوار تڪیہ میدهم،پیرمردے چند متر آن طرف تر نشستہ و اشڪ ریزان چیزهاے نامفهومے زمزمہ میڪند! میخواهم با مولایم صحبت ڪنم ڪہ ڪبوترے مقابلم مے نشیند و روے زمین نوڪ میزند. لبخندے میزنم و تماشایش میڪنم،چند بار بہ زمین نوڪ میزند و سپس سرش را بلند میڪند و بہ من خیرہ میشود. آرام مے گویم:چیزے ندارم بهت بدم! بال هایش را تڪان میدهد و دوبارہ بہ زمین نوڪ میزند! چشم هایم را مے بندم و دستم را روے سینہ ام میگذارم،از حفظ صلوات خاصہ ے امام رضا را زمزمہ میڪنم! چند دقیقہ میگذرد،در دل از مولا براے خودم صبر و خوشبختے و براے هادے آرامشِ روح و شادے میخواهم! سپس از مطهرہ برایش مے گویم،از اتفاقے ڪہ افتادہ! از رفتار روزبہ! از اینڪہ هیچ شباهتے بہ من ندارد! از مولا میخواهم هرچہ صلاح است براے مطهرہ رقم بزند و روزبہ بہ من ڪارے نداشتہ باشد! ادامه دارد... 🍃🍃🍃🍃 @tark_gonah_1

❤️وَاسْتَغْفِرُوا رَبَّكُمْ ثُمَّ تُوبُوا إِلَيْهِ❤️ سوره مبارکه #هود ۹۰ 🌷و از پروردگارتان آمرزش طلبید، سپس به سوی او بازگردید🌷 🆔 @tark_gonah_1

🌷آیه: (واستغفروا ربکم ثم توبوا الیه ان ربی رحیم ودود) 🌹ترجمه: (و از پروردگارتان طلب آمرزش نمایید و سپس بسوی او باز گردید، بدرستی که پروردگار من مهربان و دوستدار است )، ⚘تفسیر: 🔷️درادامه ، حضرت هود ع به قوم خود می فرماید: بخاطرگناهتان از خداوند طلب مغفرت نمایید و با ایمان به خدا و رسولش بسوی او بازگردید، چون پروردگار من مهربان است و به استغفارکنندگان و توبه کنندگان رحم می کند و دوستدار شما بندگان است ، چون (ودود) یعنی دوستدار و محبی که آثار دوستی خود را بر فرد محبوبش ظاهر می سازد، و خدای متعال دوستداربندگان است و آثار محبت خود را با افاضه نعماتش بر آنان ظاهر ساخته است . اما چرا ابتداء فرمود(ربکم ) و در آخر فرمود(ربی ) شاید به جهت این باشد که در جمله اول چون مقام ، مقام استغفار و توبه بود، می بایست بر ارتباط و عبادت بندگان با مقام ربوبیت اشاره می کرد و اینکه پروردگار آنها خدای متعال است نه اربابهائی که به غیر او به خدایی برگزیده اند و لذا فرمود:(پروردگارشما). اما در آخر چون قبلا ثابت کرده بود که الله پروردگار آنهاست ، لذا احتیاجی به تکرار نبود بلکه فرمود(پروردگار من ) تا در مجموع بفهماند خدای من و شمایکی است و او پروردگاری رحیم و ودود است. 📚منبع: خلاصه تفسیر المیزان علامه طباطبایی ره 🆔 @tark_gonah_1

🎥 محک خوب و جدی برای اینکه تشخیص بدهیم سرباز امام زمان هستیم یا نه؟ 👤استاد احسان عبادی @tark_gonah_1