🌹 نـــ✒ــون وَ الْــــقَــلَــم 🌹 #آیه_های_جنون #قسمت_صد_و_چهارم #سوره_ی_نهم #بخش_دوم پشت سرشان هم سمانہ و فرزاد مے آیند،محسن با من و مادرم سلام و احوال پرسے مے ڪند. سپس بہ پیرمردے ڪہ ڪنارش ایستادہ اشارہ مے ڪند و مے گوید:آقاجون،پدرم هستن. گفتیم چون مراسم رسمیہ،بزرگتر هم با خودمون بیاریم! آقاجون گرم با با من و مادرم احوال پرسے میڪند،قد متوسطے دارد و چهار شانہ است،ڪت و شلوار خوش دوخت مشڪے رنگے همراہ با پیراهنے قهوہ اے رنگ بہ تن ڪردہ. همہ ے موها و ریش هایش یڪ دست سفید شدہ اند،چهرہ ے مهربان و نگاہ نافذے دارد. جعبہ ے شیرینے را بہ دستم مادرم میدهد و نگاهے بہ اطراف مے اندازد،مے گوید:انگار من مزاحم شدم! نباید بدون هماهنگے مے اومدم! مادرم سریع مے گوید:این چہ حرفیہ؟! مراحمید! والا پدر و مادرِ من خیلے سال پیش فوت شدن،اقوام همسرم هم اڪثرا یزد هستن. ان شاء اللہ براے بلہ برون و مراسما دعوتشون میڪنیم. آقاجون سرے تڪان میدهد:خدا رحمتشون ڪنہ! مادرم تشڪر مے ڪند و تعارف مے ڪند بنشینند،سمانہ بہ سمتمان مے آید. لبخندے مهربان روے لبش نشستہ،مانتوے بلند فیروزہ اے رنگے همراہ با روسرے آبے روشن بہ تن ڪردہ. با مادرم روبوسے میڪند و بہ سمت من مے آید،دستم را آرام مے گیرد و مے فشارد. سریع سلام میدهم و خوش آمد مے گویم،گونہ هایم را مے بوسد و آرام مے گوید:امیدوارم ما بزرگترا اشتباہ ڪردہ باشیم! خوشبخت بشید عزیزم! محڪم مے گویم:ممنون! لبخندش پر رنگ تر میشود و بہ سمت مبل ها مے رود و ڪنار فرزاد ڪہ ساڪت و جدے نشستہ،مے نشیند. نگاهم را بہ در مے دوزم،خبرے از روزبہ نیست! محسن سریع مے گوید:تو ڪوچہ جا نبود،روزبہ رفت ماشینو تو خیابون پارڪ ڪنه‌. چند لحظہ بعد روزبہ وارد خانہ میشود،ڪت و شلوار سورمہ اے سادہ اے همراہ با پیراهن شیرے رنگ بہ تن ڪردہ. موهایش را مرتب و سادہ آراستہ و صورتش را شش تیغہ زدہ! چشم هاے مشڪے رنگش برق مے زنند! سبدے از گل هاے رز منیاتورے سفید و قرمز،در دست دارد! بلند مے گوید:سلام! پدر و مادرم جوابش را مے دهند،نگاهش ڪہ بہ من مے افتد لبخندش پر رنگ تر میشود و گرم تر! زمزمہ وار مے گوید:سلام! حالتون خوبہ؟! خجول نگاهم را از صورتش مے گیرم و جواب میدهم:سلام خوش اومدید! آرام بہ سمتم مے آید و سبد گل را بہ سمتم مے گیرد،همانطور ڪہ سبد را از دستش مے گیرم مے گویم:خیلے ممنون! سنگینے نگاهش را احساس میڪنم! آرام مے گوید:خوبے؟ سرم را بہ نشانہ ے مثبت تڪان میدهم و چند قدم بہ سمت عقب برمیدارم‌. بہ سمت پدرم مے رود و دستش را دراز مے ڪند،پدرم بے میل دستش را مے فشارد و خوش آمد مے گوید. با اشارہ ے مادرم بہ سمت آشپزخانہ میروم،چند لحظہ بعد یاسین هم بہ جمع مے پیوندد. سبد گل را روے میز میگذارم،صداے آقاجون بلند میشود:خب! بدون مقدمہ و ڪش دادنِ مجلس بریم سر اصل مطلب! محسن بهم گفت این دوتا جوون بہ تفاهم رسیدن و همدیگہ رو میخوان. اگہ میشہ بہ آیہ خانم بگید بیان تو جمع،صحبت هاے اصلے رو شروع ڪنیم! پدرم سرفہ اے مے ڪند:بلہ این دوتا جوون همدیگہ رو میخوان! ولے ما هیچ تمایلے نداریم! نہ خانوادہ ے ما نہ خانوادہ ے شما! محسن مے خندد:این چہ حرفیہ جناب نیازے؟! ما ڪہ گفتیم بہ انتخاب روزبہ احترام میذاریم و با این ازدواج موافقیم! ڪے بهتر از آیہ جان؟! پدرم جدے مے گوید:شاید شما راضے شدہ باشید ولے ما نہ! سمانہ سریع مے گوید:همہ ے ما آرزوے خوشبختے بچہ هامونو داریم،نزدیڪ یڪ سال هرڪارے ڪردیم و هرچے گفتیم نتیجہ اے نداشت! بهتر نیست بہ جاے ابراز ناراحتے و مخالفت براشون دعاے خیر ڪنیم و خوشبختے شونو بخوایم؟! مادرم بلند مے گوید:درست مے فرمایین! بہ قولے میگن هرچے قسمتہ! حالا ما هے نخوایم و نذاریم اگہ خدا بخواد میشہ! نخواستن ما دیگہ اهمیتے ندارہ! آقاجون مهربان مے گوید:دقیقا! هر چے خدا بخواد همون میشہ و بندہ هاش ڪارہ اے نیستن! دیگہ از این بحث بگذریم! مادرم بلند مے گوید:آیہ جان! چایے رو بیار! محتاط قورے چاے را برمیدارم و یڪے یڪے فنجان ها را با وسواس پر میڪنم. یاسین وارد آشپزخانہ میشود و ظرف شیرینے را برمیدارد،نگاهے بہ صورتم مے اندازد و چشمڪ میزند:چہ خوشگل شدے! لبخند پر رنگے میزنم:برو بچہ جون! سینے را برمیدارم و بہ سمت پذیرایے راہ مے افتم،یاسین هم پشت سرم مے آید. همہ ے نگاہ ها بہ من دوختہ میشود،تنها فرزاد نگاهش را بہ فرش دوختہ. رنگ پریدہ و بد حال بہ نظر مے رسد! سردتر از همیشہ! ادامه دارد... 🍃🍃🍃🍃 ✍نویسنده: #لیلی_سلطانی Instagram:Leilysoltan

🌹 نـــ✒ــون وَ الْــــقَــلَــم 🌹 #آیه_های_جنون #قسمت_صد_و_چهار #بخش_سوم بہ سمت آقاجون مے روم و سینے را مقابلش مے گیرم،مے گویم:بفرمایید! آقاجون همانطور ڪہ فنجان چایے را برمیدارد مے گوید:دستت درد نڪنہ! خدا حفظت ڪنہ دخترم! دست دیگرش را داخل جیب ڪتش مے برد و مشتے نقل معطر بہ جاے فنجانش مے گذارد! لبخند مهربانے تحویلم میدهد:سوغات مشهدہ! تبرڪہ! یڪے از خادماے حرم بهم داد.شیرینے زندگے تون باشہ! لبخند گرمے میزنم و بہ چشم هایش خیرہ میشوم:بهترین هدیہ اے بود ڪہ امروز میتونستم بگیرم! ممنونم! سرش را تڪان میدهد،سینے را مقابل محسن و سمانہ مے گیرم و سپس مقابل فرزاد! بدون اینڪہ نگاهم ڪند فنجان چاے را برمیدارد و زیر لب تشڪر میڪند. مقابل روزبہ مے رسم،همانطور ڪہ فنجان چایش را برمیدارد نقلے هم برمیدارد و تشڪر مے ڪند! بہ پدر و مادرم هم تعارف میڪنم و ڪنار مادرم مے نشینم. یاسین هم ڪنارم مے نشیند و نگاهش را میان اعضاے خانوادہ ے ساجدے مے چرخاند! محسن نگاهے بہ جمع مے اندازد و سرفہ اے مے ڪند،سپس رو بہ پدرم مے گوید:شما از شرایط تون بفرمایید! شرط هایے ڪہ دارید! مهریہ و شیربها و رسم و رسومات! پدرم جرعہ اے از چایش را مینوشد و میگوید:حق طلاق باید با آیہ باشہ! تنم یخ میزند! در روز خواستگارے چہ حرف و خواستہ ے خوبے! روزبہ جدے میگوید:مشڪلے نیست! محسن ابروهایش را بالا میدهد:دیگہ؟! پدرم فنجان چایش را روے میز مے گذارد:نباید آیہ رو مجبور بہ ڪارے یا تغییر ڪنہ! نگاهش را بہ من مے دوزد و دستش را بہ سمتم مے گیرد:یعنے این دخترے ڪہ این جا نشستہ چند صباح دیگہ ڪہ رفت خونہ ے گل پسرتون همین شڪلے باشہ! نہ یہ عروسڪ بزڪ ڪردہ و تغییر ڪردہ! سمانہ لبخند گرمے میزند و با تاڪید مے گوید:نہ روزبہ قرارہ آیہ رو تغییر بدہ! نہ آیہ روزبہ رو! قرارہ باهم سازش ڪنن! ازدواج ڪہ تعمیرگاہ نیست! پدرم نگاهش را بہ روزبہ مے دوزد و انگشت اشارہ اش را بالا مے گیرد،با تحڪم مے گوید:چند روز پیش اومدے پیشم قول دادے خوشبختش ڪنے! قول دادے از اون چیزے ڪہ من در نظر داشتم و دامادے ڪہ میخواستم با وجود معتقد نبودنت بهتر باشے! تو آیہ رو چند وقت پیش بہ من دوبارہ بخشیدے! سرِ اون تصادف! ولے من بہ تو نمے بخشمش! راضے نیستم از انتخابش! تا الان اونطور ڪہ میخواستم نبودہ ولے! ولے فقط بہ تو امانت میدمش! یادت باشہ قبل از اینڪہ زنِ تو بخواد باشہ،بیشتر از این ڪہ محرم و همدم تو باشہ دخترِ منہ! اگہ بیاد و بگہ پشیمونہ فرصت جبران ندارے! امانتمو ازت مے گیرم آقا روزبہ! حواست باشہ خیانت در امانت نڪنے! روزبہ بہ چشم هاے پدرم خیرہ میشود و محڪم مے گوید:تمام سعے مو میڪنم امانت دار خوبے باشم! هرچند ارزش خانم نیازے براے من خیلے بالاتر از این حرفاست! پدرم سرش را تڪان میدهد:هر چے خیرہ! سمانہ نگاهش را بہ پدرم مے دوزد:تصمیم تون براے شیربها و مهریہ چیہ؟! پدرم بہ مادرم اشارہ مے ڪند:شیربها با پروانہ خانمہ و مهریہ با خودِ آیہ! مادرم گلویش را صاف میڪند و لبخند میزند،ڪمے چادرش را جلو مے ڪشد. _طبق رسم و رسوم خانوادگے مون،آقا روزبہ باید چند تیڪہ از جهاز آیہ رو بخرن. پول شیربها رو براے زندگے خودشون هزینہ ڪنن! چند ثانیہ بعد همہ ے نگاہ ها روے من ثابت میشود،البتہ بہ جز نگاہ فرزاد! آقاجون لبخند بہ لب مے پرسد:مهریہ تو چے در نظر دارے؟! معذب نگاهم را بہ میز مے دوزم و بعد از ڪمے مڪث مے گویم:خب...! چهاردہ تا سڪہ! محسن مے پرسد:همین؟! سرم را تڪان میدهم:بلہ! آقاجون رو بہ پدرم مے گوید:شیرینے رو بخوریم آقاے نیازے؟! پدرم نفس عمیقے مے ڪشد:بفرمایید! محسن با خندہ مے گوید:پس مبارڪہ! گونہ هایم گل مے اندازند،خودم را روے مبل جمع میڪنم. سمانہ زیپ ڪیفش را مے ڪشد و جعبہ ے ڪوچڪ ربان پیچ شدہ اے بیرون مے آورد. بلند میشود و بہ سمتم مے آید،جعبہ را بہ دستم مے دهد و مے گوید:ناقابلہ آیہ جان! لبخند خجولے میزنم:چرا زحمت ڪشیدید؟! لبخندے تحویلم میدهد:چیز قابل دارے نیست! آقاجون،جعبہ ے انگشترے از داخل جیب ڪتش در مے آورد و دستش را بہ سمت سمانہ دراز میڪند. _سمانہ جان! بابا! اینم از طرف من بنداز دست عروسمون! سمانہ جعبہ را از دست آقاجون مے گیرد و باز مے ڪند،چند لحظہ بعد انگشترے با سنگ درہ نجف مقابلم مے گیرد. رڪاب ظریفے سنگ را در برگرفتہ و دور تا دور سنگ را نگین هایے بہ شڪل اشڪ در بر گرفتہ اند. روے سنگین حڪ شده:"یا زهرا (س)" سمانہ نگاهے بہ پدر و مادرم مے اندازد و مے پرسد:اجازہ هست؟! مادرم سرش را تڪان میدهد:صاحب اختیارید! سمانہ دست راستم را مے گیرد و انگشتر را داخل انگشتِ انگشترے ام مے اندازد. رو بہ آقاجون گرم مے گویم:خیلے قشنگہ! لطف ڪردید! ادامه دارد... 🍃🍃🍃🍃 ✍نویسنده: #لیلی_سلطانی Instagram:Leilysoltani

⚜در ازدواج واسه پیدا کردن نیمه گمشده باید خدا رو دید که در خدا ملاکهای نیمه ی گمشده جاریست؛ وگرنه هرکسی رو نیمه گمشده میدونیم. #خانواده_مهدوی 🆔 @tark_gonah_1

📽رابطه انسانها در دنیا باهم دیگه همش امتحانه حتی همسرو فرزند !!! 🗣حجت الاسلام پناهیان #خانواده_مهدوی ☑️ @tark_gonah_1

🎥 #کلیپ| اجتماعات را مردم به وجود می‌آورند راهپیمایی‌ها را اینها به وجود می‌آورند بار #گرانی بر دوش اینهاست آنکه از بیت المال پول میگيرد معناي گراني را متوجه نميشود ... #امام‌خامنه‌ای_رهبر_دلسوز_و_مردمی  @esteftaate_rahbar کانال استفتائات رهبر

دعای روز بیست و چهارم ماه مبارک رمضان 🌙 التماس دعای فرج 💚 ‌ 👉 @tark_gonah_1

❁﷽❁ #شش_سحـر مانـده ڪه از این #رمضـان ڪم بشود روزےِ سـالِ منِ خستہ فراهـم بشـود بہ حسـابِ دلِ مشـتـاقُ پُـر از تـابُ تـبـم #95سحـر_مانـده #محرم بشـود❤ #دسٺ‌مارا_بہ‌محرم‌برسانیدفقط🌷 @tark_gonah_1

#جزء_خوانی (ویژه رمضان) ⭕️ جزء بیست و چهارم 👤 استاد معتز آقائی 🆔 @tark_gonah_1

🎥 صفات یار 1⃣ ❤️ مولایمان سرچشمه زندگی است 👤 استاد احسان عبادی 🆔 @tark_gonah_1

🎵برای بهترین و نورانی‌ترین هفته عمرتان کم نگذارید! #استاد_پناهیان @tark_gonah_1

📹 سال نو مبارک! 🔻کار ساده اما مهمی که بعد از شب‌های قدر باید انجام دهیم ... #استاد_پناهیان @tark_gonah_1

🌹 نـــ✒ــون وَ الْــــقَــلَــم 🌹 #آیه_های_جنون #قسمت_صد_و_چهارم #بخش_چهارم نگاهے بہ روزبہ مے اندازد و با لبخند عجیبے مے گوید:مبارڪت باشہ! در پناہ حضرت زهرا و امام رضا خوشبخت بشید! برقِ چشم هایش ضربان قلبم را بالا و پایین میڪند! نگاهش میڪنم و در دل میخوانم: "وَلا اَرے لِڪَسْرے غَیرَڪَ جابِراً" وَ براے دلشڪستگے ام،جبران ڪنندہ اے جز #تو نمے بینم... تو همان جبران ڪنندہ اے هستے ڪہ خدا برایم فرستادہ... جبران ڪنندہ ے تمامِ این بیست و یڪ سال سختے! آرام ڪردنِ این طوفان! شدہ اے جانُ،شیرین در تنم نشستہ اے... شدہ اے عشقُ،در قلبم نشستہ اے... شدہ اے آرامشُ،در زندگے ام نشستہ اے... در دل خدا را صد هزار مرتبہ شڪر میڪنم،براے آمدنش،براے بودنش،براے ماندنش... 💕💕💕💕💕💕💕💕💕💕💕💕💕💕 نگاهم را بہ آیات سورہ ے نور دوختہ ام،روزبہ ڪنارم نشستہ و نگاهش را بہ قرآن دوخته‌. همتا و یڪتا تور سفید رنگے بالا سرمان گرفتہ اند و شقایق،دخترخالہ ے روزبہ قند مے سابد. در عرض چند روز مراسم بلہ برون را گرفتیم و آزمایش و خریدهاے عقد را انجام دادیم. بهترین روزهاے زندگے ام را مے گذراندم،روزبہ برعڪس ظاهر و رفتارش در شرڪت بے اندازہ مهربان و با محبت رفتار مے ڪرد و گاهے هم شیطنت میڪرد! خجالت ڪشیدن هاے من و شیطنت هاے روزبہ! نگاهے بہ سفرہ ے عقدمان مے اندازم،با سلیقہ من و نازنین چیدہ شدہ! سفرہ ے براق سفید رنگے ڪہ تمام چیزهایے ڪہ رویش چیدہ شدہ اند سفید و صورتے ڪم رنگ هستند! دور تا دور سفرہ گل هاے رز منیاتورے صورتے و سفید چیدہ شدہ اند،مقابل آینہ ے بزرگے ڪہ درونش تصویر من و روزبہ نقش بستہ،ظرف بزرگ شیشہ اے قرار گرفتہ درونش مملو از گلاب است! گل برگ هاے صورتے درونش تلو تلو مے خورند و شمع هاے ڪوچڪ بہ رویشان نور ڪم رنگے مے پاشند. عطر گل ها و گلاب در فضا پیچیدہ،نبات هاے سفید رنگے ڪہ در ظرف دیگرے ڪنار ظرف گلاب قد علم ڪردہ اند بیشتر جلوہ نمایے میڪنند. مانتوے سادہ ے سفید رنگے بہ تن ڪردہ ام ڪہ تنها در بالا تنہ اش شڪوفہ هاے ڪوچڪ صورتے رنگ ڪار شدہ،چادر سفید رنگم هم با نقش گل هاے ریز و براق شیرے رنگ تزئین شدہ و تاجے از رزهاے صورتے روے سرم نشستہ! روزبہ هم جدا از ڪت و شلوار مشڪے رنگش،رنگ پیراهنش را با تمے ڪہ من دوست دارم و انتخاب ڪردہ ام ست ڪردہ! عرق روے پیشانے ام نشستہ،استرس عجیبے دارم توام با خوشحالے اے وصف ناپذیر! قلبم آرام و قرار ندارد! همہ دور تا دورمان ایستادہ اند و با لبخند در سڪوت تماشایمان میڪنند. نفس عمیقے میڪشم و دوبارہ نگاهم را بہ قرآن میدوزم و در دل صلواتے میفرستم. یاد حرف چند روز قبل روزبہ مے افتم! "وقتے بشینیم پاے سفرہ ے عقد همہ چیز فرق میڪنہ! بناے ما سازشہ آیہ! نہ تغییر! یعنے تو دارے بہ این روزبهے ڪہ همینطور میشناسے بلہ میگے و من بہ آیہ اے ڪہ همینطور میشناسم! ما همدیگہ رو همینطورے قبول ڪردیم! نہ من مجبورت میڪنم اونطورے ڪہ میخوام بشے و دست از اعتقادات بڪشے نہ تو بخواہ منو مجاب ڪنے اونطور ڪہ میخواے باشم! ما همینطور همو میخوایم و قبول ڪردیم آیہ! همیشہ اینو یادت باشہ و نخواہ تغییرش بدے! منم نمیخوام!" عاقد براے بار سوم مے گوید:دوشیزه خانم آیہ نیازے! براے بار سوم مے پرسم. آیا وڪیلم شما را با مهریہ ے معلوم بہ عقد دائم آقاے روزبہ ساجدے دربیاورم؟!" نفس در سینہ ام حبس میشود،سخت تر و شیرین تر از این #بلہ گفتن هم داریم؟! نساء با خندہ مے گوید:عروس زیر لفظے میخواد! سمانہ با لبخند بہ سمتم مے آید و جعبہ ے ڪوچڪے بہ دستم مے دهد و مے گوید:مبارڪت باشہ! لبخند میزنم و تشڪر میڪنم،چند ثانیہ بعد نفسم را بیرون میدهم و محڪم مے گویم:با اجازہ ے پدر و مادرم و عمو مهدے و فرزانہ جون بعلہ! همین ڪہ جملہ ام بہ پایان مے رسد،همہ صلوات مے فرستند و سپس محڪم ڪف مے زنند و تبریڪ مے گویند. قرآن را مے بندم و خجول لبم را مے جوم،عاقد از روزبہ هم بلہ را مے گیرد. چند ثانیہ بعد،مریم حلقہ ها را ڪہ داخل یڪ شاخہ گل سفید رنگ هستند بہ سمتمان مے آورد. شاخہ گل را مقابل روزبہ مے گیرد و بہ شوخے مے گوید:بفرمایید دوماد ڪوچیڪہ! این را ڪہ مے گوید حسام پوزخند میزند و بلند مے گوید:والا آقا روزبہ یڪے دوسالہ م از من بزرگترہ! ایشون داماد بزرگ حساب میشن! مریم چشم غرہ اے نثار حسام مے ڪند و سریع مے گوید:حسام خیلے خون گرم و شوخہ! روزبہ بدون توجہ حلقہ را برمیدارد و نگاہ مهربان و خندانش را بہ من مے دوزد. لب هایش را از هم باز میڪند:اجازہ هست؟! لبم را بہ دندان مے گیرم و دست چپم را مقابلش،آرام انگشت هاے ظریفم را میان دستِ مردانہ اش مے گیرد! ذوب میشوم از از این برخورد،گونہ هایم گل مے اندازند و دستم گرم میشود! ادامه دارد... 🍃🍃🍃🍃 ✍نویسنده: #لیلی_سلطانی Instagram:Leilysoltani