☀️1) روایت شده است هنگامی که این آیات (آیات 190-194 سوره آل عمران) نازل شد، پیامبر اکرم ص فرمود: وای بر کسی که اینها را در دهان خود مضمضه کند و در آن تامل ننماید. 📚مجمع البيان، ج2، ص908 وَيْلٌ لِمَنْ لَاكَهَا بَيْنَ فَکَّيْهِ وَ لَمْ يَتَأمَّل ما فيها @YekAaye

☀️2) از امام رضا ع روایت شده است که رسول الله ص به حضرت علی ع سفارشاتی کرد، فرمود: تو را به نماز شب سفارش می‌کنم؛ و این را سه بار گفت؛ و نماز شب روزی و نورانیت صورت را زیاد می‌کند و خُلق را نیکو می‌گرداند؛ پس هنگامی که از بسترت برخاستی به افق آسمان بنگر و بگو: «الْحَمْدُ لِلَّهِ الَّذِي أَحْيَانَا بَعْدَ مَمَاتِنَا وَ إِلَيْهِ النُّشُورُ وَ أَعْبُدُهُ وَ أَحْمَدُهُ وَ أَشْكُرُهُ: حمد خدایی را که ما را بعد از مرگمان زنده می‌کند و برانگیخته شدن به سوی اوست؛ و او را می‌پرستم و حمد و سپاس می‌گویم»؛ و آیات آخر سوره آل عمران، از «إِنَّ فِي خَلْقِ السَّماواتِ وَ الْأَرْضِ» (آیه190) تا« إِنَّكَ لا تُخْلِفُ الْمِيعادَ» (آیه 194) را بخوان و بگو: «اللَّهُمَّ أَنْتَ الْحَيُّ الْقَيُّومُ لَا تَأْخُذُكَ سِنَةٌ وَ لَا نَوْمٌ سُبْحَانَكَ سُبْحَانَكَ» وَ إِذَا سَمِعْتَ صُرَاخَ الدِّيكِ فَقُلْ «سُبُّوحٌ قُدُّوسٌ رَبُّ الْمَلَائِكَةِ وَ الرُّوحِ سَبَقَتْ رَحْمَتُكَ غَضَبَكَ لَا إِلَهَ إِلَّا أَنْتَ: خدایا تو زنده برپادارنده‌ای نه چرت تو را فراگیرد و نه خواب؛ منزهی تو، منزهی تو» و هنگامی که صدای خروس را شنیدی بگو: «سُبُّوحٌ قُدُّوسٌ رَبُّ الْمَلَائِكَةِ وَ الرُّوحِ سَبَقَتْ رَحْمَتُكَ غَضَبَكَ لَا إِلَهَ إِلَّا أَنْتَ: منزه و مقدس است پروردگار فرشتگان و روح؛ رحمتت بر غضبت پیشی گرفته است و معبودی جز تو نیست.» و مسواک بزن؛ که مسواک زدن در حد کارهای واجب است. 📚الفقه المنسوب إلى الإمام الرضا عليه السلام، ص137 @Yekaye

☀️3) از امام باقر ع روایت شده: هنگامی که برای نماز شب از خواب برخاستی بگو: «الْحَمْدُ لِلَّهِ الَّذِي رَدَّ عَلَيَّ رُوحِي لِأَحْمَدَهُ وَ أَعْبُدَهُ: حمد خدایی را که روح مرا برگرداند تا تو را حمد گویم و بپرستم» و چون صدای خروسها را شنیدی بگو: «سُبُّوحٌ قُدُّوسٌ رَبُّ الْمَلَائِكَةِ وَ الرُّوحِ سَبَقَتْ رَحْمَتُكَ غَضَبَكَ لَا إِلَهَ إِلَّا أَنْتَ وَحْدَكَ لَا شَرِيكَ لَكَ عَمِلْتُ سُوءاً وَ ظَلَمْتُ نَفْسِي فَاغْفِرْ لِي وَ ارْحَمْنِي إِنَّهُ لَا يَغْفِرُ الذُّنُوبَ إِلَّا أَنْتَ: منزه و مقدس است پروردگار فرشتگان و روح؛ رحمتت بر غضبت پیشی گرفته است و معبودی جز تو نیست. تو تنهایی و شریکی نداری؛ من بد کردم و به خودم ستم کردم؛ پس مرا ببخش و بر من رحم آور که همانا گناهان را جز تو کسی نمی‌بخشد» پس هنگامی که برخاستی نگاهی به آفاق آسمان بینداز و بگو: «اللَّهُمَّ إِنَّهُ لَا يُوَارِي عَنْكَ لَيْلٌ سَاجٍ وَ لَا سَمَاءٌ ذَاتُ أَبْرَاجٍ وَ لَا أَرْضٌ ذَاتُ مِهَادٍ وَ لَا ظُلُماتٌ بَعْضُها فَوْقَ بَعْضٍ وَ لَا بَحْرٌ لُجِّيٌّ تُدْلِجُ بَيْنَ يَدَيِ الْمُدْلِجِ مِنْ خَلْقِكَ تَعْلَمُ «خائِنَةَ الْأَعْيُنِ وَ ما تُخْفِي الصُّدُورُ» غَارَتِ النُّجُومُ وَ نَامَتِ الْعُيُونُ وَ أَنْتَ الْحَيُّ الْقَيُّومُ لَا تَأْخُذُكَ سِنَةٌ وَ لا نَوْمٌ سُبْحَانَ رَبِّ الْعَالَمِينَ وَ إِلَهِ الْمُرْسَلِينَ وَ الْحَمْدُ لِلَّهِ رَبِّ الْعالَمِينَ: خدایا نه شب پوشاننده و نه آسمان دارای برج‌ها [= محل‌های معین ستارگان] و نه زمین دارای گستردگی و نه ظلمتهایی که برخی فوق برخی دیگرند؛ و نه دریای عمیق [چیزی را] او تو پوشیده نمی دارد؛ هرکس از مخلوقاتت که شبانه راه می‌پیماید تو پیش او راه می‌روی؛ چشمهای خیانت‌کار را می‌دانی و نیز آنچه که در سینه‌ها پنهان است» (غافر/19) ستارگان افول کردند و چشمها خوابید و تویی که زنده برپادارنده‌ای و نه چرت تو را دربرگیرد و نه خواب؛ منزه است پروردگار جهانیان و معبود پیامبران و حمد خدایی راست که پروردگار جهانیان است.» سپس پنج آیه از آخر سوره آل عمران از «إِنَّ فِي خَلْقِ السَّماواتِ وَ الْأَرْضِ» (آل عمران/190) تا «إِنَّكَ لا تُخْلِفُ الْمِيعادَ» را بخوان؛ سپس مسواک بزن و وضو بگیر و هنگامی که دستت به آب خورد بگو: «بِسْمِ اللَّهِ وَ بِاللَّهِ اللَّهُمَّ اجْعَلْنِي مِنَ التَّوَّابِينَ وَ اجْعَلْنِي مِنَ الْمُتَطَهِّرِينَ: به نام خدا و با [تکیه بر] خدا خدایای مرا از توبه‌کنندگان بگردان و مرا از پاکان قرار بده» و هنگامی که از وضو فارغ شدی بگو:‌ «الْحَمْدُ لِلَّهِ رَبِّ الْعالَمِينَ» پس هنگامی که برای نماز برخاستی بگو: «بِسْمِ اللَّهِ وَ بِاللَّهِ وَ إِلَى اللَّهِ وَ مِنَ اللَّهِ وَ مَا شَاءَ اللَّهُ وَ لَا حَوْلَ وَ لَا قُوَّةَ إِلَّا بِاللَّهِ اللَّهُمَّ اجْعَلْنِي مِنْ زُوَّارِ بَيْتِكَ وَ عُمَّارِ مَسَاجِدِكَ وَ افْتَحْ لِي بَابَ تَوْبَتِكَ وَ أَغْلِقْ عَنِّي بَابَ مَعْصِيَتِكَ وَ كُلِّ مَعْصِيَةٍ الْحَمْدُ لِلَّهِ الَّذِي جَعَلَنِي مِمَّنْ يُنَاجِيهِ اللَّهُمَّ أَقْبِلْ عَلَيَّ بِوَجْهِكَ جَلَّ ثَنَاؤُك: به نام خدا و با [تکیه بر] خدا و به سوی خدا و از خدا و آنچه خدا خواهد و هیچ تحول و قدرتی نیست مگر به خدا؛ خدایا مرا از زائران خانه‌ات و آبادکنندگان مساجدت بگردان و بر من باب توبه‌ات را بگشای و درهای معصیت و هر معصیتی را بر من ببند؛ حمد خدایی را که مرا از کسانی قرار داد که با او مناجات می‌کند؛ خدایای با روی گشاده‌ات به من توجه کن که ثنا تو راست.» سپس با تکبیر نمازت را شروع کن. 📚الكافي، ج3، ص445؛ تهذيب الأحكام، ج2، ص123؛ من لا يحضره الفقيه، ج1، ص481-482 @Yekaye 👇متن حدیث👇

☀️4) از چندین تن از ائمه اطهار ع روایتی نقل شده است که حضرت امیرالمومنین ع در یک مجلس چهارصد باب از آنچه دین و دنیای انسان مسلمان را آباد می‌کند، به برخی از اصحابش آموخت. قبلا فرازهایی از این روایت قبلا گذشت. در دو فراز دیگر از آن فرموده‌اند: هنگامی که هر یک از شما حاجتی داشت، پس صبحدم روز پنجشنبه در طلبش بیرون رود که همانا رسول الله ص فرمود: «خدایا برای امتم در صبحدم روز پنجنشبه برکت قرار بده» و هنگامی که از خانه بیرون رفت آیاتی از آخر سوره آل عمران (از «إِنَّ فِي خَلْقِ السَّماواتِ وَ الْأَرْضِ وَ اخْتِلافِ اللَّيْلِ وَ النَّهارِ» تا «إِنَّكَ لا تُخْلِفُ الْمِيعادَ») را بخواند و نیز آیة الکرسی و سوره قدر و سوره ام الکتاب (فاتحه)؛ که همانا در اینها برآورده شدن حوایج دنیا و آخرت است. ... و هنگامی که هریک از شما شب برخاست به اکناف آسمان نظری افکند و بخواند «إِنَّ فِي خَلْقِ السَّماواتِ وَ الْأَرْضِ وَ اخْتِلافِ اللَّيْلِ وَ النَّهارِ» تا «إِنَّكَ لا تُخْلِفُ الْمِيعادَ» (آل عمران/190-194). 📚الخصال، ج2، ص623؛ تحف العقول، ص113-114 @YekAaye

☀️5) روایت شده است که امام باقر ع ناظر به این سخن خداوند عز و جل «و هر كه در اين [دنيا] كور [دل] باشد در آخرت [هم] كور [دل] و گمراهتر خواهد بود.» (اسراء/72) فرمود: هرکس که آفرینش آسمانها و زمین و آمد و شدِ شب و روز و گردش فلک و ماه و خورشید و آیات عجیب او را بر این دلالت نکند که ورای اینها امری عظیمتر از آن است؛ اوست که در آخرت كور و گمراهتر خواهد بود» فرمود: وی نسبت بدانچه ندیده کور و گمراهتر است. 📚التوحيد (للصدوق)، ص455؛ الإحتجاج (للطبرسي)، ج2، ص321 @YekAaye

💐يا مُقَلِّبَ الْقُلُوبِ وَ الْأَبْصَارِ 🌹 💐يا مُدَبِّرَ اللَّيْلِ وَ النَّهَارِ🌹 💐يا مُحَوِّلَ الْحَوْلِ وَ الْأَحْوَالِ 🌹 💐حوِّلْ حَالَنَا إِلَى أَحْسَنِ الْحَالِ🌹 ☀️تقارن تحویل سال شمسی عالَم خاک با میلاد شمس عالَم افلاک، و 🌷تقارن روزگار شکفتن گلها به عشق بهار، با سالروز شکافتن دیوار کعبه به عشق یار بر 🌱تمامی آنهایی که دل به یگانه معبود هستی داده؛ و در مسیر شکوفایی روح خویش گام نهاده‌اند 🌹مبارک باد🌹 💢از خداوند رحمان و رحیم می‌خواهم که این سال را سال #رونق ایمان و #تولید عمل صالح قرار دهد؛ و با اعطای وام بلاعوض محبت به نظام اقتصادی دل‌مان، بازمانده اقساط بهره‌های ناخالص کینه و کدورت را از حساب این دل پاک کند و سود خالص سرمایه عمر در #رونق_تولید عبودیت را در عمق وجودمان مضاعف گرداند💢 🌐در آستانه تحول زمان و آغاز بهار زمین، سالی پر از تحول به احسن الحال برای زمین و زمان دلهای همگان را آرزومندم.🇮🇷 @Yekaye @souzanchi

. 2⃣ «إِنَّ في ... اخْتِلافِ اللَّيْلِ وَ النَّهارِ لَآياتٍ لِأُولِي الْأَلْبابِ» درباره مقصود از «اختلاف شب و روز»، 🔷الف. آنچه مشهورتر است این است که اختلاف به معنای آمدن یکی خَلف [= در پی دیگری] است؛ یعنی اینکه شب و روز در پی هم می‌آیند. (مجمع البیان، ج1، ص451). 🔶ب. اما علاوه بر این، می‌توان اختلاف به معنای تفاوت و برخلاف هم بودن هم دانست؛ و مقصود از اختلاف شب و روز، تفاوتهای اینهاست، هم تفاوتهای مطلق این دو، مانند از حیث نورانیت و ظلمت، و ...؛ و هم تفاوت‌های نسبی آنها، مانند طولانی و کوتاه بودن آنها (که وقتی شب طولانی است روز کوتاه است و بالعکس) (مجمع البیان، ج1، ص451). 🔹که در صورت اول، وجه آیه بودنش می‌تواند این باشد که با زوال‌پذیریِ خود دلالت دارند بر موجود زوال‌ناپذیری که فوق اینهاست و تدبیر اینها به دست اوست. (المیزان، ج1، ص396) 🔸و در صورت دوم، وجه آیه بودنش می‌تواند این باشد که با تفاوتهای و تقابلهای خود،نشانه‌ای است بر وجود نظم‌دهنده‌ای که این امور متقابل را در کنار هم تدبیر می‌کند. (المیزان، ج1، ص397) @Yekaye

. 3⃣ «إِنَّ في خَلْقِ السَّماواتِ وَ الْأَرْضِ وَ اخْتِلافِ اللَّيْلِ وَ النَّهارِ لَآياتٍ لِأُولِي الْأَلْبابِ» آیاتی برای اهل خِرَد است؛ آیه و نشانه، همواره آیه بر چیزی است؛ اما نفرمود آیه و نشانه بر چه؟ شاید بدین جهت که این آفرینش و آن آمد و شد، نشانه بر امور متعددی است که هر کس به هر اندازه که عقلش ناب شود، می‌تواند نشانه بودنِ آن از جهت خاصی را بیابد. 💢اغلب مفسران این را نشانه بر وجود خالق و حداکثر ربوبیت او دانسته‌اند 🤔اما با تامل می‌توان دریافت که: 🔷الف. آفرینش آسمان‌ها و زمین، نه تنها نشانه بر وجود آفریننده است (تدبر1 https://eitaa.com/yekaye/5111 ) بلکه نشانه است بر: 🔹الف.1. وحدت آفریننده 🔹الف. وجود رب و پروردگار. 🔹الف.3 وحدت ربوبیت و تدبیر. 🔹الف.4. علیم و حکیم بودن آفریننده آنها 🔹الف.5. ابعاد متنوعی از قدرت آفریننده آنها (بویژه با توجه به عجایبی که در آنها هست) 🔹الف.6. غایتمندیِ آفرینش و وجود معاد 🔹الف.7. عدل الهی 🔹الف.8. رحمانیت خداوند 🔹الف.9. ... 🔶ب. و در پی هم آمدنِ شب و روز نیز نه تنها نشانه بر وجود آفریننده نور و ظلمت و ربوبیت او است (تدبر2 https://eitaa.com/yekaye/5112 ) بلکه نشانه است بر: 🔸ب.1. وجود رب و پروردگار 🔸ب.2. وحدت ربوبیت و تدبیر. 🔸ب.3. وجودی ثابت و فراتر از زمان، که به خاطر آن است که گردش زمان میسر می‌گردد 🔸ب.4. واقعیتی فراتر از نور و ظلمت، که تقابل نور و ظلمت در ذیل او فهم می‌شود. 🔸ب.5. رحمانیت خداوند و رها نشدن انسان به حال خود (خداوند با این گونه تدبیر شب و روز، زندگی انسان را نظمی عمیق بخشیده است و کافی است در نظر آوریم که اگر کره زمین در مقابل خورشید حرکت وضعی نداشت و نیمی از آن همواره شب و نیمی دیگر همواره روز بود، چقدر زندگی دچار مشکل، بلکه ناممکن می‌گشت) 🔸ب.6. ... @Yekaye

. 4⃣ «إِنَّ في خَلْقِ السَّماواتِ وَ الْأَرْضِ وَ اخْتِلافِ اللَّيْلِ وَ النَّهارِ لَآياتٍ لِأُولِي الْأَلْبابِ» در آفرینش آسمانها و زمین و آمد و شدِ شب و روز آیات و نشانه‌هایی برای صاحبان «لُبّ» است. «لب» عقل خالص و ناب است؛ یعنی اگر کسی از عقل ناب بهره‌ای برده باشد، از تامل در اینها، نه یک دلیل و یک نشانه، بلکه نشانه‌ها می‌یابد. 🤔این نشانه‌ها می‌تواند ناظر باشد به امور متعددی که اینها نشانه بر آنهاست و در تدبر 3 به برخی از آنها اشاره شد، و نیز 🤔چه بسا ناظر باشد به اینکه با تامل در همین آفرینش آسمانها و زمین و اختلاف شب و روز، در خصوص هریک از مواردی که گذشت (مثلا خالقیت خدا یا وحدت او)، نه یک نشانه و یک دلیل، بلکه چندین و چند نشانه و دلیل می توان یافت. @Yekaye

. 6⃣ «إِنَّ في خَلْقِ السَّماواتِ وَ الْأَرْضِ ... لَآياتٍ لِأُولِي الْأَلْبابِ» #هستى‌شناسى، مقدّمه #خداشناسى است. (تفسير نور، ج2، ص222) 📝تاملی در باب #فلسفه و #فلسفیدن 📝 برخی می‌پندارند چون زادگاه فلسفه، یونان باستان بوده، پس حتما فلسفه سر به الحاد و بی‌دینی برمی‌دارد❗️ و به خاطر مشاهده برخی از آرای فلاسفه مسلمان، که عمدتاً ناشی از نفهمیدن منظور آنان بوده (مانند نظریه وحدت وجود)، رای به سراپا ضلالت بودن فلسفه، و کفر فلاسفه می‌دهند و این موضع ضدفلسفی خود را موضعی دینی و قرآنی می‌پندارند‼️ صرف نظر از اینکه، فیلسوف از آن جهت که تفلسف می‌کند به رای هیچ فیلسوف دیگری تعبد ندارد؛ و نمی‌توان به خاطر نظر یک فیلسوف، همه فلاسفه را به یک چوب راند، در این آیه به صراحت اندیشه در هستی جهان، آن هم با عقل ناب را می‌ستاید و محصول این اندیشیدن را، نه فقط یک آیه، بلکه رسیدن به آیات می‌داند. 🤔یعنی همان گونه که وحی می‌تواند معارف عمیقی در اختیار انسان قرار دهد که نامش #آیات قرآن است؛ اندیشیدن در خلقت جهان نیز می‌تواند معارف عمیقی در اختیار انسان قرار دهد که نام آن نیز #آیات است. @Yekaye

. 9⃣ «إِنَّ في خَلْقِ السَّماواتِ وَ الْأَرْضِ وَ اخْتِلافِ اللَّيْلِ وَ النَّهارِ لَآياتٍ لِأُولِي الْأَلْبابِ» پیامبر اکرم ص و ائمه اطهار ع خواندن این پنج آیه سوره آل عمران (یعنی آیات 190 تا 194) در موقعیت‌های متعددی (بتنهایی یا همراه با اذکار دیگر) سفارش کرده‌اند؛ از جمله: 🔹الف. هنگام برخاستن برای ادای نماز شب (تهذيب الأحكام، ج2، ص273 ؛ مجمع البيان، ج2، ص908 ) 🔹ب. در تعقیبات نماز صبح (دعائم الإسلام، ج1، ص166-167) 🔹ج. در نافله‌های ظهر (در رکعت پنجم و بعد از حمد و توحید) (تهذيب الأحكام، ج2، ص73-74) 🔹د. در اذکار روز جمعه (مصباح المتهجد، ج1، ص368) 🔹ه. برای ایمنی در سفر (الأمان من أخطار الأسفار و الأزمان، ص42) در ادامه حکایاتی از خود آن بزرگواران که بر قرائت این آیات مداومت داشتند تقدیم می‌شود: @Yekaye

🕋 الف. #نماز_شب پیامبر اکرم ص: روایات متعدد هم از طریق شیعه 📚(روایاتی از امیرالمومنین ع، امام باقر ع و امام صادق ع؛ مثلا در مجمع البيان، ج9، ص257 ؛ الكافي، ج3، ص445-446؛ تهذيب الأحكام، ج2، ص123-124 ؛ و ص334 ) و هم از طریق اهل سنت 📚(روایاتی از امیرالمومنین ع، برخی از اصحاب که در سفرها همراه پیامبر بودند، و یا از همسران پیامبر ص بویژه به نقل از عایشه و میمونه الدر المنثور، ج2، ص110 و الكشف و البيان (تفسیر ثعلبی)، ج3، ص230 ) نقل شده است که پیامبر اکرم ص هنگامی که برای نماز شب برمی‌خاست ابتدا آیات 190 تا 194 سوره آل عمران را تلاوت می‌کرد. جالب اینجاست که در بسیاری از این روایات، تاکید شده که ایشان نماز شبش را نه یکجا، بلکه در سه نوبت می خواند؛ یعنی سه بار از بستر خواب برمی‌خاست و بار اول و دوم، هر بار چهار رکعت، و بار آخر شفع و وتر را می‌خواند و هربار نیز ابتدا این آیات را تلاوت می‌فرمود. 📜 یکی از این نقلها چنین است: شخصی به عایشه گفت: از عجیبترین چیزی که از رسول الله ص دیدی به من خبر بده. عایشه بعد از اینکه می‌گوید همه امر رسول الله ص عجیب بود، توضیح می‌دهد که یک شب که پیامبر نزد من خوابیده بود بلند شد و وضو گرفت و به نماز ایستاد و قرآن می خواند و چنان می‌گریست که اشکهایش بر دامنش می‌چکید؛ وقتی دستانش را بالا آورد دیدم چنان می‌گریست که زمین پیش رویش خیس شد؛ تا اینکه بلال برای اعلام نماز صبح آمد و دید که او چنین می‌گرید. گفت:‌یا رسول الله ص! آیا می‌گریی در حالی که «آنچه از دنباله عملت از پیش فرستادی و بعدا بفرستی را خداوند بخشیده است (فتح/2) پیامبر فرمود: بلال! آیا بنده شکرگزاری نباشم؟ سپس فرمود: و چرا گریه نکنم در حالی که خداوند متعال در این شب نازل فرمود که «همانا در آفرینش آسمانها و زمین ...» تا آخر آیه. سپس فرمود: وای بر کسی که این آیه را بخواند و در آن تفکر نکند. 📚تفسیر ثعلبی، ج3، ص230 🕋ب. #نماز_شب امیرالمومنین ع حبّه عرنی می‏گويد: یکبار من و نوف در محوطه قصر [ظاهرا منظورشان مسجد کوفه است که دارالاماره امیرالمومنین ع هم بوده] خوابيده بوديم، ناگهان در اواخر شب امير المؤمنين عليه السّلام را ديديم كه مانند شخص واله و سرگشته دست خويش را بر ديوار گذاشته و اين آيه را تا آخر تلاوت می‏فرمود: که «إِنَّ فِي خَلْقِ السَّماواتِ وَ الْأَرْضِ ...» حضرت اين آيات را می‏خواند و بسان شخص عقل پريده می‏گذشت. تا اينكه فرمود: ای حبّه، آيا خوابيده‏ای يا بيداری؟ عرض كردم: بيدارم. شما كه چنين می‏كنيد، پس ما چه کنیم؟ حضرت چشمانش پر از اشك شد و گريست. و سپس فرمود: ای حبّه، خداوند را موقفی است، و ما در آن موقف در پيشگاه او خواهیم ایستاد، و هيچ كدام از اعمال ما بر او پوشيده نماند. ای حبّه، خداوند به تو و من از رگ گردن نزديكتر است. ای حبّه، هيچ چيز نمی‏تواند من و تو را از ديد خداوند محجوب دارد. حبه می‌گوید: سپس حضرت فرمود: ای نوف، آيا خوابيده‏ای؟ عرض كرد: نه يا امير المؤمنين، نخوابیده‌ام و امشب بسيار گريستم. حضرت فرمود: ای نوف، اگر در اين شب از خوف خداوند عزّ و جلّ بسيار گريستی، فردای قيامت در پيشگاه خداوند عزّ و جلّ چشمانت روشن خواهد شد. ای نوف، هيچ قطره‏ای از چشم انسان به خاطر ترس از خشیت خدا به زمين نمی‏ريزد، مگر اينكه درياهایی از آتش را خاموش می‏سازد. ای نوف، هيچ كس مقام و منزلتش عظیمتر نیست از كسی كه از خشیت خدا بگريد، و حب فی الله و بغض فی الله داشته باشد. ای نوف، هر كس حب فی الله داشته باشد ، هيچ كس را بر محبّت او مقدّم نخواهد داشت، و هر كس بغض فی الله داشته باشد، خيری به دشمنان خويش نمی‏رساند. اينجاست كه به حقايق ايمان كاملا نايل خواهيد شد. سپس حضرت آن دو را پند و اندرز داد و موعظه نمود و در اواخر گفتارش فرمود: پس از خداوند بيم داشته باشید، كه من شما را بيم دادم.» سپس در حالی که راهش را در پیش گرفت ‏فرمود: « ای كاش می‏دانستم كه در حال غفلتهايم آيا از من روی گردانی، يا به من می‏نگری؟ و ای كاش می‏دانستم كه در خواب طولانی و شكر و سپاس اندكم در برابر نعمتهايت، حالم چگونه است؟» حبّه می‏گويد: به خدا سوگند، حضرت پيوسته بر اين حال بود، تا اينكه سپيده دم طلوع كرد. 📚فلاح السائل و نجاح المسائل، ص266؛ ترجمه در ادب حضور، ص482-483 ✅این واقعه را با توضیحاتی دیگر نوف بکالی هم روایت کرده است؛ در 📚غرر الأخبار، ص362 @Yekaye

🕋 ج. امام صادق ع: روایت شده است که وقتی امام صادق ع به آسمان نگاه می‌انداخت این آیه را می‌خواند: «به یقین در آفرینش آسمانها و زمین و گردش شب و روز آیاتی برای اهل خِرَد است.» و نیز آیه تسخیر را می‌خواند: «در حقيقت، پروردگار شما آن خدايی است كه آسمانها و زمين را در شش روز آفريد سپس بر عرش استيلا يافت. با شب روز را، در حالی كه شتابان آن را میطلبد، میپوشاند و [نيز] خورشيد و ماه و ستارگان را كه به فرمان او رام شدهاند [آفرید]. آگاه باش كه خلق و امر از آنِ اوست. پربرکت خدايی است پروردگار جهانيان.» (اعراف/54) سپس می‌فرمود: «إِنَّكَ جَعَلْتَ فِي السَّمَاءِ نُجُوماً ثَاقِبَةً وَ شُهُباً بِهَا حَرَسْتَ السَّمَاءَ مِنْ سُرَّاقِ السَّمْعِ مِنْ مَرَدَةِ الشَّيَاطِينِ. اللَّهُمَّ فَاحْرُسْنِي بِعَيْنِكَ الَّتِي لَا تَنَامُ، وَ اكْنُفْنِي بِرُكْنِكَ الَّذِي لَا يُرَامُ، وَ اجْعَلْنِي فِي وَدِيعَتِكَ الَّتِي لَا تَضِيعُ، وَ فِي دِرْعِكَ الْحَصِينَةِ وَ مَنْعِكَ الْمَنِيعِ، وَ فِي جِوَارِكَ، عَزَّ جَارُكَ، وَ جَلَّ ثَنَاؤُكَ، وَ تَقَدَّسَتْ أَسْمَاؤُكَ وَ لَا إِلَهَ غَيْرُكَ: خدایا تو در آسمان ستارگانی شکافنده و شهابهایی قرار دادی که با آن آسمان را از دزدانه به گوش نشستن شیاطین رانده شده حفظ می‌کنند.* خدایا پس با آن چشمت که به خواب نرود مرا حفظ فرما و به آن رکن خود که سست نشود مرا پناه بده و مرا قرار بده در آن ودیعه‌ات که هرگز ضایع نگردد و در سپر مصون خویش و حفظ نفوذناپذیرت؛ و در جوار خویش، که جوار تو عزیز و ثانی تو عظیم و اسمای تو مقدس است و خدایی جز تو نیست. » 📚الأصول الستة عشر، ص136 ✳️* واضح است که به تناسب حکم و موضوع، و با توجه به تعبیر استراق سمع از ملکوت، مقصود از رانده شدن شیاطین توسط شهابها، نه امری فیزیکی، بلکه کنایه از حقایقی ماروایی است. @Yekaye

🏴رحلت پیام‌رسان کربلا، حضرت زینب کبری تسلیت باد🏴 @Yekaye

914) 📖 الَّذينَ يَذْكُرُونَ اللَّهَ قِياماً وَ قُعُوداً وَ عَلی جُنُوبِهِمْ وَ يَتَفَكَّرُونَ في خَلْقِ السَّماواتِ وَ الْأَرْضِ رَبَّنا ما خَلَقْتَ هذا باطِلاً سُبْحانَكَ فَقِنا عَذابَ النَّارِ 📖 💢ترجمه همانان که خدا را یاد کنند، ایستاده و نشسته و بر پهلوی خویش [آرمیده] ؛ و در آفرینش آسمانها و زمین تفکر نمایند: پروردگارا این را باطل نیافریدی؛ منزهی تو! پس ما را از عذاب آتش در امان بدار! سوره آل عمران، (3) آیه 191 1398/1/2 15 رجب1440 @YekAaye

@Yekaye

📜شأن نزول📜 از امام باقر و امام صادق ع روایت شده است که این آیات پایانی سوره آل عمران درباره حضرت علی ع و جماعتی از اصحابش نازل شد حکایت از این قرار است که خداوند بعد از رحلت عموی پیامبر ص، ابوطالب، به وی دستور هجرت به مدینه را داد، چرا که قریش با هم سوگند حورده بودند که شبانه وقتی او خواب است به او یورش برند و همگی یک ضربت بر او فرود آروند تا معلوم نشود که قاتلش کیست و نتوانند انتقامش را بگیرند؛ پس خداوند به او دستور داد که پسرعمویش علی ع را به جای خود در بستر بخواباند و شبانه به سوی مدینه بیرون رود؛ و او چنین کرد و علی ع را شبانه بر بستر خود خواباند و به او سفارش کرد که خانواده و همسران وی را با خود به مدینه بیاورد. هنگامی که مشرکان برای انجام آنچه عهد کرده و بر آن با هم سوگند خورده بودند آمدند علی ع را در جای او یافتند و عقب عقب برگشتند و خداوند عهد و سوگند آنان را باطل کرد. سپس حضرت علی ع خانواده و همسران وی را همراه خود کرد و به سوی مدینه راه افتاد. ابوسفیان خبردار شد و دنبالش رفت تا او را برگرداند؛ و برده سیاه‌پوستی داشت که خیلی قوی و جنگجو بود ؛ به او دستور داد سریعتر برود و مانع از حرکت حضرت علی ع شود تا اینها به او برسند. وی خود را به علی ع رساند و گفت: با همراهیانت از حرکت بایست تا مولای من برسد. حضرت فرمود: نزد مولایت برگرد و جلوی ما را مگیر وگرنه تو را به هلاکت می‌رسانم. او قبول نکرد و حضرت شمشیر کشید و با ضربتی سر از تنش جدا کرد و با همراهاهش به راه افتاد. ابوسفیان آمد و برده خود را کشته شده دید. پس سرعت گرفت و خود را به علی ع رساند و گفت: علی! دخترعموهای ما را بدون اجازه ما با خودت می‌بری و برده مرا می‌کشی؟! فرمود: آنها را با اجازه کسی بردم که اجازه‌شان با او بود. تو هم راه خودت را بگیر و برو! ابوسفیان برنگشت و با تمامی اصحابش به علی ع حمله‌ور شدند اما نتوانستند جلوی او مقاومت کنند و همگی ناتوان و دست خالی به عقب برگشتند. حضرت علی ع با همراهیانش در حالی که نبرد و کشتار آنان را خسته کرده بود به راه افتادند و اندکی بعد حضرت علی ع دستور داد که اطراق کنند تا استراحتی نمایند. پس همه فرود آمدند و در حدی که توانشان بود نماز گزاردند و ناتوان بر زمین افتادند ولی در همه این حالات تا صبح خداوند متعال را یاد می‌کردند و او را حمد و سپاس می‌گفتند و او را عبادت می‌کردند. سپس به سوی مدینه و به جانب پیامبر اکرم ص به راه افتادند و جبرئیل قبل از اینکه آنان برسند خدمت پیامبر ص آمد و گفت: خداوند سبحان درباره تو و اصحابت آیاتی را نازل کرده و این آیات را تا آخرش خواند؛ و الحمد لله. 📚نهج البيان عن كشف معاني القرآن، (شیبانی) ج2، ص97-101؛ 📚 البرهان في تفسير القرآن، ج1، ص727-728 ابن دأب یکی از علمای زمان هادی عباسی است. او کتابی نوشته درباره هفتاد فضیلت امیرالمومنین ع که در کس دیگری یافت نمی‌شود و شیخ صدوق قسمت زیادی از آن را در کتاب الاختصاص نقل کرده است. حکایتش این است که می‌گوید سخن مشهوری از اهل کتاب بود که خداوند پیامبری در عرب مبعوث می‌کند یکی از اصحابش کسی است که هفتاد خصلت از مکارم دنیا و آخرت دارد؛ و هرچه گشتند کسی را که این ویژگی‌ها را داشته باشد نیافتند جز علی بن ابی طالب ع. وی این خصلتها را یکی یکی برمی‌شمرد؛ تا می‌رسد به خصلت خویشتن‌داری و کَرَم، و شاهدش را این می‌آورد که: وی با پای پیاده به مدینه آمد در حالی که دختران [و همسران] رسول الله را روی مرکب نشانده بود؛ و روزها آنها را مخفی می‌کرد و شبها به راهشان می‌انداخت و خودش با پای خود این مسیر را پیمود تا اینکه بر پیامبر ص وارد شد در حالی که پاهایش خونین و مجروح بود؛ و پیامبر ص به او گفت: آیا می‌دانی که خداوند درباره تو چه نازل فرموده است؟ و آنگاه به او خبر داد که خداوند چیزی در حق او نازل کرده که اگر تا دنیا باقی است دنیا برای او بود، باز هم این اندازه نمی‌شد «پس خداوند درخواست آنان را اجابت فرمود که همانا من ضایع نمی‌گردانم عمل هیچکس را، مرد باشد یا زن؛» که منظور از مرد حضرت علی ع بود و منظور از زن، دختران پیامبر؛ و خداوند تبارک و تعالی ادامه داد «پس آنان که که هجرت کردند و از دیارشان بیرون رانده شدند و در راه من آزار دیدند و کُشتند و کشته دادند، حتما بدی‌هایشان را نابود می‌کنم و حتما آنان را در بهشت‌هایی که رودها از پایین آن جاری است وادر می‌سازم که این پادداشی از جانب خداست و نزد خداوند است بهترین پاداش. (آل عمران/195) 📚الإختصاص، ص144و 147 ✅توجه: در نقل قبل، به آیه 191 که آغاز این چند آیه است اشاره کرد و در این نقل به آیه 195 که پایان این چند آیه و محل اشاره پاداش آنهاست. @Yekaye

☀️1) از امام باقر ع روایت شده است: مومن مادامی که در یاد خداوند عز و جل است در نماز است: استاده باشد یا نشسته یا آرمیده، که خداوند متعال می‌فرماید: « همانان که خدا را یاد کنند، ایستاده و نشسته و بر پهلوی خویش [آرمیده] ؛ و در آفرینش آسمانها و زمین تفکر نمایند: پروردگارا این را باطل نیافریدی؛ منزهی تو! پس ما را از عذاب آتش در امان بدار!« (آل عمران/191) 📚الأمالي (للمفيد)، ص310؛ الأمالي (للطوسي)، ص79؛ تفسير العياشي، ج1، ص211و214 @YekAaye

☀️2) از امام باقر ع درباره این سخن خداوند عز و جل که فرموده «آنان که خدا را یاد کنند، ایستاده و نشسته و بر پهلوی خویش [آرمیده]» فرمودند: شخص سالم نمازش را ایستاده می‌خواند؛ «نشسته» مریضی است که نشسته نماز می‌خواند؛ و «بر پهلوی خویش» کسی است که مریضی‌اش شدیدتر از کسی است که نشسته نماز می‌خواند. 📚الكافي، ج3، ص411؛ تهذيب الأحكام، ج2، ص169 و ج3، ص176؛ تفسير العياشي، ج1، ص211 @YekAaye

☀️3) از امام باقر ع روایت شده که حضرت علی ع بعد از بازگشت از جنگ نهروان در کوفه به گوشش رسید که معاویه او را دشنام می‌دهد و لعن می‌فرستد و اصحاب وی را به قتل می‌رساند. پس خطبه‌ای خواند و بعد از حمد و ثنای الهی و صلوات بر پیامبر اکرم ص و اشاره‌ای به نعمتهایی که خداوند بر پیامبرش و بر وی ارزانی داشته، فرمودند: اگر آیه‌ای در کتاب خدا نبود آنچه الان در این موقعیت می‌خواهم متذکر شوم را متذکر نمی‌شدم. خداوند عز و جل می‌فرماید: «و اما تنها به نعمت پروردگارت حکایت کن» (ضحی/11) خدایا تو را حمد می‌گویم بر نعمتهایت که شمارش نشوند و فضل تو که فراموش نشود؛ ای مردم! به من خبر رسیده آنچه خبرش باید می‌رسید و من می‌بینم که اجلم نزدیک شده و شما را در وضیعتی می‌بینم که گویی نسبت به کار من جاهلید و من در شما آن چیزی را باقی می‌گذارم که رسول الله ص باقی گذاشت: کتاب خداوند و عترت او که همان عترت هدایت کننده به نجات، یعنی عترت خاتم انبیا و سید نجباء و نبی مصطفی است؛ ای مردم شما بعد از من کسی را نخواهید یافت که سخنانی مثل سخنان من بگوید مگر اینکه دروغگو باشد! من برادر رسول الله ص و پسر عمویش و شمشیر برّان او و پرچم نصرت وی و مظهر شدت و سختگیری‌او هستم ... [حضرت شروع می‌کنند به بیان ویژگی‌های خاص خود و آیاتی که در وصف خویش نازل شده بود را یکایک برای مردم می‌شمرند، از جمله:] و من «ذاکر» [= یادکننده خداوند] هستم آنجا که خداوند عز و جل می‌فرماید «آنان که خدا را یاد کنند، ایستاده و نشسته و بر پهلوی خویش [آرمیده]» (آل عمران/191) 📚معاني الأخبار، ص58-60؛ بشارة المصطفى لشيعة المرتضى، ص12-13 @YekAaye

☀️4) از امام صادق ع روایت شده است که رسول الله ص فرمودند: کسی که زیاد خداوند عز و جل را یاد کند خداوند او را دوست دارد و کسی که زیاد خداوند را یاد کند برایش دو برائت‌نامه نوشته شود: برائتی از آتش و برائتی از نفاق. 📚الكافي، ج2، ص500 مَنْ أَكْثَرَ ذِكْرَ اللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ أَحَبَّهُ اللَّهُ وَ مَنْ ذَكَرَ اللَّهَ كَثِيراً كُتِبَتْ لَهُ بَرَاءَتَانِ بَرَاءَةٌ مِنَ النَّارِ وَ بَرَاءَةٌ مِنَ النِّفَاقِ. @YekAaye