. 2⃣ «… يُحَلَّوْنَ فيها مِنْ أَساوِرَ مِنْ ذَهَبٍ …» چنانکه در «نکات ترجمه» بیان شد: «أَساوِرَ» جمع‌الجمع است؛ یعنی این کلمه، جمع «أسوره» است، که این خود، جمعِ «سِوار» یا «سُوار» است. 🔸این کلمه در قرآن کریم جمعا ۵ بار به کار رفته که 🔺چهار مورد آن به صورت «أَساوِر» است و همگی درباره بهشت؛ 🔻و تنها یکبار آن به صورت «أسوره» است و آن هم درباره انتظار کافران در بهره‌مندی در دنیا: «فَلَوْ لا أُلْقِيَ عَلَيْهِ أَسْوِرَةٌ مِنْ ذَهَب: چرا این شخصی که می‌گوید پیامبر است دستبند‌هایی از طلا ندارد؟» (زخرف/۵۳) شاید بتوان نتیجه گرفت که دنیاپرستی بقدری افق دید انسان‌ها را کوچک می‌کند که وقتی دنیامداران می‌خواهند ثروت فراوان را مطرح کنند تعبیر «أسورة من ذهب» را مطرح می‌کنند؛ 🔹اما آنچه به ازای این در بهشت به هر یک از بهشتیان داده می‌شود «أساور» و جمع «أسورة» است؛ و البته این گونه امور، 🔺غیر از آن است که هرچه دلشان بخواهد و بیش از آن برایشان مهیاست (لَهُمْ ما يَشاؤُنَ فيها وَ لَدَيْنا مَزيدٌ؛ ق/۳۵)؛ 🔺غیر از پاداش‌هایی است که به مخیله کسی خطور نمی‌کند (فَلا تَعْلَمُ نَفْسٌ ما أُخْفِيَ لَهُمْ مِنْ قُرَّةِ أَعْيُنٍ؛ سجده/۱۷)؛ 🔺غیر از بهره‌مندی از رضایت خداست که از هر چیزی بالاتر است (وَ رِضْوانٌ مِنَ اللَّهِ أَكْبَر؛ توبه/۷۲). @yekaye

. 3⃣ «لِباسُهُمْ فيها حَريرٌ» ❗️در بهشت هم انسان لباس دارد.❗️ 💠 بحث تخصصی #انسان‌شناسی ⭕️اگر توجه کنیم که بهشت عرصه خلوص است و از هیچ رنج و مزاحمتی خبری نیست، ❌معلوم می‌شود که لباس برای انسان، یک امر زاید که صرفا برای حفظ او از گرما و سرما ویا جلوگیری از تعرض دیگران و ... باشد، نیست. 🔸قبلا درباره اینکه لباس انسان از بهشت شروع شد و از این رو چه اندازه در انسان بودن انسان مهم است توضیحاتی ارائه شد در: 🔖جلسه 246 http://yekaye.ir/al-aaraf-7-26/ 🔖جلسه 247 http://yekaye.ir/al-aaraf-7-27/ 🔺اکنون می افزاییم اینکه افق لباس برای انسان نه تنها در مبدا، بلکه در معاد و ختم انسان نیز در کار است، تاکیدی دیگر بر آن مدعاست. @yekaye

. 4⃣ «لِباسُهُمْ فيها حَريرٌ» در بهشت آنچه انسان می‌پوشد جنسش از حریر است؛ یعنی ابریشم خالص❗️ لطیف‌ترین و زیباترین جنس لباس که انسان در دنیا می‌شناسد‼️ شاید می‌خواهد بفرماید: در بهشت، حتی آنچه ظاهر انسان را دربرمی‌گیرد جذاب‌ترین امور است، چه رسد به آنچه دل وی را دربرمی گیرد. @yekaye

. 5⃣ «يُحَلَّوْنَ فيها مِنْ أَساوِرَ مِنْ ذَهَبٍ ... لِباسُهُمْ فيها حَريرٌ» پاداش محروميّت موقت، كاميابى دائمى است: اگر طلا و ابريشم، در چند روز دنيا بر مردان حرام شد، در بهشت، از آن بهرهمند مىشوند. 📚(تفسير نور، ج9، ص502) @yekaye

734) 🌺 و قالُوا الْحَمْدُ لِلَّهِ الَّذي أَذْهَبَ عَنَّا الْحَزَنَ إِنَّ رَبَّنا لَغَفُورٌ شَكُورٌ 🌺 💐 ترجمه و گفتند حمد خدایی را که از ما غم را بزدود بدرستی که پروردگارمان بس خطاپوش و بسیار قدرشناس است. سوره فاطر (35) آیه 34 8 شعبان 1439 1397/2/5 https://eitaa.com/yekaye

https://eitaa.com/yekaye

🔹 الْحَمْدُ ▪️قبلا بیان شد که «حمد» در فارسی معادل ندارد؛ و در آن معنای «ستایش» (= مدح) و «سپاس» (= شکر) با هم جمع شده است. ▫️مدح (ستایش) عکس‌العمل در برابر مشاهده زیبایی و عظمت است که می‌تواند در امور غیراختیاری هم باشد (مثلا مدح قامت رعنا)؛ در حالی که «حمد» فقط در مواردی است که اقدامی اختیاری رخ داده باشد؛ ▫️«شکر» (سپاس) در جایی است که نعمت در کار باشد؛ اما «حمد» منحصر به این نیست؛ زیرا شکر فقط بر افعال است؛ اما حمد هم در مورد افعال و هم در مورد صفات است؛ در واقع، شکر بر اساس نعمت است و حمد بر اساس حکمت؛ همچنین، نقطه مقابل حمد، «ذم» (سرزنش و مذمت کردن) است؛ ولی نقطه مقابل شکر، «کفران» و ناسپاسی است. پس «حمد» اعم از «شکر»، و اخص از «مدح» است 🔖جلسه ۳۶ http://yekaye.ir/fateha-alketab-1-2/ 🔖و جلسه ۱۶۳ http://yekaye.ir/al-isra-017-019/ https://eitaa.com/yekaye

🔹 الْحَزَنَ ▪️ماده «حزن» را در اصل به معنای خشونت و شدت در چیزی دانسته‌اند، چنانکه به زمین خشن و ناهموار (الحَزْن) گفته می‌شود 📚(معجم المقاييس اللغة، ج2، ص54) این کلمه وقتی در مورد نفس به کار می‌رود به معنای خشونت و ناملایم بودنی است که در اثر غم و غصه در نفس ایجاد می‌شود و نقطه مقابل «فرح» و «سرور» است 📚(مفردات ألفاظ القرآن، ص231؛ التحقيق في كلمات القرآن الكريم، ج2، ص209) ▪️این کلمه به صورت مصدر دو گونه آمده است: ▫️«حُزْن» (وَ ابْيَضَّتْ عَيْناهُ مِنَ الْحُزْن، یوسف/84؛ أَشْكُوا بَثِّي وَ حُزْني إِلَى اللَّه، یوسف/86) و ▫️«حَزَن» (أَعْيُنُهُمْ تَفيضُ مِنَ الدَّمْعِ حَزَناً، توبه/92؛ لِيَكُونَ لَهُمْ عَدُوًّا وَ حَزَناً، قصص/8؛ أَذْهَبَ عَنَّا الْحَزَنَ، فاطر/34) که این تفاوت را به دو وزن ثلاثی مجرد این ماده برگردانده‌اند؛ یعنی گفته‌اند: ▫️اگر در وزن «حَزِنَ يَحْزَنُ» باشد، آنگاه فعل لازم است (لا تَحْزَنْ إِنَّ اللَّهَ مَعَنا، توبه/40؛ وَ لا تَحْزَنْ عَلَيْهِمْ، حجر/88) و مصدر آن «حَزَن» می‌شود؛ ▫️اما اگر در وزن «حَزَنَ» «يَحْزُنُ» باشد، آنگاه فعل متعدی است (قَدْ نَعْلَمُ إِنَّهُ لَيَحْزُنُكَ، انعام/33؛ لا يَحْزُنُهُمُ الْفَزَعُ الْأَكْبَر، انبیاء/103) مصدر آن «حُزْن» خواهد بود 📚(لسان العرب، ج13، ص112؛ التحقيق في كلمات القرآن الكريم، ج2، ص210 ) ▪️اما برخی تفاوت «حُزْن» و «حَزَن» را دو لهجه در زبان عربی دانسته‌اند و از ابوعمرو بن ‌العلاء نقل کرده‌اند که این کلمه وقتی در جایگاه منصوب قرار بگیرد، با فتحه می‌آید؛ و وقتی در جایگاه مکسور یا مرفوع بیاید، با ضمه می‌آید؛ مانند «وَ ابْيَضَّتْ عَيْناهُ مِنَ الْحُزْنِ» و «وَ أَعْيُنُهُمْ تَفِيضُ مِنَ الدَّمْعِ حَزَناً»؛ و علت مضموم بودنش در «إِنَّما أَشْكُوا بَثِّي وَ حُزْنِي إِلَى اللَّهِ» هم به خاطر کسره نون بوده، گویی این عبارت مجرور شده است. 📚(كتاب العين، ج3، ص160-161) ▪️در مقایسه خوف و ترس هم گفته‌اند که خوف مربوط به چیزی است که هنوز رخ نداده و انسان احتمال رخ دادنش را می‌دهد؛ ولی حزن و غم مربوط به چیزی است که رخ داده است و انسان را غمگین کرده است. 📚(الميزان، ج۱۸، ص۱۹۶) ماده «حزن» 42 بار در قرآن کریم آمده است. https://eitaa.com/yekaye

درباره غفور و شکور در آیه 30 توضیح داده شد: 🔖https://eitaa.com/yekaye/424