امشب کی سیدخندانه؟! 📎 سیدخندان 😁 🕘 ساعت ۲۳:۰۰ 📺شبکه دو سیما 🔁 بازپخش روز بعد 🕝 حوالی ۴:۴۵ و ۱۷:۲۰ ❇️ @seyedkhandaan_tv

من یک زنم، آزادی‌ام را دوست دارم 🎙 شعرخوانی زهرا سپه‌کار 📎 سیدخندان 😁 🕘 ساعت ۲۳:۰۰ 📺شبکه دو سیما 🔁 بازپخش روز بعد 🕝 حوالی ۴:۴۵ و ۱۷:۲۰ ❇️ @seyedkhandaan_tv

حماسی‌ترین داستانم تویی به هر داستان، قهرمانم تویی نشان شجاعت به بازوی توست به غیرت، جهان‌پهلوانم تویی... #زهرا_سپهکار #شهید_الداغی @zahra_sepahkar

مرزبانم تویی حماسی‌ترین داستانم تویی به هر داستان، قهرمانم تویی نشان شجاعت به بازوی توست به غیرت، جهان‌پهلوانم تویی سراپا مسلّح به ایمان و عشق سراسر دل مهربانم تویی همه شهر، امن و امان است شب به گوش سحرها اذانم تویی.. توانا و باعزّت و استوار من ایرانم و مرزبانم تویی همه مرزبانان سلیمانی‌اند سلیمان این داستانم تویی ✍🏻 #زهرا_سپهکار 🏷 #شهدای_مرزبان 🇮🇷 @Shere_Enghelab

گزارش صدا و سیما از دومین اردوی دورۀ دهم آفتابگردان‌ها ۲۲ خرداد ۱۴۰۲ #آفتابگردان‌ها #شهرستان_ادب #دوره_دهم #صدا_و_سیما @shahrestanadab

#قیام_مسجد_گوهرشاد #حجاب #غزل 🔹گل‌های معطّر🔹 باز جنگی نابرابر در برابر داشتند دست امّا از سر چادر مگر برداشتند؟ گرچه چادرها به خون غلتیده و خاکی ولی زیر چکمه بوی گل‌های معطّر داشتند دست بر ماشه نمی‌بردند این قزّاق‌ها شرم اگر که از حرم نه، از کبوتر داشتند.. لحظه‌ای قبل از صدای وحشی فرمان تیر کودکانی در کنار خویش مادر داشتند چشم کاشی‌های فیروزه به گنبد خشک شد؟ یا از اوّل طرح اِسلیمیِ پرپر داشتند؟ در وصیّت‌نامۀ سرخ شهیدان دیده‌ای؟ جملگی یک خواسته در سطر آخر داشتند 📝 #زهرا_سپهکار 🌐 shereheyat.ir/node/5286 ✅ @ShereHeyat

🌹 هجوم چکمه‌ها خشکید؛ چادرها ولی باقی است جهان را قصّه‌ی کوتاه گوهرشاد می‌گیرد... 🎥 نماهنگ مستوره 🖋 شاعر: زهرا سپهکار @zahra_sepahkar

آئین وهب باید کلمات اصل و نسب داشته‌باشد تا هم غم و هم شور و طرب داشته‌باشد بر خاک بیفتد سر و بر نیزه بروید هیهات که چشمی به عقب داشته‌باشد تکیه زده بر ماه محرّم همه عالم این نخل عزا کاش رطب داشته‌باشد می‌جوشد و سیراب کند هر عطشی را آن چشمه که نام تو به لب داشته‌باشد بی‌اذن به هر مجلسی از چشم می‌افتد هر قطره‌ی اشکی که ادب داشته‌باشد بر دین حسین است، به آئین حسین است دل کاش که آئین وهب داشته‌باشد #زهرا_سپهکار @zahra_sepahkar

عاشقان، صدر همه اخبار دنیا نیستند موج‌های اربعینی اهل دریا نیستند جاده‌ها شاهد که پای عهد خود جان می‌دهند این قدم‌ها نامه‌های کوفی ما نیستند این قدم‌هایی که در صحرا پی‌ات آواره‌اند از نهیب طعنه و تاول مبرّا نیستند تا معاصر با غم پنهان چشمان تواند این جماعت هرکجا باشند تنها نیستند با حضور خود قیامت کرده‌اند و می‌روند تا ظهور اصلأ پی "آن صبح فردا" نیستند صلح و آرامش، صفا و مهربانی، عشق و لطف در مسیر اربعین دیدیم رویا نیستند اربعین، فوج سپاه تو جهان را فتح کرد خواندم از چشمانشان اهل مدارا نیستند موکب چشم انتظاران در لهیب فتنه سوخت پس چرا این عاشقان صدر خبرها نیستند #زهرا_سپهکار #شعر_اربعین @zahra_sepahkar

لبیک یا حسین دیدیم جهان بی‌تو به بن بست رسید هر قطره به موج‌ها که پیوست رسید این رود عظیم اربعین تا دریا با پرچم یا حسین در دست رسید ✍🏻 #زهرا_سپه‌کار 🏷 #زیارت_اربعین 🇮🇷 @Shere_Enghelab

📹 اشاره امروز رهبر انقلاب به کتاب حوض خون و تجلیل از بانوان فداکار در دفاع مقدس 🔹 بخشی از بیانات امروز رهبر انقلاب در دیدار پیشکسوتان و فعالان دفاع مقدس و مقاومت 💻 Farsi.Khamenei.ir

حوض خون تقدیم به صبر و مقاومت زنان دزفولی و تمام مادران پشت جبهه خونابه‌های شطّ، کم از رگ‌های زمزم نیست تشییع، امّا اوّل صبر است، ماتم نیست یک تکّه تن را غسل داد و دفن کرد آرام آن وقت می‌گویند زن چون مرد، محکم نیست یک تکّه تن را که میان پیرهن‌ها بود با مویه دریا از خودش پرسید: رودم نیست؟! رزمنده می‌داند اراده عاملش گاهی بر وصله‌ی زانو به جز کوک منظّم نیست رزمنده می‌داند که نان گرم در جبهه یعنی سلاح سرد تنها، دست آدم نیست دلشوره‌ها را پای حوض خون نشست و شست در زندگی از این قبیل آیینه‌ها کم نیست ای زخم‌های مانده بر جانش از آن دوران از بس عزیزید این زمان دنبال مرهم نیست زن مثل کوهی پشت جبهه ماند و ثابت کرد میدان جنگ ما فقط خطّ‌مقدم نیست #زهرا_سپهکار #حوض_خون @zahra_sepahkar

🎥 رهبر انقلاب: مادرهایی بودند که مادر ۹ یا ۸ یا ۷ شهید بودند؛ این شوخی نیست، اتفاق افتاده است 🔹جوانان با شوق شهادت به جبهه‌ها می‌رفتند. مادران و همسران راضی می‌شدند که جوانان به جبهه بروند؛ می‌گفتند حتی اگر ۱۰ فرزند داشتیم به جبهه می‌فرستادیم.

...مادرشهیدی بر مزاری گفت با حسرت شرمنده است از اینکه تنها یک پسر دارد @zahra_sepahkar

مشتِ گره کرده باید سوال کرد دقیقاً که چیستیم؟ امروز اگر که مشتِ گره کرده نیستیم شمر زمانه در دل میدان مشخص است در این نبرد، خوب ببینیم کیستیم در عمرمان دقیقه دقیقه حساب نیست آن لحظه‌ها که با مدد از عشق زیستیم ما ابرهای صاعقه باریم پس چرا در تنگنای قافیه تنها گریستیم ما پرچمیم دست علمدار و حاضریم حتی اگر که دست فدا شد، بایستیم ما در خط مقدّم عشقیم، عاشقیم ما عاشق مبارزه با صهیونیستیم ✍🏻 #زهرا_سپهکار 🏷 #شعر_ضداستکباری | #فلسطین | #غزه 🇮🇷 @Shere_Enghelab

از این خبر دنیا سراسر غرق حیرانی‌ست باور نمی‌کردم در این حد دشمنت جانی‌ست تن‌تکّه‌ها را در کفن، باور نمی‌کردم لبخندهایت در مصافی تازه قربانی‌ست دیدم گلوی زخمی‌ات را...آتش است و خون دیدم غبار صورتت را...آب حتّی نیست جنگ نفس‌گیری‌ست شاید آخرین جنگ است حال‌وهوای قلب‌ها بدجور طوفانی‌ست ای شیخ ای همسایه با یک جو مسلمانی دل‌کندنت از گندم ری هم به آسانی‌ست ناخواسته وجدان انسان را نشان رفته‌ست آن موشکی که در سقوطش فکر ویرانی‌ست أشهد نخوان در گوش زخمی‌ها برادرجان نه! وقت مردن نیست هنگام رجزخوانی‌ست ما با شهادت زنده‌ایم و زنده می‌مانیم صهیون ولی در قبر تنگ حرص، زندانی‌ست باید هم از ترسش بمیرد قبل نابودی وقتی حریفش دست مجروح سلیمانی‌ست طاقت بیاور شمعدانی! تشنگی‌ها را فردا تمام کوچه‌های غزّه بارانی‌ست #زهرا_سپهکار #شعرخوانی_غزّه

یادت می‌آید شهر من آن ماه آبان را بر شانه‌هایت رود تابوت شهیدان را با سیصدوهفتاد زورق در دل دریا روز شگرفی بود الحق در دل دریا یا سیصدوهفتاد مشکِ از عطش لبریز با رمز یا زینب به لب، با شور رستاخیز یا سیصدوهفتاد شمشاد جوان در صف تشییع شد بر دست دریاهای جان بر کف دریای جمعیت، خروشان، بی‌کران، موّاج از چارباغ آن لاله‌ها را برد تا معراج یا سیصدو‌هفتاد حسن‌یوسف پرپر چشم و چراغ دیده‌های منتظر بر در یا سیصدوهفتاد بیت ناب آئینی شعر حماسی انقلابی مکتبی دینی * یادت نمی‌آید مگر ای شهر، آبان را بر دوش مردم کاروانی از شهیدان را از داغ سنگین خم به ابرویت نیاوردی از بال خونین خم به ابرویت نیاوردی در صبح هجرت پل به پل پیوند می‌بستی عصرش سر رزمنده‌ها سربند می‌بستی از صبح تا مغرب کفن آماده می‌کردی عصرش لباس رزم در میدان می‌آوردی از صبح، استقبال گرم سروپیکرها عصرش پی اعزام گردان صنوبرها صبحش نسیمی از قیامت داشت اسفندت عصرش هوای استقامت داشت اسفندت این است اگر معنایی از ایثار می‌خواهند این است اگر در عاشقی معیار می‌خواهند با چشم خود دیدی چه مادرها چه خواهرها در جمعیت دنبال قاسم ها و اکبرها * از یاد بردی شهر من آن ماه آبان را بر شانه‌هایت کاروانی از شهیدان را با زنده‌رودت زنده بودی یا شهیدانت عریان نبینم شاخه‌ها را در خیابانت از شرم بر پیشانی‌اش ای رود جاری شو خون در رگ غیرت! بجوش و زود جاری شو آن سیصدوهفتاد سرو و لاله‌ احیانأ چیزی نگفتند آن زمان در موقع رفتن پرسیده‌ای مادرْشهیدان از چه غمگینند از خانه تا مسجد چه‌ها در راه می‌بینند حرمت بدار این خون دل‌های مجسّم را بشناس از نامحرمان ای شهر! محرم را ای شهرِ بانوی امین! امنیّتت از چیست آزادی ای نصف‌جهان، آزادی‌ات از کیست ای برگ‌های زیر پا افتاده‌ی آبان! طوفان می‌آید عنقریب این روزها... طوفان. #زهرا_سپهکار #شعر_۲۵_آبان #شهر_اصفهان @zahra_sepahkar

نماهنگ بازدید شاعران آفتابگردانی و اهالی ادبیات از مجتمع فولاد مبارکهٔ سپاهان ۱۰ آذرماه ۱۴۰۲ #آفتابگردان‌ها #بازدید_شاعران #فولاد_مبارکه_سپاهان @shahrestanadab

#زمینه_حماسی #ما_عاشق_مبارزه_با_صهیونیستیم #شاعر_زهرا_سپهکار #هیئت_عاشقان_بقیع_میبد

از دل آوارها ای صوت محزون، یک جهان گوش جانش را به قرآنی که خواندی داده‌است... #زهرا_سپهکار #شعر_غزه @zahra_sepahkar

غوّاص‌ها، عبّاس‌هایت کو، کجا رفتند؟! در پاسخم اروند، تنها چشم تر دارد  #زهرا_سپهکار #غواص_شهید #عملیات_کربلای_چهار @zahra_sepahkar

پیراهن خونین عزیزی‌ست بگیرید یوسف، ننشینید که از چاه بیاید... دل، سخت، غیورست و پر از داغ، مبادا یک ذرّه در این غائله کوتاه بیاید #زهرا_سپهکار #شهید_سید_رضی @zahra_sepahkar

قیام کرده رسیده‌ست تا لب ایوان سپید‌ْیاس معطّر، شکوفه‌ی خندان  به دستی آینه دارد به دیگری اسپند و چادر زری‌اش را گرفته با دندان  سپید‌ْیاس همیشه چه بوی خوبی داشت علی‌الخصوص که چرخیده زیر این باران  دوان، دوان و عرق کرده می‌رسید از دور چهارقُل به زبانش می‌آمد از دالان  رسیده و نرسیده نشست و گفت: بهار! سلام دختر یاسین، سلام ای انسان  مبارک است محمّد، ببوس فاطمه را ببین به خنده‌ی او آیه‌های الرّحمن  هنوز هم که هنوزست تازه‌ مانده و نرم سپید‌یاس معطّر که لای این قرآن،  میان سوره‌ی یوسف گذاشته‌ست کسی نشانه‌ای‌ست برایم که می رسد مهمان #زهرا_سپهکار @zahra_sepahkar

یک روزِ کاری دارم به برنامه ی کاری یک روزت فکر می‌کنم ولی نمی‌دانم از صبح بنویسم یا نیمه شب؛ که شروع را به پایان و انجام را به آغاز گره زده‌ای... صبح ساعت 5 حلب، همزمان که منطقه را شناسایی می‌کنی و صحبت فرماندهانی را که دارند از قفل شدن جنگ می‌گویند گوش می‌دهی، از دست سربازی نان خشک می‌گیری؛ همان هایی که برای صبحانه بین رزمنده ها توزیع شده. ساعت 6 با یک هواپیمای عمومی، به مسکو می‌روی. باید در یک دیدار دو ساعت و بیست دقیقه‌ای رئیس جمهور روسیه را قانع کنی که در جنگ وارد شود. در راه، کتاب من زنده‌ام را که یک کاغذ روی عکس جلدش چسبانده‌ای تمام می کنی و یادداشتی بر آن می نویسی: خواهرم مثل همان برادرهای اسیرت همه‌جا مراقبت می‌کردم کسی عکس روی جلد کتابت را نبیند و در تمام کتاب با ناراحتی و استرس... چگونه است که از این دیدار دیپلماتیک نگرانی نداری ولی از دیده شدن چهره‌ی... ساعت 11 پرواز داری به عراق. این بار ابومهدی چشم به راهت است. کسی که از خدا می‌خواهد یک لحظه هم بعد از تو زنده نماند چرا که نمی‌تواند. دلتنگی که دلت طاقت ندارد این همه ظلم را. طاقت ندارد کودکی زنده زنده در آتش بسوزد و جسدش را برای مادرش بفرستند. دلتنگی، چرا که از برج دیده‌بانی با دوربینت دیده‌ای که اگر جمهوری اسلامی آسیب ببیند از اسلام هم چیزی نمی‌ماند. ساعت 12 نماز را پشت سر ابومهدی می‌خوانی و به او قول می‌دهی به زیارت دوره‌اش ببری! مخصوصاً مشهد و قم؛ و ابومهدی خوب می‌داند که سر قولت می‌مانی. ساعت 13 فرماندهان را برای آزادسازی تکریت توجیه می‌کنی. پشت بی‌سیم با فرمانده‌ی فاطمیون که داری صحبت می‌کنی یک لحن داش‌مشتی که می‌خورد بچه‌ی ناف تهران باشد، نظرت را جلب می‌کند. در گوشه‌ی دفترت یادداشت می‌کنی که حتمأ اولین فرصت ببینی چه کسی است. دارنده‌ی صدا چه هیبتی دارد. شاید در خیالت آن جوان رشیدِ باریکِ تودل برو که آدم لذت می‌برد نگاهش کند را در آغوش می‌گیری، در دلت از شیطنتش می‌خندی و زرنگی و ذکاوت او را تحسین می‌کنی. ساعت 3 بعدازظهر به وقت نینوا تشنه ات می‌شود. دلت نمی‌آید، آب را نخورده یاحسین می‌گویی و یک یادداشت دیگر بر کتاب من زنده‌ام می‌نویسی: خواهر خوبم در آن اسارت، اسارت را به اسارت گرفتی؛ سعی کن در این آزادی اسیر نشوی... ساعت 16 به همایشی که برای بزرگداشت مادران شهدا در تهران برگزار شده می‌رسی؛ خم می‌شوی و گوشه‌ی چادر مادر شهیدی را می‌بوسی و از او می‌خواهی که برای شهادتت دعا کند. پس از پایان مراسم، انگشتری به دختر جوانی که حجاب درستی هم ندارد هدیه می‌دهی. در راه کرمان به حسین یوسف الهی فکر می کنی؛ به کاروانی که راهی‌شان کرده‌ای و خودت جا مانده‌ای. یادت به نگرانی چشمان رهبرت می‌افتد و آرام می‌شوی و مصمّم. رهبرت، آقایت، عزیز جانت، عبد صالحی که امروز مظلومیّتش اعظم است بر صالحیّتش. و شمشیرت را تیزتر می‌کنی برای دفاع از خیمه‌ی ولایتش که همان خیمه‌ی ولایت رسول خداست. ساعت 18 به کرمان رسیده‌ای. قنات ملِک، روستای رابر. مادرت می‌گوید: ننه هی می‌گویی آمریکا آمریکا آمریکا، من هم مادرت هستم، دو روز پیش من بمان. لبخند می‌زنی، کف پای مادرت بوسه‌ای می‌زنی و قانعش می‌کنی که باید بروی. ساعت 20 به طرف صحرای سینا سودان می‌روی؛ تونل زیرزمینی که موشک‌ها را به غزه برسانی. به مجاهدانِ مظلومِ محصوری که چکمه ندارند بپوشند اما منتظر موشک های نقطه‌زن شمایند. نیمه‌شب به بیروت و ضاحیه‌ی جنوبی می‌رسی و به سیّدحسن نصرالله می‌گویی: الآن ساعت 12 شب است، من تا طلوع آفتاب، صد و بیست فرمانده‌ی عملیّاتی لبنانی برای نبرد با داعش از شما می‌خواهم. تا سیّد فرماندهان را ردیف کند آماده نماز شب می‌شوی. دفترچه‌ی تلفنی که شماره ی صد و پنجاه خانواده‌ی شهید در آن نوشته شده را برمی‌داری و چشمِ چند چشم به‌راه را روشن می‌کنی. بعد هم زنگ می‌زنی پادگان تهران که هوا برفی است و می‌گویی برای آهوهایی که از سرما و بی‌غذایی تا نزدیک پادگان می‌آیند علف بگذارند که به دعای خیرشان شدیدأ اعتقاد داری... و من هر شب جمعه ساعت 1:20 دقیقه از خواب می‌پرم، اندوهم مثل ردپای آهویی در برف محو می‌شود و به برنامه‌ی کاری یک روزم فکر می‌کنم. #زهرا_سپه‌کار #سردار_سلیمانی @zahra_sepahkar

با اذن حماسه، داغ ها سنگین است با شور و شکوه عشق، غم، شیرین است دیدید چگونه خون به دل شد کرمان هر لحظه‌ی غزّه، ای جماعت این است #زهرا_سپهکار #کرمان #طوفان_الاقصی @zahra_sepahkar