اکنون از خود می پرسیم : به راستی تفکر چیست که روح الله ۱۰_ ۱۲ ساله آن را واجد می شود و به واسطه آن تفکر ،گوشش شنوای درد زمانه می گردد؛ آن گونه که خود را از کودکی در تقلّی و سوختن و درد داشتن می‌یابد؛ و چگونه است که یک نوجوان این گونه بار عظیمی را خودش بر دوش روحش می گذارد؟ او در جایی حاضر است که حتی معلم مکتب خانه نیز نمی‌تواند خود را کنار او و هم افق او ببیند؛ روحش تب دار است؛ تبی تند و سوزنده؛ آیا تفکر مانند رساله و کتاب است تا آن را بخوانیم و بیاموزیم ؟به راستی تفکر چیست؟ ما باید طالب تفکر شویم یا آنکه تفکر ما را به سمت خود بخواند ؟ و کدامین بینش ما را به تفکر حقیقی می رساند ؟ ایا تفکر زبانی ویژه دارد؟ نقطه عزیمت انسان برای تفکر کجاست؟ اصولاً فکر کردن یعنی سلوک کردن و در راه بودن و این معنی از تفکر را در زندگی امام خوب می توان مشاهده کرد ،راهی که امام از کودکی آغاز کرد و تا پایان عمر، سالکِ این راه بود: ✍️استاد_طاهرزاده: امام خمینی یک شخصیت اشراقی است ، این که ایشان با آمادگی که در خود ایجاد کردند ، در ذيل اسلام و ولایت اهل البیت ، تحت انوار ملکوتی پروردگارشان قرار گرفتند و مطابق #سوال و #طلبی که داشتند رهنمودهای الهی بر جانشان #اشراق شد و حقیقت انقلاب اسلامی بر قلب مبارک ایشان تجلی کرد. 🔻و آیا می توان اکنون درنگی داشت : #سوال و #طلب زن امروز چیست تا قلب او آماده نزول پاسخ هایی از جنس #حقیقت باشد و نه پاسخ های #روانشناسانه و #حسابگرانه؟؟؟ #بشنو_از_زن... 💠@ziafat_andishe