💐 نحوه ولادت پیامبر اکرم(ص) از زبان حضرت آمنه (س) 🌺آمنه (س) می گوید: 🌺 وقتی زمان زایمانم نزدیک شد، دیدم بال پرنده‌ای سفید بر قلبم کشیده شد و همه ترس و نگرانی‌ها از من دور گردید، 🌺نوشیدنی سفید رنگی برای من آوردند و من که تشنه بودم، از آن نوشیدم. نوری مرا در بر گرفت. 🌺سپس بانوانی بلند قامت با من سخن گفتند ولی گفتار آنان همانند گفتار انسان‌ها نبود. 🌺ناگهان دیدم پارچه ابریشمی سفیدی بین آسمان و زمین را پوشانده است و هاتفی می‌گوید: «از گرامی‌ترین مردم، او را بگیرید.» 🌺مردانی را دیدم که در آسمان ایستاده بودند و در دستان آنان جام‌های آب بود. 🌺به شرق و غرب زمین نگاه کردم و پرچمی از سندس (پارچه بافته شده از حریر) دیدم که بر ستونی از یاقوت بین آسمان و زمین در پشت کعبه بر افراشته بود. 🌺 پس از آن محمد صلی الله علیه و آله و سلم به دنیا آمد در حالی که انگشتان خود را به آسمان بلند کرده بود. 🌺ابر سفیدی از آسمان پایین آمد و او را در بر گرفت. 🌺 گوینده‌ای گفت:« محمد را در شرق و غرب زمین و دریاها گردش دهید تا همگان او را به نام و صورت و عنوان بشناسند.» 🌺سپس او را باز گرداندند و دیدمش که در پارچه‌ای سفیدتر از شیر پیچیده شده بود و زیر او پارچه‌ای بود از ابریشم سبز. 🌺سه کلید از جنس مروارید تازه با او بود. هاتفی می‌گفت: « کلیدهای یاری (نصرت)، رحمت و نبوت همیشه با اوست.» 🌺پس از آن، ابر دیگری او را فرا گرفت و مدتی بیش از بار اول او را با خود برد. 🌺شنیدم که گوینده‌ای می گفت: « محمد را در شرق و غرب بگردانید و او را بر جنیان و آدمیان، پرندگان و درندگان نمایش دهید و به او عطا کنید صفای آدم، نازک‌دلی نوح، دوستی ابراهیم، زبان اسماعیل، کمال یوسف، شادی یعقوب، صدای داود، زهد یحیی و کرم عیسی را.» 🌺سپس هاتفی گفت: « همه دنیا در اختیار و قدرت محمد در آمد.» 🌺سپس سه نفر را دیدم که صورت آنان همانند خورشید می‌درخشید؛ در دست یکی از آنان جامی نقره ای با مشک بود و در دست دومی ظرف زمرّدین چهار گوشه‌ای بود که در هر گوشه آن مروارید سفیدی قرار داشت. 🌺در این وقت هاتفی گفت:« این دنیاست؛ ای حبیب خدا، آن را بگیر.» محمد صلی الله علیه و آله و سلم وسط آن را گرفت. 🌺گوینده‌ای گفت: « محمد صلی الله علیه و آله و سلم کعبه را گرفت.» 🌺در دست سومی پارچه ابریشمین سفیدی بود که آن را گشود و از آن مهری خارج کرد که چشم بیننده را به خود جلب می کرد. پس از آن هفت بار از آب همان جام شست و کتف محمد صلی الله علیه و آله وسلم را با آن مهر کرد و آب دهان خود را در دهان مبارک کودک نهاد و او را به سخن گفتن واداشت و چیزهایی گفت که من نفهمیدم، مگر این چند جمله را: « در پناه خدا باشی. من قلب تو را از ایمان و علم و یقین و عقل و شجاعت انباشتم. تو برترین انسان هستی. آن که از تو پیروی کند سعادتمند است و آن که فرمان تو را نبرد بدبخت.» 🌺این فرشته همان رضوان (نگاهبان بهشت) بود. رفت و پس از مدتی بازگشت و به محمد گفت: « بر تو بشارت باد ای سایه سر بلندی دنیا و آخرت.» 🌺سپس نوری از سر محمد صلی الله علیه و آله وسلم تا آسمان درخشید و من کاخ‌های سرزمین شام را دیدم و در اطراف خود انبوهی از مرغان زیبا را که بالهایشان را گشاده بودند. 📚 بحارالانوار ؛ ج ۱۵ ؛ ص ۲۷۲ #اللهم_عجل_لولیک_الفرج🤲

🌷ویژگی پیروان آن حضرت 🔹برادران من، گروهى از مردم آخر الزمان هستند كه بى آن كه مرا ديده باشند، به من ايمان آورده‌‏اند. ... هر كدام از آنها بر دين خود، پايدارتر از كسى است كه در شب تاريك، شاخه پُر تيغ مغیلان را صاف و تهى از خار مى‌‏كند، يا مانند كسى است كه آتش سوزان را در كف نگه دارد. آنان چراغ‌‏هايى در دل تاريكى‌اند و خداوند از هر فتنه غبارآلودى نجاتشان مى‌‏دهد 🔸پیامبر اکرم (ص) : إخواني قَومٌ مِن آخِرِ الزَّمانِ آمَنوا بي وَلَم يَرَوني.. . لَأحَدُهُم أشَدُّ بَقيّةً عَلى دِينهِ مِن خَرطِ القَتادِ فِي اللَّيلةِ الظَّلماءِ، أو كَالقابِضِ عَلى جَمرِ الغَضى، اُولئِكَ مَصابيحُ الدُّجى، يُنجيهِمُ اللّهُ مِن كلِّ فِتنةٍ غَبراءَ مُظلِمةٍ. 📚بصائر الدرجات : ۸۴ / ۴

📌 #اخلاق #پیامبر(ص) اینگونه بود... امام #حسین(ع) فرمود: از پدرم #امیرمومنان علی(ع) درباره اخلاق پیامبر اکرم (ص) سوال کردم. ایشان در پاسخ فرمودند: رفتار پیامبر(ص) چنان بود که... 1️⃣ دائما #خوشخو، #خندان و با مردم ملایم بود؛ 2️⃣ هرگز #خشن، سنگدل، پرخاشگر، بدزبان و عیبجو نبود؛ 3️⃣ هیچ کس از او مایوس نمی شد؛ 4️⃣ هر کس به در خانه او می آمد، ناامید باز نمی گشت؛ 5️⃣ سه چیز را از خود رها کرده بود: #مجادله در سخن، زیاد حرف زدن و دخالت در کاری که به او مربوط نبود؛ 6️⃣ سه چیز را درباره مردم رها کرده بود: کسی را #مذمت و سرزنش نمی کرد، در #عیوب و لغزش های مردم جست و جو نمی کرد و هرگز سخن نمی گفت، مگر در اموری که #ثواب الهی را امید داشت. 📚صدوق، معانی الاخبار، ص۸۳ 🌷🌷🌷شمّه‌ای از مهربانی آن حضرت #پیامبر با کودکان؛ سریع به اتمام رساندن #نماز‌جماعت به خاطر گریۀ کودک نا مُحَمَّدُ بْنُ غَالِبٍ، قَالَ: نا السَّكَنُ بْنُ سُلَيْمَانَ، قَالَ: نا سَعِيدُ بْنُ أَبِي الْجُوَيْرِيَةِ، قَالَ: سَمِعْتُ الْحُسَيْنَ بْنَ عَلِيٍّ يَقُولُ: صَلَّى رَسُولُ اللَّهِ ص صَلاةً عَجَّلَ فِيهَا، فَقَالَ: " إِنَّمَا عَجَّلْتُ أَنِّي سَمِعْتُ صَبِيًّا يَبْكِي فَخَشِيتُ أَنْ أَشُقَّ عَلَى أَبَوَيْهِ " سیدالشهداء (علیه السلام) فرمود: پیامبر نماز می‌خواند که یکدفعه نماز را با عجله تمام کرد سپس فرمود: من فقط به این دلیل نمازم را با عجله تمام کردم که شنیدم #کودکی #گریه می‌کند پس ترسیدم که #تحمل این شرایط برای پدر و مادرش سخت شود. شمّه‌ای از مهربانی #پیامبر با کودکان؛ سریع به اتمام رساندن #نماز‌جماعت به خاطر گریۀ کودک نا مُحَمَّدُ بْنُ غَالِبٍ، قَالَ: نا السَّكَنُ بْنُ سُلَيْمَانَ، قَالَ: نا سَعِيدُ بْنُ أَبِي الْجُوَيْرِيَةِ، قَالَ: سَمِعْتُ الْحُسَيْنَ بْنَ عَلِيٍّ يَقُولُ: صَلَّى رَسُولُ اللَّهِ ص صَلاةً عَجَّلَ فِيهَا، فَقَالَ: " إِنَّمَا عَجَّلْتُ أَنِّي سَمِعْتُ صَبِيًّا يَبْكِي فَخَشِيتُ أَنْ أَشُقَّ عَلَى أَبَوَيْهِ " سیدالشهداء (علیه السلام) فرمود: پیامبر نماز می‌خواند که یکدفعه نماز را با عجله تمام کرد سپس فرمود: من فقط به این دلیل نمازم را با عجله تمام کردم که شنیدم #کودکی #گریه می‌کند پس ترسیدم که #تحمل این شرایط برای پدر و مادرش سخت شود.

🌷ویژگی پیروان آن حضرت 🔹برادران من، گروهى از مردم آخر الزمان هستند كه بى آن كه مرا ديده باشند، به من ايمان آورده‌‏اند. ... هر كدام از آنها بر دين خود، پايدارتر از كسى است كه در شب تاريك، شاخه پُر تيغ مغیلان را صاف و تهى از خار مى‌‏كند، يا مانند كسى است كه آتش سوزان را در كف نگه دارد. آنان چراغ‌‏هايى در دل تاريكى‌اند و خداوند از هر فتنه غبارآلودى نجاتشان مى‌‏دهد 🔸پیامبر اکرم (ص) : إخواني قَومٌ مِن آخِرِ الزَّمانِ آمَنوا بي وَلَم يَرَوني.. . لَأحَدُهُم أشَدُّ بَقيّةً عَلى دِينهِ مِن خَرطِ القَتادِ فِي اللَّيلةِ الظَّلماءِ، أو كَالقابِضِ عَلى جَمرِ الغَضى، اُولئِكَ مَصابيحُ الدُّجى، يُنجيهِمُ اللّهُ مِن كلِّ فِتنةٍ غَبراءَ مُظلِمةٍ. 📚بصائر الدرجات : ۸۴ / ۴ https://eitaa.com/Aliakbarnameh

فهرست مطالب مقدمه شناسه آن حضرت (ص) الغاب آن حضرت (ص) اتفاقات ولادت حضرت (ص) فضائل آن حضرت (ص) ويژگيهاي پيامبـر اكـرم (ص) سیره آن حضرت (ص) بعثت آن حضرت (ص) ویژگی پیروان آن حضرت (ص) https://eitaa.com/Aliakbarnameh

فهرست طالب مربوط به حضرت خدیجه (س) شناسه حضرت خدیجه (س) ویژگی های حضرت خدیجه (س) ستایش پیامبر از حضرت خدیجه (س) خدیجه ام المؤمنین (س) الغاب حضرت خدیجه (س) فضائل حضرت خدیجه (س) وصیت حضرت خدیجه (س) وفات حضرت خدیجه (س) روضه حضرت خدیجه (س) زیارت نامه حضرت خدیجه (س) https://eitaa.com/Aliakbarnameh

ماه فرو ماند از جمال محمّد (ص) سرو نباشد بـه اعتدال محمّد (ص) قدر فلک را کمال و منزلتی نیست درنظر قدر با کمال محمّد (ص) بعثت پیامبر رحمت حضرت محمدبن عبدالله صلی‌الله‌علیه‌وآله و سلم بر شـما خجسته باد

▫️حمزة بن عَبدالمُطَّلِب، ملقب به اسدالله و سیّد الشهداء، عموی پیامبر أعظم (صلّی الله علیه و آله) و از شهدای اُحُد است. ▫️حمزه از حامیان مهم دعوت پیامبر أعظم (ص) بود و گفته‌اند که او حتی در زمانی که هنوز مسلمان نشده بود، از پیامبر (ص) در مقابل آزار مشرکان حمایت می‌کرد. وی از بزرگان قریش بود و از این‌رو، با مسلمان شدنش، از میزان آزار قریش نسبت به پیامبر (ص) کاسته شد. ▫️او در شعب ابی طالب همراه مسلمانان بود و در غزوه بدر و غزوه اُحد شرکت داشت و در احد در سال سوّم هجری به شهادت رسید. 👈مقاله‌ی حمزة بن عبدالمطلب در دانشنامه اسلامی 👈مقاله‌ی حمزة بن عبدالمطلب در ویکی شیعه ▪️ شهادت مظلومانه حضرت حمزه تسلیت باد 🆔https://eitaa.com/momenat_tf۱

▪️وفات حضرت ابوطالب پدربزرگوارمولای متقیان امیرالمؤمنان علی (ع) عموی گرامی پیامبر اسلام (ص)برمحضرمقدس ایشان تسلیت باد ♦️یكى از شخصیتهاى نقش آفرین صدر اسلام، حضرت ابوطالب پدر حضرت على بن ابیطالب (ع) است. نام ابوطالب، «عمران‏» است و بعضى او را «عبدمناف‏» نامیده ‏اند. چون فرزند بزرگش «طالب‏» بود، او را ابوطالب خواندند ♦️ وى 35 سال قبل از تولد پیامبر اسلام (ص) در مكه معظمه در خانواده ‏اى برجسته و خداشناس دیده به جهان گشود. او با عبدالله پدر پیامبر (ص) برادر بود. پدرش «عبدالمطلب‏» جد پیامبر اسلام است 🌹 كه همه قبایل عرب وى را به عظمت و بزرگوارى مى‏شناختند و از او به عنوان مردى با كفایت و مبلغ آیین توحید ابراهیم یاد مى‏كردند. عبدالمطلب، چنان مورد توجه دنیاى آن روز بود كه او را با لقب «سید البطحاء» آقاى سرزمین مكه و حومه آن و «ساقى الحجیج‏» آب دهنده 🌹حاجیان خانه خدا و «ابوالساده‏» پدر بزرگواریها و «حافر الزمزم‏» ایجاد كننده چاه زمزم مى‏خواندند. عبدالمطلب در حفظ و حراست وجود مبارك حضرت محمد (ص) بسیار كوشا بود. ♦️ابوطالب از چنین پدرى به دنیا آمد و در خانه چنین شخصیت ‏بزرگ و الهى پرورش یافت. ابوطالب چهار پسر و دو دختر داشت. پسران او ده سال با یكدیگر فاصله سنى داشتند ♦️ابو.طالب پسر بزرگ اوست كه از او نسلى باقى نمانده است. دومین فرزند او عقیل و سومین آنها جعفر معروف به جعفر طیار و چهارمین و آخرین فرزند پسرى وى حضرت على (ع) است. دو دخترش یكى فاخته نام داشت كه او را «ام‏هانى‏» مى‏خواندند و دختر دیگرش «ریطه‏» یا «اسماء» است. فرزندان ابوطالب همه از فاطمه بنت اسداند. ♦️ابوطالب در خانواده‏اى خداپرست و موحد و در سایه پدرى همچون عبدالمطلب كه از كمالات روحى و امتیازات معنوى برخوردار بود، پرورش یافت. و همانند پدرش در مسیر آیین حنیف ابراهیمى قدم برمى‏داشت ♦️ و منصب سقایت و آبرسانى به زایران خانه خدا و پاسدارى از جان حضرت محمد (ص) را به نیكویى بر عهده گرفت. وی نه تنها تحت تأثیر شرك و بت‏ پرستى مردم مكه قرار نگرفت، بلكه در مقابل شیوه‏ هاى جاهلیت ایستادگى كرد 🌹 و خود را از هر گونه فساد و آلودگى، برحذر داشت. او نخستین كسى است كه «سوگند خوردن اولیاى مقتول براى اثبات قتل‏» را در امر قضا، سنت قرار داد و بعدها اسلام نیز آن رابا نام «قسامه‏» تثبیت كرد. ♦️حضرت ابوطالب بن عبدالمطلب مانند بیشتر رؤسای قریش مردی تاجر بود و سرپرستی پیامبر اسلام (ص) را از هشت سالگی پس از درگذشت پدرش، عبدالمطلب، بر عهده گرفت ♦️در سفری که حضرت محمد (ص) را برای تجارت با خود به شام برده بود، بشارت پیامبری آن حضرت را از راهبی به نام بُحیرا شنید و در حراست از پیامبر تلاش بیشتری از خود نشان داد. 🌹وى در هنگامى كه پدر عالیقدر اسلام، حضرت محمد مصطفی (ص) از همه سو هدف تیرهاى زهرآگین مشركان مكه بود، مردانه از آن حضرت حمایت كرد و بدین وسیله در گسترش اسلام و تقویت مسلمانان نقش مهمى ایفا نمود. پس از بعثت نیز، ابوطالب، یاور و پشتیبان همیشگی پیامبر بود و در حمایت از ایشان دریغ نمی کرد. ♦️در سال دهم بعثت، ابوطالب در حالی که با دیگر مسلمانان در شعب ابوطالب در محاصره ی مشرکان مکه بودند، درگذشت. وی در حالى دنیا را وداع گفت كه قلبش لبریز از ایمان به خدا و عشق به محمد (ص) بود 🌹 بدنشان را در مكه معظمه در مقبره حجون معروف به «قبرستان ابوطالب‏» دفن كردند. با مرگ او خیمه‏ اى از حزن و اندوه بر پیامبر اسلام و مسلمانان آن روز كه كمتر از پنجاه نفر بودند، سایه افكند زیرا آنان بهترین حامى، مدافع و فداكار در راه اسلام را از دست دادند. ♦️در همان سال حضرت خدیجه (س) همسر باوفای پیامبر نیز وفات کرد و رسول خدا (ص) بر اثر شدت غم و اندوه، آن سال را «عام الحزن» یعنی سال حزن و اندوه نامیدند.

فهرست مطالب مقدمه شناسه آن حضرت (ص) الغاب آن حضرت (ص) اتفاقات ولادت حضرت (ص) فضائل آن حضرت (ص) ويژگيهاي پيامبـر اكـرم (ص) سیره آن حضرت (ص) بعثت آن حضرت (ص) ویژگی پیروان آن حضرت (ص) --- فضائل و مناقب حضرت https://eitaa.com/Aliakbarnameh/306 https://eitaa.com/Aliakbarnameh/328 همسران و فرزندان https://eitaa.com/Aliakbarnameh/339 اصحاب ، دوستداران ؛ خادمان https://eitaa.com/Aliakbarnameh/342 داستان معجزات و کرامت ها https://eitaa.com/Aliakbarnameh/345 احتجاج ها و قضاوت ها https://eitaa.com/Aliakbarnameh/358 سخنان و وصایای حضرت https://eitaa.com/Aliakbarnameh/362 داستان دشمنان و زمامداران معاصر https://eitaa.com/Aliakbarnameh/368 داب فردي و اجتماعي پيامبر اکرم‏ https://eitaa.com/Aliakbarnameh/292 داستان شهادت حضرت https://eitaa.com/Aliakbarnameh/372 مزار ، مرقد ، توسل و زیارت https://eitaa.com/Aliakbarnameh/375 https://eitaa.com/Aliakbarnameh

فهرست طالب مربوط به حضرت خدیجه (س) شناسه حضرت خدیجه (س) ویژگی های حضرت خدیجه (س) ستایش پیامبر از حضرت خدیجه (س) خدیجه ام المؤمنین (س) الغاب حضرت خدیجه (س) فضائل حضرت خدیجه (س) وصیت حضرت خدیجه (س) وفات حضرت خدیجه (س) روضه حضرت خدیجه (س) زیارت نامه حضرت خدیجه (س) https://eitaa.com/Aliakbarnameh

* #حضرت_خدیجه 💠 توسل به حضرت خدیجه سلام الله علیها 🔻 رحلت حضرت خديجه را بايد به امام زمان عليه السلام تسليت گفت و هر کسي در خلوت خود بنشيند، مناجات کند، ایشان را ياد کند و با حضرت خديجه سلام الله عليها حرف بزند که ايشان ام الأيتام هستند و هر حاجتي دارید از ایشان تقاضا کنید. 🔸محبوبه رسول خدا است. بنده هم در این ایام بيشتر دوست دارم سکوت کنم، فکر کنم و انسان حس و حال توجه، توسل به اين بانوي بزرگ داشته باشد. ما غافل هستيم از آنچه که در صدر اسلام گذشت به خاطر ذهنيات و مشغله‌های خيالی که داريم، افکار ما مقاطع حساس و اصلي را درک نمي‌کند اگر توجهات جاي اين مشغله ها را می‌گرفت بهره می‌برديم، چشمه معارف از اينجا شروع می‌شود. فصلي که حضرت خديجه بودند، چه فصل حساس ومهمی بود؟! 🔹باطناً دوست دارم يک رشته‌ای از چادر حضرت خديجه، رشته معرفتي و فکري دست دوستان باشد، رها نکنند و دوره‌ای، زندگي ايشان، مظلوميت ايشان، اصالت ايشان را دنبال کنند تا إن شاءالله مورد عنايت همه اهل بيت قرار بگيرند. ‌ ‌ ‌ ┄┅═✧❁ااا❁✧═┅┄ ‌ ‌

* #حضرت_خدیجه 💠 حیای حضرت خدیجه سلام‌الله‌علیها 🔻حضرت خدیجه تمام اموال خود را در اختيار رسول خدا گذاشت، ایشان در مکه جايگاهی داشت که اشراف و بزرگان عرب خواستگار ايشان بودند. و نه تنها خود ايشان فرستاد دنبال رسول خدا، بلکه تقاضا کرد، التماس کرد! واسطه ايشان گفت: يا رسول الله، خديجه مي گويد: «من از شما خواستگاري مي‌کنم براي اينکه همسر شما باشم و تمام مهريه هم با خود من» 🔸 تمام اموال خود را برای اسلام صرف کرد که به هنگام رحلتش خدمت رسول خدا عرض کرد: يا رسول الله من يک خواهشي دارم ولي حیا می‌کنم بگويم، اگر مي‌شود شما به اتاق دیگر برويد، به دخترم مي‌گويم تا به شما بگويد. پيغمبر خدا رفتند. بعد حضرت زهرا (سلام الله عليها) گفتند: مادر مي‌گويد: "من از مال دنيا يک کفن هم براي خود نگه نداشتم و از شما تقاضا دارم آن عباي خود را کفن من کنيد." 🔹 در این هنگام، خداوند جبرائيل را بفرستد که «سلام به خديجه برسان و بگو ما براي شما کفن گذاشته‌ایم!» چه بزرگي! چه عظمتي! همين فضائل را داشت که حضرت پیامبر اکرم هم در دوران حیات و هم بعد از رحلتش از او به بزرگی یاد می‌کرد. ‌ ‌ ┄┅═✧❁ااا❁✧═┅┄

▪️السلام علیکِ خدیجه الکبری السلام علیکِ سیده الحورا السلام علیکِ والده الزهرا #امیر_کرمانشاهی #وفات_حضرت_خدیجه_س https://eitaa.com/joinchat/962658696C17380d8abe

2 بالجمله ؛ شمايل پيغمبر صلى اللّه عليه و آله به حُسن و صباحت و غايت اعتدال و تناسب سمره آفاق و شهره روى زمين است ؛ چنانچه از ابن عبّاس منقول است كه هيچ وقت با آفتاب برابر نشد مگر آنكه نور آفتاب مغلوب شد و هر وقت نزديك چراغ مى نشست نور چراغ رخت مى بست و حديث امّ معبد معروف است و اشعار جناب خديجه در مدح آن حضرت مشهور. از آن جمله گفته : جاءَ الْحَبيبُ الّذي اَهْواهُ مِنْ سَفَرٍ والشَّمْسُ قَدْ اَثَرَتْ في وَجْهِهِاَثَرا عَجِبْتُ لِلشَمْس مِنْ تَقليل وَجَنَتِهِ وَالشَّمْسُ لا يَنْبَغي اَنْ تُدْرِكَ الْقَمَرا و هم به آن مكرّمه نسبت داده شده و برخى از عايشه دانند: لَواحى زلَيْخا لَوْرَاَيْنَ جَبينَهُ لاََّثَرْنَبِالقَطْعِ القُلُوبِ عَلَى الاَْيدي وَلَوْ سَمِعُوا في مِصْرَ اَوْصافَ وَجْهِهِ لَم ا بَذَلَوا في سَوْمِ يُوسُفَ مِن نَقَدٍ (شيخ عباس قمى رحمه اللّه )

✅خلقت و شمائل حضرت رسول (ص) در بيان خلقت و شمائل حضرت رسول خدا (ص) همراه با مختصرى از اخلاق كريمه و اوصاف شريفه آن حضرت (ص) مقدمه ذكر اخلاق و اوصاف شريفه حضرت رسول (ص) را نگارش دادن بدان ماند كه كس آب دريا را به پيمانه بپيمايد يا خواهد جرم آفتاب را از روزن خانه به كوشك خويش درآورد، لكن براى زينت كتاب واجب مى كند كه به مختصرى كه فراخور اين كتاب است اشاره كنيم . از نظر شمایل آن حضرت (ص) در ديده ها با عظمت مى نمود و در سينه ها مهابت او بود، رويش از نور مى درخشيد مانند ماه شب چهارده ، از ميانه بالا اندكى بلندتر بود و بسيار بلند نبود و سر مباركش بزرگ بود و مويش نه بسيار پيچيده بود و نه بسيار افتاده و موى سرش اكثر اوقات از نرمه گوش نمى گذشت و اگر بلندتر(1) مى شد ميانش را مى شكافت (2) و بر دو طرف سر مى افكند و رويش سفيد و نورانى بود و گشاده پيشانى بود و ابرويش باريك بود و مقوّس و كشيده بود و رگى در ميان پيشانيش بود كه هنگام غضب پرمى شد و برمى آمد و بينى آن جناب باريك و كشيده بود و ميانش اندكى برآمدگى داشت و نورى از آن مى تافت و محاسن شريفش انبوه بود و دندانهايش سفيد و برّاق و نازك و گشاده بود گردنش در صفا و نور و استقامت مانند گردن صورتهائى بود كه از نقره مى سازند و صيقل مى زنند. اعضاى بدنش همه معتدل و سينه و شكمش برابر يكديگر بود. ميان دو كتفش پهن بود و سر استخوانهاى بندهاى بدنش قوى و درشت بود و اينها از علامات شجاعت و قوّت است و در ميان عرب ممدوح است . بدنش سفيد و نورانى بود و از ميان سينه تا نافش خط سياه باريكى از مو بود مانند نقره كه صيقل زده باشند و در ميانش از زيادتى صفا خطّ سياهى نمايد و پستانها و اطراف سينه و شكم آن حضرت از مو عارى بود و ذراع و دوشهايش مو داشت انگشتانش كشيده و بلند بود. ساعدها و ساقش صاف و كشيده بود. كف پاهايش هموار نبود بلكه ميانش از زمين دور بود و پشت پاهايش بسيار صاف و نرم بود به حدّى كه اگر قطره آبى بر آنها ريخته مى شد بند نمى شد و چون راه مى رفت قدمها را به روش متكبّران بر زمين نمى كشيد و با تاءنى و وقار راه مى رفت و چون به جانب خود ملتفت مى شد كه با كسى سخن گويد به روش ارباب دولت به گوشه چشم نظر نمى كرد بلكه با تمام بدن مى گشت و سخن مى گفت و در اكثر احوال ديده اش به زير بود و نظرش به سوى زمين زياده بود و هركه را مى ديد مبادرت به سلام مى نمود و اندوهش پيوسته بود و فكرتش دائم و هرگز از فكرى و شغلى خالى نبود و بدون احتياج سخن نمى فرمود و كلمات جامعه مى گفت كه لفظش اندك و معنيش بسيار بود و از افاده مقصود قاصر نبود و ظاهر كننده حق بود و خُويَش نرم بود و درشتى و غلظت در خُلق كريمش نبود و كسى را حقير نمى شمرد و اندك نعمتى را عظيم مى دانست و هيچ نعمتى را مذمّت نمى فرمود امّا خوردنى و آشاميدنى را مدح هم نمى فرمود و از براى فوت امور دنيا به غضب نمى آمد و از براى خدا چنان به خشم درمى آمد كه كسى او را نمى شناخت و چون اشاره مى فرمود به دست اشاره مى نمود نه به چشم و ابرو و چون شاد مى شد ديده بر هم مى گذاشت و بسيار اظهار فرح نمى كرد و اكثر خنديدن آن حضرت تبسم بود و كم بود كه صداى خنده آن حضرت ظاهر شود و گاه دندانهاى نورانيش مانند دانه هاى تگرگ ظاهر مى شد در خنديدن و هركس را به قدر علم و فضيلت در دين زيادتى مى داد و در خور احتياج متوجّه ايشان مى شد و آنچه به كار ايشان مى آمد و موجب صلاح امّت بود براى ايشان بيان مى فرمود ومكرر مى فرمود كه حاضران آنچه از من مى شنوند به غائبان برسانند و مى فرمود كه برسانيد به من حاجت كسى را كه حاجت خود را به من نتواند رسانيد و كسى را بر لغزش و خطاى سخن مؤ اخذه نمى فرمود و صحابه داخل مى شدند به مجلس آن حضرت طلب كنندگان علم ، و متفرّق نمى شدند مگر آنكه از حلاوت علم و حكمت چشيده بودند و از شرّ مردم در حَذَر بود امّا از ايشان كناره نمى كرد و خوشروئى و خوشخوئى را از ايشان دريغ نمى داشت و جستجوى اصحاب خود مى نمود و احوال ايشان مى گرفت و هرگز غافل از احوال مردم نمى شد مبادا كه غافل شوند و به سوى باطل ميل كنند و نيكان خلق را نزديك خود جاى مى داد و افضل خلق نزد او كسى بود كه خيرخواهى او براى مسلمانان بيشتر باشد و بزرگترين مردم نزد او كسى بود كه مواسات و معاونت و احسان و يارى مردم بيشتر كند. 1 سبب سر نتراشيدن آن حضرت آن بود كه سر تراشيدن در آن زمان بدنما بود و نبىّ و امام كارى نمى نمايند كه در نظرها قبيح نمايد و چون اسلام شايع شد و قُبحش برطرف گرديد ائمه سلام اللّه عليهم مى تراشيدند. (شيخ عباس قمى رحمه اللّه ) .

.

پدر و مادر حضرت رسول (ص) علامه مجلسى را، فرموده : بدان كه اجماع علماى اماميّه منعقد گرديده است بر آنكه پدر و مادر حضرت رسول صلى اللّه عليه و آله و سلّم و جميع اجداد و جدّات آن حضرت تا آدم عليه السّلام همه مسلمان بوده اند و نور آن حضرت در صُلب و رَحِم مشركى قرار نگرفته است ، و شبهه در نسب آن حضرت و آباء و امّهات آن حضرت نبوده است و احاديث متواتره از طُرُق خاصّه و عامّه بر اين مضامين دلالت دارد. بلكه از احاديث متواتره ظاهر مى شود كه اجداد آن حضرت همه انبيا و اوصيا و حاملان دين خدا بوده اند و فرزندان اسماعيل كه اجداد آن حضرت اند اوصياى حضرت ابراهيم عليه السّلام بوده اند و هميشه پادشاهى مكّه و حجابت خانه كعبه و تعميرات با ايشان بوده است و مرجع عامّه خلق بوده اند و ملّت ابراهيم عليه السّلام در ميان ايشان بوده است و ايشان حافظان آن شريعت بوده اند و به يكديگر وصيّت مى كردند و آثار انبيا را به يكديگر مى سپردند تا به عبدالمطلب رسيد، و عبدالمطلب ، ابوطالب را وصى خود گردانيد و ابوطالب كتب و آثار انبيا عليهم السّلام و وَدايع ايشان را بعد از بعثت تسليم حضرت رسالت پناه صلى اللّه عليه و آله و سلّم نمود. انتهى . بحارالانوار 15/117. بنقل از منتهى الآمال پدر حضرت محمد (ص) پدر آن حضرت عبداللّه فرزند عبدالمطّلب و مادرش آمنه دختر وهب بن عبد مناف بوده است . حضرت رسول صلوات اللّه عليه با سى واسطه به حضرت آدم مى رسد و 9900 سال و چهار ماه و ده روز بعد از وفات حضرت آدم عليه السلام متولّد گرديد. فضائل شاذان بن جبرئيل قمّى : ص 18، س 11.

.

(محدّث قمى رَحَمَهُ اللّهُ) در مقام تقسيم اموال پدر و رجوع ايشان به حكم افعى جُرْهُمى كه در علم كهانت مهارتى تمام داشت و در نجران مرجع اعاظم و اشراف بود و از (اءنْمار) دو قبيله پديد آمد: خَشْعَمْ و بَجيلَه و اين دو طايفه به يمن شدند و به اياد منسوب است قُسّ بْن ساعِده ايادى كه از حُكما و فُصحاى عرب است و از ربيعه و مضر نيز قبايل بسيار پديدار شد چنانكه يك نيمه عرب بديشان نسب مى برند و بدين جهت در كثرت ضرب المثل گشتند. در فضيلت ربيعه و مُضَر بس است خبر نبوى صلى اللّه عليه و آله و سلّم : (لا تَسُبُّوا مُضَرَ وَ رَبيعةَ فَإ نّهما مُسْلِم انِ)(1) (مُضَر)(2) معدول از ماضر است و آن شير است پيش از آنكه ماست شود و اسم مُضَر، عَمْرو است و مادرش سَوْدَه بنت عَكّ است و نور نبوّت از (نِزار) به او منتقل شده بود و بعد از پدر سيّد سلسله بود و اقوام عرب او را مطيع و منقاد بودند و همواره در ترويج دين حضرت ابراهيم خليل عليه السّلام روز مى گذاشت و مردم را به راه راست مى داشت . گويند از تمامى مردم صورتش نيكوتر بود و او اوّل كسى است كه آواز حُدَى را براى شتران خواند(3) و از وى دو پسر به وجود آمد يكى عَيْلان (4) كه قبايل بسيار از او پديد آمد. 1 (مُضَر) و (ربيعه ) را دشنام ندهيد، زيرا كه آن دو مسلمان بوده اند. ر.ك : (ترجمه تاريخ يعقوبى ) 1/285، (كنز العمّال ) حديث 34119 . 2 (مُضَر) به ضم ميم و فتح ضاد معجمه است . 3 (اءنساب الاشراف ) 1/37، تحقيق : دكتر زكّار و دكتر زركلى . 4 (عَيْلان ) به فتح عين مهمله و سكون ياء. ديگر الياس كه نور پيغمبرى بدو منتقل شده بود لاجرم بعد از پدر در ميان قبايل بزرگى يافت چنانكه او را سيّد العشيره لقب دادند و امور قبايل و مُهمّات ايشان به صلاح و صواب ديداو فيصل مى يافت و تا آن روز كه نور محمّدى صلى اللّه عليه و آله و سلم از پشت او انتقال نيافته بود گاهى از صُلب خويش زمزمه تسبيح شنيدى و پيوسته عرب او را معظّم و بزرگ شمردندى مانند لقمان و اَشباه او. مادرش رباب نام دارد و زوجه اش ليلى بِنْت حُلْوان قضاعيّه يَمَنِيَّه است كه او را (خِنْدِف ) گويند و او را سه پسر بود: 1 عَمْرو 2 عامر 3 عُميرا. گويند؛ چون پسران وى به حدّ بلوغ و رشد رسيدند روزى عمرو وعامر با مادر خود ليلى به صحرا رفتند ناگاه خرگوشى از سر راه بجنبيد و به يك سو گريخت و شتران از خرگوش برميدند عمرو و عامر از دنبال خرگوش تاختن كردند، عمرو نخست او را بيافت و عامر رسيد و آن را صيد كرده كباب كرد. ليلى را از اين حال سروررى و عُجْبى روى آورد پس به تعجيل به نزديك الياس آمد و چون رفتارى به تَبَخْتُر داشت الياس به او گفت : اَيْنَ تُخَندِفين (خِنْدِفِه آن را گويند كه رفتارش به جلالت و تبختر باشد) ليلى گفت : هميشه بر اثر شما به كبر و ناز قدم زنم و از اين روى الياس او را خِنْدِف ناميد و آن قبايل كه با الياس نسب مى برند بنى خِنْدِف (1) لقب يافتند و از اين روى كه عمرو آن خرگوش را يافته بود الياس او را (مُدْرِكِه ) لقب داد و چون عامر صيد آن كرد و كباب ساخت (طابخه ) ناميده شد. و چون عميرا در اين واقعه سر در لحاف داشت و طريق خدمتى نپيمود به قَمَعَه ملقّب گشت و بِالْجمله ؛ خِندِف الياس را بسيار دوست مى داشت . گويند چون الياس وفات كرد خِندِف حُزن شديدى پيدا كرد و از سر قبر وى بر نخاست و سقفى بر او سايه نيفكند تا وفات يافت .(2) 1 به كسر خاء و دال مهمله مكسوره بر وزن زِبْرج واز اين جهت يزيدلعين هنگامى كه سر مبارك حسين عليه السّلام را نزد او نهاده بودند و اشعارى مى خواند خود را به خنْدِف نسبت داد و گفت : (لَسْتُ من خِندف اِنْ لَمْ انتَقم ) الخ و حضرت زينب عَليها السلام در مقام جواب او در خطبه فرمود: (وَ كَيْفَ يُرْتَجى مَنْ لَفَظَ فُوهُ اكْبادُ الاْ زكيا) الخ كنايه از آنكه چرا خودت را نسبت به (خندف ) مى دهى بلكه ياد كن جدّه ات هند جگرخواره را و كارهاى او را. 2 (اءنساب الاشراف ) 1/39 40 و لَنِعْمَ ما قالَ الحكيم السنائى : داستان پسر هند مگر نشيندى كه از او و سه كس او به چه رسيد پدر او لب و دندان پيمبر بشكست مادر او جگر عم پيمبر بمكيد او بناحق ، حق داماد پيمبر بستاد پسر او سر فرزند پيمبر ببريد بر چنين قوم ، تو لعنت نكنى شرمت باد لَعَنَ اللّهُ يزيدَ وَ عَل ى آل يزيد (محدّث قمى رحمه اللّه ).