🍃 ﷽ 🍃 «وَالَّذِينَ اسْتَجَابُوا لِرَبِّهِمْ وَأَقَامُوا الصَّلَاةَ وَأَمْرُهُمْ شُورَىٰ بَيْنَهُمْ وَمِمَّا رَزَقْنَاهُمْ يُنْفِقُونَ» و کسانی که دعوت پروردگارشان را اجابت کرده و نماز را برپا می‌دارند و کارهایشان به صورت مشورت در میان آنهاست و از آنچه به آنها روزی داده‌ایم انفاق می‌کنند. 🌺 📗 سوره شوری، آیه ٣٨ #قرآن 💢 @Hadis_Shia 💢

👆 در این آیه به سومین تا ششمین اوصاف مؤمنان اشاره کرده، می‌فرماید: «و آنها که دعوت پروردگارشان را اجابت کرده، و فرمانهای او را از جان و دل پذیرفته‌اند» (وَ الَّذِینَ اسْتَجابُوا لِرَبِّهِمْ). «و نماز را بر پا داشته‌اند» (وَ أَقامُوا الصَّلاةَ). «و کار آنها به طریق شوری و مشورت در میان آنها صورت می‌گیرد» (وَ أَمْرُهُمْ شُوری بَیْنَهُمْ). «و از آنچه به آنها روزی داده‌ایم، در راه خداوند انفاق می‌کنند» (وَ مِمَّا رَزَقْناهُمْ یُنْفِقُونَ). در آیه قبل (شوری، ٣٧) سخن از پاک سازی وجودشان از گناهان و غلبه بر خشم و غضب بود، اما در این آیه سخن از بازسازی وجودشان در جنبه‌های مختلف است که از همه مهمتر اجابت دعوت پروردگار و تسلیم در برابر فرمان اوست. 🌻 📙 تفسیر نمونه، ذیل آیه شریفه #تفسیر 💢 @Hadis_Shia 💢

🌿 امیرالمؤمنین عـلـے عليه السلامـ أيُّها النّاسُ، لِيَرَكُمُ اللّهُ مِن النِّعمَةِ وَجِلِينَ كما يَراكُم مِن النِّقمَةِ فَرِقِينَ؛ إنّهُ مَن وُسِّعَ علَيهِ في ذاتِ يَدِهِ فلَم يَرَ ذلكَ استِدراجا فَقد أمِنَ مَخُوفا، و مَن ضُيِّقَ علَيهِ في ذاتِ يَدِهِ فلَم يَرَ ذلكَ اختِبارا فَقد ضَيَّعَ مَأمولاً. اى مردم! همان گونه كه خداوند شما را از سختى و عذاب ترسان مى‌بيند، بايد از نعمت نيز هراسان ببيند؛ زيرا هر كه دَرِ نعمت به رويش گشوده شود و آن را مهلت خداوندى نداند، از پيشامدى ترسناك خود را ايمن پنداشته است، و هر كس به تنگدستى گرفتار آيد و آن را آزمايشى (الهى) نداند، پاداشى را كه در انتظار اوست از دست داده است. 🌷 📚 نهج البلاغه، حکمت ٣۵٨ #حدیث 💢 @Hadis_Shia 💢

🌱 امیرالمؤمنین عـلـے عليه السلامـ إنّ مَعصيَةَ النّاصِحِ الشَّفيقِ العالِمِ المُجَرَّبِ تُورِثُ الحَسرَةَ، و تُعقِبُ النَّدامَةَ. مخالفت كردن با مشاورِ دلسوز فهميده كار آزموده، حسرت به بار مى‌آورد و پشيمانى در پى دارد. 🌹 📚 نهج البلاغه، خطبه ٣۵ #حدیث 💢 @Hadis_Shia 💢

🍃 امامـ بـاقـر علیه السلامـ مِنها المَعادِنُ، و الآجامُ، و كلُّ أرضٍ لا رَبَّ لَها، و كُلُّ أرضٍ بادَ أهلُها فهُو لَنا. معادن و بيشه‌ها و جنگل‌ها و هر زمين بى‌صاحب و هر سرزمين و آبادى كه اهالى آن از ميان رفته باشند، اينها متعلّق به ما مى‌باشد. 🌸 📚 تفسير العياشي، ج٢، ص۴٨ #حدیث 💢 @Hadis_Shia 💢

🌱 ⁉️ حرمت شراب حتی قطره‌ای از آن؟! «حرمت شراب» به خاطر اجتناب از «ضرر جسمی و یا زوال عقل» انسان است، ولی شراب «منافعی» هم دارد؛ با نوشیدن «مقدار کمی» هم به منافع آن می رسیم، هم از ضررهایش در امان هستیم. حال چرا شراب «مطلقا» حرام است؟! . . . ⭕ پاسخ: آشامیدن شراب حرام و از گناهان کبیره است بلکه در بعضى از اخبار بزرگترین گناه شمرده شده است و اگر کسى آن را حلال بداند در صورتى که متوجه باشد که لازمه حلال دانستن آن تکذیب خدا و پیغمبر (صلى الله علیه و آله) مى باشد کافر است. از حضرت امام جعفر صادق (علیه السلام) روایت شده است که فرمود:«حَرَّمَهَا لِأَنَّهَا أُمُّ الْخَبَائِثِ وَ رَأْسُ کُلِّ شَرٍّ یَأْتِی عَلَى شَارِبِهَا سَاعَةٌ یُسْلَبُ لُبُّهُ وَ لَا یَعْرِفُ رَبَّهُ وَ لَا یَتْرُکُ مَعْصِیَةً إِلَّا رَکِبَهَا وَ لَا حُرْمَةً إِلَّا انْتَهَکَهَا وَ لَا رَحِمٌ مَاسَّةٌ إِلَّا قَطَعَهَا وَ لَا فَاحِشَةٌ إِلَّا أَتَاهَا» (خداوند شراب خواری را حرام کرد برای اینکه ریشه بدی‌ها و منشأ گناهان است و کسى که شراب مى‌خورد، عقل خود را از دست مى‌دهد و در آن موقع خدا را نمى‌شناسد و از هیچ گناهى باک ندارد. احترام هیچ کس را نگه نمى‌دارد و حقّ خویشان نزدیک را رعایت نمى‌کند و از زشتی‌هاى آشکار رو نمى‌گرداند). بنابراین شارع مقدّس شراب را حرام کرده است چون سبب از بین رفتن عقل آدمى مى شود و او را از همه چیز باز مى‌دارد و مفاسد فراوان دیگرى به دنبال دارد. حال اگر شخصى به مقدار بسیار کم و مثلا با قطره چکان یک قطره شراب در دهان خویش بچکاند، چه حکمى دارد؟ چرا باز هم نظر فقها بر تحریم آن است؟ اگر فلسفه حرمت شراب آن اثرات سوء است، مقدار کم شراب که دارای چنین اثراتی نیست، بنابراین چرا باید حرام باشد؟ جواب این است که نوشیدن این مقدار - هر چند هیچ یک از مفاسد بالا را ظاهرا ندارد - جایز نیست. چرا که مصالح و مفاسد احکام (واجبات و محرّمات) در بسیارى از موارد جنبه عمومى و به صورت صد درصد ندارد، بلکه از این نظر مانند قوانین بشرى است که از یک فلسفه غالبى نشأت مى گیرد. مثلا، فلسفه تحریم شراب، فساد عقل و وقوع نزاع و بغض و دور شدن از ذکر خداست؛ ولى با این حال ممکن است در فرد یا در افرادى به هنگام خوردن شراب مخصوصا به مقدار کم این آثار ظاهر نشود. به یقین این موضوع دلیل بر حلال بودن شراب براى آنان نخواهد بود چرا که موضوع تحریم «شراب به طور مطلق» است و حکمت و علّتِ آن جنبه غالبى دارد. یعنی مصرف مشروبات الکلی در «غالب افراد» اثر منفی دارد و از طرفی غالب افراد اهل نگه داشتن «اندازه» و رعایت «مقدار کم» نیستند. برداشتن حرمت از مقدار کم شراب به افراد ضعیف الایمان چراغ سبز می‌دهد که حریم این قانون الهى را بشکنند؛ چون یک نفر مى‌گوید: «با چند قطره»، دیگرى «با یک استکان»، سومى «با یک لیوان» و نفر چهارم مدعى مى‌شود که اگر «یک بطرى شراب» هم بخورد مست نمى‌شود و دیگر قابل کنترل نخواهد بود. [چرا که این «مقدار کم»، «معیاری» ندارد و هر کسی با توجّه به وضع خودش این «مقدار» را تعیین می کند، که نتیجه آن شرابخواری در «مقدارهای متفاوت» و قبح زدایی از آن است.] لذا براى این که بتوان کنترل کرد، کم و زیاد آن حرام شده است. نتیجه این سهل گیری سست شدن قانون الهی و همه گیر شدن پدیده زشت می خوارگی خواهد بود. در روایات متعدّدى نیز آمده است: «ما اسْکَرَ کَثیرُهُ فَقَلیلُهُ حَرامٌ‏»؛ (آنچه که مقدار زیادش باعث مستى شود، مقدار کمش هم حرام است). [بنابراین، حلال دانستن] مقدار کم آن که ظاهرا مفاسد شراب خوارى را ندارد، موجب سوء استفاده مى‌گردد، و برخى از مردم به این بهانه که فلان مقدار از شراب تأثیرى در ما نمى‌گذارد به شراب خوارى مى‌پردازند و به این بهانه این قانون الهى غالبا نقض مى‌شود. 🌻 📕 احکام پزشکی، ص۲۲۸ #پرسش_پاسخ 💢 @Hadis_Shia 💢