eitaa logo
[نگاه ِ تو]
318 دنبال‌کننده
496 عکس
52 ویدیو
2 فایل
‌ من، بی نام ِ تو‌ حتی یک لحظه‌ احتمال ندارم. چشمان تو‌ عین الیقین من،‌ قطعیت "نگاه ِ تو‌" دین من است.‌‌‌ [قیصر امین‌پور] ‌ ‌ 🌱 روایت لحظه‌های زندگی 🌱‌ ‌ ‌ برای معاشرت: @MoHoKh ‌ ‌صفحه اینستاگرام: @fatemehakhtari14‌ ‌
مشاهده در ایتا
دانلود
‌ ‌ ‌🍂 چه خوبه بعضی از روزا، بالاخره تموم میشه و شب میشه! @Negahe_To
۱۵ مهر ۱۴۰۳
‌ ‌ 📚 فقط یک چیز خاص نیست. خیلی چیزهاست. می‌دانم هرکدامشان چی هستند اما چیزهای مختلف، وقتی یکباره درهم شوند و با هم به سراغ آدم بیایند، ماهیت‌شان عوض می‌شود. می‌شوند یک چیز دیگر و آدم هول می‌کند. ترس، به تنهایی، ترس است. شگفتی، به تنهایی، شگفتی است. کلّه‌شقی، به تنهایی، کلّه‌شقی است. دوست‌داشتن، به تنهایی، دوست‌داشتن است. حالا وقتی دوست‌داشتن و ترس و شگفتی و کلّه‌شقی درهم شوند، چیزی می‌شوند که تک‌تک‌شان نیستند! @Negahe_To
۱۶ مهر ۱۴۰۳
‌ ‌ 📚 گاهی حرف‌هایی می‌زنیم که اسمش را می‌گذاریم بذله‌گویی، اسمش را می‌گذاریم شوخ‌طبعی؛ حرف‌هایی که از سایه ناتوانی ما می‌زنند بیرون. حرف‌های جدی‌مان را می‌پیچیم لای شوخی؛ نه به خاطر این که رِندیم یا تیزهوشیم، به خاطر این که توانِ گفتنِ حرفِ جدی را نداریم. به خاطر این که مخاطب‌مان قدرتش بیشتر است. @Negahe_To
۱۷ مهر ۱۴۰۳
‌ ‌ 🍂 ‌دیشب توی جمع رفقای بیست‌وچندساله‌ام، با هم گپ زدیم درباره اینکه دوست داریم بعد از مُردن، چه چیزی برایمان خیرات کنند. قرار شد غیر از خیرات‌های معمول و مرسومِ نماز قضا و روزه و قرآن، هرکدام یک کارِ خاص و نامتعارف بگوییم. کاری که خیلی دوست داریم رفیق‌های نزدیک‌مان از طرف ما و به نیت ما بعد از مرگ، برایمان انجام دهند. این حرف‌ها را آدم نمی‌تواند جلوی خانواده‌اش بزند. چون سریع غصه‌دار می‌شوند و دلشان می‌گیرد و زودی می‌گویند: "زبونتو گاز بگیر، این حرفا چیه، ایشالا صدوبیست‌ساله بشی، ایشالا ..." اصلا خیلی حرف‌ها را آدم می‌تواند فقط با رفیق‌هایش بزند. ما توی کلبه قشنگ‌مان در ایتا، دورهم گپ زدیم و خندیدیم و تازه همدیگر را هم برای ایده‌های عجیب غریب‌مان مسخره کردیم. آخرش هم قول دادیم هرکدام زودتر رفتیم، بقیه حواس‌شان باشد که چه چیزی برایش خیرات کنند. من گفتم: دوست دارم از طرفم دو تا چیز خیرات بشود و برسد دست آدم‌ها. یکی گُلِ تازه، یکی نانِ تازه. حس می‌کنم همانطور که توی این دنیا با هدیه دادن این دوتا به آدم‌ها روحم شاد می‌شود، توی آن دنیا هم خیلی حالم خوب می‌شود. البته که کتاب هدیه دادن و کلی چیز دیگر را هم دوست دارم اما فکر می‌کنم هیچ‌کس در دنیا، از بزرگ و کوچک، زن و مرد، مذهبی و غیرمذهبی، ایرانی و خارجی، نباشد که هدیه گرفتنِ گُل یا نانِ تازه خوشحالش نکند. من از این وسعتِ دایره آدم‌ها شاد می‌شوم. از هر چیز کوچکی که بتواند تعداد خیلی زیادی از آدم‌های این دنیا را شاد کند. پ.ن. شما دوست دارید از طرف‌تان چه چیزی خیرات بشود؟ @Negahe_To
۱۷ مهر ۱۴۰۳
[نگاه ِ تو]
‌ ‌ 🍂 ‌دیشب توی جمع رفقای بیست‌وچندساله‌ام، با هم گپ زدیم درباره اینکه دوست داریم بعد از مُردن، چه چ
‌ ‌ 🍂 خواهرم، پیام را فوروراد کرده توی خصوصی و برایم نوشته: "وقتی یه بچه رو دیدی به صورتش لبخند بزنی". @Negahe_To
۱۸ مهر ۱۴۰۳
‌ ‌ 📚 تقصیر تو بود یا خودم خواستم که توی وجودِ تو آرام باشم؟ @Negahe_To
۱۸ مهر ۱۴۰۳
‌ ‌ یک تصویرسازیِ زیبا از تنگ شدن فضای اتاق! @Negahe_To
۱۸ مهر ۱۴۰۳
‌ ‌ ‌اگرچه پیش خردمند‌، خامُشی ادب است به وقت مصلحت آن بِه که در سخن کوشی دو چیز طیره عقل است، دم فرو بستن به وقتِ گفتن و گفتن به وقتِ خاموشی 🪴 سعدی می‌فرماد🙃 @Negahe_To
۱۹ مهر ۱۴۰۳
‌ ‌ ‌🪴 پخشِ حس‌وحالِ خوب در جهان، مُسری است. حالِ خوب را صادقانه و بی‌چشم‌داشت، خرج آدم‌ها کنید تا ببینید خدا چه شگفت‌انگیز حالِ خوب را خرج‌تان می‌کند! @Negahe_To
۱۹ مهر ۱۴۰۳
[نگاه ِ تو]
‌ ‌ ‌آه از عشق و غم زیبایش عاشق ماند و دل تنهایش #موسیقی_دلنشین #سالار_عقیلی @Negahe_To ‌
‌ ‌ 🎼 توی عصرِ جمعه پاییزی، دلتون برای شنیدن موسیقیِ خیلی قشنگ تنگ نشده احیانا🙃‌ اگه تنگ شده، لذتِ شنیدنِ این موسیقی رو به خودتون هدیه بدین😇 @Negahe_To
۲۰ مهر ۱۴۰۳
‌ ‌ ‌🌱 این ماده ابتلا از بِلاء است یعنی کهنه کردن. اینکه می‎گویند ما امتحان کردیم معنای ابتلاء، امتحان نیست. آدم لباسی را که می‎پوشد وقتی چند مدت پوشید و آن را خوب کهنه کرد می‎گوید من آن را آزمودم من آن را کهنه‎اش کردم. اگر با یک دوستی، با یک رفیقی چند سال رفاقت داشته باشد می‎گوید من او را کهنه‎اش کردم کهنه کردم؛ یعنی در اثر این تکرر رفت و آمدهای سالیان متمادی من برایم معلوم شد که او در چه حد می‎اندیشد اخلاقش چگونه است. ﴿نَبْلُوکُمْ بِالشَّرِّ وَ الْخَیْرِ فِتْنَةً﴾ ما شما را امتحان می‎کنیم یعنی با این وضع می‎آزماییم کهنه‎تان می‎کنیم. چرا غم را می‎گویند بلا؟ برای اینکه باعث کهنگی اوست. انسان را کهنه می‎کند یعنی تلاش و کوششی در انسان ایجاد می‎کند، او را زیر و رو می‎‎کند. پس ابتلا به معنای امتحان یعنی یک تحولی در او ایجاد می‎کنم. ابتلاء در قرآن کریم به معنای امتحان به امور خارج از ساختار خلقت است، به مال امتحان می‎کند، به فرزند امتحان می‎کند، به مقام امتحان می‎کند، به جاه امتحان می‎کند، به حیثیت و آبرو امتحان می‎کند؛ اینها چیزهایی است که یا «نعَم» است یا «نقَم». یا به درد می‎آزماید تا صبر مشخص بشود یا به رحمت و عنایت می‎آزماید تا شکر روشن بشود. ما گاهی انسان را مبتلا به سلامت می‎کنیم؛ سالم است در خانه‎اش زندگی می‎کند، در محل کار است رفت و آمد دارد خیلی شاداب است، این مبتلا به سلامت است. گاهی بعضی را به بیماری مبتلا می‎کنیم که در بیمارستان بستری می‎شوند این مبتلا به مرض است. در هر دو حال ما داریم انسان را آزمایش می‎کنیم. ﴿فَأَمَّا الْإِنْسانُ إِذا مَا ابْتَلاهُ رَبُّهُ فَأَکْرَمَهُ﴾، این مبتلا به کرامت می‎شود، مبتلا به ثروت می‎شود، مبتلا به قدرت می‎شود، مبتلا به جاه می‎شود مبتلا به عظمت و آبرو می‎شود. این شخص مبتلاست. او خیال می‎کند ما او را با اینها گرامی داشتیم. در حالی که گرامی داشتن در روز دیگر است؛ اینها همه امتحان است. @Negahe_To
۲۱ مهر ۱۴۰۳
‌ ‌ گاهی وقت‌ها دلم که می‌گیرد، می‌گردم دنبال مسجد جدیدی که تا حالا نرفته‌ام. مسجدی که توی کوچه پس‌کوچه‌ها باشد و جلوی چشم هم نباشد. نفس کشیدن در فضایی که کلی آدم خوب سالها تویش نفس کشیده‌اند و می‌کشند، رگ‌های گرفته قلبم را باز می‌کند. به امتحان کردنش می‌ارزد. پ.ن. حواسمان هست، به ندرت نوجوان و جوان توی مساجد محله‌ها می‌بینیم؟... @Negahe_To
۲۲ مهر ۱۴۰۳