eitaa logo
اشعار آیینی محمد عابدی
@abedi_aaeini
415 دنبال‌کننده
1.8هزار عکس
123 ویدیو
24 فایل
به اصرار هنردوستان و عاشقان ادبیات، برخی از اشعار آیینی اینجانب محمد عابدی در کانال زیر قرار گرفت تا مورد استفاده عزیزان قرار گیرد. 🔰ارتباط با ادمین @Kara_holding
مشاهده در ایتا
پرسش‌ها
قوانین
داغ‌ترین‌ها
چندسکویی
پیوستن
اشعار آیینی محمد عابدی
415 دنبال‌کننده
دانلود
مطالب قبلی
اشعار آیینی محمد عابدی
🙏🏻🌷 به پیشگاه مولا علی (ع) در ، حضرت على (ع) انگشتر خود را در حال رکوع به سائل اعطا کرد و (آیه ولایت) نازل شد. .............. یعنی تو... قلبم یک می خواهد از دستت ۱ جهان یعنی تو، چشمم یک سفر می خواهد از دستت بکِش دست مرا تا آسمان آبی ات ای دوست که این در خود شکسته، بال و پر می خواهد از دستت بکَن دشت مرا... تا نخل ها در من به بار آیند قنوتم را ببین که چشمِ تر می خواهد از دستت از آن روزی که فهمیدم تو مصداق هزاران بار دستم بیشتر می خواهد از دستت اینچنین بود و سجودت آنچنان مولا گدا حق دارد اگر می خواهد از دستت بیا آن لحظه های آخر کارم که محتاجم! دعای خیر، تنها محتضر می خواهد از دستت شب از نیمه گذشته ست و زمین در صبح به خورشیدت بگو دنیا می خواهد از دستت قم المقدسه ......................................... ۱. با توجه به روایات فراوان، «نبأ عظیم» هر چند چهار مصداق دارد ولی همه این ها به مصداق مهم یعنی امیرالمؤمنین (ع) برمی گردند. ۲. آیه ۱۰ سوره فتح بیعت با پیامبر (ص) را بیعت با خداوند توصیف کرده و دست خدا را بالاتر از همه دست‌ها معرفی می‌کند. منظور از بیعت در این آیه را بیعت رضوان در جریان صلح حُدَیبیه دانسته‌اند. گفته شده اولین نفری که با پیامبر بیعت کرد، امام علی (ع) بود. 🆔 @Abedi_Aaeini 🆔 @Pelak15
62 مشاهده
اشعار آیینی محمد عابدی
👌🏻💖 به نام خدای علی برای خوشا ................. خوشا به حال کسی که ضریح را دیده ست خوشا به حال کسی که ضریح را چیده ست! خوشا به حال کسی که علی علی گفته خوشا به حال کسی که به سینه کوبیده ست مگر نه اینکه غدیرِ خم از علی شد مست مگر نه اینکه علی ساقیِ شب عید است دلم پس از تو چه شد!؟ ابرِ دائم الخمری که بر سراب بیابان، بهار باریده ست علی که بوده!؟ همان ماهِ عالم افروزی که تا همیشه به شب های کوچه تابیده ست علی که بوده!؟ همان آفتابِ شبگردی که جز همان شبِ ویژه، شبی نخوابیده ست! همان که به وقت در مسجد فقط نه ، جرم خلق بخشیده ست بگو به هر که علی را ندیده؛ در معراج - به جای حضرت حق، مصطفی که را دیده ست!؟ برادری که به وقت طواف، منکِر اوست - چرا به دور علی صبح و شام گردیده ست!؟ علی، فرشته و انسان، نه و... خدا هم نه علی نه واقعیت بوده و نه یک ایده ست! بترس از اینکه بخواهی در او عمیق شوی علی همان اندازه که ساده، پیچیده ست! خدا خداست! همان «لَم یَلِد و لَم یولَد» درون کعبه، علی را بگو که زاییده ست!؟ همان زنی که دلش لب به جامِ باقی زد همانکه میکده شد، داد تا به ساقی دست دهان به حیرت اگر وا کند، تعجب نیست ندیده کعبه هنوز اینچنین و... ترسیده ست! چه چیز بهتر از اینکه بهانه ی خلقت دلیلِ خلقت خود را دوباره بوسیده ست علی بزرگ نشد! او بزرگ بود بزرگ خلیفه ای که خلافش، حصیر پوسیده ست - چقدر خرده گرفتند بر سر و وضعش که او چرا کم خورده ست و ساده پوشیده ست خبر دهید جهان و جهانیان را که علی ترازوی عدل است و با ستمدیده ست سیاستش، دل نهج البلاغه را برده بساط ظلم و ستم را چنین که برچیده ست!؟ خوشا به حال خدا که علی ست بنده او خوشا به حال علی که خداپسندیده ست جهان اگر چه صدایش زده به لیله ی قدر هنوز قدر علی را کسی نفهمیده ست! قم المقدسه 🆔 @Abedi_Aaeini 🆔 @Pelak15
58 مشاهده
اشعار آیینی محمد عابدی
🖤😭 نثار (ع) باغ علی اکبر ............ لب به لب از داغ علی اکبر بود ، واحه ای از باغ علی اکبر بود سر فرو برد به دامان نجابت، خورشید که جهان در پی اشراق علی اکبر بود آنچه او را به ، همه جا کرد شبیه طینت و منطق و اخلاق علی اکبر بود او شد و سر داد و اذان، هیئت ابلاغ علی اکبر بود اینکه گفتند بمان پای امامت تا جان کار هر کس نه که میثاق علی اکبر بود ، خود را می خواند او نشان داد که مصداق علی اکبر بود آب آبِ ، همه را ریخت به هم اولین کشته ی قنداقه، بود بادِ شمشیر ، شمر و سنان را انداخت هویِ ، شلاق علی اکبر بود تا که خود را بدهد بر دشمن در پی بود تا که سیراب شود بیشتر از او قدری ، مشتاق علی اکبر بود شده شش گوشه اگر قبر علت اصلی اش، الحاق علی اکبر بود با تبر، کَند را و زمینش زد باز ریشه ی کرب و بلا، ساق علی اکبر بود اینکه در دشت پراکنده شده، قرآن است بر سر نی، سر و اوراق علی اکبر بود هرکه با هرچه که می شد به تنش می کوبید مَرکبِ حرمله، دبّاغ علی اکبر بود قم المقدسه 🆔 @Abedi_Aaeini 🆔 @Pelak15
383 مشاهده
اشعار آیینی محمد عابدی
🖤😭 در رثای بیت .................. من به فکر ، گور حرف این و آن زنده بادا عشق، ماییم و مرزها را پشت سربگذار با من پر بکش باز کن آغوش خود را بر جهانی بیکران گفت: شاعر این سیاهی چیست!؟ گفتم: نور محض سرمه ی غم را خدا بیرون کشید از سرمه دان ساعتم رأس است و قدم ها عقربه می روم تا لحظه ی ارباب، تا بعد از زمان این منم من، با تمام ضعف هایم آمدم ای که گفتی با خدا: «هَل مِن مُعین!؟»، یا مُستعان! آفتاب آمد به استقبال من هنگام خواب یک نفر ابری شد و شد بر سر من سایبان جان می دمد بر سینه ی پژمرده ام سفره ات رنگین تر است از یک جهان رنگین کمان آنقدر چای عراقی ها پر و پیمانه بود بغض های تلخ من حل شد درون استکان عده ای با چوبدستی، با عصا می آمدند یاد کردم از لب و دندان و چوب خیزران... نزدیک تر می شد به من از هر جهت بوی و آمد، دلم شد آستان در بیابان ها به دنبال تو هستم یا خودم!؟ ، اولین گام است در این داستان! خویش را پیدا نکردم مثل او اما... سلام پاسخم را کاش می داد آن امام مهربان در همین خواهد خواند چندین سال بعد «لشکر صاحب زمان» را حس و حال را قبل از این هم داشتم با شهیدانِ شلمچه در مسیرِ ۱ در مسیرِ سبز تو روییدم از نو بارها زردیِ گنبد به چشمم خورد و مُردم ناگهان مستی انگورِ از سرم انگار رفت یک نفر گویا به دستم داد جام شوکران لب زدم! غم بود، غربت بود، هجران بود آه سرکشیدم هر سه را... دیگر نبود از من نشان روح، بالا آمد و بر جسم خسته خیره شد گرم من بود و نمی رفت از کنارم توامان خادمی آمد به بالینم صدا زد آب... آب ریخت از سرداب حضرت بر سرم آبی روان چشم وا کردم ولی روی زمین بودم هنوز نیزه ها را دیدم... اما شکل یاس و ارغوان ساعتی نگذشت روبرویم ایستاد رخصتم داد و به من بخشید جان، آن نیمه جان راهی صحنت شدم از با در ام افتاد و رازم شد عیان موج ها را پس زدم تا غرق دریایت شوم ساحلِ امنم تویی، من قایقی بی بادبان «» را که دیدم ذکر من شد از بالاتر آیا هست!؟ پس... او را بخوان از و پُر است گوشه ای اما کمین کرده ست مرد ! بر ضریحت گوشِ جان دادم دلم از هوش رفت می رسید از زیر پاهایم، صدای استخوان با ضریحت کارها دارم نخواهم رفت زود روضه آوردم برایت، روضه ی با ضریحت کارها دارم نخواهم رفت زود روضه آوردم برایت، روضه ی کاش زیر دست و پای زائرانت گم شوم چون ، بی صدا و بی هوا و بی زبان قبل از این بودم، حال هستم در بهشت حک شود بر برگه ی ترحیم من، کوچه های را گشتم و حیران شدم هر طرف رفتم تو بودی، از تو دیدم یادمان هر که از بازار چیزی می خرید و من به اشک از خود خواستم ۲ هر قدم با شوق تعجیل فرج پیش آمدم روز و شب قلبم تو را می زد صدا، ! یک طرف برق فرات و یک طرف رعد عطش بر لبم بارید ذکر و تو را دیدم لب بودم دلم پر زد به سمت خیل عشاقت به خوشند آرزوی دارند از پلک بر هم زد دلم، شد خیمه گاهی سبز و من پر کشیدم در زمان، گرفتم از در ، اشکِ چشمِ مشکِ سقا خشک شد با غروب ، خون می چکید از آسمان آه در چشمان آهویی مرا تا ماه برد آن زمان که دختری جا مانده بود از حالِ را در آن شب، درک خواهی کرد اگر... را گم کنی در قم المقدسه .......................................... ۱. اردوی راهیان نور ۲. سوق الصادق که منزل امام صادق نیز در آن است 🆔 @Abedi_Aaeini 🆔 @Pelak15
520 مشاهده
اشعار آیینی محمد عابدی
🙏🏻🌷 پیشکش به حضرت .............. غرّش را در نگاه دید آمد و دور سر آن گردید مست از آن شد که ، در دلش می گفت نوری از گذر کرد و به دشت مرده تابید آینه در آینه با غرق خدا شد که رویش را غزل می کرد خورشید شد جهانی روشن از برق نگاه آن شب نور او بر سایه تا که تابید او که بود و زائرهای مکه، تشنه ی او با به دنیا داد را وُ... بارید! این دو مثل و ، شفیع عالمینند هستند و در تقویم شمسی چون سفره ی عقد ، را مژده می داد از دهان آن شب فقط گل می تراوید شد آماده ی مهمان‌نوازی از مرادش دور هفت باری با چرخید تا تبر زد بر بت خود، شد گریبان‌چاکِ با آمد می لرزید چون جز ، را نوشتند آسمان ها از چشمش، خوشه خوشه چید دست در دست ، یا گفت روز میلاد ، شد خود سبز و جاوید آن که در ازل، خودش را ساخت با او آن که منبرش برپاتر است از آن که در دل ، شد در پر قصه از توهین و تهدید آن که در از جان گذشت و زنده تر شد خلق را کرد! آن شب که در آن خانه از نفس می گیرم از ، شهادت هردو، در جهانِ مرگ و تبعید یک برای اُمّتی بس باشد آری باید اما از ، بسیار ترسید ای ، شرک است مثل موریانه دینتان را از بپرسید! - این که می آید پس از نام را کنیه ای تنها نبینید، این همان نور است و امّید یک کافیست تا شأن و مقامش را بدانیم است آنکه در کند یک لحظه تردید عده ای بی‌مایه گفتند او بوده یا نه!؟ غافل از اینکه دمادم دم زد او از و کلید قفل ها توست عده ای در پی‌ات، دنبال تقلید - عده ای که قبر تو را ویرانه کردند تا که از ارباب خود گیرند بلکه مُهر تایید ، و از است ی ما در هست و نمی خواهد روادید خوش به حال هرکه بِن سلمان نبود و مثل با ماند و را آنچنان که بود فهمید قم المقدسه 🆔 @Abedi_Aaeini 🆔 @Pelak15
1هزار مشاهده
اشعار آیینی محمد عابدی
هدایت شده از اشعار آیینی محمد عابدی
🙏🏻🌷 پیشکش به حضرت .............. غرّش را در نگاه دید آمد و دور سر آن گردید مست از آن شد که ، در دلش می گفت نوری از گذر کرد و به دشت مرده تابید آینه در آینه با غرق خدا شد که رویش را غزل می کرد خورشید شد جهانی روشن از برق نگاه آن شب نور او بر سایه تا که تابید او که بود و زائرهای مکه، تشنه ی او با به دنیا داد را وُ... بارید! این دو مثل و ، شفیع عالمینند هستند و در تقویم شمسی چون سفره ی عقد ، را مژده می داد از دهان آن شب فقط گل می تراوید شد آماده ی مهمان‌نوازی از مرادش دور هفت باری با چرخید تا تبر زد بر بت خود، شد گریبان‌چاکِ با آمد می لرزید چون جز ، را نوشتند آسمان ها از چشمش، خوشه خوشه چید دست در دست ، یا گفت روز میلاد ، شد خود سبز و جاوید آن که در ازل، خودش را ساخت با او آن که منبرش برپاتر است از آن که در دل ، شد در پر قصه از توهین و تهدید آن که در از جان گذشت و زنده تر شد خلق را کرد! آن شب که در آن خانه از نفس می گیرم از ، شهادت هردو، در جهانِ مرگ و تبعید یک برای اُمّتی بس باشد آری باید اما از ، بسیار ترسید ای ، شرک است مثل موریانه دینتان را از بپرسید! - این که می آید پس از نام را کنیه ای تنها نبینید، این همان نور است و امّید یک کافیست تا شأن و مقامش را بدانیم است آنکه در کند یک لحظه تردید عده ای بی‌مایه گفتند او بوده یا نه!؟ غافل از اینکه دمادم دم زد او از و کلید قفل ها توست عده ای در پی‌ات، دنبال تقلید - عده ای که قبر تو را ویرانه کردند تا که از ارباب خود گیرند بلکه مُهر تایید ، و از است ی ما در هست و نمی خواهد روادید خوش به حال هرکه بِن سلمان نبود و مثل با ماند و را آنچنان که بود فهمید قم المقدسه 🆔 @Abedi_Aaeini 🆔 @Pelak15
1هزار مشاهده