#صوت_جلسه_چهاردهم_رجال 🔸استاد سیدعلیرضا حسینی شیرازی 🔸موضوعات؛ ۱- عدم پذیرش تضعیفات مبتنی بر غلو - مخالفت نجاشی و ابن غضائری با برخی تضعیفات مبتنی بر غلو. https://eitaa.com/alfigh_alosul/60

#اطلاعیه 🔸 متاسفانه جلسه چهاردهم رجال مقطعه ضبط شده است. با عنوان الف و ب این جلسه بارگذاری شد.

📚 چاپ دوم کتاب «اعتبارسنجی احادیث شیعه» 📝 اثر گرانسنگ #استاد_سید_علیرضا_حسینی_شیرازی 💳 قیمت: 💥با 18% تخفیف به مدت محدود 70،000 تومان💥 فروش 09904132177 02537725224 02537725225 موسسه امام هادی (ع)

#صوت_جلسه_پانزدهم_رجال 🔸استاد سیدعلیرضا حسینی شیرازی 🔸موضوعات؛ ۱- بررسی عناصر مفهوم وثاقت - صحت مذهب -صداقت و راستگویی و امانتداری https://eitaa.com/alfigh_alosul/63

#صوت_جلسه_شانزدهم_رجال 🔸استاد سیدعلیرضا حسینی شیرازی 🔸موضوعات؛ ۱- ادامه بررسی عناصر مفهوم وثاقت - اتقان آموزه های دینی راوی - مقبول افتادن منفردات راوی - شریعت مداری راوی https://eitaa.com/alfigh_alosul/64

#صوت_جلسه_هفدهم_رجال 🔸استادسیدعلیرضا حسینی شیرازی 🔸موضوع؛ _ بررسی نظریه آیت الله خویی درباره اعتبار توثیقات رجالیون https://eitaa.com/alfigh_alosul/65

#صوت_جلسه_هجدهم_رجال 🔸استاد سیدعلیرضا حسینی شیرازی 🔅 جلسه ۱۸ آخرین جلسه از مباحث تئوریک در باب علم رجال است و جلسات بعدی وارد بررسی کارگاهی اسناد مشهوره میشود. https://eitaa.com/alfigh_alosul/66

#اطلاعیه 🔅 عرض سلام و ادب محضر دوستان گرامی؛ برخی از مقالاتی که از #استاد_سید_علیرضا_حسینی در اختیار دارم و مرتبط با موضوعات مطروحه در جلسات رجال ایشان می باشد، در اختیار دوستان عزیز قرار میدهم. 👇👇👇👇 @alfigh_alosul

#سخنرانی_علمی 🔸استاد سیدعلیرضا حسینی شیرازی 🔸موضوع؛ مفهوم شناسی توثیق و تضعیف 🔸مدرسه فقهی امام محمدباقر(سلام الله علیه) @alfigh_alosul

#مقاله_علمی 🔸استاد سیدعلیرضا حسینی شیرازی 🔸عنوان؛ جایگاه نقد محتوایی در اعتبارسنجی احادیث شیعه @alfigh_alosul

#مقاله_علمی 🔸استاد سیدعلیرضا حسینی شیرازی 🔸عنوان؛ واکاوی مهمترین معیار داوری رجالی در پرتو نگرش کلامی @alfigh_alosul

#مقاله_علمی 🔸استاد سیدعلیرضا حسینی شیرازی 🔸عنوان؛ نگاه راهبردی اهل بیت در پالایش و انتشار حدیث شیعه @alfigh_alosul

#مقاله_علمی 🔸استاد سیدعلیرضا حسینی شیرازی 🔸عنوان؛ بازخوانی گزارش دس و تحریف غالیان @alfigh_alosul

#پرونده_علمی_1 #روش_شناسی_تفقه 1- آیا روش های استنباط در دروس و مکاتب فقهیه علی السویه و واحد است؟ 2- اگر روش های استنباط و تفقه متفاوت است، آنها را در چند روش میتوان دسته بندی نمود؟ 3- آیا این اختلافات واقعی است یا انتزاعی و مدرسی است و هیچ تأثیری در فقه ندارد؟ 4- عناصر مختصه هر کدام از روشها و نقاط قوت و ضعف آنها چیست؟ ....... 🔺طلاب محترمی که قصد شرکت در #دروس_خارج را دارند #پرونده_علمی با موضوع #روش_شناسی_تفقه را پیگیری نمایند. https://eitaa.com/alfigh_alosul/82

#پرونده_علمی_1 #روش_شناسی_تفقه_1 ✍ محمد(صالح) متقیان تمهیدٌ 1⃣ با دقت در ابعاد و زوایای موضوع تفقه و استنباط این نتیجه به دست می آید که، امر استنباط دارای سه مؤلفه؛ منابع استنباط، روش استنباط و رویکرد استنباط است. این سه عنصر ساختمان اصلی #عملیات_استنباط را می سازند. در این سه عنصر اختلافاتی میان فقهای امامیه مشاهده می شود. هرچند در هر کدام قدرمتیقن و نقاط اشتراکی وجود دارد و بینونت مطلق میان فقها وجود ندارد. در این پرونده از میان عناصر سه گانه به موضوع #روش_شناسی می پردازیم. مقصود از روش شناسی؛ #چگونگی_عملیات_استنباط است. آن فرآیندی که فقیه طی می کند تا به حکم شرعی دست یابد به آن روش استنباط می گوییم. 2⃣همانطور که گفته شد، علیرغم وجود اختلافاتی در ناحیه روش استنباط نقاط اشتراک میان فقها وجود دارد. تذکر به آن نقاط اشتراک از این باب ضرورت دارد که، مانع از شکل گیری این ذهنیت و ارتکاز شود که در میان فقهای امامیه با دو گونه روش مواجهیم که جدایی مطلق از همدیگر دارند. برخی از متحصلین در امر فقاهت با دمیدن به اختلافات دایره بسیار تنگی از استنباط و اجتهاد را تعریف می کنند که بسیاری از اعاظم فقهای شیعه از آن دایره بیرون می مانند. 3⃣ در این مطلب، به دو نوع روش شناسی اشاره خواهد شد که برگرفته از مطالعات میدانی و حضور در دروس خارج اساتید عظام است. ذکر نام اساتید بزرگوار در این وجیزه فقط جهت بیان مثالهای واقعی خواهد بود. قصد هم ندارم که این دو نوع روش شناسی را در ابتدای مطالب نامگذاری کنم. بلکه با سیر طبیعی که در ارائه نکات صورت خواهد گرفت عنوان آنها استخراج می شود. با این روش از هرگونه برچسب زنی و ایجاد ذهنیت جلوگیری خواهد شد. @alfigh_alosul

#پرونده_علمی_1 #روش_شناسی_تفقه_2 ✍ محمد(صالح) متقیان ✔ برای مقایسه میان روش های استنباط عناصر دخیل در استنباط را مطرح کرده و موضع هر کدام از سبک های فقهی را نسبت به آنها بیان می کنیم. 🔺 عنصر اول؛ #مواجهه_با_کتاب؛ 1⃣ بعد از تلقی درس اصول فقه و تعلم این نکته که «کتاب» از منابع استنباط است، اینگونه به ذهن می رسد که همه دروس فقهی به این نکته اصولی التزامی علی السویه دارند. اما آنچه که به عنوان نقطه فارق میان دروس و سبک های فقهی قابل طرح است این است که، سطح مواجهه هر کدام از اساتید با کتاب و وحی و استفاده از آن منبع برای وصول به «حکم شارع» متفاوت است. حداقل دو سطح از مواجهه قابل طرح است. 2⃣ #مواجهه_حداقلی_با_کتاب؛ در این مواجهه، استاد و محقق فقه به کتاب به عنوان منبعی که باید از آن حکم شارع را به دست آورد نگاه نمی کند زیرا او اطمینان به اخبار و سنت دارد و تکیه گاه اصلی خود را سنت قرار داده است. از این روی، مواجهه او با کتاب در تحقیق فقهی و در درس خارج، مواجهه ای تبرکا و تیمنا است. او عازم بر استنطاق از قرآن و بهره گیری از آن برای استنباط نیست، زیرا می داند که با کمک ادله روایی می تواند پاسخ سؤالهای فقهی خود را پیدا نماید. و چنانچه از آن ادله هم نتوانست استفاده کند متشبث به اصول عملیه می شود. روشن است که نوع مواجهه این سبک فقهی از #فقه_معاملات تا #فقه_عبادات متفاوت است. 3⃣#مواجهه_حداکثری_با_کتاب؛ در این مواجهه، شخص مُستَنبِط اعتقاد دارد که #نقطه_شروع_تشریع کتاب و وحی است. با این اعتقاد است که، در مواجهه با کتاب سعی بر آن دارد که مقصود شارع را استظهار و استخراج کند. آنچه از این مواجهه با کتاب به دست می آید، سرمایه اولیه ای است که محقق فقه آن را به عنوان #قاعده_اولیه در اختیار می گیرد تا در مراحل بعدی تفقه و استنباط از آن بهره بگیرد. این سبک فقهی به این رویکرد در تمام ابواب فقهی التزام عملی دارد و اختلافی میان موضوعات و ابواب در مراجعه به قرآن ندارد. ✔ در مطلب بعدی هرکدام از این دو روش را ارزیابی میکنم و سپس وارد در بررسی عناصر بعدی دخیل در استنباط میشوم. @alfigh_alosul

#پرونده_علمی_1 #روش_شناسی_تفقه 🔅استاد ابوالقاسم علیدوست در مصاحبه ای که با سایت «مباحثات» دارد، از تمایزات #مکتب_فقهی_قم می گوید و در میان آنها به توجه ویژه این مکتب به #قرآن در مقام استنباط اشاره می کند: 🔺اگر منظورمان از مکتب، تفکیک اقلیمی نباشد، بلکه دو نوع رویکرد در استنباط را قصد کنیم، تفکیک این دو مکتب کار دشواری نیست؛ چون یکی از این دو مکتب فقهی در استنباطات فقهی ـ به‌ویژه در بخش غیر عبادات ـ به‌عرف و #بنای_عقلا توجه بیشتری می‌کند؛ به #تاریخ صدور روایات و آیات نگاه جدی‌تر و مؤثرتری دارد؛ به #اهل_سنت در فقه و حدیث مقارن نیم‌نگاهی دارد؛ داده‌های دانش تاریخ را در استنباط مطمح نظر قرار می‌دهد؛ به #وثوقِ_صدور، بیشتر از سندشناسی توجه می‌کند؛ کم‌تر به‌صورت ریاضی فکر می‌کند؛ در استنباطاتش مجموعه‌ای از #ظنون را در نظر می‌گیرد (درست است که تک‌تک آن‌ها را معتبر نمی‌داند؛ ولی آن‌ها را در یک نظام حلقوی تنظیم می‌کند تا از به هم پیوستن همان اسناد نامعتبر دلیل معتبری آفریده شود)؛ «به #قرآن و #مقاصد توجه می‌کند»؛ نگاهش به شریعت اجتماعی است؛ از نصوصی که در موارد خُرد وارد شده‌اند گاه می‌تواند به یک قاعده کلان برسد؛ #شهرت را در نظر می‌گیرد و آن را جابر ضعف سند یا جابر ضعف دلالت می‌انگارد، رویکرد خاصی به دانش فقه را که مشتمل بر این عناصر باشد، من «مکتب قم» می‌نامم و معتقدم که بر قله‌ی آن نیز آیت‌الله بروجردی و شاگردان ایشان ایستاده‌اند. http://mobahesat.ir/15695 @alfigh_alosul

◾️آجرک الله يا بقية الله◾️ ◾️السلام عليك يا جعفر بن محمد أيها الصادق يابن رسول الله◾️ ◾️حضرت آیت الله خامنه ای: استمرارِ جهاد و مبارزه خستگی‌ناپذیر، اولین درس حضرت امام صادق علیه‌السلام برای ما‌ست. @alfigh_alosul

#پرونده_علمی_1 #روش_شناسی_تفقه_3 ✍ محمد متقیان 🔺#قرآن_مبدأ_تشریع 1⃣ با توجه به مطلبی که گذشت، شاید اینگونه ایراد شود که، ممکن نیست در میان فقهای امامیه «منبعیت قرآن» در فرآیند اجتهاد، جدی گرفته نشود. پاسخ این است که؛ آنچه درباره #مواجهه_حداقلی گفته شد، به این معنا نیست که از قرآن بهره ای نمی گیرند بلکه سخن بر سر آن است که، تمام بهره خود را از قرآن نمی برند و منبع اصلی ایشان در استنباط «اخبار» است و به همین دلیل، تشنگی استنطاق از قرآن در ایشان بسیار کم است. 2⃣ اما در #مواجهه_حداکثری این باور وجود دارد که، #قرآن_مبدأ_تشریع است. یعنی از آنجا که خالق متعال، ربوبیت بر عالم دارد (رب العالمین) و یکی از ابعاد ربوبیت او #تنظیم_مناسک_عملی عباد است. و او تنظیمات خود را در لسان #شریعت و لباس #شارعیت در کلام خود (کتاب) به واسطه نبی مکرم اسلام به بشریت عرضه میکند. یعنی قرآن نقطه آغاز تقنین و تشریع الهی است. و از آن منبع است که مُشرِّعیت الهی شروع می شود و در اخبار اهل البیت استمرار و امتداد می یابد. زیرا جریان تشریع از ربوبیت حق تعالی آغاز می شود و نبی مکرم اسلام باذنه تبارک و تعالی تشریع و تقنین دارند. 3⃣ چنین باوری، لوازمی هم دارد. از لوازم باور به مبدئیت تشریعی قرآن، آن است که، مُستنبِط با مراجعه به کتاب، تمام سعی خود را دارد که با استنطاق از قرآن به #قاعده_عام و اصل اولیه ای دست یابد، زیرا شارع اقدس بنای قانونی خود را در کتاب خویش تأسیس کرده است و لسان او در موضوعات فقهی لسان تشریع و جعل است. این سعی در تأسیس اصل از قرآن مانند تلاش برخی مدارس فقهی است که سعی وافر دارند که، فرآیند استنباط را با تأسیس اصلی عقلائی آغاز نمایند. ↩ و پرسش نهایی؛ آیا می توان بر صحت ادعای مذکور ادله ای اقامه نمود؟ علاوه بر مطلب مختصری که گذشت و #صبغه_کلامی داشت، ادله روایی که دال بر صحت ادعای مواجهه حداکثری باشد فراوان است. در مطلب بعدی به ادله روایی اشاره خواهد شد. @alfigh_alosul

#پرونده_علمی_1 #روش_شناسی_تفقه_4 ✍ محمد متقیان 🔺#ادله_روایی ⬅ ادعای که مطرح شد این بود که، قرآن مبدأ تشریع و تقنین الهی است و برای دریافت احکام الهی باید از قرآن آغاز نمود و از آن بهره برداری کرد و سپس با این سرمایه ها وارد اخبار اهل البیت گردید. در کتاب شریف #الکافی جلد اول باب «الرد الی الکتاب و السنة» احادیثی وارد شده است که به دو مورد از آنها اشاره می شود؛ 1⃣عَنْ عَبْدِ اللَّهِ بْنِ سِنَانٍ عَنْ أَبِي الْجَارُودِ قَالَ قَالَ أَبُو جَعْفَرٍ (سلام الله علیه) إِذَا حَدَّثْتُكُمْ بِشَيْءٍ فَاسْأَلُونِي مِنْ كِتَابِ اللَّه. حضرت می فرمایند: وقتی با شما درباره چیزی حدیث میگویم، ریشه آن را از کتاب الله از من مطالبه کنید. 2⃣عَنِ الْمُعَلَّى بْنِ خُنَيْسٍ قَالَ قَالَ أَبُو عَبْدِ اللَّهِ ع مَا مِنْ أَمْرٍ يَخْتَلِفُ فِيهِ اثْنَانِ إِلَّا وَ لَهُ أَصْلٌ فِي كِتَابِ اللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ وَ لَكِنْ لَا تَبْلُغُهُ عُقُولُ الرِّجَالِ. حضرت می فرمایند: هیچ موضوعی نیست که دو نفر در آن اختلاف پیدا کنند، مگر آنکه آن موضوع ریشه و اصلی در کتاب الله عزوجل دارد و لکن عقول رجال به آن اصل و ریشه نمی رسد (و دچار اختلاف میشوند) 🔺اگر اصل ها و ریشه ها در کتاب الله عزوجل باشد، و اخبار اهل البیت هم کاملترین و تنها بیان از آن اصل ها باشد، روشن است که در اجتهاد باید از قرآن شروع نمود و در سنت استمرار پیدا کرد. در مطلب بعدی به یک #نمونه_فقهی در توضیح این ایده پرداخته خواهد شد. @alfigh_alosul

#پرونده_علمی_1 #ان_قلت ✔بعض الأصدقاء درباره مطالب شماره 3و 4 ان قلتی داشتند. فرمودند: احتجاج به ادله روایی یک وقت است برای اثبات حجیت ظواهر است در مقابل مثل اخباریین که در این صورت مفید خواهد بود. اما شما مطلبتان ناظر بر اثبات حجیت نیست. و اگر تمسک به این ادله کردید برای نقد برخی مدارس فقهی، این تمسک و استناد ناقص است. چرا که ایشان ظواهر قران را قبول دارند و در #دلالت برخی آیات فقهی تردید دارند. 🔺 ضمن تشکر از دوست و برادر گرامی؛ 1- مباحث پیش روی، مباحث اصولی نیست که در آن از حجیت ظواهر کتاب بحث شود و با اخباریین محاجه گردد. پس حجیت ظاهر قرآن در این مباحث مفروغُ عنه است. 2- آنچه در این مباحث، طرح می شود روی سخنش با برخی مدارس و مکاتب فقهی معاصر است که استفاده ایشان از قرآن حداقلی است به دلیل اتکائی به ادله روایی و اصول عملیه دارند. 🔺دلیل تمسک به ادله روایی؛ این دو روایت بیشتر از حجیت ظواهر را می گویند و آن اینکه «ریشه همه نصوص روایی در قرآن است.» نقد ما به برخی مدارس فقهی این است که، اگر این قاعده را قبول کنیم، فلذا در مقام استنباط باید از ریشه ها شروع کنیم و از آن به یک قاعده عام برسیم و سپس وارد روایات گردیم. اینکه ایشان در دلالت آیات تردید می کنند و اغلب به اجمال میرسند و نمی توانند قاعده عام قرآنی به دست بیاورند، به خاطر این است که، قرآن را مبدأ و نقطه آغاز تشریع نمی دانند - هرچند حجیت ظواهر کتاب را قبول دارند- و ریشه استنباط را از قرآن پی جویی نمیکنند و نگاهشان به اخبار و احادیث نگاه استقلالی است. در حالیکه احادیث اهل البیت فرع بر اصل (قرآن) هستند. 🔺خلاصه اینکه؛ حجیت ظواهر کتاب یک مساله اصولی است که غیر از مبدئیت تشریعی قرآن است که روش و رویکرد استنباطی است. فتامل جیدا. ✔ در مطالب آتی با ارائه #نمونه_فقهی به صورتی شفافتر به توضیح مراد خواهم پرداخت. لیکن قبل از ورود به نمونه موردی باید #استمرار_در_سنت را هم توضیح دهم. @alfigh_alosul

#پرونده_علمی_1 #روش_شناسی_تفقه_5 ✍محمد متقیان 🔸 #مبدئیت_تشریعی_قرآن 🔸 #استمرار_در_سنت 1⃣ خداوند متعال رب العالمین است، و ربوبیت او در ناحیه #مناسک_عملی به معنای تشریع و تقنین است. شارعیت الهی در #قرآن تجلی می کند و نمود می یابد. پس کلام الهی نقطه آغاز تشریع و تقنین است. اما آیا قرآن برای #تحقق_شریعت و اتمام و اکمال #تشریع و #تقنین کافی است؟ امامیه معتقد است که قرآن کافی نیست. 2⃣ تشریع الهی از قرآن آغاز می شود ولی در قرآن بسنده نمی شود بلکه #استمرار می یابد. از آنجا که شریعت مقدسه اسلام، باید تمام انسان ها را در طول تاریخ هدایت و سرپرستی کند نیازمند عنصر دیگری است که بتواند متمم تشریع الهی باشد و آن عنصر #سنت است. سنت ادامه کتاب است. سنت فرع است و کتاب اصل است. سنت از درون کتاب میجوشد. در کلام الهی #ریشه و #اصل بیان می شود و سنت عهده دار استمراربخشی و توسعه آن است. فلذا هیچ گاه تعارضی میان کتاب و سنت پیدا نمی شود. و به همین دلیل است که یکی از مرجحات را «موافقت با کتاب» گفته اند. 3⃣ به نظر میر سد، مجموع کتاب و سنت را باید #وحی بدانیم که فرمود: و ما ینطق عن الهوی، إن هو إلا وحی یوحی. و چون چنین است استنباط از کتاب بدون نظر به سنت و استنباط از سنت بدون نظر به کتاب ناقص میباشد. اینکه گفته شود هر کدام دلالتی منحاز و مستقل دارند و باید جداگانه بررسی شود خلاف مبانی است. امر تشریع از قرآن آغاز می شود و در سنت توسعه و استمرار می یابد. و باید مجموع این دو را باهم ملاحظه نمود تا به قاعده و اصل دست یافت. 🔺بهترین نمونه ای که می تواند این ایده را توضیح دهد روش فقهی آیت الله بروجردی و منهج حدیثی ایشان در کتاب جامع احادیث الشیعه است. 🔺 مقصود از "سنت" در این متن همانا معنای عام آن یعنی قول، فعل و تقریر معصوم است. چون اعتقاد داریم که همه افعال، اقوال و تقریرات و امضائات و سکوتهای معصوم دال و مرشد به معانی وحی هستند. @alfigh_alosul

#پرونده_علمی_1 #روش_شناسی_تفقه_6 ✍ محمد متقیان 🔸#نمونه_فقهی 🔸#آیه_خمس ✔ روشن شد که امر تشریع یک واقعیتی است که شروع و بدو آن در قرآن است و استمرار و امتداد آن در سنت. و برهمین اساس باید مجموع این دو را که #وحی می نامیم باهم ملاحظه نماییم تا به دلالت ها و معانی وحیانی دست یابیم و بتوانیم اصول و قواعدی را تأسیس کنیم. یکی از نمونه های موردی که می توان برای چنین ایده ای عرضه نمود، #موضوع_خمس است. میدانیم که یکی از تکالیف الهی که متوجه عباد است مسئله تخمیس اموال است. درباره این تکلیف نیازمند یک قاعده عام هستیم آیا می توان به آن دست یافت؟ 1⃣ آیه شریفه خمس اقتضای دلالت بر اینکه موضوع خمس «مطلق الغنیمة» است دارد؛ وَ اعْلَمُوا أَنَّما غَنِمْتُمْ مِنْ شَيْءٍ فَأَنَّ لِلَّهِ خُمُسَه. اما برخی تردیدها در این میان وجود دارد؛ مانند سیاق آیات، عدم استظهار این معنای عام از ناحیه دیگران و .... که سبب شده است تا مقدار استفاده برخی از اعاظم از این آیه، محدود به #غنائم_حربیه گردد، اگر فقط به دلالت آیه اکتفا کنیم. 2⃣ اما اگر تشریع خمس را از قرآن آغاز کردیم و امتداد آن را در سنت پیگیری نمودیم، میتوانیم با ارشادات و قراینی که در #روایات_مفسره وجود دارد به قاعده عام دست یابیم. اخباری مانند خبر طولانی علی بن مهزیار؛ فَأَمَّا الْغَنَائِمُ وَ الْفَوَائِدُ فَهِيَ وَاجِبَةٌ عَلَيْهِمْ فِي كُلِّ عَامٍ قَالَ اللَّهُ تَعَالَى: وَ اعْلَمُوا أَنَّما غَنِمْتُمْ مِنْ شَيْءٍ فَأَنَّ لِلَّهِ خُمُسَه..... در این خبر حضرت در ضمن بیان احکام الخمس، آیه را استشهادی قرار می دهند برای بهره برداری معنای عامی از خمس. و غنائم و فوائد را در کنار هم ذکر میکنند که خود قرینه ای می شود بر اینکه، مطلق الغنیمة یا مطلق الفائدة موضوع خمس در آیه است. 3⃣ و برهمین اساس است که، صحیحه عبدالله بن سنان معنای خودش را می یابد که فرمود:ٍ عَنْ عَبْدِ اللَّهِ بْنِ سِنَانٍ قَالَ سَمِعْتُ أَبَا عَبْدِ اللَّهِ ع يَقُولُ لَيْسَ الْخُمُسُ إِلَّا فِي الْغَنَائِمِ خَاصَّةً. مقصود از غنائم همان معنای عام غنیمت است که حضرت به عنوان یک قاعده عام در این روایت فرموده اند. 4⃣ اگر چنین باور داشته باشیم که، تشریع خمس از قرآن آغاز می شود، پس حتماً آیه دلالتی بر این تکلیف الهی خواهد داشت، و میتوان از آیه خمس استظهار نمود و به اجمال نرسید و با ملاحظه مجموع "کتاب و سنت" در نهایت به #قاعده_عام دست یافت. 5⃣ نکته نهایی اینکه؛ وقتی باور به این مسئله وجود دارد که، امر تشریع از قرآن آغاز می شود و در سنت استمرار می یابد، لازمه آن در اعتبارسنجی اخبار نیز متفاوت از مشی برخی مکاتب فقهی خواهد بود. درچنین ملاحظه ای که مجموع ادله را باهم می بیند #وثوق_صدور مبنای عام حدیثی قرار می گیرد و از این روی، مشکلاتی که برخی از فقهای معاصرین در مواجهه با روایات مفسره مذکوره داشتند، وجود نخواهد داشت. @alfigh_alosul