تکذیب ساخت خانه‌های ۲۵ متری از طرف شهرداری سخنگوی شهرداری تهران: در منطقه ۱۹ و در هیچ منطقه‌ای از شهرداری تهران پروانه ساخت هیچ واحد مسکونی با متراژ ۲۵ متر صادر نشده و نخواهد شد. اساسا موضوع ساخت میکرو آپارتمان ۲۵ متری در تهران، برخلاف ضوابط صریح طرح تفصیلی است. @MaskanNews24 پی‌نوشت: ظاهرا فشارهای رسانه‌ای موثر واقع شده و مدیران شهرداری را مجبور به موضع گیری کرده است. امیدواریم این تکذیبیه پاپرجا بماند و چند هفته دیگر شاهد اتفاقات دیگری نباشیم. البته استناد مدیران شهرداری تهران به اینکه چون واحدهای زیر ۲۵ متری با ضوابط طرح تفصیلی در تعارض است لذا چنین مجوزی صادر نمی‌شود، بیشتر به مزاح شبیه است؛ چون در همین دوره دو ساله اخیر، از طریق کمیسیون ماده ۵ چنان طرح تفصیلی را شخم زده‌اند و آنقدر این طرح بالادستی را نقض کرده‌اند که دیگر اعتباری برای آن باقی نمانده است. در هر حال این تکذیبیه را به فال نیک می گیریم و نظاره گر تحولات هفته‌های آتی خواهیم بود. @baladetayyeb

از خانه‌ داری تا کپسول داری 🔹به چرایی کوچک شدن خانه‌ها در نظام سرمایه‌داری اندیشیده‌اید؟ سرمایه‌دار ترجیح می‌دهد انبوهی از جمعیت در وسعتی محدود متمرکز شوند تا انباشت سرمایه و بهره‌وری بیشتری برایش حاصل شود. هرچه شهر متراکم‌تر، انباشت سرمایه بیشتر و سود بیشتر. نتیجه؟ به هم خوردن تعادل میان عرضه و تقاضا در بازار مسکن به دلیل تمرکز بیش از حد جمعیت در وسعتی محدود؛ و به تبعش افزایش قیمت مسکن و نتیجتا کوچکتر شدن مستمر قطعات تفکیکی زمین و مسکن به دلیل افزایش مستمر ارزش آن. 🔹اما این همه ماجرا نیست؛ سکانس دوم این است که وقتی مسکن به عنوان نیاز ضروری هر خانواده، ماهیت سرمایه‌ای پیدا کرد و ارزشش روزافزون شد دیگر به سهولت در دسترس اکثریت جامعه قرار نمی‌گیرد. در چنین وضعی، گریزی نیست از آنکه زن هم دوشادوش مردش کار کند تا بتواند کمکی باشد برای تامین هزینه‌های سرسام آور سکونت. لذا زن از خانه به کارخانه کشانده می‌شود تا معامله‌ برد-برد برای سرمایه‌دار شکل بگیرد؛ هم با تراکم و تمرکز بیش از حد جمعیت در پهنه‌ای محدود، به انباشت سرمایه و سود بیشتری دست یافته و هم با کشاندن زن به کارخانه، به نیروی کار ارزانتری دست یافته؛ دو سر برد برای او و دو سر باخت برای ما. 🔹و اما سکانس پایانی و نابودی مفاهیمی همچون خانه‌داری. زنی که از خانه به کارخانه کشانده شده دیگر رب‌البیت خانه‌اش نیست؛ اگر هم باشد اساسا دیگر خانه‌ای در کار نیست که او خانه‌دارش باشد؛ نهایتا قوطی یا کپسولی بیست سی متری دارد. حالا در چنین وضعی به نظرتان اگر واژگانی همچون کپسول‌داری وارد ادبیات ما شود خیلی دور از ذهن است؟! @baladetayyeb

ایشان جناب حناچی هستند، شهردار سابق تهران و کسی که سالها در دولتهای سابق، دبیر شورای عالی شهرسازی کشور بوده است. لطفا به منطق ایشان عنایت بفرمایید. منطقی که در آن، واحد ۳۵ متری پذیرفتنی است ولی گسترش محدوده کلانشهرها گناه نابخشودنی. ایشان و همفکران ایشان در اغلب سالهای بعد از انقلاب، متولی اصلی سیاستگذاری معماری و شهرسازی در کشور ما بوده‌اند و دستپخت آنها را می‌توان در وضعیت کلانشهرهای به شدت متراکم، فشرده، آلوده و بی‌هویت امروز ما دید. آیا حالا و در ۴۵ سالگی انقلاب هنوز وقتش نرسیده تا از سیاستهایی که اکنون اشتباه بودنشان محرز شده عبور کنیم؟ @baladetayyeb

توضیحات مهم و ضروری دکتر منان رئیسی درباره اتحاد پنهانی که سالها بین سه کنج مثلث سرمایه‌دار، شهرداری و وزارت راه و شهرسازی وجود داشته است و تاثیرات سوئی که این موضوع بر وضعیت فعلی کلانشهرهای ما گذاشته است. @baladetayyeb

چه شده است که مردمی که تا چند دهه قبل برای اعتراض به یک ساختمان چندطبقه در همسایگی‌شان پاشنه در خانه علما را از جا می‌کندند حالا برای صدور مجوز طبقات مازاد، پاشنه در اتاق مدیران را از جا می‌کنند! نتیجه؟ شهری که تا چند دهه قبل، ساختمان ۵ طبقه در آن پدیداری کاملا شاذ و غیر قابل تحمل بود حالا به شهری تبدیل شده است که طبق مطالعات انجام شده، متوسط تعداد طبقات ساختمان‌‌های همین شهر، ۵ طبقه شده است! و این یعنی تبدیل یک پدیده شاذ به پدیداری کاملا مرسوم و رایج با جادوی نظام سرمایه‌داری! زمان: ۱ دقیقه و ۲۳ ثانیه @baladetayyeb

به بهانه ورود فوق ستاره جهان فوتبال به ایران! 🔹ویدئوهای ورود کریس رونالدو به ایران را دیدید؟ جمع کثیری از مشتاقانش ساعتها لحظه شماری می‌کردند تا بلکه فقط بتوانند چند ثانیه او را از پشت شیشه‌های اتوبوس حامل بازیکنان و یا از پشت شیشه‌های هتل محل اقامت او ببینند و برخی از آنها بعد از نائل شدن به توفیق زیارت او، از شوق چنان متحول شده بودند که می‌گریستند! چه شده است که کرامت انسانی در سبک زندگی معاصر به چنین حال و روزی افتاده‌ است؟! مدرنیته با جابجایی انگاره‌های بنیادین زیست انسانی، لذت و فراغتِ حاصل از گردش پول و سرمایه را به هسته مرکزی سبک زندگی معاصر تبدیل کرده است. سبک زندگی که گرچه شاید در آن، مفاهیم دیگری همچون معنویت و شجاعت و ... نیز وجود داشته باشد اما با سکولاریزاسیون حاصل از مدرنیته، آنچه دال مرکزی و نظام‌بخش به سایر مفاهیم است لذت است. لذتی مترفانه که محصول سلبریتی پروریِ نظام سرمایه‌داری است؛ سلبریتی‌هایی که چه بدانند و چه ندانند رسالت اصلی‌شان کمک به گردش هرچه بیشتر جریان سرمایه برای تثبیت بنیانهای نظام سرمایه‌داری است. 🔹وقتی لذت و فراغت به دال مرکزی سبک زندگی انسانها تبدیل شد آنگاه همه چیز در خدمت تثبیت این مفهوم قرار می‌گیرد و انسانها حاضر هستند با ساعتها انتظار، کرامت انسانی خود را آگاهانه یا ناآگاهانه لِه کنند تا بلکه بتوانند یک سوپر استار عرصه فراغت و لذت را فقط برای چند ثانیه ببینند! درست است که سرمایه‌داری همه چیز را در خدمت انباشت سرمایه و کسب سود بیشتر می‌خواهد اما خود این سود و سرمایه را برای لذت‌جوییِ هرچه بیشتر می‌خواهد؛ همه چیز برای پول و پول برای لذت و فراغت. در چنین سبک زندگی، دیدن چنین صحنه‌هایی از لگدمال شدن کرامت انسانها به دست خود آنها برای لحظه‌ای دیدن یک سلبریتیِ عرصه فراغت و لذت هیچ چیز عجیبی نیست. زیرا وقتی اندیشه انسانها با تیشه نظام سرمایه‌داری ویران شود آنگاه اساسا متوجه عمق زشتی چنین اتلاف وقتی برای دیدن چند ثانیه‌ایِ یک سوپر استار عرصه فراغت و لذت نخواهند شد. 🔹حالا باتوجه به توضیحات فوق ببینیم چنین رویکردی با شهرهای ما چه کرده است؟ وقتی فراغت و لذت به دال مرکزی سبک زندگی معاصر تبدیل شود آنگاه کانونهای لذت‌بخش همچون سینماها، پارکها، ورزشگاه‌ها و سایر عرصه‌های فراغتی و تفریحی به نقاط عطف شهر معاصر تبدیل می‌شوند و بدیهی است که در چنین شهری، ارزشگذاری محلات بر اساس دوری و نزدیکی آنها به چنین عرصه‌های لذت بخشی تعریف می‌شود؛ شهری که گرچه در آن مسجد و کلیسا و غیره هم هست اما نه در متن شهر و فضاهای اصلی بلکه در عرصه‌های فرعی و دست چندم. و بدیهی است که در چنین شهری، دیگر نزدیکی خانه شما به مسجد نه تنها ارزش‌زا نیست بلکه ارزش‌زداست و اگر ملکتان همسایه مسجد باشد باید با قیمت کمتری آن را به فروش بگذارید! 🔹دقیقا در نقطه مقابل شهرِ مسجد محورِ سنتی که دال مرکزی آن، مفهوم معنویت و عبودیت بود. شهری که گرچه در آن نیز همچون شهر معاصر، فراغت و لذت جاری بود اما فراغت و لذتی که در بستری کل‌نگر و نه سکولار، در طول عبودیت، معنویت و کرامت انسان تعریف می‌‌شد و نه در عرض آن و بلکه رقیب آن. فاصله آن شهر تا این شهر به اندازه فاصله شهر/معنویت تا شهر/ثروت و شهر/فراغت است و بلکه به اندازه فاصله اقتصاد کوثری و  "إِنَّا أَعْطَيْنَاكَ الْكَوْثَر" تا اقتصاد تکاثری و "أَلْهَاكُمُ التَّكَاثُر" است‌. اقتصادی که اقتضائش سلبریتی پروری برای گردش هرچه بیشتر سرمایه است. آری اگر عمیق‌تر بنگریم، مفهوم مصرف‌گرایی که ترجیع‌بند مثنوی نظام سرمایه‌داری است صرفا در مصرف کالا و خدمات منحصر نمی‌شود و دامنه آن، مصرف هرچیز ارزشمندی حتی وقت انسانها را نیز شامل می‌شود. در چنین سبک زندگی، اقتصاد آزاد برای رفع احتیاج بازار نیست، بلکه برای ایجاد بازار احتیاج است، حتی بازار احتیاج کاذب برای دیدن چندثانیه‌ایِ یک سلبریتیِ سرمایه‌زا به قیمت مصرف بیهوده عمر و وقت انسانها! @baladetayyeb

از سرطان جدیدی که اخیرا در کلانشهرها در حال شیوع است چقدر اطلاع دارید؟! این ویدئوی کوتاه را ملاحظه بفرمایید. مدت زمان: ۱ دقیقه و ۴۰ ثانیه @baladetayyeb

به اسم مردم و به کام سرمایه داران 🔹از مقایسه دو نمودار میله‌ای و دایره‌ای در تصویر فوق که مربوط به سه ماهه اول امسال است چه نتیجه‌ای حاصل می‌شود؟ طبق نمودار میله‌ای، بیشترین مصوبات کمیسیون ماده ۵ در شهر تهران مربوط به مناطق بالاشهر و به ویژه منطقه ۱ (یعنی مرفه نشین ترین منطقه تهران) بوده است. جالب آنکه طبق نمودار دایره‌ای هم، بیشتر مصوبات (بیش از ۸۵ درصد مصوبات) مربوط به مصوبات موردی بوده است و نه موضوعی و یا موضعی. یعنی مصوباتی که طبق آن، مثلا فلان ملک به صورت موردی مجوز فلان طبقه مازاد و فلان درصد تراکم مازاد را دریافت می‌کند. 🔹خب معنایش چیست؟ معنایش این است که برخلاف ادعای دائمی شهردار محترم تهران مبنی بر اینکه با مصوبات کمیسیون ماده ۵ در حال راه انداختن کار مردم هستند، فی الواقع در حال راه انداختن کار سرمایه‌داران از یک سو و درآمد‌زایی از طریق شهر فروشی و تراکم فروشی از سوی دیگر هستند! وگرنه هیچ دلیل دیگری ندارد که اغلب مصوبات مربوط به منطقه ۱ و آن هم به صورت موردی و نه موضوعی باشد. انشاالله با همین دست فرمان و با همین نوع راه انداختن کار سرمایه داران، به زودی شعار شهرداری مبنی بر "تهران کلانشهر الگوی جهان اسلام" محقق خواهد شد! @baladetayyeb

معماری‌‌های عریان و آرامش‌زدا و افزایش اختلافات خانوادگی! 🔹 مرحوم آیت الله حائری شیرازی: وقتی شلوار، چاقی و لاغری و برجستگی‌های بدن را کامل نشان بدهد، این کاسیاتٌ عاریاتٌ (یعنی پوشیدگانی که در واقع برهنه‌اند) می‌شود‌. کاسیات عاریات معنایش فقط این نیست که لباس توری می‌پوشد و بدنش از زیر آن پیداست؛ ممکن است بدن از زیر لباس پیدا نباشد، اما حجمش و وضعش پیدا باشد. فلسفۀ پوشیدن لباس چه بود؟ برای «ستر» بود. درست است؟ خب این چه ستری شد؟! 🔹از منابع دینی چنین استنتاج می‌شود که علاوه بر البسه، ابنیه هم باید همچون لباس، قابلیت ستر و پوشانندگی داشته باشند؛ تا جایی که اگر معماری مسکن، پوشاننده نباشد اساسا نمی‌تواند حامل ویژگی سَکَن و آرامش باشد و فی‌الواقع، چنین خانه‌ای دیگر مسکن (به معنای محل سکون و آرامش) نیست. از دلایل افزایش اختلافات خانوادگی و افزایش نرخ طلاق و ...همین معماری‌های آرامش‌زدا هستند که دیگر نمی‌توانند محملی برای آرامش ساکنان خانه باشند. شاید در نگاه دقیقتر بتوان چنین گفت که آپارتمانهای عریان و فاقد حریم امروزی هم به نوعی مشمول واژه کاسیاتٌ عاریاتٌ هستند‌؛ مسکن‌هایی که دیگر مسکن نیستند، به سیاق لباسهایی که دیگر لباس نیستند! این ویدئوی کوتاه را ملاحظه بفرمایید. @baladetayyeb

شهر سکولار 🔹 اخیرا در مسابقات کشتی آلمان سه مسلمان مهاجر به دلیل امتناع از دست دادن با داوران زن، از طرف فدراسیون آلمان محروم شدند؛ با این ادعا که کشتی ورزشی اخلاقی است و ما متأسفیم که این مسلمانان به داور زن احترام نگذاشتند! لیکن برخی کشتی گیران ما در همین مسابقات جهانی اخیر (که حتی صفحه اینستاگرام اتحادیه جهانی کشتی نیز تیم ما را با مداحیِ "حیدر، فاتح خیبر" معرفی کرد) در همان حال که روی لباسشان اسامی مبارکی همچون علی(ع) نقش بسته بود ابایی از دست دادن با داور زن نداشتند. 🔹 سکولاریسم با دین زدایی از عرصه‌های مختلف اجتماعی و اقتصادی و ورزشی و ..‌‌.، از دین برایمان کاریکاتوری باقی گذاشته که صرفا محدود به برخی عرصه‌های فردی ارتباط ما با خدا شده است؛ مثل اینکه چطور نماز بخوانیم یا روزه بگیریم؛ ولی چنین کاریکاتوری حق ورود به هیچ عرصه عمومی ندارد؛ چه ورزشی، چه اقتصادی و چه حتی شهری و شهرسازی. 🔹 از نشانه‌های بروز شهر سکولار در ایران، راندن ابنیه مذهبی از متن شهر به حاشیه محلات بود که از اواسط قاجار نمایان شد؛ جایی که در میدان توپخانه تهران (تصویر فوق) برخلاف سنت همیشگی ما و برای اولین بار، هیچ کدام از بدنه‌ها به ابنیه مذهبی اختصاص نیافت. بلدیه، نظمیه، بانک شاهی و تلگرافخانه، چهار بدنه این میدان بودند که با حذف مساجد و ابنیه مذهبی، آنها را به کنج محلات راندند تا زین پس، شهرها را با علم سکولار اداره کنیم و نه با عقل دین‌مدار. سکولاریسمی که حالا چنان در باورهایمان ریشه دوانده که دیگر حتی پهلوان‌هایمان هم یاعلی‌گویان، ابایی از دست دادن با زنان ندارند! @baladetayyeb

توضیحات مهم دکتر منان رئیسی (مدیر پژوهشکده معماری و شهرسازی اسلامی) درباره ادعای مصرف کمتر آب در آپارتمان در مقایسه با خانه‌های ویلایی @baladetayyeb

#بانکها_غلط_میکنند این کلیپ ها خیلی خوبه کوتاه و گویا ♨️ اقْتِصادِفَرهَنگی: 🇮🇷 💠 @h_abasifar