#قصه_دلبری♥️ #قسمت_پنجاه_و_نهم از نظر جسمی خیلی ضعیف شده بودم.زیاد پیش می‌آمد که باید سرم میزدم.من را میبرد درمانگاه نزدیک خانمان.میگفتند فقط خانم ها می‌توانند همراه باشند،درمانگاه سپاه بود و زنانه مردانه جدا. راه نمی‌دادند بیاید داخل.کل کل میکرد داد و فریاد راه مینداخت.بهش می‌گفتم حالا تو بیای تو این سرم زودتر تموم میشه.میگفت نمیتونم یه ساعت بدون تو سر کنم. آنقدر با پرستار ها بحث کرده بود که هروقت می‌رفتیم آنجا اجازه میدادن بیاید داخل.هر روز صبح قبل از رفتن سر کار یک لیوان شربت عسل درست میکرد و می‌گذاشت کنار تخت و میرفت. برایم سوال بود که این آدم درمأموریت هایش چطور دوام می‌آورد از بس که بند من بود.درمهمانی ها که میرفتیم ،چون زنانه مردانه جدا بود،همش پیام میداد یا تک زنگ میزد.یا جایی مینشست که بتواند من را ببیند.با ایما و اشاره بهم می‌گفت که کجا بشینم و با کی دوست شوم. گاهی آنقدر تک زنگ و پیام هایش زیاد میشد که حاوی جمع خنده ام می گرفت. ادامه دارد... #قصہ_دلبرے ❤️ روایت زندگے شهید محمد حسین محمد خانے🥀 بہ روایت همسر ✍️ و قلم محمد علی جعفری 『 ʝoiη↓✨ ↳•❥|@dadash_ahmad

#قصه_دلبری♥️ #قسمت_شصت نمیدانستم‌ چه نقشه ای در سرش دارد.کای آسمان ریسمان به هم بافت که داعش سوریه را اشغال کرده و دارد یکی یکی یاران و اصحاب اهل بیت را نقش قبر میکنند و میخواهد حرم را ویران کند.با آب و تاب هم تعریف می کرد.خوب که تنورش داغ شد ،در یک جمله گفت من هم میخواهم برم.نه گذاشتم و نه برداشتم بی معطلی گفتم خب برو.فقط پرسیدم چند روز طول می کشه گفت نهایتاً ۴۵روز. از بس که شوق و ذوق داشت،من هم به وجد آمده بودم.دور خانه راه افتاده بودم ،مثله کمیته جستجوی مفقودین دنبال خوراکی میگشتم.هرچه دمه دستم میرسید،در کوله اش جاساز میکردم از نان خشک و نبات و حاجی بادام و شیرینی یزدی گرفته ؛تا پاستیل و نسکافه. تازه مادرم هم چیز هایی به زور جا میداد.پسته و نبات ها را لابه لای لباس ها پیچید و خندید. ذکر خیره چندتا از رفقایش را کشید وسط و گفت با هم این هارو میخوریم.یکی را مسخره کرد که هرچی بزاری جلوش مثله لودر می‌بلعه. دستش را گرفتم و نگاهش کردم،چشمانش از خوشحالی برق میزد.با شوخی و خنده بهش گفتم طوری داری با ولع جمع میکنی که داره به سوریه حسودیم میشه.وقتی آمد لباس های نظامی اش و پوتینش را بگزارد داخل کوله،سیع کردم کمی حالت اعتراض به خودم بگیرم.بهش گفتم اونجا خیلی خوش میگذره یا اینجا خیلی بد گذشته که اینقدر ذوق مرگی؟؟؟. ادامه دارد... #قصہ_دلبرے ❤️ روایت زندگے شهید محمد حسین محمد خانے🥀 بہ روایت همسر ✍️ و قلم محمد علی جعفری 『 ʝoiη↓✨ ↳•❥|@dadash_ahmad

#قصه_دلبری♥️ #قسمت_شصت_و_یکم انگشتانم را فشار داد و شروع کرد به خواندن: ما بی خیال مرقد زینب نمی‌شویم روی تمام سینه زنانت حساب کن تا اعزامش چند روزی بیشتر طول نکشید.یک روز خبر داد که باید کم کم باره و بنه اش را ببندد.همان روز هم بهش خبر دادند که زود خودش را برساند فرودگاه. هیچ وقت ندیده بودم نماز صبحش را اینطوری بخواند، چیزی شبیه به کلاغ پر. بهش گفتم خب حالا تو هم نترس جا نمیمونی. فقط یادم هست مرتب می‌پرسیدم کی برمیگردی ؟چند روز میشه؟ نری یادت بره اینجا زنی هم داشتی ها. دلم میخواست همراهش میرفتم تا پای پرواز ولی جلوی همکارانش خجالت می‌کشیدم.خداحافظی کرد و رفت.دلم نمی‌آمد در را پشت سرش ببندم.نمیخواستم باور کنم که رفته.خنده روی صورتم خشکید.هنوز هیچی نشده دلم برایش تنگ شد.برای خنده هایش برای دیوانه بازی هایش برای گریه هایش برای روضه خواندن هایش. صدای زنگ موبایلم بلند شد.محمد حسین بود.بنظرم هنوز به نگهبانی شهرک نرسیده بود. تا جواب دادم گفت دلم برات تنگ شده.تا برسد فرودگاه چند دفعه زنگ زد.حتی تا پای پرواز که گفت الان دیگه گوشی رو خاموش میکنم.میگفت میخوام تا آخرین لحظه باهات حرف بزنم.من هم دلم میخواست با او حرف بزنم.شده بودم مثل آنهایی که در دوران نامزدی،در حرف زدن سیری ندارند.میترسیدم به این زودی ها صدایش را نشنوم. ادامه دارد... #قصہ_دلبرے ❤️ روایت زندگے شهید محمد حسین محمد خانے🥀 بہ روایت همسر ✍️ و قلم محمد علی جعفری 『 ʝoiη↓✨ ↳•❥|@dadash_ahmad

#قصه_دلبری♥️ #قسمت_شصت_و_دوم دلم نیامد گوشی را قطع کنم،گذاشتم خودش قطع کند.انگار دستی از داخل صفحه گوشی پاک هایم را محکم چسبیده بود.زل زده بودم به اسمش. شب اولی که نبود،دلم میخواست باشد و خروپف کند.نمیگذاشتم بخوابد،اول من باید خوابم میبرد بعد او.حتی شب هایی که خسته و کوفته از مأموریت برمیگشت. تا صبح مدام گوشی ام را نگاه می‌کردم.نکند خاموش شود یا در خانه آپارتمانی در دسترس نباشم.مرتب از این پهلو به آن پهلو میشدم.صلح از دمشق زنگ زد.کددار صحبت میکرد و نمی‌فهمیدم منظورش چیست.خیلی تلگرافی حرف می‌زد.آنتن نمی‌داد.خیلی قطع و وصل شد.بدی اش این بود که باید چشم انتظار می نشستم تا دوباره خودش زنگ بزند. بعضی وقت ها باید چند بار زنگ می‌زدیم تا بتوانیم یک دل سیر حرف بزنیم.بعد از بیست دقیقه قطع میشد.باید دوباره زنگ میزد.روز هایی میشد که سه چهارتا بیست دقیقه ای حرف هایمان طول می‌کشید. اوایل گاهی با وایبر و واتساپ پیامکی رد و بدل میکردیم.تلگرام که آمد خیلی بهتر شد.حرف هایمان را ضبط شده میفرستادیم برای هم.این طوری بیشتر صدای هم را می‌شنیدیم و بهتر میشد احساسات را به هم نشان دهیم.۴۵روز سفر اولش شد ۶۵روز.دندان هایش پوسیده بود.رفتیم پیش دایی اش دندانپزشکی.گفت چرا مسواک نمیزنی.گفت: ادامه دارد... #قصہ_دلبرے ❤️ روایت زندگے شهید محمد حسین محمد خانے🥀 بہ روایت همسر ✍️ و قلم محمد علی جعفری 『 ʝoiη↓✨ ↳•❥|@dadash_ahmad

#قصه_دلبری♥️ #قسمت_شصت_و_سوم :جایی که ما هستیم آب برای خوردن پیدا نمیشه ،آن وقت توقع دارید مسواک بزنم. اگر خواهر یا برادرم یا دوستان از طمع و مزه غذایی که خوششان نیامد و ناز میکردند،میگفت ناشکری نکنین،مردم اونجا توی وظعیت سختی زندگی میکنن. بعد از سفر اول بعضی ها از او می‌پرسیدند تو هم قسی القلب شدی و آدم کشتی.میگفت چه ربطی به قساوت قلب داره.کسی که به بخواد به حرم حضرت تجاور کنه همون بهتر که کشته بشه.میپرسیدند چند نفر رو کشتی؟میگفت ما که نمیکشیم،ما برای آموزش میریم.اینکه داشت از حریم آل الله دفاع میکرد و کم کم به آرزو هایش می‌رسید خیلی برایش لذت بخش بود. خیلی عاطفی بود.بعضی وقت ها می‌گفتم اگه تو نویسنده بشی کتابات پر فروش میشن. با اینکه ادبیات نخونده بود ولی دست به قلمش عالی بود. یکسری شعر گفته بود.اگر شعر و نوشته های دوران دانشجویی اش را جمع میکرد الان یک کتاب داشت.خیلی دلنوشته مینوشت.میگفتم :هیف که نوشته هاتو جمع نمیکنی وگرنه وقتی شهید بشی توی قد و قواره آوینی شناخته میشی. هردفعه توی وسایل شخصی اش دوتا از عکس های من را باخودش میبرد.یکی پرسنلی یکی هم خودش چاپ کرده بود.در مأموریت آخری ،با گوشی از عکس هایم عکس گرفت و با تلگرام فرستاد.گفتم چرا برای خودم فرستادی.گفت میخوام رو گوشی هم داشته باشم. ادامه دارد... #قصہ_دلبرے ❤️ روایت زندگے شهید محمد حسین محمد خانے🥀 بہ روایت همسر ✍️ و قلم محمد علی جعفری 『 ʝoiη↓✨ ↳•❥|@dadash_ahmad

#قصه_دلبری♥️ #قسمت_شصت_و_چهار هر موقع بی مقدمه یا بد موقع پیام میداد،میفهمیدم سرش شلوغ است. گوشی از دستم جدا نمیشد،۲۴ساعته نگاهم به صفحه اش بود،مثل معتاد ها. هرچند دقیقه یک بار تلگرام را نگاه می‌کردم ببینم وصل شده یا نه. زیاد از من عکس و فیلم می‌گرفت.خیلی هایش را که اصلا متوجه نمیشدم. یک دفعه برایم می‌فرستاد.عکس سفر هایمان را می‌فرستاد که یادش بخیر،پارسال همین موقع. فکر اینکه به چه راهی و برای چه کاری رفته است،مرا آرام و دوری را برایم تحمل پذیر میکرد. گاهی به او می‌گفتم:شاید تو و دیگران فکر کنید الان خونه پدرم هستم و خیلی خوش میگذره،ولی اینطور نیست.هیچ جا خونه خود آدم نمیشه،دلتنگی هم چیزیه که تمومی نداره.گرفتاری شیرینی بود. هیچ وقت از کارش نمی‌گفت.درخانه هم همینطور.خیلی که سماجت می‌کردم چیز هایی می‌گفت و سفارش می‌کرد به کسی چیزی نگو.حتی پدر مادرت. البته بعداً رگ خوابش دستم آمد.کلکی سوار کردم.بعضی اطلاعات را که لو میداد خودم را طبیعی جلوه میدادم و متوجه نمیشد روحم در حال ملّق زدن هست. با این ترفند خیلی چیز ها دستم می‌آمد.حتی در مهمانی هایی که با خانواده های همکارانش دور هم بودیم،باز لام تا کام حرفی نمیزد.میدانستم اگر کلمه ای درز کند،سریع به گوش همش می‌رسد و تهش بر میگردد به خودم. ادامه دارد... #قصہ_دلبرے ❤️ روایت زندگے شهید محمد حسین محمد خانے🥀 بہ روایت همسر ✍️ و قلم محمد علی جعفری 『 ʝoiη↓✨ ↳•❥|@dadash_ahmad

#قصه_دلبری♥️ #قسمت_شصت_و_پنجم کار حضرت فیل بود این حرف ها را در دلم بند کنم،اما به سختی اش می ارزید.میگفت افغانستانی ها شیعه واقعی هستند.و از مردانگی هایشان تعریف میکرد.از لا به لای صحبت هایش دستگیرم میشد پاکستانی ها و عراقی ها خیلی دوستش دارند.برایش نامه نوشته بودند، عطر تسبیح و انگشتر بهش هدیه داده بودند.خودش هم اگر در محرم صفر مأموریت می‌رفت.یک عالمه کتیبه و پرچم و اینطور چیز ها می‌خرید و می‌برد.میگفت حتی سنی ها هم با ما اونجا عزاداری میکنن.یا می‌گفت من عربی خوندم و با من سینه زدن.جو هیأت خیلی بهش چسبیده بود.از این روحیه اش خیلی خوشم می آمد که در هر موقعیتی برای خودش هیأت راه می انداخت. کم می‌خوابید من هم شب ها بیدار بودم.اگر می‌دانستم مثلا برای کاری رفته تا برگردد،بیدار می‌ماندم تا از نتیجه کارش مطلع شوم.وقتی می‌گفت میخوایم بریم یه کاری بکنیم و برگردین.،میدانستم که یعنی در تدارکات عملیات هستند.زمانی که برای عملیات میرفتند،پیش می آمد تا ۴۸ساعت هیچ خبری نداشتم . یکدفعه که دیر آنلاین شد،شاکی شدم که چرا در دسترس نیستی.دلم هزار راه رفت.نوشت،گیر افتاده بودم.بعد از شهادتش فهمیدم که در محاصره افتاده بودند.فکر میکردم لنگ لوازم شده است.یادم نمی‌رود که نوشت تایم من با تایم هیأت رفتن تو یکی شده،اونجا رفتی برای منم دعا کن. ادامه دارد... #قصہ_دلبرے ❤️ روایت زندگے شهید محمد حسین محمد خانے🥀 بہ روایت همسر ✍️ و قلم محمد علی جعفری 『 ʝoiη↓✨ ↳•❥|@dadash_ahmad

#قصه_دلبری♥️ #قسمت_شصت_و_ششم گاهی که سرش خلوت میشد،طولانی با هم چت میکردیم.میگفت اونجا اگه اخلاص داشته باشی کار یه دفعه انجام میشه.پرسیدم چطور مگه.گفت اون طرف یه عالمه آدم بودن و ما اینطرف ده نفر ولی خدا و امام زمان جوری رقم زدن که قضیه جمع شد.بعد نوشت خیلی سخته اون لحظات.وقتی طرف میخواد شهید بشه خدا ازش می‌پرسه ببرمت یا نبرمت؟کنده میشی از دنیا؟اون وقته که تمام لحظات شیرین زندگیت مثل فیلم از جلوی چشمات رد میشه. متوجه منظورش نمی‌شدم.گفت وقتی از زن و بچت بگذری و جونت رو بگیری کف دستت دیگه حله.ماه رمضان پارسال تلویزیون فیلمی را از جنگ ۳۳روزه پخش میکرد. در آشپزخانه دستم بند بود که صدا زد بیا باهات کار دارم.گفتم چیکار داری.گفت اینکه میگی کندن رو درک نمیکنی اینجا معلومه.سکانسی بود که یک رزمنده لبنانی میخواست برود برای عملیات استشهادی.اطرافش را اسرائیلی ها گرفته بودند.خانمش باردار بود و آن لحظات می آمد جلوی چشمانش.وقتی خواست ضامن را بکشد دستش میلرزید. تازه بعد از آن، مأموریت رفتنش برایم ترسناک شده بود.ولی باز با خودم میگفتم اگه رفتنی باشه میره اگه موندنی باشه میمونه.به تحلیل آقای پناهیان که رجوع میکردم که «تا پیمونت پر نشه تورا نمیبرند». این جمله افکارم را راحت میکرد.شنیده بودم جهاد باعث مرگ نمیشود و باید پیمانه عمرت پر شود،اگر زمانش برسد هرکجا باشی تمام میشود. اولین بار که رفته بود خط مقدم،روی پایش بند نبود. ادامه دارد... #قصہ_دلبرے ❤️ روایت زندگے شهید محمد حسین محمد خانے🥀 بہ روایت همسر ✍️ و قلم محمد علی جعفری 『 ʝoiη↓✨ ↳•❥|@dadash_ahmad

#قصه_دلبری♥️ #قسمت_شصت_و_هفتم می‌گفت من رو هم بازی دادن.متوجه نشدم چه میگویید.بعد که آمد و توضیح داد که چه گذشته،تازه ترس افتاد به جونم میخواستم بگویم نرو،نیازی به قهر و دعوا هم نبود.میتوانستم با زبان خوش از رفتن منصرفش کنم.باز حرف های آقای پناهیان تسکینم میداد.میگفت مادری تنها پسرش میخواست بره جبهه،بزور راضی میشه.وقتی پسرش دفعه اول اعزام میشه و برمیگرده دیگه اجازه نمیده بره.یه روز پسر میره برای خرید نون،ماشین میزنه بهش و کشته میشه.این نکته آقای پناهیان در گوشم بود،با خودم میگفتم اگه پیمونه عمرش پر بشه و با مریضی یا تصادف و اینا بره،من مانع رفتن هستم.از اول قول دادم مانع نشم. وقتی از سوریه برمیگشت بهش میگفتم حاجی گیرینف شدی،هنوز لیاقت شهادت رو پیدا نکردی☺️. در جوابم فقط می‌خندید.این اواخر دوتا پلاک می‌انداخت گردنش.میگفتم فکر میکنی اگه دوتا پلاک بندازی زودتر شهید میشی.میلی به شهادتش نداشتم ،بیشتر قصد سر به سر گذاشتنش را داشتم.میگفت بابا این پلاکا هر کدوم مال یه مأموریته. تمام مدت مأموریتش خانه پدرم بودم و آنها باید اخم و تخم هایم را به جان می‌خریدند. دلم از جای دیگر پر بود،غرش را سر آنها میزدم.مثل بچه ها که بهانه مادرشان را میگیرند،احساس دلتنگی میکردم.پدرم از بیرون زنگ میزد خانه که اگه کسی چیزی نیاز داره براش بخرم.بعد می‌گفت گوشی رو بدید به مرجان وقتی ازم میپرسید سفارشی چیزی نداری ،میگفتم... ادامه دارد ... #قصہ_دلبرے ❤️ روایت زندگے شهید محمد حسین محمد خانے🥀 بہ روایت همسر ✍️ و قلم محمد علی جعفری 『 ʝoiη↓✨ ↳•❥|@dadash_ahmad

#قصه_دلبری♥️ #قسمت_شصت_و_هشتم همه چیز دارم ،فقط محمدحسین اینجا نیست.اگه میتونی اونو برام بیار.نه که بخوام خودمو لوس کنم،جدی می‌گفتم.پدرم میخندید و دلداری ام می داد. بعد ها که پدر و مادرم در لفافه معترض شدن که یا زمانهای مأموریتت رو کمتر کن یا دست همسرت رو بگیر با خودت ببر.خیلی خونسرد گفت با نرفتنم مشکلی ندارم،ولی اونوقت شما میتونید جواب حضرت زهرا رو بدید.پدرم ساکت شد مادرم هم نتوانست خودش را کنترل کند زد زیر گریه. شرایطی نبود که مرا با خودش ببرد.به قول خودش در آن بیابان مرا کجا میبرد.البته هر وقت از آنجا پیام می‌فرستاد یا تماس می‌گرفت،میگفت تنها مشکل اینجا نبودن توئه.همه سختی ها رو میشه تحمل کرد الا دوری تو.نمیدانم به دلیل وضعیت کاری بود یا چیز دیگر ،ولی هر دفعه تأکید می کرد کسی از ارتباطمون بو نبره. فقط مادرم خبر داشت. روزهایی که نبود میشمردم همه می‌دانستند دقیقا حساب روز ها و ساعت های نبودنش را دارم.یک دفعه خانمی از مادر شوهرم پرسید چند روزه رفتن ایشان گفتند بیست و پنج روز.گفتم یه روز کم گفتین.پرسید چطور مگه.گفتمذماه قبل ۳۱روزه بود.اطرافیانم تعجب می کردند که تو چطور متوجه میشی محمدحسین پشت دره؟؟؟ می‌گفتم از در آسانسور.در آن را ول می‌کرد .عادت کرده بودم به صدای محکم بهم خوردنش. یک دفعه تصمیم گرفت مو بکارد.رفت دنبال کلینیک خوب و مطمئن. ادامه دارد... #قصہ_دلبرے ❤️ روایت زندگے شهید محمد حسین محمد خانے🥀 بہ روایت همسر ✍️ و قلم محمد علی جعفری 『 ʝoiη↓✨ ↳•❥|@dadash_ahmad

💔🥀

.•°🌿🕊°•. سرزینب‌بہ‌سلامٺ‌ سرنوڪر‌بہ‌"فلڪ" . . '¡) #رهبرانه #استوری