🔰كودكان امروز بزرگان فردا 🌷حـضـرت #امام_حسن مجتبى (ع ) هر از گاهى ،فرزندان را دور خود جمع مى كرد و آنان را #نصيحت مـى نـمـود. 👈روزى فـرزنـدان خـود و فرزندان برادرش را فرا خواند. #كودكان قبل از شرفياب شدن بـه حضورامام , نمى دانستند ايشان به چه قصدى آنها را دعوت كرده است , ولى خوشحال بودند كه هر وقت نزد امام مى روند, با دست پربازمى گردند. 🌷همه كودكان كه دور امام (ع ) گرد آمدند, امام (ع ) فرمود: 👈همه شما, كودكان امروز هستيد و اميد مـى رود كـه بـزرگان اجتماع فردا نيز باشيد, پس #دانش بياموزيد و در كسب #علم كوشش كنيد. ☺️بحارالانوار، ج 2، ص 152. https://eitaa.com/dastan_latifeh

🔰بايد های #تحصيل #علم ⬅️🔴 #غزالي و راهزنان 🔴➡️ (غزالي) دانشمند شهير اسلامي، اهل طوس بود (طوس قريه اي است در نزديكي مشهد). در آن وقت؛ يعني در حدود قرن پنجم هجري، نيشابور مركز و سواد اعظم آن ناحيه بود و دارالعلم محسوب مي شد. طلاب علم در آن نواحي براي تحصيل و #درس خواندن به نيشابور مي آمدند. غزالي نيز طبق معمول به نيشابور و گرگان آمد و سالها از محضر اساتيد و فضلا با حرص و ولع زياد كسب فضل نمود. و براي آن كه معلوماتش فراموش نشود و خوشه هايي كه چيده از دستش نرود، آنها را مرتب مي نوشت و جزوه مي كرد. آن #جزوه ها را كه محصول سال ها زحمتش بود، مثل جان شيرين دوست مي داشت. بعد از سال ها، عازم بازگشت به وطن شد. جزوه ها را مرتب كرده در توبره اي پيچيد و با قافله به طرف #وطن روانه شد. از قضا قافله با يك عده دزد و راهزن برخورد. دزدان جلو قافله را گرفتند و آنچه مال و خواسته يافت مي شد، يكي يكي جمع كردند. نوبت به غزالي و اثاث غزالي رسيد. همين كه دست دزدان به طرف آن توبره رفت، غزالي شروع به #التماس و زاري كرد و گفت: غير از اين، هرچه دارم ببريد و اين يكي را به من واگذاريد. دزدها خيال كردند كه حتما در داخل اين بسته متاع گران قيمتي است. بسته را باز كردند. جز مشتي #كاغذ سياه شده چيزي نديدند. گفتند: اينها چيست و به چه درد مي خورد؟ غزالي گفت: هرچه هست به درد شما نمي خورد، ولي به درد من مي خورد. به چه درد تو مي خورد؟ اينها ثمره چند سال تحصيل من است. اگر اينها را از من بگيريد، معلوماتم تباه مي شود و سالها زحمتم در راه تحصيل علم به هدر مي رود. راستي معلومات تو همين است كه در اينجاست؟ بلي. علمي كه جايش توي بقچه و قابل دزديدن باشد، آن #علم نيست، برو فكري به حال خود بكن. اين گفته ساده عاميانه، تكاني به روحيه مستعد و #هوشيار غزالي داد. او كه تا آن روز فقط فكر مي كرد كه طوطي وار از استاد بشنود و در دفاتر ضبط كند، بعد از آن در فكر افتاد كه #كوشش كند تا مغز و دماغ خود را با #تفكر پرورش دهد و بيشتر فكر كند و تحقيق نمايد و مطالب مفيد را در دفتر ذهن خود بسپارد. غزالي مي گويد: (من بهترين #پندها را كه #راهنماي زندگي فكري من شد، از زبان يك #دزد راهزن شنيدم) 📚 #احسن_القصص📚 قصه‌های زیبای معنوی https://eitaa.com/dastan_latifeh

🔰گفتگوي #بهلول با #جنيد_بغدادي 👈روزي جنيد بغدادي با مريدان خود به قصد سفر از بغداد بيرون رفت، و در بين راه از بهلول سراغ گرفتند گفتند: مردي ديوانه است گفت نشاني او را به من بدهيد كه با او حرف دارم. بهلول را در صحرايي يافتند. جنيد پيش رفت سلام كرد. بهلول پرسيد كيستي؟ پاسخ داد: شيخ جنيد بغدادي بهلول گفت: تويي شيخ بغداد كه مردم را #ارشاد مي‌كني؟ گفت: آري بهلول پرسيد: وقتي گرسنه شدي و مي‌خواهي #طعام بخوري چه مي‌‌‌‌‌‌‌‌كني؟ شيخ گفت: اول #بسم الله مي‌گويم، سپس از پيش خود مي‌خورم و لقمه كوچك برمي‌دارم به طرف راست دهان مي‌گذارم، آهسته مي‌‌‌جوم ،به لقمه‌ي ديگران نظر نمي‌كنم، در وقت #خوردن بدون #ياد_خدا نيستم با هر لقمه كه مي‌خورم حمد خدا را مي‌گويم، و در اول و آخر غذا دستهايم را مي‌شويم. بهلول روي گردانيد وگفت: تو پير و مرشد مردمي و طعام خوردن نمي‌داني؟ سپس به راه افتاد. مريدان گفتند: يا شيخ او ديوانه است گفت: حرف راست ودرست را از ديوانگان بايد شنيد. و به دنبال بهلول رفت. بهلول پرسيد كيستي؟ گفت: جنيد بغدادي كه طعام خوردن خود نمي‌داند. پرسيد آيا #سخن گفتن مي‌داني؟ گفت: سخن به اندازه مي‌گويم؛ به قدر درك مخاطب مي‌گويم؛ خلق را به خدا و رسول خدا مي‌خوانم، و آن قدر سخن نمي‌گويم كه مخاطبين ناراحت شوند، ودقايق #علم ظاهر و باطن را مراعات مي‌كنم. بهلول گفت: برو كه سخن گفتن هم نمي‌داني وحركت كرد شيخ دوباره درپي‌اش روان شد. بهلول پرسيد كيستي؟ گفت: جنيد بغدادي كه طعام خوردن و سخن گفتن خود نمي‌داند. بهلول گفت: آيا خفتن را بلد هستي؟ شيخ گفت: وقتي نماز و ذكرها را به انجام رساندم #لباس #خواب مي‌پوشم و آنچه #آداب خفتن از پيامبر ـ صلّي الله عليه و آله ـ رسيده به جاي مي‌آورم. بهلول گفت: خفتن را هم نمي‌داني. خواست دور شود كه شيخ دامنش را گرفت و گفت به خاطر خدا مرا بياموز. بهلول گفت: آنچه گفتي فرع است واصل در طعام آن است كه لقمه، #حلال باشد، و اگر نه لقمه حرام را با هر آداب و رسومي كه تناول كني باعث سياهي #قلب مي‌شود؛ و اما سخن گفتن ، بايد براي خوشنودي #خدا باشد كه اگر براي طلب دنيا باشد #خاموشي بهتر از سخن گفتن است و اما خفتن. بايد كه در وقت خفتن، دل از بغض و #كينه و #حسد و غيره خالي باشد ودر حال #ذكر حق باشي تا خواب روي. علي اكبر رباني، داستانهايي از بهلول عاقل، ص 79 https://eitaa.com/dastan_latifeh