نمازمیرزا جوادآقا طهرانی مرحوم آیت الله میرزا جواد آقا تهرانی، جبهه زیاد تشریف می‌آوردند، شبی که برای سخنرانی به تیپ امام جواد (ع) آمده بودند؛ موقع نماز که شد، قبول نمی‌کردند امام جماعت باشند، خیلی اصرار کردیم که دلمان می‌خواهد یک نماز به امامت شما بخوانیم اما قبول نمی‌کردند. شهیدبرونسی عرض کرد: حاج آقا جلو بایستید، ایشان فرموند: اگر شما دستور دهید ، می روم، شهید برونسی گفت: من کوچک‌تر از آنم که دستور بدهم، از شما خواهش می‌کنم فرمودند: نه خواهش شما را نمی‌پذیرم. بچه‌ها به برونسی گفتند بگو دستور می‌دهم تا ما به آرزویمان برسیم، شهید برونسی به ناچار با خنده گفت: حاج آقا دستور می‌دهم شما بایستید جلو! میرزا جواد آقا فرمودند: چشم فرمانده عزیزم! نماز با سوز و حال عجیبی همراه با اشک خوانده شد بعد از نماز با چشمان اشک‌آلود خطاب به شهید برونسی فرمودند: مرا فراموش نکنی! جواد را فراموش نکنی! شهید برونسی ایشان را در آغوش گرفت و گفت: حاج آقا شما کجا و ما کجا؟ شما باید به فکر ما یاشید و ما را فراموش نکنید! میرزا متواضعانه فرمودند: تعارفات را کنار بگذارید، فقط من این خواهش را دارم که جواد یادتان نرود؟! حتما مرا شفاعت کن.             •┈••✾❀✾••┈• #خاطرات @defae_moghadas 🍂

🍂 🔻 مردی که خواب نمی‌دید/ ۸۰ خاطرات مهندس اسداله خالدی نوشته داود بختیاری ┄┅┅┅┅❀🧿❀┅┅┅┅┄ پنج قاشق پلو و خورشت قبراق، سرحالم کرده است. جز این که دست هایم می‌لرزد و چشم‌هایم تار می‌بیند اما حافظه ام تکه هایی از خاطرات دور را سیاه و سفید به ذهنم بر می‌گرداند. تظاهرات جلو دانشگاه تهران ... تیراندازی گاردی‌ها ... شب بیست و دوم بهمن . خانه خیابان میامی ... دانشکده افسری .... درگیری با منافقین ... روز ورود امام ... گذشتن امام از جلوی خیابان میامی ... ترس از ترور امام ... عجب روزهایی بود ... عجب روزهایی بود ... همه جا را فساد گرفته بود از در و دیوارها غصه می‌بارید. از زمین و آسمان همین جور باید همه چیز از سر نو آغاز می‌شد. دیگر بوی گندیده‌گی را نمی‌شد تحمل کرد. برای پاک کردنش یک دسته و یک گروه کافی نبود. خون می‌خواست تا روی سیاهی را بپوشاند. آن حالت بحرانی هجوم آورده بود. با حرص و ولع شب نامه ها و اعلامیه‌ها را می‌خواندم. بیشتر خبرها از سفاکی‌های شاه و اطرافیانش بود. خبر از زندانی‌های سیاسی خبر از اعدام‌های پی درپی در سیاهی شب و بیابان‌های اطراف شهر تو تمام شهر پر بود. سربازان مسلح با یک نگاه آدم را دستگیر می‌کردند به اسم شورشی. باتوم کوبش می‌کردند و می‌تپاندند پشت ماشین‌های نظامی. نبرد کوچه و خیابان روز و شب ادامه داشت. مردم تک تک حمله می‌کردند و آنها دست‌های مردم کوکتل مولوتف منفجر می‌کردند. آنها گلوله و نارنجک سرکوب به شکل بی رحمانه ای انجام می‌گرفت. - نه این وضع دیگر نمی تواند ادامه پیدا کند. این جمله از دهان همه شنیده می‌شد. طاقت‌ها طاق شده بود. همه از کوره در رفته بودند. همه یقین پیدا کرده بودند انقلابی در راه است. انقلابی بزرگ به بزرگی تمام دنیا. در بیشتر شلوغی‌های جلو دانشگاه تهران بودم. آنقدر جلو می‌رفتم که باتوم نظامی‌ها به پر و پایم می‌خورد. تو کوچه ها می‌دویدم و دوباره برمی‌گشتم. سر جایم تا آسمان سیاه نمی‌شد و تیر در نمی‌کردند. به خانه نمی‌رفتم. تو خانه‌ای در خیابان میامی نرسیده به میدان منیریه ساکن شده بودیم. دیوار به دیوار دانشکده افسری آب فرمانفرما از کن سرازیر می‌شد تو دانشکده و از زیر خانه ما می‌گذشت. سر و صدای آب را می‌شد شنید. آهنگی موزون داشت. در گرمای تابستان خنکای آن را حس می‌کردیم. بعد از ظهر بیست و یکم بهمن ماه ۵۷ بود. صدای نامجو از پشت دیوار سیمانی و بلند دانشگاه شنیده شد. چنان هوار می‌کشید که می گفتم الان است گلو پاره کند. پله ها را چند تا یکی کردم و دویدم رو پشت بام. داشت با چند افسر نگهبان صحبت می‌کرد. تند بود و عصبانی. برخلاف همیشه موقع صحبت کردن راه می‌رفت. انگار یادش رفته بود که تو پادگان است. افسرها با چشم‌های گشاد شده نگاهش می‌کردند. از بله بله گفتن‌هایشان می‌شد فهمید ترسیده‌اند. یکهو انگار که آب رو آتش ریخته باشند؛ آرام شد. طوری که دیگر صدایش را نمی‌شد شنید. برگشتم خانه دمر افتادم رو کاناپه جلو تلویزیون. با چشم هال و اتاقها را زیرورو کردم. خانم و دخترها خانه نبودند. بی اختیار نفسی از سرآسودگی کشیدم. انگار از نبودنشان خوشحال بودم. غلت خوردم به پشت. دست‌هایم را پس سرم قفل کردم. یکهو دلم آشوب شد. ذهنم رفت به دانشکده و حرف‌های نامجو. پاشدم و رفتم پای تلفن دو دل نگاهش کردم. مانده بودم شماره بگیرم یا نه؟ کسی تو سرم گفت نه! برگشتم نشستم رو مبل. کیهان روز گذشته را از تو جا روزنامه ای کنار مبل برداشتم و گرفتم جلو چشم‌هایم. خبرها بیات بود. خیلی از خبرها را جلو جلو شنیده بودم. تلفنی و گذری بر و بچه های مسجد امام موسی بن جعفر علیه السلام چهارراه لشکر بی خبر نمی‌گذاشتنم. سر چسباندم به پشتی مبل و چشم‌هایم را بستم. •┈••✾○✾••┈• ادامه دارد #مردی_که_خواب_نمی‌دید کانال حماسه جنوب/ ایتا @defae_moghadas ◇◇ حماسه جنوب ◇◇ 🍂

🍂 از دفاع مقدس درگیری‌های نزدیک و فرار نیروهای عراقی ‌‌‍‌‎‌┄═❁๑🍃๑🌸๑🍃๑❁═‌‌‍‌‎‌‌‌‍‌‎‌┄ #کلیپ #نماهنگ #روایت_فتح هر شب یک کلیپ دیدنی @defae_moghadas 👈لینک عضویت ◇◇ حماسه جنوب ◇◇

🍂 فساد دربار ۱۵ اسدالله علم به‌روایت دکتر حقانی ┄┄┄❅✾❅┄┄┄┄┄ 🔸چرا در سال‌های اخیر تلاش‌هایی برای تطهیر رژیم پهلوی در حال انجام است؟ توصیه می‌کنم کسانی که به تاریخ معاصر علاقه‌مند هستند، یادداشت‌های عَلَم را بخوانند. این یک جلد، خواندنش راحت‌تر هم هست و با رویکردها و رفتارهای رژیم پهلوی، در ۱۲- ۱۰ سال آخر عمرش، آشنا می‌شوند. عَلَم سقوط پهلوی را پیش‌بینی کرده بود. متاسفانه در سال‌های اخیر، از سوی برخی افراد، تلاش‌هایی برای تطهیر پهلوی صورت می‌گیرد که اغلب افرادی هستند که یا خودشان در آن دوره زندگی نمی‌کردند، یا در آن دوره بودند و توجهی به مسائل پیرامون‌شان نداشتند. برای درک واقعیت مسائل این دوره، بهتر است این یادداشت‌ها را بخوانند. ◇ نشر همگانی در راستای جهاد تبیین◇ ┄┄┄┄┄❅✾❅┄┄┄┄┄ پایان این قسمت #روشنگری #فساد_دربار #علم @defae_moghadas 👈لینک عضویت ◇◇ حماسه جنوب ◇◇ 🍂‌

🔴 رضاشاه: حیف که ما را وحشی می‌نامند! 🔹 «اسدالله علم» معتمد «محمدرضا پهلوی» در خاطرات می‌نویسد: "سر شام رفتم. صحبتهای مختلف شد، ولی دو قسمت بسیار مهم پیش آمد. یکی صحبت ۱۷ دی (۱۳۱۴) و آزادی بانوان که علیاحضرت ملکه پهلوی تعریف کردند روزی که رضاشاه مرا از اندرون برداشتند و بدون حجاب با خود به دانشسرای عالی بردند، در بین راه در اتومبیل به من گفتند «من امروز مرگ را بر این زندگی ترجیح می‌دادم که زنم را سر برهنه پیش اغیار ببرم، ولی چه کنم کاری است که برای کشور لازم است و گرنه (غربی‌ها) ما را وحشی و عقب‌افتاده می‌نامند(!!)»" 📚 منبع: خاطرات علم، جلد چهارم، ص ۲۹۸ (۷ دی ۱۳۵۳) ◇ نشر همگانی در راستای جهاد تبیین◇ ┄┄┄┄┄❅✾❅┄┄┄┄┄ #روشنگری #فساد_دربار #علم @defae_moghadas 👈لینک عضویت ◇◇ حماسه جنوب ◇◇ 🍂‌

🍂 ۲۶ دی ۱۳۵۷، محمدرضا پهلوی با ۳۸۴چمدان و صندوق اموال مردم ایران از کشور گریخت 🔹سرمایه هایی که محمدرضا پهلوی هنگام فرار با خود برد: ۵٠٢۶ عدد الماس، ٣۶٨ حبه مروارید، ۵٠ قطعه زمرد، ۵٠ میلیون دلار منابع ارزی در بانک های ایران، ١١٨ میلیون دلار منابع ارزی ایران در لندن و نیویورک #ابر_اختلاس‌گر_تاریخ ◇ نشر همگانی در راستای جهاد تبیین◇ ┄┄┄┄┄❅✾❅┄┄┄┄┄ #روشنگری #فساد_دربار #علم @defae_moghadas 👈لینک عضویت ◇◇ حماسه جنوب ◇◇ 🍂‌

🍂 🍂 خورشید مجنون ۲۳ حاج عباس هواشمی                •┈••✾❀🔹❀✾••┈•   از آنجا که روز قبل از علی شمخانی خواسته بودم یک هلیکوپتر اعزام کند تا با آن گشتی روی منطقه داشته باشیم، حدود ساعت هشت صبح یک فروند هلی کوپتر ۲۰۶ در محوطه قرارگاه فرود آمد. احمد محسن پور همراه هلی کوپتر بود. گفت: «این هلیکوپتر آمده است تا یک گشتی در منطقه داشته باشید.» گفتم: «به خلبان و کمک ایشان نگویید من که هستم.» سوار هلی کوپتر شدیم. هرکدام از ما یک اسلحه کلاشینکف همراه خود داشتیم. محسن پور را درست یادم نمی آید اما خودم ضمن اسلحه کلاشینکف، یک کلت ماگارف هم داشتم. ابتدا با ارتفاع پایین به پشت خط خودمان رفتیم تا نیروهای خودی ما را ببینند و تیراندازی نکنند هلی کوپتر یک مانور کوچک با ارتفاع پایین در طول خط خودی انجام داد. جهت قرارگاه را به محسن‌پور نشان دادم و گفتم: «بگویید با ارتفاع پایین به آن سمت بروند.» هلی کوپتر قدری جلو رفت برای یک لحظه یک سیاهی را در دوردست دیدم که می‌توانست قرارگاه و جاده توپخانه باشد. کمی جلوتر هلیکوپتر دور زد که برگردد. به احمد گفتم: بگو به جلو بروند؛ هنوز خیلی مانده است.» هلی کوپتر مجدداً چرخی زد و به سمت قرارگاه رفت، اما قدری که جلو رفتیم خلبان گفت: «دشمن به طرف ما تیراندازی می‌کند. ضمناً هلیکوپتر آنها هم در آسمان منطقه است.» سپس شروع کرد به کم و زیاد کردن ارتفاع. گاهی یک باره پنج، شش متر بالا و پایین می شد. عادت به این نوع پرواز نداشتم، اما از آنجا که حدود سه روز بود که هیچ غذایی نخورده بودم و شکمم کاملاً خالی بود، طوری نشد. خلبان گفت: «به سمت ما موشک پرتاب می‌کنند و دیگر نمی شود جلوتر رفت!» قصد داشتم حتی اگر شده برای یک لحظه هلیکوپتر در محوطه قرارگاه بنشیند، اما برادران گفتند نمی‌شود. «ما از این جلوتر نمی توانیم برویم.» درنهایت به طرف خط خودی برگشتیم. نزدیک خط خودی چند گلوله سبک آرام به شیشه هلیکوپتر اصابت کرد که طوری هم نشد. ظاهراً فاصله زیاد بود. بالاخره از روی خط خودی رد شدیم و در قرارگاه خاتم ۳ پیاده شدیم.             •┈••✾❀🏵❀✾••┈• ادامه دارد از کتاب قرارگاه سری نصرت      #قرارگاه_نصرت #شهید_هاشمی کانال حماسه جنوب @defae_moghadas 🍂

🍂 ورود آزادگان آزاده سرافراز، عباسعلی مومن معروف به عباس نجار هنگام استقبال مردمی بعد از آزادی از اسارت ۱۳۶۹/۶/۵ - مشهدمقدس - منطقه میدان بار نوغان - دروی - ده متری عطار - جاده سیمان 🔹 آزاده تکریت ۱۱ ─┅═༅𖣔○𖣔༅═┅─ #خاطرات_کوتاه #خاطرات_آزادگان @defae_moghadas 👈لینک عضویت ◇◇ حماسه جنوب ◇◇ 🍂