eitaa logo
امام حسین ع
18.4هزار دنبال‌کننده
397 عکس
2هزار ویدیو
1.9هزار فایل
کانال مداحی و شعر و سبک https://eitaa.com/emame3vom
مشاهده در ایتا
دانلود
بسم الله الرحمن الرحيم 🔈نریمانی ▶️ به دلم داغ حرم را مگذارید فقط به همین حال مرا وا مگذارید فقط ببریدم ببریدم شده حتی در خواب بین این شهر مرا جا مگذارید فقط همه رفتند و شده قبر من این شهر... مرا در مزارم تک و تنها مگذارید فقط می‌زنیدم بزنید این همه تنبیه ولی به دلم داغ حرم را مگذارید فقط حرم امروز دهیدم به خدا خسته شدم با دلم وعده‌ی فردا مگذارید فقط بگذارید که سر بر قدمش بگذاریم روی این خواهش ما پا مگذارید فقط اربعین پای پیاده نجف و کرببلا حسرتش را به دل ما مگذارید فقط *** تشنه‌ی روضه‌ام و آه فرات است بلند آب را تشنه‌ی دریا مگذارید فقط لای هر برگه‌ی قرآن چقدر برگ گل است پا بر این مصحف زیبا مگذارید فقط داد زد این سر و این حلق من و سینه‌ی من چیزی از پیکر من جا مگذارید فقط مرد باشید ولی، تا که نکشتید مرا پا سوی خیمه‌ی زن‌ها مگذارید فقط ⏹
به دلم داغ حرم را مگذارید فقط به همین حال مرا وا مگذارید فقط ببریدم ببریدم شده حتی در خواب بین این شهر مرا جا مگذارید فقط همه رفتند و شده قبر من این شهر... مرا در مزارم تک و تنها مگذارید فقط می‌زنیدم بزنید این همه تنبیه ولی به دلم داغ حرم را مگذارید فقط حرم امروز دهیدم به خدا خسته شدم با دلم وعده‌ی فردا مگذارید فقط بگذارید که سر بر قدمش بگذاریم روی این خواهش ما پا مگذارید فقط اربعین پای پیاده نجف و کرببلا حسرتش را به دل ما مگذارید فقط *** تشنه‌ی روضه‌ام و آه فرات است بلند آب را تشنه‌ی دریا مگذارید فقط لای هر برگه‌ی قرآن چقدر برگ گل است پا بر این مصحف زیبا مگذارید فقط داد زد این سر و این حلق من و سینه‌ی من چیزی از پیکر من جا مگذارید فقط مرد باشید ولی، تا که نکشتید مرا پا سوی خیمه‌ی زن‌ها مگذارید فقط 🔸شاعر: 🌺
. متن و های ع بسم ‌الله الرحمن الرحیم ▶️ من مست علی هستم هشیار نخواهم شد وزخواب خوش مستی بیدار نخواهم شد مقصود من از باده دیدار رخ ساقی است من مست ز می قدرِ دیدار نخواهم شد در وقت تولد می از گوش چنان خوردم تا روز قیامت هم هشیار نخواهم شد بر شاخه خشک دل گر نام تو را خوانند بی برگ نمی مانم بی بار نخواهم شد در بند علی هرگز در بند نمی مانم زندانی جز زلف دلدار نخواهم شد منت کش این دردم کز عشق تو برخیزد بیمار تو تا هستم بیمار نخواهم شد گرسجده به ابرویت کفر است منم کافر گرقبله جز این باشد دیندار نخواهم شد در خواب ببینم گر یک شب مه رخسارت تا صبح قیامت هم بیدار نخواهم شد © @emame3vom .
. . تشنه منم حضرت دریا علی پست منم عالی و اعلا علی مست منم ساقی دلها علی ذکر هر آنکس که بود با علی لعن علی عدوک یا علی سینه ما وسعت دریا شده عشق تو در گوشه دل جا شد هرنفسم ذکر تو مولا شده دم علی و بازدمم با علی لعن علی عدوک یا علی هر که نشد باعلی آدم نشد حاتم بی لطف تو حاتم نشد جز تو کسی وصی خاتم نشد سرمگو از لب طاها علی لعن علی عدوک یا علی بردل ما عشق تو پر شور باد چشم بد از مجلس تو دور باد دیده ی منکران تو کور باد کار غلامی تو با ما علی لعن علی عدوک یا علی لعن به دشمنان اوواجب است آنچه به دشمنان او غالب اسنت عشق علی بن ابیطالب است دربه در عشقم و لیلا علی لعن علی عدوک یا علی هرکه محبت تو درسینه کاشت بر سخن م نقطه صحت گذاشت نطفه دشمنانت ایراد داشت دشمن انم که نشد با علی لعن علی عدوک یا علی صحن تو در دیده ماجنت است سایه تو بر سر ما رحمت است لعنت بر دشمن تو نعمت است ذکر لبم همیشه هرجا علی لعن علی عدوک یا علی @emame3vom 🔸شاعر: .
. بسم الله الرحمن الرحيم آقا دل شکسته ما را نمیخری؟ ظرف ترک ترک شده از ما نمی خری؟ مرجوع شد به هر که دلم را فروختم کالای دست چندم ما را نمی خری؟ با رشته های اشک به بازارت آمدم از ما کلاف یوسف زهرا نمی خری؟ از من عبور می کنی و داد میزنم نوکر برای خانه ات آقا نمیخری؟ امروز با یقین که به دردت نخورده ام شاید اگر به خاطر فردا نمی خری؟ عمری به عشق نوکری تو دویده ام حالا که اوفتاده ام از پا نمی خری؟ .
fa-m98-pishvaz-alimi04.mp3
5.18M
بسم رب الفاطمه بسم رب الفاطمه آغاز کردم گریه را از گلوی بغض هایم باز کردم گریه را مثل یک مادر که فرزندش زدستش می رود اقتدا کردم به او ابراز کردم گریه را این سیاهی های هیئت چادر خاکی او است با غم پنهانی اش همراز کردم گریه را تا که از ذکر غریب مادر افتادم ز پا با نگاه او پر پرواز کردم گریه را سایه ای را بر سرم حس می کنم در روضه ها در پناه فاطمه آغاز کردم گریه را گفته اند، اذن دخول ماه غم یا فاطمه ست روزیِ اشک محرم های ما با فاطمه ست شال غم بر روی دوشم پیرهن مشکی به تن آرزو دارم شود این جامه بر جسمم کفن محتشم دم می دهد باز این چه شور و ماتم است گویی آویزان شده از عرش کهنه پیرهن تا که از خانه به قصد روضه بیرون می زنم حیدر کرار می آید به استقبال من فاطمه پایین مجلس مینشیند پیش در می نشاند صدر مجلس گریه کن ها را حسن خواهرش هم روضه می خواند برادر کاش کاش وقت بوسه از گلو میرفت جانم از بدن بوسه ای کردم گلویت را نَبُرّد تیغ ها غافل از اینکه تو آخر می شوی ذبح از قفا
. دختر غم زده خرابه هام آرزویی ندارم غیر بابام می‌خوام امشب تا سحر صدات کنم ولی لکنت افتاده توی صدام من که تو آغوش تو می‌خوابیدم قبل خواب باید تورو می بوسیدم حالا سر به روی خاکا می‌زارم دیدنت تو خوابه تنها امیدم اگه من پرم شکست بابا فدات چشامم نمی‌بینه فدا چشات پر زخمم ولی من یه درد دارم بابایی خیلی دلم تنگ برات روی خاکا بابایی کشیدمت خم شدم یه دل سیر بوسیدمت تموم غصه من همین شده وقتی رفتی خواب بودم ندیدمت رفتی و با سیلی از خواب پریدم نفسم بند اومد از بس دویدم تا صدات زدم بابا منو زدن پناهی جز عمه زینب ندیدم بابا کل حرم و آتیش سوزوند چادر خواهرمو آتیش سوزوند اگه شونه نمیشه موی سرم معجر رو سرمو آتیش سوزوند گل سر دیگه برا موهام نخر بابا خلخال واسه پاهام نخر لاله گوشم ببین زخمی شده گوشواره دیگه برا گوشام نخر من که بودم روز آهوی حرم نمیتونم دیگه حتی راه برم همش از قافله ها جا میمونم تازیونه می رسه تا ببرم بابایی بال و پرم درد می‌کنه زخمای چشم ترم درد می‌کنه از شبی که افتادم از رو ناقه هنوزم موی سرم درد می کنه مثل شمعی پیکر من آب شده صورتم با زخم سیلی قاب شده مثل مادرت که بی هوا زدن بی هوا زدن تو این جا باب شده شبی که گم شده بودم زجر اومد عمو جون نشنوه بابا بد می زد قد من به چکمه هاش نمی رسید بی هوا به پهلو هام .... می زد اومدی و گره من وا شده آخرای عمر این زهرا شده هر کسی منو تورو دیده می گه این سه ساله پیرتر از بابا شده شاعر: .👇
از بس محبت را به ما تکرار کردی دل کندن از این عشق را دشوار کردی هربار پشت پنجره فولاد رفتیم مارا شفا دادی ولی بیمار کردی سائل نوازی سیره ی اولاد زهراست با خوب و بد با روی خوش رفتار کردی ما سیر از صحن و سرایت دل نکندیم ما را همیشه تشنه ی دیدار کردی گرچه‌ ندانستیم قَدْرَت را ولی تو این رفت و آمد را ادامه دار کردی نعمت، زیارت بود ، ممنونیم ما را از اشتیاق مشهدت سرشار کردی تا به ابد بر عهد خود ما پایبندیم از آستان مهربانی دل نکندیم… .
. 📋نکنه یه روز بیاد از تو جدا شم کربلایی سیدرضا نریمانی ـــــــــــــــــــــــــــــــــــ نکنه یه‌روز بیاد از تو جدا شم کمکی طلب کنی و من نباشم نمیخوام از کاروونت جا بمونم مثِ کوفیا رفیق نیمه‌را(ه) شم منو حلالم کن، اگه یه وقت آبروتو بردم منو حلالم کن، فقط بدی پیش تو آوردم منو حلالم کن، خیلی جاها حق تو رو خوردم منو حلالم کن، گناه اومد عشقِ تو یادم رفت منو حلالم کن، تموم قولایی که دادم رفت منو حلالم کن، اسیر شدم آه از نهادم رفت یعنی میشه که... خبری بگیری از حال دلم عادته که میای دنبال دلم دنبال دلم... «اربابم حسین ، اربابم حسین» سایه‌ی توئه همیشه سایه‌سارم من که هیچ توقّعی از تو ندارم از شما زیاد به من رسیده آقا از بزرگیته که میمونی کنارم کیه به غیر از تو، همه‌ش به‌فکر نوکرش باشه کیه به غیر از تو، یه دنیا دل دوروبرش باشه کیه به غیر از تو، کلّی گدا پشت سرش باشه کیه به غیر از تو، کشته‌ی اشکِ چشِ تر باشه کیه به غیر از تو، پناه هرچی دربه‌در باشه کیه به غیر از تو، برای نوکرش پدر باشه لطف و کرمت... حاتمو به طمع میندازه حسین نگاهت آدمو میسازه حسین میسازه حسین... «اربابم حسین ، اربابم حسین» سرِ دل به جذبه‌ی شیش‌گوشه گرمه رحمتت برام مثِ آغوشِ گرمه میدونی که نوکرت فقط دلش به- -چایی که تو روضه‌ها مینوشه گرمه به تو بدهکارم، همش خراب کردم و تو ساختی به تو بدهکارم، عشقتو تو قلبِ من انداختی به تو بدهکارم، تو بودی که دِینمو پرداختی ترسم از اینه آخرش اونی که میخواستی نشم واسه تو نوکرِ روراستی نشم روراستی نشم... «اربابم حسین ، اربابم حسین» ـــــــــــــــــــــــــــــــــــ . آهسته می آمد ولی بی بال و پر بود یک دست بر پهلو و دستی برجگر بود زیر سر مهمانی اجباری اش بود وقتی که می آمد عبایش روی سر بود از بس میان کوچه ها افتاد بر خاک روی لباسش ردپای هر گذر بود با آه می افتاد و بر می خواست اما آهش زمان راه رفتن بیشتر بود وقتی عصای پیری آدم نباشد باید به زیر منت دیوار و در بود آری شبیه قصه آن کوچه تنگ فرسنگها انگار خانه دورتر بود بال پرش زخمی شد از بس دست و پا زد هر جای حجره  رد و پاهای جگر بود سختی کشید اما چقدر آرام جان داد آخر سرش بر رو پاهای پسر بود باید که اهل کشف باشی بین روضه باید میان روضه ها اهل نظر بود وای از حسین از آن دمی که چشم وا کرد پا روی زخم سینه اش پر دردسر بود وای از دمی که رفت بالا خنجری کُند وای از کسی که شاهدش  با چشم تر بود ........ به مرید مادر من قبله مراد شدی بگو چکار کنم کم شدی زیاد شدی گرفت بر جگر من شرار سوختنت کریم من! وَسِعَت کُلِّ شَئ گشته تنت به صورت تو رسیدم به صورت افتادم مرا ببین سر پیری به زحمت افتادم به مسجد تن تو نیزه رفت و آمد کرد عجیب حال مرا گردن خمت بد کرد علی سابق من مصطفای حاضر من کمی تکان بده لبهات را بخاطر من تو دست و پا که زدی کوفه خنده کرد به من صدا زدم ولدی کوفه خنده کرد به من تو سر نداری، من از غم تو سرگردان بلند شو به حرم عمه را برش گردان شاعر: ✍ .👇
4_5987929261032345257.m4a
1.61M
یه شب توی خواب میدیدم تو آغوش تو خوابیدم ناز منو می کشیدی روی تورو می بوسیدم لالایی می خوندی برام سرم رو شونه تو بود چشام خواب گرفته بود بهشتُ انگار می دیدم اما یه دفه درد به پهلوهام نشست تو خواب بودم بابا که اون مردک پست مهلت نداد حتی چشامو واکنم زد بی هوای یه طوری که پرم شکست انقد دویدم توی صحرا که بریدم هی زجر کشیدم منو هی زجر کشیدم از درد دیگه خوابی به دیده هام ندیدم بابا حسینم حسینم حسینم موی سپیدمو ببین ، قدخمیدمو ببین چین افتاده رو پیشونیم زجر کشیدمو ببین نه گوشواره دارم بابا نه چادر نه زیوری حتی دیگه تار میبینم زخمای دیدمو ببین اما هنوز تو ویرونه منتظرم حتما میایی لحظه های آخرم بابا اگه نمردم از این همه زجر میخوام تو اغوشت از این دنیا برم سر روی خاک به یاد پاهات که میزارم میگم که روشن میشه با تو شب تارم مردمم می بینن که منم خدایی دارم بابا حسینم حسینم حسینم
. آسمان تیره شده دشت و بیابان هم تیر بین طوفان بلا رفتی و باران هم تیر تو امید همه بودی و در آن ظهر عطش بود امید تو بر مشک ولی آن هم تیر... تیر بر مشک یکی بود و جگر صد پاره گوییا بر جگرت داشته دندان هم تیر بس که حیرت زده بودی نگران جانب مشک همه تن چشم شدی و صف مژگان هم تیر مثل مرغی که به لانه ز قفس مینگرد آه تو حبس شد و میله زندان هم تیر شد عمودی زقفا سر زده مهمان سرت شده به خان کرم چشم تو مهمان هم تیر زخم چون تیر به ابروی کمان تو رسید تا شکاف خم ابروت کشید آن هم تیر سینه تنگ و گریبانی و دستی که نبود داد بی تابی تو دست گریبان هم تیر .
. غزل مرثیه شهادت امام حسن مجتبی علیه السلام از بس که زخمهای دلم بی شماره بود هفت آسمان زچشم ترم پرستاره بود بیگانه جای خود که مرا آشنا شکست آیینه ام که همسفرم سنگ خاره بود تشت از حرارت جگرم داد می کشید از بس که داغ بر جگر پاره پاره بود «زهری که می شکافت دل سنگ خاره را » با من چه کرد که نفسم در شماره بود خون دهان مجال سخن را زمن گرفت در بسترم وصیت من با اشاره بود خاموش بودم از غم غیرت تمام عمر این راز سر به مهر گریبان پاره بود درگوش مانده آه پس از سال ها هنوز آهی که از شکستن یک گوشواره بود قدم نمی رسید تا سپر مادرم شوم بر خاستن به پنجه پا کاش چاره بود دیدم به چشم خویش که مادر دگر ندید مویم سپید شد اگر از آن نظاره بود من که نخفته بودم از این غم تمام عمر تابوت پیش چشم ترم گاهواره بود قسمت نبود در دل تابوت خفتنم تشییع تیر روضه این سوگواره بود تشییع من دومرتبه بود و ولی حسین ... تشییع جسم پر پر او چند باره بود بس که ستور از تن او رفت و باز گشت چون رشته های زلف تنش پاره پاره بود .
. حضرت عبدالله بن الحسن علیه‌السلام من اشک روان بر رخ این اهل خیامم بگذار بیفتم سر دامان امامم بر خال لب دوست گرفتارترینم مانند کبوتر پی این دانه و داممم در خیمه بمانم شب اول چو هلالم بر دامن خورشید روم ماه تمام برخاسته سردار جمل از جگر من لا حول ولا قوه الا به قیامم از نعره من میسره تا میمنه پاشید شد جلوه ای از حیدر کرار کلامم هم فاطمه ام هم علی ام هم حسنم من حیران شده آیینه نداند که کدامم در رکعت آخر نکند فاصله افتد هنگام تشهد شده و وقت سلامم دستش همه عمر نوازشگر من بود دستم سپرش گر نشود باد حرامم من حاضرم این زلف مرا دست بگیرند دستی نرسد بر سر گیسوی امامم من روزه ام ای پست مزن سنگ لبش را بگذار شود این رطب افطار صیامم از فاطمه آموختم اینگونه بجنگم بازو عوض تیغ کشیدم ز نیامم حالا که در آغوش عمویم بزنیدم در خلوت خاصم خبری نیست زعامم هر موی تنم داده اذان حی علی العشق بر تیر سه شعبه یر سانید پیامم بر دامنش آویخته دستم چه شکوهی جبریل برد رشک بر این شان و مقامم ای تیر بچرخان لب من را به لب یار تا این دم آخر شود ایامم به کامم با تیغ و سه شعبه پس از آن سم ستوران هرگونه بخواهند شهید تو مدامم .
. را از ما مگیر محرم ها مشاطه کارگاه خویش بگشاید به اشک روضه روی روسیاهان را بیاراید به یک قطره که از دیده میان روضه میریزد اگر که هفت دریای گنه باشد ببخشاید شکوه و عزتی داده به ما اشکش که در روضه به پای گریه کن هایش فرشته بال می ساید در اینجا هیچکس آلوده را از خود نمی راند در اینجا خار از آغوش گل بیرون نمی آید هر آنکس طالب سیر و سلوک است و مقاماتش در اینجا راه صدساله به یک شب گریه پیماید مرا محرم حسابم کرده زهرا ، دعوتم کرده‌ چه فخری برتر از فخری که ناچیزی حساب آید چه کوتاه است شب های محرم کاشکی می شد «خدا از عمر ما بر عمر این شب ها بیفزاید» .
. علیه السلام چشمت شبیه بختم در خواب غم فزایی است واکن دو چشم تر را وقت گره گشایی است پلکی بزن دلم را آزاد از این قفس کن مژگان چشمهایت مفتاح دلگشایی است یک عمر مهر برلب چون غنچه ی خموشی گل بانگ ای برادر فریاد از این جدایی است هر زخم بر تن تو چشمی است غرق در خون هر تیر بر تن تو مژگان در حنایی است دست بریده ات را بردیده ام کشیدم برچشم بی فروغم این دست توتیایی است هر روزن زره را این تیر ها شمردند بر قامت بلندت از نیزه ها قبایی است چیزی نمانده از تو غیر از غبار سرخی از بار تیغ و نیزه جسمت در آسیایی است. برخیز با نگاهت آرام کن حرم را کشتی شکستگان را چشم تو ناخدایی است از دخترم مگیری روزی شانه ات را بعد از تو خار صحرا رزق برهنه پایی است بر شیر خواره ام نه کن بر رباب رحمی این خنده های دشمن سرشارِ بی حیای است ✍ .
. مرثیه سلام الله علیها شدم بی خانمان دنبال تو چون باد اواره رود از گریه های من جگر از چشم هر خاره چنان بی کس شدم بابا پس از تو بین این صحرا که میگیرم سراغ دوست را از خصم همواره اگر بابا نباشی تا بخوابم بین آغوشت چه فرقی می کند بر من چه تابوت و چه گهواره اگرچه زخمهای من چو غنچه بسته شد اما اگر آهی کشم هر گل گریبان می کند پاره جوان از حادثه گاهی اگر که پیر میگردد ندیدم کودکی گردد ز داغی پیر یکباره اگر که آمدی  ومرده بودم بر  رخم بنگر خبرها دارد از سر درونم رنگ رخساره پر از زخمی چنان بابا که شد دردم فراموشم بیا که دردهایت را به یک بوسه کنم چاره .
. مدح حضرت علیه السلام عاشق همیشه خانه اش بر دوش باد است آواره معشوق خود در هر بلاد است هر سو برایش جلوه ای از روی دلدار اما نداند دل کجا از دست داده است در وقت خلقت بوده یا در عالم زر کی چشم او بر حیدر آلش فتاد است عاشق به دنیا آمده عاشق بمیرد راه سعادت عشق بر این خانواد ه است هر چند خلقی عاشق آل علی اند از آل حیدر دلبری کار جواد است تو مظهر ذات جمال کبریایی ابن رضا ابن رضا ابن رضایی ای گندم روی تو زرین تر از خورشید چشم سیاهت مزرع نور است و امید گیسو نبوت قد قیامت رخ ولایت خال به روی گونه ات تصویر توحید مانند تو هم لم یلد یولد توان گفت هم قل هوالله و احد را کرد تاکید جای پرستش داری ای زیبای مطلق در روی تو روی خدا را می توان دید تا شانه زد بابا به گیسوی تو انگار شب در میان زلف های ماه پیچید ای یوسف زیبای یعقوب خراسان شد بیت الاحزان پدر با تو گلستان خیر کثیر از گوشه چشمت روان است گویا که روح فاطمه در تو نهان است تنها نه ما محتاج الطاف تو هستیم بی سایه ات جبریل هم بی آشیان است ماه ستاره گرد و خاک دامن تو خورشید فانوس در این آستان است در وصف دستان خدایی تو ماندیم پای علی در وصف دستت در میان است هر جا که سایل هست سفره پهن کردی سائل نداند میهمان یا میزبان است فهمیده هر کس پای درمشهد نهاده است راه رسیدن تا خدا باب الجواد است دُر رضا دردیده گوهر شناسان شمس شموس دیگر اختر شناسان شد لافتی الا علی ورد زبان ها دیدند تا ابروت را حیدر شناسان بی اختیار از دیدن سرو قد تو برخاستند آسیمه سر محشر شناسان گنجینه های بیکران آسمان را برادشتند از خاکراهت زر شناسان ابتر شدند از جلوه ی تو دشمنانت دیدند در تو فاطمه کوثر شناسان از کودکی های تو پیران در شگفتند محراب و منبر را روایاتت گرفتند چون خال تو یکتا پرستان گوشه گیرند در سیر وحدت کثرتی را دستگیرند آزاد مردان تمام روزگارند آنان که در پیچ و خم زلفت اسیرند با جود تو سائل نمی ماند به عالم وقت سخاوت جلوه هایت بی نظیرند شاهان به ترفیع مقام اینجا غلامند از بس که آل فاطمه نعم الامیرند با خاطری آسوده پشت در نشستیم اینجا سگان را هم به درگه می پذیرند زلفت مدار عاشقی در عالمین است خورشید این منظومه ماه کاظمین است . ✍ .
4_5997002087387369800.mp3
32.02M
. از بس که زخمهای دلم بی شماره بود هفت آسمان زچشم ترم پرستاره بود بیگانه جای خود که مرا آشنا شکست آیینه ام که همسفرم سنگ خاره بود تشت از حرارت جگرم داد می کشید از بس که داغ بر جگر پاره پاره بود «زهری که می شکافت دل سنگ خاره را » با من چه کرد که نفسم در شماره بود خون دهان مجال سخن را زمن گرفت در بسترم وصیت من با اشاره بود خاموش بودم از غم غیرت تمام عمر این راز سر به مهر گریبان پاره بود درگوش مانده آه پس از سال ها هنوز آهی که از شکستن یک گوشواره بود قدم نمی رسید تا سپر مادرم شوم بر خاستن به پنجه پا کاش چاره بود دیدم به چشم خویش که مادر دگر ندید مویم سپید شد اگر از آن نظاره بود من که نخفته بودم از این غم تمام عمر تابوت پیش چشم ترم گاهواره بود قسمت نبود در دل تابوت خفتنم تشییع تیر روضه این سوگواره بود تشییع من دومرتبه بود و ولی حسین ... تشییع جسم پر پر او چند باره بود بس که ستور از تن او رفت و باز گشت چون رشته های زلف تنش پاره پاره بود ✍ ...... 📋 مونده روی زمین پیکر تو رها (ع) کربلایی سیدرضا نریمانی ـــــــــــــــــــــــــــــــــــ مونده روی زمین ، پیکر تو رها السلامُ علیٰ مَن دَفَنَ اهلِ قُریٰ خواهرت اگه نیست ، رفته شام بلا ریگ و رمل بیابان برات گرفتن عزا همه منتظرن، مادرت برسه کاش صدای برادر به خواهرش برسه دست قاتل اگه، به سرش برسه آخ خدا به داد موی دخترش برسه ـــــــــــــــــــــــــــــــــــ .
4_6003586267957172308.mp3
34.66M
🎧 شب است و بین کوچه ها غریبه پر نمی زند | 👤 🔻 ◼️اسفند 1402 شب است و بین کوچه ها غریبه پر نمی زند همان که نیست دربدر، درِ سحر نمی زند بساط گریه هام را دوباره پهن کرده ام کسی گدای خسته را در این گذر نمی زند اگر که مضطر آمدم کسی مرا نخواسته مریضم و به بسترم طبیب، سر نمی زند جنون و مستی گناهِ من، مرا تباه کرد و گرنه هیچ عاقلی که سر به در نمی زند دوباره هم بخر مرا، بخر ضرر نمی کنی خدا بدی بنده ها، به تو ضرر نمی زند همیشه منت علی کِشم نه هر کسی دگر! که نوکر علی دم از کسی دگر نمی زند ببین بجز همان که از امام خود جدا شده ... به باغ خانهء پیمبرش شرر نمی زند بی اذن! در شکسته شد، خبر نداشت جبرئیل! یکی که داغدیده را چهل نفر نمی زند زنی بخاطر علی، شکسته پهلویش ولی اگرچه زخم خورده ناله از جگر نمی زند حسین هم بخاطر علی غریب کشته شد و گرنه دشنه را کسی که اینقدر نمی زند خیال کن که چکمه روی پیکرش نمی دود! و پیش مادرش لگد به محتضر نمی زند ✍ 📋 است و بین کوچه‌ها غریبه پَر نمی‌‌زند ــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ شب است و بین کوچه‌ها غریبه پَر نمی‌‌زند همان که نیست در به در، در سحر نمی‌زند بساط گریه‌هام را دوباره پهن کرده‌ام کسی گدای خسته را در این گذر نمی‌زند اگر که مُضطر آمدم کسی مرا نخواسته مریضم و به بسترم طبیب، سر نمی‌زند جنون و مستی گناهِ من، مرا تباه کرد وگرنه هیچ عاقلی که سر به در نمی‌زند *شاعر:
. مقصود عشق حس شعوری خدایی است احساس اولین قدم آشنایی است عشقی که ابتدای ازل ابتدای اوست عشقی که مرز نقطه بی انتهایی است عاشق ز خویش هیچ ندارد به غیر عشق دعوی چشم آینه بی ادعایی است ننگ است پیش غیر اگر دست سائلی درپیش عشق رتبه شاهی گدایی است پروردگار نعمت خود را تمام کرد بر عاشقی که فطرت او مجتبایی است گشتیم هر چه در پی این جلوه صبح و شام تصویرعشق روی حسن گشت والسلام تو آمدی و بارش رحمت شروع شد سرسبز شد جهان و طراوت شروع شد بستیم سوی چشم تو قدقامت صلات عاشق شدن به نیت قربت شروع شد ای مهربان ترین تو رسیدی و بعد از این بین گدا و شاه رفاقت شروع شد در سایه سار قامتت ای پادشاه حُسن افسانه همای سعادت شروع شد هر کس رسید در زد و در زد که بعد از این جود و کرم به شیوه عادت شروع شد تا که تویی کریم، گدایی سعادتی است شغلی به غیر سائلی تو شریف نیست افطار شد چه خوب خداوند سفره چید خرمای سفره رمضان علی رسید کوتاه شد اگر چه , ولی عرض تهنیت هفت آسمان به قامت تو جامه ای برید هرکس که دید روی تورا گفت چشم توست شیرین ترین رطب که نگاه بشر چشید باز است دستهای تو از بس برای خلق هرگز کسی به پیش تو مشت تورا ندید حی علی الکریم وعلی العشق سر دهیم وقت نماز سائلیِ عاشقان رسید درحلقه های زلف تو عالم اسیر شد هرکس اسیر عشق حسن شد امیر شد بگذار تا که باغ شما را چمن شوم یعنی که با غبار رهت هم وطن شوم یک عمر مزد نوکری ام را نخواستم بگذار با لباس غلامی کفن شوم من غرق در توام اثری نیست از خودم یک لحظه هم مباد کمی خویشتن شوم شکر خدا کمال نعم شد نصیب من تا نوکر حسین گدای حسن شوم دستم به روی سینه زدم تا بقیع بال خواهم زیارتت بکنم با پر خیال آقا سلام برتو و آن تربت غریب اقا سلام بر تو و آن قسمت غریب ای کاش شمع میشدم آقا که لحظه ای روشن شود ز شعله ام آن ظلمت غریب تنها به پشت پنجره های بقیع تو باگریه آه میکشم از حسرت غریب غربت زلحظه لحظه عمر تو جاری است کوه از کمر شکسته از این قسمت غریب از لحظه ای که موی سرت را سپید کرد در کوچه مانده بودی و آن غیرت غریب بر درد ما غیر فرج راه چاره نیست در کار خیر حاجت هیچ استخاره نیست ✍ 👇
. غزل مرثیه حضرت علی اکبر علیه السلام تو را در هر قدم دیدم ندانستم در این صحرا علی اینجاست یا اینجاست یا اینجاست یا اینجا صدا کردم علی اکبر علی اکبر علی اکبر کجا جویم تو را بابا که پیدایی و ناپیدا ‌ تو را خواندم مکرر لااقل یکبار پاسخ ده بگو بابا بگو بابا بگو بابا بگو بابا تورا بر روی چشمانم بزرگت کرده بودم من مبادا خار بر پای تو بنشیند ولی حالا به روی پاره های پیکرت تا پای نگذارم به زانو می کشم خود را به زانو می‌کشم خود را تو دست و پا زدی و ناگهان افتاد سر یک سو تو جان دادی و جان دادم میان خنده اعدا کنار هم تو را چیدم تو را چیدم تو را چیدم تلاشم ته نشین چون شهد گل شد در عبا اما بیایید ای جوانان بنی هاشم که اکبر رفت پس از او اف بر این دنیا پس از او اف بر این دنیا ✍ ..... #پ.ن: *غزل فوق با نگاهی به اثر دکتر محمد عظیمی سروده شده است. البته تکرار اینجاست یا اینجا... در غزلی منتسب به بیدل دهلوی دیده شده است. به انگشت عصا هردم اشارت می کند پیری که مرگ اینجاست یا اینجاست یا اینجا .
. بهترین ارباب دنیا یوسف غریب زهرا حک شده روی جبینم و نعم الامیری آقا زیر این گنبد کبود مهربونتر از تو نبود بنده نوازی کردی و به وجودم دادی وجود سایت همیشه بوده روی سرم👉 مهربان تر از پدر و مادرم ارباب ارباب ابی عبدالله * واژه ی زیبای دنیا سیدی اباعبدالله بهترین جمله عالم روحی لک الفدا آقا در مدار عشق حسین میگرده همه عالمین صراط المستقیم ماست شارع بین الحرمین مثل تو ندیده چشمای ترم مهربانتر از پدر و مادرم ارباب ارباب ابی عبدالله 👇
. سلام_الله_علیها اجرای شمس حجاب کبریا زینب است تجلی شرم و حیا زینب است روح مناجات و دعا زینب است شان نزول انما زینب است فاطمه کرببلا زینب است دوای درد بی دوا زینب است ای نفس حضرت ختمی مآب دختر آسمانی بوتراب در صدف بحر شرف درناب روی تو حسرت دل آفتاب موی تو شب ندیده حتی به خواب مصحف مستور خدا زینب است بیا و جلوه ی پیمبر ببین شیرزنی چون یل خیبر ببین ادامه سوره کوثر ببین حُسن حَسن نیز مکرر ببین دوباره یک حسین دیگر ببین پنج تن زیر کسا زینب است شمس چراغ در این خانه ات ماه غبار در کاشانه ات ارض و سما گر شده پروانه ات یافته این گونه شفاخانه ات تهمت عقل است به دیوانه ات دوای ما نعره ی یا زینب است دانه تسبیح تو شمس ضحی چادر تو، پرچم حجب و حیا به زیر سایه تو عرش خدا نه فلک از خاک رهت شد بنا خانه تو مطاف ارض و سما کعبه سیار خدا زینب است هیبت روی تو سر ا پا علی فاطمه ای به شکل مولا علی نیست کسی مثل توالا علی میوزد از نطق تو هرجا علی لعن علی عدوک یا علی کوری چشم خصم با زینب است کرببلا دیده که پیغمبری فاطمه ای و یک تنه لشگری فاتح هر رزم چنان حیدری نیست اگر چه مثل تو خواهری حسین را برادر دیگری حسن به دشت کربلا زینب است پلک بزن شام و سحر خلق کن چشم بچرخان و قمر خلق کن حماسه ای بار دگر خلق کن به بانگ اسکوتو جگر خلق کن خطبه بخوان تیغ دو سر خلق کن آیینه دار مرتضی زینب است گرمی عشق و هُرم این تب یکیست تا به سحر مسیر هر شب یکیست هر چه نوشتیم مرکب یکیست چنان که نام خالق و رب یکیست نام حسین و نام زینب یکیست جان میان هر دوتا زینب است روز قیامت که جهان مضطر است بی سر و سامان صف محشراست عرصه حشر از نم گریه تر است هر که خودش مانده و بی یاور است غم نخورد آن که تورا نوکر است سایه روی سر ما زینب است در کف تو چرخ چو دستاس بود با نفست دهر پر از یاس بود خاک رهت گوهر و الماس بود بس که به اکرام تو حساس بود پله منبر تو عباس بود ستون خیمه سما زینب است سیل کرم لحظه ی باریدنت گل بکشد منت گل چیدنت یاس در آرزوی بوییدنت هیچ گلی ندیده خندیدنت مگر به لحظه ی حسین دیدنت حسین را چهره گشا زینب است ازنگهت نور خدا منجلی هرچه خدا خواست تو گفتی بلی هیبت تو قصه هر محفلی خواست که غم دست تو بندد ولی غم که بود در بر دخت علی حیدر صحرای بلا زینب است آمده بر جنگ تو غم از الست کرببلا غم به بلا داد دست جنگ تورا حق به تماشا نشست قامت تو قامت غم را شکست دخت علی را نتوان دست بست فصل خطاب خطبه ها زینب است 🎤 .👇
. دختر غم زده خرابه هام آرزویی ندارم غیر بابام می‌خوام امشب تا سحر صدات کنم ولی لکنت افتاده توی صدام من که تو آغوش تو می‌خوابیدم قبل خواب باید تورو می بوسیدم حالا سر به روی خاکا می‌زارم دیدنت تو خوابه تنها امیدم اگه من پرم شکست بابا فدات چشامم نمی‌بینه فدا چشات پر زخمم ولی من یه درد دارم بابایی خیلی دلم تنگ برات روی خاکا بابایی کشیدمت خم شدم یه دل سیر بوسیدمت تموم غصه من همین شده وقتی رفتی خواب بودم ندیدمت رفتی و با سیلی از خواب پریدم نفسم بند اومد از بس دویدم تا صدات زدم بابا منو زدن پناهی جز عمه زینب ندیدم بابا کل حرم و آتیش سوزوند چادر خواهرمو آتیش سوزوند اگه شونه نمیشه موی سرم معجر رو سرمو آتیش سوزوند گل سر دیگه برا موهام نخر دیگه خلخال واسه پاهام نخر لاله گوشم ببین زخمی شده گوشواره بابا دیگه برام نخر من که بودم روز آهوی حرم نمیتونم دیگه حتی راه برم همش از قافله ها جا میمونم تازیونه می رسه تا ببرم بابایی بال و پرم درد می‌کنه زخمای چشم ترم درد می‌کنه از شبی که افتادم از رو ناقه هنوزم موی سرم درد می کنه مثل شمعی پیکر من آب شده صورتم با زخم سیلی قاب شده مثل مادرت که بی هوا زدن بی هوا زدن تو این جا باب شده شبی که گم شده بودم زجر اومد عمو جون نشنوه بابا بد می زد قد به من به چکمه هاش نمی رسید بی هوا به پهلو هام .... می زد اومدی و گره من وا شده آخرای عمر این زهرا شده هر کسی منو تورو دیده می گه این سه ساله پیرتر از بابا شده ✍ .................. . اومدی ولی چرا دیر اومدی حالا که رقیه شد پیر اومدی؟ صورتت اون صورت همیشه نیست چرا با اینهمه تغییر اومدی خودمم خیلی عوض شدم آره صورتم یه جای سالم نداره تا میام یه خرده آروم بگیرم زجر ملعون میاد و نمیزاره چرا انقد شدی مختصر بابا دلمو کردی شکسته تر بابا دیگه هیچکسو به جز تو نمیخوام منو امشب با خودت ببر بابا تا حالا قدّمو خم دیده بودی؟ تا حالا موهامو کم دیده بودی؟ تو خونه بی روسری دیده بودیم توی بازار چی؟ بازم دیده بودی؟ وای اگه ضربه به ابرو بخوره پنجه ای گره به گیسو بخوره مادرت حالمو بهتر میدونه وای اگه لگد به پهلو بخوره تو نباشی حال و روزم همینه تازه اوضاع خیلی بدتر از اینه نمیدونم که خبرداری یا نه حجابم همین یه تیکه آستینه روز و شب گرسنگی کشیدنو کوچه کوچه طعنه ها شنیدنو حاضرم تجربشون کنم ولی نشنوم حرف کنیز خریدنو .
امام حسین ع
. #میلاد_حضرت_زینب #حضرت_زینب_سرود #سرود کوثری از بهر کوثر آمده ثانی زهرای اطهر آمده نور چشمان حس
. توی آسمونا باز همهمه است روی لب بارون زمزمه است توی قاب آغوش حسین انگاری که عکس فاطمه است زلالی شبنم  کنیز اون مریم خنده  اون مرهم برادره یه گوشه  نگاه اون   گردو خاک راه اون   با جنت الاعلا  برابره نمک سفره حیدر اومده         سوره کوثر کوثر اومده   نگاش میگه توی این دنیا  فقط    زینب به  عشق  برادر اومده سیدتی زینب  زینب ....... توشهامت توی شجاعت آینه بابا دختره جادار کعبه ترک بردار دختر حیدر خود حیدره  نفسای مادره  تپشای حیدره  قیامت میخره  یه نیم نگاش چشمه  کرامت   آخر شجاعت  مسیر سعادته  رد پاهاش فلک تو سایه  زینب  آروم کرامتش همیشه پیش رومه میخره کنیزای برادرشو ازبس که دختر زهرا خانومه .👇