فعلا قابلیت پخش رسانه در مرورگر فراهم نیست
مشاهده در پیام رسان ایتا
سرانجام پرونده فیلمسازی «کن لوچ» در ۸۷سالگی و پس از ۶۰سال فیلمسازی با «بلوط پیر» بسته شد... او آخرین فیلمش را ساخت و تصمیم گرفت که دیگر هیچ نسازد... لوچِ چپ، لوچِ انسان، لوچِ آزادیخواه، لوچِ دردمند یا حداقل لوچِ فیلمساز، ۶دهه راوی درد ستمدیدگان و امید انقلابیها بود، لوچ میگفت از کارگران، از طردشدگان، از آدمهای بشدت معمولی؛ او که هیچگاه نخواست تسلیم وجه نابرابر و ظالمانه واقعیت شود تا آخرین فیلم خود از محافظهکاری دوری جست و سرانجامِ واپسین فیلمش را به یک انقلاب ختم کرد، انقلابی که معلوم نیست توسط چه کسانی علیه چه کسان دیگری است!؟ گویی همین انقلاب مبهم انعکاسی از پایان داستان زندگی اوست...لوچ در آثار آخرش و در زمانهای که انقلاب سیاسی برای تاسیس نظمی برابر، دور از ذهن به نظر میآمد/میآید، باز هم انسانها را به یافتن مسیری متفاوت ولو کوچک برای کاستن از درد ستمدیدگان و حرکت به سمت برابری دعوت میکرد...او در آخرین اثرش نیز انسان غربی امروز که میل به راستگرایی افراطی پیدا کرده را پای پژواک رنج مهاجران سوری مینشاند، برایشان سفره مشترکی پهن میکند، پرچم مشترکی(با شعار «مقاومة، تضامن، فوة») میدوزد و به انقلابی پرسوال دعوتشان میکند... کن لوچ صادقانه و در آستانه ۹۰سالگی به انسانِ جهان میگوید که تسلیم رنج تحمیل شده نشوند، راهی جدید بیابند، مرزها را پاک کنند و رنج هرکس را رنج خود بدانند...او آخرین کات سینماییاش را با بکگراند این انقلاب زد؛ گو آنکه بخواهد بگوید: همه انقلابها مردند، زنده باد انقلاب!
«محمدصادق فرامرزی»
#هنر
#رنج
#جهان
#سوریه
#مقاومت
#فیلم_و_سریال
#شخص 📍کن لوچ
@Esrar3