eitaa logo
اصرار
283 دنبال‌کننده
570 عکس
665 ویدیو
4 فایل
به چه زنده ایم؟ آدم ها، جا و زمان ها دگرگون می شوند. خبر آنکه چیزی شروع و چیزی تمام شد. چه باید کرد؟ تن دهیم یا اصرار کنیم؟ چاره چیست؟ مگر آنکه اصرار 📍اصرار در ایتا و تلگرام Esrar3@ 📍اینستاگرام Esrar3.insta@ ✅ برای ارتباط با ما @Esrar_admin
مشاهده در ایتا
دانلود
بخشی از آخرین سخنرانی سید حسن نصرالله: در سال ۱۹۷۵ امام سید موسی صدر به کسانی که می‌گویند فلسطین و مردم فلسطین به ما چه ارتباطی دارند؟ پاسخ می‌دهد: «این سرنوشت توست، تو متوجه آن نیستی، حوصله کن. به تو می گویند آیا حق با فلسطینی هاست؟ همان کسانی که تو را گرفتار کردند؟ کدام فلسطینی‌ها؟ (امام موسی صدر می‌گوید) این وظیفه‌ی من است که در راه قدس بمیرم، نه یک فلسطینی‌. این مسئولیت من است که از سرزمین مقدس حمایت کنم اگرچه لبنانی باشم. خدا خیرشان دهد که فلسطینیان این بار را به دوش کشیدند. این وظیفه‌ی ماست. وظیفه‌ی هر مسلمانی‌، وظیفه هر مسیحی و وظیفه‌ی هر انسانی‌ست. شما فکر کردید ما فریب این مرزها را می‌خوریم؟ سرنوشت و دین و هدف و پیکار ما یکی‌ست». 🧷برای ما در این جستجو «قاره ها، کشورها، ملت ها و پیمان ها» از نو متولد می شوند. «حشر و نشر» عالَم خودش را می خواهد. مرزها به تعبیر رایج معنایشان را از دست می دهند. مختصات کنونی را عوض می کند. هر کشور پاره ای از جهان مورد جستجوی ماست. جهانی که نمی توان دلخوش به بلند ساختن دیوارهای خانه مان در جدایی از خانه ی همسایه شد و بی خیالِ دیگری در خیال زندگی، زندگی کرد. مخاطرات بی توجه به فاصله شان از خانه در نظرند. حادثه در هر جغرافیا متعلق به من نیز خواهد بود. اما این یگانگی را در کدام وعده می توان دنبال کرد؟ تا وعده ای نباشد «خبر»ی در راه نیست. تحقق وعده ی جهان جدید مکنونِ در «مقاومت» است. «مقاومت» عهدی ست که تمام «پیمان» های قبل از خود را می شکند. قبل تر، پیمان ها «همسایگی» نداشتند. مصلحتی مشترک تعیین کننده ی پیمان ها بود. همسایگی از دست رفته بود و هر کشور در یارکشیِ جنگ و دعوا، کشورِ دوست و متحدش را تعیین می کرد. معلوم است که این پیمان جهان ندارد. حال آنکه مسئله ی مقاومت «جهان» است. جهانی که ما همسایه ی آن هستیم و در این همسایگی «مرزبانِ» جهانیم. جهانی که جانش «الجار ثم الدار» است. خانه ای نیست تا وقتی همسایه ای نباشد. همسایگی بوی مصلحت ندارد بلکه همسفرگی ست. @Esrar3
پناه بر خدا اگر این همان امتی باشد که سیدمان و حبیب‌مان از شوق آن گریست.. 🧷در غزه زمان به صدر اسلام ایستاده است. زمان بر غزه نمی گذرد. غزه در توقف زمان وفادار به اسم می ماند. وفادار به آنکسی که زیر چشمی اشک هایش را، شوقش را، غم و اندوهش را هم می پاید. این مردم معاصرانِ مومن به «محمّد» و دین و کتاب اویند. باید که «محمّد»ی آنجا در رفت و آمد باشد و این، زیباترین و زلال ترین مِهریست که من از یک نام، از «محمّد» سراغ دارم. @Esrar3
بخشی از آخرین سخنرانی سید حسن نصرالله: در سال ۱۹۷۵ امام سید موسی صدر به کسانی که می‌گویند فلسطین و مردم فلسطین به ما چه ارتباطی دارند؟ پاسخ می‌دهد: «این سرنوشت توست، تو متوجه آن نیستی، حوصله کن. به تو می گویند آیا حق با فلسطینی هاست؟ همان کسانی که تو را گرفتار کردند؟ کدام فلسطینی‌ها؟ (امام موسی صدر می‌گوید) این وظیفه‌ی من است که در راه قدس بمیرم، نه یک فلسطینی‌. این مسئولیت من است که از سرزمین مقدس حمایت کنم اگرچه لبنانی باشم. خدا خیرشان دهد که فلسطینیان این بار را به دوش کشیدند. این وظیفه‌ی ماست. وظیفه‌ی هر مسلمانی‌، وظیفه هر مسیحی و وظیفه‌ی هر انسانی‌ست. شما فکر کردید ما فریب این مرزها را می‌خوریم؟ سرنوشت و دین و هدف و پیکار ما یکی‌ست». 🧷برای ما در این جستجو «قاره ها، کشورها، ملت ها و پیمان ها» از نو متولد می شوند. «حشر و نشر» عالَم خودش را می خواهد. مرزها به تعبیر رایج معنایشان را از دست می دهند. مختصات کنونی را عوض می کند. هر کشور پاره ای از جهان مورد جستجوی ماست. جهانی که نمی توان دلخوش به بلند ساختن دیوارهای خانه مان در جدایی از خانه ی همسایه شد و بی خیالِ دیگری در خیال زندگی، زندگی کرد. مخاطرات بی توجه به فاصله شان از خانه در نظرند. حادثه در هر جغرافیا متعلق به من نیز خواهد بود. اما این یگانگی را در کدام وعده می توان دنبال کرد؟ تا وعده ای نباشد «خبر»ی در راه نیست. تحقق وعده ی جهان جدید مکنونِ در «مقاومت» است. «مقاومت» عهدی ست که تمام «پیمان» های قبل از خود را می شکند. قبل تر، پیمان ها «همسایگی» نداشتند. مصلحتی مشترک تعیین کننده ی پیمان ها بود. همسایگی از دست رفته بود و هر کشور در یارکشیِ جنگ و دعوا، کشورِ دوست و متحدش را تعیین می کرد. معلوم است که این پیمان جهان ندارد. حال آنکه مسئله ی مقاومت «جهان» است. جهانی که ما همسایه ی آن هستیم و در این همسایگی «مرزبانِ» جهانیم. جهانی که جانش «الجار ثم الدار» است. خانه ای نیست تا وقتی همسایه ای نباشد. همسایگی بوی مصلحت ندارد بلکه همسفرگی ست. @Esrar3
فعلا قابلیت پخش رسانه در مرورگر فراهم نیست
مشاهده در پیام رسان ایتا
گذشت زمان با ما چه کرد؟ مثل آن روزهای شنیدن خبر بیمارستان معمدانی، روز دهم جنگ. مثل این روزهای بیمارستان شفا، روز صد و شصت و پنجم جنگ. وقتی زمان ما را با خود می‌برد آنجا شیطان، اقرب من حبل الورید نشسته است @Esrar3
فعلا قابلیت پخش رسانه در مرورگر فراهم نیست
مشاهده در پیام رسان ایتا
+کی این جنگ تموم میشه؟ به خدا قشنگ نیست. - از خدا بخواه. اگر قراره بخوای از خدا بخواه. بگو یا ربّ. @Esrar3
لطفا در ایتا مطلب را دنبال کنید
مشاهده در پیام رسان ایتا
و طال الدمع و الوجع و اشک و درد به درازا کشید •أتيتك حاملاً ألمي _ حامد الظفيري @Esrar3
فعلا قابلیت پخش رسانه در مرورگر فراهم نیست
مشاهده در پیام رسان ایتا
زن و نماز و چادر نماز در غزه داستان دیگری دارد سخنان خبرنگار : چادر نماز لباس رسمی زنان غزه در جنگ است. معمولاً هر مناسبتی برای زنان، لباس مخصوص به خود را دارد، اما در غزه قضیه فرق می‌کند زیرا شرایط، زنان را مجبور می‌کند که نه از روی زینت و مد، بلکه برای استقبال از جنگ لباس رسمی برای خود انتخاب کنند. این جنگ عجیب غریب است، حتی بر نحوه‌ی لباس پوشیدن زنان هم اثر گذاشت. چادر نماز در این جنگ لباس رسمی‌ست. تنها تکه‌ای پارچه نیست بلکه جزئی از هویت زنان شده است. یکی از زنان می‌گوید من مدت زیادی‌ست که آن را می پوشم، اما در جنگ ما ملزم به پوشیدن آن هستیم. از ترس موشک در روز و شب می‌خواهیم وقتی می‌میریم پوشیده باشیم. @Esrar3
فعلا قابلیت پخش رسانه در مرورگر فراهم نیست
مشاهده در پیام رسان ایتا
آنکه مُرد، نجات پیدا کرد و آنکه نجات پیدا کرد، مُرد 🧷چرا نمی‌میرم؟ @Esrar3
فعلا قابلیت پخش رسانه در مرورگر فراهم نیست
مشاهده در پیام رسان ایتا
صبحانه‌ات را که آماده می‌کنی به دیگران فکر کن، غذای پرندگان را فراموش نکن. هنگامی که به جنگ می‌روی به دیگران فکر کن، آنان که در جستجوی صلح هستند را فراموش نکن. و آنگاه که تو به خانه، خانه‌‌ی خودت باز می‌گردی، به دیگران فکر کن، فراموش نکن آن مردمانی را که خانه‌شان خیمه است. و وقتی می‌خوابی و ستارگان را می‌شماری، به دیگران فکر کن، به آنان که جایی برای خواب نمی‌یابند. و وقتی به دیگرانِ دور فکر می‌کنی، در خود درنگ کن، بگو کاش شمعی بوده باشم در تاریکی. «محود درویش» @Esrar3
فعلا قابلیت پخش رسانه در مرورگر فراهم نیست
مشاهده در پیام رسان ایتا
وقتی که من به سراسر جهان سفر می‌کنم اغلب رهبران از من می‌پرسند چرا ایرلندی‌ها با مردم فلسطین همدردی می‌کنند؟ پاسخ ساده است. ما تاریخ خودمان را در چشمان آن‌ها می بینیم. این بخشی از سخنان نخست وزیر ایرلند در مقابل جو بایدن درباره‌ی غزه است. نخست وزیر ایرلند بعد از این سخنان به طور ناگهانی مجبور به استعفا شد. @Esrar3
فعلا قابلیت پخش رسانه در مرورگر فراهم نیست
مشاهده در پیام رسان ایتا
عمرو موسی دبیرکل سابق اتحادیه عرب در پاسخ به سوال مجری الجزیره که از او پرسیده بود کسانی هستند که مقاومت فلسطین را مقصر می‌دانند و می‌گویند که آنها مقصران اصلی هفتم اکتبر هستند نظر شما چیست؟ عمرو موسی در پاسخ توضیح می‌دهد و می‌گوید که نه، این سخن مهمل است و اگر اشغال و ادامه‌ی آن نبود ۷ اکتبر اتفاق نمی‌افتاد. تا وقتی اشغال نظامی وجود داشته باشد، مقاومت نیز وجود خواهد داشت. من به شخصه منتظر نوعی انفجار بودم. ۷ اکتبر دلیل نیست، نتیجه است. دلیل آن تداوم اشغالگری اسرائیل است. @Esrar3
فعلا قابلیت پخش رسانه در مرورگر فراهم نیست
مشاهده در پیام رسان ایتا
پسر بعد از شهادت مادر در فراقش قطعه‌ای می‌خواند: اغلى الحبايب تركوني راحو لبعيد نسيوني تركوني خايف بردان سرقو الفرحة من عيوني  [عزیزترین عزیزانم مرا ترک کردند رفتند و فراموشم کردند مرا ترسان و سرد رها کردند شادی را از چشمانم ربودند] @Esrar3
کوچک‌ترین کفن‌ها سنگین‌ترینند @Esrar3
بعد از شنیده شدن زمزمه‌هایی در سرزنش مقاومت نوشتند: مقاومت را سرزنش نمی‌کند مگر ذلیل و بر ذلت طغیان نمی‌کند مگر مقاوم @Esrar3
به فرزندان خود بیاموزید که فلسطین اشغال شده است و مسجد الاقصی در بند است و رژیم صهیونیستی دشمن است و مقاومت افتخار است و هیچ کشوری به نام اسرائیل وجود ندارد. @Esrar3
یکی از روزنامه نگاران نجات یافته از جنایت بیمارستان شفا می‌گوید یکی از سربازان بر سر بازداشت شدگان برهنه، از بیماران گرفته تا پزشکان و پرستاران فریاد می‌زد و به عربیِ دست پا شکسته با شماتت می‌گفت: مسلمانان و اعراب کجا هستن؟ اون میلیون ها آدم (که می گفتید) کجا هستن؟ گور بابای شما و ماه رمضانی که ما رو با اون می‌ترسونید و همینطور خداتون... استغفرالله @Esrar3
فعلا قابلیت پخش رسانه در مرورگر فراهم نیست
مشاهده در پیام رسان ایتا
می‌دونید جنگ باعث شد من چه حسی داشته باشم؟ من بچه‌ی هشت ساله احساس کنم هجده سالمه. باعث شد به خدام نزدیک بشم و شب و روز دعا کنم جنگ رو متوقف کنه. باعث شد احساس کنم چقدر مامان و بابا و خواهرم نایه رو دوست دارم. اینکه پیشم باشن و خوب باشن. اینکه چقدر شهر و خونه‌م رو دوست دارم. آرزو دارم به اونجا برگردم. یادم داد قوی و صبور و مسئولیت پذیر باشم. 🧷«من بچه‌ی هشت ساله احساس می‌کنم هجده سالمه» این جمله را به اشکال مختلف شنیدیم، دیدیم و زندگی کرده‌ایم. اصلا ما در سطر به سطر این‌ها نفس کشیده‌ایم. غزه واقعی‌ترین، نزدیک‌ترین و صریح‌ترین زبانی‌ست که می‌توانست از ما بگوید. وقتی برملاست، اشاره چرا؟ وقتی وقوعست، استعاره چرا؟ وقتی سرریزست، کفایت چرا؟ با این وجود، حدّ و ردّ ما غزه است. هر جا که باشیم. هر چه که باشیم. @Esrar3
در فضای عمومی دورهمی گذاشته‌اند با این عنوان که «من تازه غزه بودم، از من بپرس» یکی از اهالی غزه با اشتراک این تصویر نوشت: با کثیف ترین و گستاخ ترین اشغالگری مواجهیم که تاریخ به خود دیده. @Esrar3
برخی از پزشکان محبوس در بیمارستان شفا در تماسی تلفنی به ما اطلاع دادند که خدمه پس از اتمام آب آشامیدنی مجبور به نوشیدن سرم شدند. +برای چندمین روز است که هزاران نفر از مردم آواره و بی‌پناه گرفته تا بیمار و پرستار و پزشک و کارمندان بیمارستان شفا بدون آب و غذا در بیمارستان محاصره شده‌اند. @Esrar3
نوشته‌ای کنایه آمیز در شمال غزه: اینجا سریال‌های ماه رمضانی ۲۰۲۴ باکیفیت Full HD موجود است. @Esrar3
عزیز من میتونی تصور کنی قیمت این اقلام ممنوعه در شمال غزه چقدره؟ سه هزار شیکل یعنی حدودا هزار دلار. +ممنوعه از این جهت که در شمال غزه بسیار نادر و کمیاب شده. @Esrar3