eitaa logo
اصرار
281 دنبال‌کننده
653 عکس
703 ویدیو
4 فایل
به چه زنده ایم؟ آدم ها، جا و زمان ها دگرگون می شوند. خبر آنکه چیزی شروع و چیزی تمام شد. چه باید کرد؟ تن دهیم یا اصرار کنیم؟ چاره چیست؟ مگر آنکه اصرار 📍اصرار در ایتا و تلگرام Esrar3@ 📍اینستاگرام Esrar3.insta@ ✅ برای ارتباط با ما @Esrar_admin
مشاهده در ایتا
دانلود
شهادت یک مرزبان در سراوان 🔹فرمانده مرزبانی سیستان و بلوچستان اعلام کرد سبحان جمالی، مرزبانی که ۵ روز قبل در سراوان هنگام درگیری با قاچاقچیان مواد مخدر مجروح شده بود سحرگاه امروز بر اثر شدت جراحات به شهادت رسید. @Esrar3
فعلا قابلیت پخش رسانه در مرورگر فراهم نیست
مشاهده در پیام رسان ایتا
🔻دختر فلسطینی: زنان ما تمام نمی شوند. مبارزه‌ی ما از سنگدلی ما نیست. ما از وطن و خانه مان دفع می کنیم. ____________ 🧷عمرو تیغ کشید تا علی جوان بهراسد و مرعوب او شود. عمر و بن عبدود: من آب دهان انداختم تا به خشم و شتاب کار من سازی. علی علیه السلام: اگر شتاب می کردم رضای خود بر رضایت خدا پیش انداخته بودم و حالا به نام خدا و برای خدا کارت می سازم. گفت من تیغ از پی حق می‌زنم بندهٔ حقم نه مأمور تنم شیر حقم، نیستم شیر هوا فعل من بر دین من باشد گوا جنگ بین علی بن ابی‌طالب و عمرو بن عبدود بالا گرفت، تا آنکه صدای تکبیر علی(ع) بلند شد و مسلمانان دریافتند عمرو بن عبدود کشته شده است. جابر بن عبدالله که شاهد این صحنه بود، فرار دیگر مشرکان پس از کشته شدن عمرو را به کشته شدن جالوت توسط داوود و شکست سپاه جالوت تشبیه کرد. جالوت چون داوود را دید که بدون شمشیر و تنها با سنگ و چوب به جنگ او آمده وی را تحقیر کرد. سپس داوود با همان سنگی که اسباب تمسخرشان بود کار جالوت را یکسره ساخت. اینک این تمام تاریخ است که ایستاده بر بام جهان (فلسطین) وارثان راستینش را یک به یک فرا می خواند. @Esrar3
آیت الله خامنه ای: در صحیفه سجادیه که پدیده‌ای عجیب در مکتب اهل‌بیت است، امام سجاد علیه‌السلام، برای مرزداران اسلام دعا می‌کنند که امروز مرز و نبض تپنده دنیای اسلام «غزه» است. @Esrar3
شهادت یکی از کارکنان سپاه سلمان استان سیستان و بلوچستان 🔹 در یک اقدام تروریستی یک نفر از کارکنان سپاه سلمان استان سیستان و بلوچستان به نام سرهنگ پاسدار حسینعلی جاودان‌فر که در بازگشت مأموریت اداری بودند، در جاده خاش به زاهدان مورد اصابت گلوله قرار گرفته و به شهادت رسیدند. 🔹تلاش برای شناسایی عامل و یا عاملین این اقدام در حال پیگیری است. @Esrar3
با مقایسه‌ی دو تصویر نوشته: ۱۸۰ سال به عقب برگشتیم. 🧷در خبرها خواندم در شمال غزه وضع گرسنگی به شکلی‌ست که لیمو شیرین را چند قسمت میکنند و هر کس یک تکه میخورد و این میشود یک وعده‌ غذا. امام خمینی سال ۶۰ در دیدار با اعضای دانشجویان ایرانی در اروپا گفتند:«الان وضع کشور ما از وضع زمان پیغمبر اسلام صلی الله علیه همه چیزش بهتر است آنوقت حتی نداشتند که بخورند. آن کسی که میخواهد جنگ کند فقط یک خرما را او میداد به او، میداد به او و میگذاشت تو دهانش درمی آورد و میداد و اینطوری اسلام را رساندند. آقا، اسلامی که اینطوری به ما رسیده، از صدر اسلام اینطور اینها جانفشانی کردند و اسلام را رساندند به ما، خوب ما هم باید بکنیم این کارها را». حالا صدر اسلام به غزه بازگشته و به قول آقای خامنه‌ای «مرز دنیای اسلام امروز در غزه است،نبض دنیای اسلام امروز در غزه میزند». امروز مردم غزه مرزداران اسلامند و با این جانفشانی‌ها و مصیبتها اسلام را از نو به جهان می رسانند.اینکه در زمانه‌ی ما صدر و مرز اسلام غزه میشود یعنی ایستادگی این مردم پس و پیش کردن ما در زمان است. و باز به قول آقای خامنه‌ای «طوفان‌الاقصی، این حادثه‌ی مهم و بی‌نظیری که اتّفاق افتاد، هدفها را نزدیک کرد،راه را به سمت این هدفها نزدیک کرد،سهل کرد،کار بزرگی انجام گرفت». غزه و اتفاقات آن میانبر تاریخ است‌ و مسلمانان تا ابد مدیون مرزبانان خود خواهند بود. مرزبانانی که میگویند ما ۱۸۰ سال به عقب برگشتیم اما را در زمان جلو بردند، نزدیک کردند.‌با این وصف شکایت و آه این مردم از مسلمانی ما مسلمانان نزد خدا گرانبار است. @Esrar3
بخشی از آخرین سخنرانی سید حسن نصرالله: در سال ۱۹۷۵ امام سید موسی صدر به کسانی که می‌گویند فلسطین و مردم فلسطین به ما چه ارتباطی دارند؟ پاسخ می‌دهد: «این سرنوشت توست، تو متوجه آن نیستی، حوصله کن. به تو می گویند آیا حق با فلسطینی هاست؟ همان کسانی که تو را گرفتار کردند؟ کدام فلسطینی‌ها؟ (امام موسی صدر می‌گوید) این وظیفه‌ی من است که در راه قدس بمیرم، نه یک فلسطینی‌. این مسئولیت من است که از سرزمین مقدس حمایت کنم اگرچه لبنانی باشم. خدا خیرشان دهد که فلسطینیان این بار را به دوش کشیدند. این وظیفه‌ی ماست. وظیفه‌ی هر مسلمانی‌، وظیفه هر مسیحی و وظیفه‌ی هر انسانی‌ست. شما فکر کردید ما فریب این مرزها را می‌خوریم؟ سرنوشت و دین و هدف و پیکار ما یکی‌ست». 🧷برای ما در این جستجو «قاره ها، کشورها، ملت ها و پیمان ها» از نو متولد می شوند. «حشر و نشر» عالَم خودش را می خواهد. مرزها به تعبیر رایج معنایشان را از دست می دهند. مختصات کنونی را عوض می کند. هر کشور پاره ای از جهان مورد جستجوی ماست. جهانی که نمی توان دلخوش به بلند ساختن دیوارهای خانه مان در جدایی از خانه ی همسایه شد و بی خیالِ دیگری در خیال زندگی، زندگی کرد. مخاطرات بی توجه به فاصله شان از خانه در نظرند. حادثه در هر جغرافیا متعلق به من نیز خواهد بود. اما این یگانگی را در کدام وعده می توان دنبال کرد؟ تا وعده ای نباشد «خبر»ی در راه نیست. تحقق وعده ی جهان جدید مکنونِ در «مقاومت» است. «مقاومت» عهدی ست که تمام «پیمان» های قبل از خود را می شکند. قبل تر، پیمان ها «همسایگی» نداشتند. مصلحتی مشترک تعیین کننده ی پیمان ها بود. همسایگی از دست رفته بود و هر کشور در یارکشیِ جنگ و دعوا، کشورِ دوست و متحدش را تعیین می کرد. معلوم است که این پیمان جهان ندارد. حال آنکه مسئله ی مقاومت «جهان» است. جهانی که ما همسایه ی آن هستیم و در این همسایگی «مرزبانِ» جهانیم. جهانی که جانش «الجار ثم الدار» است. خانه ای نیست تا وقتی همسایه ای نباشد. همسایگی بوی مصلحت ندارد بلکه همسفرگی ست. @Esrar3
هدایت شده از اصرار
بخشی از آخرین سخنرانی سید حسن نصرالله: در سال ۱۹۷۵ امام سید موسی صدر به کسانی که می‌گویند فلسطین و مردم فلسطین به ما چه ارتباطی دارند؟ پاسخ می‌دهد: «این سرنوشت توست، تو متوجه آن نیستی، حوصله کن. به تو می گویند آیا حق با فلسطینی هاست؟ همان کسانی که تو را گرفتار کردند؟ کدام فلسطینی‌ها؟ (امام موسی صدر می‌گوید) این وظیفه‌ی من است که در راه قدس بمیرم، نه یک فلسطینی‌. این مسئولیت من است که از سرزمین مقدس حمایت کنم اگرچه لبنانی باشم. خدا خیرشان دهد که فلسطینیان این بار را به دوش کشیدند. این وظیفه‌ی ماست. وظیفه‌ی هر مسلمانی‌، وظیفه هر مسیحی و وظیفه‌ی هر انسانی‌ست. شما فکر کردید ما فریب این مرزها را می‌خوریم؟ سرنوشت و دین و هدف و پیکار ما یکی‌ست». 🧷برای ما در این جستجو «قاره ها، کشورها، ملت ها و پیمان ها» از نو متولد می شوند. «حشر و نشر» عالَم خودش را می خواهد. مرزها به تعبیر رایج معنایشان را از دست می دهند. مختصات کنونی را عوض می کند. هر کشور پاره ای از جهان مورد جستجوی ماست. جهانی که نمی توان دلخوش به بلند ساختن دیوارهای خانه مان در جدایی از خانه ی همسایه شد و بی خیالِ دیگری در خیال زندگی، زندگی کرد. مخاطرات بی توجه به فاصله شان از خانه در نظرند. حادثه در هر جغرافیا متعلق به من نیز خواهد بود. اما این یگانگی را در کدام وعده می توان دنبال کرد؟ تا وعده ای نباشد «خبر»ی در راه نیست. تحقق وعده ی جهان جدید مکنونِ در «مقاومت» است. «مقاومت» عهدی ست که تمام «پیمان» های قبل از خود را می شکند. قبل تر، پیمان ها «همسایگی» نداشتند. مصلحتی مشترک تعیین کننده ی پیمان ها بود. همسایگی از دست رفته بود و هر کشور در یارکشیِ جنگ و دعوا، کشورِ دوست و متحدش را تعیین می کرد. معلوم است که این پیمان جهان ندارد. حال آنکه مسئله ی مقاومت «جهان» است. جهانی که ما همسایه ی آن هستیم و در این همسایگی «مرزبانِ» جهانیم. جهانی که جانش «الجار ثم الدار» است. خانه ای نیست تا وقتی همسایه ای نباشد. همسایگی بوی مصلحت ندارد بلکه همسفرگی ست. @Esrar3
فعلا قابلیت پخش رسانه در مرورگر فراهم نیست
مشاهده در پیام رسان ایتا
🔻مداحی عراقی بعد از وعده‌ی صادق مدت کوتاهی بعد از عملیات وعده‌ی صادق و صحبت‌هایی از این دست که حمله‌ی موشکی ایران به اسرائیل چیزی بیشتر از یک «مسرحیه/ نمایش» نبوده، در نجف مداحی‌ای در پاسخ به این سخنان خوانده شد که می‌گوید: برخی دیروز درباره‌ی زدنِ یهود گفتند که نمایشی‌ست، این ضربه‌ی دوم به سرِ مرحب ضربه‌ی حیدری‌ست. وهابی را مضطرب با چشم‌هایی بی خواب دیدیم، اسلام‌شان جوهری بر کاغذ است که از (به قول خودشان) رافضی‌ها می‌ترسد. @Esrar3
احتمالا شنیدید که دو سرباز مصری در مرز رفح حین درگیری با سربازان رژیم صهیونیستی به شهادت رسیدند. این آخرین مطلبی ست که یکی از سربازان منتشر کرده است. او نوشته بود: «قلب اندوهگین می‌شود و چشم می‌بارد، و غزه ما در نزدیکی تو اندوهگینیم. غزه در اندوه است و جهان کر و لال و کوری‌ست که نمی‌تواند مردانگی را به دنیا بیاورد. سکوت استاد بیان عجز است». @Esrar3
فعلا قابلیت پخش رسانه در مرورگر فراهم نیست
مشاهده در پیام رسان ایتا
🌀مرزی که آینه شد نماینده‌ی پارلمان فرانسه: رفح فقط مرز نیست، رفح آینه‌ی ماست. آقای رئیس اگر روابطتان را با اسرائیل قطع نکنید چطور به خودتان در آینه نگاه می‌کنید؟ 🧷دوست داشتم از تاریخ‌دا‌ن‌ها بپرسم سیاست کی و کجا اینقدر شخصی شده بود که نمایندگان پارلمان فرانسه در صحبت‌شان با یکدیگر بپرسند: اگر برای رفح کاری نکنی چطور می‌توانی به خودت در آینه نگاه کنی؟ یا حتی باز هم بپرسم کی‌ و کجا مرزها آینه‌ای شده بودند که از هزاران کیلومتر آن طرف‌تر بیایند و در نزدیک‌ترین تصویر ما پیش خودمان بنشینند که کسی بپرسد اگر این آینه (رفح) را نبینی در کدام آینه میخواهی خودت را ببینی؟ این‌ها همه خواب است؟ من بیدارم؟ @Esrar3
نمی‌دانم چرا در وصف شهید سلیمانی، گفتن «موی دماغ» بیشتر از «آمریکا» مورد توجه قرار گرفت. بیایید کمی از آن روزها بگوییم. اینکه چرا ما باید آنقدر موی دماغ آمریکا می‌شدیم که آمریکا فکر کند چاره ای ندارد مگر ترور و ننگ دولت تروریست به پیشانی اش بخورد. سال ۹۷، روزهایی که فضا در عراق علیه ایران آنقدر سنگین شده بود که آمریکا توانسته بود به پشتوانه‌ی برخی کاستی ها و درک دور از واقعیت‌های عراق، شعار «ایران بره بره» ( ایران برو بیرون) را به جای شعار «أمریکا بره بره» (آمریکا برو بیرون) بنشاند. اما شما آخرش را شنیده اید. پیش از این‌ها شرایط جور دیگری بود. عراق قهرمانی از ایران به خودش دیده بود که حاضر بود برایشان بمیرد. می‌دانید من از کجا حرف می‌زنم؟ از یک کشور عربی که یک عجم شده بود قهرمانش. اگر با بافت عراق آشنا باشید این را کم از معجزه نمی‌بینید.‌ اما مثل بعضی داستان‌های ضد قهرمان، قهرمان داستان عراق در اوج داستان مُرد. کم کم سلیمانیِ قهرمان تبدیل شد به سلیمانی‌ مصلحت جوی حسابگر که برای مصلحت کشور خودش اینجا آمده و عراق اهداف دوربردش برای تأمین مصالح کشورش شده.‌‌ زمزمه ها به تدریج بالا گرفت. زمزمه‌هایی از این دست که «اصلا ایران منت چه چیز را سر ما می‌گذارد؟ آنها برای خودشان می‌جنگند».‌ دیگر مایی وسط نبود. مایِ عزیزمان ترک خورد و دو تکه شد. شده بود «منِ عراق» و «تویِ ایران». آمریکا کار خودش را کرده بود.‌ جا زدنِ ایران اشغالگر به جای آمریکا. کم کم فضا به این سمت رفت که آن کشور اشغالگری که باید نیروهایش را جمع کند و به تصرف چندین ساله‌اش پایان بدهد آمریکا نیست، ایران است.‌ اما سلیمانی.. او نگران و دلواپس عراق بود.‌ غمگینِ عراقی که آمریکا برای بریدن پیوندهایش آمده. پیوندهایی که جان قاسم بودند و قاسم حاضر بود دقیقا برای همانی که می‌گوید «برو بیرون»، بمیرد. آن روزها که جای دوست و دشمن عراق با هم عوض شد، او کسی نبود که بتواند از پیوندش، از عراقِ دلش کوتاه بیاید. او مردن در ایران را اگر یکبار دوست داشت مردن در عراق را هزاران بار. او موی دماغ آمریکا شده بود برای از دست نرفتن پیوندها.‌ برای آنکه همسایه مصلحتِ خانه نبود، روح خانه بود و آخر در خانه‌ی همسایه هم شهید شد.‌ ما حق داریم موی دماغ آمریکا باشیم.‌ آمریکایی که یک روز دانشجویش را می خواهد از ما بگیرد و یک روز غزه و یک روز عراق را... همسایه مصلحت ما نیست که از آن دست بکشیم، روح ماست.‌ و تمام این موی دماغ شدن‌ها تا سرحد مرگ، «مقاومت» نام دارد. @Esrar3
مقاومت مرزها را جور دیگری به ما چشانده بود. همسایه را نزدیک‌تر کرده بود. همسایه که دور و نخواستنی باشد، می‌شود همین که نام اهل خانه را «طالبان» بگذاری. و خانه و همسایه را در ردیف هم از دست بدهی. اینکه شهروندمان را طالبانی می‌خوانیم یک طرف ماجراست و طرف دیگر افغانستانی‌ست که همسایه و هم‌مرز ماست‌. فردا با افغانستان طالبانیِ همسایه که چندی قبل آن را فحش کرده بودیم، چه می‌کنیم؟ @Esrar3
آقای هنیه ما امروز به رسم خودمان برایتان نماز خواندیم زیر تابوت آمدیم روضه خواندیم سینه زدیم و اشک ریختیم خیلی از ما شرمی رسوب شده در دل‌هایشان دارند که مهمان را در حریم صاحب‌خانه زدند اما من فکر می‌کنم شما در خانه خودتان شهید شدید ما شما را مثل قهرمان‌های همین خاک تشییع کردیم و خون شما را مثل خون مردمان همین دیار تقاص می‌گیریم حتی اگر در همین خاک دفن می‌شدید مثل عزیزان خودمان پنجشنبه‌ها بر سر خاک می‌آمدیم و خیرات می‌کردیم آقای هنیه دنیا پر از موش‌های کثیف است پر از دیوارهای سوراخ پر از مزدورهای چند دلاری جنگ اگر مردانه بود، امروز باید به جای خواندن نماز میت‌های متوالی، جشن پیروزی می‌گرفتیم آقای هنیه ‌ می‌گویند اسرائیل دست‌های بلندی دارد (اشاره به ترور) من هم موافقم برای رساندن ما به آرزوی دیرینمان به دست‌های بلندی نیاز است شما در تهران سعادت را در آغوش کشیدید حاج قاسم در بغداد عماد در دمشق آقای هنیه مهمان و صاحب‌خانه ندارد جنگ که تمام شود موج‌های کثیف که به دریا بریزند مرزها را می‌گذاریم روی دوشمان و کنار بیت المقدس همسایه می‌شویم ما همگی برای یک وطنیم وطن مقاومت «محمد طه امیری » @Esrar3