eitaa logo
کانال حمید کثیری
209.8هزار دنبال‌کننده
1.9هزار عکس
645 ویدیو
12 فایل
دغدغه خانواده و #تربیت داریم ... موسس استارتاپ TarbiApp ➡️ Tarbiapp.com ⬅️ اینجا #مدرسه_والدین هست، جایی که قراره اول خودمون رو تربیت کنیم ✋ راه ارتباطی 👇 @hamid_kasiri
مشاهده در ایتا
دانلود
سلام 🔴 بالاخره عملی شد! برای شرکت در کلاس حضوری و وبینار تربیت جنسی می‌تونید از طریق لینک زیر برای ثبت‌نام اقدام کنید 👇👇 https://bit.ly/2kDAWn2 کلاس و وبینار به صورت همزمان اجرا میشه و تمام توضیحات مورد نیاز در صفحه‌ی ثبت‌نام داده شده. فقط چند تا نکته: 1⃣ ظرفیت حضور در کلاس فیزیکی محدود هست و فقط 35 نفر می‌تونن شرکت کنن. لذا اگر می‌خواید شرکت کنید، زودتر ثبت‌نام کنید. 2⃣ کلاس و وبینار روز دوشنبه، اول مهر از ساعت 16.00 تا 19.30 برگزار میشه و محدوده برگزاری کلاس حضوری میدان انقلاب هست. در صورتی که ثبت‌نام کنید، آدرس دقیق برای شما ایمیل میشه. 3⃣ شرکت در وبینار خیلی خیلی ساده است و تمام توضیحات مورد نیاز داخل صفحه محصول داده شده. فقط نیازه اینترنت داشته باشید و یک گوشی همراه یا یک لپ‌تاپ 4⃣ کسانی که ثبت‌نام می‌کنن، حتی اگر نتونن در زمان مورد نظر در کلاس حضوری یا وبینار شرکت کنن، تمامی فایل‌های صوتی، تصویری و هر چیزی که در کلاس عرضه بشه، سه روز بعد از کلاس براشون فرستاده میشه. هر سوالی داشتید در قسمت نظرات صفحه ثبت‌نام (پایین صفحه) بپرسید، همون‌جا پاسخ میدم تا بقیه هم ببینند. @hamidkasiri_ir
👇👇 ظاهراً برخی از دوستان می‌خواستن اقدام به ثبت‌نام کنن ولی سایت مشکل داشته، الآن مشکل برطرف شده و می‌تونید اقدام کنید. https://bit.ly/2kDAWn2
👈 ادامه بحث خواب وقتی بچه‌ها به هم می‌ریزه حداقل چند تا مشکل درست میشه، مثلاً؛ ۱. خواب والدین هم، به هم می‌ریزه و به طبع فشار جسمی و روانی براشون به همراه داره ۲. امکان داره توی کودک هم تأثیر بگذاره ۳. معمولاً بچه در طول روز دچار هست و حتی ممکنه خواب آرومی هم نداشته باشه ۴. (خیلی مهم) توی والدین با همدیگه ممکنه اثرات منفی بگذاره. یعنی فضای خلوت و امن دو نفره‌شون رو هم از دست میدن یادمه توی کودک، خانواده، انسان یه داستانی رو از پرخاشگری و نَحسی کردن یه بچه شش، هفت ساله وقتی با مادرش رفتن خرید تعریف می‌کنه که مامان مدام سعی می‌کنه با صحبت کردن بچه رو آروم کنه ولی نمیشه که نمیشه اما به محض اینکه یه قهوه با هم می‌خورن، بچه از این رو به اون رو میشه. چی می‌خوام بگم؟! خیلی از اوقات نیازهای اولیه یا نیازهای فیزیولوژی ما به هم می‌ریزه و باقی مشکلات رو ایجاد می‌کنه. نیاز به خواب، خوراک، نوشاک، سرپناه داشتن و ... . حالا برای خواب بچه‌ها چی کار کنیم؟! به چند تا نکته زیر توجه کنید و متناسب با شرایط خودتون تصمیم بگیرید 👇👇 ⁦1️⃣⁩ مطابق با طبیعت رفتار کنیم، خودمون تا نصفه شب بیدار نمونیم بعد توقع داشته باشیم بچه ساعت نُه بخوابه! اگرم قرار باشه زود بخوابه، باید شرایط خونه یک بار برای خواب مهیا بشه ⁦2️⃣⁩ بچه‌ها لااقل یکی، دو ساعت قبل خواب غذا خورده باشن تا دستگاه گوارش‌شون درست عمل کنه و خواب هم به تأخیر نیفته. ضمن اینکه غذا نخوردن باعث میشه نصف شب بلند بشن، عین جغد بشینن جلومون 😭😩 ⁦3️⃣⁩ بچه‌ها باید در طول روز خسته بشن تا شب خوب بخوابن، لذا بازی‌های حرکتی، و هر کاری که توش کشف داره برای خستگی خوبه. توی طبیعت رفتن شاهکاره برای خستگی و کشف کودک ⁦4️⃣⁩ از یک ساعت قبل خواب هیجانی با بابا و بقیه تعطیله! نمیشه بچه‌ای که تو اوج هیجانه و تا دو دقیقه قبل کشتی می‌گرفته رو یه دفعه برد و به زور خوابوند! ⁦5️⃣⁩ خونه باید به تدریج برای خواب آماده باشه و در یک ساعت پایانی یه سری کارهای ثابت انجام بدیم تا کودک نسبت به خواب شب و اون کارهای ثابتِ هر روز شرطی بشه. مثل لباس خواب، نور مخصوص خواب، جای خواب ثابت و ... (اینجا منظور شرطی‌سازی کنش‌گر هست نه کلاسیک! 😳 حالا چی هستن اینا، بعدها میگم ) ⁦6️⃣⁩ خواب نیمروزی چیز واجبی نیست! (حداقل برای بالای سه سال) اما اگر کودک بهش نیاز داره اشکالی نداره. فقط نکته اینه که از از زمان بیدار شدن از خواب نیمروزی تا خواب شب باید حداقل هفت ساعت فاصله بیفته! یعنی اگه بچه من ساعت پنج می‌خوابه و هفت بلند میشه، نمیشه توقع داشت که ده بخوابه! رفت تا دو، مبارک‌مون باشه 😰😰 👈 حالا راهِ اینکه بچه شب زود بخوابه چیه؟! . جدای از بازی و خسته شدن، ساده‌ترین راهش اینه که صبح زودتر از خواب بیدار بشه! یعنی بچه‌ای که تا دو ظهر می‌خوابه، خب معلومه از اون ور تا یک و دو شب بیداره! حالا باید با یه فرمی زمان بیداری رو بیاریم جلو، یا کم‌کم و توی یه بازه یک ماهه، ده دقیقه، ده دقیقه بیایم عقب یا اینکه یه هفته کودک رو زودتر بیدار کنیم و البته بدعنقی و اعصاب‌خوردیش رو هم به جون بخریم! به این روش احتمالاً زمان خواب کودک باید بیاد جلوتر ... 👇👇 http://eitaa.com/joinchat/2151219200Cf6cb8914a4
سلام و ادب 🔴 وبینار و کلاس حضوری تربیت جنسی 🔴 👈 ظرفیت کلاس حضوری فقط ۱۰ نفر باقی مونده 👈 ثبت‌نام وبینار (کلاس آنلاین) فقط تا فردا ساعت ۱۰.۰۰ صبح انجام میشه و بعد از اون کلاس بسته میشه 👈 هر کسی که ثبت‌نام میکنه، چه در وبینار شرکت کنه و چه شرکت نکنه، فایل صوتی و تصویری جلسه براش ایمیل میشه 👈 فردا و پس‌فردا پیامک‌هایی برای آموزش حضور در جلسه به همه کسانی که ثبت‌نام کردند، فرستاده میشه 👈 اگر ثبت‌نام کردید و ایمیلی براتون نیومد، قسمت اسپم (هرزنامه) ایمیل رو چک کنید لینک ثبت‌نام 👇👇 https://bit.ly/2kDAWn2 @hamidkasiri_ir
👇 ادامه بحث جداخوابی 👇 اعتراف می‌کنم که با خواندن کامنتای اینستاگرام خیلی از جاهای جدید و تاریک در این بحث برام به وجود اومد. یعنی فکر می‌کردم یه چیز روتین و مشخصه ولی واقع قضیه اینطور نبود. خصوصاً این موضوع در مورد کسانی که بیشتر از یک بچه دارن، نکات جدید و ناشناخته‌ای داره. چرا؟! اساساً تولید ادبیات در حوزه کودک در کشور ما متناسب با تک‌فرزندی هست و اکثر کلاس‌ها به درد کسانی می‌خوره که یه دونه بچه دارن. حتی کسانی هم که مدام میگن بچه‌دار بشید راهکارهاشون بیشتر برای تک‌فرزندی هست! یعنی مشکلات خانواده‌های چندفرزند اصلاً چیزهای دیگه‌ای هست و در اکثر اوقات به مشکلات ما می‌خندن! مثلا برای خانواده‌های چندفرزند معمولا مسئله غذا خوردن بچه‌ها یه شوخیه، در حالی که توی خانواده‌های تک‌فرزند خیلی جدیه یا بحث تحرک هم همین‌طور. خودبه‌خود بچه‌ها که زیاد میشن مشکل تحرک تا حد زیادی حل میشه. خصوصاً اگه فاصله سنی‌شون متناسب باشه. اما بریم توی بحث؛ ببینید اکثر مواردی که در فرزندپروری گفته میشه اصالت ندارن، یعنی اینطور نیست که اگه رعایت نشن، آسمون به زمین بیاد و زمین به آسمون بره! چرا؟! چون اکثر این پیشنهادات ناظر به جوامع دیگه، نیازهای اون جوامع و اهداف این‌ها چیده شده و چون ما در این زمینه‌ها زیاد فکر نکردیم و ناظر به نیازهای خودمون تولید نکردیم، خیلی از جاها جواب نمی‌گیریم. مثلا همین بحث جداسازی کودک در شش ماهگی، یعنی وقتی کودک به غذا می‌افته. این در پازل کلان تربیت در غرب خوبه و درست در میاد اما قطعا مال جامعه ما نیست!! یه شاه‌جمله توی این زمینه استاد سلطانی داره و خیلی از مسائل فرزندپروری رو میشه با این جمله فهم کرد. ایشون می‌گفت: «در غرب بچه‌ها برای رفتن تربیت میشن و در اینجا برای موندن» یعنی چی؟! یعنی اونجا جوان هجده ساله باید از خونه بره بیرون و زندگی خودش رو بسازه و از اینجا به بعد ساختار خانواده دیگه خیلی معنی نمیده. اما در کشور ما اینطور نیست، از قضا ما دوست داریم تا وقتی بچه‌ها ازدواج نکردن، توی خونه ما بمونن! بعضیا که بعد ازدواج هم نمی‌خوان بچه رو ترک کنن. نمونه‌اش یکی از دوستام که به شدت توی این مسئله مشکل داره 😰😰 حالا مسئله خواب هم توی همین پازل فهم میشه. من مسیر درست رو یکبار ترسیم می‌کنم و بعداً به راهکارهای رسیدن به این مسیر می‌پردازم. به نکات زیر توجه کنید؛ ⁦1️⃣⁩ دوره زیر یک سال دوره امنیت هست و شدیداً توصیه میشه نیازهای کودک در کوتاه‌ترین زمان برآورده بشه. یعنی در هنگام خواب هم کودک باید کنار مادر باشه تا احساس امنیت توی اون درست شکل بگیره ⁦2️⃣⁩ از یک تا حدود سه سالگی شخصیت بچه‌ها در حال شکل‌گیری هست و طبیعتاً باید به سمت استقلال حرکت کنند. دیدید بچه‌ها بعد از دو سالگی هر کاری می‌خوان خودشون انجام بدن؟ همه‌اش میگن خودم بلدم و گند میزنن 😂😂 البته عمیقاً توصیه میشه توی این سنین بگذاریم بچه‌ها تجربه کنن چون زمان شکل‌گیری اعتماد به نفس هست. یعنی نکن و نمی‌تونی و دست نزن و ... نداریم! ⁦3️⃣⁩ از سه سالگی بچه‌ها عمیقاً میل به بزرگ شدن و قدرتمند شدن دارن (بیشتر توی پسرا) و همین میل، ابزار خوبی برای جداسازی رختخواب هست. ⁦4️⃣⁩ این یه فرآیند کاملاً تدریجی هست و شاید یک سال طول بکشه. یعنی تا حدود چهار سالگی درگیر باشید که کودک خودش میل به خوابیدن در اتاق خودش رو پیدا کنه. ⁦5️⃣⁩ هیچ دلیلی نداریم که امنیت بچه‌ها رو خدشه‌دار کنیم و از اون طرف بچه رو لوس بار بیاریم. یعنی اگر بچه مثلا چهارده ماهه است ما با صدای گریه‌اش میریم پیشش اما برای کودک چهار ساله، اول میگیم چی شده مامان، بعد میگیم بگیر بخواب و بعد اگر ساکت نشد همراهیش میکنیم که اکثراً فقط می‌خوان مطمئن بشن ما توی خونه‌ایم و صدا رو که بشنون می‌خوابن ⁦6️⃣⁩ در روایات نداریم که کودک رو در اتاق تنها نخوابونید، بلکه گفته شده کسی در خونه تنها نخوابه و از اون طرف وقتی میگن بچه در بزنه وارد اتاق والدین بشه، یعنی حتما جداسازی اتاق داریم. (البته آموزش این آداب خیلی کم‌کم و مال بالای پنج سال هست) ⁦7️⃣⁩ یادتون باشه که نمیشه چند بحران رو برای کودک همزمان اعمال کرد و حتما مهمه فاصله زمانی بین‌شون باشه. بحران‌هایی مثل از شیر گرفتن، از پوشک گرفتن، جدا کردن رختخواب و ... که همه‌شون باید تدریجی اعمال بشن. 👈 شرمنده حالم خیلی خیلی بده! و تازه از زیر سرم اومدم، إنشاءالله شبای بعد ادامه میدم. اگه هذیون گفتم، ببخشید 😂😂 👇👇 http://eitaa.com/joinchat/2151219200Cf6cb8914a4
راهنمای شرکت در وبینار تربیت جنسی 👇👇 http://www.hamidkasiri.ir/webinar-guide این پیام فقط برای کسانی است که ثبت‌نام کرده‌اند
برای ورود به جلسه از راهنمای بالا استفاده کنید ⭕️🔴 توجه 🔴⭕️ لینک ورود به جلسه اصلاح شد لینک ورود: Webinar.hamidkasiri.ir/webinar الباقی اطلاعات مطابق با صفحه راهنماست
🔴 🔴 دو نکته 👇👇 ⭕ نکته اول. کلاس تربیت جنسی در حدود 3 ساعت و 30 دقیقه، امروز برگزار شد و فایل صوتی و تصویری باکیفیت از کلاس تهیه شد. لینک دانلود فایل‌ها پس از تدوین، برای همه‌ی کسانی که در کلاس ثبت‌نام کرده بودند، فرستاده خواهد شد. (ایمیل می‌شود) و از همین جا اطلاع‌رسانی می‌شود. در این فاصله کسانی که سوالی در مورد مباحث کلاس دارند و در کلاس پاسخ داده نشده، می‌توانند در قسمت دیدگاه شما (پایین صفحه) لینک زیر سوال خود را ارسال کنند تا برای پاسخ به شما نیز یک فایل صوتی تهیه شود و در کنار فایل‌های کلاس، در اختیارتان قرار بگیرد. https://bit.ly/2kDAWn2 ⭕ نکته دوم. با توجه به بازگشایی مدارس و مسائل بچه‌ها در درس و مدرسه بخصوص کلاس اولی‌ها یک «جلسه رایگان» در شهر مشهد تدارک دیده‌ایم که روز پنج‌شنبه حدود ساعت 15.00 تا 18.00 حوالی خیابان سناباد برگزار خواهد شد. لینک ثبت‌نام در روزهای آینده اعلام می‌شود. لطفاً فقط کسانی که صددرصد امکان حضور در جلسه را دارند، ثبت‌نام کنند. @hamidkasiri_ir
👈 بحث خواب رو با این پست می‌بندیم و از پست بعدی میریم توی مورد بعدی در مدیریت جسم؛ ریتم، ریتم و ریتم ... وقتی زندگی افراد شاخص رو مرور می‌کنیم (این افراد می‌تونن از هر طیفی باشن، مثلاً یک تاجر خیلی موفق، یک ، یک سیاستمدار خاص و ...) همه یک ویژگی بارز دارن و اون ریتم توی زندگی این افراد هست. حالا این وسط یه عده هستن که میگن ما زندگی با تنوع رو دوست داریم که محض اطلاع‌شون این موضوع هیچ منافاتی با تنوع داشتن توی زندگی نداره. (در مورد ریتم چند تا پست با عنوان و نوشتم. اگه نمی‌دونید چیه، همونا رو بخونید) این چه ربطی به بحث داره؟! ساده است اگر ریتم توی جریان زندگی روزانه کودک و خودتون ایجاد نکنید، تقریباً هیچ کاری رو نمی‌تونید با کیفیت دلخواهتون انجام بدید. ایده‌آل هم اینه که این ریتم با طبیعت هماهنگ باشه یعنی مثلاً عین بَروبچه‌های هنری یا برنامه‌نویس نباشید که دارن! یعنی همه که می‌خوابن اینا تازه مخ‌شون راه می‌افته و شروع به کار میکنن! در مورد بچه‌ها هم اگر می‌خوایم داشته باشن تا مغزشون رشد بهتری بکنه، حتما لازمه؛ ⁦1️⃣⁩ ریتم داشته باشیم ⁦2️⃣⁩ حتی‌المقدور با هماهنگ باشه، یعنی ساعت یک نصف شب خونه چراغونی نباشه! ⁦3️⃣⁩ کودک رو از ابتدای تاریکی تا زمان خواب کم‌کم به سمت خواب سوق بدیم. (با انجام یک‌سری کارهای ثابت که حتما کم کردن تدریجی نور جزء اون کارهاست) ⁦4️⃣⁩ خسته شدن در طول روز از اوجب واجباته، پس تحرک، تجربه و کشف رو ببرید بالا ⁦5️⃣⁩ در مورد خانواده‌های چندفرزندم باید بگیم که خدا بهشون صبر بده 😂 چون خوابوندن چند تا بچه با هم قطعا کار سخت‌تری هست اما جدای از نکات بالا می‌تونن پروسه رو قدری زودتر شروع کنن و صبر بیشتری هم برای خواب بچه‌ها داشته باشن (حالا که اول مهره و بچه یا مهد می‌ره یا مدرسه، طبیعتاً بیشتر باید روی این موضوع حساس باشیم) نکته آخر هم اینکه خواب زمان استراحت مغز و بدنه در حالی که ما دقیقا داریم با سبک زندگی‌مون جلوی استراحت مغز رو می‌گیریم و همه‌اش میگیم نمی‌دونم چرا من همیشه خسته‌ام!! چی جوری داریم جلوی رو می‌گیریم؟! نمونه‌اش همین الانه! یکی، دو ساعت قبل از خواب گوشی دستمونه یا تلویزیون نگاه می‌کنیم و مدام در حالی ایجاد ورودی‌های جدید برای مغز هستیم. در زمان در حال تحلیل و طبقه‌بندی این داده‌هاست و دقیقا داره کار می‌کنه تا استراحت! همه هم می‌دونیم که گوشی موقع خواب چیز خوبی نیست، اما کسی هست بیاد اینو از ما بگیره؟!! 😩😩 👇👇 http://eitaa.com/joinchat/2151219200Cf6cb8914a4
🔴 ثبت‌نام در کلاس «راهکارهایی برای اول مهر» 📍مکان: مشهد، حوالی خیابان سناباد 🕑 زمان: پنج‌شنبه، 4 مهر ماه، ساعت 15.00 الی 18.00 چند نکته: 👈 کلاس حضوری؛ رایگان و ظرفیت آن محدود است. 👈 به همراه آوردن کودک به کلاس ممنوع است. 👈 لطفاً و لطفاً فقط کسانی که شرایط حضور قطعی در کلاس را دارند، ثبت‌نام کنند. 👈 بلافاصله پس از تکمیل فرم ثبت‌نام، آدرس برای شما نمایش داده خواهد شد. لینک ثبت‌نام 👇👇 https://bit.ly/2l14Fq7
🔴 ۱۱۲ نکته کاربردی برای شروع سال تحصیلی من دیروز توی یه کلاس داشتم با موضوع اول مهر! 😉 حالا درسته یه چند روز گذشته ولی دیدم خیلی از خانواده‌ها با رفتن، پیش‌دبستانی رفتن و کلا درس خوندن بچه‌ها مشکل دارن و خب به جای اینکه از این دوران لذت ببریم و بچه هم کیف بکنه، هر دو در حال زجر کشیدنیم. مسئله هم که دیگه معضل خیلی از خانواده‌هاست و جزو چالش‌هامون شده ... من دیروز بیشتر از دو ساعت و نیم، یعنی دقیقاً صد و پنجاه و هشت دقیقه صحبت کردم و بیشتر از صد تا نکته کاربردی گفتم که همه‌شون توی فرآیند تحصیل و و مدرسه موثره و کمک می‌کنه. بخشی از مباحث اینا بودن 👇👇 👈 اساسا اهداف در دنیا چیه و توی چی هست؟! 👈پنج شاخه مهم و اصلی تعلیم و تربیت چیا هستن؟! 👈 جایگاه مهارت‌‌های زندگی و انتقال ارزش‌ها در تعلیم و تربیت ایران کجاست؟! 👈 چه آسیب‌هایی در و خانواده‌ها وجود داره؟! مثلا چرا به جای اینکه دنبال بچه خوشحال باشیم، دنبال بچه درس‌خون هستیم؟!! ⭕️ اما بخش کاربردی‌تر جلسه 👇 👈 اضطراب جدایی کودک در و نکات رفع این مشکل 👈 نکات مناسب 👈 توجه به استعدادها و علایق فردی 👈 روش‌های تنظیم دانش‌آموز و نکات آن 👈 مدیریت دانش‌آموز و نکات آن 👈 روش‌های ایجاد علاقه به درس و مدرسه 👈 و رفتاری کودکان 👈چگونگی نظارت بر امور درسی فرزندان 👈 روش‌های مسئولیت‌پذیر کردن فرزندان 👈 ملاحظات دوران  و کلی نکته دیگه ... اگر خواستید این فایل صوتی رو تهیه کنید، از طریق لینک زیر اقدام کنید 👇👇 https://bit.ly/2lE6Ik5 راستی اگر خودتون بچه مدرسه‌ای دارید که هیچ، اگر نه می‌تونید این پست رو برای اونایی که بچه مدرسه‌ای دارن بفرستید @hamidkasiri_ir
یه مادر پرسیده بود: «اگر یک بچه‌ای از پدر و مادرش بپرسه چرا ما به اندازه بقیه پول نداریم؟ چرا ما نمی‌تونیم از این ماشینا بخریم؟ چرا ما فلان چیز رو نداریم ولی بقیه دارند؟ چرا پول بابا کمه؟ چرا بابا بیشتر کار نمیکنه؟ چرا بابا نمیره اونجایی که بابای فلانی کار می‌کنه، کار کنه که پول داشته باشه و.... چه جوابی باید داد؟» از ایشون پرسیدم بچه چند سالشه که گفت چهار ساله است! قبل از اینکه پست رو بخونید، شما بودید چه پاسخی به این بچه‌ها می‌دادید؟! حالا بریم تو بحث؛ ببینید ما یک داریم داریم و یک نیاز کاذب! نیازهای اصیل اون چیزهایی هستن که عدم تأمین‌شون مانع جدی در ما ایجاد می‌کنه و حتی ممکنه عامل مرگ باشه! ولی نیازهای کاذب وقتی تأمین نشن، هیچ مشکلی در زندگی ما ایجاد نمیشه الّا اضطراب و نگرانی، یعنی ممکنه به لحاظ روانی زندگی رو تحت تأثیر قرار بده. مثلاً لباس پوشیدن یه نیاز اصیله و اگه لباس نداشته باشیم، طبیعتاً مشکل برامون ایجاد میشه و حداقلش اینه که بدن ما در برابر طبیعت ممکنه آسیب ببینه اما مثلا هر روز بستنی خوردن یه هست و اگه نتونیم این کار رو بکنیم هیچ مشکلی در جریان زندگی‌مون ایجاد نمیشه. حالا چند تا نکته؛ ⁦1️⃣⁩ نیازهای اصیل با تعریفی که کردیم تابع هوا و هوس نیستن، چون نبودشون باعث تعطیل شدن زندگی میشه یا دیگه زندگی‌مون اون کیفیت مطلوب رو نداره. ⁦2️⃣⁩ خواسته‌های ما باید با نیازهای واقعی‌مون تطبیق داشته باشه، یعنی در یه زندگی اصیل و آرمانی، نیازها و خواسته‌ها منطبق هستن. یعنی من فقط چیزهایی رو می‌خوام که دارن یه نیاز اساسی رو از من تأمین میکنن. مثلا من میل به دانستن دارم و کتاب می‌خوام بخونم و این دقیقا یه نیاز اصیل هست چون همه میل به دانستن دارن. ⁦3️⃣⁩ هر چی به نزدیک بشیم فاصله نیاز و خواسته از همدیگه بیشتر میشه. در اکثر اوقات نیاز و خواسته در دو سوی متعارض هستن که متأسفانه در اکثر موارد با بالا رفتن سن هم این‌ها همسو نمیشن! (یعنی مثلاً بچه دو ساله فکر می‌کنه اگه الان این توپ رو نداشته باشه، زندگی به پایان میرسه. برای همین مثل یه گودزیلا گریه می‌کنه تا به توپش برسه 😂) ⁦4️⃣⁩ نیاز همه آدم‌ها یه چیز نیست. جدا از اینکه هر سنی اقتصائات خودش رو داره، هر کسی هم با شأنیتِ متفاوت اجتماعی، نیازهای متفاوتی داره. اصلا برای همینه توی ازدواج میگن باید زندگی‌ای که درست می‌کنی متناسب با شأن همسرت باشه. (البته طبیعی هست که در هر حالتی؛ تجمل یک نیاز کاذب هست و حرکت به سمت اون زندگی رو از اصالت می‌اندازه) (شرمنده که یه خورده پیچیده شد 😩😩 اگه متوجه نشدید، این تیکه‌ها رو چند بار بخونید اما حتما مهمه که بخونیدشون!) حالا برگردیم به سوال ابتدای بحث؛ ببینید بچه‌ها ذاتاً اینطورین که اگه نیازهای اصلی‌شون به درستی تأمین بشه، به ندرت به سمت نیازهای کاذب حرکت میکنن. من این مثال رو بارها سر کلاس‌هام زدم؛ بچه‌ای که توی سوپرمارکت میگه اینو می‌خوام و بهش میگی الآن نه، اونم سوپرمارکتو میزاره رو سرش؛ قطعا نیازهاش به درستی تأمین نشده و به والدینش اعتماد نداره وگرنه بچه خیلی راحت این حرف رو می‌پذیره. پس نکته اول تأمین نیازهای بچه‌ها از جمله نیازهای فیزیولوژیک، نیاز به محبت و خصوصا بازی هست. اما نکته بعدی اینه که امکان نداره بچه‌ها با درک وفور بزرگ بشن ولی یه همچین سوالایی بپرسن. وقتی توی خونه مدام میگیم ما کم داریم و فلانی زیاد داره، وقتی داشته‌های زندگی‌مون رو نمی‌بینیم و بلد نیستیم ببینیم، وقتی نمی‌تونیم چیزی رو تهیه کنیم و به جای خلاقیت به خرج دادن، به بچه میگیم پول نداریم و بعد هم بابا رو مقصر می‌دونیم که کار درست و حسابی نداره و ... این سوالا درست میشه. جسارتا امکان نداره ما جلوی بچه‌ها اظهار نداری نکنیم، نیازهاشون رو هم تأمین بکنیم بعد بچه‌ها از این سوالا داشته باشن! وقتی ما بلد نباشیم داشته‌های زندگی‌مون رو ببینیم، طبیعی هست که بچه‌هامون هم یاد نمی‌گیرن داشته‌هاشون رو ببینن! وقتی توجه و تأیید رو از بیرون میگیریم، خب طبیعی هست که بچه‌هام همین مسیر رو برن ‌ این بحث رو ادامه میدم، چون باید خیلی بازتر بشه ... اما زندگی شما چه داشته‌هایی داره که می‌تونید اونا رو به بچه‌هاتون بگید؟! پی‌نوشت: ببخشید اینقدر دیر پست گذاشتم! تازه الان رسیدم تهران و توی راه داشتم می‌نوشتم! تازه صبح زود باید یه نیمچه مسافرت دیگه برم تا کرج 😭😭 👇👇 http://eitaa.com/joinchat/2151219200Cf6cb8914a4
سلام و شب به خیر فایل‌های کلاس تربیت جنسی برای تمام کسانی که ثبت‌نام کرده بودند، ایمیل شد. لطفاً پوشه اسپم (هرزنامه) رو هم چک کنید. ⭕️ این ایمیل شامل موارد زیر هست؛ ⁦1️⃣⁩ فایل مقدمه صوتی (۱۵ دقیقه) ⁦2️⃣⁩ فایل صوتی کلاس (۲ ساعت و ۵۷ دقیقه) ⁦3️⃣⁩ فایل صوتی پرسش و پاسخ (۶۴ دقیقه) ⁦4️⃣⁩ فایل pdf محتوای کلاس (۴۸ صفحه) ⁦5️⃣⁩ فایل تصویری کلاس (۶۸۰ مگابایت) 👈 ضمنا فایل‌ها داخل سایت هم بارگذاری شده و می‌تونید از طریق لینک زیر تهیه کنید https://bit.ly/2nXPoHA ---------------- پی‌نوشت: بابت تأخیر در ارسال فایل‌ها عذر میخوام، یه چند تا گیر فنی با هم پیش اومده بود 😭😭
یکی از مهم‌ترین چیزها برای هر انسانی و در هر سنی امید هست، یعنی اگر به زندگی رو از ما بگیرن هیچ آینده‌ای رو نمیشه متصور بود. امید اینقدر مهمه که جامعه‌شناسان اون رو مهم‌ترین فاکتور برای حیات و پیشرفت یک جامعه می‌دونن. در مورد فرد هم همینه، یعنی من اگر امید نداشته باشم که فردا غذا گیرم بیاد، طبیعتاً انگیزه‌ای برای ادامه زندگی ندارم و حتی ممکنه همین امروز بمیرم و کارم به فردا نکشه. یعنی امید با امنیت خصوصاً ارتباط مستقیم داره. حالا بریم تو کودک؛ ما حق نداریم امید رو از بگیریم، در حالی که روزانه با انتقال مداوم ناخوشایندی‌ها، نداری‌ها، اخبار بد، حوادث، ناامن کردن کودک نسبت به دیگران و ... داریم امید رو از بچه هامون می‌گیریم و بچه‌ها رو ناامن بار میاریم! من خاطره زیر رو خیلی دوست دارم، با هم بخونیمش 👇 زمان ، حال همه خیلی خیلی بد بود و تقریبا همه داغون بودن. طبیعی هم بود، افرادی بودند که سی، چهل نفر از اعضای خاندان‌شون رو از دست داده بودن و صحنه‌هایی رو دیده بودن که تصورش هم برای ما ممکن نیست. این وسط یه خانمی بود که انگار نه انگار، حالش واقعا خوب بود و همه‌اش در حال شوخی و روحیه دادن به بقیه بود. از این خانم پرسیده بودن شما چرا اینجوری هستی؟! چرا حالت اینقدر خوبه؟! این خانم گفته بودن که عین بقیه تعداد زیادی از اعضای درجه یک خانواده‌شون رو از دست دادن ولی نگاه‌شون به آینده کاملاً خوشبینانه است. وقتی ریشه این نگاه رو بررسی کرده بودن به این رسیده بودن که پدر ایشون یه کشاورز ساده بودن و وقتی اون‌ها بچه بودن مدام می‌گفتن بچه‌ها این زیرپله رو می‌بینید، این زیر پُرِ پوله. هر چی بخواید هست. بعد این خانم می‌گفت ما می‌دونستیم توی اون زیرپله یکسری وسایل به در نخور و قدیمی هست ولی همین که بابامون می‌گفت خیالتون راحت باشه، دلمون قرص میشد. جالب اینجا بود که در همون زمان هم زندگی‌مون خیلی معمولی و حتی فقیرانه بود. این پدر چی کار کرده بوده؟! یکی از مهم‌ترین کارهاش این بود که بچه‌ها رو امن بار آورده بود و این‌ها در هر حالتی احساس امنیت می‌کردن. اما چی می‌خوام بگم؟! ساده است؛ مراقب امنیت بچه‌هامون باشیم، خصوصاً در مسائل اقتصادی بچه‌ها رو ناامن نکنیم که اگه این کارو بکنیم یا امید رو ازشون می‌گیریم یا بچه‌ها رو با درک حسرت بزرگ می‌کنیم. ----------- پی‌نوشت یک: تو کامنتای پست قبل پیامایی دیدم که ناشی از نگاه غلط به مسائل اقتصادیه، خصوصاً توی پدرها. در موردش می‌نویسم ... پی‌نوشت دو: داستانی که گفتم واقعی، ولی نقل به مضمون هستش 👇👇 http://eitaa.com/joinchat/2151219200Cf6cb8914a4
دیروز برای حدود سیصد نفر از مربیان خانه‌های کودک «سازمان فرهنگی - هنری تهران» یه کلاس دو ساعته داشتم که البته اول قرار بود سه ساعت باشه، وسطای بحث به من گفتن دو ساعته! 😂😂 قرار بود کتاب کارهایی رو که امسال برای سازمان فرهنگی کار کردم رو برای مربیان توضیح بدم و وقت رو طوری تنظیم کرده بودم که یک ساعت و نیم یه بحث بینشی و تغییر نگاه به حوزه رو مطرح کنم و الباقی رو روی کتاب کار کنیم. خب، بحث بینشی رو دست‌وپا شکسته گفتم چون یه دفعه فهمیدم تایم کم شده، ولی خود کتاب موند برای آیندگان! 😁 هم کیفیت دیتاپروژکتور پایین بود و هم زمان اجازه کار نمی‌داد. بحث گفته شد و در طول کلاس سه، چهار تا هم با مربی‌ها کردیم که این بخش رو ظاهراً خیلی دوست داشتن 🤭 اما آخر کلاس یه چیز دیگه بود. حدود بیست، سی نفر تا من برم باهام صحبت کردن ولی یکیشون خیلی خوب بود! می‌گفت وسط جلسه می‌خواستم بیام بزنمت! 😳 این حرفا رو باید اول به مدیرامون بگی، بعد به ما چون ما اینا رو می‌خوایم انجام بدیم ولی نمی‌گذارن ... ظاهراً مشکل اصلی هم با دو تا چیز بود؛ ⁦1️⃣⁩ بحثی که در مورد بازی گفتم و تأکید داشتم هر چیزی با بازی منتقل بشه و اونا می‌گفتن ساختار از اونا آموزش میخواد و نه بازی!! حتی چهارشنبه‌ها که برنامه بازی دارن، مسئولین میان میگن بازی رو جمع کنید، فقط آموزش 😭😭 ⁦2️⃣⁩ بحث دادن به بچه‌ها برای کشف، تجربه‌ورزی و ... که باز می‌گفتن به شدت با مربیانی که آزادی عمل زیاد به بچه‌ها میدن برخورد میشه، یعنی خود ساختار از اون‌ها بچه‌ی ساکتِ حرف گوش‌کنِ تحت کنترل می‌خواد (ولو اینکه مستقیم نگه) 👈 شخصاً فکر میکنم تغییر نگاه در سیستم‌ها و آدم‌ها کار بسیار زمان‌بری هست اما ناامید نیستم. توی همین سیستم چندین مدیر خوش‌فکر و اهل تغییر دیدم که نمونه‌ی اولش شد همین تغییری که در کتاب‌های کار کودک دادیم و واقعا پروژه انرژی‌بری بود و اگر فضای تغییر وجود نداشت، این کار انجام نمیشد. حالا این قصه ظاهراً بی‌ربط رو تعریف کردم که چی بگم؟!! 😉 روزانه چندین سوال برای من میاد که چی کار کنم این بچه درست بشه؟ چی کار کنم بچه‌ام دیگه اون کار رو نکنه؟ چی کار کنم بچه‌ام اون کار رو بکنه و ... که در اکثر سوالات مشخصه که مشکل از بچه نیست، مشکل از والدینه!! ⁦☹️⁩ و اینجا تنها چیزی که کمک می‌کنه تغییر و بلکه تحول در نگاه والدین هست. مادری که میخواد خودش هیچ تغییری نکنه ولی بچه‌اش بهترین و نرمال‌ترین بچه فامیل باشه!! احتمالاً فیلم زیاد می‌بینه. باید بهبود پیدا کنیم تا اطرافیان‌مون هم بهبود پیدا کنن. شما به عنوان مادر یا پدر چه بهبودی توی این چند سال داشتید، خصوصاً بهبود در بینش‌تون، در زاویه نگاه‌تون، در عملکردتون نسبت به دیگران و ... 👇👇 @hamidkasiri_ir
🔴 دوستانی که از طریق سایت نتونستن فایل‌های «تربیت جنسی در هفت سال اول» و «۱۱۲ نکته کاربردی برای درس و مدرسه» رو تهیه کنن، میتونن از دو طریق زیر اقدام کنن روش 1️⃣ پرداخت مبلغ به شماره کارت زیر 6104337635737826 به نام حمید رضا آقاکثیری 🔸تربیت جنسی ۳۴ هزار تومان 🔸۱۱۲ نکته برای درس و مدرسه ۱۴ هزار تومان روش ⁦2️⃣⁩ پرداخت از طریق لینک‌های زیر 🔸 تربیت جنسی https://zarinp.al/269487 🔸۱۱۲ نکته برای درس و مدرسه https://zarinp.al/261732 👈 لطفاً پس از پرداخت، عکس فیش واریزی رو به آیدی زیر بفرستید تا فایل‌ها برای شما ارسال شود @hamidkasiri
اگه یادتون باشه داشتم در مورد می‌نوشتم و در مورد چند تا پست گذاشتم. حالا می‌خوام در مورد بنویسم. حتماً تا آخر پست رو بخونید. همیشه بخش قابل توجهی از برنامه‌های زنده در مورد آشپزی هست و طبیعیه که آشپزی بیشترین مشتریش خانم‌ها هستن. تلویزیونم که اگه بیننده نداشته باشه، بیکار نیست برنامه با یان موضوع بسازه. تو اکثر این برنامه‌های هم اسم غذاهایی میاد که تا حالا هیچ کدوم‌مون نشنیدیم، ظاهرشونم که خیلی به نظر میاد، مجری و آشپزم که کلی تعریف می‌کنن پس چرا هیچ وقت سر از خانه‌های ما در نمیارن؟!! خیلی ساده است ماها دوست داریم مدام آشپزی ببینیم و شاید یاد هم بگیریم اما دوست نداریم اونا رو بپزیم. انصافاً توی خونه‌های ما چند جور غذا پخته میشه؟! غیر از عدس‌پلو، ماکارونی، قرمه‌سبزی، قیمه، کوکو و چند تا غذای دیگه چیز دیگه‌ای هم درست می‌کنیم؟! این تمرین خیلی ساده است و حداکثر یه ربع وقت نیاز داره! یه مداد یا خودکار با یه کاغذ بردارید و هر چی غذا بلدید درست کنید، روش بنویسید. تردید نکنید تعداد غذاها از پنجاه تا بیشتر میشه، البته پنجاه تا مال مرداست 😉😉 خانم‌ها که باید برن رو صد و پنجاه تا. یعنی ما مردا حداقل پانزده جور بلدیم درست کنیم! 😂 حالا چی می‌خوام بگم؟! 👈چرا بچه‌ها نباید تنوع غذایی داشته باشن؟! 👈 حس بچه از کجا باید بفهمه که ما حداقل شصت نوع توی بازار داریم؟! 👈 چرا از تغییر می‌ترسیم، غذای جدید نمی‌پزیم و فقط همون غذاهای همیشگی رو باید درست کنیم؟! 👈 چرا و بچه‌هامون رو کلاً به سه جور غذا دادیم؟! 👈 چرا ... راستی شما چقدر توی خونه دارید؟! یه لیست بنویسید که چند جور غذا بلدید و چند تاش رو توی شش ماه اخیر پختید ... پی‌نوشت: تو پست بعد بحث رو ادامه میدم 👇👇 @hamidkasiri_ir
🔴🔴 به بهانه روز جهانی کودک استیو مارتین سی سال پیش یه بازی کرده به نام «والدگری» یا «پدر و مادری». نکته جالب فیلم اینه که همه جور بچه‌ای توش میشه پیدا کرد اما یه دختربچه هست که ویژگی‌هاش خیلی خاص و جذابه اما نیست. یه دختربچه‌ی حدوداً پنج ساله که یه است، محاسبات پیچیده ریاضی رو انجام میده، بسیار قوی‌ای داره، اصلاً نمی‌خنده، کارهای بقیه بچه‌ها به نظرش خیلی چیپ و مسخره میاد، تو جمع بقیه بچه‌ها نمیره و مدام دوست داره با بزرگ‌ترها کارهای بزرگ‌تر از سنش رو انجام بده. اکثر کارهاش هم بقیه رو متعجب می‌کنه که این چه چیزایی بلده و چقدر خاصه! 😳 امروز اینجور بچه‌ها به شدت دوست‌داشتنی! شدن، اصلا خانواده‌ها با هم می‌کنن که بچه‌هاشون خاص باشن و چشم بقیه با دیدنشون در بیاد و مدام در حال این پرسش هستن که اگه بچه‌ام اینو یاد نگیره از بقیه عقب می‌افته و ... چقدر افراد بودن که از من پرسیدن اگه بچه‌مون امسال نره ، عقب نمی‌افته؟! چون گفتن متولد مثلا پنج مهر هست و باید سال دیگه بره مدرسه، منم تقریبا به همه‌شون گفتم نه!! 😬 بچه‌ها باید هفت سال خوب کنن تا بازی‌دون‌ِشون 🤭 پُر بشه. اصلا این عامل رشد بچه توی سال‌های بعد هست، نه چیز دیگه. هیچ عجله نکنید، به حرف بقیه هم گوش نکنید که هی میگن بچه رو عقب ننداز! 🤩 اما روز جهانی کودک 🤩 امروز هشتم اکتبر یا همون شونزدهمِ مهرِ خودمون، از طرف سازمان ملل نام‌گذاری شده. اعلامیه و کنوانسیون حقوق کودکان هم در یه همچین روزی تصویب و تأسیس شدن و در این سال‌ها هم کمک خیلی زیادی به جریان کودکی کردن. اما یه چیزی کمتر بهش پرداخته شده و اون هم کودکی کردنه. حالا این کودکی کردن یعنی چی؟! ساده‌ی ساده‌اش اینه که بچه‌ها 👈 خوب بخورند 👈 خوب بخوابند 👈 خوب بازی کنند همین و فقط همین! اینقدر به جزئیات بچه‌ها کار نداشته باشیم، اینقدر روی بچه‌ها ریز نشیم که الان مثلاً این می‌تونه از جوب چهل و سه سانتی هم بپره یا نه، اینقدر تو بازیِ رقابت نیفتیم و به بچه‌ها فشار نیاریم، اینقدر برای کاسبی دیگران نگران نشیم و گوش به حرف‌های و ، و ... ندیم، اینقدر بچه‌ها رو در معرض نمایش دیگران قرار ندیم و و و در یک کلام اینقدر جلوی کودکی کردن بچه‌هامون رو نگیریم روز جهانی کودک مبارک همه‌مون باشه 🔴 ممنون که برای دیگران هم می‌فرستید 🔴 👇👇 @hamidkasiri_ir
برگردیم به بحث و بعضیا مدام ناراحتن که چرا این بچه درست غذا نمی‌خوره و اگه ما دنبالش نباشیم تا بهش غذا بدیم، این با آب و اکسیژن زنده می‌مونه! تصور کنید مامان در طول روز و خصوصاً در وعده‌های غذایی دنبال بچه راه افتاده تا دو لقمه بگذاره دهنش. این روال از یک سالگی شروع شده و الان که بچه پنج سالشه هنوز ادامه داره و البته معلوم نیست تا کِی ادامه پیدا کنه 🙉 توجیه هم اینه که اگه بهش ندیم خودش نمی‌خوره! بگذریم که بعضیام از ترس کثیف‌کاری و کثیف نشدن دست و لباس بچه، ترجیح میدن خودشون به بچه غذا بدن! یا بدتر از اون لقمه جویده دهن بچه‌شون بگذارن! عین یه مادری که توی مهدکودک ویفر خورد شده برای بچه می‌آورد و می‌گفت پسرم به جویدن عادت نداره و بلد نیست گاز بزنه!! 😳😳 البته که اون پسر در آینده یکی از نوادر مملکتی خواهد شد! (شاید باورتون نشه، ولی کاملا واقعی بود) خب، سوال اینه که؛ 👈 تا چه زمانی شما می‌خواید این کار رو بکنید؟! 👈 اصلا راه کردن بچه چیه؟! 👈 برنامه‌تون برای شش سالگی، هفت سالگی و بالاتر چی هست؟! 👈 و ... بعضیام که خیلی مبتکر بودن، باباها رو بدنام می‌کنن! میگن بدو بخور وگرنه بابا میخوره‌ها 😭 یعنی یه جا هم ما کاربرد داریم، برای ترسوندن بچه است! البته بعضیام هستن بستنی نشون میدن، اما سیب‌زمینی به بچه قالب می‌کنن 😂 اینا دیگه خیلی خلاقند! واقعاً به غیر از رقابتی کردن غذا، به غیر از ترسوندن کودک از تموم شدن غذا، به غیر از به زور دهنش گذاشتن، به غیر از گول زدنش و ... راه دیگه‌ای نیست؟! تا حالا بهش فکر کردین که چطور یه بچه‌ای خودش غذا می‌خوره؟! @hamidkasiri_ir
خب بریم تو بحث شیرین تغذیه کودک قبل اینکه وارد بحث بشیم یه سوال بپرسم و خواهشم اینه که قبل از مطالعه بقیه متن، خوب بهش فکر کنید؛ ❓سوال خیلی ساده است، چرا به بچه‌هامون غذا میدیم؟! خُب، شاید جواب خیلی واضح به نظر برسه، چون جسم کودک نیاز به غذا داره! اما یه سوالِ دیگه هم دارم که ظاهراً بی‌ربطه 😁 سوال اینه که آیا روان کودک نیاز به غذا نداره؟! 🧐 ببینید همه می‌دونیم که غذا خوردن خیلی مهمه و اگه می‌خوایم کودک سالم، قوی و شادابی داشته باشیم حتما نیازه که به غذاش به عنوان یک نیاز اولیه توجه کنیم، اما اینکه به هر قیمتی بخوایم به کودک غذا بدیم، داریم به رشدش کمک می‌کنیم یا ... ما هر فعلی که انجام میدیم، داریم به صورت مستقیم یا غیر مستقیم روی شخصیت کودک تأثیر می‌گذاریم، داریم بهش الگو میدیم، داریم براش سرمشق می‌نویسیم و لذا اینجاست که موقع انجام کارهامون نباید فقط به نتیجه فکر کنیم و چی جوری انجام دادن اون کار هم مهم میشه. یعنی چی؟! بگذارید دو تا مثال بزنم (هر دو هم اسنادش موجوده 😂) اولی رو از بچگی یادمه که یه خانومی توی فامیلامون بچه‌اش رو می‌گذاشت بین دو تا پاش، به این صورت که گردن بچه بین دو تا پا بود و سرش از یه طرف و بدنش هم از طرف دیگه بیرون بود! 🤪 بعد اینجوری به بچه غذا میداد و تا کامل نمی‌خورد، ولش نمی‌کرد. دومی رو هم احتمالا توی استوری‌هام دیدید که یه مادری می‌گفت من سر ساعت سفره پهن می‌کردم، اگر می‌خورد که هیچ، اگرم نمی‌خورد و دو ساعت بعد گرسنه‌اش بود، بهش غذا نمی‌دادم و می‌گفتم باید سر سفره می‌خوردی و هر چی گریه می‌کرد، اهمیت نمی‌دادم!! یه مدت که این کار رو کردم، راحت میومد سر سفره می‌نشست و می‌خورد! 🙃 هر دو روش هیچ توجهی به پیامی که دارن به کودک میدن نیستند! 👈 اگه نخوری، دیگه خبری از غذا نیست 👈 باید بخوری ولو زیر پاهام دست‌وپا بزنی 👈 جسم و شکم تو خیلی مهمه برام یا اصلا برام مهم نیست 👈 سیر شو، حالا امنیتت، شخصیتت، احترامت و ... مهم نیست 👈 و ... حالا بیایم حد وسط این دو تا مثال رو بگیریم. اکثر مادرها این وسط هستند و از قضا بیشترشون حرص می‌خورن که چرا بچه غذا نمی‌خوره، مدام هم دنبالشن که دو لقمه غذا بهش بدن. بهونه هم اینه که اگر ندیم نمی‌خوره! یه مادری هم پیام داده بود، خواهشاً حرف بی‌خود نزن، تو نمی‌فهمی که اگه بهش غذا ندیم اصلا نمی‌خوره. پس حرف نزنی بهتره! (خیلیم محترمانه گفته بود، اولش خواهش کرده بود 😂) اگه خاطر مبارک‌تون باشه عرض شد که بچه‌ها احساسات و حال ما رو کامل متوجه میشن، هر چند که نخوایم متوجه بشن و البته علت بد بودن حالمون رو نمی‌فهمن! در غالب اوقات هم کودک خودش رو در شرایط روحی و روانی ما؛ عامل اصلی می‌دونه یعنی اگه ما خوشحالیم، فکر می‌کنه اون باعثش شده و اگه ناراحتیم هم همین‌طور. حالا منِ مادر دارم حرص می‌خورم و نگرانم که بچه دو قاشق غذا بخوره! یعنی چیزی که قراره از نظر والدین به رشد جسمی کودک کمک کنه، چون بچه درست نمی‌خوره هم به جسمش کمک نمی‌کنه و هم بچه رو به لحاظ روانی اذیت می‌کنه! بماند که مدام برای خوردن و نخوردنش جنگ اعصاب داریم 😭 اما بریم سراغ ایده‌آل و راه‌حل؛ ایده‌آل اینه که کودک بتونه از حدود چهار، پنج سالگی به بعد به صورت کامل خودش غذا بخوره و نیازش رو تأمین کنه. خب این موضوع چند تا پیش‌زمینه نیاز داره؛ ⁦1️⃣⁩ آداب غذا خوردن به حداقل ممکن برسه و بچه‌ها بتونن راحت غذا بخورن ⁦2️⃣⁩ کودک اجازه داشته باشه با غذاش بازی کنه. همون خودمون ⁦3️⃣⁩ از همون ابتدا اجازه بدیم خودشون غذا بخورن، یعنی دقیقا از وقتی غذا رو شروع می‌کنیم ⁦4️⃣⁩ حتی‌الامکان موقع غذا، تلویزیون و چیزایی که کودک رو درگیر می‌کنه، وجود نداشته باشه باشه. بگذریم که بعضیامون موبایل میدیم تا بچه بشینه و غذا بخوره! 🤐 (شاید مثالم خوب نباشه ولی این عین این می‌مونه که به بچه مخدر بزنیم تا از جاش تکون نخوره. مخدر بچه رو سر جاش می‌شونه اما با جسم و روانش داره چی کار می‌کنه؟!) ⁦5️⃣⁩ خیلی اصرار نکنیم، توجه زیادی به بچه و غذا خوردنش نشون ندیم تا از اون به عنوان نقطه ضعف ما؛ استفاده کنه. ⁦6️⃣⁩ حتما در طول روز برنامه داشته باشیم تا کودک تحرک داشته باشه، بازی کنه، کشف کنه و خسته بشه تا بدنش نیاز به غذا پیدا کنه، نه که به زور بخوایم بهش بدیم بخوره ⁦7️⃣⁩ به سیستم گوارش کودک نظم بدیم. مثلا در فاصله ده دقیقه تا نیم ساعت بعد از هر وعده غذایی کودک رو دستشویی ببریم تا بدنش نظم بگیره. ⁦8️⃣⁩ ذائقه‌ی کودک رو به چند غذای محدود عادت ندیم و توی خونه با خلاقیت انواع غذاها رو درست کنیم، تزئین کنیم و خلاصه سفره باید یکی از بهترین و لذت‌بخش‌ترین قرارهای خانوادگی در طول روز باشه. ⁦9️⃣⁩ توصیه آخر هم به آقایون 👈 از غذا ایراد نگیرید! هر چی بود بخورید، هم به بچه یاد می‌دیم از هر چیزی ایراد نگیره، هم برای خودمون بهتره 😉
امروز می‌خوام در مورد یکی از مهم‌ترین مهارت‌های صحبت کنم. 👇👇 منظورم چی هست و چی نیست؟! 👈 مادر یکنواخت؛ هیچ هیجانی در طول روز نداره 👈 مادر یکنواخت؛ در طول روز همیشه با یک لحن، یک تُنِ صدا، یک لهجه و ... صحبت می‌کنه 👈 مادر بکنواخت؛ نمی‌تونه هم مادر باشه و هم هم‌بازی بچه‌اش 👈 مادر یکنواخت؛ نمی‌تونه هم‌سن بچه‌هاش بشه 👈 مادر یکنواخت؛ نمی‌تونه بچه رو به وجد بیاره، به حیرت واداره و سر کیف بیاره 👈 مادر یکنواخت؛ نمی‌تونه وسط گریه و جیغ و داد بچه‌هاش یه دفعه همه چیز رو عوض کنه و خنده‌ی از ته دل بچه‌هاش رو ببینه 👈 مادر یکنواخت؛ توی سر سفره نشوندن، لباس پوشیدن، دستشویی رفتن و ... بچه‌ها مشکل داره و نمی‌تونه کارش رو پیش ببره 👈 مادر یکنواخت؛ کاملاً قابل پیش‌بینی هست 👈 و ... ⭕ اما یه نکته خیلی مهم 👇 مادر و پدر در عین حال که باید قابل پیش‌بینی نباشن، باید رفتار قاعده‌مندی داشته باشن. یعنی چی؟! یعنی اینکه بچه هر لحظه بدونه شما الان چی کار می‌خواید بکنید و چی می‌خواید بگید، خیلی خصیصه مثبتی نیست اما مهمه که رفتارمون در شرایط مشابه صد و هشتاد درجه اختلاف نداشته باشه. فرض کنید سر سفره نشستید و بچه داره با نون‌ها بازی می‌کنه. مثلا امروز نون‌ها رو تکه‌تکه کرده و داره با تکه‌های نون مثلا شکلِ گوسفند درست می‌کنه و بعد هم همه رو می‌خوره (اینجوری یه خوبی داره، هم نون می‌خوره هم گوشت کیلو صد و بیست تومن 😂😂) منِ مادر هم کنارش نشستم و کیف می‌کنم اما فرداش، بچه دستش می‌ره سمت نون که دوباره تکه کنه، یه دفعه میرم تو شکمش که حق نداری با نون بازی کنی 😳 خب بچه هنگ می‌کنه، این کیه، دیروزیه کی بود، فردا کی نشسته اینجا؟!! قاعده‌مندی و یکنواخت نبودن هر دو مهم هستند و اصلا هنر والدگری جمع بین این دو تاست. خصوصاً برای بچه‌های بدغذا یکی از مواردی که خیلی کمک‌حال مادر می‌تونه باشه، یکنواخت نبودنه. آخر متن هم یه تمرین بدیم 😉 تمرین کنیم و ببینم می‌تونیم بچه‌ها رو توی یک روز با چند لحن صدا کنیم ... من خودم یه روز اِنقدر با لحن و تُن صِدام بازی کردم، شب یادم رفته بود صدای واقعیم چی بود 😁😁 راستی شما مادر و پدر یکنواختی هستید یا نه؟! 👇👇 @hamidkasiri_ir
اولش از اینکه مدتی نبودم عذر میخوام! برای کسایی که اینستای من رو دارن لااقل استوری می‌گذاشتم و می‌گفتم کجام! اینستای بنده رو می‌تونید از آدرس زیر دنبال کنید Instagram.com/hamidkasiri_ir اما بریم تو بحث؛ ‌ 👈 خیلی از کسانی که بهم مراجعه می‌کنن یا برام سوال می‌فرستن، معمولا ابتدائیات رو بلد نیستن 👈 خیلیای دیگه که ازم سوال می‌پرسن میگن ما همه چی رو بلدیم اما توی اجرای دانسته‌هامون موفق نیستیم 👈 خیلیای سومی هم هستن 😉 که هم بلدن، هم اون چیزی رو که بلدن خوب انجام میدن اما باز نتیجه‌ای که مورد نظرشون هست رو نمیگیرن! همه‌ی این افراد در ارتباط با کودک مشکل دارن و مدام از مسئله‌هایی که با کودک‌شون دارن می‌کنن من فکر می‌کنم یه مشکل ریشه‌ای وجود داره و تا وقتی که اون رو حل نکنیم، هیچ چیزی حل نمیشه. یعنی شاید هر کدوم از سه دسته بالا مشکلات متفاوتی داشته باشن اما اکثریت قریب به اتفاق‌شون یه مشکل مشترک دارن. شما فکر می‌کنید اون مشکل چیه؟! بهش فکر کنید تا فردا در موردش صحبت کنیم 😉😁 👇👇 @hamidkasiri_ir
⭕ اگه در ارتباط با کودک‌تون یا دیگران مشکل دارید بخونید 👇👇 یه مادری نوشته من همه‌ی اینا رو بلدم اما حِسِش نیست که این کارا رو با بچه‌هام انجام بدم. ، فشار زندگی، کارِ خونه، همراهی نکردن ، بی‌حوصلگی و ... اصلا نمی‌گذاره که ما کارهایی رو که بلدیم با بچه‌ها انجام بدیم! یه مادر دیگه‌ام نوشته بچه‌های ما رو باید یک روز کامل بِدن دست روان‌شناسا، بعد نظرشون راجع به راهکارهایی که میدن عوض میشه 😂 اما بریم تو بحث؛ اگه موضوع ما ارتباط باشه باید بدونیم که ارتباط یه تبادله! هم گیرنده داره، هم فرستنده و هم پیام. یعنی سه تا رکن و اگر هر سه؛ درست سر جای خودشون بشینن میشه توقع داشت که ارتباط برقراره. خیلی از اوقات اصلاً ارتباط برقرار نیست و ما مدام داریم داد و هوار می‌کنیم و می‌گیم بچه‌مون، همسرمون، خانواده همسرمون، جامعه‌مون و ... اصلاً به حرفای ما توجه نمیکنن! 😭 خُب عزیز دلم اول ببین ارتباط برقراره یا نه، بعد بگو من همه‌ی این کارها رو می‌کنم ولی جواب نمیده! (این خیلی خیلی مهمه و از قضا مشکل اکثر همسران هم همینجاست! که بعداً در موردش می‌نویسم) حالا یه جور دیگه بریم تو بحث! ببینید ما پنج نوع داریم، یعنی هر فردی می‌تونه پنج نوع ارتباط در عالم داشته باشه و مهمه که اون‌ها رو بشناسه و البته اصلاح‌شون کنه ⁦1️⃣⁩ ارتباط با خود ⁦2️⃣⁩ ارتباط با خدا و نظام هستی ⁦3️⃣⁩ ارتباط با طبیعت (خلقت زیست محیطی) ⁦4️⃣⁩ارتباط با حیوانات ⁦5️⃣⁩ ارتباط با دیگر انسان‌ها زیربنا و پایه‌ی هر نوع ارتباطی، ارتباطِ ما با خودمون هست. یعنی اگر من با دیگران اعم از فرزند و همسرم، با خدا، با حیوانات و ... مشکل دارم علتش اینه که اول رابطه‌ام با خودم درست نیست! به قول یکی از اساتید فرنگ‌رفته 😉 یه جا باید بایستیم و این خودِ لعنتی‌مون رو درست کنیم وگرنه مشکل حل نمیشه که نمیشه و هر روز از یک جا و به طرز متفاوتی بیرون میزنه. حالا فکر می‌کنید چقدر خودتون رو می‌شناسید، نیازهاتون، توانایی‌هاتون، احساسات‌تون و ...؟!! اصلا فکر می‌کنید مقدمه‌ی اینکه با خودش ارتباطِ درستی برقرار کنه چیه؟! شما کجای مسیر هستید؟! @hamidkasiri_ir
گفتم یه تبادله اما تبادلِ چی؟! تبادل با توانایی! و اساساً هیچ رابطه و ارتباطی رو نمی‌تونید پیدا کنید که این معادله توش نباشه، یعنی هر سطحی از ارتباط به نحوی تبادل نیاز و هست. مثلا شما اگر با راننده تاکسی هم ارتباط می‌گیرید برای اینه که نیاز دارید راننده شما رو برسونه به مقصدتون و راننده تاکسی این توانایی رو داره و از اون طرف راننده به پول شما نیاز داره و شما توانایی پرداخت وجه برای رسیدن به مقصدتون رو دارید هر جایی یه طرف این تبادل نیاز و توانایی لنگ بزنه، ارتباط قطع میشه! توی مثال قبل اگه ماشین خراب بشه راننده توانایی رسوندن شما رو نداره و اگر شما پول نداشته باشید، طبیعتاً نمی‌تونید سوار تاکسی بشید! و بدیهیه که باید با خط یازده تشریف ببرید منزل! 😁😂 حالا در این تبادل نیاز و توانایی در بالاترین سطح ممکنه اتفاق می‌افته. یعنی من هستم، هستم، هستم و در هر جایگاهی یک سری توانایی‌ها و یک سری نیازها دارم که مهمه اونا رو بشناسم تا بتونم درست مبادله کنم. حالا بریم توی ارتباط با خودمون! 🤔 همینطور که مشخصه پیش‌نیاز ارتباط با هر کس یا هر چیزی، شناخت درست از اونه. مثلا ما اگه با کسی قرار کاری داریم و می‌خوایم یه قرارداد تپل 🤓 ببندیم، اگه بدونیم طرفی که می‌خوایم باهاش قرارداد ببندیم هست یا ، جوونه یا میانسال، از چی خوشش میاد، تحصیلاتش چیه و ... طبیعتاً می‌تونیم احتمال قرارداد بستن رو بالا ببریم. یعنی اصلا قرار نیست دروغ یا خلاف واقع بگیم اما جلسه رو به سمت صمیمیت بیشتر و اعتمادزایی هدایت می‌کنیم. حالا در مورد خودمون چی، اصلاً تا حالا به این چیزا فکر کردیم؟! من چند تاش رو میگم 👇 ⁦1️⃣⁩ اساساً چیه و قراره چی کار کنه؟! چه مسیری رو طی کنه و ... ⁦2️⃣⁩ اگه من انسانم توی مسیر درست حرکت می‌کنم؟! ⁦3️⃣⁩ چی کار باید بکنم تا توی مسیر قرار بگیرم ⁦4️⃣⁩ من چه نیازهایی دارم و چه توانایی‌هایی؟! چقدر می‌شناسمشون و اصلا راه شناخت اینا چیه؟! ⁦5️⃣⁩ آیا نیازهام واقعی هستن یا کاذبن؟!! ⁦6️⃣⁩ و ... اینا همه‌شون مقدمه‌ی اینه که من بتونم با خودم و بعد با دیگران از جمله کودکم ارتباط درستی برقرار کنم که البته اکثراً ساده‌انگارانه از روش رد شدیم! 🥺 حالا شما جواب این سوال‌ها رو برای خودتون بدید و لااقل بهشون مجدد!! فکر کنید راستی پست بعد رو حتماً بخونید، حتماً 👌 @hamidkasiri_ir
⭕️ تربیت کودک و چهارراه اندیشه! اولین بار که به این اصطلاح برخوردم تا مدت‌ها توی هپروت بودم! اما داستان چی بود؟! اکثر انسان‌ها ترجیح میدن که بارشون روی دوش دیگران باشه، یعنی دیگران براشون فکر کنن و اون‌ها فقط مصرف‌کننده باشن چون اینکه انسان بخواد فکر کنه ممکنه به جاهایی برسه که خیلی ترسناک باشه و طبیعیه که اکثر افراد از همچین چیزی فراری باشن! 🥺 یعنی همین که انسان بخواد به هر چیزی خودش برسه هم زحمت داره هم دلهره. دلهره‌ی اینکه نکنه هر چی تا حالا فکر می‌کرده ناحسابی بوده و کلاً مسیر رو اشتباه رفته؟! اما فرق با اینه که انسان اصیل بارش رو خودش به دوش می‌کشه و در عین حال که مسیر سختی داره اما شادکامی رسیدن به مقصد رو با هیچ چیزی عوض نمیکنه. نمی‌دونم تجربه کردید یا نه، وقتی با فکر خودمون به یه چیزی می‌رسیم حظ و بهجت اون لحظه رو با هیچ چیز نمیشه عوض کرد. مرتبه‌ی کوچک‌ترِ لذت یافتم یافتمی که خیلی از اندیشمندان در طول تاریخ تجربه کردند ... اما برگردم به بحث! جایی هست که هر انسانی باید از اون عبور کنه، اون جایی هست که هر کس باید به ریشه‌ای‌ترین سوالات در مورد خودش و زندگیش جواب بده! هم همون سوالیه که دیگه عمیق‌تر از اون نمیشه سوالی پیدا کرد که البته نمی‌خوام بیشتر بهش بپردازم چون اینجا دیگه جاش نیست (اگر کسی دنبالش هست، حداقل می‌تونه چهل صفحه ابتدایی کتاب «تدین، حکومت، توسعه» دکتر رو بخونه 🧐) اما چه ربطی به کودک داره؟! اساساً شکل‌گیری اصول و ارزش‌ها در تربیت با پاسخ‌دهی به سوالات ریشه و عبور از چهارراه اندیشه به وجود میاد. حالا اگه کسی میخواد به ثبات در حرکت برسه و همیشه رو به رشد باشه، چاره‌ای نداره جز اینکه به این مسائل عمیق‌تر فکر کنه. (الباقی‌اش باشه برای جلسات حضوری 😉) اگه برامون مهمه که توی مسیر تربیت کودک‌مون گام‌های محکم و با ثباتی برداریم و ارتباط سالمی باهاش داشته باشیم، باید بدونیم که لازمه‌ی این موضوع کار روی خودمونه! عین کسانی که وارد کار مربی‌گری و کار تربیتی میشن اولین چیزی که بهشون میگن اینه که فکر نکنی تو کاملی و باید بقیه رو درست کنی! اول و بیشتر از همه باید برای خودت وقت بگذاری. اینجا هم همینه، مادر و پدر اول و بیشتر از کودک باید روی خودشون و اصلاح رابطه‌شون با خودشون وقت بگذارن. پی‌نوشت: این موضوع رو اینجا می‌بندم چون فکر می‌کنم شبکه‌های اجتماعی ظرفیت بیش از گفتن رو نداره یا شایدم من باد نیستم اینجا حرفا رو منتقل کنم 😉 👇👇 @hamidkasiri_ir