eitaa logo
آموزش هنر رزمی
355 دنبال‌کننده
1.4هزار عکس
730 ویدیو
9 فایل
هدف این کانال این است شما با سبک های مختلف هنر های رزمی آشنا شوید و هنر رزمی را یاد بگیرید و برای هنر رزمی تبلیغ کنید و هنر رزمی را برای حفظ سلامتی و امنیت خود یاد بگیرید. @KongFoo @NIMJARNJR @Muay_Thai_martial_king1 ❌ کپی مطلب بدون آدرس کانال ممنوع
مشاهده در ایتا
دانلود
مجله چلچراغ: برای رسیدن به نینجاها باید از سامورایی ها گذشت. چون در عین اینکه به شدت در مقابل یکدیگر قرار می گرفتند، اما اگر سامورایی نبود، احتمالا نینجایی هم وجود نداشت. اگر سامورایی ها ارتش و سپاه ژاپن در قرون وسطا بودند با کلی مرام و مسلک مخصوص به خودشان، نینجاها هم گروهی جاسوس متخصص در امور مخفی کاری و رزمی بودند که تربیت شده بودند تا سامورایی ها را بکشند. سامورایی های یک طبقه اجتماعی بودند؛ آن هم یک طبقه اجتماعی بالا که شرافتشان را از همه چیز مهمتر و بالاتر می دانستند. آیین بودا و ذن و کمی هم آیین کنفسیوس و شیندو از مکتب های فکری تاثیرگذار بر آنها بود. سامورایی ها از همان ابتدا می آموختند که راه یک جنگجو راه پرافتخاری است. که او نسبت به حاکمش متعهد است و تا لحظه مرگ باید وفادار باشد. یک سامورایی قرن سیزدهم میلادی به اسم هوجو شیگتوکی می نویسد: «وقتی کسی در دربار حاکمی خدمت می کند دیگر به 100 نفر یا 1000 نفر از مردم فکر نمی کند، بلکه فقط به حاکمش می اندیشد!» مرگ برای امپراتور و حاکم برای همه آنها یک افتخار بود، در حدی که از دست دادن فرصت مردن برایشان نوعی ننگ محسوب می شد. بخش زیادی از فرهنگ و هنر ژاپن از فرهنگ سامورایی ها سرچشمه می گیرد. (بله این دوستا شمشیرکش هنرمند هم بوده اند حتی!) مثل مراسم چای، نقاشی با جوهر، باغ های سنگی و شعر. خود سامورایی ها هم این فرهنگ را از چین گرفته بودند. (با اینحال هنوز هم اشتباه گرفتن یک چینی با یک ژاپنی و برعکس می تواند آنها را به شدت عصبانی کند!) یک مرد سامورایی حتما باید با زنی از خانواده سامورایی ازدواج می کرد. آن هم نه اینکه خودش برود انتخابش کندها، نه! یکی از سامورایی هایی که مقامی بالاتر داشت، ترتیبش را می داد. این برای سامورایی های رتبه بالا واجب و برای سامورایی های رده پایین مستحب بود. زنان سامورایی نیز وظیفه داشتند از خانه نگهداری کنند. البته این وظیفه کمی فراتر از خانه داری معمولی بود. آنها ملزم بودند در مواقع لازم برای محافظت از خانه بجنگند. آنها طرز مبارزه با ناجیانتا یا کایکن (که هر دو از سلاح های ژاپنی هستند) را می آموختند تا در صورت لزوم از خودشان، خانه و بچه ها دفاع کنند. اما سروکله نینجاها از کی و کجا پیدا شد؟ تلاش نینجاها برای مخفی و مرموز بودن باعث شده تا اطلاعات دقیقی از چگونگی به وجودآمدنشان در دست نباشد. افسانه ها می گویند که آنها از نسل هیولایی نیمه انسانی و نیمه کلاغ اند و مهارت های فرا انسانی را هم به آنها نسبت می دهند: مثل راه رفتن روی آب و کنترل عناصر طبیعی. اما تاریخ می گوید نینجاها از دل طبقات پایین تر ژاپن پدید آمدند و جاسوسانی بودند که برای کشتن سامورایی ها استخدام می شدند. خود هنر رزمی نینجوتسو که به نینجاها اختصاص داشت و امروز یک رشته رزمی محبوب است، به دو نفر نسبت داده می شود؛ یکی دایسوکه توگاکوره که یک سامورایی خلع شده بود و بعدها اسمش را روی توگاکوره ریو (مدرسه توگاکوره) گذاشتند و دیگری راهبی چینی به اسم کاین دوشی. البته در زمان آنها چیزی به اسم نینجوتسویی که امروز می شناسیم، وجود نداشت. هر چه بود، مهارت های پنهان کاری و پنهان شدن برای جاسوسی بود و مبارزه برای بقا. آنچه نینجاها را از سامورایی ها متمایز می کرد و برتری شان می بخشید، نحوه برخوردشان با هدف بود. برای یک نینجا هیچ چیز مهمتر از انجام یک ماموریت نبود. حالا به هر شکل یا با استفاده از هر روشی که می خواهد باشد. می خواهد گول بزند، از پشت خنجر بزند، خلاصه هر کاری می خواهد بکند اما سامورایی ها فریب و جاسوسی را حقیر می شمردند و فنون جنگی ناکارآمدتری هم داشتند و از بس با خودشان و رسم و رسومشان درگیر بودند که بازی را می باختند. در مورد سلاح نینجاها باید گفت جدا از سلاح هایی مختص خودشان، آنها از هر چیزی که می توانستند، به عنوان سلاح استفاده می کردند. شاید همین محک زدن های گاه و بی گاهشان باعث می شد که بهترین اسلحه ها را بشناسند و بسازند. دم دستی ترین سلاحشان همان کاتانا یا شمشیر سامورایی ها بود اما بیشتر آدم ها نینجاها را با کوساریگاما می شناسند. کوساریگاما اسلحه ای داس مانند است، اما تیغ تیزش قوس ندارد و کوتاه است. یک زنجیر هم به آن وصل است. نینجا زنجیر را دور سرش می چرخاند و آن را دور شمشیر یا سپر حریف می انداخت یا شاید هم دور دست یا پایش. وقتی حریف خلع سلاح می شد، با تیغ به او حمله می کرد. کشمکش سامورایی ها و نینجاها به قدری شدید و عمیق بود که آدم باورش نمی شود هر دو گروه متعلق به یک ملت بوده اند. حضور آنها نه تنها در تاریخ کشور خودشان که در کل دنیا به قدری تاثیرگذار بود که با اینکه مدت هاست منقرض شده اند، هنوز هم هرجا بگویید سامورایی یا نینجا، محال است کسی نداند منظورتان چیست. فکر کنم به خواب هم چنین شهرتی را نمی دیدند یا شاید هم ...! از این چشم بادامی های ژاپنی هیچ چیز بعید نیست.
میاموتو موساشی افسانه‌ای (۱۵۸۴-۱۶۸۵)
میاموتو موساشی (Miyamoto Musashi) یکی از شخصیت‌های بزرگ در تاریخ ژاپن بود. او یک رهبر نظامی مؤثر با استراتژی‌ها بزرگ و همچنین هنرمندی بسیار بااستعداد بود. هنرهای وی از جمله نقاشی، مجسمه‌سازی و خطاطی‌هایش در تاریخ ژاپن بی‌نظیر است. با این وجود وی بیشتر از آن جهت شهرت دارد که شمشیرزن بزرگی بود و به دلیل مهارتی که در شمشیرزنی داشت در ژاپن از او به‌عنوان ”قدیس شمشیر“ یاد می‌کردند. نام کامل او شینمن موساشی (Shinmen Musashi) بود؛ نه ”کامی فوجی وارا“ (Kami Fujiwara) و نه ”گن شین“. Genshin نام وی بعدها به مناسبت گرامیداشت محلی که در آنجا متولد شده بود، ”میاموتو“ (Miyamoto) نام گرفت. ”موساشی“ در سن جوانی یتیم شد و عمویش که یک بودیست بود سرپرستی او را به‌عهده گرفت. در سن ۱۳ سالگی از نظر فیزیکی از سنش بزرگتر نشان می‌داد. وی جوانی سرزنده و بااراده بود. موساشی در رشته کن دو (kendo) آموزش دید و در آن بسیار پیشرفت کرد می‌گویند او در ۱۳ سالگی مردی را در رزم به قتل رساند، رقیب او ”آری ما کی جی“ (Arima Kigei) از مدرسه هنرهای رزمی ”شین تو ریو“ (Shinto Ryu) بود. در ۱۶ سالگی، خانه را ترک کرد، و این آغازی بود برای سفرش با یک رزم ناو، که در بسیاری از مبارزاتش پیروز میدان بود و باعث شد که برای ششمین بار هم او را به خدمت اعزام کنند، تا اینکه بالاخره در سن ۵۰ سالگی دست از مبارزه برداشت. وی همچنین مسابقات مهمی را در کیوتو (Kyoto) مقابل یوشیوکاس (Yoshiokas) که با اساتید دیگر برای خانواده ”آشی کاگا“ (Ashikaga) شمشیربازی می‌کرد، انجام داد. موساشی برادر بزرگترش ”گن زی مون“ (Genzemon) و دومین برادر خود ”دن شی چی رو“ (Denshichiro) را شکست داد. پس از آن پسر جوان ”گن زی مون“، به نام ”هان شی چی رو“ (Hanshichiro) او را به مبارزه طلبید؛ موساشی پنهان شد و انتظار کشید و در لحظه‌ای که ”هان شی چی رو“ کمترین امید را داشت او را به قتل رساند. بعد از آن موساشی سفرش به سرتاسر ژاپن را ادامه داد. وی شهرت به‌سزائی کسب کرد. نام و یاد او از توکیو تا کیوشو در ذهن مردم باقی ماند. او تا پیش از ۲۹ سالگی، در بیش از ۶۰ رقابت حضور داشت که در تمامی آنها پیروز شد. نخستین شرح از مسابقات او در NIten Ki، یا دو گاه‌شمار (وقایع‌نامه) ”آسمان“، یک نسل بعد از مرگش توسط شاگردانش تألیف و منتشر شد. موساشی در پی جستجوی مصممانه خود برای دستیابی به روشنگری از طریق شمشیر بخشی از عمر خود را جدا از جامعه سپری کرد. او تنها به پیشرفت خود در مهارت‌هایش بهاء می‌داد، مانند مردانی زندگی کرد که نیازی به زیستن ندارند، موهایش را شانه نمی‌زد و همسری برای خود اختیار نکرد و هیچ حرفه‌ای را برای باقی ماندن تحقیقات خود دنبال ننمود. می‌گویند از ترس اینکه مورد حمله دیگران قرار نگیرد هرگز حمام نمی‌کرد. ظاهرش نامرتب و ژولیده بود. رفتار عجیب و غیرعادی او سبب گیج شدن و نرساندن حریفانش می‌شد. مشهورترین نبرد وی با ”ساساکی کوجی‌رو“ (Sasaki Kojiri) خدمتکار قدیمی و باوفائی از طایفه ”هوسوکاوا“ Hosokawa و سرشناس‌ترین شمشیرباز در ”کیوشوی“ (Kyushu) شمالی بود. این نبرد در سال ۱۶۱۲ انجام گرفت. داستان اینگونه اتفاق افتاد که در زمان تعیین شده، کوجی رو هیچ نشانه‌ای از موساشی ندید؛ موساشی که در مسافرخانه خواب مانده بود به آرامی بیدار شد و پیش از رفتن به محل نبرد صبحانه‌اش را خورد. او در مسیرش یک پاروی قدیمی را به شکل یک شمشیر برید. زمانی که به جزیره رسید، کوجی‌رو با حالتی خشمگین به سمت او رفت. چند کلمه‌ای با هم رد و بدل کردند که سبب عصبانیت بیشتر کوجی رو شد، و سر موساشی را با شمشیرش شکافت؛ موساشی هم در جواب سریعاً ضربه کشنده‌ای به سر او وارد کرد؛ وقتی کوجی رو بر روی زمین افتاد، با شمشیرش حوله را از سر موساشی انداخت و لبه پیراهن تکه تکه شده او را پاره کرد. موساشی ضربه کشنده دیگری به او وارد کرد و حریفش را کشت. بعد از این نبرد، او در سال‌های ۱۵-۱۶۱۴ درگیر جنگ قلعه اوساکا (Osaka Castle) شد. از آن به بعد، مشتاقانه به جستجوی درک کامل از طریق ”کن دو“ (KEndo) پرداخت و به جستجوی خود برای مفهوم حقیقی شمشیرزنی ادامه داد و ”ایمان آورد که هنر شمشیر زنی چیزی فراسوی مهارت تکنیکی یا جنگیدن است“. در سال ۱۹۱۶، موساشی به غاری به نام ری گن دو Reigendo پناه برد که در آنجا کتاب Go Rin No Sho The book of ۵Rings را نوشت، و چند هفته پیش از مرگش در ۱۹ می ۱۶۴۵ آن را به یکی از شاگردانش به نام ”تروئو نویویوکی“ Teruo Nobuyuki فرستاد. به بیان خود موساشی، این کتاب راهنمائی است برای افرادی که می‌خواهند استراتژی (روم‌آرائی) را بیاموزند. هر چه مطلب این کتاب را بیشتر بخوانیم بیشتر پی به عمق آن می‌بریم. وی در این کتاب می‌نویسد: ”زمانی که شیوه استراتژی را کشف کردید متوجه می‌شوید راه‌های بی‌شماری وجود دارد که قادر نیستند آن را درک کنید“ و در هر مورد سبکی متفاوت را ت
جربه می‌کنید.این نکته در هر موقعیتی که نیاز به نقشه و تاکتیک وجود دارد، به‌کار می‌رود. تجار ژاپنی اصولی را که در کتاب Go Rin No Sho عنوان شده، راهنمای حرفه‌ای خود قرار می‌دهند و با ایجاد فعالیت‌های فروش همانند عملیات نظامی، همان روش‌های پرقدرت و پر انرژی را به‌کار می‌گیرند. مطالعه در مورد شخصیت موساشی امروزه همانند قرن‌ها پیش نه تنها برای ژاپنی‌ها بلکه برای سایر کشورها نیز مورد توجه است، یکی از نویسندگان غربی در مورد او می‌نویسد: منبع الهام موساشی می‌تواند ناشی از تواضع و سختکوشی او باشد. منبع : ماهنامه دنیای کاراته
فعلا قابلیت پخش رسانه در مرورگر فراهم نیست
مشاهده در پیام رسان ایتا
🥋 و اینجوری می تونه تو پیروزی تاثیر گذار باشه 👍 سعی کنید علاوه بر های حمله رو ضد حمله ها و بدل ها هم تمرین کنید تا یه تمام عیار باشید.☯ 👊 @HrazmiVpahlvani 💪 .. 🇮🇷 🏹🥊🥋🏋‍♂🤼‍♂🤸‍♂🧗‍♂🤺🏊‍♂🏇 (⛩هنرهای رزمی ما را از خواب بیدار ‌می کند و در آن‌ زیبایی بزرگی نهفته است.) ☯武術🀄️
🥋‌ کدام مهم تر است تکنیک یا قدرت؟ ❇️ یکی از مهم ترین خصوصیات یک رزمی کار موفق او در تکنیک های رزمی است. اهمیت ندارد که حریف شما چاق است یا لاغر، بزرگ است یا کوچک! اگر به خوبی رزمی و مهارت های مبارزه را فرا گرفته باشد می توانید او را از پا در بیاورید! اگر در هنرهای رزمی، نکته ای باشد که اکثر رزمی کاران گذشته و حال بر روی آن اتفاق نظر داشته باشند، این نکته دقیقاً توافق روی این مسئله است که در هنرهای رزمی، جسمی همه چیز نیست. شاید هنوز هم تعداد زیادی رزمی کار در آسیای شرقی وجود داشته باشند که مغلوب قدرت و عضلات برجسته رزمی کاران اروپائی که هنرهای رزمی کار می کنند می شوند و تعداد رزمی کاران اروپائی و آمریکائی هم که برزیلی کار می کنند ولی آرزو دارند تا روزی درون رینگ مسابقه دهند کم نیست و روز به روز هم افزایش می یابد. اما در همه این موارد، اول قدرت جسمی به عنوان یک مؤلفه اصلی و دوم مهارت که به رزمی کار کمک می کند تا از رقبایش متمایز گردد. 💪 در هنرهای رزمی، قدرت جسمی همه چیز نیست. در میدان مسابقه، تنها زمانی زور و قدرت زیاد به کار شما می آید که حریفتان از شما خیلی ضعیف تر و کم زورتر باشد و از فنون مبارزه هم هیچ چیز نداند. به همین دلیل است که داشتن نیرو و ماهیچه های عضلانی در رقابت های امروزی یک استراتژی مؤثر و کارساز محسوب نمی شود، زیرا یک رقیب قوی تر با استفاده از عضلات و ماهیچه هایش شما را شکست می دهد و یک رقیب ماهر هم که بر های رزمی مسلط است راهی را برای غلبه بر قدرت شما پیدا خواهد کرد. که تنها از زور خود و نه از مهارت های فنی برای غلبه بر حریفانشان استفاده می کنند تنها می توانند رزمی کاران تازه کار را شکست دهند ولی تا کی می توان تنها با حریفان تازه کار و تمرینی مبارزه کرد و پیروز شد؟... شاید مهم ترین مبحث در بحث هنرهای رزمی ذکر این نکته است که زور بازو و قدرت در تنها بستگی به جثه رزمی کار دارد و داشتن اندام قوی تصادفی است زیرا شما با جثه ای کوچک یا بزرگ متولد می شوید و خودتان نقشی در بزرگی یا کوچکی اندام خود ندارید. میزان جثه شما، در آینده میزان زور و توانائی شما را تضمین خواهد زد. شاید شما بتوانید با تمرین و انجام فعالیت های ورزشی، اندازه عضلات خود را افزایش دهید و قوی تر شوید به طوری که بتوانید وزنه های سنگین را بلند کنید اما مسلماً هرگز از نظر قدرت به شخصی که حدود ۵۰ کیلو از شما سنگین تر است نخواهید رسید. وابستگی به زور بازو و سنگینی وزن، تنها برای ورزش کاران و رزمی کارانی که در وزن های فوق سنگین مبارزه می کنند مفید خواهد بود و برای افراد دیگر تکیه بر چنین خصوصیتی مسلماً راه گشا محسوب نمی شود. اما از سوی دیگر مهارت و داشتن تکنیک، گزینه ای است که می توانید با بهبود و تقویت آن، خود را از دیگران متمایز نمائید. زیرا داشتن مهارت نه تنها هیچ تناسبی با اندازه عضلات، وزن و قدرت ماهیچه های شما ندارد بلکه حتی می تواند در هنگام مبارزه و در رویاروئی با یک رقیب قوی و نیرومند، بهترین نتایج را در کوتاه ترین زمان ممکن برایتان به ممکن سازد. مبارزی که تکنیکی بالاتر و مهارت بیشتری داشته باشد همواره می تواند از حریفان قوی تر، جوان تر، سریع تر و عضلانی تر خود موفق تر و بهتر عمل کند. یک مثال خوب برای این ادعا، به نام ”جیمز تونی“ است. او که در اوایل دهه ۹۰ و در میان وزن، مبارزه می کرد، به خاطر تکنیک های دفاعی فوق العاده و نیروی هایش، مشهور شد. امروز، او ۴۰ سال دارد و به واسطه چاقی نسبی اش، دیگر چندان سریع و چابک نیست، اما با استفاده از تکنیک های متعدد و زیبایش، تبدیل به یک سنگین وزن موفق و برتر در طول ۱۴ سال اخیر شده است. البته هر رزمی کاری نمی تواند مثل تونی موفق و برجسته عمل کند، اما شما می توانید با فراگیری تکنیک های متعدد و مؤثر، به جنگ محدودیت ها و ضعف طبیعی و جسمانی خود بروید و بر آنها غلبه کنید.  بکوشید تا راه هائی را برای پر کردن نقاط ضعف جسمانی خود پیدا کنید. تنظیم عضلات خود را تقویت و راه های مقابله با حملات حریفتان را تمرین کنید. توجه داشته باشید که برای یادگیری و کسب مهارت در هر کدام از این تکنیک ها، زمان و کوشش فراوان لازم است و برخلاف جثه و قدرت بدنی، داشتن تکنیک های متعدد هیچ گونه محدودیتی ندارد. اگر به تکنیک های هنرهای رزمی مسلط باشید می توانید اطمینان داشته باشید که هیچ گاه مغلوب یک حریف قوی تر از خود نخواهید شد و قادر خواهید بود به همان اندازه که از او ضربه دریافت می کنید، به ضرباتش پاسخ دهید.☯
هدایت شده از کونگ فو
‍ ‍🥋 باید بدانید که برخلاف دیدی که امروزه وجود دارد یادگیری تکنیک های دفاع شخصی کار ساده ای است. قانونی وجود دارد که بر اساس آن افراد قبول می کنند آنچه را که می بینند نکنند بلکه چیزی را ببینند که قبلا آن را به طور کامل باور کرده اند. ✔️ وحشت نکنید! ✅ اولین و ترین قدم در دفاع شخصی این است که در هنگام مواجهه با خطر بتوانید تان را حفظ کنید. در صورتی که ذهنتان به هم بریزد دیگر نمی توانید خطرات ایجاد شده را دفع کنید. به همین جهت حتما باید وحشت و حیرت ذهنی خودتان را کنترل کنید.☯ دارد.. @JIOAIKIDO7 👊
هدایت شده از کونگ فو
🥋 ذن و هنرهای رزمی است و هنررزمی، واقعی است. فلاسفه وپیشروان بسیاری از مکاتب، اشتباه بزرگی در تعبیر مفهوم واقعی ذن کرده اند. آنها درک مفهوم ذن را مشکل و غیر روشن تصور می کنند و معتقدند که فقط برای دانشمندان میسر است. اما این طور نیست، ذن در درون ما و اطراف ماست. اهمیت و بزرگ بودنش به این خاطر است که بسیار دست یافتنی و قابل حصول است. ذن کامل جسم، اهداف و روح است. چنین وحدتی تنها راه انسان و هماهنگ بودن آن با جهان است و این حالت ذن واقعی می باشد.☯ 🈴
🥋 برتری در هنرهای رزمی ✳️ اگر در استفاده از هنرهای رزمی می خواهيد نگرشی ای داشته باشيد بايد از مراحل سختی عبور كنيد يا به قول معروف از هفت خان رستم رد شويد چون هنرهای رزمی وقتی در قالب های ورزشی قرار می گيرند هر كدام در چارچوب های خاص قرار می گيرند و هر كدام گوشه ای از قدرت رزمی را نشان می دهند. مثلا: در سريع پاها برای ضربه زدن و امتياز گرفتن؛ در گرفتن و پرتاب كردن؛ در استفاده از دست برهنه و پا برای ضربه زدن؛ در قدرت و سرعت در دست و پا برای ضربه زدن با دست كش بوكس و ... مطالبی كه برای رسيدن به برتری در هنرهای رزمی به شما دوست داران هنرهای رزمی گفته می شود مطالبی هستند كلی كه هر كدام دارای جزئيات فراوان و روش های گوناگون برای رسيدن به آن هست كه نسبت به فرهنگ و نگرش های اجتماعی و زمان فرق می كند. جسم: ۱. شامل: ❇️ یادگيری فنون سخت و محكم ❇️ يادگيری فنون نرم و روان ❇️ رسيدن به مرحله ای كه بتوان تمام فنون را تركيب كرد يا همان مرحله بی فنونی ۲. شامل: ❇️ نسبت به حريف و حريفان بتوانی تغيير بدهيد. ❇️ استفاده از محيط برای غلبه بر حريف مانند جنگل، كوه، دريا، ديوار، پل و ... ❇️ استفاده از ابزار آلات و هر وسيله ای كه امكان دارد شما از آن استفاده كنيد. ۳. شامل: ❇️ قدرت ماهيچه يا همان ❇️ قدرت در سرعت بدن یا همان و رفلكس بدن ❇️ قدرت در ❇️ در ضربه پذيری و تحمل شرايط سخت و دشوار ❇️ قدرت در يا تمرينات ۴. شامل: ❇️ هماهنگی بين مغز و بدن: انتخاب بهترين روش در كوتاه ترين زمان ممكن ❇️ هماهنگی بين جسم و روح؛ وقتی روح و جسم يكی می شوند و در يک مسير حركت می كنند قدرتی فوق العاده متولد مي شود. (مانند های چشم بسته) ❇️ ارتباط با نيروی ماوراء الطبيعه مانند عشق به معنويات، عشق به خدا برای ايجاد انگيزه قوی كه بتوان مراحل تمرينات گوناگون را تحمل كنی برای رسيدن به هدفی والا☯ 🀄️
هدایت شده از 
هنر رزمی جودو
هدایت شده از 
هدایت شده از 
هنر رزمی جودو که بر خاسته از ژاپن است جزء هنر های رزمی مثل کاراته ، تکواندو و کونگ فو می باشد با این وجود بسیار متفاوت از سایر هنرهای رزمی می باشد چرا که در آن مشت زدن و لگد زدن ممنوع است . جودو هنری رزمی است که اساسا گلاویز شدن در آن زیاد بوده و هدف آن زمین زدن ، گیر انداختن ، مهار کردن و حتی از کار انداختن بازوان حریف می باشد به گونه ای که منتهی به تسلیم شدن وی شود . تاکید اصلی جودو روی توانایی به کار بردن نیروی حریف می باشد به گونه ای که منتهی به تسلیم شدن وی شود . جودو تنها یک مبارزه فیزیکی نمی باشد بلکه یک مبارزه فکری نیز هست بدین گونه که یک جودو کار موفق باید قادر باشد حرکات حریف را از قبل پیش بینی کرده و با عکس العمل خود پاسخ مناسبی به آن بدهد . بسیاری از افراد جودو را از سنین خردسالی و در سنین ۵ یا ۶ سالگی شروع می کنند و برخی این هنر را تا سنین بالا و در حدود سنین ۶۰ یا ۷۰ سالگی ادامه می دهند . جودو باعث بهبود سطح آمادگی عمومی بدن همراه با افزایش قدرت بدنی می شود . در برخی افراد جودو باعث به وجود آمدن حس اعتماد به نفس ، نظمی درونی و خویشتن داری می شود که همگی آنها مهارت های لازم در زندگی می باشند . پدر و مادر ها اغلب این ورزش را دوست دارند چرا که این ورزش به کودکان آنها انضباط و احترام می آموزد . این ورزش علاوه بر اینکه باعث حفظ آمادگی و آراستگی هنر آموزش می شود مهارت های دفاع انفرادی خارق العاده ای را نیز به همراه دارد . مسابقات جودو برای کسانیکه مایل به مبارزه هستند هر هفته در سطح محلی ، منطقه ای ، کشوری و بین المللی برگزار می شود . جودو ، ورزشی است که تغییرات در آن وجود ندارد یعنی اینکه تمرینات و مبارزه به این ورزش در همه نقاط دنیا به یک طریق صورت می گیرد . جودو اولین هنر رزمی بود که به دلیل شهرت جهانی آن برای اولین بار در المپیک توکیو در سال ۱۹۶۴ وارد بازیهای المپیک شد . در حال حاضر در حدود ۱۷۵ کشور در این رقابت ورزشی حضور دارند و این امر باعث شده تا این ورزش در بازیهای المپیک تبدیل به دومین ورزش جنجال بر انگیز شود . ● تاریخچه جودو منشا جودو از هنر رزمی جوجیتسو می باشد . لغت جوجیتسو در قرن ۱۶ میلادی در ژاپن به وجود آمد . این کلمه به همه هنرهای رزمی که با دست خالی انجام می گرفت اطلاق می شد . جودو قبل از آنکه در المپیک سال ۱۹۶۴ به عنوان یک رشته ورزشی پذیرفته شود سیستمی از دفاع شخصی بود که توسط جیگوروکانو بنیانگذاری شده بود . جودو ریشه در هنرهای رزمی سامورایی دارد که با دست خالی مبارزه می کردند و بر اساس دست به یقه شدن می باشد . در ژاپن اسم های زیادی برای هنرهای رزمی که بدون وسیله و با دست خالی انجام می گیرد وجود دارد . از میان آنها می توان به توریتی ، واتسو ، یاوارا ، گوگوسوگو ، تایوتسو و کمپو اشاره کرد . در سال ۱۸۸۲ استاد جوانی به نام جیگوروکانو باشگاهی را برای آموزش هنر رزمی خود به وجود آورد . وی نام این باشگاه ( یا مدرسه ) را باشگاه کودوکان و نام هنر رزمی خود را جودو نامید . همانگونه که جوجیتسو به معنای هنر ملایمت است جودو نیز به معنای روش ملایمت می باشد . آقای کانو می خواست با انتخاب این کلمه نه تنها به شاگردانش هنرهای رزمی عالی را نیز بیاموزد . هدف ورزش جودو پرتاب کردن ، گیر انداختن ، خفه کردن و قفل مفصل حریف به منظور تسلیم کردن وی می باشد . در این ورزش ضربه مشت و لگد وجود ندارد و همین باعث تمایز این ورزش با بسیاری دیگر از هنرهای رزمی شده است . حتی زمانی که فرد جودو را به عنوان دفاع شخصی فرا می گیرد چگونگی دفع مشت ها ، لگد ها و سلاح ها را با پرتاب کردن ، خفه کردن و قفل های مفاصل می آموزد . این ورزش اگر به درستی تعلیم داده شود یکی از بهترین روش های دفاع شخصی می باشد . بزرگترین ارزش جودو در تاکید آن روی ملایمت و اعتدال به عنوان یک روش است . جودو به شخص می آموزد که از درگیری پرهیز کند و به دنبال معتدل ترین راه حل برای همه درگیری ها باشد . ● مزایای جودو اولین مزیت جودو ایجاد آمادگی جسمانی فوق العاده در فرد است . از این طریق فرد می تواند هم انعطاف پذیری و هم قدرت بدنی خود را بالا ببرد . تمرین فنون مربوط به جودو باعث می شود بدن قوی تر شده و مقاومت دستگاه های قلبی _ عروقی بیشتر گردد . هنر آموزان جودو می توانند قدرت تمرکز خود را بالا برده و دارای حافظه قوی شوند . این قابلیت ها نه تنها در تمرین جودو تاثیر دارند بلکه در تحصیل و در شغل افراد نیز تاثیر مثبت دارند . هنر آموزان از طریق تعلیم ذهنی جودو یاد می گیرند چگونه در زیر فشار های زندگی آرامش خود را حفظ کنند . این توانایی در همه چیز از رانندگی گرفته تا امتحان و از کسب درآمد گرفته تا ارتقاء سطح زندگی و غیره تاثیر مثبت دارند . ● سیستم رده بندی کمربند ها استاد کانو (بنیانگذار جودو) برای مدرنیزه کردن باشگاه خود سیستم رده بندی کمربند ها را به وجود آورد
هدایت شده از 
. وی این درجه ها را به دو سطح تقسیم کرد : سطح کیو و سطح دان . کیو معمولا به معنای کلاس است و اشاره به آموزش مقدماتی یا تدارکاتی دارد . افرادی که در سطح کیو هستند به مودانشا معروف هستند یعنی "افراد بدون درجه" . دان به معنای درجه یا رتبه است و درجه های آموزش را نسبت به آن می سنجند . استاد کانو با توجه به وجود ۱۲ پایه در باشگاه ها ۱۲ درجه را برای کمربند ها به وجود آورد . وی هرگز بالاتر از دان ۱۰ را به کسی اعطاء نکرد . از این رو درجه دهم بالاترین درجه ای است که در جودو اعطاء می شود . افرادی که در سطح دان هستند به یودانشا معروف هستند یعنی "افراد دادای درجه" . زمانی که جودو برای اولین بار به ایالات متحده آمد و شهرت جهانی یافت گرفتن کمربند مشکی تبدیل به یک هدف آرمانی شد . و این بدان علت بود که برای بسیاری کمربند مشکی به معنای استاد مطلق در مبارزه بود . بسیاری بر این باور بودند که کسی دارای کمربند مشکی است شکست ناپذیر است . هر چند ژاپنی ها این گونه فکر نمی کردند . کمربند مشکی نمادی از دانش یادگیری و همانند دیپلم است . واژه شودان که اولین درجه کمربند مشکی است به معنای "فرد مبتدی" می باشد . از این رو فردی که کمربند مشکی را گرفته در حقیقت به اندازه کافی تعلیم دیده است تا به عنوان هنر جوی جدی و مصمم محسوب شود . هدف از آموزش در هنر رزمی جودو تعلیم و توسعه مقررات جهت شرکت در تمرینات روزانه جودو است . کمربند مشکی نمادی از سخت کوشی و انظباط است . شخصی که دارای کمربند مشکی است باید همانند یک جودو کار واقعی رفتار کند یعنی دارای شخصیتی معتدل بوده و با دیگران در صلح و صفا زندگی کند . کمربند مشکی همچنین سنبلی از رشد کامل فرد از طریق جودو می باشد . ● وسایل مورد نیاز در جودو ضروری ترین وسیله برای آموزش جودو تشک جودو می باشد . تشک جودو باید به اندازه کافی ضخیم باشد تا در موقع پرت شدن حریف صدمه ای به وی نرسد . همه فنون جودو را می توان روی تشک انجام داد توجه داشته باشید که هرگز با کفش روی تشک جودو نروید زیرا ممکن است نوک کفش شما بلوک های کوچک تشک را از جا بکند و یا چیزهای دیگر از کف کفش شما به تشک بچسبد در نتیجه پا یا بدن افرادی که روی تشک تمرین می کنند را مجروح سازد . وسیله دیگری که برای آموزش جودو لازم است جودوگی یا همان لباس جودو است . انواع مختلفی از این لباس ها مورد استفاده قرار می گیرند لباس جودو باید به اندازه کافی ضخیم باشد تا در موقع کشیده شدن پاره نشود . نام ژاکت جودو اوواگی و نام شلوار جودو زوبون است . جودو کار باید طرف چپ لباس را روی طرف راست آن گذاشته و با کمربند ( ابی ) آن ار محکم کند همان گونه که قبلا گفته شد رنگ کمربند نشان دهنده رتبه جودو کار است . کمربند باید محکم باشد و به آسانی پاره نشود . همچنین یک ترازوی ماشینی (یا یک باسکول ) در باشگاه جودو مدرن لازم است . هر چند در برابر یک حریف ماهر مهارت بالا ضروری است ولی قدرت بدنی بالا و توسعه یافته حرف اول را در برد و باخت می زند .
🥋 مهم ‌نیست سبکتان باشد یا و یا ... آنچه مهم است.. و بازدهی جسمی و روحی آن ‌است.☯ 🀄️ 👊 @HrazmiVpahlvani 💪 .. 🇮🇷 🏹🥊🥋🏋‍♂🤼‍♂🤸‍♂🧗‍♂🤺🏊‍♂🏇 (⛩هنرهای رزمی ما را از خواب بیدار ‌می کند و در آن‌ زیبایی بزرگی نهفته است.) ☯武術🀄️
🥋 ❇️ رشته ای است که در آن فرد بخاطر لزوم فراگیری ، قابلیت جسمانی بالایی پیدا می کند و فرز می شود و انعطاف بدنی بالایی پیدا می کند و همچنین محور اصلی تمرینات این رشته معروف ترین های سرد می باشد و به مسئله درگیری با دست خالی هم می پردازد. به انداختن و ضربات در نینجوتسو وجود دارد و دست توی صورت و گردن ممنوع است و سرعت بسیار بالایی دارند. ❇️ ۴ محور اصلی این رشته: ✅ سلاح سرد ✅ آکروبات ✅ دفاع شخصی ✅ عملیات های چریکی نینجا کارها اکثرا سبک وزن هستند و اکثر هنرجویان این رشته بلند قد هستند. نینجا رشته اصلی کار با سلاح سرد می باشد.☯ دارد https://tosinso.com/fa 🀄️ 👊 @HrazmiVpahlvani 💪 .. 🇮🇷 🏹🥊🥋🏋‍♂🤼‍♂🤸‍♂🧗‍♂🤺🏊‍♂🏇 (⛩هنرهای رزمی ما را از خواب بیدار ‌می کند و در آن‌ زیبایی بزرگی نهفته است.) ☯武術🀄️
🥋 زمانی که می زنید باید با تمام وجودتان ضربه بزنید بدون از ضربه خوردن☯ 👊 @HrazmiVpahlvani 💪 .. 🇮🇷 🏹🥊🥋🏋‍♂🤼‍♂🤸‍♂🧗‍♂🤺🏊‍♂🏇 (⛩هنرهای رزمی ما را از خواب بیدار ‌می کند و در آن‌ زیبایی بزرگی نهفته است.) ☯武術🀄️
🥋 کونگ‌فو (به چینی: 功夫) (به انگلیسی: kung fu/kungfu) ❇️ یک مشهور چینی است که به معنای مهارت است و برای ماهر بودن در یک کاری استفاده می‌شود. اما در حال حاضر به عنوان یک کلمه تبدیل شده‌است که برای اشاره دارد که ( ) نیز نامیده می شود. این کلمه در زنجیره به هر مطالعه، یادگیری یا تمرین مربوط به صبر، انرژی و زمان برای اتمام نیز اشاره دارد. از طریق سخت گوشی و گران بها بودن هنرهای رزمی لزوما چینی، هنرهای رزمی عالی چین محسوب می شود. البته در چند سال اخیر برخی از های رزمی نو ظهور همچون:  ( ) فو فو، و ... از نام کونگ فو برای تبلیغ خود استفاده کرده اند. 🌐 🀄️ 👊 @HrazmiVpahlvani 💪 .. 🇮🇷 🏹🥊🥋🏋‍♂🤼‍♂🤸‍♂🧗‍♂🤺🏊‍♂🏇 (⛩هنرهای رزمی ما را از خواب بیدار ‌می کند و در آن‌ زیبایی بزرگی نهفته است.) ☯武術🀄️
⚔ آرنیس ❇️ یا آرنیس د مونو نام باستانی است که ریشه اولیه آن را می توان در هنر رزمی سنتی یافت. آرنیس هنر بسیار وسیعی بوده که بیشتر برای به کارگیری دشنه های تیغ کوتاه و یا چوب های هم اندازه ۵۰ تا ۶۰ سانتی متری می باشد. بسیار ‌متنوعی در این ‌سبک می باشد. این سه اصطلاح (آرنیس/کالی/) تقریباً قابل تعویض، چتری برای هنرهای رزمی فیلیپین است که بر نبردهای مبتنی بر با چوب، چاقو، سلاح های تیغه ای و انواع سلاح های بداهه و همچنین تکنیک های "دست باز" بدون سلاح تأکید دارند. 🌐 (تصویر ‌استاد دان استاد کالی و اسکریما و جانشین و بهترین ‌دوست لی می باشد.) 🀄️
⚔ تتسوبیشی ❇️ یا متشکل شده از مجموعه ای از قطعه های آهنی یا در قدیم چوبی بسیار کوچک که دارای چندین خار متصل به هم هستند که به عنوان یک سلاح پرتابی و یا غیر پرتابی از آن استفاده می شده است.   از تتسوبیشی به جهت آسیب رساندن به خود و ایجاد فرصت فرار استفاده می کردند و در هنگام فرار آن ها را پشت سر خود بر روی زمین رها می کردند. همچنین در مواقع درگیری تن به تن قبل از زمین زدن حریف آن ها را پشت سر پرتاب می کردند تا موجب های جدی بشوند. تتسوبیشی استاندارد به گونه ای طراحی شده است که در هر حالتی یک سر تیز آن رو به بالا باشد و از این بابت مطمئنی می تواند باشد. به دلیل ابعاد کوچک تتسوبیشی، به راحتی آن را درون لباس خود مخفی می نمودند و به آسانی و سرعت از آن استفاده می کردند. از موارد قابل ذکر دیگری که در مورد این سلاح وجود دارد این است که مورد استفاده برای متوقف نمودن اسب حریف و فرد نیز می باشد.☯ @skninjair
فعلا قابلیت پخش رسانه در مرورگر فراهم نیست
مشاهده در پیام رسان ایتا
🥋 زیبای ترکیبی و شخصی 💪 👊 @HrazmiVpahlvani 💪 .. 🇮🇷 🏹🥊🥋🏋‍♂🤼‍♂🤸‍♂🧗‍♂🤺🏊‍♂🏇 (⛩هنرهای رزمی ما را از خواب بیدار ‌می کند و در آن‌ زیبایی بزرگی نهفته است.) ☯武術🀄️
🥋 با مدعی میگوئید اسرار عشق تا آن که او بمیرید در درد تن پرستی😁 ⛩ ۲۰ مهرماه سال روز بزرگداشت جناب رحمت الله علیه🌷 📚 👊 @HrazmiVpahlvani 💪 .. 🇮🇷 🏹🥊🥋🏋‍♂🤼‍♂🤸‍♂🧗‍♂🤺🏊‍♂🏇 (⛩هنرهای رزمی ما را از خواب بیدار ‌می کند و در آن‌ زیبایی بزرگی نهفته است.) ☯武術🀄️
🥋 هر خوب نتیجه برخورداری از بهترین‌ و سریع ترین ممکن است.☯ 💪 👊 @HrazmiVpahlvani 💪 .. 🇮🇷 🏹🥊🥋🏋‍♂🤼‍♂🤸‍♂🧗‍♂🤺🏊‍♂🏇 (⛩هنرهای رزمی ما را از خواب بیدار ‌می کند و در آن‌ زیبایی بزرگی نهفته است.) ☯武術🀄️