«نمیدانم از کدام راه و چه روزی، نمیدانم چه ساعتی‌، فقط میدانم میایی؛ از همان سمتی که عطرِ گل‌‌های‌ نرگس‌ِ بهشتی به مشام میرسد.. » #سلام_امام_مهربانم 🌸 #الّلهُـمَّ‌عَجِّــلْ‌لِوَلِیِّکَـــ‌الْفَـــرَج 🕊 @green_girl_7 | ✨️

هوالرزاق

چهارمین کتاب ۱۴۰۳ ۴ از ۵۰ 📚 دختر ترکستانی: سیداحمد مدقق/ نشرصاد ۱۰۷ صفحه مجموعه داستان کوتاه با موضوع عشق و دلدادگی، فارغ از محتوا زبان و روایت‌گری نویسنده شیرین و دلنشین است. #چند_از_چند @maahjor

‌ ‌ 📚 اگه از بیماری عشق، درمان پیدا کنید یعنی ارزشش رو نداشته. آدم از عشقِ اساسی هرگز فارغ نمیشه. فقط میتونه التیام پیدا کنه. #یک_پیاله_کتاب‌ #کتاب_اسباب_خوشبختی @Negahe_To

. «چگونه می‌شود به شاخه‌ی شکسته فهماند که باد عذرخواهی کرده است؟» __محمود درویش @chiiiiimeh .

هو الباقی

« یک دفترچه یادداشت دارم که هر وقت برای چیزی دلم تنگ می‌شود، آن را توی دفتر می‌نویسم. طی این سال‌ها توی دفتر بارها و بارها نوشته‌ام « دیدن و شنیدن دوبارهٔ خندهٔ بابا.» » 📚 آمیخته به بوی ادویه‌ها: مریم منوچهری #جرعه‌ای_کتاب @maahjor

هو المحبوب

« فکر می‌کردم عشق چارهٔ همه چیز است. و عشق چارهٔ همه چیز است به شرطی که شعله‌های آن روشن بماند.» 📚 آمیخته به بوی ادویه‌ها: مریم منوچهری #جرعه‌ای_کتاب @maahjor

هو البصیر

« و حسم، حس آدمی بود که هست اما انگار وجود ندارد. که توی همین دنیاست اما آدم‌های دیگر انگار دنیایش را نمی‌بینند.» 📚 آمیخته به بوی ادویه‌ها: مریم منوچهری #جرعه‌ای_کتاب @maahjor

هو الباقی

«گفت برای هر بازی فقط یک سوت آغاز زده می‌شود. بعد زل زد توی چشم‌هایم و گفت هر بازی هم یک وقتی سوت پایان دارد.» 📚 آمیخته به بوی ادویه‌ها: مریم منوچهری #جرعه‌ای_کتاب @maahjor

هو الرزاق

پنجمین کتاب ۱۴۰۳ ۵ از ۵۰ 📚 آمیخته به بوی ادویه‌ها: مریم منوچهری/ نشر ثالث ۱۰۴ صفحه مجموعه داستان کوتاه با حال و هوا و عطر جنوب، گرمی و حلاوت شهرهای جنوبی و آدم‌هایش، از بین سطرها و کلمه‌های کتاب جا باز می‌کند میان قلبت. و گرم می‌شوی از خواندن و شنیدن داستان آدم‌های کتاب. قلم گرم و بی‌تکلف نویسنده را نیز دوست داشتم. #چند_از_چند @maahjor

هو المنعم دیروز قرار بود جایی باشم که دوست داشتم. جایی که یک سالی هست خودم را بهشان وصل کرده‌ام. جا که می‌گویم مکان فیزیکی مادی نیست، منظورم میان آدم‌هایی هست که دلم با دیدنشان پرنور و گرم می‌شود. از اینکه هستند و می‌توانم داشته باشمشان گرم‌تر و امیدوارتر. آدم‌هایی از جنس نور و روشنایی و امید، آدمهایی در بُعد انسانیت و اخلاق و آدمهایی به رنگ خدا علیرغم تمام اشتیاق و ذوقم برای بودن میانشان نرفتم، بهانه‌ای برای خودم تراشیدم تا دلم کمتر بهانه‌جویی کند، که مثلاً سرگرم باشد و حواسش پرت شود میان آنهایی که دل در گرو محبتشان دارد، نیست. گاهی مجبوری از خودت و خواسته‌هایت دور شوی. از آنچه با تمام وجود تمنا داری بگریزی، تا وقتش برسد. وقتی که خودت را در قالب جدیدت بپذیری و بعد با اشتیاق به استقبال خواستنی‌هایت بروی. احساس می‌کردم قلبم هنوز گنجایش دیدن این همه خوبی یک‌جا را ندارد. و شاید قلب بهانه است برای فرار از ترسی که نگرانش هستم. ترسی که هنوز نپذیرفتمش و نمی‌خوام بپذیرمش. باید ترسم و آنچه باعثش شده را باهم از بین ببرم. یا حداقل با آن کنار بیایم. باید بتوانم میان آن‌هایی باشم که دل در گرو محبتشان دارم..... باید روزی یکی از این آدم‌ها باشم، از همان جنس و رنگ و در همین بُعد زندگی...... #دلنوشته #سه‌کتابی‌ها #دورهمی‌أهالی‌مبنا @maahjor