#حدیث_امروز ✅امام كاظم(ع): هر كس، خشم خود را از #مردم باز دارد، خداوند #عذاب خود را در روز قيامت از او باز مى‌دارد. 📚الكافى، ج ۲، ص ۳۰۵ #پاسخ_شبهات 💢آیا امام حسین(ع) #ایرانیان را مذمت نموده اند؟ #متن_حدیث امام حسین(ع): ما از تبار #قریش هستیم و هواخواهان ما عرب و دشمنان ما ایرانی ها هستند... ✅در متن حدیث آمده «سَمِعْتُ أَبَا عَبْدِ اللَّهِ ع یَقُول...» در اینجا طراح شبهه اینقدر سواد دینی و حدیثی نداشته و در نهایت #جهالت خیال کرده چون لقب امام حسین(ع) اباعبدالله است پس این حدیث نیز از امام حسین(ع) است. در حالی که لقب امام صادق(ع) نیز #اباعبدالله است و در متون حدیثی هر وقت حدیثی از اباعبدالله نقل شود؛ منظور امام صادق(ع) است نه #امام حسین(ع). اگر حدیثی از امام حسین(ع) نقل شود اسم حسین(ع) در روایت می آید. البته این #نکته هیچ تأثیری ندارد. چون ائمه(ع) کلهم نور واحد هستند و همگی معصوم هستند و اگر حدیثی را امام صادق(ع) فرموده باشند گو اینکه امام حسین(ع) فرمودند و بالعکس. اما تنها خواستیم #جهالت و ناآگاهی طراح شبهه را نشان دهیم. ✅در #فرهنگ عرب به همه افراد غیر عرب گفته می شده «عجم» مثل خود ما ایرانی ها که به همه افراد غیر ایرانی می گوییم «خارجی» امامنظور ما فقط اعراب نیستند بلکه همه غیر ایرانی ها هستند به همین گونه در #عرب هم کلمه عجم به #معنی غیر عرب است در صورتی که اشکال کننده آن را به معنی «ایرانی» ترجمه کرده است!! که این غرض ورزی او را می رساند. ✅اما در باب ادامه متن که گفته:«ایرانی ها را باید #دستگیر کرد...» اگر در متن عربی دقت کنیم می بینیم پس از توضیح علامه(ره) آمده است: «سوء رأی الثانی فی الاعاجم» که اینهم طراح شبهه در #ترجمه خویش نیاورده. و این نیز به معنی «سوء رأی دومی(یعنی عمر بن خطاب) در مورد اعاجم(یعنی عجم ها)» و واضح است که ادامه عبارت در مورد نظر عمر بن خطاب می باشد و ربطی به حدیث یا توضیح علامه مجلسی(ره) ندارد. #شبهات_محرم 💢آیا این روایت #صحیح است که حضرت زینب(س) می‌فرماید تمام بدبختی ما از آن #دوشنبه شروع شد؟ اگر روایت #صحیح است در دوشنبه چه اتفاقی افتاده بود؟ ✅ این عبارت در #منابع معتبر روایی و #تاریخی وجود ندارد. با این وجود، در برخی نگاشته‌های معاصر چنین سخنی از #ایشان نقل شده و این‌گونه نیز تحلیل شده است که حضرت زینب(س) اشاره به روز درگذشت #پیامبر اسلام(ص) کرده که در روز دوشنبه بوده است، همان روزی که سقیفه تشکیل شد؛ لذا معتقدند که ایشان با این سخن به ریشه اصلی حادثه #عاشورا اشاره کرده و آن‌را معلول حادثه‌ای که در روز درگذشت پیامبر(ص) اتفاق افتاده،‌ دانسته است. البته باید گفت؛ در #گزارشی آمده است که حضرت زینب(س) در عزای برادرش حسین(ع) چنین ‌گفت: «...پدرم به فدای کسی که لشکرش در روز #دوشنبه غارت شد» 📚اللهوف فی قتلی الطفوف، ص 133،  #ادب_برپایی_روضه_محرم 💢احترام آیت الله بهجت به #کودک ده ساله صبح #جمعه، وقتی مجلس روضه در خانه برگزار می‌شد، همان جلوی در می‌نشست. هرکس وارد می‌شد، جلوی پای او می‌ایستاد و با خوشرویی از او استقبال می‌کرد؛ فرقی نداشت چه کسی باشد. اگر کودک بود، برایش دعایی می‌خواند و نوازشش می‌کرد. گاه می‌گفت روضۀ علی‌اصغر علیه‌السلام بخوانند. یک روز جمعه، در بین #روضه در باز شد، آقا برخاست و دست بر سینه، احترام گذاشت. نگاه که کردم کسی را ندیدم! تعجب کردم! آقا که نشست، تازه متوجه شدم #کودکی وارد شده بود که به‌نظر، بیش از ده سال نداشت. 📚این بهشت، آن بهشت، ص۵٧؛ بر اساس خاطرۀ یکی از شاگردان آیت‌الله #عدالت 💢موانع بر سر اجرای عدالت علی(ع) علی(ع) در اجرای حاکمیت اصیل اسلامی با دشمنان خارجی یا مشرکین #درگیری نداشت. چند جبهه داخلی که همگی #لباس_اسلام پوشیده و ادعای سابقه در کنار پیامبر بودن را دارند، در مقابل او ایستاده اند. معمول ترین دشمن علی(ع) در دوران خلافت را، معاویه و عمروعاص می دانند و آنها را در صدر قرار میدهند. اما در همین دسته بندی ها، در درون سپاه امام هم افراد تاثیرگذاری حضور دارند که #معاویه بدون آنها نمیتوانست به موفقیت در صفین دست پیدا کند. آن شخص کسی نیست جز #اشعث_بن_قیس. منافقی باهوش، قدرتمند، اهل خطابه و سخنور که به تنهایی در ماجرای صفین توانست در #سپاه حضرت، شکاف ایجاد کند. اشعث از سوی #عثمان ولایت آذربایجان را عهده‌دار بود و عثمان سالی صد هزار درهم از خراج آن دیار را به او می‌داد. پس از قتل عثمان و پیوستن مردم به علی ( ع ) وی نیز به آن حضرت پیوست و در جنگ صفین نیز شرکت کرد. در یکی از شب‌های جنگ که اعراب بسیاری کشته شده بودند افراد قبیله خویش را جمع کرد و بدان‌ها گفت : امروز دیدید که چقدر از جمعیت #عرب کشته شد ؟! به خدا سوگند که در عمرم چنین کشتاری به چشم ندیده‌ام .اگر بنا باشد جنگ به این صورت ادامه یابد ، عرب نابود گردد ،و با این سخن

#پاسخ_شبهات 💢چرا پیامبر اسلام(ص) با استفاده از لفظ «میمون» به #یهودیان #دشنام می‌داد؟ نسبت میمون به برخی از #یهودیان، نه از زبان پیامبر(ص)، بلکه از سوی خود خداوند متعال صورت گرفته است. در برخی #آیات قرآن، #گزارشی از مجازات یهودیان سرکش و تبدیل آنها به شکل #میمون آمده و آنها به دلیل سرپیچی از فرمان پروردگار، مورد #لعن خداوند قرار گرفته‌اند. در ذیل، به برخی از این #آیات اشاره می‌گردد: ✅به طور قطع حال کسانى را از شما که در روز شنبه #نافرمانى و گناه کردند دانستید، ما به آنها گفتیم به صورت بوزینه هاى منفوری درآیید. 📚بقره 65 ✅بگو: آیا شما را از #کسانى که جایگاه و پاداششان بدتر از این است، باخبر کنم؟ کسانى که خداوند آنها را از رحمت خود دور #ساخته و مورد خشم قرار داده (و مسخ کرده) و از آنها میمون‌‌ها و خوک‌‌ها و بندگان طاغوت قرار داده است. #موقعیت و محل آنها بدتر است و از راه #راست گمراه‌ترند. 📚مائده 60 ✅هنگامى که در برابر فرمانى که به آنها داده شده بود #سرکشى کردند، به آنها گفتیم به شکل میمون‌ها درآیید و طرد شوید. 📚 اعراف 166 بنابراین، این‌گونه نبود که #پیامبر اسلام(ص) بی‌جهت - مثلاً به یک یهودی همسایه‌اش - چنین دشنامی دهد، علاوه بر آن‌که دشنام و لعن قرآن نیز تنها متوجه بخشی از #یهودیان سرکشی بود که به فرمان خدا بی‌اعتنایی کردند و نه تمام آنها. #ولادت_پیامبر_مبارک #اخلاق_پیامبر 💢آنچه که در طول شبانه روز باید انجام داد... اخلاق #روزمره پیامبر رسول خدا با هر کس رو به رو می شد، #سلام می داد، هم به کوچک، هم بزرگ. هیچ گاه پای خود را پیش کسی #دراز نمی کرد. هنگام نگاه، به صورت کسی #خیره نمی شد. با چشم #ابرو به کسی اشاره نمی کرد. هنگام نشستن، #تکیه نمی داد. وقتی با مردم دست می داد و #مصافحه می کرد، هیچ گاه دست خود را عقب نمی کشید، تا طرف مقابل #دست خود را بکشد. هیچ خوراکی را #مذمّت نمی کرد. به هیچ کس دشنام و ناسزا نمی گفت و سخن ناراحت کننده ای بر زبان نمی آورد و بدی را با بدی #پاسخ نمی گفت. زیرانداز خود را به عنوان اکرام زیر پای کسی که خدمتش می رسید #پهن می کرد. از روز بعثت تا دم مرگ، هرگز در حال تکیه دادن #غذا نخورد. هدیه افراد را (هر چند #اندک و ناچیز) قبول می کرد. بیشتر اوقات، رو به #قبله می نشست. زانو هایش را #پیش اشخاص، باز نمی کرد و بیرون نمی آورد. بر تند خویی غریبه ها در سؤال و درخواست و سخن #صبر می کرد. هیچ کس را ملامت و سر زنش نمی کرد و در پی #کشف اسرار دیگران نبود. خنده هایش تبسم بود و هرگز #قهقهه سر نمی داد. بسیار شرمگین و با حیا بود. سخن کسی را #قطع نمی کرد. از جلوی #خودش غذا می خورد. کار افراد را به هر شکلی #راه می انداخت و...