💠 نکته 💠 محمدبن حنفیه برادر امام حسین علیه‌السلام است. پدرش امام علی و مادرش خوله نام داشت؛ اما اینکه چرا او را محمدبن علی نمی‌گفتن، شاید براتون سوال باشه💚 جواب: نام اصلی محمد بن حنفیه؛ «محمد بن على بن ابی‌طالب» و نام مادرش «خوله حنیفة» است. او را بخاطر نام قبیله مادرش، حنفیه می‌خواندند. در تاریخ هم سابقه دارد که برخی افراد را به نام مادرشان می‌خواندند. در گزارش‌ها و منابع گوناگونی سخن از افراد بزرگی آمده که آن‌ها را به نام مادرشان منتسب کرده‌اند. مثلا پیامبر اسلام را محمد بن آمنه هم گفته‌اند: «وُجِدَ فِی‏ مَهْدِهِ‏ تَحْتَ‏ کَرِیمَتِهِ‏ الشَّرِیفِ‏ فِی‏ حَرِیرَةٍ بَیْضَاءَ مَکْتُوبٌ‏ أُعِیذُ "مُحَمَّدَ بْنَ آمِنَةَ" بِالْوَاحِدِ مِنْ شَرِّ کُلِّ حَاسِدٍ قَائِمٍ أَوْ قَاعِدٍ أَوْ نَافِثٍ عَلَى الْفَسَادِ جَاهِدٍ [مُجَاهِدٍ] وَ کُلِّ خَلْقٍ مَارِدٍ...»💟 http://Eitaa.com/dorehami_dokhtarane

📗داستان کربلا 🔥 #آه #قسمت_پنجم 📹 بعد از محمدبن حنفیه، عبدالله‌بن مُطیع هم نزد امام آمد و گفت: _ حسین‌جان! فدایت شوم. هرجا می‌خواهی برو؛ اما هرگز به کوفه نرو. مردمانش چندرنگ و بی‌وفایند.‌ به نظرم مُلازم خانه خدا باش و از آنجا بیرون نرو( در مکه بمان) تو بزرگ عرب هستی. اهل حجاز تو را محترم می‌دارند و... آن‌شب دوباره سربازان دارالحکومه آمدند که امام را برای بیعت گرفتن اجباری ببرند. امام فرمودند: _ باشد تا فردا ... و سربازان رفتند. شب امام حسین علیه‌السلام مجددا نزد آرامگاه رسول خدا رفت. بر سر قبر بسیار گریست. دعا کرد، نماز خواند و با خدا خلوت نمود. سر بر قبر گذاشته بود، که لحظاتی به خواب رفت. در خواب رسول خدا(ص) را دید که با جمعی از فرشتگان نورانی آمدند. امام را در آغوش گرفت و حُزن‌آلود میان دو چشمش را بوسید و فرمود: _حسین‌جان! می‌بینم که به‌زودی در همین حوالی در سرزمین کربلا، تشنه به شهادت رسیده‌ای... قاتلانت برخی از امت خودم هستند که ادعای مسلمانی دارند و در آرزوی شفاعت من هستند!!! آنان هرگز روی بهشت و سعادت نخواهند دید. عزیزم حسین! پدر و مادر و برادرت در بهشت، در انتظار تو هستند. در این‌جا مقام و درجاتی داری که جز با شهادت به آن نخواهی رسید... امام بیدار شد. قبر مادر و برادرش را نیز زیارت کرد و با آن‌ها وداع نمود. سپس وصیتی برای برادرشان محمدبن حنفیه نوشتند که در آن بعد از ستایش خدا و اقرار به نبوت پیامبر، اقرار به بهشت و جهنم و زنده شدن مردگان، نوشت: _ *من برای حکومت و ظلم و فساد از شهر خارج نشدم؛ بلکه خروج می‌کنم برای اصلاح امت جدم رسول‌الله. برای امر به معروف و نهی از منکر و عمل به سیره علی‌بن ابی‌طالب خروج می‌کنم؛ اما اینکه مردم چگونه با من برخورد کنند(دوست باشند یا دشمن) خداوند در روز قیامت میان ما حکم خواهد کرد* سپس نامه را با انگشتر مبارکش مهر کرد، به محمدبن حنفیه داد و از او هم خداحافظی نمود. #ادامه_دارد .. ‎‌ #اللّھمَّ‌عَجِّلْ‌لِوَلِیِّڪَ‌الفَرَج 🌸⃟🌷🍃📕჻ᭂ࿐✰ http://Eitaa.com/dorehami_dokhtarane

📗داستان کربلا 🔥 #آه #قسمت_ششم 📹 ام سلمه نیز نزد امام آمد و گفت: _ فرزندم! کاش به عراق نمی‌رفتی. از جدت رسول خدا شنیدم که می‌گفت حسین را در عراق و جایی که کربلا نام دارد، می‌کشند... و بعد شیشه‌ای که در آن مقداری خاک بود نشان داد و گفت: _ این خاک را رسول خدا به من داده است. امام حسین فرمودند: _مادرجان! من کشته خواهم شد. اگر به عراق هم نروم، باز مرا خواهند کشت. نام قاتلم را می‌دانم؛ محل دفن و نحوه شهادتم را دقیق می‌دانم. آنچه بر خانواده‌ام خواهد گذشت را هم می‌دانم. اگر بخواهی می‌توانم قبر خود و محل کشته شدن اصحابم را به تو نشان دهم. آن گاه با دست خود اشاره‌ای نمود. خداوند شعاع دید چشم‌های پیرزن را گستراند و او همه این‌ها را دید و بسیار گریست. امام، خاکی از آن‌جا گرفت و به او داد. سپس فرمود: _هر وقت این خاک آغشته به خون شد، بدان که من کشته شده‌ام... (بعداً ام سلمه هر دوخاک را در دو شیشه جداگانه نگهداشت تا عصر عاشورا که متوجه شد هر دو خون شده‌اند و به این طریق متوجه شهادت امام حسین علیه‌السلام شد.) پ.ن: ام سلمه همسر رسول خدا بود. زمانی که با رسول خدا ازدواج کرد، شوهرش از دنیا رفته بود. وی زنی شجاع و با بصیرت بود. پس از رحلت رسول خدا که حضرت زهرا و امام علی با بی‌مهری فراوان مردم روبرو شدند، به شدت از آن‌ها و ولایت امیرالمومنین حمایت کرد. خود را مادر بزرگ امام حسن و امام حسین می‌دانست و آن‌ها را بسیااار دوست می‌داشت. در این داستان او دیگر پیرزنی فرتوت بود. ام سلمه مدتی پس از واقعه عاشورا، از دنیا رفت. #ادامه_دارد .. ‎‌ #اللّھمَّ‌عَجِّلْ‌لِوَلِیِّڪَ‌الفَرَج 🌸⃟🌷🍃📕჻ᭂ࿐✰ http://Eitaa.com/dorehami_dokhtarane

📗داستان کربلا 🔥 #آه #قسمت_هفتم 📹 امام آن شب همراه با خانواده و نزدیکانش عازم مکه شد و محمدبن حنفیه طبق سفارش امام در مدینه ماند. اندکی از شهر دور نشده بودند که گروهی از فرشتگان مسلح سوار بر مرکب‌هایی از نور به استقبال کاروان امام آمدند؛ خود را معرفی کردند و گفتند ما همان فرشتگانی هستیم که به امر خدا چندبار پیامبر را یاری دادیم. اکنون نیز نزد تو و برای یاری تو آمده‌ایم. امام فرمودند: _وعده ما باشد در کربلا، جایگاه شهادتم. سپس گروهی از جنیان آمدند و گفتند: _ما از شیعیان شماییم. هرکس از دشمنانتان را بفرمایی می‌کشیم، تا نتواند به شما آسیبی رساند. امام برایشان دعا کرد و فرمود: _ مگر قرآن را نخوانده‌اید که فرموده است زمانی که مرگتان فرا رسد، هرکجا باشید شما را در برمی‌گیرد؛ حتی اگر در قصرهای محکم و بلند باشید؟ اگر من و همراهانم سالم بمانیم، این خلق ظالم با چه چیزی آزمایش شوند؟؟ من را می‌کشند و قبرم زیارتگاه تمام مردم تا روز قیامت خواهد بود. شما نیز روز عاشورا در کربلا حاضر شوید. آن روزی که من و هیچ‌یک از مردانم زنده نخواهیم بود. جنیان گفتند: _ اگر اطاعت از فرمان شما واجب نبود، همه دشمنانتان را قبل از رسیدن به شما نابود می‌کردیم... امام پاسخ داد: _ من خود به این‌کار تواناترم؛ اما آن را انجام نمی‌دهم؛ زیرا باید مردم به رِوال عادی و معمولی هدایت شوند یا گمراه باشند تا در روز قیامت، همه دلیلی برای اعمال خود داشته باشند. کاروان امام علیه‌السلام در روز سوم شعبان از راه اصلی( و نه مثل ابن‌زبیر از بیراهه‌ها) وارد شهر مکه شد. در مدتی که امام در مکه بودند، مردم از شهرهای مختلف به ایشان عرض ارادت می‌کردند. ابن زبیر هم آنجا بود و اصلا از دیدن این صحنه‌ها خوشش نمی‌آمد. هرچند خودش هم گه‌گاه به دیدار امام می‌آمد... پ.ن: طبق آیه ۹ از سوره مبارکه انفال، ۱۰۰۰ نفر از فرشتگان در جنگ بدر به پیامبر و یارانش کمک کردند. البته به این شکل که بودنشان باعث دل‌گرمی مسلمانان و تقویت روحیه آنان شد. بهتر جنگیدند و پیروز شدند. #ادامه_دارد .. ‎‌ #اللّھمَّ‌عَجِّلْ‌لِوَلِیِّڪَ‌الفَرَج 🌸⃟🌷🍃📕჻ᭂ࿐✰ http://Eitaa.com/dorehami_dokhtarane

📗داستان کربلا 🔥 #آه #قسمت_هشتم 📹 و اما بشنوید از مردم کوفه مردم کوفه که خبر مرگ معاویه، ماجرای بیعت اجباری از امام و نیز حضور امام و ابن‌زبیر در مکه را شنیده بودند، همگی در خانه یکی از بزرگان کوفه به نام "سلیمان‌ خُزاعی" جمع شدند و نامه‌ای برای امام حسین علیه‌السلام نوشتند و ایشان را چون مهمانی عزیز به کوفه دعوت کردند. نوشتند خدا را شکر اکنون معاویه ظالم از دنیا رفته است. او کسی بود که انسان‌های خوب را می‌کشت و انسان‌های بد را مال و مقام می‌داد؛ غاصب بیت‌المال بود و به زور بر ما حکومت می‌کرد... اکنون ما امام و رهبری شایسته نداریم و اصرار کردند که امام حتما به کوفه برود. حتی به ایشان قول دادند که اگر امام به کوفه رود، با جان و مالشان به او کمک خواهند کرد. *روز دوم ماه مبارک رمضان* نامه را توسط ۲ نفر با عجله به سوی مکه، نزد امام حسین علیه‌السلام ارسال کردند. *روز چهارم ماه مبارک رمضان* دوباره ۳ نفر را نزد امام فرستادند با ۱۵۰ نامه؛ که البته هر نامه‌ از طرف چندین نفر بود که امضا کرده بودند... *روز ششم ماه مبارک رمضان* مجددا ۲ نفر را همراه با نامه‌ای سرشار از التماس و خواهش برای امام فرستادند... در این نامه آخر، از زمین‌های سبز و باغ‌های حاصلخیزشان گفته بودند و اینکه سپاهی آراسته و سربه‌فرمان امام آماده می‌کنند تا هر چه او بفرماید انجام دهند و... نامه‌های قاصدان یکی‌پس از دیگری به دست امام علیه‌السلام رسید. امام کنار کعبه دو رکعت نماز خواندند. با پسر عمویشان مسلم‌بن‌عقیل ماجرا را در میان گذاشتند و سپس پاسخ نامه‌‌ها را این‌گونه نوشت و برایشان فرستاد : _ نامه‌هایتان را خواندم و متوجه شدم که امامی می‌خواهید تا همگی شما را در مسیر حق جمع و هدایت کند. اکنون مسلم پسرعمویم را به نزدتان می‌فرستم؛ اگر او به من خبر داد که اوضاع چنان است که در نامه‌ها نوشتید، من نیز به زودی به کوفه خواهم آمد. به‌خدا سوگند امام باید همواره طبق رضای خدا عمل کند و به کتاب خدا حکم کند... والسلام #ادامه_دارد .. ‎‌ #اللّھمَّ‌عَجِّلْ‌لِوَلِیِّڪَ‌الفَرَج 🌸⃟🌷🍃📕჻ᭂ࿐✰ http://Eitaa.com/dorehami_dokhtarane

📚 یک سوال و جواب (۲) ♦️ ایا امام حسن و امام حسین علیهماالسلام، در جنگ با ایرانیان حضور داشتند...؟ 🔰 پاسخ: 💠 طبق علمِ رِجال، یک روایت اگر بخواهد صحیح و مورد پذیرش باشد، باید شروطی داشته باشد که مهم‌ترین آن‌ها دو چیز است: یک⤵️ محتوای درستی داشته باشد که با عقل و سایر اتفاقات تاریخی همخوانی داشته باشد. دو⤵️ نقل کننده آن خبر، فردی راستگو و موثق و مورد اعتماد باشد. اما در روایات مورد بحث، *راوی یا فردی دروغگو و جاعل است* ( در زمان بنی‌امیه رسما به افرادی دستمزد می‌دادند تا احادیثی را بر علیه شخص رسول خدا و امامان جعل کنند و اسامی جاعلینِ مشهور مثل علی‌بن‌مجاهد و سیف‌بن عمر که یهودی بودند و ابوهریره و ... در کتبِ علم رجال آمده)، یا *اینکه راوی، فردی ناشناخته و مجهول است. مثل "حَنَش‌بن مالک" که اصلا وجود خارجی نداشته😐* *یا اینکه تضاد عجیبی در بین روایات آن کتاب دیده می‌شود* *دسته‌ای از گزارش‌های تاریخی نیز فقط به حضور امام حسن(ع) و امام حسین(ع) در ایران اشاره دارند، اما گفته نشده برای جنگ بوده است* ⛔️ افزون بر ایرادهایی که بیان شد، دو مسئلۀ دیگر درستی گزارش‌های یاد شده را در این باره، سخت مورد تردید قرار می‌دهد و حتی غیرقابل قبول می‌کند: ❌ تمام روایات تاریخی که متعرض سال شرکت امام حسن و امام حسین(علیهماالسلام) در فتوحات شده‌اند، بر حضور آنان در فتوحات *زمان عثمان* اشاره کرده‌اند. یعنی زمانی که *امیرمؤمنان حتی در حد مشاوره دادن، حاضر به همکاری با عثمان در امر فتوحات نبود؛ چه رسد به اینکه فرزندان خویش را جهت انجام فتوحات به همراه لشکریان تحت فرمان عثمان به جبهۀ نبرد گسیل دارد* احال با چنین اکراه و امتناعی، چگونه آن بزرگوار حاضر می‌شود که فرزندانش را که پیشوایان آیندۀ جامعۀ اسلامی ‌هستند را تحت زعامت خلفایی که خودش هم آن‌ها را قبول نداشت و همواره به آنان انتقاد می‌کرد، به جبهۀ جنگ بفرستد؟ ❌ نتیجه 💠اشکال‌های *سندی* و *محتوایی* و نیز *استبعادهایی که بیان شد* حضور حسنین(ع) در فتوحات عصر خلفا را منتفی میکند . هر چند احتمال دخالت تحریف‌گران و وارونه‌نویسانِ حقایق تاریخی در جعل چنین گزارش‌هایی وجود دارد.😏 اکنون به بررسی ریشه‌ای در مورد سند این مطالب می‌پردازیم: ادعاهای مطرح شده پیرامون حضور امام حسن و حسین(ع) فقط در کتاب فتوح البلدان و تاریخ طبری است که به شکل جداگانه مورد بررسی قرار می‌گیرد . 📕فتوح البلدان نوشته بلاذری: گفته اند که عثمان بن عفان (خلیفۀ سوم) سعید بن العاصی بن امیه را در سال ۲۹ (هجری) والی کوفه قرار داد. پس مرزبان توس به او و عبد الله بن عامر بن کریز بن ربیعه بن حبیب بن عبد شمس، والی بصره، نامه‌ای نگاشت و آنان را به‌سوی خراسان دعوت نمود. پس سعید و عامر هر دو آهنگ خراسان نمودند؛ اما عامر بر او پیشی گرفت؛ پس سعید، آهنگ طبرستان نمود، در حالی‌که گفته می‌شود حسن و حسین فرزندان علی بن ابیطالب در شمار همراهان وی بوده‌اند.[۲] ایرادهایی که بر این روایت وارد است: *احتمالا این روایت‌ها برای این بوده که مردم طبرستان را از ائمۀ شیعه دور کنند! با این حربه که آنها در جنگ با شما شرکت داشتند* 📛در اینجا واژۀ *قیل* (یعنی گفته‌شد) به‌کار رفته که ناقل و راوی آن دقیق مشخص نشده و این کار، روایت را از اعتبار ساقط می‌کند؛ چون سلسلۀ سند دقیقا ذکر نشده است. در ابتدا، جمله با گفته‌اند شروع میشود ؛ سپس آنگاه که به حضور حسنین در طبرستان رسیده زیرکانه و در یک چرخش می‌نویسد: *می‌گویند* به عبارتی ابتدا فعل ماضی (گذشته) آورده می‌شود و سپس فعل مضارع (حال و آینده) آورده شده است؛ یعنی کسانی که نویسنده، اصل روایت را از آن‌ها گرفته کسانی بوده‌اند که در گذشته می‌زیسته‌اند و این روایت توسط آن‌ها نقل شده؛ اما دربارۀ حضور حسنین(ع) به‌کار بردن فعل مضارع حاکی از آن است که کسانی که هم‌عصر نویسنده هستند (بلاذری که هم عصر عباسیان است) به او گفته‌اند که احتمالا حسنین(ع) حضور داشته‌اند و *این کار به‌کلی و به یکباره روایت را از هستی ساقط می‌کند. چنان‌که دانشمندان علم رجال، دقیقا چنین شیوه‌ای را در آنالیز نهایی صحت یک روایت به‌کار می‌برند*. *تمام این احادیث که همگی در دورۀ امویان جعل شده اند بدین علت بودند تا مردم طبرستان را از ائمۀ شیعه دور کنند* 📕تاریخ طبری حنش بن مالک تغلبی گوید: سعید سال سی‌ام آهنگ جنگ کرد و سوی گرگان و طبرستان رفت. عبدالله بن عباس و عبدالله بن عمر و ابن‌زبیر و عبدالله بن عمرو بن عاص با وی بودند.[۳] 🔰 همان‌طور که در این روایت مشاهده می‌کنید طبری در اینجا باز جریان لشکرکشی سعید را به گرگان و طبرستان مطرح می‌کند؛ حال آنکه اساسا نامی ‌از امام حسن(ع) و امام حسین(ع) و حضور آنها در این جنگ نمی‌برد. این در حالی است که طبری بر خلاف بلاذری سلسله سند روایت خویش را دقیقا بیان داشته است؛ ولی با این حال نامی ‌از

امام حسن و امام حسین(ع) نمی‌برد. به هر روی نشانگر آن است که راوی اولیه سخنی از حضور حسنین به میان نیاورده است. 🚫و مطلب آخر: *طبری خود در مقدمه کتابش اورده است: من فقط احادیث مختلف را که شنیدم یا دیدم، جمع‌آوری کردم و در کتاب خود آورده‌ام و صحت و سُقم آن‌ها را بررسی نکرده‌ام* بنابراین 💠 هیچیک از منابع و مآخذ معتبر شیعى، از حضور حّسنّین یعنی امام حسن و امام حسین علیهماالسلام، در فتوحات ایران ، چه در طبرستان و چه در غیر آن و حتى در دیگر مناطق دنیا مانند شام و یا آفریقا سخنى نگفته‌اند. اما برخى از منابع اهل سنت، از حضور امام حسن ( ع ) و امام حسین ( ع ) در بعضى از فتوحات آن هم در زمان خلفا ( و نه زمان امام على ( ع ) ) خبر داده‌اند که بخشى از گزارش‌ها فاقد هرگونه سندى مى‌باشند ( مانند نقل بلاذرى ) و قسمتی که سند دارد هم معتبر نیست. یاعلی👋 http://Eitaa.com/dorehami_dokhtarane

📗داستان کربلا 🔥 #آه #قسمت_نهم 📹 نیمه ماه مبارک رمضان بود که مسلم‌بن عقیل به همراهی چند نفر از مکه خارج شد. ابتدا به مدینه رفت؛ قبر رسول خدا را زیارت کرد. بعد با اقوامش دیدار نمود و وصیت و سفارش نمود. سپس راهی کوفه شدند. راه بسیار سخت و صعب بود. بالاخره روز ششم شوال به مقصد رسیدند. ابتدا وارد خانه "مختاربن ابوعبیده" شد. شیعیان گروه گروه به دیدارش می‌آمدند. روزی که شیعیان زیادی جمع شده بودند، مسلم پاسخ نامه امام را برایشان خواند و آنان از شوق می‌گریستند. در این بین افرادی چون عابِس و حبیب‌بن مَظاهر در مورد ارادت قلبی خود به امام حسین مطالبی گفتند و دیگران هم تایید کردند. در مجموع ۱۸ هزار نفر از اهل کوفه با مسلم‌بن عقیل بیعت کردند.... مسلم نامه‌ای به امام نوشت و خبر از این بیعت‌های گروهی مردم داد و امام را دعوت کرد تا به کوفه بیاید. دقیقا ۲۷ روز پیش از کشته شدنش... با رفت و آمد شیعیان به خانه مختاربن ابوعبیده، کم‌کم جای مسلم معلوم شد و جاسوسان به حاکم کوفه(نُعمان‌بن بَشیر) خبر دادند که مسلم در حال یارگیری برای حسین است. نُعمان به مسجد رفت و بالای منبر نشست و گفت: _ ای مردم از خدا بترسید و تفرقه درست نکنید و بیعت خود را با یزید نشکنید. من کاری با کسی ندارم و به کسی ظلم نخواهم کرد؛ اما اگر بدانم کسی قصد پیمان‌شکنی و ایجاد تفرقه دارند، به‌خدا او را خواهم کشت. یکی از امویان که خیلی طرفدار یزید بود گفت: _ باید بیشتر بر آنان سخت بگیری .. اما نعمان اعتنا نکرد و از منبر پایین آمد. آن مرد به همراه عمرسعد و یک نفر دیگر، به یزید نامه نوشتتد که مسلم به کوفه آمده و مردم به اسم حسین دارند با او بیعت می‌کنند و نعمان(حاکم کوفه) هم خیلی ضعیف عمل می‌کند و اقتداری ندارد. بهتر است تا دیر نشده، برای اینجا حاکمی قوی و نیرومند( منظورشان زورگو و ظالم و حق‌نشناس بوده )مثل خودت بفرستی. #ادامه_دارد .. ‎‌ #اللّھمَّ‌عَجِّلْ‌لِوَلِیِّڪَ‌الفَرَج 🌸⃟🌷🍃📕჻ᭂ࿐✰ http://Eitaa.com/dorehami_dokhtarane

📗داستان کربلا 🔥 #آه #قسمت_دهم 📹 نامه که بدست یزید رسید، با "سِرجون" غلام قدیمی پدرش، صحبت کرد و راه چاره خواست. سرجون گفت اگر پدرت معاویه اکنون زنده بود، هرچه می‌گفت، عمل می‌کردی؟ یزید: _ آری. حتما... سرجون نامه‌ای آورد که نشان می‌داد معاویه "عُبیدُالله‌بن‌زیاد" را حاکم بصره و کوفه کرده بود. یزید در آن‌ زمان با عبیدالله کدورتی داشت و رابطه خوبی با او نداشت؛ اما چون نامه را دید، پذیرفت و دو نفر را همراه با نامه‌ای نزد عبیدالله فرستاد و به او دستور داد که هرچه زودتر به کوفه برود؛ مسلم‌بن عقیل را دستگیر کند و او را زندان و تبعید کند یا بکشد. پ.ن: سرجون بن منصور، از مسیحیان شام و ظاهرا غلام معاویه بود. او در حکومت معاویه، *کاتب و مشاور او در امر حکومت‌داری بود و مسئولیت امور مالی وی را هم بر عهده داشت*. (گویا معاویه هم، بیشتر اعتمادش به خارجی‌ها بوده و اونا رو بیشتر قبول داشته 😉) سرجون پس از درگذشت معاویه، در دربار یزید نقش موثری داشت. برخی گفته‌اند که سرجون و اَخطل که هردو مسیحی بودند، از ندیمان یزید به هنگام شراب‌خواری بوده‌اند... #ادامه_دارد .. ‎‌ #اللّھمَّ‌عَجِّلْ‌لِوَلِیِّڪَ‌الفَرَج 🌸⃟🌷🍃📕჻ᭂ࿐✰ http://Eitaa.com/dorehami_dokhtarane

📗داستان کربلا 🔥 #آه #قسمت_یازدهم 📹 عبیدُالله به محض دریافت نامه یزید، به همراهانش گفت: _ آماده شوید که فردا صبح، به سمت کوفه خواهیم رفت. از سویی امام حسین علیه‌السلام قاصدی را سوی بصره فرستاد و برای هر کدام از بزرگان و فرماندهان بصره، نامه‌ای جداگانه نوشت در حالی‌که نامه‌ها همه یکسان بودند. (اسامی فرماندهان در کتاب آه آمده؛ ولی به جهت اختصار، آن‌ها را ذکر نکردم) و در آن نامه‌ها به آنان یادآوری کرد: _ما از خاندان پیامبریم و رسول خدا(ص) تا زنده بود، بسیار در مورد رعایت حق ما به مردم سفارش کرد. من جانشین بر حق رسول خدا و وصی او هستم ... اما پس از رحلت پیامبر خدا، برخی افراد این حق را از ما سَلب کردند. البته من برای عدم تفرقه میان امت پیامبر، سکوت کردم، *اما اکنون می‌بینم در دین خدا بِدعَت ایجاد کرده‌اند و دیگر سکوت جایز نیست* ( بدعت یعنی وارد کردن چیز جدیدی در دین اسلام. مثل گفتن آمین بعد از سوره حمد در نماز یا حلال‌کردن مشروب‌خواری و ...) پس اگر به من ملحق شوید، قطعا به بهترین راه سعادت رهنمون خواهید شد. والسلام یکی از بزرگان بصره به نام "یزیدبن مسعود" سه قبیله تحت امرش را جمع کرد و تمام ماجرا از مرگ معاویه، تا دعوت امام را برایشان تعریف کرد. دو قبیله، سریعا قبول کردند که به حمایت امام بروند و یک قبیله، چند روزی مشورت کردند و سپس پذیرفتند. یزید بن مسعود، به امام نامه نوشت که ما همگی آماده یاری شما هستیم و هرزمان که بفرمایی در خدمتیم و امام در جواب نامه‌اش بسیار برای او و همراهانش دعا کردند. سپاه بصره از آن روز به بعد، در صدد تدارک تجهیزات جنگی و جمع‌آوری نیروهایشان شدند و کم‌کم خودشان را آماده کردند که به کاروان امام ملحق شوند، که خبر شهادت امام و یارانشان به بصره رسید... #ادامه_دارد .. ‎‌ #اللّھمَّ‌عَجِّلْ‌لِوَلِیِّڪَ‌الفَرَج 🌸⃟🌷🍃📕჻ᭂ࿐✰ http://Eitaa.com/dorehami_dokhtarane

📗داستان کربلا 🔥 #آه #قسمت_دوازدهم 📹 و اما بشنوید از عبیدالله... عبیدالله در حالی وارد کوفه شد که عمداً عمامه سیاه بر سر گذاشته بود و رویش را پوشانده بود تا شناخته نشود. مردم کوفه که از مدت‌ها قبل به امام نامه نوشته و از او دعوت کرده بودند، گمان گردند امام وارد شهر شده‌اند. بسیار خوشحال بودند و گروه‌گروه به عبیدالله و همراهانش (به گمان آنکه او حسین‌بن علی علیه‌السلام است) خوش‌آمد می‌گفتند و ابراز شادی می‌کردند و می‌گفتند: _ خوش آمدید یابن رسول‌الله. مرحبا بک... جمعیت زیاد شد و همه از ورود امام حسین علیه‌السلام به کوفه سرازپا نمی‌شناختند و برای تبریک و تهنیت، بر هم پیشی می‌گرفتند. این اتفاق برای عبیدالله بسیار تلخ و ناخوشایند بود؛ چون از عمق احساسات مردم و محبت آن‌ها نسبت به امام آگاه شد. بالاخره به دارالحکومه رسیدند و حاکم کوفه(نُعمان) در را بر روی آنان بست؛ چون نعمان هم گمان می‌کرد، امام وارد کوفه شده است. نعمان، از ایوان بالای ساختمان دارالحکومه به عبیدالله (که فکر میکرد امام است) التماس می‌کرد که: _ یابن رسول‌الله از اینجا برو! من جای خود را به تو نمی‌دهم و از طرفی، دوست ندارم با تو بجنگم... عبیدالله بالاخره سخن گفت: _ بمیری نعمان! در را باز کن... عبیدالله که حرف زد، یک نفر از مردم او را شناخت و گفت: _ وااای! به خدا سوگند او حسین نیست. او *ابن مرجانه* است.!! پ.ن: حتما در زیارت عاشورا خوندین👇: والعَن عُبَیداللهِ بن زیادِِ وابنَ مرجانهَ ... خدایا لعنت کن عبیدالله پسر زیاد و پسر مرجانه را. عُبیدُالله را " از روی کنایه، ابن مرجانه می‌گفتند چون مادرش کنیز بدکاره معروفی بود به نام مرجانه.‌ پدر عبیدالله هم "زیادبن اَبیه" بود (یعنی زیاد پسر باباش😐) # *نقش نسل حرام‌زاده‌ها در شهادت امام حسین علیه‌السلام* 🕳️ #ادامه_دارد .. ‎‌ #اللّھمَّ‌عَجِّلْ‌لِوَلِیِّڪَ‌الفَرَج 🌸⃟🌷🍃📕჻ᭂ࿐✰ http://Eitaa.com/dorehami_dokhtarane

📗داستان کربلا 🔥 #آه #قسمت_سیزدهم 📹 با باز شدن درهای دارالحکومه، عبیدالله و همراهانش وارد شدند و بامداد فردا، عبیدالله در مسجد بر فراز منبر رفت و گفت: _ یزید شهر و مرز و بیت‌المال شما را به من واگذاشته است. من آمده‌ام تا به محرومان و ستمدیدگان کمک کنم و نافرمانان را سخت کیفر دهم. اکنون تازیانه و شمشیر من مهیا است، برای هرکس که فرمان مرا نپذیرد و سرپیچی کند. سپس ادامه داد: _ *این سخن مرا به آن مرد هاشمی هم برسانید* ( منظورش مسلم‌بن عقیل بود) همچنین عبیدُالله برای کنترل اوضاع و ترساندن بیشتر مردم دستور داد تمام کدخداها( روسای قبایل) را آوردند و به همه تذکر داد که: _ باید مراقب باشید! اگر در قبیله شما کسی مخالف یزید است، به من معرفی کنید؛ وگرنه اگر اطلاع ندهید و خودم متوجه شوم، خودتان را بر در خانه‌هایتان بر دار خواهم آویخت. او در همان روز تعدادی را گرفت و کُشت، تا حسابی از مردم شهر کوفه، زهر چشم بگیرد. بعد از این ماجراها، مسلم از خانه‌ای که در آن بود خارج شد و به خانه "هانی‌بن عُروه" رفت و بعد از آن، شیعیان برای دیدار و بیعت با مسلم، به خانه هانی می‌رفتند. به تدریج جمعیت بیعت‌کنندگان به ۲۵ هزار نفر رسید... مسلم نامه‌ای به امام نوشت و از ایشان دعوت کرد تا هرچه سریع‌تر به کوفه بیایند. او گفت: _ اکثریت مردم کوفه دل‌هایشان با شماست و دوستدار شما هستند. #ادامه_دارد .. ‎‌ #اللّھمَّ‌عَجِّلْ‌لِوَلِیِّڪَ‌الفَرَج 🌸⃟🌷🍃📕჻ᭂ࿐✰ http://Eitaa.com/dorehami_dokhtarane