. باز هم نشد. آخرین باری که دندانپزشکی بودم برای خودم نبود. کنار یونیت کودکانه نشستم و دست‌های دخترک را میان دست گرفتم. تمام مدتی که او زیر دست خانم دکتر اشک ریخت و داد کشید و بدنش را بالا و پایین کرد از درد، طاقت آوردم. قربان صدقه‌اش رفتم و اشکهام را پشت پلک‌هام نگه داشتم. حرف زدم و آرامش کردم. بعد از آن روز، با خودم فکر کردم دیگر از دندانپزشکی نمی‌ترسم. درد دارد اما ترس نه. دیگر می‌دانم موقع عصب‌کشی چطور آن سیخونک‌های در سایزهای مختلف را فرو می‌کند توی دندان. فکر کردم انواع سری‌های تراش دندان را دیده‌ام و می‌دانم قرار است چه اتفاقی بیفتد. پس ترس ندارد. کلا اینطوری‌ام. وقتی بدانم قرار است با چی مواجه شوم، راحت‌تر با آن کنار می‌آیم. اعتقادی ندارم به "بی‌خبری، خوش خبری." یا "وقتی رفتی تو اتاق عمل، می‌فهمی دیگه." امروز ولی باز هم نشد. دکتر عصب‌ها را کُشته بود که گفت: "بلند شو. اتاق روبرو، گرافی بگیر." رفتم و برگشتم و باز دراز کشیدم روی یونیت. فکر می‌کردم این بار توانستم. دکتر سر چراغ را بالای صورتم تنظیم کرد. پرسید: "خوبی؟" دهانم نیمه باز بود و یک طرف صورتم بی‌حس. نصفه نیمه گفتم: "سعی می‌کنم." نشنید. گفت: "چی؟" تکرار کردم: "سعی می‌کنم." گفت: "استرس داری؟ چرا؟" جواب دادم: "ترس." باز هم همان کلمه را گفتم. همان که همه دفعات قبلی به دندانپزشک‌های قبلی گفته بودم. دکتر گفت: "تو فقط دهنتو باز نگه دار. تنها کاری که باید بکنی. بقیش با من." درست می‌گفت. همه کار با دکتر بود. من فقط دهانم را باز نگه داشتم و سعی کردم نفس‌هایم را که تند شده بودند کنترل کنم. کار که تمام شد، از روی یونیت بلند شدم. انگشت‌هایم را تمام مدت فشار داده بودم به هم و درد می‌کردند، این بار ولی کمتر. #دندانپزشکی #تجربه_زیسته ✨🌱✨@mastoooor .

. رفیقی با رفاقت بیست و چند ساله داشته‌اید تا به حال؟ من دارم. یکی دو تا نه. خیلی زیاد دارم از این‌جور رفیق‌ها. این رفیقم اما فرق دارد. مَحرَم رازهایش بوده‌ام زمانی. با همه خودداری‌اش، با همه آبرومندی‌اش، این‌قدر وجود نحیفش وسیع بوده و هست که هیچ‌وقتِ خدا از کرامت و عزّتمندی نیفتاده است. حالا ولی افتاده. از عزّت و آبرو نه. از پا افتاده. در بستر بیماری خاص افتاده. همان رفقای زیادی که بیست و چند سال است با هم رفیقیم، یک گروه زده‌اند توی ایتا تا برایش دعا کنیم و آرزوی معجزه. راحت به هم می‌گوییم سرطان گرفته. سرطان لعنتی! مادر دو تا بچه دسته گل را که ستون خانه خودش و خانه پدر و مادرش است، دو دستی چسبیده و دارد ذره ذره رفیق‌مان را می‌بلعد. بیماری خاص! بیماری کوفت! بیماری لعنتی! امشب وقتی ایتا را باز کردم و دیدم توی این گروه جدیدم، دلم هم کشید. اسم گروه را گذاشته‌اند: «ان‌شاالله سلامتی دوستمون» اسم خوبیست. اسمِ... خوبیست. درست می‌شود. همه چیز درست می‌شود. دنیا کوچک شده واگرنه همه چیز به دعا و ظهور #حضرت_حجّت درست می‌شود. #بیماری_خاص #ملتمس_دعای_خاص ✨🌱✨@mastoooor .

. علی جلائی دیشب توی کارگاه داستان نویسی‌مان گفت: "واقعیت زندگی عدم قطعیت است و برای همین ما به جهان داستان پناه می‌بریم. جهان داستان باید منطق داشته باشد." مثال هم زد که یکی یک‌دفعه تصادف می‌کند و تا آخر عمر قطع نخاع می‌شود. یکی همسرش می‌میرد و می‌ماند با چند تا بچه. یکی یک شبه میلیاردر می‌شود... . اما جهان داستان باید منطقی داشته باشد پشت همه این اتفاقات. امروز باز واقعیت زندگی، عدم قطعیت خودش را کوبید توی صورتمان. نه آقای جلائی! نه! واقعیت زندگی عدم قطعیت است اما داستان عالم منطق دارد. رهبر عزیز مقاومت، اسماعیل هنیه باید در ایران ترور شود تا ما خون‌خواه او باشیم. منطق‌ها روشنند. ما داستان خداوند را کامل می‌کنیم. دیوار بلندی که می‌گویی باید در داستان‌هایمان بلند و بلندترش کنیم تا درام دربیاید و جذاب شود، الان دارد قدبلندی می‌کند در داستان نهایی عالم. ملالی نیست جناب جلائی! ما با همه توان در برابر این دیوار بلند باطل در می‌آییم و از خون این‌همه شهید مدد می‌گیریم. آنها منطق‌های درست داستانند. شهید شده‌اند تا جبهه حق را هدایت کنند. شهید می‌شویم تا #ظهور را ببینیم. ما به حضور و ظهور #باقی_خدا در زمین ایمان داریم. واقعیت زندگی همین است. #اسماعیل_هنیه #مهمان_شهید #خونخواهت_مائیم ✨🖤✨@mastoooor .

. برگشته‌ام خانه. خانه اراک. صبح تا ظهر مشغول تمیزکاری چهل روز نبودن‌مان هستم. توی خانه می‌گردم و همه جا را دستمال می‌کشم. ظرف‌های شسته توی ماشین و آبچکان را باز می‌گذارم تا ماشین ظرفشویی نُه دقیقه آبشان بزند تا تمیز باشند. گل‌ها و گلدانهایشان را آب می‌دهم و با تک تکشان حال و احوال می‌کنم. جارو و پارو و رُفت و روب که تمام می‌شود، خسته‌ام. عود کُندر را می‌گذارم توی جاعودی انار. نماز را می‌خوانم و می‌روم سروقت کتابها. تور تورنتو در این سفر چهل روزه به اصفهان همراهم نبود و باید تا سه‌شنبه بخوانمش. از دیوار بلند کتابها بیرونش می‌کشم و می‌نشینم کنار مبل. بیست و چند صفحه می‌خوانم. نثر روان است و موضوع، جذاب. ساعت به سه نزدیک می‌شود و کلاس دارم. وارد کلاس می‌شوم و بعد از دیدن چند اسلاید از پاورپوینت استاد و شنیدن حرفهایش، طاقت نمی‌آورم و ضربدر قرمز بالای صفحه را با احترام تمام لمس می‌کنم. اتاق گوگل‌میت را ترک می‌کنم و باز می‌خزم میان تور تورنتو. روایت پدری را می‌خوانم که پسر دانشجویش را راهی سفر می‌کند. سفری بی‌بازگشت با هواپیمای اُکراینی. #تور_تورنتو #محمدعلی_جعفری #کتاب_بخوانیم #کتاب_شانزدهم #از_مرداد_۰۳ #چند_از_چند ✨🌱✨@mastoooor .

حافظ، قلم شاه جهان (نجف) مقسم رزق است از بهر معیشت مکن اندیشهٔ باطل... #رزق دهم ✋ از شما دعوت می‌کنم به جمع ۲۵۰نفرهٔ ما بپیوندید. قرار است به تکمیل منزل یک خانوادهٔ مستحق در روستای کوسه واقع در استان خراسان شمالی کمک کنیم. توضیحات کامل را در صوت تقدیم کرده‌ام. تقاضا می‌کنم کامل گوش کنید و در صورت علاقه به همراهی، از طریق لینک زیر اقدام به ثبت‌نام کنید. و اگر فکر می‌کنید فرد دیگری هم ممکن است علاقمند به همراهی ما باشد، این پیام را برایش بفرستید و دعوتش کنید. و لطفا پس از اتمام تکمیل فرم، از طریق لینک انتهای فرم ثبت‌نام، وارد کانال خصوصی رزق دهم بشوید. لینک ثبت‌نام رزق دهم👇 https://survey.porsline.ir/s/f0Xc7rmJ دعاگو و دعاجو مصطفا جواهری @hornou هُرنو | روزنِ نورگیرِ سقف

آن پشت نشسته و فکر می‌کند ما چطور در این جای کوچک پرواز می‌کنیم و بال‌هایمان کجاست و وقتی پریدیم چطور به این سقف نمی‌خوریم! #کوتاه_نوشت __________________________________ @Mamaa_do

. صفحه‌های باز روی لپ‌تاپ را می‌بندم و عینک را از روی چشمهام می‌اندازم پایین. آویزان گردنم می‌ماند. آرنجم را به دسته مبل تکیه می‌دهم و انگشت شست و اشاره را روی پلک‌های بسته‌ام می‌کشم تا گوشه چشم‌ها. زینب به امیرعلی می‌گوید: "مامان ناراحته." با چشم‌های بسته می‌خندم. نگاهشان می‌کنم که نشسته‌اند خواهر و برادری لقمه نیمرو می‌گیرند برای خودشان و گپ می‌زنند. می‌گویم: «ناراحت نیستم. خسته‌ام.» خیالشان راحت می‌شود و باز حرفهای بی‌سر و ته‌شان را از سر می‌گیرند و بی‌خیال می‌خندند. پ.ن۱: سه‌شنبه‌ها شلوغ‌ترین روز هفته است. باید تاب بیاورم؛ هم خودم، هم جسمم. پ.ن۲: می‌دانید که از این قاب‌های اینستاگرامی که بچه‌ها برای خودشان لقمه بگیرند، گپ بزنند و بخندند، در زندگی هر مادری، به فاصله سال نوری رخ می‌دهد. #زندگی ✨🌱✨@mastoooor .