#شرح_بر_صد_کلمه_امیرالمؤمنین_(ع) #بخش_ششم 🔰6- اميرمؤمنان عليه السلام فرمود: *مَن عَرَفَ‌ نَفْسَهُ‌ فَقَدْ عَرَفَ‌ رَبَّه* «هر كه خود را (نفس خويش) را شناخت پروردگارش را بشناسد.». ♻️منظور از نفس شيء ذات آن است و همانى است كه هر كسى با (من) بدان اشاره مى‌كند. هر كه نفس خود را شناخت كه موجودى است ممكن و حادث و ناتوان و نيازمند است قطعا پروردگارش را به واجب الوجوب بودن و قديم بودن و اين كه كاملترين قدرتها از آن اوست و بدو محتاج است، خواهد شناخت. پس شناخت نفس دليلى كافى بر شناخت خداى متعال است، پس هر كه نفس خود را نشناسد و با آن بر صانع خود استدلال نكند با آن كه نيرومندترين و نزديكترين دليلهاست چگونه پروردگارش را به دليل ديگرى خواهد شناخت‌؟! #ادامه_دارد #امیر_ملک_سخن #کلام_مولا_علی_بن_ابی‌طالب_علیه_السلام @mola_amiralmomenin_as

#شرح_بر_صد_کلمه_امیرالمؤمنین_(ع) #بخش_هفتم 🔰۷- اميرمؤمنان عليه السلام فرمود: *تَکَلَّموا تُعْرَفوا، فَإنَّ الْمَرْءَ مَخْبوءٌ تَحْتَ لِسانِهِ.* «سخن گوييد، تا شناخته شويد؛ زيرا آدمى در زير زبان خود، پنهان است.». ♻️كامل و ناقص بودن مرد، پوشيده و پنهان است تا وقتى كه زبانش را نجنباند پس چون زبانش را حركت داد و سخن گفت حال او آشكار مى‌شود، پس اگر سخنش سخنى باشد كه خردها بپسندند و بزرگان بپذيرند دانش و كمالش آشكار شود، و اگر سخنانى بگويد كه مردم از شنيدن آن كراهت داشته باشند و گوش دادن به آن را زشت شمارند حالت نادانى و نقصان او آشكار شود، تا مرد سخن نگفته باشد عيب و هنرش نهفته باشد. #ادامه_دارد #امیر_ملک_سخن #کلام_مولا_علی_بن_ابی‌طالب_علیه_السلام @mola_amiralmomenin_as

#شرح_بر_صد_کلمه_امیرالمؤمنین_(ع) #بخش_هشتم 🔰8- اميرمؤمنان عليه السلام فرمود: *بالبرّ يستعبد الحرّ* «با نيكى كردن آزاد مرد، به بندگى در آيد.» ♻️يعنى كسى كه مى‌خواهد آزادگان را به خدمت خويش در آورد و آنان را مانند بنده خود قرار دهد با بخشيدن مال و غذا و خوشرويى و نرم سخنى به آنان نيكى كند در اين هنگام هر كس به خدمت كردن او رغبت مى‌كند و از محضر و خدمت او جدا نمى‌شود به دليل اين كه: آدمى بندۀ احسان مى‌باشد، و هر كه نيكى نداشته باشد و به كسى مهربانى نورزد هيچ كسى با او رفت و آمد نكند و بندگانش او را تنها بگذارند تا چه رسد به ديگران، بندۀ حلقه به گوش ار ننوازى برود لطف كن لطف كه بيگانه شود حلقه به گوش #ادامه_دارد #امیر_ملک_سخن #کلام_مولا_علی_بن_ابی‌طالب_علیه_السلام @mola_amiralmomenin_as

#شرح_بر_صد_کلمه_امیرالمؤمنین_(ع) #بخش_نهم 🔰9- اميرمؤمنان عليه السلام فرمود: *مَن عَذُبَ لِسانُهُ كَثُرَ إخوانُهُ* «كسى كه زبانش شيرين باشد،برادرانش زياد شوند.» ♻️اخوان به كسر همزه جمع (اخ) است و در اين جا مقصود اعوان و ياران مى‌باشد. يعنى شيرينى و نرم زبانى سبب زياد شدن اعوان و ياران مى‌شود، و تلخى زبان (بد زبانى) و درشتى زبان، به گونه‌اى كه موجب دلتنگى ديگران شود سبب و عامل زياد شدن دشمنان در شهرها و روستاها مى‌گردد. #ادامه_دارد #امیر_ملک_سخن #کلام_مولا_علی_بن_ابی‌طالب_علیه_السلام @mola_amiralmomenin_as

#شرح_بر_صد_کلمه_امیرالمؤمنین_(ع) #بخش_دهم 🔰10- اميرمؤمنان عليه السلام فرمود: *بشّر مال البخيل بحادث او وارث* «مال بخيل را به آفتى از روزگار يا ميراث خوران بشارت بده.» ♻️بشارت خبر مسرّت بخش است، و تبشير القا كردن آن خبر به كسى است كه شادمانى را تعقّل مى‌كند و در اين جا «مَجاز» است براى ترساندن به صورت تهكّم و زور و مقصود از حادث بلاى آسمانى از جايى است كه مورد علم و گمان نمى‌باشد مانند غرق شدن و آتش سوزى و مصادره شدن و جز آن، و بخل، اخلاقى است كه موجب مى‌شود مرد مال خود را از بخشيدن در راه خير نگاه دارد، و ضدّ آن اسراف و نادانى است. يعنى كسى كه مال خود را در راه خير چه به صورت واجب يا احسان نبخشد ناگزير به وسيلۀ بلايى كه گمان ندارد از بين مى‌رود، يا پس از او براى وارثانش مى‌ماند و حسابش بر عهدۀ اوست، و تعلّق گرفتن بشارت و ترساندن به مال «مَجاز عقلى» است چون مژده و بيم دادن در حقيقت به كسى كه شادمانى و غم را تعقل نمى‌كند تعلّق نمى‌گيرد. #ادامه_دارد #امیر_ملک_سخن #کلام_مولا_علی_بن_ابی‌طالب_علیه_السلام @mola_amiralmomenin_as

#شرح_بر_صد_کلمه_امیرالمؤمنین_(ع) #بخش_یازدهم 🔰11- اميرمؤمنان عليه السلام فرمود: *«لَا تَنْظُرْ إِلَى مَنْ قَالَ وَ انْظُرْ إِلَى مَا قَال»* «به آن كه سخن گويد منگر و به آنچه مى‌گويد بنگر.» ♻️يعنى نبايد حالاتى از قبيل پستى نفس و تبار و عمل نكردن به گفته و بى‌ادبى گوينده مانع از آن شود كه گفتارش را نپذيريم و به سخنش گوش ندهيم و از دهانش دانش و حكمت، نگيريم چنان كه گفته شده :حكمت گمشدۀ مؤمن است، هر جا كه آن را بيابد دريافت كند و بگيرد. #ادامه_دارد #امیر_ملک_سخن #کلام_مولا_علی_بن_ابی‌طالب_علیه_السلام @mola_amiralmomenin_as

#شرح_بر_صد_کلمه_امیرالمؤمنین_(ع) #بخش_دوازدهم 🔰12- اميرمؤمنان عليه السلام فرمود: *«اَلْجَزَعُ عِنْدَ اَلْبَلاَءِ مِنْ تَمَامِ اَلْمِحْنَةِ»* «بى تابى كردن در هنگام گرفتارى و بلا كمال رنج و محنت است.» ♻️شارح گويد: جزع ضدّ شكيبايى است و بلا و محنت همان مصيبت مى‌باشد و جزع و بلا از آن جهت بلا و محنت ناميده شده‌اند كه سبب آزمايش و امتحان مى‌باشند، و گاهى بلا بر نعمت گفته مى‌شود چون نوعى امتحان براى كسى است كه بدو نعمت داده شده است، كه آيا سپاسگزار است تا مستحق ثواب شود يا ناسپاس است تا شايستۀ كيفر باشد. يعنى هر كه در هنگام مصيبت ناشكيب باشد و كارهايى بكند كه نادانان مى‌كنند، مانند خراشاندن صورت و سيلى زدن بر آن و گريبان چاك زدن و بلند گريستن مصيبت و رنجش كامل مى‌شود چون نفس خود را به زحمت افكنده و از پاداش مصيبت و رنج محروم مانده است بلكه با بى صبرى كه مرتكب شده و مورد نهى بوده شايسته كيفر و عذاب شده و مصيبتى سخت‌تر از آن نيست. پس براى خردمند، شايسته‌تر آن است كه در هنگام مصيبت شكيبا باشد تا از ثواب محروم نماند و از مستحق شدن (شايستگى) كيفر رها شود. #ادامه_دارد #امیر_ملک_سخن #کلام_مولا_علی_بن_ابی‌طالب_علیه_السلام @mola_amiralmomenin_as

#شرح_بر_صد_کلمه_امیرالمؤمنین_(ع) #بخش_سیزدهم 🔰13- اميرمؤمنان عليه السلام فرمود: *«لا ظفر مع البغى»* «با ستم كردن پيروزى به دست نيايد.» ♻️شارح گويد: ظفر، به مقصود رسيدن است، و بغى از فرمان امام بيرون شدن. يعنى هر كه بخواهد كه در زمين پيشوا باشد و فرمانش در ميان مردم اجرا گردد پس لشكريانى فراهم آورد كه با امام بجنگند پس بيشتر اوقات فرار و گريز روى دهد و به مقصود نرسد. و اگر چيره شود و به پيروزى دست يابد آن پيروزى به حالش نفعى ندارد، چون آن را بقا و دوامى نخواهد بود، بلكه در معرض زوال مى‌باشد چون اصل آن ستم و گمراهى است. و گويند: سلطنت با كفر پايدار و باقى مى‌مانند ولى با ستم دوام و بقا نيابد، شاهد بر آن حال انو شيروان و همچنين هر امير ستمگرى است، و خدا به حق و حقيقت داناتر است. #ادامه_دارد #امیر_ملک_سخن #کلام_مولا_علی_بن_ابی‌طالب_علیه_السلام @mola_amiralmomenin_as

#شرح_بر_صد_کلمه_امیرالمؤمنین_(ع) #بخش_چهاردهم 🔰14- اميرمؤمنان عليه السلام فرمود: *«لا ثناء مع الكبر»* «با وجود كبر، ستايشى نباشد.» ♻️شارح گويد: ثنا ياد كردن به خوبى است و كبر رفعت جويى بر ديگرى مى‌باشد. يعنى هر كه به تكبّر خو بگيرد نزد هيچ كس به خير و خوبى ياد نشود بلكه به بدى و زشتى ياد مى‌شود، پس به وسيله تكبّر همۀ عيبها آشكارمى‌شود و افتخارات و منقبتها از ميان مى‌رود، چون بزرگى و عظمت دو صفت ويژۀ حق تعالى هستند و براى هيچ كس روا نيست كه پيرامون آن قرقگاه بگردد. و در حديث قدسى آمده است: بزرگى رداى من و عظمت ازار من است و هر كه در يكى از آن دو با من منازعت كند او را به دوزخ در آورم، اين روايت را ابو هريره روايت كرده، و در مصابيح نقل شده است. و محتمل است كه معناى ديگرى داشته باشد و آن اين است كه: صاحب تكبّر ستايش نمى‌شود و آفرينندۀ خود را نمى‌ستايد چون تكبّرش مانع مى‌شود كه ديگرى را تعظيم كند و فرمانش را اطاعت نمايد چنان كه تكبّر، ابليس را بر آن داشت كه فرمان خدا را ترك كند تا آن جا كه بر آدم (ع) سجده نكرد و جزو كافران و ناسپاسان شد، از شرّ صفت تكبّر به خدا پناه مى‌بريم. #ادامه_دارد #امیر_ملک_سخن #کلام_مولا_علی_بن_ابی‌طالب_علیه_السلام @mola_amiralmomenin_as

#شرح_بر_صد_کلمه_امیرالمؤمنین_(ع) #بخش_پانزدهم 🔰15- اميرمؤمنان عليه السلام فرمود: *«لا برّ مع الشُحّ»* «با بخيلى نيكويى وجود ندارد.» ♻️شارح گويد: شحّ‌ بخل توأم با حرص است. يعنى هر كه به بخل توأم با حرص خو بگيرد دوست ندارد و نمى‌خواهد كه به كسى با جان و مال كمك كند و فرمان حق تعالى را اطاعت نكند كه فرموده است: وَ «تَعٰاوَنُوا عَلَى الْبِرِّ وَ التَّقْوى»؛ (مائده: 2) «...در كار نيك و پرهيزكارى به هم كمك كنيد... » پس اگر اميد به خوشنودى خداى متعال دارى و مى‌خواهى به نيكى از تو ياد شود پس به هر كسى با نيكى و احسان نزديك شو و قصدت خشنودى خدا باشد چه آن كه اين كار از هر انسانى خواسته شده است. #ادامه_دارد #امیر_ملک_سخن #کلام_مولا_علی_بن_ابی‌طالب_علیه_السلام @mola_amiralmomenin_as

#شرح_بر_صد_کلمه_امیرالمؤمنین_(ع) #بخش_هفدهم 🔰15- اميرمؤمنان عليه السلام فرمود: *«لا شرف مع سوء الادب»* «با بدى ادب، بزرگى نباشد..» ♻️شارح گويد: شرف، بلندى و گرد آمدن ويژگيها و ظاهر شدن آنهاست، و ادب، فراهم آمدن خصلتهاى خوب است، و اديب كسى است كه آن خصال در او باشد و اديب به اين معنى بر ادب كننده و ادب شونده اطلاق مى‌گردد و گفته مى‌شود: استادى اديب و فرزندى اديب، بنا بر اين تفسير، معناى گفتار اهل لغت: اين از بدى ادب، و اين از خوبى ادب است، از بدى، ترك ادب بدتر، و حسن و خوبى ادب نيكوتر، بدين طريق كه اسوء و احسن صفتى باشد كه پرده از معناى ادب و ترك آن بردارد چون ادب هر جا يافت شود احسن و نيكوتر است و هر جا كه يافت نشود بدتر مى‌باشد. يعنى: براى هر كه ادب نيست، بزرگى نباشد، اگر چه داراى تبار و حسب باشد، چون ادب جزو شرف و در آن معتبر است و گويا جزيى از شرف مى‌باشد و كلّ‌، بدون جزء يافت نشود: ادب تاجى است از نور الهى بنه بر سر، برو هر جا كه خواهى و به همين سبب استادى كه تربيت انسان مى‌كند بر پدر ترجيح دارد چه او سبب شرافت فرزند و كمال اوست و پدر سبب پيدايش او و وجود بدون كمال اعتبار و ارجى ندارد، و چه نيكو نامگذارى كرده هر كس پدر را پدر گِلى و معلّم را پدر دينى ناميده است. نزديك به همين مطلب است آنچه از اسكندر در بعضى كتابها نقل شده است كه بدو گفته شد: «چرا مربّى و معلّمت را بيشتر از پدرت احترام مى‌كنى‌؟ جواب داد: چون پدرم علّت حيات و زندگى فانى من (جسم من) است و مربّى من علت زندگى جاويد (مربّى روح) من است و نزديك به اين سخن است اين شعر پارسى: اى بيخرد اگر پدرت نان و آب داد استاد در نهاد تو علم و ادب نهاد حقا كه آب و نان ندهد هيچ فايده تا علم دين و شرع نخوانى بر اوستاد و در حديث وارد شده است: «پدران سه‌اند: پدرى كه تو را به دنيا آورده، و پدرى كه تو را دانش آموخته، و پدرى كه به تو زن داده است». #ادامه_دارد #امیر_ملک_سخن #کلام_مولا_علی_بن_ابی‌طالب_علیه_السلام @mola_amiralmomenin_as

#شرح_بر_صد_کلمه_امیرالمؤمنین_(ع) #بخش_هجدهم 🔰15- اميرمؤمنان عليه السلام فرمود: *«لا اجتناب من محرّم مع حرص.»* «دور شدن از حرام با حرص ميسّر نشود...» ♻️شارح گويد: حرص طمع زياد است و از حرص به فتح (ح) به معناى شجاعت يا شق كردن گرفته شده و علّت ناميده شدن به اين اسم آن است كه حرص، دارندۀ خود را به نابود شدن نفسش يا آبرويش مى‌افكند، يا چهرۀ عزّت و آبرويش را مخدوش مى‌سازد و او را به سؤال كه موجب خوارى و كوچكى او مى‌شود وا مى‌دارد. سؤال به دليل فرموده پيامبر (ص) حرام است كه فرمود: براى مؤمن جايز نيست كه خود را ذليل گرداند. معناى اين كلمه آن است كه شخص حريص از در افتادن به حرام پرهيز مى‌كند، پس لااقلّ‌ خود را خوار مى‌سازد چنان كه حرص حضرت آدم (ع) را وا داشت كه از آن درخت ممنوع شده بخورد، شعر: چه بد خوراكهايى است وقتى كه با خوارى به دست آيد؛ ديگ بر بار (روى اجاق) است و ارزش به پستى گراييده است و . پس بر خردمند سزاوار است كه به گنج قناعت قانع باشد و از خوارى و رسوايى بپرهيزد چون كه روزى قسمت شده از آدمى بازداشته نمى‌شود، و نسبت به آن حرص ورزيدن سودمند مى‌باشد. چنان كه شاعر گفته است: حرص ورزى بر دنيا را رها كن در حالى كه روزى در آن طمع نمى‌رود زيرا روزى قسمت شده و بد گمانى سود نمى‌بخشد. هر كه داراى حرص است درويش است و هر كه قانع است ثروتمند و بى نياز است. #ادامه_دارد #امیر_ملک_سخن #کلام_مولا_علی_بن_ابی‌طالب_علیه_السلام @mola_amiralmomenin_as