🍃🌸🍃🍃 #شش.ماه.پایانی.ظهور #قسمت5⃣8⃣ و امام باقر(ع) بنا بر نقل جابر جعفی می‌فرمایند: «یُبَایِعُ‌ الْقَائِمَ(عج)‌ بَیْنَ‌ الرُّکْنِ‌ وَ الْمَقَامِ‌ ثَلَاثُمِائَةٍ وَ نَیِّفٌ عِدَّةَ أَهْلِ بَدْرٍ فِیهِمُ النُّجَبَاءُ مِنْ أَهْلِ مِصْرَ وَ الْأَبْدَالُ مِنْ أَهْلِ الشَّامِ وَ الْأَخْیَارُ مِنْ أَهْلِ الْعِرَاق‌؛242 بین رکن و مقام سیصد و اندی به تعداد اهل بدر با حضرتش بیعت می‌کنند و در میان آنها نجیبان مصری و ابدال شامی و اخیار عراقی دیده می‌شوند.» از یارانش پیمان می‌گیرد که دزدی و زنا و فحاشی به هیچ مسلمانی نکنند. خون کسی را به ناحق نریزند و به حریم دیگران جفا و تجاوز نکنند و به خانه‌ای حمله نبرند و تنها به حق و به جا، افراد را بزنند. هیچ طلا و نقره و گندم یا جویی را [برای خویش] انبار نکنند. مال یتیم را نخورند و به آنچه نمی‌دانند، شهادت ندهند و هیچ مسجدی را خراب نکنند. آنچه را که مست‌کننده است، ننوشند. خز و ابریشم نپوشند و در مقابل طلا سر فرود نیاورند. راه را نبندند و ناامن نکنند. همجنس‌بازی نکنند. گندم و جو را انبار نکنند و به کم راضی و طرفدار پاکی و گریزان از نجاسات باشند و امر به معروف و نهی از منکر کنند و لباس‌های خشن بپوشند و خاک را متّکای خویش سازند و آن‌گونه که شایستة خداوند است، در راهش جهاد کنند. آن حضرت خود هم متعهّد می‌شود که همانند آنها قدم برداشته و لباس بپوشد و سوار مرکب شود و آن گونه باشد که آنها می‌خواهند و به کم راضی باشد و به کمک خداوند متعال جهان را همان‌طور که از جور پر شده است، از عدالت آکنده سازد. خداوند را آن‌گونه که شایسته است عبادت کند و هیچ حاجب و دربانی اختیار نکند.»243 #📚پی نوشتها 242. شیخ طوسی، «الغیبـة»، ص 477؛ «منتخب‌الاثر»، ص 268؛ «بشارةالاسلام»، ص 204؛ «تاریخ ما بعدالظهور»، ص 275. 243. «منتخب‌الاثر»، ص 469؛ «الزام‌الناصب»، ج 2، ص 205؛ «یوم‌الخلاص»، ص 292؛ «تاریخ مابعدالظهور»، ص 244. #اللهم_عجل_لولیک_الفرج 🌹 واحد رسانه ای منتظران یوسف زهراییم https://eitaa.com/joinchat/2447769762C5e9bb34664

🍃🌸🍃🍃 #شش.ماه.پایانی.ظهور #قسمت6⃣8⃣ 5. ندا و فریاد به نام حضرت مهدی(عج) پس از اتمام مراسم بیعت، جبرئیل(ع) برخاسته و به نام حضرت در دنیا بانگ می‌زند. ابان بن تغلب از امام صادق(ع) روایت کرده است: «إِنَّ أَوَّلَ مَنْ یُبَایِعُ الْقَائِمَ(عج) جَبْرَئِیلُ(ع) یَنْزِلُ فِی صُورَةِ طَیْرٍ أَبْیَضَ فَیُبَایِعُهُ ثُمَّ یَضَعُ رِجْلًا عَلَى بَیْتِ اللَّهِ الْحَرَامِ وَ رِجْلًا عَلَى بَیْتِ الْمَقْدِسِ ثُمَّ یُنَادِی بِصَوْتٍ طَلْقٍ ذَلْقٍ تَسْمَعُهُ الْخَلَائِقُ‌ أَتى‌ أَمْرُ اللَّهِ فَلا تَسْتَعْجِلُوه‌؛244 اوّلین کسی که با حضرت مهدی(عج) بیعت می‌کند، جبرئیل است. به صورت پرنده‌ای سفیدرنگ فرود آمده و با ایشان بیعت می‌کند. سپس یک پایش را روی «کعبه»، پای دیگرش را روی «بیت‌المقدّس» می‌نهد و با صدایی گویا و فصیح ندا در می‌دهد: فرمان خداوند رسید. دربارة آن شتاب نکنید.» ذیل دو آیة: «وَ استَمِع یَومَ یُنادِالمُنادِی مِن مَکانٍ قَریبٍ ٭ یَومَ یَسمَعُونَ الصَّیحَة بِالحَقِّ ذلک یَومُ الخُروجِ؛245 «با دقّت بشنو آن روزی که منادی از جایی نزدیک ندا در می‌دهد آن روز که آن صدای به حق را بشنوید، همان روز خارج شدن است.» #📚پی نوشتها 244. «بحارالانوار»، ج 52، ص 286؛ «بشارة‌الاسلام»، ص 259؛ «یوم‌الخلاص»، ص 319؛ «المهدی(عج)، من المهد الی‌الظهور»، ص 340؛ «السفیانی»، ص 145. 245. سورة ق (50)، آیات 41 و 42. #اللهم_عجل/لولیک_الفرج واحد رسانه ای منتظران یوسف زهراییم https://eitaa.com/joinchat/2447769762C5e9bb34664

🍃🌸🍃🍃 #شش.ماه.پایانی.ظهور #قسمت7⃣8⃣ امام صادق(ع) فرمودند: «ینادی مناد باسم القائم و اسم أبیه(ع)، والصیحة فی هذه الآیة صیحةمن السماء، و ذلک یوم خروج القائم؛246 منادی به نام حضرت مهدی و پدرشان(ع) ندا در دهد و منظور از صیحه در این آیه، فریادی آسمانی است و آن، روز [زمان] خروج [و قیام] حضرت مهدی(عج) است.» در ادامه حدیث سابق‌الذکر که سهل (شهر) بن حوشب از رسول‌الله(ص) نقل کرده، آمده است: «یکون فی رمضان صوت، و فی شوّال مهمهة، و فی ذی القعدة تتحارب القبائل، و فی ذی الحجة ینتهب الحاج، و فی المحرم ینادی مناد من السماء: ألا إن صفوةالله من خلقه فلان فاسمعوا له و أطیعوا؛247 در ماه رمضان، صدایی خواهد بود و در شوّال، جنگ و در ذی‌الحجه، قبیله‌ها با هم می‌جنگند و در ذی‌الحجه، حاجیان تاراج می‌شوند و در محرّم منادی از آسمان ندا در دهد: آگاه باشید! فلانی برگزیدة خداوند در میان آفریدگانش است. سخنانش را بشنوید و اطاعت کنید.» #📚پی نوشتها 246. «منتخب‌الاثر»، ص 447؛ «یوم‌الخلاص»، ص 535. 247. «منتخب‌الاثر»، ص 451. #اللهم_عجل_لولیک_الفرج واحد رسانه ای منتظران یوسف زهراییم https://eitaa.com/joinchat/2447769762C5e9bb34664

🍃🌸🍃🍃 #شش.ماه.پایانی.ظهور #قسمت8⃣8⃣ مفضّل بن عمر هم از امام صادق(ع) در این رابطه روایت کرده است: در آن روز (عاشورا) وقتی خورشید طلوع کرد و نورافشانی نمود، کسی از قرص خورشید به زبان عربی فصیحی، خطاب به مردم و بر ایشان فریادی می‌کشد که تمام آنها که در آسمانها و زمینها هستند، می‌شنوند: «تمام مخلوقات! این مهدی آل محمّد(ص) است» و او را به نام و کنیه جدّش رسول‌الله(ص) و نسبش می‌خواند و گوش هر زنده‌ای این صدا را می‌شنود. تمام مخلوقات در بیابان و شهرها و دریاها و خشکی‌ها بدان روی کرده و با هم در این رابطه گفت‌وگو می‌کنند و از هم دربارة آنچه شنیده‌اند، می‌پرسند.248 امام رضا(ع) هم در این رابطه فرمودند: «...وَ هُوَ الَّذِی یُنَادِی مُنَادٍ مِنَ السَّمَاءِ یَسْمَعُهُ‌ جَمِیعُ‌ أَهْلِ‌ الْأَرْضِ‌ بِالدُّعَاءِ إِلَیْهِ یَقُولُ أَلَا إِنَّ حُجَّةَ اللَّهِ قَدْ ظَهَرَ عِنْدَ بَیْتِ اللَّهِ فَاتَّبِعُوهُ فَإِنَّ الْحَقَّ مَعَهُ وَ فِیه‌؛249 ... او همان کسی است که منادی از آسمان برای دعوت به او چنان ندایی در دهد که همه ساکنان زمین آن را بشنوند که آگاه باشید، حجّت خداوند متعال پهلوی کعبه ظهور کرده است با او بیعت کنید که حق با او و در او [و در این تبعیت] است.» #📚پی نوشتها 248. «بحارالانوار»، ج 53، ص 8؛ «بشارة‌الاسلام»، ص 269؛ «یوم‌الخلاص»، ص 543؛ «المهدی(عج)، من المهد الی‌الظهور»، ص 341. 249. «کمال الدین و تمام النعمه»، ج 2، ص 372؛ «اعلام‌الوری»، ج 2، ص 241؛ «یوم‌الخلاص»، ص 545؛ «بشارة‌الاسلام»، ص 161. #اللهم_عجل_لولیک_الفرج واحد رسانه ای منتظران یوسف زهراییم https://eitaa.com/joinchat/2447769762C5e9bb34664

🍃🌸🍃🍃 #شش.ماه.پایانی.ظهور #قسمت9⃣8⃣ لازم است این مطلب را متذکّر شویم که از مجموعة احادیثی که تا کنون برشمردیم، چنین برمی‌آید که سه ندای آسمانی در مورد حضرت شنیده می‌شود. ندای اوّل: در ماه رجب که خود، سه نداست. ندای دوم: در ماه رمضان (شب بیست‌وسوم (قدر)صیحه آسمانی). ندای سوم: در ماه محرم (روز عاشورا که روز قیام است). پس از این ندا و بیعتی که انجام می‌شود، حضرت مهدی(عج) کاملاً بر «مکّه» مسلّط شده و در آنجا منتظر می‌مانند تا سپاهیان ده هزار نفری ایشان، همگی در اطراف ایشان جمع شوند. در این مدّت حضرت از فرصت‌هایی که به دست آورند و ارتباطاتی که با اقوام و ملل مختلف در مکّه برقرار می‌کنند، برای زمینه‌سازی نهضت جهانی خویش بهره می‌برند، مضاف بر این که ایشان اصول و قوانین مربوطه به سپاه خویش را بر ایشان تبیین می‌کنند و در مکّه هم دست به برخی اقدامات می‌زنند که به طور خلاصه از این قرارند: 1. باز گرداندن محدودة مسجدالحرام به همان حدودی که حضرت ابراهیم(ع) برای آن تعیین کرده بود؛250 2. باز گرداندن مقام حضرت ابراهیم(ع) به جای اصلی و اوّلیة خویش، همان‌طور که در زمان رسول خدا(ص) به «کعبه» چسبیده بود؛251 #📚پی نوشتها 250. برای به دست آوردن این محدوده ر.ک: «روضـة المتقین»، ج 2، ص 94 و «من لایحضره الفقیه»، ج 1، ص 149. (م). 251. ر.ک: «الارشاد»، ص 364؛ نعمانی، «الغیبـة»، ص 171؛ «بحارالانوار»، ج 52، ص 332. (م). #اللهم_عجل_لولیک_الفرج واحد رسانه ای منتظران یوسف زهراییم https://eitaa.com/joinchat/2447769762C5e9bb34664

🍃🌸🍃🍃 #شش.ماه.پایانی.ظهور #قسمت0⃣9⃣ 3. ممانعت به عمل آوردن از طواف مستحبّی تا آنها که طواف واجب دارند، بتوانند به مناسک خویش بپردازند؛ 4. بریدن دستان قبیلة «بنی‌شیبه»252 که از کعبه دزدی کرده‌اند.253 پس از تکمیل سپاه ده هزار نفری، حضرت رو به «مدینه» می‌کنند و پس از آن، «ایران» (منطقة «اصطخر») و به دنبال آن، «عراق» که «کوفه» را در آنجا پایتخت خویش قرار داده و در نهایت متوجّه «بیت‌المقدّس» می‌شوند تا دست اشرار را از آنجا کوتاه کنند. ان‌شاءالله. ب) فرو رفتن در بیابان (از علائم حتمی ظهور) سفیانی که از ظهور حضرت مهدی(عج) خبردار شده است، سپاهی را به سوی «حجاز» گسیل می‌دارد. آنها روز دوازدهم محرّم به «مدینه» می‌رسند. فرماندة این سپاه از قبیلة «کَلَب» است که به او خزیمه می‌گویند. چشم چپش نابیناست و روی مردمک چشمش پردة ضخیمی وجود دارد. در مدینه در خانة ابی‌الحسن اموی ساکن می‌شود. سپاه اموی سه روز در مدینه می‌مانند و آن شهر را غارت می‌کنند و کشتارگاه‌هایی برپا کرده و خون اهالی آنجا را بر زمین می‌ریزند و مردان را کشته و زنان و دختران را اسیر می‌کنند؛ منبر رسول‌الله(ص) را خرد کرده و قبر شریفشان را منهدم می‌کنند. حیوانات و مرکب‌های آنها در مسجد مبارک پیامبر(ص) سرگین می‌اندازند!!! پس از آن سپاه سفیانی از مدینه به قصد جنگیدن با تازه‌واردان «مکّه» و به هم آوردن سر و ته جریان نوظهور حضرت مهدی(عج) خارج می‌شوند. به دلیل شدّت و نحوة تخریب این سپاه، احادیث ما آن را به سیل تشبیه کرده‌اند.254 #📚پی نوشتها 254. «بحارالانوار»، ج 52، ص 223. 252. شیبه، در فتح کعبه مسلمان شد و پیامبر(ص) او را کلیددار خانة کعبه کردند و طایفة بنی‌شیبه تا مدّت‌ها کلیددار و پرده‌دار خانة خدا بودند. («اسدالغابـة»، ج 3، ص 372؛ به نقل ‌از «چشم‌اندازی ‌به ‌حکومت ‌جهانی ‌مهدی(عج)»، نجم‌الدین طبسی، ص 140. (م). 253. ر.ک: نعمانی، «الغیبـة»، ص 165؛ «بحارالانوار»، ج 52، صص 351 و 361. (م). #اللهم_عجل_لولیک_الفرج واحد رسانه ای منتظران یوسف زهراییم https://eitaa.com/joinchat/2447769762C5e9bb34664

🍃🌸🍃🍃 #شش.ماه.پایانی.ظهور #قسمت1⃣9⃣ این سپاه در میانة راه، به بیابان «بیداء» که بین مکّه و مدینه واقع شده است، می‌رسند.255 لشکریان شب پانزدهم محرّم، به این منطقه می‌رسند و شب را در آنجا بیتوته می‌کنند. خداوند متعال به جبرئیل(ع) فرمان داده و او هم فریادی از سر خشم و غضب بر آنها می‌کشد که: ای بیداء (بیابان)! این جمعیّت ستمگر را در خود فرو بر. زمین هم آنها را با تمام سلاح‌هایشان می‌بلعد که تنها دو نفر که از قبیلة «جُهَینه» که ملقّب به بشیر و نذیر هستند، نجات می‌یابند؛ ولی در عین حال جبرئیل(ع) بر صورت آنها چنان سیلی می‌زند که چهرة هر دو به عقب برمی‌گردد. بشیر به دستور جبرئیل(ع) به خدمت حضرت مهدی(عج) رفته و خبر هلاکت لشکر سفیانی را به ایشان می‌دهد و سپس به دست آن حضرت توبه می‌کند و حضرت هم مرحمت کرده و او را به حالت اوّلش برمی‌گردانند. نذیر هم برای انذار و برحذر داشتن سفیانی، به «شام» می‌رود و او را هم از این جریان خبردار می‌کند و پس از آن خود می‌میرد. «مکّه» پس از این جریان، امنیّت خویش را باز می‌یابد و احدی از پادشاهان و فرمانروایان جرئت نمی‌کند که به قصد جنگیدن با این جمعیّت تازه وارد مکّه، بدانجا رو کند و هر کدام هم که راه افتاده بودند، برمی‌گردند که مبادا آنها هم دچار چنین سرنوشتی بشوند. امام(عج) هم که به مرتّب کردن و آموزش سپاه ده هزار نفری خویش در مکّه مشغول بوده‌اند، آنها را رو به «مدینه» حرکت می‌دهند تا اینکه به محلّی که سپاه سفیانی فرو رفته ‌بودند، می‌رسند و به یاوران ‌خویش، ‌آن قطعه را نشان می‌دهند. سفیانی که بخشی از سپاهش در بیابان‌های «حجاز» فرو رفته‌اند و بخشی دیگر هم در «عراق» از لشکریان سیّد خراسانی و یمانی شکست جدّی خورده‌اند، سعی می‌کند که در منطقة شام تا آنجا که می‌تواند، تجدید قوا کرده و جنگ خونباری را از «دمشق» تا «قدس» به پا کند.256 #📚پی نوشتها 256. این جنگ بزرگترین و جدّی‌ترین جنگ‌هایی است که حضرت پس از ظهور خویش با دشمنانشان خواهند داشت. پس از جریانات مفصّلی که طیّ آن پیش می‌آید، بر ظالمان پیروز گشته و با رفع و دفع شرّ آنها از سر جهانیان، عدالت را بر تمام زمین حاکم می‌کنند و همة مخلوقات را از برکات وجودی خویش، بهره‌مند می‌سازند. از آنجا که در این سلسلة مطالب بنا بر این بود که صرفاً به حوادث شش‌ماهة منتهی به ظهور پرداخته شود. لذا از ذکر و بررسی آن جریانات معذوریم و آنها که مشتاقند می‌توانند به دیگر کتاب‌هایی که در این رابطه وجود دارد؛ مانند «تاریخ ما بعدالظهور» نوشتة آیت‌الله سیّد محمّد صادق صدر و «عصر ظهور» نوشتة حجت‌الاسلام علی کورانی، مراجعه کنند و از حظّ مطالعة آنها بهره‌مند و شادمان گردند. البتّه امیدواریم که همگی از یاران حضرت باشیم و یاری‌رساندن به ایشان در تمام این مراحل، ان‌شاءالله از نعم و برکات دوران استقرار حکومت ایشان هم استفاده و بهره ببریم. (م). 255. 12 مایلی کوه‌های منطقة «ذات‌الجیش» دشت پهناور سفیدرنگی نزدیک منطقة «بدر کبری» است. #اللهم_عجل_لولیک_الفرج واحد رسانه ای منتظران یوسف زهراییم https://eitaa.com/joinchat/2447769762C5e9bb34664

🍃🌸🍃🍃 #شش.ماه.پایانی.ظهور #قسمت2⃣9⃣ و امّا احادیثی که به سرنوشت این سپاه سیل‌آسای سفیانی پیش از رسیدن به «مکّه» اشاره می‌کنند، از این قرار است: امام صادق(ع) می‌فرمایند: «لِلْقَائِمِ‌ خَمْسُ‌ عَلَامَاتٍ:‌ ظُهُورُ السُّفْیَانِیِّ وَ الْیَمَانِیِّ وَ الصَّیْحَةُ مِنَ السَّمَاءِ وَ قَتْلُ النَّفْسِ الزَّکِیَّةِ وَ الْخَسْفُ بِالْبَیْدَاءِ.؛257 [ظهور] حضرت مهدی(عج) پنج نشانه [حتمی] دارد: سفیانی، یمانی، صیحه آسمانی و شهادت نفس زکیّه و فرو رفتن در بیابان.» و در جای دیگری آن حضرت این فرو رفتن در بیابان را صراحتاً از علائم حتمی ظهور برمی‌شمرند.258 اصبغ بن نباته از حضرت علی(ع) روایت می‌کند که فرمودند: ... و شورش سفیانی با پرچمی قرمز رنگ، به فرماندهی مردی از قبیله کلب است و دوازده هزار نفر از سپاهیانش رو به «مکّه» و «مدینه» می‌کنند که فرمانده آنها مردی از بنی‌امیّه است که به او خزیمه می‌گویند که چشم چپش نابیناست و سفیدی ضخیمی روی مردمک چشمش را پوشانده است. خود را شبیه مردان می‌کند پرچم خویش را برنمی‌گرداند تا این که در مدینه در خانه شخصی به نام ابوالحسن اموی منزل کند. و گُردانی را به دنبال مردی از خاندان پیامبر(ص) که شیعیان به دور او جمع شده‌اند می‌فرستد؛ سپاهیان به فرماندهی مردی غطفانی رو به مکّه می‌کنند در میانه راه به بیابان سفیدی که می‌رسند در کام زمین فرو می‌روند و جز دو نفر که بناست نشانه (و عبرتی) برای دیگران باشند، کسی باقی نمی‌ماند که خداوند صورت آنها را به پشت برگردانده است.»259 #📚پی نوشتها 259. «بحارالانوار»، ج 52، ص 273؛ «الزام‌الناصب»، ج 2، ص 119؛ «بشارةالاسلام»، ص 58؛ «یوم‌الخلاص»، ص 677. 257. نعمانی، «الغیبـة»، ص 252؛ «اعلام‌الوری»، ص 426؛ «منتخب‌الاثر»، ص 458؛ «بشارةالاسلام»، ص 119. 258. نعمانی، «الغیبـة»، ص172؛ «منتخب‌الاثر»، ص 455؛ «تاریخ الغیبـةالکبری»، ص 500. #اللهم‌عجل‌لولیک‌الفرج واحد رسانه ای منتظران یوسف زهراییم https://eitaa.com/joinchat/2447769762C5e9bb34664

🍃🌸🍃🍃 #شش.ماه.پایانی.ظهور #قسمت3⃣9⃣ آری. به تعبیر امام صادق(ع)260به خوبی می‌توان در آن روز، تأویل این آیات را مشاهده کرد که: «وَ لَوْ تَرى‌ إِذْ فَزِعُوا فَلا فَوْتَ‌ وَ أُخِذُوا مِنْ مَکانٍ قَرِیبٍ وَ قالُوا آمَنَّا بِهِ»‌ یَعْنِی بِقِیَامِ الْقَائِمِ «وَ قَدْ کَفَرُوا بِهِ مِنْ قَبْلُ»‌ یَعْنِی بِقِیَامِ آلِ مُحَمَّدٍ(ص)‌ «وَ یَقْذِفُونَ بِالْغَیْبِ مِنْ مَکانٍ بَعِیدٍ إِلَى قَوْلِهِ‌ فِی شَکٍّ مُرِیبٍ‌ٍ؛261 اگر ببینی هنگامی که دچار وحشت شده‌اند و دیگر کسی رها نمی‌شود و از مکانی نزدیک گرفتار می‌شوند و می‌گویند:به رسول ایمان آورده‌ایم. چگونه می‌توانند از جایگاهی دور نجات یابند؟ در حالی که از پیش کافر شده‌اند و به گمان خویش به او تهمت می‌زدند. میان آنها و خواسته‌هایشان فاصله انداخته می‌شود چنان که پیشتر در مورد همانندان آنها انجام یافت که به راستی در تردید بهت‌آوری به سر می‌بردند.» و این آیه:262 «یا اَیُّها الَّذینَ اُوتُوا الکِتابَ آمِنُوا بِما نَزَّلنا مُصدِّقاً لِما مَعَکُم مِن قِبلِ اَن نَطمِسَ وُجُوهاً فَنَزُدَّها عَلی اَدبارِها اَونَلعَنَهُم کَما لَعَنّا اَصحابَ السَّبتِ وَ کانَ اَمرُاللهِ مَفعُولاً؛263 ای کسانی که به آنها کتاب داده شده است (ای اهل کتاب)! به آنچه که نازل کرده‌ایم و کتاب شمارا هم تصدیق می‌کند، آنچه است که نزد شماست، ایمان بیاورید پیش از آن که به صورت‌هایی بزنیم و آنها را به پشت سرشان برگردانیم یا همچنان‌که اصحاب سبت را لعنت کردیم، شما را هم لعنت کنیم و فرمان خدا شدنی است». #📚پی نوشتها 260. نعمانی، «الغیبـة»، ص 305؛ «بحارالانوار»، ج 52، ص 188؛ «الحاوی للفتلاوی»، ج 2، صص 144 و 160؛ «الملاحم والفتن»، ص 60؛ «ینابیع‌المودة»، ج 3، صص 82 و 228؛ «بشارةالاسلام»، ص 102. 261. سورة سبأ (34)، آیات 51-54. 262. نعمانی، «الغیبـة»، ص 281؛ «بحارالانوار»، ج 52، ص 238؛ «ینابیع‌المودة»، ج 3، ص 76؛ «بشارةالاسلام»، ص 102؛ «الزام‌الناصب»، صص 19 و 175. 263. سورة نساء (4)، آیة 47. #اللهم‌عجل‌لولیک‌الفرج واحد رسانه ای منتظران یوسف زهراییم https://eitaa.com/joinchat/2447769762C5e9bb34664

🍃🌸🍃🍃 #شش.ماه.پایانی.ظهور #قسمت4⃣9⃣ امام ششم(ع) در جای دیگر فرمودند: «... و یبعث السفیانی عسکراً إلی المدینة، فیخربونها، و یهدمون القبر الشریف، و تروث بغالهم فی مسجد رسول‌الله(ص)؛264 سفیانی لشکری را به مدینه گسیل می‌دارد تا آنجا را خراب و قبر مطهر [حضرت رسول(ص)] را منهدم کنند و استران و چهارپایان آنها در مسجدالنبی(ص) سرگین می‌اندازند. حدیفة بن یمان از وجود مقدّس پیامبراکرم(ص) نقل می‌کنند: «... وَ یَحُلُ‌ الْجَیْشُ‌ الثَّانِی‌ بِالْمَدِینَةِ فَیَنْتَهِبُونَهَا ثَلَاثَةَ أَیَّامٍ بِلَیَالِیهَا ثُمَّ یَخْرُجُونَ مُتَوَجِّهِینَ إِلَى مَکَّةَ حَتَّى إِذَا کَانُوا بِالْبَیْدَاءِ بَعَثَ اللَّهُ جَبْرَئِیلَ‌ فَیَقُولُ یَا جَبْرَئِیلُ اذْهَبْ فَأَبِدْهُمْ فَیَضْرِبُهَا بِرِجْلِهِ ضَرْبَةً یَخْسِفُ اللَّهُ بِهِمْ عِنْدَهَا وَ لَا یُفْلِتُ مِنْهَا إِلَّا رَجُلَانِ مِنْ جُهَیْنَةَ فَلِذَلِکَ جَاءَ الْقَوْلُ وَ عِنْدَ جُهَیْنَةَ الْخَبَرُ الْیَقِینُ فَذَلِکَ قَوْلُهُ‌ وَ لَوْ تَرى‌ إِذْ فَزِعُوا265...؛266 ... سپاه دوم وارد مدینه می‌شود و سه شبانه‌روز آنجا را تاراج می‌کنند. سپس به قصد مکّه از آن شهر خارج می‌شوند تا این که به بیابان (بیداء) می‌رسند. خداوند متعال جبرئیل را می‌فرستد و به او می‌گوید برو آنها را محو کن. او هم ضربه‌ای با پایش زده و خداوند متعال آنها را در زمین فرو می‌برد. جز دو نفر از آنها نجات نمی‌یابد که هر دو از قبیله جهینه هستند و برای همین گفته‌اند: خبر یقینی و مسلّم نزد جهینه‌ای‌هاست.» و سپس حضرت، آیة «وَلَوتَری اِذ فَزِعُوا...» را تلاوت کردند. جابر بن یزید جعفی از امام باقر(ع) روایت کرده است: «... یَبْعَثُ السُّفْیَانِیُّ بَعْثاً إِلَى الْمَدِینَةِ فَیَنْفَرُ الْمَهْدِیُّ مِنْهَا إِلَى مَکَّةَ فَیَبْلُغُ أَمِیرَ جَیْشِ السُّفْیَانِیِّ أَنَّ الْمَهْدِیَّ(عج) قَدْ خَرَجَ إِلَى مَکَّةَ فَیَبْعَثُ جَیْشاً عَلَى أَثَرِهِ فَلَا یُدْرِکُهُ حَتَّى یَدْخُلَ مَکَّةَ «خائِفاً یَتَرَقَّبُ»267‌ عَلَى سُنَّةِ مُوسَى بْنِ عِمْرَانَ(ع) قَالَ فَیَنْزِلُ أَمِیرُ جَیْشِ السُّفْیَانِیِّ الْبَیْدَاءَ فَیُنَادِی مُنَادٍ مِنَ السَّمَاءِ یَا بَیْدَاءُ أَبِیدِی الْقَوْمَ فَیَخْسِفُ بِهِم‌؛268 ... سفیانی، سپاهی را به «مدینه» می‌فرستد که حضرت مهدی[(عج)به ناچار] از آنجا دور شده و به «مکّه» می‌روند. به سپاهیان سفیانی خبر می‌رسد که ایشان به مکّه رفته‌اند. او هم سپاهی به دنبال ایشان می‌فرستد؛ آنها به آن حضرت نمی‌رسند تا این که ایشان همانند حضرت موسی(ع) ترسناک از تعقیب‌کنندگانشان وارد مکّه می‌شوند. فرمانده سپاه سفیانی وارد بیداء (بیابان) می‌شوند. منادی هم از آسمان ندا می‌دهد که ای بیداء! آنها را در کام گیر و بیابان هم آنها را در خود فرو می‌برد. #📚پی نوشتها 267. سورة قصص (28)، آیة 18. 268. نعمانی، «الغیبـة»، ص 280؛ «بشارةالاسلام»، ص 102؛ «تاریخ‌الغیبـةالکبری»، ص 521. 264. «الزام‌الناصب»، ج 2، ص 138؛ «یوم‌الخلاص»، ص 701. 265. سورة سبأ (34)، آیة 51. 266. «بحارالانوار»، ج 52، صص 186-187؛ «منتخب‌الاثر»، ص 456؛ «بشارةالاسلام»، ص 21؛ «یوم‌الخلاص»،ص 673. واحد رسانه ای منتظران یوسف زهراییم https://eitaa.com/joinchat/2447769762C5e9bb34664

🍃🌸🍃🍃 #شش.ماه.پایانی.ظهور #قسمت5⃣9⃣ آن حضرت، در حدیث دیگری فرمودند: «... السفیانی من ذریة أبی سفیان بن حرب، فیرسل إلیهم بعثاً فینزلون بالبیداء فی لیلة مقمرة فیقول راع ناظر إلیهم یا ویح أهل مکة ما جاء، فیذهب ثم یرجع فلا یراهم فیقول سبحان‌الله ارتحلوا فی ساعة واحدة فیاتی منزلهم فیجد قطیعه قد خسف بعضها و بعضها علی ظهر الأرض فیعالجها فلا یطیقها فیعلم أنهم قد خسف بهم؛269 سفیانی از نسل ابوسفیان بن حرب است. سپاهی را به سوی ایشان می‌فرستد که در سرزمین بیداء در شبی مهتابی که قرص ماه کامل است، بیتوته می‌کنند. چوپانی از آنجا عبور می‌کند و با خود می‌گوید: بیچاره مردم مکّه که اینها چه بر سرشان خواهند آورد. می‌رود و برمی‌گردد و آنها را نمی‌بیند، می‌گوید: سبحان‌الله! یعنی در یک لحظه کوچ کردند [و از اینجا رفتند؟!] به منزلگاه آنها که می‌رسد، لباسی را می‌بیند که بخشی از آن در زمین فرو رفته و بخشی دیگر آن بیرون است. سعی می‌کند که آن را درآورد؛ ولی نمی‌تواند و می‌فهمد که در زمین فرو رفته‌اند.» امیرالمؤمنین(ع) در این‌باره فرمودند: «... و أما جیش المدینة فإنه إذا توسط البیداء صاح به جبرائیل صیحة عظیمة، فلا یبقی منهم أحد و خسف الله به الأرض، و یکون آخر الجیش رجلان أحدهما بشیر والآخر نذیر، فیصیح بهما جبرئیل فیحول‌الله و جهیهما إلی القفا، و یرجع نذیر إلی السفیانی و یخبره بما أصاب الجیش؛270 ... و امّا سپاه مدینه، وقتی به میانه راه به بیداء می‌رسند، جبرئیل فریاد عظیمی بر سر آنها می‌زند. همگی از بین رفته و خداوند آنها را به کام زمین می‌فرستد. باقی‌مانده سپاه دو نفرند: یکی بشیر و دیگری نذیر. جبرئیل بر سر آنها هم داد می‌کشد و خداوند چهره‌هایشان را به پشت سر برمی‌گرداند. نذیر به نزد سفیانی می‌رود و او را از آنچه اتّفاق افتاده باخبر می‌کند.» #📚پی نوشتها 270. «الزام‌الناصب»، ج 2، ص 163؛ «یوم‌الخلاص»، ص 679. 269. «بشارةالاسلام»، ص 184؛ «یوم‌الخلاص»، ص 692. #اللهم_عجل_لولیک_الفرج واحد رسانه ای منتظران یوسف زهراییم https://eitaa.com/joinchat/2447769762C5e9bb34664

🍃🌸🍃🍃 #شش.ماه.پایانی.ظهور #قسمت6⃣9⃣ مفضّل بن عمر هم از امام صادق(ع) نقل کرده است که فرمودند: ... سپس آن که چهره‌اش وارونه شده و به پشت سرش چرخیده رو به سوی حضرت مهدی(عج) کرده و در مقابل ایشان می‌ایستد و می‌گوید: سرورم! من بشیرم. یکی از ملائکة خداوند مرا امر کرد که به شما بپیوندم و شما را به از بین رفتن سپاه سفیانی، بشارت دهم. حضرت می‌گویند: جریان تو و برادرت چیست؟ آن مرد می‌گوید: هر دو در سپاه سفیانی بودیم، از دمشق تا زوراء (بغداد) به هر جا رسیدیم آنجا را خراب و با خاک یکسان کردیم. کوفه و مدینه را هم خراب کردیم. منبر را شکستیم و [چنان حریم‌شکنی کردیم که [چهارپایان [ما] در مسجدالنبی(ص) مدفوع خود را ریختند و سپس از آنجا خارج شدیم... می‌خواستیم کعبه را هم خراب کرده و اهالی مکّه را از بین ببریم. وقتی به بیداء رسیدیم، در آنجا منزل کردیم. یک نفر فریاد کشید: ای بیداء! این قوم ستمگر را فرو بر! به ‌دنبال آن زمین شکافته شد و تمام سپاه را بلعید. غیر از من و برادرم، حتّی یک افسار شتر هم [از آن سپاه و سپاهیان] روی زمین باقی نماند! سپس آن ملائکه به سراغ ما آمد و بر چهره‌هایمان زد و این‌طور شد که می‌بینید. به برادرم گفت: وای بر تو ای نذیر! به سوی سفیانی ملعون در دمشق برو و او را با [اعلام] ظهور حضرت مهدی آل محمّد(ص) انذار کن و به او بفهمان که سپاهش را خداوند در بیداء از بین برد. به من هم گفت: به مهدی(عج) در «مکّه» بپیوند و او را به نابودی ستمگران بشارت ده. به دستش توبه کن که او قبول می‌کند. [پس از این سخنان بشیر در مقابل حضرت اظهار ندامت و پشیمانی کرده و توبه می‌نماید]. حضرت هم دستش را به چهره‌اش می‌کشد و آن را به حالت اوّلیه‌اش باز می‌گرداند و [بشیر هم] با ایشان بیعت می‌کند و همراهشان می‌شود.»_271_272 📚پی نوشتها 271. «بحارالانوار»، ج 53، ص 10؛ «بشارةالاسلام»، ص 270؛ «الزام‌الناصب»، ج 2، ص 259؛ «المهدی(عج)، من المهد الی‌الظهور»، ص 364؛ «یوم‌الخلاص»، ص 293. 272. شاید این سؤال پیش بیاید که چرا نذیر که به نزد سفیانی می‌رود، بلافاصله می‌میرد؛ ولی بشیر توفیق توبه کردن را یافته و به حالت اوّلش برگشته و زنده می‌ماند؟ که در جواب باید گفت: آن‌گونه که از آیات، روایات و کتب اخلاقی برمی‌آید، برخی از فضایل اخلاقی هستند که ثواب‌ها و آثار قابل توجّهی دارند؛ به طوری که این آثار حقیقتاً متحیّرکننده است. بارزترین این موارد را طیّ سه جریانی که حضرت موسی(ع) با حضرت خضر نبی(ع)، داشته‌اند (این جریان مفصّلاً طیّ آیات 64 تا 82 سورة کهف (18) آمده است.) می‌توان مشاهده کرد که به خاطر سلامت معنوی پدر و مادر صالح، فرزند ناصالح کشته می‌شود و یا برای احترام پدر صالح، دیوار خرابه‌ای را که در حال فرو ریختن بوده است را بازسازی می‌کنند تا فرزندانش به جبران زندگی صالحانه‌اش، راحت زندگی کنند یا روایاتی که در این باب به وفور می‌توان یافت. به عبارت دیگر، برای فهم بهتر اینکه چرا یکی نذیر می‌شود و به نزد سفیانی رفته و پس از اعلام خبر، هلاک می‌گردد و دیگری بشیر و سرنوشتی کاملاً به عکس رفیقش می‌یابد، باید به سابقة خود آن دو و آباء و اجدادشان مراجعه کرد و دید که بشیر از قبل چه توشه‌ای برای خود اندوخته بوده و نذیر با کدام عمل، آیندة خود را خراب کرده است که به ظاهر در روایات صحبتی از این موضوع نشده باشد. #اللهم_عجل_لولیک_الفرج واحد رسانه ای منتظران یوسف زهراییم https://eitaa.com/joinchat/2447769762C5e9bb34664