eitaa logo
مرکز رشد دانشگاه امام صادق (ع)
2.8هزار دنبال‌کننده
2.1هزار عکس
226 ویدیو
13 فایل
﷽ ✅ کانال مرکز رشد دانشگاه امام صادق علیه السلام ✔️ نظر، انتقاد و پیشنهاد 🆔 @rushdadmin ✔️ سایت مرکز ↙️ ✅ http://rushd.ir ✔️ کانال بله و تلگرام ↙️ ✅ @Rushdisu ✔️ اینستاگرام ↙️ ✅ instagram.com/Rushd.ir —---------------------
مشاهده در ایتا
دانلود
📄 از مستطیل سبز تا دایره زندگی ✴️ ریشه انگلیسی دارد. متعلق به سده نوزدهم. قرن پسا انقلاب صنعتی خشن انگلیسی با شرایط سخت زندگی کارخانه ای و کارگری. فرصتی برای خارج شدن از زندگی ماشینی و دشوار صنعتی. 🔹 فوتبال اساسا ورزش در انگلستان بوده است. اما در میان طبقه کارگری محبوبیت ویژه فوتبال از چند جهت بود: اول آنکه فوتبال ورزش ارزانی بود. یک توپ و یک دروازه ساده. حتی اگر توپ پلاستیکی هم نشود خرید، با چیزهایی شبیه پارچه های دایره شده می توان فوتبال را آغاز کرد. برای دروازه هم نیازی به تور و آهن نیست؛ با چند سنگ می شود ناحیه موفقیت را تعریف کرد؛ ناحیه دروازه و گل. از این جهت شور و شوق طبقه فقیر و کارگر در همان ابتدای اروپای صنعتی به این ورزش به جهت دسترسی بالای این ورزش برای عموم بود. 🔹 اما این تنها مزیت فوتبال نبود. فوتبال با ماهیت زندگی و خصوصیات فردی طبقه فقیر و کارگری تناسب هم داشت. فوتبال ورزش پاست. بازی فوتبال با پا انجام می گیرد. برای کارگری که دستهایش صبح تا شب درگیر کار و تولید است؛ انجام ورزشی هیجان برانگیز با پا یک فرصت بی بدیل است. @Rushdisu 🔹 فوتبال ورزش ساده و بی آلایشی است. و همه فهم است و قواعد بازی در آن معلوم و مشخص و نیاز به آموزش چندانی ندارد. یک توپ است و دو دروازه در یک مستطیل با هر اندازه که شما در اختیار دارید. قواعد بازی در این ورزش مشخص است و امکان بروز استعدادها و تلاش ها در آن مهیا است. 🔹 اما این همه قصه فوتبال نیست. آنچه به این مجموعه ویژگی ها برای گرایش به فوتبال برای این حدود یک و نیم قرن گذشته می توان افزود آن است که فوتبال بستری برای رهایی از تله و امکانی برای تحرک درآمدی و اجتماعی طبقه کارگر و فقیر نیز بوده است. فوتبال، استعاره ای از دنیای رقابت های بیرونی است. دنیای افسار گسیخته و رها ولی قانونمند که در آن همه بازی ها صفر- صفر آغاز می شود. پیش از آغاز بازی کسی برنده نیست و لزوما ضعیف محکوم به شکست در برابر قوی نیست. 🔹 این قصه دراماتیک برای طی کردن مسیر فقر تا خوشبختی در سال های دور، بسیار بیشتر از امروز بوده است. اسطوره و سمبل این ترقی، قطعا «پله» ستاره افسانه ای برزیلی هاست. زندگی سخت در دوران کودکی و بزرگ شدن در خیابان با دستفروشی و کار کارگری وجه مشترک ستاره هایی همچون مارادونا، رونالدو، جورج وه‌آ و رونالدینهو بوده است. ستاره‌های فقیر دنیای فوتبال، فوتبال را برای طی کردن یک شبه تحقق آرزوها انتخاب کردند و زود نیز به مقصد رسیدند. 🔹 فوتبال امروز اما در ۲۰۱۸ در حال یک پارادایم است. روز به روز در حال گران شدن است. فناوری به تدریج در حال نفوذ در فوتبال و گرانتر کردن این ورزش کارگری است. در واقع کم کم فوتبال در حال تبدیل شدن به یک سرگرمی لوکس برای طبقه متوسط شهری است. استفاده از سیستم VAR برای اولین بار در سیستم داوری جام جهانی، قدمی بلند برای نفوذ فناوری به این ورزش و نقطه ای عطف برای حاکمیت فناوری بر این ورزش است؛ جایی که این بار به جای خود تصمیمات داور، نفس راستی آزمایی و عادلانه بودن تصمیمات با فناوری های نوین، هیجان برانگیز شده است. ورزش ساده و بی آلایش کارگری سده نوزدهم، حالا تبدیل به یک تجاری پرزرق و برق شده است؛ همچنان هیجان برانگیز است اما کمتر مجالی برای کمتر دیده شده ها فراهم می کند. برای دیده شدن باید پول خرج کرد و دیگر بازی ها صفر- صفر آغاز نمی شود. @Rushdisu 🔹 قواعد بازی در مستطیل سبز روز به روز پیچیده تر و پیچیده تر می شود و فناوری های جدید کار را از این هم چالشی تر می کند. گاه این قواعد در مستطیل سبز، اوضاع را در دایره زندگی آدم ها نیز تغییر می دهد. گاه وفاق و انسجام اجتماعی را بالا می برد اما گاه بی رحمانه عامل دوگانگی و تفرقه می شود. 🔹 فوتبال بازی عادلانه ای هست و نیست. به یک معنا است چون پرده ای از حیات اجتماعی است. اما فقط منظری و آن منظر رقابت است. رقابتی که بردن تو به معنای باخت رقیب است. اما این همه ماجرای زندگی نیست. تعاملات اجتماعی فقط مبارزه برای گل زدن نیست. فوتبال کارجمعی را به ما یاد می دهد اما هم چنان ما را گرفتار نوعی تک روی و نفع جویی شخصی می کند. گاه تمام زندگی برایمان مبارزه می شود و نتیجه نهایی برایمان مهم تر از هر چیز. بازی ای است که مساوی آغاز می شود تا تیم شایسته مشخص شود اما همیشه آن که بهتر است؛ برنده نیست. ✍ پژوهشگر مرکز رشد ➖➖➖➖➖ ✔️ مرکز رشد دانشگاه امام صادق (علیه السلام) 🌐سروش ↙️ ✅ sapp.ir/Rushdisu 🌐ایتا ↙️ ✅ eitaa.com/Rushdisu 🌐بله ↙️ ✅ ble.im/Rushdisu
👆👆 👇👇 🔹اگر نمرود در زمان ما، سال ۱۳۹۷، زندگی می‌کرد و راهبری و را برعهده داشت، به نظرم به خاطر اینکه خودش را خدا می‌دانست و اراده‌ای برای پژوهشگران زیردستش قائل نبود، و ، پژوهش و علم را نمی‌شناخت، دستور می‌داد که مثلا «...همه باید با روشی که من می‌گویم مقاله بنویسند؛ پایان نامه‌ای که من موضوع و روش و همه‌چیزش را تعیین می‌کنم باید انجام شود، یا همه باید در موضوعی که من تعیین می‌کنم پژوهش بکنند، اگر هم کسی از فصل الخطاب ها و بخش‌نامه‌های من تبعیّت نکند به أشدّ مجازات خواهد رسید...» 🔹 چون نمرود فکر می‌کرد واقعا می‌تواند زنده کند و بمیراند؛ اگر امروز هم در کسوت راهبری علم و پژوهش بود، فکر می‌کرد که می‌تواند پژوهش را با دستور و زنده کردن و کُشتن ظاهری پژوهشگر و تعیین فصل الخطاب و آیین‌نامه و ... جهت‌دهی و راهبری بکند؛ چون او می‌پنداشت پژوهش و پژوهشگر است؛ و اراده‌ای برای پژوهشگر و خدای او قائل نبوده و پژوهشگر باید تسلیم مطلق او باشد(فَاسْتَخَفَّ قَوْمَهُ فَأَطاعُوه- آیه مبارکه ۵۴ زخرف). این گونه تغییر اراده پژوهشگران، که دستوری و بسیار سخت است؛ و به نوعی به جای بستر اراده پژوهشگر، خود را هدف می‌گیرد، با شیوه تغییر اراده‌ای که راهبری پژوهش ابراهیمی به ارمغان می‌آورد تفاوت بسیاری دارد. 🔹اگر حضرت ابراهیم علیه‌السلام در کسوت راهبری علم و پژوهش امروزمان بود چگونه عمل می‌کرد؟ به نظر می‌رسد اولین کارشان این می‌شد که فرض خدا بودن را از خودشان می‌کردند؛ و این یعنی اظهار نوعی از هر نوع در برابر خداوند متعال (البته نه به معنای تعطیل کردن هرگونه سعی برای تغییر، بلکه تعویض تغییر )؛ از طرف دیگر چون خودشان را خدای پژوهشگر نمی‌دیدند، برای انسان‌ها قائل به اراده می‌شدند، و کارشان در راهبری پژوهش هم فقط سعی در ایجاد بستری برای به اراده‌ها می‌شد؛ که از طریق شکستن بت‌های جهانی علم و پژوهش، حاصل می‌شد. پس از شکستن بت‌ها، فضا و بستری حاصل می‌شود که پژوهشگر اراده خودش را مسلوب و دربند خدایگان مختلف و بت‌ها نمی بیند؛ بلکه در آن اجتماع علمی ابراهیمی، نوعی و (متناسب با ذات انسان و ذات پژوهش) احساس می‌شود که شیوه و جنس جهت‌دهی و راهبری آن از طریق ساختن بسترها است، نه تخریب و تسلیب اراده پژوهشگر و زنده کردن و میراندن ظاهری و نمرودی. 🔹نمرود تا آخر نفهمید که نمی‌تواند خدایی بکند، یعنی نوعی راهبری بکند که همه اراده‌ها در تسلیم او باشد؛ بنابراین به جنگ با خدای ابراهیم رفت؛ خدای ابراهیم هم با یک که مأمور بود به سر نمرود وارد شود، نشان داد که عالم دست کیست. این نظام راهبری نمرودی باید در حکمرانی پژوهش امروزی فهم و اصلاح بشود؛ تا در ورطه شکست قرار نگیرد و این هم نیازمند نظام راهبری ابراهیمی، یعنی چیزی مثل و تجلّی آن در حوزه راهبری است. به امید فرار از نظام راهبری پژوهش نمرودی و رسیدن به نظام راهبری پژوهش ابراهیمی برای ایران عزیز. ✍ پژوهشگر مرکز رشد دانشگاه امام صادق علیه‌السلام ➖➖➖➖➖ ✔️ مرکز رشد دانشگاه امام صادق (علیه السلام) 🌐 سروش ↙️ ✅ sapp.ir/Rushdisu 🌐 ایتا ↙️ ✅ eitaa.com/Rushdisu 🌐 بله ↙️ ✅ ble.im/Rushdisu