eitaa logo
خط سبز
86 دنبال‌کننده
278 عکس
28 ویدیو
2 فایل
گاه نوشت های "محمدرضا اخضریان کاشانی" دانش جوی اندیشه و سیاست و جامعه
مشاهده در ایتا
دانلود
کارآمدی یا مشروعیت ؟! لایحه عفاف و حجاب به شورای نگهبان ارسال شد. نایب رئیس کمیسیون قضایی و حقوقی مجلس از اتمام رسیدگی به لایحه عفاف و حجاب در این کمیسیون و ارسال آن به شورای نگهبان خبر داد. پی نوشت : یکی از ماندگارترین و اثرگذارترین سکانس های مناظرات انتخاباتی سال ۹۲ زمانی بود که روحانی مشت آخر را به قالیباف زد و گفت: من حقوقدان هستم، سرهنگ نیستم. شاید تاثیر تمام مناظرات و برنامه های دو طرف به اندازه این تک جمله نبود و کار قالیباف را که پیش از این بخت جدی برای ریاست جمهوری داشت یکسره کرد. در عرصه جامعه شناسی سیاسی همواره میان مفاهیم بنیادینی چون کارآمدی، مشروعیت، مشارکت و... پیوستگی و ارتباط ساختاری درنظر گرفته می شود به نحوی که نمی توان تحقق موفق یکی را بدون ملاحظه دیگری تصور کرد. «مشروعیت» -به معنای توان جلب حمایت عمومی از مجرای قانونی- با «کارآمدی» به معنای رسیدن ایده به نتیجه یا محصول و توان دستیابی به دستاورد ملموس، ارتباط و پیوند دارد بویژه وقتی که در «عرصه عمومی» -شرایطی که افراد یک جامعه درباره نیازهای همگانی خود اندیشه می کنند- بروز یابد. قانون حجاب، یکی از مهمترین جلوه های حضور قانونی در عرصه عمومی است که به سبب فراگیری و چالش های حقوقی و اجتماعی و فرهنگی و امنیتی آن گفتگو در یک عرصه عمومی همچون صحن مجلس با وجود نزدیکی دیدگاه های نمایندگان مجلس انقلابی منجر به باز شدن شکاف های تازه و تاخیر احتمالی در دستیابی به یک محصول قانونی مصوب پیش از پایان کار مجلس کنونی می شود. برگزیدن راهکار استناد به اصل ۸۵ و تصویب مواد قانون حجاب توسط مجلس، در واقع انتخاب روش سریع دستیابی به کارآمدی به جای گفتگو در عرصه عمومی و جلب حمایت و مشروعیت است. نتیجه چنین انتخابی افزایش چالش مشروعیت در عرصه عمومی است که با توجه به پیوستگی ارگانیک کارآمدی و مشروعیت منجر به ناکارآمدی همان قانون خواهد شد چنانکه در قوانین ویدئو و ماهواره چنین شد حتی اگر بسان قانون ماهواره حرکات محیرالعقولی چون راپل را هم شاهد بودیم. شایسته است نمایندگان محترم بویژه رییس ارجمند مجلس به این نکته عنایت ویژه داشته باشند که شرط اجرای یک قانون عمومی، مسوولیت پذیری خود قانونگذار است نه صرف تصویب آن به هر وجه ممکن. قانونی که باید در عرصه عمومی اجرا شود را نمی توان در محفل خصوصی تصویب کرد و تبعاتش را به گردن مجریان قانون و موکلان انداخت و سهم مجلس و آقای قالیباف را در کیفیت اجرا و تبعات فراوان اجتماعی و سیاسی آن در آینده نادیده گرفت. به کانال گاه نوشت های خط سبز بپیوندید. https://eitaa.com/sabzkhat
مجلس؛ گذشته، حال، آینده دهم آذرماه روز مجلس است. مجلسی که در ساختار پارلمانی، در رأس امور و در نظام جمهوری رقیب یا تسهیل‌گر آن به شمار می رود. مجلس ترکیبی از یک ساختار، دهها کارگزار قانونی و یک فرایند تقنین است که دو وظیفه قانونگذاری و نظارت را برعهده دارد. تجربه بیش از چهار دهه عملکرد این ترکیب، وضعیت کنونی قوانین است که بخشی از فرایند کلان حکمرانی مان را نمایش می دهد. واقعیت این است که حکمرانی کنونی، دچار یک چالش بنیادین است و آن اینکه حکمرانی و حکمرانان ما در حوزه های گوناگون اجرایی و تقنینی، دچار یک کژتابی مفهومی از انقلابیگری اند که به جای ترسیم ایران آینده، مستمرا به دنبال برساخت ایران گذشته اند. نظام حکمرانی در کشور، درگیر این چالش اساسی است که به جای ترسیم آینده مطلوب، به دنبال احیای گذشته مطلوب است. شرایطی که به جای آینده پژوهی مبتنی بر تحلیل روندهای دانش و فناوری و فرهنگ و جامعه و طراحی چشم انداز نوین، در صدد بازگشت به گذشته و زنده کردن شرایط دهه اول انقلاب است. نتیجه چنین شرایطی برساخت تصویری از آینده در اسناد بالادستی و قوانین رسمی است که انقلابی بودن و انقلابی ماندن را به جای تحول و نوآوری در تفسیر اصول و ارزشها، در محافظه کاری و حفظ بیشتر وضع موجود و بازگشت به گذشته می بیند. در پیش فرض این تصویر ذهنی، گذشته از آینده رویایی تر، ارزش محورتر و انقلابی تر و آینده لاجرم دورتر از ارزشها و غیراخلاقی تر و نامطلوب تر از گذشته و حال است؛ برداشتی که با تصویر مندرج در بیانیه گام دوم انقلاب، تعارض بنیادین دارد. اگر نقدی به مجلس موسوم به انقلابی است به کارگزاران آن نیست-گرچه می توان نقدهای جدی بر آن نیز وارد کرد- بلکه بر ساختار و فرایند آن است که آن را به یک مجلس عوام شبیه ساخته است. نظام قانونگذاری امروز، به جد نیازمند بازنگری است، بازسازی که مبتنی بر وجود ساختار و فرایندی کلان نگر -مثلا شبیه به سنا بوده- قوانین بالادستی مبتنی بر چشم انداز آینده محور پیشرفت را پیش چشم داشته باشد و بدون ملاحظه مناسبات محلی، آینده را در قالب مصوبات قابل تحقق، ترسیم کند. بدون چنین ساختار و فرایند مناسبی، کارگزاران انقلابی، دستاوردی فراتر از محافظه کاری و واپس نگری و مجلس انقلابی نیز حاصلی جز ناکارآمدی و ضعف حکمرانی نخواهد داشت. به کانال گاه نوشت های خط سبز بپیوندید. https://eitaa.com/sabzkhat
فهرست من ۲ در یادداشت پیشین مبنای استدلال خود برای تهیه یک فهرست متفاوت را نوشتم. برآنم که «افراد صالح» را پیش از این، شورای نگهبان معرفی نموده است و اینک نقش ما به عنوان رای دهنده، ایجاد یک «مجلس صالح» است. مجلسی که نه ترکیبی از افراد صالح که یک کلیت و ساختار صالح یعنی متکثر، توانمند و کارآمد باشد. با همه ایرادات به گزینش ها و افراد تایید صلاحیت شده، فهرست مجلس صالح از نظر من می تواند ترکیبی از افراد زیر باشد. بی شک، بیشترشان را با دقت نمی شناسم و با برخی نیز کمترین قرابت فکری ندارم و از بعضی شان اصولاً خوشم نمی آید اما حضورشان در یک مجلس را زمینه ساز تکثر و چندصدایی و در نهایت، کارآمدی بیشتر می دانم. از فهرست شانا محمد باقر قالیباف مرتضی آقاطهرانی محمد سعید احدیان مالک شریعتی علی خضریان مصطفی غفاری حسن خجسته اصغر پورمحمدی بابک نگاهداری مجتبی زارعی از فهرست شورای وحدت اصولگرایان منوچهر متکی مرتضی چیت چیان سعید مهدوی کنی از فهرست صدای ملت (نزدیک به اصلاح طلبان) علی مطهری علی عباسپور تهرانی محمد بطحایی محمد خوش‌چهره مجتبی شریعتی نیاسر منصور حقیقت پور محمدمهدی تندگویان از فهرست امنا حمید رسایی صالح اسکندری حسین صمصامی احمد نادری ابوالفضل ظهره وند محمد رویانیان از چهره های مستقل محمدرضا مرندی احمدرضا شاه علی حسین خنیفر اسماعیل نجار برای بهره گیری از فهرست صبح ایران هم مدت زیادی صبر کردم اما پس از انتشار، مهمترین نام های آن در سایر فهرست ها نیز وجود داشت، لذا نیازی به تکرار آنها ندیدم. در کنار این شخصیت ها و در مجلسی که احتمالا بیش از ۲۰۰ نفر از نمایندگانش اصولگرا خواهند بود، امیدوارم تک چهره های برجسته، متفاوت و کارآمد از شهرستان ها همچون باهنر از کرمان، نوبخت از رشت و پزشکیان از تبریز نیز وارد مجلس شوند. امیدوارم فردا بهتر از دیروز و امروز باشد. به کانال گاه نوشت های خط سبز بپیوندید. https://eitaa.com/sabzkhat
لباس چهل تکه کلیدی ترین شعار رییس جمهور، وفاق است که بر همین اساس، کابینه خود را کابینه وفاق نامیده است. دال مرکزی فهرست پیشنهادی وزیران را می توان میانه روی سیاسی و حرکت روی لبه تیز و دانست. فهرستی که بیش از آنکه نماینده یک گفتمان فکری باشد، حاصل توافقات ریش سفیدی با بزرگان سیاسی است. با این حساب، کابینه پزشکیان را می توان یک‌ دانست که هر تکه اش جنس و رنگ متفاوت دارد. کابینه پیشنهادی با وجود که نقطه برجسته مثبت آن به شمار می رود فاقد یک دال مرکزی اندیشه محور مبتنی بر ارزشهای سیاسی، فرهنگی و اقتصادی یک جریان، حزب یا حتی جبهه سیاسی اجتماعی مشخص است که بخشی از ارکان آن تعارضات ساختاری و درونی دارند به نحوی که از هم اکنون می توان چالش های عقیدتی آینده میان وزرای نفت و کار و تامین اجتماعی و اقتصاد از یکسو و میان وزرای ارشاد و آموزش و پرورش و علوم از سوی دیگر را حس کرد. کابینه پزشکیان را می توان شبیه یک کابینه دانست که سهم بزرگان دو جریان سیاسی کشور، لحاظ و نمایندگانی از سوی چهره های شاخصی چون خاتمی، عارف، قالیباف، لاریجانی، روحانی، ظریف و... در هیات وزیران حضور خواهند داشت که بیش از آنکه وزیران پزشکیان باشند ممکن است نمایندگان این چهره ها باشند؛ رویکردی که با توجه به فرهنگ سیاسی کشور حتی ممکن است نتیجه بخش و کارآمد باشد. نکته قابل تاملی که پزشکیان باید مدنظر داشته باشد اینکه نیاز امروز کشور بی تردید، کارآمدی و دستیابی به نتیجه ملموس در سفره مردم است و وفاق، ضرورتا به منجر نمی شود چنانکه تصور دولت یکدست به کارآمدی منجر نشد، شرایطی که ممکن است سرنوشت دولتهای دوازدهم و سیزدهم را برای دولت چهاردهم تکرار کند. لازمه گذر از این وضعیت، گفتمان زدایی از ساختار حکمرانی و کمی سازی شاخص های کارآمدی است که مستلزم به کارگیری سطح گسترده ای از است که در گفتمان سیاسی و فرهنگی موجود، قطعا به تعبیر خواهد شد و دولت را وارد چالش های گسترده هویتی خواهد ساخت. باید منتظر ماند و آینده و چگونگی مدیریت پزشکیان بر این کابینه چهل تکه را به تماشا نشست. به کانال گاه نوشت های خط سبز بپیوندید. https://eitaa.com/sabzkhat
در فضیلت تغییر دوستان عزیزی دارم که در دولت سیزدهم مدیریت هایی در سطوح مختلف داشته و دارند. با آمدن وزرا و روسای جدید، بعضی شان به شدت به دنبال حفظ پست خود یا جایابی در مقامی همترازند. سخنم با این دوستان که هم در سلامتشان تردید ندارم هم در توانشان این است که به مردم‌سالاری فرصت عرض اندام دهند. بگذارید مردم ببینند رای شان اثر دارد و با هر انتخابشان تغییرات رخ می دهد. ارزش این تغییر حتی با فردی ضعیف تر، بیشتر از مدیریت یک فرد توانمندتر نباشد کمتر از آن نخواهد بود. حتی به همفکران خودتان فرصت دهید به ارزش رای دادن و مشارکت خردمندانه بهتر پی ببرند. مردم‌سالاری را باید تمرین و تکرار کرد تا ملکه ذهن و رفتار نسل های آینده شود. کارآمدی یک نظام مردمسالار جز با همین درک موقعیت ها نیست و در یک انتخابات، هیچ واقعیتی بالاتر از این نیست که گروه و تفکری دیگر حاکم شده است، پس باید تغییر را پذیرفت و به آن احترام گذاشت. به کانال گاه نوشت های خط سبز بپیوندید. https://eitaa.com/sabzkhat