eitaa logo
انس با صحیفه سجادیه
4.9هزار دنبال‌کننده
16.6هزار عکس
2.4هزار ویدیو
1.6هزار فایل
من به شما عزیزان توصیه میکنم با صحیفه سجادیه انس بگیرید! کتاب بسیار عظیمی است! پراز نغمه های معنوی است! مقام معظم رهبری Sahifeh Sajjadieh در اینستاگرام https://www.instagram.com/sahife2/ ادمین کانال @yas2463
مشاهده در ایتا
دانلود
🌹 یک غزل دیگر از مرحوم فیض کاشانی : 👈 یار ما گر میل صحرا میکند صحرا خوش است میل دریا گر کند در چشم ما دریا خوش است گر نماید روی او خود رفتن دلها نکوست وربپوشد رخ زحسرت شور در سرها خوش است در وصالش چون نوازد مستی ما خوش بود در فراقش گر گدازد نالهای ما خوش است هر چه خواهد خاطرش ما آن شویم و آن کنیم هر کجا ما را دهد جا جای ما آنجا خوش است زاهدانرا زهد و تقوی عاقلانرا ننگ و نام عاشقانرا غمزهای یار بی پروا خوش است عاشقان را باغ و بستان عارض جانان بود داغ سوداشان بجای لاله حمرا خوش است ای که خواهی شور دریا آب چشم ما به بین درّو لعل از خون دل در قعر این دریا خوش است ای که هستی میفروشی در جهان جای تو خوش بی سر و پایان کوی نیستی را جا خوش است هر کرا چون وحشت باشد از ابنای دهر گوش بسته لب خموش و چشم نابینا خوش است ◀️ کانال انس با 🆔 @sahife2
دعای سیدالساجدین (علیه السلام ) در هنگام : «1» يَا مَنْ تُحَلُّ بِهِ عُقَدُ الْمَكَارِهِ وَ يَا مَنْ يُفْثَأُ بِهِ حَدُّ الشَّدَائِدِ وَ يَا مَنْ يُلْتَمَسُ مِنْهُ الْمَخْرَجُ إِلَى رَوْحِ الْفَرَجِ‏ اى آن كه گره‏هاى امور رنج ‏آور، به وسيله او گشوده مى‏شود، و اى آن كه تندى و تيزى ، به عنايت او فرو مى‏نشيند، و اى آن كه بيرون آمدن از تنگى و فشار، و قرار گرفتن در راحتى گشايش، و رهايى از غم و اندوه، از او خواسته مى‏شود. دعای 🙏کانال انس با 🆔 @sahife2
3 6 6 ✳️ نزديك به چهل سال در آتش فراق عزيزش سوخت و پسر پس از جدا شدن از دامن مهر پدر دچار بى‏رحمى برادران، تاريكى چاه، بى‏رغبتى كاروان، فروخته شدن به دراهم معدوده، گرفتار شدن به چنگال عفريت هواى نفس زن دربارى و محكوم شدن به زندان بلند مدت، همراه آزار و شكنجه شد. فرزند دلبند يعقوب تمام آن مصايب سهمگين و شكنجه‏هاى طاقت فرسا را محض عشق حق تحمّل كرد و با يك جهان سرافرازى از آن امتحانات و ابتلائات قبول و مقبول بيرون آمد تا جايى كه خداوند عزيز نقطه به نقطه زندگى و حيات و اعمال و اخلاق و گفتارش را سرمشق جهانيان قرار داد و در قرآن از زندگى آن حضرت به عنوان نيكوترين داستان ياد فرمود. انبياى خدا از آدم تا خاتم و اولياى الهى از امم گذشته تا امت اسلامى، همه و همه دچار مكاره سنگين و ابتلائات سخت شدند ولى با توجّه و توكّل به حضرت محبوب، كرامت انسانى خود و آيين و فرهنگ حضرت حق را از دستبرد حوادث حفظ كردند و در كمال سربلندى و افتخار به كسب سعادت دنيا و آخرت نايل شدند كه: فَإِنَّ مَعَ الْعُسْرِ يُسْراً* إنَّ مَعَ العُسْرِ يُسْراً بى‏ترديد با دشوارى آسانى است.* [آرى‏] بى‏ترديد با دشوارى آسانى است. در اين زمينه حضرت سجّاد عليه السلام فرمود: «يَا مَنْ تُحَلُّ بِهِ عُقَدُ الْمَكَارِهِ وَ يَا مَنْ يُفْثَأُ بِهِ حَدُّ الشَّدَائِدِ» 👈 ادامه دارد ... تفسير و شرح صحيفه سجاديه، ج‏ 5 ، ص: 190 👌 ◀️کانال انس با 🆔 @sahife2
4 ✳️ در كلام بهاء الدين ولد در «معارف بهاء ولد» آمده است كه: «سؤال كرد كه دوستان را چندين بلا چگونه مى‏دهد كه: أشَدُّ الْبَلاءِ عَلَى الأْنْبياءِ ، گفتم كه به معنى نيكويى باشد، اگر چه به ظاهر مبيّن رنج است، يعنى بر تن رنج نمايد وليكن دل به زير آن رنج خندان باشد، همچون ابر بهارى كه او همى گريد و گُل همى خندد، همچنانكه تنشان چون از روى ظاهر از دنياست و دنيا سراى بلاست لاجرم بلا بر تن فرو مى‏آيد، اما دل چون آن جهانى بود در رياض خرّم بود. باز تن چون از حساب مردگان است، شادى را سزاوار نبود و دل چون موضع دريافت است شادى نصيب او بود. باز آن همه باز گونگى از اهل دنياست كه ايشان شادى را به تن آرند و غم را به دل نهند، اما آن دلق‏پوش مخلص را بينى كه دل را چو بستان خندان دارد. آرى، هماره ديوار بستان دژم باشد، يعنى ديوار كالبد ظاهر اهل دنيا روشن و تازه چو برف باشد و در زير همه شكوفه‏ها فسرده باشد. اما دل چو جاى دريافت است، چون به خوشى آن جهانى‏اش صرف كردى رنج كجا باشد او را؟ از ملك همّت كه دارد ننگ آيدش كه انديشه ملوك دنيا به خاطرش آيد. بدانكه اخلاص دو بال دارد و هر دوبالش را پرهاست، يك پرش محبّت است بر پنج نماز و يكى روزه داشتن و زكات دادن و برعيال خود نفقه راست داشتن و غير آن از فروض. و آن يكى بال ديگر پرها دارد، يكى دشمن داشتن اهل كفر و ناساختن با اهل معصيت و نهى منكر كردن و قتال كافران كردن.» «معارف بهاء ولد: 1/ 62» 👈 ادامه دارد ... تفسير و شرح صحيفه سجاديه، ج‏ 5 ، ص: 192 👌 ◀️کانال انس با 🆔 @sahife2
20 ▪️ زیارت عاشورای معروفه همان زیارتی معروف و مشهوری است كه برای زیارت امام حسین(ع) در روز عاشورا وارد شده . زیارت عاشورای غیر معروفه با زیارت معروفه متداوله در اجر و ثواب شریك است بدون مشقت گفتن صد مرتبه لعن و صد مرتبه سلام ( یعنی در این زیارت غیر معروفه دیگر صد مرتبه لعن و صد مرتبه سلام كه در زیارت عاشورای معروفه وارد شده، وجود ندارد) و این برای آنانكه شغل مهمی دارند فوزی است عظیم. ▪️به نیابت از آقا و مولایمان امام زمان علیه السلام با هم را چهل روز زمزمه میکنیم :👇 ♦️🔊📜 السَّلامُ عَلَیكَ یا ابْنَ رَسُولِ اللَّهِ السَّلامُ عَلَیكَ یا ابْنَ الْبَشِیرِ النَّذِیرِ وَ ابْنَ سَیدِ الْوَصِیینَ ..... 👈 نرم افزار زیارت ◀️کانال انس با 🆔 @sahife2
برنامه ی نکوهش وَ قَالَ (عليه السلام): الْبُخْلُ جَامِعٌ لِمَسَاوِئِ الْعُيُوبِ، وَ هُوَ زِمَامٌ يُقَادُ بِهِ إِلَى كُلِّ سُوء. حضرت علی که درود خدا بر او، فرمود: بخل ورزيدن كانون تمام عيب ها، و مهارى است كه انسان را به سوى هر بدى مى كشاند. 🖋کانال انس با صحیفه سجادیه 🆔 @sahife2
◀️ ، سرچشمه تمام عيوب 1 : ⏺ امام(عليه السلام) در اين گفتار حكيمانه بخل را به عنوان يك صفت رذيله كه سرچشمه رذايل ديگر است معرفى كرده، مى فرمايد: «بخل، جامع تمام عيب ها و وسيله اى است كه انسان را به سوى هر بدى اى مى كشاند»; (الْبُخْلُ جَامِعٌ لِمَسَاوِي الْعُيُوبِ، وَهُوَ زِمَامٌ يُقَادُ بِهِ إِلَى كُلِّ سُوء). «مساوى» ظاهراً جمع «مسائة» به معناى بدى است و بعضى گفته اند كه «مساوى» جمع «مسوى» مى باشد. انسان بخيل از يك سو از پرداخت حقوق شرعى امتناع كرده و سعى مى كند تا آن جا كه ممكن است از آن بكاهد. از سويى ديگر در مواردى كه صله رحمى ايجاب مى كند به احرام كمك نمايد خوددارى مى كند و به اين ترتيب جزء قاطعان رحم مى شود. از سويى ديگر به سبب علاقه فوق العاده به اندوختن مال ممكن است آلوده احتكار، رباخوارى، غش در معامله و انواع كسب هاى حرام شود. نيز براى پوشانيدن چهره واقعى خود به سراغ رياكارى مى رود و براى اين كه در برابر درخواست كنندگان كمك جواب رد بدهد متوسل به انواع دروغ ها مى شود و به اين ترتيب بخل، سرچشمه گناهان فراوان و عيوب بسيار خواهد بود. از طرف ديگر شخص بخيل در اعتقادات خود نيز مشكل دارد چراكه اگر سوءظن به خدا نداشت انفاق مى كرد و به وعده هاى الهى دل خوش بود. البته بخل درجاتى دارد و تمام صفاتى كه گفته شد مربوط به تمام درجات نيست هرچه شديدتر باشد آثار سوئش بيشتر است. حقيقت بخل آن است كه انسان نخواهد ديگرى از اموال يا موقعيت او و يا علم او برخوردار شود. دانشمندان براى بخل انواع و اقسامى شمرده اند. كمترين آن اين است كه انسان نخواهد ديگران از امكانات او استفاده كنند و بالاترين آن اين است كه نخواهد ديگران از اموال يكديگر، يا از اموال خودشان بهره مند گردند و گاه بخل به قدرى شديد مى شود كه انسان دربرابر خويشتن هم بخيل مى گردد و حاضر نيست خودش از امكاناتش بهره مند شود. قرآن مجيد بخيلان را به عذاب خواركننده تهديد كرده است، مى فرمايد: «(الَّذِينَ يَبْخَلُونَ وَيَأْمُرُونَ النَّاسَ بِالْبُخْلِ وَيَكْتُمُونَ مَا آتَاهُمُ اللهُ مِنْ فَضْلِهِ وَأَعْتَدْنَا لِلْكَافِرِينَ عَذَاباً مُّهِيناً); آن ها كسانى هستند كه بخل مى ورزند، و مردم را به بخل دعوت مى كنند، و آنچه را كه خداوند از فضل (و رحمت) خود به آن ها داده، كتمان مى نمايند. (اين عمل، در حقيقت از كفرشان سرچشمه گرفته;) و ما براى كافران، عذاب خواركننده اى آماده كرده ايم». قابل توجه اين كه خداوند اينگونه افراد را جزء كافران شمرده است. 👈 ادامه دارد ..... 🖋کانال انس با صحیفه سجادیه 🆔 @sahife2
◀️ ، سرچشمه تمام عيوب 2 : ⏺ در احاديث اسلامى نكوهش هاى زيادى درباره بخل و بخيل آمده است ازجمله در حديثى كه در غررالحكم از امام اميرمؤمنان(عليه السلام) نقل شده است مى خوانيم: «البُخلُ يُذِلّ مُصاحِبَه وَيُعِزّ مُجانِبَهُ; بخل، صاحبش را ذليل و بيگانه از او را عزيز مى كند» در حديث ديگرى از همان منبع و از همان حضرت مى خوانيم: «البَخيلُ يَبخَلُ عَلى نَفسِه باليَسيرِ مِن دُنياه ويَسمَحُ لِوراثهِ بِكُلِّها; بخيل حتى مقدار كمى از دنيا را بر خود حرام مى كند ولى همه آن را در اختيار وارث مى گذارد». نيز در حديث ديگرى از رسول خدا(صلى الله عليه وآله) مى خوانيم: «الْبَخِيلُ بَعِيدٌ مِنَ اللَّهِ بَعِيدٌ مِنَ الْجَنَّةِ قَرِيبٌ مِنَ النَّار; بخيل از خدا و مردم دور است و به آتش دوزخ نزديك». سرچشمه اصلى بخل همان سوءظن به وعده هاى الهى است آن جا كه در برابر انفاق وعده جبران بى شمار فرموده و بخيل به اين وعده هاى صريح الهى اعتنا نمى كند. اميرمؤمنان على(عليه السلام) مى فرمايد: «البُخلُ بالمَوجودِ سُوءُ الظّنِّ بالمَعبودِ; بخل ورزيدن درباره آنچه انسان در اختيار دارد نشانه سوءظن به معبود است». نقطه مقابل بخل سخاوت است كه صفت بارز اولياءالله و مؤمنان راستين مى باشد. آن ها آنقدر سخاوت به خرج مى دادند كه گاه تمام يا بخش عمده زندگى خود را در اختيار ديگران مى گذاشتند. يكى از شاخه هاى بخل، بخل در علم است كه متأسفانه مصاديق زيادى دارد: مطلبى را كشف كرده و حاضر نيست به ديگران بياموزد و گاه بخيلانى در علوم پيدا مى شوند كه علم و دانش خود را با خود به گور مى برند. در دنياى امروز بخل در علم از ناحيه سردمداران جهان يك كار رايج و بسيار زشت است كه حاضر نيستند حتى فرمول هاى داروهاى نجات بخش را در اختيار ديگران بگذارند هرچند اين كار سبب مرگ افراد زيادى شود. البته همه بخيلان در تمام شاخه هاى بخل مشترك نيستند بعضى بخل به مال دارند بعضى بخل به مقام و گروهى بخل به علم و دانش و گاه بعضى همه اين بخل ها را در خود جمع مى كنند. در عصر و زمان ما كسانى پيدا مى شوند كه چندين شغل را در اختيار گرفته اند (گاه بيش از ده شغل) در حالى كه جوانانى پيدا مى شوند كه از عهده آن ها برمى آيند ولى آن بخيلان حاضر نيستند يكى از آن ها را در اختيار آنان بگذارند و اين نهايت بخل و پستى است. به خدا پناه مى بريم از اين كه گرفتار چنين رذيله اخلاقى شويم كه ما را، هم از خدا دور مى كند و هم از خلق خدا. 🖋کانال انس با صحیفه سجادیه 🆔 @sahife2
❇️ قرآن کریم هر روز یک آیه تفسیر نور – استاد محسن قرائتی سوره يَمْحَقُ اللَّهُ الْرِّبَو اْ وَيُرْبِى الْصَّدَقَتِ وَاللَّهُ لَايُحِبُّ كُلَّ كَفَّارٍ أَثِيمٍ‏ خداوند را نابود مى‌كند، ولى صدقات را افزایش مى‌دهد و خداوند هیچ انسان ناسپاس وكافرِ گنهكارى را دوست نمى‌دارد. كلمه‌ى «محق» به معناى نقصان تدریجى است و مُحاق به ماه گفته مى‌شود كه نورش در شبهاى آخر آنچنان كاهش یافته كه دیده نمى‌شود. و در مقابل، «ربا» به معنى رشد تدریجى است. این آیه یادآور مى‌شود كه هرچند رباخوار به قصد انباشت ثروت، از دیگران ربا مى‌گیرد، ولى خداوند بركت و آثار خوبى كه باید ازدیاد مال داشته باشد از ربا مى‌گیرد. 1- به رشد ظاهرى ثروت خیره نشوید، نظام اقتصادى بر اساس ربا روبه نابودى است. «یمحق اللّه الربا» 2- نابود كردن مال ربوى، از سنّت‌هاى الهى است. «یمحق اللّه الربا» فعل مضارع نشانه‌ى استمرار است. 3- رواج صدقه وزكات، سبب رشد واستوارى اقتصاد است. «یربى الصدقات» 4- رباخوار، از رحمت و محبّت الهى محروم است. «انّ اللّه لایحبّ كلّ كفّار اثیم» 5 - رباخوار، بسیار ناسپاس و گنهكار است. او با گرفتن ربا خود را ضامن مردم، زندگى خود را حرام، عباداتش را باطل، و حرص و طمع قساوت را بر خود حاكم مى‌گرداند. «كفّار اثیم» 👈 با نصب نرم افزار زیر با ما در این دوره ی تفسیر خوانی همراه شوید 👇 https://cafebazaar.ir/app/com.ghadeer.tafsirnour ⏺کانال انس با 🆔 @sahife2
🌹 یک غزل دیگر از مرحوم فیض کاشانی : 👈 دل بوفای تو نهادن خوش است جان بتمنای تو دادن خوش است گر سرعاشق برود رفته باش بر قدم عشق ستادن خوش است پای کشیدن زهمه کارها سربسر عشق نهادن خوش است یکسره بر خواستن از هر دو کون بر قدم دوست فتادن خوش است دل زجهان کندن جان کندنست روز ازل دل ننهادن خوش است پای برین توده غبرا زدن ( غبرا = غبارآلود ) روسوی فردوس نهادن خوش است نیست خوشی درین خاکدان از عدم آباد نزادن خوش است ◀️ کانال انس با 🆔 @sahife2
دعای سیدالساجدین (علیه السلام ) در هنگام : «1» يَا مَنْ تُحَلُّ بِهِ عُقَدُ الْمَكَارِهِ وَ يَا مَنْ يُفْثَأُ بِهِ حَدُّ الشَّدَائِدِ وَ يَا مَنْ يُلْتَمَسُ مِنْهُ الْمَخْرَجُ إِلَى رَوْحِ الْفَرَجِ‏ اى آن كه گره‏هاى امور رنج ‏آور، به وسيله او گشوده مى‏شود، و اى آن كه تندى و تيزى ، به عنايت او فرو مى‏نشيند، و اى آن كه بيرون آمدن از تنگى و فشار، و قرار گرفتن در راحتى گشايش، و رهايى از غم و اندوه، از او خواسته مى‏شود. دعای 🙏کانال انس با 🆔 @sahife2
5 1 ✳️ مكاره و سختی هایی كه بر اثر گناه و معصيت به انسان هجوم مى‏كند گره‏ اش با و انابه و توجه به حضرت حق بدون شك قابل گشوده شدن است. قُلْ يا عِبادِىَ الَّذينَ أسْرَفُوا عَلى أنْفُسِهِمْ لا تَقْنَطُوا مِنْ رَحْمَةِ اللَّهِ إنَّ اللَّهَ يَغْفِرُ الذُّنُوبَ جَميعاً إنَّهُ هُوَ الْغَفُورُ الرَّحيمُ «بگو: اى بندگان من كه [با ارتكاب گناه‏] بر خود زياده روى كرديد! از رحمت خدا نوميد نشويد، يقيناً خدا همه گناهان را مى‏آمرزد؛ زيرا او بسيار آمرزنده و مهربان است.» در تايخ آمده است كه: بعضى از گناه‏كاران مانند متخلفان و فراريان از جنگ تبوك به پيامبر صلى الله عليه و آله اصرار داشتند كه توبه آنها را بپذيرد ولى خداوند اشاره مى‏فرمايد كه پذيرش توبه مخصوص ماست: أَلَمْ يَعْلَمُواْ أَنَّ اللَّهَ هُوَ يَقْبَلُ التَّوْبَةَ عَنْ عِبَادِهِ وَ يَأْخُذُ الصَّدَقتِ وَ أَنَّ اللَّهَ‏ هُوَ التَّوَّابُ الرَّحِيمُ آيا ندانسته‏اند كه فقط خداست كه از بندگانش توبه را مى‏پذيرد و صدقات را دريافت مى‏كند؟ و يقيناً خداست كه بسيار توبه‏پذير و مهربان است. نه تنها پذيرنده توبه اوست، بلكه زكات يا صدقات ديگرى كه به عنوان كفّاره گناه و تقرب به پروردگار مى‏دهند را نيز خدا دريافت مى‏كند. پوزش خواهى از خدا تنها پشيمانى از گناه نيست بلكه بايد همراه با اصلاح و جبران گذشته نيز باشد و روح از آلودگى به گناه و فساد با عمل صالح و خير شستشو شود تا پاكى نخستين و فطرى خود را بازيابد. وَإِذَا جَآءَكَ الَّذِينَ يُؤْمِنُونَ بَايتِنَا فَقُلْ سَلمٌ عَلَيْكُمْ كَتَبَ رَبُّكُمْ عَلَى‏ نَفْسِهِ الرَّحْمَةَ أَنَّهُ مَنْ عَمِلَ مِنكُمْ سُوءَاً بِجَهلَةٍ ثُمَّ تَابَ مِن بَعْدِهِ‏وَأَصْلَحَ فَأَنَّهُ غَفُورٌ رَّحِيمٌ و هرگاه كسانى كه به آيات ما ايمان مى‏آورند به نزد تو آيند، بگو: سلام بر شما، پروردگارتان رحمت را بر خود لازم و مقرّر كرده؛ بنابراين هر كس از شما به نادانى كار زشتى مرتكب شود، سپس بعد از آن توبه كند و [مفاسد خود را] اصلاح نمايد [مشمول آمرزش و رحمت خدا شود]؛ زيرا او بسيار آمرزنده و مهربان است. برخى از بلاهايى كه به سوى انسان مى‏آيد در اثر ستم به نفس خود يا به ديگران است و گاهى اين حالت انتقال از وضعيت قبل نياز به تحوّل زياد دارد كه بايد زمينه‏ دگرگونى در نفس و دل فراهم شود تا موفق به توبه شود. فَمَن تَابَ مِن بَعْدِ ظُلْمِهِ‏وَأَصْلَحَ فَإِنَّ اللَّهَ يَتُوبُ عَلَيْهِ إِنَّ اللَّهَ غَفُورٌ رَّحِيمٌ پس كسى كه بعد از ستم كردنش توبه كند و [مفاسد خود را] اصلاح نمايد، يقيناً خدا توبه‏اش را مى‏پذيرد؛ زيرا خدا بسيار آمرزنده و مهربان است. حضرت صادق عليه السلام مى‏فرمايد: روزى حضرت موسى عليه السلام از كنار يكى از ياران خود مى‏گذشت وى را به حال سجده ديد؛ پس از مدتى كه از آن راه باز مى‏گشت ديد او هنوز در سجده است. موسى نزد خود گفت: اگر حاجتش به دست من بود آن را برآورده مى‏ساختم. وحى آمد اى موسى! اگر او آن قدر سجده كند كه گردنش قطع شود از او نپذيرم تا گاهى كه وى از حالى كه نزد من ناپسند است به حالى برگردد كه من آن را مى‏پسندم. «2» بنابراين هر گناهى كه بنده مى‏كند؛ هرچند آگاه باشد كه قصد معصيت كند جاهل است. همان گونه كه خداوند در حكايت حضرت يوسف عليه السلام با برادرانش كه در دوره قحطى مصر به نزد يوسف آمدند گفت: «آيا زمانى كه نادان بوديد، دانستيد با يوسف و برادرش چه كرديد؟» يوسف به آنها نسبت جهل داده چون نيّت عصيان كرده بودند. اما چرا اين حالت پيش مى‏آيد بايد به وضعيت درونى انسان بنگريم: 👈 ادامه دارد ... تفسير و شرح صحيفه سجاديه، ج‏ 5 ، ص: 192 👌 ◀️کانال انس با 🆔 @sahife2
5 2 ✳️ «ابوحامد غزالى در علّت وجوب براى همگان و در همه حال مى‏نويسد: «و امّابيان وجوب توبه به طور مستمر و هميشگى اين است كه هيچ بشرى خالى از معصيت نيست، يا با اعضا و جوارح خود نافرمانى خدا مى‏كند، يا اگر در برخى حالات از معصيت با جوارح خالى باشد؛ نيت گناه در دل او راه پيدا مى‏كند و اگر از آهنگ گناه خالى باشد از وسوسه‏هاى شيطان كه افكار گوناگون و غافل كننده از ياد خدا در دل او مى‏افكند، به دور نيست و اگر از اين هم به دور باشد از غفلت و قصور در شناخت و صفات و افعال او خالى نيست؛ اينها همه نقص است. و اين نقص اسبابى دارد و رها كردن اين اسباب با پرداختن به عوامل ضد آنها و بازگشت از يك راه است به راهى مخالف آن و مراد از توبه بازگشت است. به هر حال خالى بودن آدمى از اين نقص قابل تصوّر نيست ولى اندازه اين نقص در انسان‏ها تفاوت مى‏كند ولى اصل آن گريزناپذير است. به همين دليل پيامبر خدا صلى الله عليه و آله فرموده است: گاه دلم را غبارى مى‏گيرد تا جايى كه در شبانه روز هفتاد مرتبه از خدا آمرزش مى‏طلبم. و خداوند آن حضرت را گرامى داشته است به آيه: لِيَغْفِرَ لَكَ اللَّهُ مَا تَقَدَّمَ مِن ذَنبِكَ وَ مَا تَأَخَّرَ تا خدا [با اين پيروزى آشكار] آنچه را [به وسيله دشمنان از توطئه‏ها و موانع و مشكلات در راه پيشرفت دعوتت به اسلام‏] در گذشته پيش آمده و آينده پيش خواهد آمد از ميان بردارد. تا خداوند گناهان قبل و بعد تو را ببخشايد. وقتى پيامبر خدا چنين حالى داشته باشد، ديگران چه حالى خواهند داشت؟!» «3» به اين جهت اميدوارى به توفيق توبه هم انگيزه‏اى براى توبه كردن است. 👈 ادامه دارد ... تفسير و شرح صحيفه سجاديه، ج‏ 5 ، ص: 192 👌 ◀️کانال انس با 🆔 @sahife2
5 3 ✳️ امام على عليه السلام مى‏فرمايد: گناهان سه دسته‏اند: گناهى كه آمرزيده مى‏شود، گناهى كه آمرزيده نمى‏شود، گناهى كه براى مرتكب آنهم اميدواريم و هم بيمناك هستيم ... و اما گناه سوم گناهى است كه خداوند آن را از بندگانش پوشيده داشته و توبه از آن را نصيب گنهكار كرده است و لذا از گناه خويش ترسناك و به پروردگارش اميدوار گشته است. ما نسبت به اين شخص همان حالى را داريم كه او نسبت به خود دارد. «1» پس با هجوم اقسام بلاها و گرفتارى‏ها به سوى مؤمن بايد به آغوش خداوند پناه برد تا محبت الهى او را فرا گيرد و از درياى لطف او سيراب گردد. مولاى عارفان حضرت اميرمؤمنان عليه السلام مى‏فرمايد: تُوبُوا إِلَى اللَّهِ عَزَّوَجَلَّ وَ ادْخُلُوا فى‏ مَحَبَّتِهِ، فَإِنَّ اللَّهَ عَزَّوَجَلَّ يُحِبُّ التَّوَّابينَ وَ يُحِبُّ المُتَطَهِّرينَ وَ الْمُؤْمِنُ تَوَّابٌ. به درگاه خداى عزوجل توبه بريد و به حلقه محبت او درآييد؛ زيرا خداوند عزوجل توبه گران و پاكان را دوست مى‏دارد. و مؤمن توبه‏گر است. و در نامه‏اى به امام حسن مجتبى عليه السلام در بازگشت از صفين فرمود: وَ فَتَحَ لَكَ بابَ الْمَتابِ وَ بابَ الْإِسْتيعابِ، فَإِذا نادَيْتَهُ سَمِعَ نِداءَكَ وَ اذا ناجَيْتَهُ عَلِمَ نَجْواكَ، فَافْضَيْتَ الَيْهِ بِحاجَتِكَ، وَابْثَثْتَهُ ذاتَ نَفْسِكَ، وَ شَكَوْتَ الَيْهِ هُمُومَكَ، وَ اسْتَكْشَفْتَهُ كُرُوبَكَ وَاسْتَعَنْتَهُ عَلى‏ امُورِكَ، وَ سَالْتَهُ مِنْ خَزائِنِ رَحْمَتِهِ ما لايَقْدِرُ عَلىْ اعْطائِهِ غَيْرُهُ، مِنْ زِيادَةِ الْأَعْمارِ وَ صِحَّةِ الْابْدانِ وَ سَعَةِ الْارْزاقِ. باب توبه و باب خشنوديش را به رويت گشوده، هرگاه او را بخوانى صدايت را بشنود، چون با او به راز و نياز برخيزى رازت را بداند، پس نياز به سوى او مى‏برى و راز دل با او در ميان مى‏گذارى، از ناراحتى‏هايت به او شكايت مى‏برى و چاره گرفتارى‏هايت را از او مى‏خواهى، بر امورت از حضرتش يارى مى‏طلبى، از خزائن رحمتش چيزهايى را مى‏خواهى كه غير او را بر عطا كردنش قدرت نيست، از قبيل زياد شدن عمرها، سلامت بدن‏ها و گشايش رزق‏ها. حضرت سيدالساجدين عليه السلام در مناجاتش از خداوند درخواست نوشاندن آب توبه نموده و مى‏فرمايد: خدايا! بر محمد و آلش درود فرست، ما را از آنان قرار ده كه درخت‏هاى گناهان را در برابر ديدگان دل خود نشاندند و با آب توبه سيرابشان كردند تا آن كه برايشان ميوه پشيمانى به بار داد. پس ايشان را از پوشيده‏هاى عالم برين آگاه ساختى و از ترس‏ها و اندوه‏ها و درختان ايمنشان گردانيدى. به خواست حضرت محبوب و لطف و عنايت جناب دوست، در شرح دعاى كه در باب و انابه است، مطالب لازم به طور مفصّل خواهد آمد. مكاره ‏اى كه به واسطه حوادث طبيعى، همچون ، ، طوفان و يا مشكلات اجتماعى و اقتصادى به انسان رو مى‏كند، گره‏ اش با حوصله و و و درخواست از حق قابل گشوده شدن است. 👈 ادامه دارد ... تفسير و شرح صحيفه سجاديه، ج‏ 5 ، ص: 192 👌 ◀️کانال انس با 🆔 @sahife2