❤️🌱 امروز به عشاق حسین، زهرا دهد مزد عزا یک عده را درمان دهد، یک عده بخشش در جزا یک عده را مشهد برد، یک عده را دیدار حج باشد که مزد ما شود، تعجیل در امر فرج 🎊حلول ماه #ربیع_الاول مبارک 🎈دوستان عیدتون مبارک @shahid_hajasghar_pashapoor 🌹🕊

☘🥀☘🥀☘ 🥀☘ ☘ 🌿 #ماندگاران_سوریه (۲) سال ۲۰۱۱ که جنگ سوریه آغاز شد، ایران بودم. اواخر دوره ارشد را می‌گذراندم و در حال آماده کردن پایان‌نامه‌ام بودم. به دنبال فرصتی می‌گشتم که خودم را به سوریه برسانم، اما درس و دانشگاه دست و پایم را بسته بود. از طرف دیگر با هیچ‌کدام از نیروهای سپاه قدس و رزمندگان مدافع حرم ارتباطی نداشتم تا برای اعزام ازشان کمک بگیرم. سال ۲۰۱۴ خبردار شدم یک مرکز آموزش نظامی توی روستای‌مان در شهر جبله استان لاذقیه دایر شده که مسئولش یکی از مستشاران ایرانی است. ادامه دارد... ✍روایتی از آشنایی آقای صقر صبوح با #شهید_حاج_اصغر_پاشاپور @shahid_hajasghar_pashapoor 🌹🕊 ☘🥀☘🥀☘🥀☘🥀☘🥀☘

🚨[آقای #روحانی!] برای توجیه ناکارآمدی و ضعف از اعتقادات دینی هزینه نکنید! #صلح_امام_حسن @shahid_hajasghar_pashapoor 🌹🕊

❤️🍃 مهرش نشست؛ در دل و دیده جا گرفت آری گرفت هرچه زِ مهر رضا گرفت... #محب_الرضا #شهید_حاج_محمد_پورهنگ🦋 @shahid_hajasghar_pashapoor 🌹🕊

شبتون حسینی❤️

🍃🌺بسم رب الشهدا و الصدیقین

🍃❤️ دل ما خورده گره بر ورق دفتر عشق درس‌ها یاد گرفتیم از این منبر عشق کسب تکلیف نمودیم اگر از در عشق عشقمان بوده بمانیم فقط محضر عشق... #ما_ملت_امام_حسینیم✌️ 🍎🌱 #السَلامُ‌عَلَيَڪ‌يا‌اباعَبدالله #صبحتون_حسینی @shahid_hajasghar_pashapoor 🌹🕊

🦋🌿 بیمارستان شهید لبافی نژاد تهران بستری بودم. قرار بود چشمم را تخلیه کنند و کردند. مجید تا شنید خودش را رساند. تا می‌خواستم از تخت پایین بیایم زیر بغلم را می‌گرفت. با پانسمان قلنبه روی چشمم، داخل حیاط بیمارستان قدم می‌زدم و مجید هم پا به پایم. این قدر از ترس افتادن نگاهش به نامحرم سرش را پایین می‌انداخت که خنده‌ام می‌گرفت. سر به سرش گذاشته، می‌گفتم: من با همین یک چشم هم باید تو را راه ببرم و هم مواظب باشم که به در و دیوار نخوری! #شهید_مجید_صنعتی شهید #دفاع_مقدس به روایت جانباز معزز #حاج_حسین_یکتا @shahid_hajasghar_pashapoor 🌹🕊

✍️ #دمشق_شهرِ_عشق #قسمت_بیست_و_چهارم کنار حوض میان حیاط صورتم را شست، در آغوشش مرا تا اتاق کشاند و پرده را کشید تا راحت باشم و ظاهراً دختری در خانه نداشت که با #مهربانی عذر تقصیر خواست : «لباس زنونه خونه ما فقط لباسای خودمه، ببخشید اگه مثل خودت خوشگل نیس!» از کمد کنار اتاق روسری روشن و پیراهن سبز بلندی برایم آورد و به رویم خندید : «تا تو اینا رو بپوشی، شام رو می‌کشم!» و رفت و نمی‌دانست از #درد پهلو هر حرکت چه دردی برایم دارد که با ناله زیر لب لباسم را عوض کردم و قدم به اتاق نشیمن گذاشتم. مصطفی پایین اتاق نشسته بود، از خستگی سرش را به دیوار تکیه داده و تا چشمش به من افتاد کمی خودش را جمع کرد و خواست حرفی بزند که مادرش صدایمان کرد : «بفرمایید!» شش ماه بود سعد غذای آماده از بیرون می‌خرید و عطر دستپخت او مثل رایحه دستان #مادرم بود که دخترانه پای سفره نشستم و باز از گلوی خشکم یک لقمه پایین نمی‌رفت. مصطفی می‌دید دستانم هنوز برای گرفتن قاشق می‌لرزد و ندیده حس می‌کرد چه بلایی سرم آمده که کلافه با غذا بازی می‌کرد. احساس می‌کردم حرفی در دلش مانده که تا سفره جمع شد و مادرش به آشپزخانه رفت، از همان سمت اتاق آهسته صدایم کرد : «خواهرم!» نگاهم تا چشمانش رفت و او نمی‌خواست دیدن این چهره شکسته دوباره زخم #غیرتش را بشکافد که سر به زیر زمزمه کرد : «من نمی‌خوام شما رو #زندانی کنم، شما تو این خونه آزادید!» و از نبض نفس‌هایش پیدا بود ترسی به تنش افتاده که صدایش بیشتر گرفت : «شاید اونا هنوز دنبالتون باشن، خواهش می‌کنم هر کاری داشتید یا هر جا خواستید برید، به من بگید!» از پژواک پریشانی‌اش ترسیدم، فهمیدم این کابووس هنوز تمام نشده و تمام تنم از درد و خستگی خمیازه می‌کشید که با #وحشت در بستر خواب خزیدم و از طنین #تکبیرش بیدار شدم. هنگامه #سحر رسیده و من دیگر زینب بودم که به عزم #نماز_صبح از جا بلند شدم. سال‌ها بود به سجده نرفته بودم، از خدا خجالت می‌کشیدم و می‌ترسیدم نمازم را نپذیرد که از شرم و وحشت سرنوشتم گلویم از گریه پُر شده و چشمانم بی‌دریغ می‌بارید. نمازم که تمام شد از پنجره اتاق دیدم مصطفی در تاریک و روشن هوا با متانت طول حیاط را طی کرد و از در بیرون رفت. در #آرامش این خانه دلم می‌خواست دوباره بخوابم اما درد پهلو امانم را بریده و دیگر خوابم نمی‌برد که میان بستر از درد دست و پا می‌زدم. آفتاب بالا آمده و توان تکان خوردن نداشتم، از درد روی پهلویم کز کرده و بی‌اختیار گریه می‌کردم که دوباره در حیاط به هم خورد و پس از چند لحظه صدای مصطفی دلم را سمت خودش کشید : «مامان صداش کنید، باید باهاش حرف بزنم!» دستم به پهلو مانده و قلبم دوباره به تپش افتاده بود، چند ضربه به در اتاق خورد و صدای مادر مصطفی را شنیدم : «بیداری دخترم؟» شالم را با یک دست مرتب کردم و تا خواستم بلند شوم، در اتاق باز شد. خطوط صورتم همه از درد در هم رفته و از نگاهم ناله می‌بارید که زن بیچاره مات چشمان خیسم ماند و مصطفی #صبرش تمام شده بود که جلو نیامد و دستپاچه صدا رساند : «می‌تونم بیام تو؟» پتو را روی پاهایم کشیدم و با صدای ضعیفم پاسخ دادم : «بفرمایید!» و او بلافاصله داخل اتاق شد. دل زن پیش من مانده و از اضطرار نگاه مصطفی می‌فهمید خبری شده که چند لحظه مکث کرد و سپس بی‌هیچ حرفی از اتاق بیرون رفت. مصطفی مقابل در روی زمین نشست، انگشتانش را به هم فشار می‌داد و دل من در قفس سینه بال بال می‌زد که مستقیم نگاهم کرد و بی‌مقدمه پرسید : «شما شوهرتون رو دوست دارید؟» طوری نفس نفس می‌زد که قفسه سینه‌اش می‌لرزید و سوالش دلم را خالی کرده بود که به لکنت افتادم : «ازش خبری دارید؟» از خشکی چشمان و تلخی کلامش حس می‌کردم به گریه‌هایم #شک کرده و او حواسش به حالم نبود که دوباره پاپیچم شد : «دوسش دارید؟» دیگر درد پهلو فراموشم شده و طوری با تندی سوال می‌کرد که خودم برای #آواره شدن پیش‌دستی کردم : «من امروز از اینجا میرم!» چشمانش درهم شکست و من دیگر نمی‌خواستم #اسیر سعد شوم که با بغضی #مظلومانه قسمش دادم : «تورو خدا دیگه منو برنگردونید پیش سعد! من همین الان از اینجا میرم!» یک دستم را کف زمین قرار دادم تا بتوانم برخیزم و فریاد مصطفی دلم را به زمین کوبید : «کجا می‌خواید برید؟» شیشه محبتی که از او در دلم ساخته بودم شکست و او از حرفم تمام وجودش در هم شکسته بود که دلم را به محکمه کشید : «من کی از رفتن حرف زدم؟»... #ادامه_دارد ✍️نویسنده: #فاطمه_ولی_نژاد @shahid_hajasghar_pashapoor 🌹🕊

❤️🍃 سرخوش ز سبوی غم پنهانی خویشم چون زلف تو سرگرم پریشانی خویشم در بزم وصال تو نگویم ز کم و بیش چون آینه خو کرده به حیرانی خویشم لب باز نکردم به خروشی و فغانی من محرم راز دل طوفانی خویشم یک چند پشیمان شدم از رندی و مستی عمری است پشیمان زِ پشیمانی خویشم از شوق شکرخند لبش جان نسپردم  شرمنده جانان ز گران جانی خویشم  بشکسته ‌تر ازخویش ندیدم به همه عمر افسرده دل از خویشم و زندانی خویشم  هرچند «امین»، بستۀ دنیا نیَم اما دلبستۀ یاران #خراسانی خویشم... 📸 #شهید_حاج_محمد_پورهنگ در دیدار با رهبر معظم انقلاب @shahid_hajasghar_pashapoor 🌹🕊

گفتم که پریشان نکنم اذهان را رویِ جگرم  گذاشتم دندان را ماندم به خدا چگونه خون گریه کنم! مرثیه ی کربلایِ خان طومان را...   چند روز پیش بود که خبرایی رسید از سوریه و خانطومان. پیدا شدن پیکر پاک ۸ شهید که در خانطومان به شهادت رسیده بودند. وقتی از مدافعان میپرسیم کمتر درباره خانطومان حرف میزنند و از خانطومان با عنوان کربلای خانطومان یاد میکنند. خانطومان همان جایی است که حاج قاسم قبل از شهادت سفارش کرده بود که هرچه زودتر شهدا رو در خانطومان تفحص کنید‌. 🌷شهدایی از لشکر ۲۵ کربلای شمال کشور که تا آخرین دونه گلوله هاشون در مقابل نقض آتش بس ایستادگی کردن و به زمین افتادند. روح همه ی شهدا مخصوصا #شهدای_خان_طومان شاد، اِن شالله 🎞در مستند پخش شده که حاصل دست رنج دوست عزیزمون هست، حاج اصغر هم هست. در اون قسمت از فیلم، حاج اصغر بعد از آزادسازی خانطومان با نیروهاش که فوج اصغر نام داشت به سمت خلصه حرکت میکنند برای عملیات... ▪️بخشی از مستند 🍃🌷🍃🌷🍃 پ.ن : روزی که این مستند پخش شد چقدر از دیدنت در آن تصویر و قدم های دلتنگت که گام برمیداشتی، دلم گرفت. میشد خوب فهمید در دلت چه میگذرد. آخر تازه فرمانده و محبوب دلت و دلهایمان پر کشیده بود... تو عباس زینبی هستی که مزدت را گرفتی. حال فهمیدم رفته بودی یکی از ماموریت هایی که حاج قاسم میخواست عملی کنی... آری تو رهروی حاج قاسم هستی، ما چطور؟ به یقین میدانم حواست هست به ما... #ما_ملت_امام_حسینیم اِن شاءالله @shahid_hajasghar_pashapoor 🌹🕊

شبتون زینبی💝🌱

🍃🌺بسم رب الشهدا و الصدیقین

❤️🍃 دامن نکِش از دست گداهای گرفتار بگذار کمی دست به دامان تو باشیم #السَلامُ‌عَلَيَڪ‌يا‌اباعَبدالله #صبحتون_حسینی @shahid_hajasghar_pashapoor 🌹🕊

تمنا #شهید_احمد_کاظمی🦋 #اللهم_الرزقنا_شهادت_فی_سبیلک💔 @shahid_hajasghar_pashapoor 🌹🕊

✍️ #دمشق_شهرِ_عشق #قسمت_بیست_و_پنجم نگاهش می‌درخشید و دیگر نمی‌خواست احساسش را پنهان کند که #مردانه به میدان زد : «از دیشب یه لحظه نتونستم بخوابم، فقط می‌خوام ازتون مراقبت کنم، حالا بذارم برید؟» دلم لرزید و پای رفتنم دل او را بیشتر لرزانده بود که نفسش در سینه ماند و صدایش به سختی شنیده شد : «من فقط می‌خواستم بدونم چه احساسی به #همسرتون دارید، همین!» باورم نمی‌شد با اینهمه #نجابت بخواهد به حریم من و سعد وارد شود که پیشانی‌ام از شرم نم زد و او بی‌توجه به رنجش چشمانم نجوا کرد : «می‌ترسیدم هنوز دوسش داشته باشید!» احساس ته‌نشین شده در صدایش تنم را لرزاند، در برابر چشمانی که گمان می‌کردم هوایی‌ام شده‌اند، شالم را جلوتر کشیدم تا صورتم کمتر پیدا باشد. انگار دیگر در این خانه هم امنیتی نبود و باید فرار می‌کردم که با خبرش خانه خیالم را به هم ریخت : «صبح موقع نماز سیدحسن باهام تماس گرفت. گفت دیشب بچه‌ها خروجی #داریا به سمت حمص یه جنازه پیدا کردن.» با هر کلمه نفسش بیشتر در سینه فرو می‌رفت و من سخت‌تر صدایش را می‌شنیدم که دیگر زبانش به سختی تکان می‌خورد : «من رفتم دیدمش، اما مطمئن نیستم!» گیج نگاهش مانده و نمی‌فهمیدم چه می‌گوید که موبایلش را از جیب پیراهن سفیدش بیرون کشید، رنگ از صورتش پرید و مقابل چشمانم به نفس نفس افتاد : «باید هویتش تأیید بشه. اگه حس می‌کردم هنوز دوسش دارید، دیگه نمی‌تونستم این عکس رو نشون‌تون بدم!» همچنان مردد بود و حریف دلش نمی‌شد که پس از چند لحظه موبایل را مقابلم گرفت و لحنش هم مثل دستانش لرزید : «خودشه؟» چشمانم سیاهی می‌رفت و در همین سیاهی جسدی را دیدم که روی زمین رها شده بود، قسمتی از گلویش پاره و خون از زیر چانه تا روی لباسش را پوشانده بود. سعد بود، با همان موهای مشکی ژل زده و چشمان روشنش که خیره به نقطه‌ای ناپیدا مانده بود و قلبم را از تپش انداخت. تمام بدنم رعشه گرفته و از سفیدی صورتم پیدا بود جریان #خون در رگ‌هایم بند آمده که مصطفی دلواپس حالم مادرش را صدا زد تا به فریادم برسد. عشق قدیمی و #زندان‌بان وحشی‌ام را سر بریده و برای همیشه از شرّش خلاص شده بودم که لب‌هایم می‌خندید و از چشمان وحشتزده‌ام اشک می‌پاشید. مادرش برایم آب آورده و از لب‌های لرزانم قطره‌ای آب رد نمی‌شد که خاطرات تلخ و شیرین سعد به جانم افتاده و بین برزخی از #عشق و بیزاری پَرپَر می‌زدم. در آغوش مادرش تمام تنم از ترس می‌لرزید و #تهدید بسمه یادم آمده بود که با بی‌تابی ضجه زدم : «دیشب تو #حرم بهم گفت همین امشب شوهرت رو سر می‌بره و عقدت می‌کنه!» و نه به هوای سعد که از وحشت ابوجعده دندان‌هایم از ترس به هم می‌خورد و مصطفی مضطرب پرسید : «کی بهتون اینو گفت؟» سرشانه پیراهن آبی مادرش از اشک‌هایم خیس شده و میان گریه معصومانه #شهادت دادم : «دیشب من نمی‌خواستم بیام حرم، بسمه تهدیدم کرد اگه نرم ابوجعده سعد رو می‌کشه و میاد سراغم!» هنوز کلامم به آخر نرسیده، خون #غیرت در صورتش پاشید و از این تهدید بی‌شرمانه از چشمانم شرم کرد که نگاهش به زمین افتاد و می‌دیدم با داغیِ نگاهش زمین را آتش می‌زند. مادرش سر و صورتم را نوازش می‌کرد تا کمتر بلرزم و مصطفی آیه را خوانده بود که به چشمانم خیره ماند و خبر داد : «بچه‌ها دیشب ساعت ۱۱ پیداش کردن، همون ساعتی که شما هنوز تو #حرم بودید! یعنی اون کار خودش رو کرده بود، چه شما حرم می‌رفتید چه نمی‌رفتید دستور کشتن همسرتون رو داده بود و ...» و دیگر نتوانست حرفش را ادامه دهد که سفیدی چشمانش از عصبانیت سرخ شد و گونه‌هایش از #خجالت گل انداخت. از تصور بلایی که دیشب می‌شد به سرم بیاید و به حرمت حرم #حضرت_سکینه (سلام‌الله‌علیها) خدا نجاتم داده بود، قلبم به قفسه سینه می‌کوبید و دل مصطفی هم برای محافظت از این #امانت به لرزه افتاده بود که با لحن گرمش التماسم می‌کرد : «خواهرم! قسم‌تون میدم از این خونه بیرون نرید! الان اون حرومزاده زخمیه، تا زهرش رو نپاشه آروم نمی‌گیره!» شدت گریه نفسم را بریده بود و مادرش می‌خواست کمکم کند تا دراز بکشم که پهلویم در هم رفت و دیگر از درد جیغ زدم. مصطفی حیرت‌زده نگاهم می‌کرد و تنها خودم می‌دانستم بسمه با چه قدرتی به پهلویم ضربه زده که با همه جدایی چندساله‌ام از هیئت، دلم تا #روضه در و دیوار پر کشید. میان بستر از درد به خودم می‌پیچیدم و پس از سال‌ها #حضرت_زهرا (علیهاالسلام) را صدا می‌زدم تا ساعتی بعد در بیمارستان که مشخص شد دنده‌ای از پهلویم ترک خورده است. نمی‌خواست از خانه خارج شوم و حضورم در این بیمارستان کارش را سخت‌تر کرده بود که مقابل در اتاق رژه می‌رفت مبادا کسی نزدیکم شود... #ادامه_دارد ✍️نویسنده: #فاطمه_ولی_نژاد @shahid_hajasghar_pashapoor 🌹🕊

🦋خاطره ای جالب از زبان همسر #شهيد_مصطفی_چمران 🎊دو ماه از ازدواج غاده و مصطفي می گذشت كه دوستِ غاده مسئله را پيش كشيد و از او پرسید : ⚠️«غاده! در ازدواجِ تو يك چيز بالاخره برای من روشن نشد. تو از خواستگارهايت خيلی ايراد می‌گرفتی، اين بلند است، اين كوتاه است... مثل اينكه می‌خواستی يك نفر باشد كه سر و شكلش نقص نداشته باشد. حالا من متعجبم چطور دكتر را كه سرش مو ندارد قبول كردی؟» ‼️غاده با تعجب دوستش را نگاه كرد، حتی دلخور شد و بحث كرد كه «مصطفی كچل نيست، تو اشتباه می‌كنی.» 😅دوستش فكر می كرد غاده ديوانه شده كه تا حالا اين را نفهميده. [غاده] آن روز همين كه رسيد خانه در را باز كرد و چشمش افتاد به مصطفی؛ شروع كرد به خنديدن. مصطفی پرسيد: چرا می‌خندی؟ و غاده چشم‌هايش از خنده به اشك نشسته بود، گفت: «مصطفی، تو كچلی؟ من نمی‌دانستم!» و آن وقت مصطفی هم شروع كرد به خنديدن و حتی قضيه را برای امام موسی صدر هم تعريف كرد. 🍃از آن به بعد آقای صدر هميشه به مصطفی می گفت: «شما چه كار كرديد كه غاده سر كچل شما را نديد؟!» مولوی می گويد : عقل از سودای او كور است و كر نيست از عاشق كسی ديوانه‌تر... @shahid_hajasghar_pashapoor 🌹🕊

پرواز پرستویی دیگر . . . کوچ کردند رفیقان و رسیدند به مقصد بی نصیبم منِ بیچاره که در خانه خزیدم پاسدار بسیجی محمد محمدی در حین امر به معروف و نهی از منکر توسط جمعی از اراذل در حوالی تهرانپارس تهران به درجه رفیع شهادت نائل آمد. گفتنی است که این شهید معزز با رضایت خانواده با اهدای اعضای خود به چند نفر دیگر نیز جانی دوباره بخشید... شهیدان این گونه اند...💔 #شهید_محمد_محمدی #ما_ملت_امام_حسینیم #اللهم_الرزقنا_شهادت_فی_سبیلک @shahid_hajasghar_pashapoor 🌹🕊

🕊مراسم تشییع پاسدار بسیجی #شهید_غیرت #شهید_امر_به_معروف_و_نهی_از_منکر #شهید_محمد_محمدی چهارشنبه، ۸:۳۰ صبح تهرانپارس، خ استخر، خ ۲۴۴ شرقی 🔴با رعایت پروتکل های بهداشتی (ماسک فراموش نشود) @shahid_hajasghar_pashapoor 🌹🕊

☘🥀☘🥀☘ 🥀☘ ☘ 🌿 #ماندگاران_سوریه (۳) 🌤تابستان همان سال که به روستای‌مان برگشتم، یکی از دوستانم در این مرکز مشغول کار بود. 🍃چندباری به دوستم سر زدم. اوایل، تفریحی به مرکز می‌رفتم، اما کم‌کم تصمیم گرفتم من هم آن‌جا مشغول شوم. 🔸به دوستم گفتم: «این‌بار که مسئول مرکز آمد، بگو من می‌خواهم هر کاری از دستم برمی‌آید این‌جا انجام بدهم.» 👌همین تصمیم، مقدمه آشنایی‌‌ام با [شهیدان] محمد پورهنگ و اصغر پاشاپور شد. ادامه دارد... ✍روایتی از آشنایی آقای صقر صبوح با #شهید_حاج_اصغر_پاشاپور @shahid_hajasghar_pashapoor 🌹🕊 ☘🥀☘🥀☘🥀☘🥀☘🥀☘

شبتون زینبی❤️🌿

🍃🌺بسم رب الشهدا و الصدیقین

🍎🌿 گفتند : حسین حسین می‌گیم میریم کربلا و امروز کربلا رفتن ما، مدیونِ همان؛ "حسین حسین" گفتن‌هاست ... ✋لبیک یاحسین  #السَلامُ‌عَلَيَڪ‌يا‌اباعَبدالله #صبحتون_حسینی @shahid_hajasghar_pashapoor 🌹🕊

☘🍂 #کلام_شهید : خدایا؛ در این عُمر نامم عبدالحسین، دانشگاہ امام حسین، لشڪر ۱۴ امام حسین، گردان ۱۰۴ امام حسین... خداوندا، خودت من را در راہ #امام_حسین قراردادی پس قربانی امام حسین کن! #شهید_عبدالحسین_یوسفیان🦋 @shahid_hajasghar_pashapoor 🌹🕊

✍️ #دمشق_شهرِ_عشق #قسمت_بیست_و_ششم صورت #خونی و گلوی پاره سعد یک لحظه از برابر چشمانم کنار نمی‌رفت، در تمام این مدت از حضورش متنفر بودم و باز دیدن جنازه‌اش دلم را زیر و رو کرده بود که روی تخت بیمارستان از درد و وحشت آن عکس، غریبانه گریه می‌کردم. از همان مقابل در اتاق، #اشک‌هایم طاقتش را تمام کرده بود که کنار تختم آمد و از تمام حرف دلش تنها یک جمله گفت : «مسکّن اثر کنه، می‌برم‌تون خونه!» می‌دانستم از حضور من در بیمارستان جان به لب شده و می‌ترسید کسی سراغم بیاید که کنار تختم ایستاده و باز یک چشمش به در اتاق بود تا کسی داخل نشود. از تنهایی این اتاق و خلوت با این زن #نامحرم خجالت می‌کشید که به سمت در برگشت، دوباره به طرفم چرخید و با صدایی آهسته عذرخواست : «مادرم زانو درد داره، وگرنه حتماً میومد پیش‌تون!» و دل من پیش جسد سعد جا مانده بود که با گریه پرسیدم : «باهاش چیکار کردن؟» لحظاتی نگاهم کرد و باورش نمی‌شد با اینهمه #بی‌رحمی سعد، دلم برایش بتپد که با لحنی گرفته پاسخ داد : «باید خانواده‌اش رو پیدا کنن و به اونا تحویلش بدن.» سعد تنها یکبار به من گفته بود خانواده‌اش اهل #حلب هستند و خواستم بگویم که دلواپس من پیش‌دستی کرد : «خواهرم! دیگه نباید کسی بدونه شما باهاش ارتباط داشتید. اونا خودشون جسد رو به خانواده‌اش تحویل میدن، نه خانواده‌اش باید شما رو بشناسن نه کس دیگه‌ای بفهمه شما همسرش بودید!» و زخم ابوجعده هنوز روی رگ #غیرتش مانده بود که با لحنی محکم اتمام حجت کرد : «اونی که به خاطر شما یکی از آدمای خودش رو کشته، دست از سرتون برنمی‌داره!» و دوباره صدایش پیشم شکست : «التماس‌تون می‌کنم نذارید کسی شما رو بشناسه یا بفهمه همسر کی بودید، یا بدونه شما اونشب تو #حرم بودید!» قدمی را که به طرف در رفته بود دوباره به سمتم برگشت و قلبش برایم تپید : «والله اینا وحشی‌تر از اونی هستن که فکر می‌کنید!» صندلی کنار تختم را عقب‌تر کشید تا نزدیکم ننشیند و با تلخی خاطره #درعا خبر داد : «می‌دونید چند ماه پیش با مرکز پلیس شهر #نوی تو استان درعا چیکار کردن؟ تمام نیروها رو کشتن، ساختمون رو آتیش زدن و بعد همه کشته‌ها رو تیکه تیکه کردن!» دوباره به پشت سرش چشم انداخت تا کسی نباشد و صدایش را آهسته‌تر کرد : «بیشتر دشمنی‌شون با شما #شیعه‌هاست! به بهانه آزادی و #دموکراسی و اعتراض به حکومت #بشار_اسد شروع کردن، ولی الان چند وقته تو #حمص دارن شیعه‌ها رو قتل عام می‌کنن! #سعودی‌هایی که چندسال پیش به بهانه توریستی بودن حمص اونجا خونه خریدن، حالا هر روز شیعه‌ها رو سر می‌برن و زن و دخترهای شیعه رو می‌دزدن!» شش ماه در آن خانه زندانی سعد بودم و تنها اخباری که از او می‌شنیدم در #انقلاب گسترده مردم و سرکوب وحشیانه رژیم خلاصه می شد و حالا آن روی سکه را از زبان مصطفی می‌شنیدم که از وحشت اشکم بند آمده و خیره نگاهش می‌کردم. روی صندلی کمی به سمتم خم شد تا فقط من صدایش را بشنوم و این حرف‌ها روی سینه‌اش سنگینی می‌کرد که جراحت جانش را نشان چشمان خیسم داد : «بعضی شیعه‌های حمص رو فقط به‌خاطر اینکه تو خونه‌شون تربت #کربلا پیدا کردن، کشتن! مساجد و حسینیه‌های شیعه رو با هرچی #قرآن و کتاب دعا بوده، آتیش زدن! خونه شیعه‌ها رو آتیش می‌زنن تا از حمص آواره‌شون کنن! تا حالا سی تا دختر شیعه رو...» غبار #غیرت گلویش را گرفت و خجالت کشید از جنایت #تکفیری‌ها در حق #ناموس شیعیان حرفی بزند و قلب کلماتش برای این دختر شیعه لرزید : «اگه دستشون بهتون برسه...» باز هم نشد حرفش را تمام کند که دوباره به صندلی تکیه زد، نفس بلندی کشید که از حرارتش آتش گرفتم و حرف را به هوایی دیگر کشید : «دکتر گفت فعلاً تا دو سه ماه نباید تکون بخورید که شکستگی دنده‌تون جوش بخوره، خواهش می‌کنم این مدت به این برادر #سُنی‌تون اعتماد کنید تا بتونم ازتون مراقبت کنم!» و خودم نمی‌دانستم در دلم چه‌خبر شده که بی‌اختیار پرسیدم : «بعدش چی؟» هنوز در هوای نگرانی‌ام نفس می‌کشید و داغ بی‌کسی‌ام را حس نکرد که پلکی زد و با مهربانی پاسخ داد : «هر وقت حالتون بهتر شد براتون بلیط می‌گیرم برگردید #ایران پیش خونواده‌تون!» نمی‌دید حالم چطور به هم ریخته که نگاهش در فضا چرخید و با سردی جملاتش حسرت روزهای آرام #سوریه را کشید : «ایران که باشید دیگه خیالم راحته! سوریه هم تا یک سال پیش هیچ خبری نبود، داشتیم زندگی‌مون رو می‌کردیم که همه چی به هم ریخت، اونم به بهانه #آزادی! حالا به بهانه همون آزادی دارن جون و مال و ناموس مردم رو #غارت می‌کنن!»... #ادامه_دارد ✍️نویسنده: #فاطمه_ولی_نژاد @shahid_hajasghar_pashapoor 🌹🕊