eitaa logo
شعر شیعه
8هزار دنبال‌کننده
740 عکس
260 ویدیو
27 فایل
کانال تخصصی شعر آئینی تلگرام https://t.me/+WSa2XvuCaD5CQTQN ایتا https://eitaa.com/joinchat/199622657C5f32f5bfcc جهت ارسال اشعار و نظرات: @shia_poem_admin
مشاهده در ایتا
دانلود
تاج زهرایی نشسته بر سرت عرشیان جمله گدایان درت سجده اقیانوس و دریا میزنند رو به خشکی لب آب آورت *** کوه والای بصیرت،عالمه در وجود تو عیان شد فاطمه میدرخشد ماه تو تا به ابد از کران سرخ عرش علقمه @shia_poem
مادری هايت برای بچه های "فاطمه" در كنار علقمه يك روز جبران مي شود @shia_poem
  مشک  عباسم  اگر  پاره  شده  شرمندم خواهرت بی کس و آواره شده شرمندم بی  علمدار  و  سپهدار  اگر سهم حرم غارت  معجر  و  گهواره شده شرمندم @shia_poem
"ام البنین" پیش همه روضه خواند و گفت شرمنده ام "رباب"، پسرم  را حلال کن @shia_poem
بر ضریحت با طلا "یا فاطمه" باید نوشت نام سقاخانه ات را "علقمه" باید گذاشت @shia_poem
تمنّا از علی، همصحبتی با اوست خود وَرْنه… شفاعت میکند پیش از علی ،ام‌البنین ما را… @shia_poem
در دفتر عشق کز سخن سرشار است هر چند، قصیده و غزل بسیار است از امّ بنین چهارگل پرپر شد این ناب‌ترین رباعی ایثار است @shia_poem
بسم الرب النوع دریای عطش اعتبار عشق معنای عطش قاب قوسینی که او ادنای عشق گفتگو دارد از او فردای عشق آبروی اشک و مشک و انتظار قدرت شمشیر اوج اقتدار منشاء شور آفرین دلبری قبض و بسط نعرها ی حیدری خرقه پوش خرقه ی نعم الوکیل حسبُنا گویی همای بی بدیل نشعه ی نوش غروب آخرین آیت الایات اعجاز مبین سوره والنصر را شرح کلام او که دارد در دل کوثر مقام خالق دیبای رحمت فتح باب درج غیرت نصرت ابن کلاب با سطبر قدرتش فتح آفرید با غرور و غیرتش غم آرمید ماه خورشیدی که در فجر طلوع عاشقی با مقدمش گشته شروع آمده از درگاه اگر وقت ورود در نزول خود به دل کرده صعود ادعای بنده گی دارد مدام غیرت از چشمان او بگرفته وام آمده تا خالق غیرت شود تشنگی بیچاره ی ذلت شود سربلندی که بلندای غرور کرده از دروازه ی چشمش عبور غیر از او یعنی چه کسی دریا شود زانوانش خیمه ی سقا شود غیر ممکن ها از او ممکن شده یک نظر عباس او محسن شده بعد از آن روز سیاه پشت در ماجرای آتش و زخم و سپر موقع بی تابی شاه حنین کیست تا باشد سپر بهر حسین آنکه گردیده بلاگردون او کاشف کرب از دل پرخون او آنکه سقایی به نامش جان گرفت با نگاهش رعشه بر طوفان گرفت آنکه در میعاد غم زد بر کمین نعره زد با ناله ی هل من معین دانش آموز وقارش بوده است در خزان غم بهارش بوده است گرچه زهرایش صدا زد دل غمین ای نگار عزت ام البنین ای قیامت منزلت وقت غروب غیر تو کاشف نبوده بر کروب مادرت ام البین گل آفرید عاشقی آنجا که چشمان تو دید سر به دامان بلا داد و نوشت اشجع الناس است سلطان بهشت گر چه در غرق آب خونی لاله رو غیرتت داده به غیرت رنگ و بو هر چه داری اعتبار مادری ست قدرتت از اقتدار مادری ست مادرت یعنی تمام آبرو مادرت یعنی عیار ذکر هو مادری کرده که هنگام مصاف عشق گردد مُحرم تو در طواف هر چه داری در دل ای شور آفرین بوده وصف مادرت ام البنین @shia_poem
در میان کوچه های شهر نور مادری دلخسته در حال عبور در میان کوچه با اشکی روان می رود سوی بقیع دامن کشان در بساطش ناله بود و آه بود در کنارش کودکی چون ماه بود راه می افتاد بین کوچه ها در ترنّم بود با ذکر خدا هر کجا می رفت حال زار داشت در مدینه روضۀ سیار داشت مثل طوفان بود اما با وقار تا بقیع می رفت روزی چند بار اول باب البقیع با احترام زیر لب می گفت یا زهرا سلام بعد از آن در حال ذکر و زمزمه می گرفت اذن دخول از فاطمه تا که در خاک بقیع می زد قدم اشک او می ریخت آنجا را به هم روی خاک و زیر برق آفتاب تشنه بود اما نمی زد لب به آب گریه ها می کرد در حال عطش گاه بین ناله ها می کرد غش ای مدینه قرص ماهی داشتم بعد حیدر تکیه گاهی داشتم ای مدینه بود فرزندی مرا با مرام و با حیا و با وفا حیف شد در کربلا دست ستم دلخوشیّ و هستی ام را زد بهم دست غم نیروی پایم را گرفت در دم پیری عصایم را گرفت بود فرزندم علمدار حسین روز بی یاری هوادار حسین یک سپاه و یک علمدار جوان یک أباالفضل و تمام دشمنان من همین دیشب شنیدم روضه را از لب زینب شنیدم روضه را مستمع من بودم و او روضه خوان روضه طفلان و سقای جوان گفت:ساقی رفت تا آب آورد آب بهر طفل بی تاب آورد از غم طفلان پریشان حال او آب می آمد به استقبال او آب در مشک و لبی خشکیده داشت مشک را چون طفل بر سینه گذاشت ماه بود و جلوه ی خورشید داشت مشک نه! با خود هزار امید داشت چید دشمن شاخه های یاس را دید عالم غیرت عباس را... خویش را از بهر طفلان حفظ کرد مشک را فوری به دندان حفظ کرد حیف شد تیر بلا از ره رسید رشته امید سقا را برید مثل خونی که زِ رگ آید برون آبِ مشکش ریخت بین خاک و خون ناامیدانه کشید آه از جگر کرد از این زندگی صرف نظر ای مدینه قدر او نشناختند با عمود او را زمین انداختند لب به طعنه دشمن اینگونه گشود ای عمود خیمه ها خوردی عمود حال بهر من خبر آورده اند جای سوغاتی سپر آورده اند @shia_poem
ای بلند آوازه بانو سیده ام البنین زد ادب پیش تو زانو سیده ام البنین من صدایت کردم و دیدم تماما بازگشت آب های رفته از جو ، سیده ام البنین دید یک آن گشته از این رو به آن رو عالمش هر کسی که بر تو زد رو سیده ام البنین مادرم قربان تو ای بهترین نامادری فاطمه بهرت دعاگو سیده ام البنین تا خدا باشد خدا ، شکر خدا ما را فقط گریه بر تو هست دارو سیده ام البنین دست پخت سفره های ساده ات هستند این شیر زن های علی گو سیده ام البنین هر که در عالم ابالفضلی است باید که شود ذکر صبح شنبه ی او سیده ام البنین بعد زینب بین این عالم که شد خرج حسین مثل تو با کل نیرو سیده ام البنین فاطمه هستی و مثل فاطمه با گریه ات ظالمان را بردی از رو سیده ام البنین گرچه هستی فاطمه اما نگشتی شکر حق نیمه جان از درد پهلو سیده ام البنین آه از آن ساعت که بین علقمه شد غرق خون فرق سر تا فرق ابرو سیده ام البنین وا بُنَی وا بنیَ ...ناله می زد جای تو مادری بشکسته پهلو سیده ام البنین بعد عباست خبر داری چه ها کردند با فاطمه ها در هیاهو سیده ام البنین بشکند دستی که بر دست رقیه جان نشاند ریسمان جای النگو سیده ام البنین @shia_poem
مادرِ اندوه‌ها بی‌بیِ غم اُم‌البنین بی نفس بی همنفس ای بی حرم اُم‌البنین ما گرفتاریم اما از گرفتاری چه غم تا تو را داریم در هر بیش و کم اُم‌البنین ما چه می‌خواهیم غیر از ریشه‌های چادرت روز محشر جمع ما و یک قسم: اُم‌البنین جانِ ما این مادر است و  جان ما آن مادر است تا که دم یا‌فاطمه است و باز دم اُم‌البنین ای پس از زهرا  پس از آتش  پس از در ، فاطمه ای برای فاطمه هم محترم اُم‌البنین ای جوان مُرده کمی هم از جوانِ خود بخوان می‌رسد هی واحسینت پشت هم اُم‌البنین در  مدینه بودی اما این سه شعبه زد تو را چشمِ خون، مشکِ تُهی ، دست قلم اُم‌البنین از زمانی که شنیدی کم کم  عباس تو ریخت می‌خوری روی زمین در هرقدم اُم‌البنین سربه زیری مثل زینب  شرمگین مثل رُباب ای فدای گریه‌هاتان پیش هم اُم‌البنین چشم عباس و گلوی اصغر و قلب حسین ای بمیرد حرمله با این سه غم اُم‌البنین @shia_poem