eitaa logo
شعر شیعه
6.9هزار دنبال‌کننده
445 عکس
170 ویدیو
20 فایل
کانال تخصصی شعر آئینی تلگرام https://t.me/+WSa2XvuCaD5CQTQN ایتا https://eitaa.com/joinchat/199622657C5f32f5bfcc جهت ارسال اشعار و نظرات: @shia_poem_admin
مشاهده در ایتا
دانلود
علامه امینى(رحمه‌الله‌علیه) شب عاشورا براى امام زمان(عجل‌الله‌تعالی‌فرجه‌الشریف) صدقه کنار می‌گذاشتند و می‌گفتند: امشب قلب حضرت در فشار است... 🔹صدقه امشب رو فراموش نکنید
برای دلخوشی نوکران این درگاه دروغ روضه بخوانم دروغ بسم الله دروغ روضه بخوانیم شمر آبش داد سنان رسید ولی با ادب جوابش داد دروغ روضه بخوانیم دست و پا نزده حسین، فاطمه را تشنه لب صدا نزده دروغ روضه بخوانیم زیر و رو نشده نخورده نیزه به او،نحر از گلو نشده دروغ روضه بخوانیم سر بریده نشد محاسنش به روی خاکها کشیده نشد دروغ روضه بخوانیم سر جدا نشده تنش سه روز روی خاکها رها نشده دروغ روضه بخوانیم پیرهن دارد که گفته است که عریان شده،کفن دارد دروغ روضه بخوانیم غصه او را کشت نه ساربان آمد،نه بریده شد انگشت دروغ روضه بخوانیم حرف بد نزدند شبیه فاطمه اصلا به او لگد نزدند دروغ روضه بخوانم نبود مادر او نرفت با کتک از قتلگاه خواهر او دروغ روضه بخوانم علم نیفتاده نگاه شمر به سمت حرم نیفتاده دروغ روضه بخوانم برای نوکرها نرفت دست حرامی به سمت معجرها دروغ روضه بخوانم سری نیفتاده ز ناقه نیمه ى شب دختری نیفتاده دروغ روضه بخو‌ان این دروغها خوب است نه اينكه دندان ،آنچه شكسته شد چوب است @shia_poem
⚫️ یکی از اعمال بسیار مهم و با فضیلت در روز عاشورا 🔸 عبد اللَّه بن سنان نقل کرده که وارد شدم بر مولای خود امام صادق علیه السلام در روز عاشورا، پس آن حضرت را یافتم با رنگ متغیّر و اثر حزن و اندوه از او ظاهر بود و آب از دیده‌های مبارکش می‌ریخت مانند مروارید. گفتم سبب چیست گریه شما را، هرگز خدا نگِریاند دیده‌های شما را؟ فرمودند: آیا غافلی‌؟ مگر نمی دانی که حسین بن علی علیهما السلام در مثل این روز شهید شده است؟! گفتم: ای مولای من، چه می‌فرمایید در روزهٔ آن؟ فرمودند: روزه بگیر بی آنکه شب نیّت روزه کنی و یک روز تمام روزه مگیر، و باید که افطار تو بعد از نماز عصر بوده باشد بر جرعه‌ای از آب؛ به درستی که در مثل این وقت ( عصر عاشورا ) شدت و فشار جنگ برطرف شد از آل رسول - صلّی اللَّه علیهم - و آتش جنگ فروکش کرد. سپس آن حضرت از شهادت امام و اصحابش یاد نمود و از شدت مصیبت، آنقدر گریست که محاسن مبارکش به آب دیده اش تر شد. 👈🏻 سپس فرمودند: ای عبدالله، بهترین کاری که در این روز بکنی آن است که لباس پاک بپوشی و آن را بگشایی ( بند لباس و دکمه را نبندی ‌) و آستین دست را تا آرنج باز بگذاری  - مانند افراد مصیبت زده - پس بروی به صحرای خلوت یا مکانی که کسی تو را نبیند، یا جایی از منزل خود که خالی باشد، وقتی که آفتاب بلند شده باشد، چهار رکعت با دو سلام بخوان و رکوع و سجودش را خوب انجام بده، در رکعت اوّل سوره «حمد» و «قل یا أیّها الکافرون»، و در رکعت دوم سوره «حمد» و «قل هو اللَّه أحد»، و در رکعت سوم سوره «حمد» و سوره «احزاب»، و در رکعت چهارم سوره «حمد» و سوره «إذا جاءک المنافقون» بخوان، یا هر سوره ای که توانستی، پس سلام بگوی و روی را بگردان به جانب قبر امام حسین علیه السلام و متمثّل ساز برای خود و تصور کن در خاطر خود، کُشته شدن آن حضرت را و هرکس با آن حضرت بوده است از فرزندان و اهل آن حضرت، و سلام و صلوات بفرست بر آن حضرت، و لعنت کن بر قاتلان آن حضرت و بیزاری بجوی از اعمال ایشان، تا بلند گرداند به این سبب حق تعالی از برای تو در بهشت درجه‌ها و برطرف کند از تو گناهان بسیار؛ پس راه برو از مکانی که هستی - خواه صحرا یا غیر آن - به چند گام و در این راه رفتن بگو: "إنّا للَّهِ وَ إنّا إلَیْهِ راجِعُوْنَ، رِضاً بِقَضائِهِ وَ تَسْلِیْماً لِأَمْرِهِ." و باید که در این حالت، حزن و اندوه و بدحالی بسیار داشته باشی و یاد خدا بسیار بکن و "إنّا للَّهِ وَ إنّا إلَیْهِ راجِعُوْن" بسیار بگو. ➖ پس چون از راه رفتن و از این فعل فارغ شوی، توقف کن در موضعی که اوّل در آن نماز خواندی و بگو: اللَّهُمَّ عَذِّبِ الْفَجَرَةَ الَّذِیْنَ شاقُّوْا رَسُوْلَکَ، وَ حارَبُوْا أَوْلِیاءَکَ، وَ عَبَدُوْا غَیْرَکَ، وَ اسْتَحَلُّوْا مَحارِمَکَ وَ الْعَنِ الْقادَةَ وَ الْأَتْباعَ، وَ مَنْ کانَ مِنْهُمْ فَخَبَّ وَ أَوْضَعَ مَعَهُمْ، أَوْ رَضِیَ بِفِعْلِهِمْ لَعْناً کَثِیْراً. اللَّهُمَّ وَ عَجِّلْ فَرَجَ آلِ مُحَمَّدٍ، وَ اجْعَلْ صَلَواتِکَ عَلَیْهِمْ، وَ اسْتَنْقِذْهُمْ مِنْ أَیْدِی الْمُنافِقِیْنَ وَ الْمُضِلِّیْنَ وَ الْکَفَرَةِ الْجاحِدِیْنَ، وَ افْتَحْ لَهُمْ فَتْحاً یَسِیْراً، وَأَتِحْ لَهُمْ رَوْحاً وَ فَرَجاً قَرِیْباً، وَ اجْعَلْ لَهُمْ مِنْ لَدُنْکَ عَلی عَدُوِّکَ وَ عَدُوِّهِمْ سُلْطاناً نَصِیْراً. ➖ سپس دستها را بلند کن به سوی آسمان و این دعا را بخوان و قصد کن دشمنان آل محمّد علیهم السلام را: اللَّهُمَّ إنَّ کَثِیْراً مِنَ الْأُمَّةِ ناصَبَتِ الْمُسْتَحْفَظِیْنَ مِنَ الْأَئِمَّةِ، وَ کَفَرَتْ بِالْکَلِمَةِ، وَ عَکَفَتْ عَلَی الْقادَةِ الظَّلَمَةِ، وَ هَجَرَتِ الْکِتابَ وَ السُّنَّةَ، وَ عَدَلَتْ عَنِ الْحَبْلَیْنِ اللَّذَیْنِ أَمَرْتَ بِطاعَتِهِما وَ التَّمَسُّکِ بِهِما، فَأَماتَتِ الْحَقَّ، وَ حادَتْ عَنِ الْقَصْدِ، وَ مالَأَتِ الْأحْزابَ، وَ حَرَّفَتِ الْکِتابَ، وَ کَفَرَتْ بِالْحَقِّ لَمّا جاءَها، وَ تَمَسَّکَتْ بِالْباطِلِ لَمّا اعْتَرَضَها، فَضَیَّعَتْ حَقَّکَ، وَ أَضَلَّتْ خَلْقَکَ، وَ قَتَلَتْ أَوْلادَ نَبِیِّکَ، وَ خِیَرَةَ عِبادِکَ وَ حَمَلَةَ عِلْمِکَ، وَ وَرَثَةَ حِکْمَتِکَ وَ وَحْیِکَ. اللَّهُمَّ فَزَلْزِلْ أَقْدامَ أَعْدائِکَ وَ أَعْداءِ رَسُوْلِکَ وَ أَهْلِ بَیْتِ رَسُوْلِکَ. اللَّهُمَّ وَ أَخْرِبْ دِیارَهُمْ، وَ افْلُلْ سِلاحَهُمْ، وَ خالِفْ بَيْنَ کَلِمَتِهِمْ، وَ فُتَّ فی أَعْضادِهِمْ، وَ أَوْهِنْ کَیْدَهُمْ، وَ اضْرِبْهُمْ بِسَیْفِکَ الْقاطِعِ، وَ ارْمِهِم بِحَجَرِکَ الدّامِغِ، وَ طُمَّهُمْ بِالْبَلاءِ طَمّاً، وَ قُمَّهُمْ بِالْعَذابِ قَمّاً، وَ عَذِّبْهُمْ عَذاباً نُکْراً، وَ خُذْهُمْ بِالسِّنِیْنَ وَ الْمَثُلاتِ الَّتِی أَهْلَکْتَ بِها أَعْداءَکَ، إنَّکَ ذُوْ نِقْمَةٍ مِنَ الْمُجْرِمِیْنَ. 👇🏻
اللَّهُمَّ إنَّ سُنَّتَکَ ضائِعَةٌ، وَ أَحْکامَکَ مُعَطَّلَةٌ، وَ عِتْرَةَ نَبِیِّکَ فِی الْأَرْضِ هائِمَةٌ. اللَّهُمَّ فَأَعِنِ الْحَقَّ وَ أَهْلَهُ، وَ اقْمَعِ الْباطِلَ وَ أَهْلَهُ، وَ مُنَّ عَلَیْنا بِالنَّجاةِ، وَ اهْدِنا إلَی الْإیْمانِ، وَ عَجِّلْ فَرَجَنا، وَ انْظِمْهُ بِفَرَجِ أَوْلِیائِکَ، وَ اجْعَلْهُم لَنا وُدّاً، وَ اجْعَلْنا لَهُمْ وَفْداً. اللَّهُمَّ وَ أَهْلِکْ مَنْ جَعَلَ یَوْمَ قَتْلِ ابْنِ نَبِیِّکَ وَ خِیَرَتِکَ عِیْداً، وَ اسْتَهَلَّ بِهِ فَرَحاً وَ مَرَحاً، وَ خُذْ آخِرَهُمْ کَما أَخَذْتَ أَوَّلَهُمْ وَ أَضْعِفِ اللَّهُمَّ الْعَذابَ وَ التَّنْکِیْلَ عَلی ظالِمِی أَهْلِ بَیْتِ نَبِیِّکَ، وَ أَهْلِکْ أَشْیاعَهُمْ وَ قادَتَهُمْ، وَ أَبِرْ حُماتَهُمْ وَ جَماعَتَهُمْ. اللَّهُمَّ وَ ضاعِفْ صَلَواتِکَ وَ رَحْمَتَکَ وَ بَرَکاتِکَ عَلی عِتْرَةِ نَبِیِّکَ، الْعِتْرَةِ الضّائِعَةِ الْخائِفَةِ الْمُسْتَذَلَّةِ، بَقِیَّةٍ مِنَ الشَّجَرَةِ الطَّیِّبَةِ الزَّاکِیَّةِ الْمُبارَکَةِ. وَ أَعْلِ اللَّهُمَّ کَلِمَتَهُمْ، وَ أَفْلِجْ حُجَّتَهُمْ، وَ اکْشِفِ الْبَلاءَ وَ اللَّأْواءَ وَ حَنادِسَ الْأباطِیْلِ وَ الْعَمی عَنْهُمْ، وَ ثَبِّتْ قُلُوْبَ شِیْعَتِهِمْ وَ حِزْبِکَ عَلی طاعَتِکَ وَ وَلایَتِهِم وَ نُصْرَتِهِمْ وَ مُوالاتِهِمْ، وَ أَعِنْهُمْ، وَ امْنَحْهُمُ الصَّبْرَ عَلَی الْأذی فِیْکَ. وَ اجْعَلْ لَهُمْ أَیّاماً مَشْهُوْدَةً، وَ أَوْقاتاً مَحْمُوْدَةً مَسْعُوْدَةً یُوْشِکُ فِیْها فَرَجُهُمْ وَ تُوْجِبُ فِیْها تَمْکِیْنَهُمْ وَ نَصْرَهُمْ، کَما ضَمِنْتَ لِأَوْلِیائِکَ فی کِتابِکَ الْمُنْزَلِ، فَإنَّکَ قُلْتَ - وَ قَوْلُکَ الْحَقُّ: «وَعَدَ اللَّهُ الَّذِیْنَ آمَنُوْا مِنْکُمْ وَ عَمِلُوْا الصّالِحاتِ لَیَسْتَخْلِفَنَّهُمْ فی الْأرْضِ کَمَا اسْتَخْلَفَ الَّذِیْنَ مِنْ قَبْلِهِمْ وَ لَیُمَکِّنَنَّ لَهُمْ دِیْنَهُمُ الَّذِی ارْتَضی لَهُمْ وَ لَیُبَدِّلَنَّهُمْ مِنْ بَعْدِ خَوْفِهِمْ أَمْناً یَعْبُدُوْنَنِی لا یُشْرِکُوْنَ بِی شَیْئاً» اللَّهُمَّ اکْشِفْ غُمَّتَهُمْ، یا مَنْ لا یَمْلِکُ کَشْفَ الضُرِّ إلّا هُوَ، یا واحِدُ یا أَحَدُ، یا حَیُّ یا قَیُّوْمُ، وَ أَنا یا إلهِی عَبْدُکَ الْخائِفُ مِنْکَ وَ الرّاجِعُ إلَیْکَ، السّائِلُ لَکَ، الْمُقْبِلُ عَلَیْکَ، اللّاجِئُ إلی فِنائِکَ، الْعالِمُ بِأَنَّهُ لا مَلْجَأَ مِنْکَ إلّا إلَیْکَ. اللَّهُمَّ فَتَقَبَّلْ دُعائِی، وَ اسْمَعْ یا إلهِی عَلانِیَتِی وَ نَجْوایَ، وَ اجْعَلْنِی مِمَّنْ رَضِیْتَ عَمَلَهُ، وَ قَبِلْتَ نُسُکَهُ، وَ نَجَّیْتَهُ بِرَحْمَتِکَ، إنَّکَ أَنْتَ الْعَزِیْزُ الْکَرِیْمُ. اللَّهُمَّ وَ صَلِّ أوَّلًا وَ آخِراً عَلی مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ، وَ بارِکْ عَلی مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ، وَ ارْحَمْ مُحَمَّداً وَ آلَ مُحَمَّدٍ، بِأَکْمَلِ وَ أَفْضَلِ ما صَلَّیْتَ وَ بارَکْتَ وَ تَرَحَّمْتَ عَلی أَنْبِیائِکَ وَ رُسُلِکَ وَ مَلائِکَتِکَ وَ حَمَلَةِ عَرْشِکَ بِلا إلهَ إلّا أَنْتَ. اللَّهُمَّ وَ لا تُفَرِّقْ بَیْنِی وَ بَیْنَ مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ صَلَواتُکَ عَلَیْهِ وَ عَلَیْهِمْ، وَ اجْعَلْنِی یا مَوْلایَ مِنْ شِیْعَةِ مُحَمَّدٍ وَ عَلِیٍّ وَ فاطِمَةَ وَ الْحَسَنِ وَ الْحُسَیْنِ، وَ ذُرِّیَّتِهِمُ الطّاهِرَةِ الْمُنْتَجَبَةِ، وَ هَبْ لِیَ التَّمَسُّکَ بِحَبْلِهِمْ وَ الرِّضا بِسَبِیْلِهِمْ وَ الْأخْذَ بِطَرِیْقَتِهِمْ، إنَّکَ جَوادٌ کَرِیْمٌ. ➖ پس روی خود را بر زمین بگذار و بگو: یا مَنْ یَحْکُمُ ما یَشاءُ، وَ یَفْعَلُ ما یُرِیْدُ، أَنْتَ حَکَمْتَ فَلَکَ الْحَمْدُ مَحْمُوْداً مَشْکُوْراً، فَعَجِّلْ یا مَوْلَايَ فَرَجَهُمْ وَ فَرَجَنا بِهِمْ، فَإنَّکَ ضَمِنْتَ إعْزازَهُمْ بَعْدَ الذِّلَّةِ، وَ تَکْثِیْرَهُمْ بَعْدَ الْقِلَّةِ، وَ إظْهارَهُمْ بَعْدَ الْخُمُوْلِ، یا أَصْدَقَ الصّادِقِیْنَ، وَ یا أَرْحَمَ الرّاحِمِیْنَ. فَأَسأَلُکَ یا إلهِی وَ سَیِّدِی مُتَضَرِّعاً إلَیْکَ بِجُوْدِکَ وَ کَرَمِکَ بَسْطَ أَمَلِی وَ التَّجاوُزَ عَنِّی، وَ قَبُوْلَ قَلِیْلِ عَمَلِی وَ کَثِیْرِهِ وَ الزِّیادَةَ فی أَیّامِی، وَ تَبْلِیغِی ذلِکَ الْمَشْهَدَ، وَ أَنْ تَجْعَلَنِی مِمَّنْ یُدْعی فَیُجِیْبُ إلی طاعَتِهِمْ وَ مُوالاتِهِمْ وَ نَصْرِهِمْ، وَ تُرِیَنِی ذلِکَ قَرِیْباً سَرِیْعاً فی عافِیَةٍ، إنَّکَ عَلی کُلِّ شَیْ ءٍ قَدِیْرٌ. ➖ پس سر خود را به سوی آسمان بلند کن و بگو: أَعُوْذُ بِکَ مِنْ أَنْ أَکُوْنَ مِنَ الَّذِیْنَ لا یَرْجُوْنَ أَیّامَکَ، فَأَعِذْنِی یا إلهِی بِرَحْمَتِکَ مِنْ ذَلِکَ. 👇🏻
✴️ بعد امام فرمودند: بدان که حق تعالی عطا می‌فرماید ده خصلت به هرکس که این نماز را بخواند و این دعا را بخواند از روی اخلاص و این عمل را به جا آورد از روی یقین و تصدیقِ به این ثوابها، که از جمله آنها آن است که: او را از مرگ بد نگاه دارد _ و ایمن گرداند او را از پریشانی _ و بر او دشمنی را غلبه ندهد تا هنگام مرگ _ و نگاه دارد از دیوانگی و خوره و پیسی او را و فرزندان او را تا چهار پشت _ و شیطان و اولیای شیطان را بر او و بر نسل او تا چهار پشت مسلّط نگرداند. راوی گوید: پس من از خدمت آن حضرت برگشتم و می‌گفتم: سپاس خداوندی را که منّت گذاشت بر من به شناختن شما و دوستی شما، و از او درخواست‌ می‌کنم که یاری دهد مرا بر آنچه لازم و واجب است بر من از فرمان برداری شما. 📘 مصباح المتهجد، ط‌_ مؤسسه فقه الشیعة، ص ٧٨١
مجلس ختم تو از ظهر به شب طول کشید همه با صبر به گودال تشرّف کردند جا برای بقیه در صف گودال نبود همه جا دور و برت را که تصرف کردند تیغ های کجشان سمت تو بردند پناه بغلت کرده و اظهار تأسف کردند داد تشکیل صف تسلیتی دشنهٔ شمر دشنه ها هم به گلوی تو توقف کردند زخم و آزار که آسان به تو دادند اما همه در یاری ات احساس تکلف کردند بس که جنجال شد آنجا سر قربانی تو همه در حکم سر ذبح، تخلف کردند پسر ساقی کوثر ، تو که عطشان بودی قاتلان تو به هم آب تعارف کردند... @shia_poem
بابا حسین! بعد تو دنیا تمام شد رفتی و روزهای خوش ما تمام شد آنجا که شمر آمد و بر سینه‌ات نشست زینب شبیه شمع همانجا تمام شد تو ظهر جان سپردی و رفتی عزیز من اما غروب بود که دعوا تمام شد نیزه عمیق بود، سه شعبه دقیق بود عُمر تو پیش دیده‌ی زهرا تمام شد یادت که هست موی مرا شانه می‌زدی؟ باباحسین گیسوی زیبا تمام شد باید رباب فکر جدیدی کند پدر دیگر گذشت، دوره‌ی لالا تمام شد @shia_poem
ای ز داغ تو روان خون دل از دیده ی حور بی تو عالم همه ماتمکده تا نفخه ی صور خاک بیزان به سر اندر سر نعش تو بنات اشکریزان به بر از سوگ تو شعرای عبور ز تماشای تجلای تو مدهوش کلیم ای سرت سرّ انا الله و سنان نخله ی طور دیده ها گو همه دریا شو و دریا همه خون که پس قتل تو منسوخ شد آیین سرور شمع انجم همه گو اشک عزا باش و بریز بهر ماتمزده کاشانه چه ظلمات چه نور پای در سلسله سجاد و به سر تاج یزید خاک عالم به سر افسر و دیهیم و قصور تیر ترسا و سر سبط رسول مدنی آه اگر طعنه به قرآن زند انجیل و زبور تا جهان باشد و بوده است که داده ست نشان میزبان خفته به کاخ اندر و مهمان به تنور؟ سر بی تن که شنیده است به لب آیه ی کهف یا که دیده است به مشکات تنور آیه ی نور؟ جان فدای تو از حالت جانبازی تو در طف ماریه از یاد بشد شور نشور قدسیان سر به گریبان به حجاب ملکوت حوریان دست به گیسوی پریشان ز قصور گوش خضرا همه پر غلغله ی دیو و پری سطح غبرا همه پر ولوله ی وحش طیور غرق دریای تحیر ز لب خشک تو نوح دست حیرت به دل از صبر تو ایوب صبور مرتضی با دل افروخته لاحول کنان مصطفی با جگر سوخته حیران و حصور کوفیان دست به تاراج حرم کرده دراز آهوان حرم از واهمه در شیون و شور انبیا محو تماشا و ملائک مبهوت شمر سرشار تمنا و تو سرگرم حضور @shia_poem
امشب ز فرط زمزمه غوغاست در تنور حال و هوای نافله پیداست در تنور دیگر زمین مکبّر یاران صبح نیست امشب نماز یار فُراداست در تنور هر ندبه عاشقانه به معراج می‌رود انگار شور مسجدالاقصاست در تنور! خاکستر است و شعله و پروانه‌ای که سوخت امشب تمام عشق همین جاست، در تنور اینجا مدینه نیست ولی با هزار غم دست دعای فاطمه بالاست در تنور! این زادهٔ خلیل که جانش به باغ سوخت غم را چگونه باز پذیراست در تنور؟! از اشک‌های تب‌زده طوفان به‌پا شده‌ست ای نوح! این تلاطم دریاست در تنور! با داغ جاودانهٔ تاریخ آشناست باغ شقایقی که شکوفاست در تنور این سَر که آفتاب سرافراز عالم است روشن‌ترین مفسّر فرداست در تنور دیگر چرا ز واقعه باید خبر گرفت وقتی که عمق حادثه پیداست در تنور! @shia_poem
ماجرا هر چه بود پایان یافت هر کسی بود عازم کویش زنی انگار چشم در راه است از سفر، چه می‌آورد شویش لحظه‌ها بی‌قرار و دلواپس غصه‌هایش بدون حد می‌شد مرد او از سفر نیامده بود شب هم از نیمه داشت رد می‌شد آسمان تار و تیره و خونبار آه آن شب نبود معمولی نیمهٔ شب پرید زن از خواب آمده بود از سفر خولی گفت خولی بگو چه آوردی که چنین غرق تاب و تب شده‌ام چیست سوغات تو که این‌گونه دل‌پریشان و جان‌به‌لب شده‌ام گفت هر چند تحفهٔ خولی زر و سیم و طلا و درهم نیست ولی این بار گنجی آوردم که نظیرش به هر دو عالم نیست چیزی از ماجرا نمی‌دانست چشمش اما اسیر شیون بود متحیر شد و سراسیمه دید آخر تنور روشن بود رفت با واهمه به سمت تنور به سر و سینه زد نشست و گریست ناگهان دید صحنه‌ای خونبار آه این سر، سر بریدهٔ کیست؟ به سر او مگر چه آمده است شده این گونه غرق خون، پرپر بر لبش آیه‌های قرآن است می‌دهد عطر زمزم و کوثر سر او را گرفت بر دامن خاک و خون پاک کرد از رویش گفت بیچاره مادرت، اما ناگهان حس نمود پهلویش ـ ـ بانویی قد خمیده، آشفته که گرفته‌ست دست بر پهلو ضجه که می‌زند همه عالم روضه‌خوان می‌شود ز شیون او * گفت بانو تو کیستی که غمت قاتل این دلِ پر از محن است گفت من دختر پیمبرم و این سر غرق خون، حسین من است با دو چشم ترش روایت کرد یک جهان درد و داغ و ماتم را گفت از نیزه‌ها که بوسیدند بوسه‌گاه نبی اکرم را گفت از خیمه‌های آل الله گفت از ماجرای غارت‌ها گفت با چشم‌های خونبارش از شروع همه مصیبت‌ها: آتشی که گرفت راه حرم پیش از این در مدینه برپا شد پشت در که شکست بازویم پای دشمن به خیمه‌ها وا شد گفت غصه اگر چه بی‌پایان ولی این قصه انتها دارد می رسد وارثی به خون‌خواهی خونِ مظلوم خونبها دارد ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ * همسر خولی، از محبین اهل بیت پیامبر صلوات‌الله‌علیه‌وآله بود و گویا در اینجا چشم بصیرت او بینا می‌شود و این حقایق را مشاهده می‌کند. این ماجرا با اختلاف روایت‌هایی، در منابع و مقاتل مختلفی از جمله: مقتل ابی مخنف، ص168؛ مقتل الحسین علیه‌السلام، ص392، بحارالانوار، ج45، ص125 و 177؛ الدمعة‌الساکبة، ج5، ص52 و 384؛ تاریخ طبری، ج5، ص445؛ و روضة الشهدا، ص361، آمده است. (به نقل از: خورشید بر فراز نیزه‌ها، نوشته سید محی الدین موسوی). البته بعضی از گفت‌وگوهایی که در این شعر آمده است از باب زبانحال است. @shia_poem
بگذار ناله از جگرِ خود برآورم جانم بگیر تا شبِ غم را سرآورم وقتی برایِ گریه ندارم ، نگاه كن باید كه كودكانِ تو را دربرآورم جسمی نمانده تا كه سپر بیشتر شود چشمی نمانده تا كه دو چشمی تر آورم باید دو طفلِ بی نفسِ زخم خورده را از زیرِ خارهای بلا پَرپَر آورم باید كه چند كودك ترسیده‌ی تو را از خیمه‌های مانده در آتش در آورم تا ساربان نیامده انگشت را بلند كن باید روم زِ دست تو انگشتر آورم باید برای دختركانِ یتیم تو قدری بگردم و دو سه تا معجر آورم پیراهن امانتی مادرم كجاست گشتم نبود تا كه بر این پیكر آورم نامحرمی به ناقه‌ی عریان اشاره كرد باید روَم به علقمه آب آور آورم گیسوی مادرت زِ گلوی تو سرخ شد باید كه چادری به سرِ مادر آورم تا بازهم نگاه كنم بر حسینِ خویش باید باز هزار نیزه شكسته درآورم @shia_poem
همین امروز اکبر داشتم حیف همین امروز اصغر داشتم حیف ندارم طاقتِ نامحرما رو که من هفتا برادر داشتم حیف کمانی‌تر از این خواهر نمیشُد حریفِ گریه‌ی مادر نمیشُد می‌ببخشی خواهرت زیرِ کتک بود گلوت از این مرتب‌تر نمیشُد کنارِ ناقه‌های بی جهازم میخندن بر من و سوز و گدازم جنازت‌رو نمی شناختم ولی تو دارم میرم بیا تشیع جنازم رُباب این تیر دنیاتو گرفته سکینه شمر باباتو گرفته کنارِ ناقه‌ی عریان سنانه ببین عباس کی جاتو گرفته رُباب است دلی پرتاب مهتاب نتاب امشب به روی آب مهتاب نزار موی یتیما رو ببینند نتاب امشب به ما مهتاب مهتاب زدن از پیش رو از پشت ای داد زدن با سیلی و با مشت ای داد جدا از پیکرت اصلا نمی شه حرامی دخترت رو کشت ای داد @shia_poem
شاه گفتا کربلا امروز میدان من است، عید قربان من است مادرم زهرا (س) در این گودال مهمان من است، عید قربان من است # شمع دل میسوزد و شام غریبان امشب است مو پریشان زینب است گم شده طفلان و حیران در بیابان زینب است مو پریشان زینب است # آسمان کربلا تیره شده واویلتا حضرت زهرا بیا سر به روی نی تن شه مانده زیر دست و پا حضرت زهرا بیا # رأس حسین به نیزه‌ها آتیش زدن به خیمه‌ها # بر خیز‌ای باب نجات حسین جان آزاد شد آب فرات حسین جان # دگر خورشید روی نیزه‌ها رفت امان از دل زینب (س) دگر دشمن به سوی خیمه‌ها رفت امان از دل زینب (س) # شمع دل می‌سوزد و شام غریبان امشب است -موپریشان زینب است گم شده طفلان و حیران در بیابان زینب است- موپریشان زینب است # زینب سوخته دل بی کس و کار است اخا -بنگر حال مرا پای طفلان حرم آبله دارداست اخا-بنگر حال مرا # امشب حرم آل عبا یار ندارد-امان از دل زینب مردی به جز از عابد بیمار ندارد -امان از دل زینب # جان زینب در شب شام غریبان گم شده ---- یاریم کن یاحسین دخترت با گوش پاره در بیابان گم شده --- یاریم کن یاحسین # بین هر خیمه پرستویی خدایی می‌شود ----- کربلا آتش گرفت صورت پروانه‌ها کرب بلای می‌شود ----- کربلا آتش گرفت # شمع دل میسوزد و شام غریبان امشب است -مو پریشان زینب است گم شده طفلان و حیران در بیابان زینب است - مو پریشان زینب است # امشب به صحرا بی کفن جسم شهیدان است شام غریبان است امشب نوای کودکان بر بام کیوان است شام غریبان است @shia_poem
امشب اطفال حسين بن على بى ياورند آه و واويلا حسين (٢) دختران اين حرم در كربلا بى معجرند آه و واويلا حسين (٢) ٢ روى نى ها راس شاه و روى صحرا پيكرش يا حسين و يا حسين (٢) جاى عباس على خالى ببيند خواهرش يا حسين و يا حسين (٢) ٣ راس نور چشم پيغمبر نشسته بر سنان آه از اين داغ گران (٢) جابجا مى شد ميان دست هاى اين و آن آه از اين داغ گران (٢) ٤ در زمين كربلا شام غريبان امشب است گريه كار زينب است (٢) بين اطفال حرم بى وقفه در تاب و تب است گريه كار زينب است (٢) ٥ شد حسين بن على امروز از خواهر جدا يا حسين و يا حسين (٢) سر جدا، پيكر جدا، دستان آب آور جدا يا حسين و يا حسين (٢) ٦ در ميان لشكر كفار امشب همهمه ست يا حسين و يا حسين (٢) يا رسول الله! اين راس حسين فاطمه ست يا حسين و يا حسين (٢) ٧ مى رسد از خيمه هاى سوخته امشب ندا ناله واغربتا (٢) مى زند زينب به صوتى دل غمين او را صدا ناله واغربتا (٢) ٨ خاک دشت كربلا لبريز قربانى شده ست يا حسين و يا حسين (٢) دشت با سرهاى بر نيزه چراغانى شده ست يا حسين و يا حسين (٢) ٩ اى سر بر روى نى ها! از غم جانان بخوان يا حسين و يا حسين (٢) خارجى گفتند ما را، اندكى قرآن بخوان يا حسين و يا حسين (٢) ١٠ يادگارى روى خاک از حنجرت مانده ست و من يا حسين و يا حسين (٢) با سرت رفتند و تنها پيكرت مانده ست و من يا حسين و يا حسين (٢) # پیمان_طالبی @shia_poem
ای تشنه ای که شرح غمت در بیان نبود مارا به سخت جانی خود این گمان نبود ناراحتم زیاد نماندم کنار تو شمر آمد و برای نشستن زمان نبود هر ناقه ای به غربت من گریه کرده است مانند من غریب دراین‌ کاروان نبود ای کاش در رکوع عقیق از تو میگرفت ای کاش بین قافله ای ساربان نبود ماندم چرا به زور کشیدند از تنت آخر لباس کهنه ی تو که گران نبود گفتم به آفتاب نتابد روی تنت شرمنده ام که روی تنت سایبان نبود با لشگری برای سرت جنگ کرده ام پس حق بده اگر که به جسمم توان نبود دیروز شش برادر کرار داشتم امروز دور خواهر تو جز سنان نبود آغوش من که هست چرا مانده ای به خاک جای تن تو برروی ریگ‌ روان نبود لعنت به این سفر که بدون تو میروم تنها شدن که حق من نیمه جان نبود باد صبا ببر به نجف روضه مرا روضه بخوان که دخت علی در امان نبود ما رسممان شهادت و از جان گذشتن است اما دگر اسیر شدن رسممان نبود @shia_poem
هر قدر خوردم کتک یک لحظه چشمم تر نشد هیچ‌کس مانند من با غم مصمم تر نشد تکه‌های خیمه‌ها را جای معجر می‌برم بیش از این چیزی برای ما فراهم‌تر نشد بچه‌ها در بوته‌ها و دختران در شعله‌ها چشمِ نامردان ولی یک لحظه از غم تر نشد خیمه‌ها غارت شدند و گوش‌ها پاره ولی یورشِ این قوم بر طفلان تو کمتر نشد باز آتش بهتر از نامحرمانِ وحشی است مثل آتش هیچ‌کس اینقدر محرم‌تر نشد بی تعادل بودنِ تو کار دستم می‌دهد هرچه می‌کردند سر بر نیزه محکم‌تر نشد تا نیافتی بازهم بر نیزه‌ات کوبیدنت هیچ دردی مثل این پیشم مجسم‌تر نشد روی نیزه نیست عباسم سرش آویخته خواستم بوسم گلویش ساقه‌اش خم‌تر نشد زیر پای این قبایل چند ساعت بوده‌ای اکبرت هم از تو حتی نامنظم‌تر نشد نه لباسی داری و نه سر نه حلقی نه تنی هیچکس مانند تو اینقدر مبهم‌تر نشد خوب شد قبل هجوم اسب سر را برده‌اند خوب شد این سر از اینکه هست درهم‌تر نشد @shia_poem
مرا در لحظه‌ی خوشحالی‌اش زد مرا در موقعِ بی‌حالی‌اش زد کسی که تیغِ خود را بر تنت کرد مرا هم با غلافِ خالی‌اش زد امیدم رفت تا بازوی تو رفت اباالفضلم چه‌شد اَبروی تو رفت سرم را ضربِ یک نیزه شکسته همان نیزه که بر پهلویِ تو رفت امان از ضربه‌ی سنگینِ نامرد امان چکمه‌ی خونینِ نامرد همین امروز در آغوشِ من بود سری که رفت با خورجینِ نامرد کمک کن تا رَدایت را نَدُزدَد حصیرت بوریایت را نَدُزدَد حواسم هست امشب در خیامت حرامی بچه‌هایت را نَدُزدَد بیا رحمی به این دختر بیاور برایم یک دو تا معجر بیاور سنان نگذاشت تا مقتل  بیایم خودت انگشترت را در بیاور به زحمت می‌دویدم دیر شد حیف بریدند و بریدم دیر شد حیف به پایم چادرم پیچید صدبار حلالم کن رسیدم دیر شد حیف #@shia_poem
ای آیه های فجرِ من از آسمان بگو از زخمِ بی شماره ات ای بی نشان بگو معراجِ ارجعی تو در خون چه سان گذشت در ازدحامِ آن همه تیغ و سنان بگو من شرح می دهم غمِ تاراجِ خیمه را از خنجرِ شقاوت و این ساربان بگو سرداده اند قهقهه وقتی که خواندمت از حنجرِ شکسته ات این بار جان بگو دارند می برند در این عصرِ بدرقه پشتِ سرِ مسافرِ کوفه اذان بگو اوّل زنِ اسیرِ بنی هاشمی شدم تا انتهای رفتنِ در ریسمان بگو عباسِ غیرتی من از نیزه پاسخی بر طعنه های حرمله ی بد دهان بگو قامت ببند و ماهِ شب تارِ من بمان در کوچه های زجر هوادارِ من بمان اشکِ فراق چشمِ ترم را گرفته است خنجر کشیده غم جگرم را گرفته است از تو بگو چگونه خداحافظی کنم؟ بُغضی گلویِ نوحه گرم را گرفته است ترسم که پای دختر تو لِه شود در این زنجیرها که پای حرم را گرفته است از خیمه های سوخته هر قدر مانده است چادر که رفته روی سرم را گرفته است تا چشمِ پاسبانِ وِقارم ز حدقه ریخت هر چشمِ هَرزه دوو و برم را گرفته است نیزه ز نبشِ قبرِ کسی حرف می زند ناله وجودِ شعله ورم را گرفته است هفده سرِ به نیزه مرا اوج می دهد حالا که کعبِ نیزه پَرم را گرفته است اینان که دورِ آینه دیوار می کِشند از تازیانه ها چقدر کار می کِشند #@shia_poem
شد غرق در غم روزگارت عمه جانم خیلی دلم شد بیقرارت عمه جانم در پیش چشمت زیر خنجر دست و پا زد در خاک و خون دار و ندارت عمه جانم بر روی تل، در غربتِ شام غریبان ایکاش بودم در کنارت عمه جانم تنها و بی محرم شدی دیگر ندیدی مرهم برای حال زارت عمه جانم جانم فدایت! عصرِ عاشورا به سختی دیدم گره خورده به کارت عمه جانم مانند قلبت چند جای چادرت سوخت در شعله هایِ پُر حرارت عمه جانم چشم عمو عباسمان را دور دیدند شد پیش چشمت خیمه غارت عمه جانم لعنت بر آنکه بست دست خسته ات را در بین آتش؛ با جسارت...عمه جانم بین تمام داغ هایی را که دیدی می سوزم از داغ اسارت عمه جانم! #@shia_poem
بگو چه چاره کنم این هزار ماتم را هزار و نهصد و پنجاه زخم درهَم را یکی‌یکی همهی خیمه‌ها در آتش سوخت که من شروع کنم روضه‌ی محرم را کمانِ حرمله من را رُباب را خم کرد چگونه صاف کنم بی تو قامتِ خم را امان دهند اگر ، خواهر تو میریزد به رویِ معجر خود خاکهای عالم به زیر آتش خیمه تَنِ شهیدان ماند نشد که جمع کنم پاره‌های مبهم را نشست خیمه‌ای از شعله بر سر طفلت بگو چه چاره کنم "عمه سوختم" را صدای ضجه‌ی هشتاد و چند خانوم است که گرد خویش ندیدند هیچ مَحرم را اگرچه سعی نمودم فقط مرا بزنند خدا بخیر کند ضربه‌های محکم را @shia_poem
آه از غم فراق و شفای نداشته فریاد میزنم به نوای نداشته راحت رسید و سخت مرا تازیانه زد دردسر است قوت پای نداشته رخت اسیری است تنم چاره ای نبود شرمنده ام ز رخت عزای نداشته عباس کو بلند کند از زمین مرا پای مرا شکست عصای نداشته امشب به خاک سرد سرم را گذاشتم من را کجا کشید سرای نداشته گفتم نکش حجاب سرم را کشید و برد ماییم و داغ مقنعه های نداشته لطف تو بود موی سپیدم عیان نشد.. خون گلو به جای حنای نداشته با دستهای بسته قنوتم مصیبت است خون گریه کن دست دعای نداشته #@shia_poem
از صدای «الیّ...» گفتن تو جگرم از غمت کباب شده چند ساعت شبیه عمری رفت بدنم را ببین چه آب شده نیزه‌ها را یکی یکی ... ای وای از تنت ای برادرم ... ای وای چند تا تیر بد قلق اما ... جان شیرین مادرم ای وای سر نداری به پیکرت اما چند جمله ز خواهرت بشنو حرف‌هایی به قلب من مانده که نگویم به هیچکس جز تو خیمه‌ها را یکی یکی گشتم با همین حال زار و پر دردم همه را جمع کردم آخر، وای ... جز دو تا کودکی که گم کردم دست‌هاشان به هم گره کرده پای یک بوته خار خوابیدند عاقبت ترس ... یا نمی‌دانم آن دم آخری چه می‌دیدند من شنیدم که یک نفر میگفت زدن دختران مباح شده ... سپر کودکان شدم تو ببین صورتم را، چطور سیاه شده شعله‌ها را ز دامن همه‌ی کودکانت گرفته‌ام اما آنقدَر سوخت دستم آخر که ضعف سختی گرفت جانم را به خودم آمدم وَ دیدم که رفته بودم دقایقی از هوش دختری گفت زیر لب با بغض «عمه مویم نمی‌کنی خاموش؟» کودکان را چه سخت خواباندم ولی اما رباب را چه کنم هر دقیقه ز خواب میپرد و ناله‌ی آب آب را چه کنم #@shia_poem