🌸☄🌸☄🌸☄🌸☄🌸 ☄ ⭕️سعادت و لذت در قرآن (بخش سوم) 🔶يكی از مباحث مهم علم اخلاق مقوله‏ #سعادت و #لذت است، و اينكه سعادت چيست؟ و لذت كدام است؟ مقوله ای است كه ذهن علمای اخلاق را به خود مشغول داشته است. در اين نوشتار به تعريف #سعادت و #لذت از منظر #قرآن_کریم پرداخته مي‏شود. 🔷قرآن #فلاح و #رستگاری را به عنوان هدف از انجام كارهای خوب مطرح مي‏كند، كه همه كارهای عبادی و افعال شايسته را برای رسيدن به آن بايد انجام داد؛ ولی هيچگاه باری خود #فلاح، هدف و غايت ديگری را بيان نمي‏كند و نمي‏گويد: كه اگر كسی به فلاح رسيد چه مي‏شود، چون در ورای #فلاح و رستگاری هدف ديگری، و غايت گرانبهاتر و پر ارزش‏تری وجود ندارد. فی المثل در قرآن کریم به آياتی بر مي‏خوريم نظير: «فَاعْبُدْنِي وَأَقِمِ الصَّلاةَ لِذِكْرِي؛ [طه،۱۴] و مرا ستايش كنی و #نماز را برای ياد من بپا دار»؛ 🔷و نظير: «إِنَّ الصَّلاةَ تَنْهَى عَنِ الْفَحْشَاءِ وَالْمُنْكَرِ وَلَذِكْرُ اللَّهِ أَكْبَرُ...؛ [عنکبوت، ۴۵] هر آينه‏ #نماز آدمی را از زشتی و بدی باز مي‏دارد و همانا ياد خدا بزرگتر است...»؛ كه در آنها ذكر خدا و دوری گزيدن از فحشا و منكر به عنوان #هدف_نماز مطرح گرديده است، و آيه‏: «وَاذْكُرُوا اللَّهَ كَثِيرًا لَعَلَّكُمْ تُفْلِحُونَ؛ [انفال، ۴۵] و خدا را بسيار ياد كنيد شايد رستگار شديد»؛ كه برای #ذكر_خداوند كه در آيات گذشته، به عنوان هدف نماز مطرح شده بود، به نوبه‏ خود رسيدن به فلاح و #رستگار_شدن را به عنوان #هدف مطرح مي‏كند؛ 🔷ولی در هيچيك از آيات قرآن نمي‏توان جمله ای را پيدا كرد، كه برای خود #فلاح، چيز ديگری به عنوان هدف آن معرفی شده و مثلاً بگويد: «افلحوا لعلكم كذا؛ به فلاح برسيد تا چنين و چنان شود»، و ما از اين برخورد، نتيجه مي‏گيريم كه #فلاح، #هدف_نهايی و #مطلوب_ذاتی است، مثل #سعادت كه تعبير ديگری از هدف است. كلمه فوز هم به معنای كاميابی و رسيدن به مطلوب است، اعم از مطلوب مادی و معنوی. #ادامه‌دارد... نویسنده: آیت‌الله‌مصباح‌يزدی (اخلاق در قرآن) منبع: وبسایت‌مرکزمطالعات و پاسخ‌گویی‌به‌شبهات @tabyinchannel #انتشاربدون‌لینک‌جایزنمیباشد