🌹 نـــ✒ــون وَ الْــــقَــلَــم 🌹 #آیه_های_جنون #قسمت_نود_و_پنجم #بخش_اول بندِ ڪولہ ام را روے دوشم جا بہ جا میڪنم و وارد خیابان میشوم،عید را پشت سر گذاشتیم و امروز روز اول دانشگاہ در سال جدید بود. دے ماہ،عقد همتا بہ بهترین نحو ممڪن برگزار شد. همسرش،احسان مرد با وقار و مودبے بہ نظر مے رسید. یڪتا و نازنین مدام دور و بر من بودند و تنهایم نمے گذاشتند،فامیلِ عسگرے از دیدن نازنین جا خوردہ بودند! انگار در مراسم هادے،فرصت و حوصلہ ے ڪافے براے تعجب ڪردن و پچ پچ ڪردن نداشتند! نازنین سعے مے ڪرد از دیدِ همہ دور باشد و از ڪنارم تڪان نمے خورد! خانہ ے جدیدے نزدیڪِ خانہ ے پدر و مادرش اجارہ ڪردہ. در مراسم عقد همتا،یڪے از اقوام دورِ مادرے احسان از یڪتا خوشش آمد و وقت خواستگارے خواست. یڪتا هم گفت قصد ازدواج ندارد و ردش ڪرد،بیشتر از همہ یڪتا ذوق داشت و مثل پروانہ دور همتا مے چرخید! هنگام ورود بہ تالار،من را ڪہ دید در چشم هایش اشڪ جمع شد،سعے ڪرد خودش را نگہ دارد اما نتوانست! سریع در آغوشم ڪشید و محڪم مرا بہ خود فشرد! هر دو هم خوب میدانستیم بہ یادِ ڪے! مطهرہ و محمدحسین اسفند ماہ عقد و عروسے شان را در یڪ روز برگزار ڪردند،در عروسے مطهرہ بیشتر از آنچہ ڪہ فڪر مے ڪردم خوشحال بودم و ذوق داشتم! در اڪثر خریدها همراہ مطهرہ بودم و ڪمڪش ڪردم،براے چیدمان خانہ اش هم همراہ مادرم بہ ڪمڪشان رفتیم. خانہ اش زیاد از اینجا دور نیست،قول گرفت هفتہ اے حداقل یڪ بار بہ خانہ اش بروم و تنهایش نگذارم! خیابان بر عڪس روزهاے قبل خیلے شلوغ است،چند ماشین گران قیمت پشت سر یڪدیگر با نظم پارڪ شدہ اند و عدہ اے در حال رفت و آمدند. نزدیڪ ڪوچہ ڪہ مے رسم‌ نگاهم بہ ساختمان رو بہ روے خانہ مے افتد،خبرے از آن چند تڪہ تیر آهنِ قد علم ڪردہ نیست! جایش را مجتمع تجاریِ بزرگ و شیڪے با نماے شیشہ اے گرفتہ ڪہ در پشتے اش در ڪوچہ ے ماست و در اصلے اش سمت خیابان! مقابل در اصلے روبانِ بزرگ قرمز رنگے ڪشیدہ شدہ،چند نفر از ڪارمندان شرڪت را مے بینم ڪہ ڪنار یڪدیگر ایستادہ اند و خوش و بش مے ڪنند! پس روز افتتاح مجتمع فرا رسیدہ! شانہ اے بالا مے اندازم،میخواهم بہ راهم ادامہ بدهم ڪہ نگاهم بہ ماشین روزبہ مے افتد! بہ سمت پارڪینگ اختصاصے مجتمع ڪہ در سمت چپ قرار دارد مے رود و محو میشود! چند ثانیہ مڪث میڪنم اما چند لحظہ بعد بے تفاوت قدم برمیدارم،سر ڪوچہ ڪہ مے رسم ماشینے از پشت برایم بوق مے زند! متعجب سر بر مے گردانم،دویست و شش مشڪے رنگے در چند مترے ام پارڪ ڪردہ! با دقت نگاہ میڪنم،علیرضا را مے بینم ڪہ پشت فرمان نشستہ. لبخند ڪم رنگے میزنم و بند ڪولہ ام را از روے دوشم برمیدارم و در دست مے گیرم. لبخند خجولے مے زند و در ماشین را باز مے ڪند،با قدم هاے بلند بہ سمتش مے روم. در ماشین را مے بندد و صاف مے ایستد،پیراهن قهوہ اے تیرہ رنگے همراہ با شلوار ڪتانِ ڪرم رنگ پوشیدہ. ریش هایش از آخرین بارے ڪہ دیدہ ام ڪمے پر پشت تر شدہ و بالاے ابرویش جاے زخمے عمیق دیدہ میشود! در چند قدمے اش مے ایستم،نگاهش را بہ آسفالت دوختہ،پیش دستے مے ڪند و سریع مے گوید:سلام! احوال شما؟! خستہ و بے حوصلہ ام،اما با رویے باز جواب میدهم:سلام! الحمداللہ خوبم! حال شما خوبہ؟! یاس سادات؟! لبخندش عمیق تر میشود:اومدم براے گلہ از طرف خودم و یاس! لبم را بہ دندان مے گیرم و مے گویم:چند بارے با یاس تلفنے صحبت ڪردم میدونہ زیاد اهل رفت و آمد نیستم! مے خندد:انقدر اهل رفت و آمد نیستید ڪہ یہ خبرے از ما بگیرید؟! یاس بیمارستانہ! آب دهانم را قورت میدهم،مضطرب مے پرسم:بیمارستان؟! چرا بیمارستان؟! نگاهش را ڪمے بالا مے ڪشاند و بہ گوشہ ے چادرم مے دوزد. لبخندش باز عمیق تر میشود! _چیز خاصے نیست! یعنے... ادامہ نمے دهد،انگار خجالت مے ڪشد! با استرس مے پرسم:یاس چے شدہ؟! _باردارہ! ویار دارہ نمیتونہ زیاد چیزے بخورہ! ضعف ڪردہ چند روز باید بیمارستان بمونہ! میخواست باهاتون تماس بگیرہ،گفتم حضورے براے گلہ بیام! با ذوق بے اختیار بلند مے گویم:واقعا؟! پس چرا بہ من چیزے نگفتہ بود؟! گونہ هایش ڪمے سرخ مے شوند:تازہ نزدیڪ چهار ماهشہ! سر این ویارا و ضعفاش ترس داشت گفت سہ ماہ اول بگذرہ بعد بہ بقیہ بگیم! خب ما فامیلیم نگرانیش بیشتر شد! فقط مادرا و پدرامون خبر داشتن،راستش... باز حرفش را میخورد،انگشت هایش را در هم قفل مے ڪند و نگاهش را بہ انگشت هایش مے دوزد. خبرے از چهرہ ے خندان چند لحظہ پیش نیست! _پسرہ! لبخند گرمے میزنم:سلامت باشہ! وجودش براتون مبارڪ و پر برڪت باشہ! سرش را تڪان میدهد:ممنونم! واقعیتش اومدم براے ڪسب اجازہ! ادامه دارد... 🍃🍃🍃🍃

🌹 نـــ✒ــون وَ الْــــقَــلَــم 🌹 #آیه_های_جنون #قسمت_نود_و_پنجم #بخش_دوم ابروهایم را بالا میدهم:اجازہ ے چے؟! در چشم هایش اشڪ جمع میشود و سرش خم تر! _میخوام اسمشو بذارم هادے! قلبم یڪ جورے میشود،ساڪت نگاهش میڪنم و بندِ ڪولہ ام را محڪم مے فشارم. سرش را بلند مے ڪند و براے اولین بار بہ چشم هایم زل مے زند! اشڪ در چشم هاے نجیب و مغرورش حلقہ زدہ! _من و یاس میخوایم ڪہ شما اجازہ بدید،یعنے افتخار بدید اسم هادے روے پسرمون باشہ! هم اسمش هم رسمش مثل هادے باشہ! لبخند نیمہ جانے میزنم:آسد هادے! من ڪے باشم ڪہ اجازہ بدم؟! دوبارہ سرش را خم مے ڪند،گلویم را صاف میڪنم:خیلے خوشحال شدم! از صمیم قلبم بہ شما و یاسِ عزیزم تبریڪ میگم! از طرف من بهش تبریڪ بگید،حتما تو اولین فرصت میام دیدنش! لبخند مهربانے مے زند:قدم رو چشم ما میذارید! یاس همیشہ از شما تعریف میڪنہ و میگہ انگار چند سالہ مے شناستتون و باهاتون خیلے احساس صمیمت میڪنہ! _از بس مهربون و خوبہ! _لطف دارید! _حقیقتہ! با دست بہ ڪوچہ مان اشارہ میڪنم و ادامہ مے دهم:بفرمایید بریم منزل! مامان و یاسین هستن! گرہ انگشت هایش را باز مے ڪند:سر فرصت حتما مزاحم میشیم! _مراحمید! بعد از خداحافظے اے ڪوتاہ،علیرضا سوار ماشینش میشود و مے رود. نفس عمیقے میڪشم و لبخند بہ لب بہ سمت ڪوچہ بر مے گردم ڪہ نگاہ خیرہ ے روزبہ را مے بینم! ڪت و شلوار نوڪ مدادے رنگے همراہ با پیراهن سفید بہ تن ڪردہ،موهایش ڪمے بلند تر از شبے ڪہ بہ خانہ مان آمدہ بود شدہ! یڪ دستش را داخل جیب شلوارش بردہ و از دور جدے بہ من چشم دوختہ! مردے ڪنارش ایستادہ و صحبت مے ڪند اما انگار حواسش نیست! اخم ڪم رنگے میان ابروهایش نشستہ،فرزاد نزدیڪش میشود و نگاهے بہ من مے اندازد سپس چیزے بہ روزبہ مے گوید ڪہ روزبہ نگاهش را از من مے گیرد و رو بر مے گرداند! بے تفاوت بہ سمت خانہ راہ مے افتم،انگار نہ انگار چهار ماہ پیش براے خواستگارے اصرار داشت و گفت دوستم دارد! وارد ڪوچہ میشوم و نگاهے بہ ساختمان مے اندازم،همہ چیز از شروع گودبردارے و ساختنش شروع شد. حالا با بہ پایان رسیدن ساختش انگار ماجراها و اتفاقات هم بہ پایان رسیدہ! دو و سال نیم پیش تمام غم و غصہ ام رفتن بہ دانشگاہ بود و حالا بہ چیزهایے ڪہ دو سال و نیم پیش غصہ و مشڪل مے دانستمشان مے خندم! روال عادے زندگے جریان پیدا ڪردہ،همراہ با روح و قلبے خستہ... 🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸 یاسین بالا و پایین مے پرد و مے گوید:داشتن شعدہ بازے میڪردن! خیلے باحال بود! نوید و علے هم رفتن! آبجے بیا مام بریم! دستم را روے پیشانے ام مے گذارم و آبمیوہ ام را سر مے ڪشم:مخمو خوردے یاسین! اخم مے ڪند و دست بہ سینہ ڪنارم مے نشیند:بداخلاق! مثل بچہ ها مے گویم:بد عُنق! مادرم از اتاق بیرون مے آید و تشر مے زند:چتونہ شما دوتا؟! آیہ تو چرا عین بچہ ها سر بہ سرش میذارے؟! با حرص مے گویم:بهم گیر دادہ! پشت چشمے برایم نازڪ میڪند:تو دیگہ بیست سالتہ! این رفتارا چیہ؟! پاهایم را روے میز دراز میڪنم و بہ تلویزیون خیرہ میشوم،یاسین بلند میشود. رو بہ مادرم مے گوید:من میرم مامان! سپس بہ سمت اتاقش مے دود،مادرم رو بہ من مے گوید:بخاطرہ روزبہ نمیرے آرہ؟! جوابے نمے دهم،ڪنارم مے نشیند:منم درست نمیدونم برے! نرو! یاسین گیر دادہ با تو برہ چون میبینہ رفتے تو خودت میخواد سرتو گرم ڪنہ! باهاش تا جلوے در پاساژ برو بگو میخواے برے قدم بزنے برہ پیش دوستاش چند دقیقہ دیگہ همونجا منتظرشے! دلشو نشڪن! پوفے میڪنم و از روے مبل بلند میشوم،چند دقیقہ بعد آمادہ میشوم و همراہ یاسین از خانہ خارج میشویم. یاسین محڪم دستم را گرفتہ و با لبخند دندان نمایے مے پرسد:توام میاے باهام؟! جدے مے گویم:من تا جلوے پاساژ باهات میام! میخوام برم قدم بزنم و یڪم خرید ڪنم! تو برو پیش دوستات! ادامه دارد... 🍃🍃🍃🍃 ✍نویسنده: #لیلی_سلطانی Instagram:Leilysoltani

#حدیث 🌹پیامبر اکرم ص: 🌷هرجوان مومنی که قرآن بخواند،قرآن باگوشت و خون او در می آمیزد و خداوند او را با فرشتگان بزرگوارهمراه می سازد و قرآن روز قیامت نگه دارنده او (از دوزخ) خواهد بود. 📚 الحیاه، ج ۲، ص ۱۶۴٫ 👉 @tark_gonah_1

🌷شَهرُ رَمَضانَ الَّذی اُنزِلَ فیهِ القُرآنُ🌷 🌹هُدیً للنّاسِ وَ بَیِّنات مِنَ الهُدی والفُرقانِ🌹 آیه ۱۸۵ سوره مبارکه #بقره 🆔 @tark_gonah_1

🌷» تفسیر المیزان - خلاصه👇 🌹آیه: (شهر رمضان الذی انزل فیه القران ):(ماه رمضان ماهیست که درآن قرآن نازل شده است ) 🔷️(نزول )یعنی پایین آمدن ووارد شدن یکباره از نقطه ای بلند،و(قرآن )نام کتاب آسمانی مسلمانان و به معنای (خواندنی )میباشد . ♦️(هدی للناس و بینات من الهدی و الفرقان ): 🍀(تا هدایت برای مردم و دلایل آشکاری ازهدایت و جدا کننده حق از باطل باشد) 🕯 (هدایت )برای ناس که طبقه پایین جامعه هستند وسطح فکرشان نازلترین سطح است و (بینات )برای خواصی از مردم که در ناحیه علم و عمل تکامل یافته باشند و قرآن برای آنان جدا کننده حق از باطل است و با دلایل واضح و ظاهر، حق و ناحق را تمیز می دهد، . 🔷️(فمن شهد منکم الشهر فلیصمه ): 🌷(پس هر کس این ماه رادرک کرد باید در آن روزه بگیرد) (شهادت )به معنای حاضر بودن در جریان و اطلاع یافتن از آن است ، 🌹(ومن کان مریضااو علی سفر فعده من ایام اخر): ♦️(و هر کس مریض یا در سفر باشد پس چند روز از ماههای دیگر روزه بگیرد)این جمله اثبات حکم را می فرمایدو در دوآیه قبلی زمینه چینی و مقدمه برای بیان این حکم بوده است ، ⚘(یرید الله بکم الیسر ولا یرید بکم العسر و لتکملوا العده ): ☘(خدا برای شما سهولت را خواسته ودشواری را نخواسته ، و منظور این است که عده سی روز ماه را تکمیل کرده باشید)، 🔷️پس بیان می فرماید که تکمیل 30 روز، روزه واجب است و اگر خداوندبرای مریض و مسافر استثناء قائل شد تا در ماههای دیگر جبران کنند از جهت سهولت و آسانگیری بوده است ، 🌷(ولتکبروا الله علی ما هدیکم ولعلکم تشکرون ): ☘(و تا خدا را به جهت اینکه هدایتتان کرد بزرگ شمارید و تکبیر گوییدو شاید شکر گزاری کنید) 🍀لام غایت است و می خواهد غایت و نتیجه اصل روزه را بیان کند، پس اشتغال به روزه برای اظهار کبریائی حق تعالی است که قرآن رابر مسلمانان نازل کرد و ربوبیت خود و عبودیت بندگان را اعلام نمود و نیز به جهت آنکه در مقابل نعمت هدایت و جداسازی حق از باطل شکر او را بجای آورند. 📚منبع: تفسیر المیزان علامه طباطبایی ره 🆔 @tark_gonah_1

#جزء_خوانی (ویژه رمضان) ⭕️ جزء سوم 👤 استاد معتز آقائی @tarj_gonah_1

🎥 به خاطر امام زمان (عج) گناه نکنیم 👤استاد احسان عبادی @tark_gonah_1

#ماه_عسل_۹۷ ۶ رمضـ🌙ــان؛ باشگاه تمرینِ روحــه... تمرین کن و قدرت بگیر! @tark_gonah_1

#ماه_عسل_۹۷ #استاد_شجاعی ✍برای هر کاری تمرین کنی؛ آروم آروم بهش عادت میکنی. کسب کرامت های روح هم، تمرین کردنی هستند! ☑️و رمضان؛ یه باشگاه قدرتمند برای کسب کرامات روح. @tark_gonah_1

🎥 دینداری در آخرالزمان 👥 حاج آقا دانشمند #آخرالزمان @tark_gonah_1

🌹 نـــ✒ــون وَ الْــــقَــلَــم 🌹 #آیه_های_جنون #قسمت_نود_و_پنجم #بخش_سوم لبخندش را مے خورد و چیزے نمے گوید،دو سہ دقیقہ بعد جلوے پاساژ میرسیم. داخل شلوغ است و صداے همهمہ و خندہ بہ گوش مے رسد! دست یاسین را رها میڪنم:خب داداشے تو برو! لبش را ڪج مے ڪند:باشہ! میخواهد وارد پاساژ بشود ڪہ سریع مے گویم:مراقب خودت باش! نیم ساعت دیگہ میام دنبالت همین جا باشیا! سرش را بہ نشانہ ے مثبت تڪان میدهد،میخواهم عقب گرد ڪنم ڪہ دست هاے ظریفے از پشت روے چشم هایم مے نشیند! متعجب دست هایم را بالا مے برم و روے دست هایش مے گذارم:شما؟! صداے خندہ ے یلدا مے پیچد:خانم گرگہ! مے خندم:سلام خانم گرگہ! دست هایش را بر مے دارد و پر انرژے مے گوید:سلام! بہ سمتش بر مے گردم و با ذوق در آغوشش مے ڪشم:سلام! خوبے؟! دلم برات یہ ذرہ شدہ بود! محڪم مے فشاردم:آرہ معلومہ! از شرڪت نمے تونیم بندازیمت بیرون! آرام مے خندم:نڪہ تو مدام خونہ ے مایے یا بهم زنگ میزنے؟! لبخند دندان نمایے میزند:تو تلگرام ڪہ هستم! دستش را پشت ڪمرم مے گذارد و ادامہ میدهد:دارے بر مے گردے خونہ؟! لبخند تصنعے اے میزنم:نہ! بہ یاسین اشارہ میڪنم:من ڪار دارم! یاسینو آوردم برہ پیش دوستاش! یاسین سریع مے گوید:سلام! یلدا مهربان نگاهش مے ڪند و دستش را بہ سمتش دراز مے ڪند:سلام عزیزم! چقدر شما شیرینے! یاسین لبخند میزند:ممنون! یلدا مے گوید:بیا بریم یہ نگاهے بنداز ببین چطورہ! بالاخرہ توام تو شرڪت بودے! بیا بچہ ها خوشحال میشن! خودم را جمع میڪنم:نہ! ڪار دارم! ابروهایش را بالا میدهد:ناز نڪن! دو دقیقہ بیا بریم! منم دیر رسیدم تنهام! _بچہ هاے شرڪت هستن دیگہ! مے خندد:با تو بیشتر بهم خوش میگذرہ! بہ سمت پاساژ هلم مے دهد،لبم را مے گزم:اِ زشتہ یلدا! بے توجہ دنبال خودش مے ڪشاندم،وارد پاساژ میشویم. یاسین با ذوق دنبالمان مے آید،نگاهے بہ پاساژ مے اندازم ڪہ خیلے شیڪ و بزرگ است! چهار طبقہ بہ نظر مے رسد،آفتاب از سقف شیشہ اے بہ داخل مے تابد و توجہ را جلب مے ڪند. همہ در حال رفت و آمد هستند،یلدا بہ طبقہ ے دوم اشارہ مے ڪند:بچہ هاے شرڪت اونجان! یاسین بہ سمت دوستانش مے رود ڪہ مشغول تماشاے شعبدہ بازے در وسط پاساژ هستند. همراہ یلدا بہ سمت پلہ برقے مے رویم،بہ طبقہ ے دوم مے رسیم‌. با چند نفر از بچہ هاے شرڪت سلام و احوال پرسے میڪنم. نگاهم بہ روزبہ مے افتد ڪہ مشغول صحبت با یڪ زن و مرد میانسال است‌. لیوان آبمیوہ اش را با یڪ دست گرفتہ و لبخند خاصے بہ لب دارد! حواسش بہ ما نیست،بچہ ها از پاساژ و زحمتے ڪہ ڪشیدہ اند تعریف مے ڪنند. ساڪت نگاهشان مے ڪنم،بہ طبقہ ے سوم مے روند و با دقت همہ جا را از زیر نظر مے گذرانند. یلدا هم سرش گرم شدہ،بہ سمت نردہ هاے شیشہ اے مے روم و نگاهے بہ طبقہ ے دوم مے اندازم. _نیوفتے؟! متعجب و با استرس سر بر مے گردانم،شهاب لبخند بہ لب در چند قدمے ام ایستادہ. شلوار جین مشڪے رنگے همراہ پیراهنے سفید بہ تن ڪردہ. لیوان آبمیوہ اش را نزدیڪ لب هایش مے برد و چند جرعہ مے نوشد،همانطور ڪہ آبمیوہ اش را مے نوشد لیوان آبمیوہ ے دیگرے ڪہ در دست دارد بہ سمتم مے گیرد. نگاهے بہ لیوان آبمیوہ مے اندازم و از دستش نمے گیرم. لیوان را از لب هایش جدا مے ڪند،پوزخند میزند:نترس توش سم نریختم! فشارت میوفتہ برات خوبہ! چند قدم فاصلہ مے گیرم:لازم نیست شما نگران فشار من باشے! نگاهے بہ دور تا دور پاساژ مے اندازد و مے گوید:هرچند روزبہ و فرزاد راضے نبودن اما من بہ دعوت ساجدے بزرگ اینجام! ڪم براے اینجا زحمت نڪشیدم! دوبارہ لیوان را مقابلم مے گیرد:از قصد اینجا رو انتخاب ڪردہ بودم! چند نفر نگاهمان مے ڪند،بخاطرہ نگاہ هاے خیرہ لیوان را از دستش میگیرم اما نمے نوشم! سنگینے نگاہ ڪسے را حس میڪنم،بے اختیار سر بر مے گردانم. روزبہ با اخم بہ من و شهاب دوختہ! نگاهم را از روزبہ مے گیرم. ادامه دارد... 🍃🍃🍃🍃 ✍نویسنده: #لیلی_سلطانی

🌹 نـــ✒ــون وَ الْــــقَــلَــم 🌹 #آیه_های_جنون #قسمت_نود_و_پنجم #بخش_چهارم میخواهم براے رفتن قدم بردارم ڪہ شهاب سبزے چشم هایش را بہ چشم هایم مے دوزد:بهت گفتہ؟! متعجب نگاهش میڪنم،با سر بہ سمت روزبہ اشارہ مے ڪند:روزبہ! گفتہ من ازش خواستہ بودم استخدامت ڪنہ؟! قلبم مے لرزد اما باور نمے ڪنم،دوبارہ قصد میڪنم براے رفتن ڪہ مے گوید:پس نگفتہ! همہ تعجب ڪردہ بودن چرا روزبہ تو رو استخدام ڪردہ! نہ تجربہ داشتے! نہ مدرڪ! نہ مثل مطهرہ پارتے! هیچوقت از خودت نپرسیدے چرا استخدامت ڪرد؟! آب دهانم را با شدت فرو میدهم و چیزے نمے گویم،نگاہ سردش را بہ چشم هایم مے دوزد! تیر خلاص را مے زند! _مادرمو ڪہ دیدے! مادرمو ڪہ میشناسے! میدونے ڪہ چقدر برام مهمہ! بہ جونش قسم من ازش خواستم استخدامت ڪنہ! لیوان آبمیوہ از دستم مے افتد،صداے شڪستنش در گوشم مے پیچد! بدنم سست میشود! نگاہ متعجب چند نفر رویمان میخڪوب میشود! نفس عمیقے میڪشم و نگاهم را بہ روزبہ مے دوزم ڪہ بہ ما چشم دوختہ! پایم را روے شیشہ هاے شڪستہ میگذارم،صداے قدم هاے ڪسے پشت سرم مے پیچد. با عجلہ بہ سمت پلہ برقے ها مے روم،از خودم بدم مے آید! از حماقتم بدم مے آید! صداے عصبے روزبہ مے پیچد:چے بهش گفتے؟! با عجلہ از پلہ هاے برقے پایین مے دوم،صداے قدم هاے تندش پشت سرم مے پیچد! مے خواندم:آیہ! وایسا! آیہ! بے توجہ بہ نگاہ هاے خیرہ بہ سمت در مے روم،بلند مے گوید:زشتہ صدام برہ بالا میگم وایسا! شهاب بهت چے گفت؟! بہ سمتش بر مے گردم،تمام تنم مے لرزد! با چهرہ اے بر افروختہ مقابلم ایستادہ و نگاهش روے تمام اجزاے صورتم مے لغزد! در چشم هایش دلتنگے را مے بینم! پوزخند میزنم:چیزے ڪہ باید میگفتو گفت! بہ اندازہ ے ڪافے بہ دوستت ڪمڪ ڪردے نمایش بسہ! با حرص مے گوید:چے میگے تو؟! دوبارہ پوزخند میزنم و بے توجہ رو بر مے گردانم،اگر ڪمے دیگر بمانم منفجر میشوم! مثل ڪوہ آتشفشان! از پشت چادرم را مے ڪشد:جوابمو بدہ! چے بهت گفت ڪہ بہ هم ریختے؟! با حرص بہ سمتش برمے گردم و چادرم را از دستش مے ڪشم:حد خودتو بدون! انگشت اشارہ اش را بہ سمتم مے گیرد،صورتش سرخ شدہ و رگ هاے گردنش متورم! _من آدم آرومے ام اما تا وقتے ڪسے نخواد آرامشمو بہ هم بریزہ! آدم ملاحظہ گرے ام تا وقتے کسی نخواد با آبروم بازے ڪنہ! شهاب پاشو روے این دو تا گذاشتہ! آب از سرم گذشتہ! اگہ نگے چے گفت همین الان میرم وسط پاساژ انقدر میزنمش ڪہ با دهن پر خونو نیمہ جون خودش بگہ چہ چرت و پرتایے گفتہ! سرد نگاهش میڪنم:ڪسے با آرامش شما ڪار ندارہ! راجع بہ خودم بود! بلند و محڪم مے گوید:آرامش من یعنے تو! بفهم! سرد نگاهش میڪنم:دروغگو! صورتش سرخ تر میشود،لبش را بہ دندان مے گیرد و وارد پاساژ میشود! چند ثانیہ بعد صداے همهمہ از داخل پاساژ بلند میشود... با ترس از پشت شیشہ بہ داخل چشم مے دوزم. روزبہ ڪتش را بہ دست مهندس تقوے مے دهد و بہ سمت شهاب مے رود! دستش را مے گیرد و با عجلہ بہ سمت در پشتے مے بردش...فرزاد سریع بہ دنبالش مے رود! مضطرب بہ سمت ڪوچہ مان راہ مے افتم... ❤️نمازم را ادا ڪردم بہ تڪبیر دو‌ چشمانت مگر در عمق چشمانت موذن زادہ را دارے!؟❤️ #لاادرے ادامه دارد... 🍃🍃🍃🍃 ✍نویسنده: #لیلی_سلطانی

#حدیث امام على عليه السلام : در ماه رمضان، بسيار استغفار و دعا كنيد؛ زيرا با دعا از شما دفعِ بلا مى شود و با استغفار، گناهانتان پاك مى گردد کافی، جلد4، صفحه88 🆔 @tark_gonah_1

#حدیث امام على عليه السلام : در ماه رمضان، بسيار استغفار و دعا كنيد؛ زيرا با دعا از شما دفعِ بلا مى شود و با استغفار، گناهانتان پاك مى گردد کافی، جلد4، صفحه88 🆔 @tark_gonah_1

🌷امام موسی کاظم ع: 🍀دعوة الصائم تستجاب عند افطاره؛ 🌹دعاى شخص روزه دار هنگام افطار مستجاب مى شود. 📚بحار الانوار ج ۹۲ ص ۲۵۵ 🆔 @tark_gonah_1

🌷امام موسی کاظم علیه السلام: 🍀دعوة الصائم تستجاب عند افطاره؛ 🌹دعاى شخص روزه دار هنگام افطار مستجاب مى شود. 📚بحار الانوار ج ۹۲ ص ۲۵۵ و مکارم الاخلاق ص۲۷ و روایتی دیگر از امام کاظم ع : 👇🌷👇 هر که در هنگام #افطار این #دعا را اَللّهُمَّ لَکَ صُمتُ وَعَلى رِزقِکَ اَفْطَرتُ وَعَلَیْکَ تَوَکَّلتُ را بخواند، #خداوند به او #ثواب هر کسى را که در این روز #روزه داشته عطا کند. خدایا براى تو روزه گرفتم و با روزى تو افطار کنم و بر تو توکل می کنم 📚#اقبال_الاعمال،‌ج۱،‌ص ۱۱۳ #اللهم_عجل_لولیک_فرج 🌷❤در این ماه مبارک؛ خصوصا در لحظه ی افطار ما رو از دعای خیرتان محروم نکنید ❤🌷 #التماس_دعا 👉 🆔 @tark_gonah_1

📌 #طرح_مهدوی 📝 #رمضان ( #دعای_افتتاح ) 🔹 و أَیِّدْهُ بِرُوحِ الْقُدُسِ 🔆 بار الها، (امام زمان را) با روح القُدُس تأییدش کن @tark_gonah_1

دعای روز چهارم ماه مبارک رمضان 🆔 @tark_gonah_1

🎥 عهد شکنی با امام زمان (عج) 👤استاد احسان عبادی 🆔 @tark_gonah_1

#جزء_خوانی (ویژه رمضان) ⭕️ جزء چهارم 👤 استاد معتز آقائی 🆔 @tark_gonah_1

🔵مقایسه حجاب دهه ۶۰ با دهه ی ۹۰ انقلاب... #استحاله_انقلاب #حجاب #واردات_لباس #ساپورت #واردات_لباس_های_غربی #تغییر_عقیده_ها #اصلاحات_آمریکایی @tark_gonah_1

🌹 نـــ✒ــون وَ الْــــقَــلَــم 🌹 #آیه_های_جنون #قسمت_نود_و_ششم #بخش_اول با ترس از پشت شیشہ بہ داخل چشم مے دوزم. روزبہ ڪتش را بہ دست مهندس تقوے مے دهد و بہ سمت شهاب مے رود! دستش را مے گیرد و با عجلہ بہ سمت در پشتے مے بردش...فرزاد سریع بہ دنبالش مے رود! مضطرب بہ سمت ڪوچہ مان راہ مے افتم... با قدم هاے بلند خودم را نزدیڪ ڪوچہ مے رسانم ڪہ یاسین با عجلہ بہ سمتم مے دود و گوشہ ے چادرم را محڪم‌ میان مشتش مے گیرد. چشم هایش ترسیدہ اند:چے شدہ آبجے؟! چرا دوییدے بیرون؟! دستش را مے گیرم:هیچے یاسین! _مگہ من بچہ ام جواب سر بالا میدے؟! پوفے میڪنم:الان اصلا حوصلہ ے یڪے بہ دو ڪردن ندارما! چند نفر از همسایہ ها ایستادہ اند و متعجب بہ نقطہ اے خیرہ شدہ اند! لبم را بہ دندان مے گیرم و از میان شان عبور میڪنم،یاسین هم پشت سرم مے آید. روزبہ یقہ ے پیراهن شهاب را گرفتہ و بہ دیوار چسباندہ! فرزاد سعے دارد از هم جدایشان ڪند! شهاب خونسرد ایستادہ و لبخند ڪجے ڪنج لبش دیدہ میشود! خوب میداند این حالتش آدم را بیشتر عصبے مے ڪند! صورت روزبہ را نمے بینم،بلند مے گوید:شهاب! خوب میدونے من با بقیہ یہ فرق بزرگ دارم! اگہ بخواے با منم بازے ڪن مے سوزنمت! سپس یقہ اش را رها مے ڪند و انگشت اشارہ اش را بہ سمتش مے گیرد:پس بڪش ڪنار! شهاب پوزخند میزند:خیلے براش جوش میزنے! فرزاد سریع مے گوید:بس ڪن دیگہ! حداقل حرمت نون و نمڪے ڪہ باهم خوردیمو نگہ دار! سپس با آرامش رو بہ روزبہ ادامہ میدهد:همہ دارن نگاہ میڪنن! تو پاساژ نمیدونے چہ ولولہ اے افتادہ؟! آبرومون رفت! ڪارمندا دارن پچ پچ میڪنن! روزبہ دستش را میان موهایش مے برد و نفس عمیقے میڪشد. شهاب نگاهش را بہ من مے دوزد،تنم یخ مے زند! مے ترسم جلوے همسایہ ها حرف نامربوطے بزند یا اسمے از من ببرد! سرفہ اے مے ڪنم و سریع ڪلید را در قفل در مے چرخانم و وارد حیاط میشوم،یاسین را هم داخل میڪشم،در را نیمہ مے بندم و مے ایستم. ڪمے از صورت شهاب و فرزاد را مے بینم،روزبہ همچنان پشت بہ من ایستادہ. صداے مادرم از پشت سر مے آید:بہ چے نگاہ میڪنے؟! نفس بلندے میڪشم و سرم را برمے گردانم:هیچے! دعوا شدہ! ابروهایش را بالا میدهد:از ڪے تا حالا وایمیسے دعوا تماشا مے ڪنے؟! دوست ندارم شهاب را ببیند و داغ دلش تازہ شود،نگاهے بہ بیرون مے اندازم،روزبہ بہ طرفم سر بر مے گرداند اما نگاهم نمے ڪند! فرزاد دستش را روے شانہ اش مے گذارد:الان برات آب میارم! یڪم هوا بخور بعد بیا داخل! اخم غلیظے تحویل شهاب مے دهد:بهترہ برے! اگہ بخاطرہ حرف بابام نبود... حرفش را ادامہ نمے دهد،محڪم با دست بہ تخت سینہ ے شهاب مے ڪوبد:بہ اندازہ ے ڪافے بہ زندگے همہ مون گند زدے! خب تموم شد برو! حالت چشم هاے شهاب ترسناڪ میشود،سریع در را مے بندم. مادرم اخم غلیظے تحویلم مے دهد و چیزے نمے گوید،سریع رویش را بر مے گرداند و وارد خانہ میشود. نفسم را با شدت بیرون میدهم،یاسین با اخم نگاهم مے ڪند! توجهے نمے ڪنم و چادرم را از روے سرم برمیدارم،صداے زنگ‌ موبایلم بلند میشود. نگاهے بہ نام تماس گیرندہ مے اندازم،نام یلدا روے صفحہ نقش بستہ! دوبارہ موبایل را داخل جیبم مانتویم برمے گردانم،حوصلہ ے بیست سوالے ندارم! گردنم را تڪان میدهم،صداے شڪستن استخوان هایش حالم را جا مے آورد! وارد خانہ میشوم،مادرم با حرص مشغول خورد ڪردن هویج است! بہ سمتش مے روم و روسرے ام را برمیدارم،همانطور ڪہ دڪمہ هاے مانتویم را باز میڪنم مے گویم:بدہ من خورد میڪنم! بدون اینڪہ نگاهم ڪند جواب میدهد:نمیخواد! مے خندم:بہ قول خودت دیگہ بیست سالمہ! تمام هنرم تو آشپزے نیمرو و املت پختنہ! جوابے نمیدهد،مانتویم را از تنم در مے آورم و صندلے رو بہ رویے اش را عقب میڪشم. _سر چے بحثشون شدہ بود؟! گلویم را صاف مے ڪنم و جوابے نمے دهم،هویج بیچارہ را رها مے ڪند و چشم هایش را بہ صورتم مے دوزد:سر تو؟! _اختلاف بین خودشون بود! _بین خودشون شامل تو نمیشہ؟! _نہ! نمیشہ! پوفے مے ڪند:خدا عاقبتونو ختم بہ خیر ڪنہ! دوبارہ بہ جان هویج مے افتد! _فرزانہ زنگ زدہ بود! ڪنجڪاو نگاهش میڪنم:خب! آهستہ مے گوید:میپرسید تو برنامہ ے خاصے براے دومین سالگرد هادے ندارے؟! گفت یہ سرے بهشون بزنے! انگشت هایم را در هم قفل میڪنم:هنوز یہ ماہ موندہ! تو چے گفتے؟! _گفتم بهش میگم! _خب چرا بہ خودم زنگ نزد؟! خورد ڪردن هویج تمام میشود،چاقو را روے تختہ ے چوبے میگذارد. با دقت نگاهم میڪند:چون برنامہ ریزے براے سالگرد هادے بهونہ بود! برات خواستگار پیدا ڪردن! اخم هایم در هم مے رود:براے من؟! _آرہ براے تو! ادامه دارد... 🍃🍃🍃🍃 ✍نویسنده: #لیلی_سلطانی

🌹 نـــ✒ــون وَ الْــــقَــلَــم 🌹 #آیه_های_جنون #قسمت_نود_و_ششم #بخش_دوم پوزخند میزنم:تو زحمت افتادن! جدے مے گوید:انقدر سوال و جوابش ڪردم تا گفت ڪہ میخواستن بیان خواستگارے یڪتا،حاج مهدے تو رو معرفے ڪردہ! گفتہ مورد بهترے هم هست! منم گفتم لازم بہ لطف شما نیست،آیہ اگہ بخواد ازدواج ڪنہ مورداے خوبے هستن! حتے یہ خواستگار سمج دارہ! بلند مے خندم،متعجب نگاهم میڪند! میان خندہ مے گویم:منظورت مهندس ساجدیہ؟! اون ڪہ رفت پشت سرشم نگاہ نڪرد! پشت چشمے برایم نازڪ مے ڪند:جدے باش! قهقهہ مے زنم:غیر از اینہ؟! اگہ غیر از اینہ اون خواستگارو بهم نشون بدہ! _شرط میبندم برمیگردہ! خودم را بہ آن راہ میزنم:ڪے؟! _عمہ ت! مے خندم و چیزے نمے گویم،لبخند ڪم رنگے میزند:آیہ جان! هادے آقا بود! خوب بود! همہ چیز تموم بود! اما رفت! دو سال گذشتہ! نمیخواے بہ فڪر آیندہ ت باشے؟! جدے میشوم:آیندہ فقط تو ازدواج ڪردن خلاصہ میشہ؟! _نہ! ولے تا حد زیادے آرہ! نفس عمیقے میڪشم و انگشت هایم را در هم قفل مے ڪنم. _نگو ڪہ دلت نمیخواست برگردہ؟! _تو و بابا ڪہ راضے نیستید! این حرفا براے چیہ؟! لبخند ڪم رنگے میزند:بابات از سر لجبازے راضے نیست و بهونہ میارہ،من از سر منطق راضے نیستم! منطقم میگہ اعتقاد نداشتنش مشڪل میشہ! شاید تا یہ حدے بشہ ڪنار اومد ولے تا یہ حدے! میگہ باهات ڪنار میاد اما نمیتونہ! یہ مرد سے و دو سالہ نمیتونہ شور و توقعات عاطفے و هیجانے یہ دختر بیست سالہ رو برآوردہ ڪنہ! خانوادہ ش راضے نیستن،شاید بگہ مهم خودمم تو میخواے با من زندگے ڪنے اما از سر خطبہ ے عقد بہ بعد همہ ے ڪس و ڪارش بہ تو مربوط میشن! میشن خانوادہ ے دومت! خانوادہ اے ڪہ نمیخوانت! اما از یہ طرف هم محڪم بودن و ادب و علاقہ ش رو تحسین میڪنم! درستہ باید عاقلانہ تصمیم گرفت اما بہ اندازہ ے عقل،عشق هم مهمہ! هر دوتاش باید ڪنار هم باشہ! یہ عشق عاقلانہ! مردے ڪہ دوستت نداشتہ باشہ،مردے ڪہ ابراز علاقہ بلد نباشہ،مردے ڪہ نتونہ بهت محبت ڪنہ هر چقدر هم خوب باشہ بعد از یہ مدت خستہ میشے! میدونے چرا؟! سرم را تڪان میدهم:چرا؟! _چون زن مثل گُلہ! باید نور ڪافے بهش برسہ و خوب آبیارے بشہ! باید خوب مراقبش بود وگرنہ پژمردہ میشہ! اون نور ڪافے و آبیارے ابراز علاقہ و محبت مَردشہ! مردے ڪہ نتونہ بهت محبت ڪنہ و رسم عاشقے براے زنو بلد نباشہ پژمردہ ت میڪنہ! طبیعت زن اینہ! برعڪس مرد ڪہ دوست دارہ عملے بهش‌ ثابت ڪنے دوستش دارے زن باید روزے هزار بار بشنوہ ڪہ میخوایش! ڪہ دوستش دارے! ڪہ برات مهمہ! این تمام زندگے نیست مامان جان! فقط عشق ڪافے نیست اما نصف زندگے عشقہ! نفس عمیقے میڪشد:فڪر روزبہ رو از سرت بنداز! بیشتر از این تو ذهنت بهش پر و بال ندہ! تو هنوز خیلے جوونے و وقت دارے! چیزے در دلم تڪان مے خورد! دستش را روے دستم مے گذارد:گفتم نصف زندگے عشقہ،نصف دیگہ ش هم منطق و تفاهمہ! هم سطح بودنہ! هم فڪر و همراہ بودنہ! منتظرش نباش! حتے اگہ برگشت ردش ڪن! نمیدانم چرا بغض گلویم را مے فشارد؟! جدے مے گویم:من ڪہ گفتم جوابم منفیہ! منتظرش نیستم! آرام مے خندد:امیدوارم! چند ثانیہ اے بہ عمق چشم هایم نگاہ میڪند،طاقت نمے آورم و سرم را پایین مے اندازم. آهستہ میپرسد:اگہ منتظرش نیستے پس این بغ ڪردنو ترس تو چشمات چیہ عزیزم؟! آدم ڪہ از نبودن و نیومدن ڪسے ڪہ نمیخوادش نمیترسہ! میترسہ؟! بغضم را آزاد میڪنم:میدونے مامان؟! _چیو؟! _فڪر ڪنم همہ ے ڪاراش الڪے بود! اشڪ صورتم را مے پوشاند،بینے ام را بالا میڪشم:شهاب ازش خواستہ بود منو استخدام ڪنہ و نزدیڪش باشم! دستم را گرم مے فشارد:بہ درڪ! چرا گریہ میڪنے؟! هق هق میڪنم:نمیدونم! از روے صندلے بلند میشود و ڪنارم مے ایستد،محڪم مے گوید:پاشو! با دست اشڪ هایم را پاڪ میڪنم و مے ایستم،چند تار مو جلوے دیدم را مے گیرند. مادرم محڪم در آغوشم مے ڪشد و آرام ڪمرم را نوازش میڪند:از سرت بندازش! بینے ام را بالا میڪشم و قطرہ ے اشڪے روے گونہ ام سر میخورد:تو سرم نیست! از نمایش بازے ڪردنش ناراحت شدم! نفس عمیقے میڪشد و چیزے نمیگوید،دستش روے موهایم مے لغزد. سرم را روے شانہ اش میگذارم و چشم هایم را مے بندم. قلبِ خستہ ام ڪمے شڪستہ... 🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸 یلدا لبخند تصنعے اے تحویلم مے دهد و مے گوید:یہ هفتہ ست هرچے زنگ میزنم جواب نمیدے؟! لیوان شربت را مقابلش مے گذارم:زیاد حالم خوب نبود! محتاط نگاهم مے ڪند:من آدم فوضولے نیستم! نمیخوام بپرسم یہ هفتہ پیش چرا اون بحث پیش اومد،یہ پچ پچایے بین بچہ هاے شرڪت بلند شدہ! نفسم را بیرون میدهم:مردم همیشہ حرف براے زدن دارن! دنبال بهونہ ان ڪہ متاسفانہ این بهونہ ناخواستہ بهشون داد شد! لیوان شربتش را برمیدارد:آرہ! از اون روز مهندس ساجدے خیلے بهم ریختہ بود! ادامه دارد... 🍃🍃🍃🍃 @tark_gonah_1

#ماه_عسل_۹۷ ۷ رمضـان = فرصتِ عاشـ❤️ـقی @tark_gonah_1