🕋🕋🕋🕋🕋 #حج_ابراهیمی #خانواده_توحیدی(قسمت سوم) اگر قرآن ،کتاب ازلی و ابدی است، چگونه می‌توان آن را از تجرد و ذهنیت محض خارج کرده و ناظر به تکالیف عملی و به ویژه زندگی اجتماعی اکنون انسان آخرالزمانی به آن نظر کرد ؟ چگونه می‌توان در نگاه به این کتاب، طرحی برای زندگی انسان و آینده او و هدفی برای بودن انسان بی‌معنای امروز و راهی برای رسیدن به آن ارائه کرد؟ #نمایش_نامه بخوانیم: ماه ذی‌الحجه است ، حاجیان همه درتجدیدعهدتوحیدی خود با ابراهیم درطواف کعبه وسعی صفا و مروه اند ، #عهدی که ابراهیم به عهده گرفت و خود #آغاز یک تاریخ شد، آن‌گاه که#زن و#فرزند را دروادی بی آب و آبادی گذاشت وخود بازگشت؛ این درد،عجب تحمّلی می‌خواهد، #قطع_تعلق ازهمه و صرفا تعلق به یکی!!! 🔻و #هاجر چگونه تنهایی و بی پناهی وبیم وامید را آزموده بود و به توکل رسیده بود؟ اکنون فقط ابراهیم در تحمل درد تنها نیست، زن تاریخِ‌ابراهیم،هاجر،خودش،#درد_مجسم بود، یعنی از خود نمی پرسید: چرا باید این جا با فرزندم ، در این بیابان بی آب و آبادی، تنها باشم؟ به امید کدام‌پناه باید باشم؟ چاره ای در این در ماندگی هست؟ می توانی زن تاریخ را ببینی که در بی پناهی و درماندگیِ نه فقط خود، بلکه در اضطرارِ مادری اسماعیل ،به پناه خدا می رود و در این پناه ، #صبر و طمانینه می آموزد. وقتی ابراهیم، هاجر و اسماعیل را به حکم‌ پرودگار خود ، به جایگاه کعبه می بَرَد و آن دو را به خدا می سپارد ، چگونه هاجر در می یابد که اکنون #وقت_قرب اوست. به راستی اکنون،کسی صفا و مروه را #بُن_بست هاجر می داند؟ 🔻یقینا #زن_غزه فارغ از این سوال است. 💠@ziafat_andishe