✍اگر انقلاب اسلامی حقیقتی بود که در تاریخ رخ نمود؛ اکنون غزه همان حقیقت رشد یافته ای است که زنان و مردان ،کودکان و نوجوانان همه رهرو آن هستند. آنان یقین دارند که آینده متعلق به مقاومت است: وَلَقَدْ كَتَبْنَا فِي الزَّبُورِ مِنْ بَعْدِ الذِّكْرِ أَنَّ الْأَرْضَ يَرِثُهَا عِبَادِيَ الصَّالِحُونَ ﴿١٠٥﴾ و همانا ما پس از تورات در زبور نوشتیم که زمین را بندگان شایسته ما به میراث می برند. (۱۰۵ انبیاء) وچه زیبا حکایت رشد وبالندگی حقیقت را رهبری بیان‌ می کنند: حقیقت ممکن است دچار سختی هایی در راه خود بشود امادر نهایت #پیروز است. و زن غزه چه خوب کنار مردان مجاهدش ، استقامت می کند، عاطفه مادری را در استقامت و وداع و شهادت و کفن پوش شدن فرزند و عزیزانش می بیند ، و خوب می داند که طی راه حقیقت دشوار است، اما حقیقت همواره رو به رشد است. و فاصله من تا فتح غزه زندگیم چقدر است ؟ در غزه : سختی است و وحشت و اضطراب وبی خانمانی و گرسنگی و غربت و وداع و تشییع عزیزان و ...اسارت وشهادت . اگر ما حدیث آرزومندی جهادگری غزه را می سراییم ، باید اهل این راه شویم. 🔹️آیا اکنون همان #وقت_قرب ماست؟ 🔹️همان وقتی که در آن #عهد_دینی ای که در انتظارش بودیم را تجدید کنیم؛ 🔹️وقتی که میزان #تعلق خود را به مبدا قدسی باز می شناسیم؛ 🔹️و وقتی که دیگر فعل و عمل حقیقی ما همان #بودن و #حضورمان هست و نه بر #سبیل_عادت و نه لزوما مثل یکدیگر. غزه اکنون همه #حجاب_های_زمان را دریده است. ✅@ziafat_andishe

🕋🕋🕋🕋🕋 #حج_ابراهیمی #خانواده_توحیدی(قسمت سوم) اگر قرآن ،کتاب ازلی و ابدی است، چگونه می‌توان آن را از تجرد و ذهنیت محض خارج کرده و ناظر به تکالیف عملی و به ویژه زندگی اجتماعی اکنون انسان آخرالزمانی به آن نظر کرد ؟ چگونه می‌توان در نگاه به این کتاب، طرحی برای زندگی انسان و آینده او و هدفی برای بودن انسان بی‌معنای امروز و راهی برای رسیدن به آن ارائه کرد؟ #نمایش_نامه بخوانیم: ماه ذی‌الحجه است ، حاجیان همه درتجدیدعهدتوحیدی خود با ابراهیم درطواف کعبه وسعی صفا و مروه اند ، #عهدی که ابراهیم به عهده گرفت و خود #آغاز یک تاریخ شد، آن‌گاه که#زن و#فرزند را دروادی بی آب و آبادی گذاشت وخود بازگشت؛ این درد،عجب تحمّلی می‌خواهد، #قطع_تعلق ازهمه و صرفا تعلق به یکی!!! 🔻و #هاجر چگونه تنهایی و بی پناهی وبیم وامید را آزموده بود و به توکل رسیده بود؟ اکنون فقط ابراهیم در تحمل درد تنها نیست، زن تاریخِ‌ابراهیم،هاجر،خودش،#درد_مجسم بود، یعنی از خود نمی پرسید: چرا باید این جا با فرزندم ، در این بیابان بی آب و آبادی، تنها باشم؟ به امید کدام‌پناه باید باشم؟ چاره ای در این در ماندگی هست؟ می توانی زن تاریخ را ببینی که در بی پناهی و درماندگیِ نه فقط خود، بلکه در اضطرارِ مادری اسماعیل ،به پناه خدا می رود و در این پناه ، #صبر و طمانینه می آموزد. وقتی ابراهیم، هاجر و اسماعیل را به حکم‌ پرودگار خود ، به جایگاه کعبه می بَرَد و آن دو را به خدا می سپارد ، چگونه هاجر در می یابد که اکنون #وقت_قرب اوست. به راستی اکنون،کسی صفا و مروه را #بُن_بست هاجر می داند؟ 🔻یقینا #زن_غزه فارغ از این سوال است. 💠@ziafat_andishe