•••••••••🍄🌺••••••• خداروچه‌دیدی‌؛ شایداون‌ناممکنی‌که‌بهش‌فکرمیکنی، همین‌روزاممکن‌شد:)!🌱 ╭─┈┈ │𝗛𝗮𝘀𝗵𝘁𝗮𝗴 ➺ #انگیزشی │𝗝𝗼𝗶𝗻 ➺ @ANARASHEGH ╰─────────────

🌿بسم الله الرحمن الرحیم🌿 🔍🇮🇷🔍🇮🇷🔍🇮🇷🔍🇮🇷🔍🇮🇷 🇮🇷🔍🇮🇷🔍🇮🇷🔍🇮🇷🔍🇮🇷 🔍🇮🇷🔍🇮🇷🔍🇮🇷🔍🇮🇷 🇮🇷🔍🇮🇷🔍🇮🇷🔍🇮🇷 🔍🇮🇷🔍🇮🇷🔍🇮🇷 🇮🇷🔍🇮🇷🔍🇮🇷 🔍🇮🇷🔍🇮🇷 🇮🇷🔍🇮🇷 🔍🇮🇷 🇮🇷 #رمان_رفیق #پارت81 #فاطمه_شکیبا دکتر برگشت به سمت حسین و با چهره‌ای که در آن تاسف موج می‌زد، سرش را تکان داد. حسین که هنوز نگاهش ماتِ چهره شهاب بود، آرام پرسید: - چرا دکتر؟ پزشک پشت میز نشست تا گواهی فوت صادر کند و از بالای شیشه‌های عینکش به حسین نگاه کرد: - ایست تنفسی و بعد هم ایست قلبیِ آسفیکسیال. به زبون ساده، خفگی! حسین معنای حرف‌های پزشک را نمی‌فهمید. یعنی چه که خفه شده؟ بلند سوالش را پرسید: - یعنی چی؟ چطوری خفه شده؟ دکتر که داشت گواهی فوت را تنظیم می‌کرد، شانه بالا انداخت: - منم دقیقاً نمی‌دونم. اول فکر کردم جسم خارجی توی گلوش گیر کرده ولی چیزی نبود. عضلاتش سفت شده بودن؛ انگار فلج شده بود. من تا حالا همچین چیزی ندیدم. باید کالبدشکافی بشه. و با دست اشاره کرد که حسین نزدیک‌تر بیاید. حسین جلو رفت، کمی خم شد، سرش را نزدیک کرد به صورت دکتر و دکتر صدایش را پایین آورد: - حدس من مسمومیته. حسین: یعنی چی؟ پزشک: مطمئن نیستم. ولی شاید با یه سمی، چیزی اینجوریش کرده باشن. بهتره وسایل اتاقش بررسی بشن، فقط حواستون باشه موقع بررسی اتاقش احتیاط کنین. متوجهی که؟ حسین سرش را تکان داد و راست ایستاد. نگاهی به پارچه سپید انداخت و جنازه‌ای که زیرش خوابیده بود. دلش می‌خواست داد بزند. حالا یک جنازه دیگر هم به پرونده اضافه شده بود. به طرف صابری رفت که بهت‌زده به جنازه نگاه می‌کرد. حسین که به آستانه در رسید، صابری با ناباوری پرسید: - مُرد؟ حسین از بهداری بیرون آمد: - آره، اینم مُرد. الان عملاً هیچی نداریم. صابری پشت سر حسین می‌رفت و برای گفتن چیزی دل‌دل می‌کرد. انگار شک داشت به حرفی که می‌خواست بزند؛ اما بالاخره آن را به زبان آورد: - قربان... من حس می‌کنم اینم مثل مجید حذفش کردن. مرگش طبیعی نیست. حسین از حرف صابری یکه خورد. بدون این که برگردد پرسید: - روی چه حسابی اینو می‌گی؟ صابری: مجید یه عامل بی‌تجربه و بی‌ارزش بود براشون و واقعاً خیلی از چیزی خبر نداشت؛ اما سریع حذفش کردن. این حذف شدن هم فقط یه معنی می‌تونه داشته باشه، اونم این که طرف مقابل فهمیده مجید توی اداره ما بازجویی شده نه ناجا. فکر می‌کنید وقتی برای یه نیروی ساده اینطوری کثافت‌کاری راه می‌اندازن، برای یه نیروی آموزش‌دیده و مهم مثل شهاب این کار رو نمی‌کنن؟ #ادامه_دارد پارت اول رمان👇 https://eitaa.com/ANARASHEGH/97 🇮🇷 🔍🇮🇷 🇮🇷🔍🇮🇷 🔍🇮🇷🔍🇮🇷 🇮🇷🔍🇮🇷🔍🇮🇷 🔍🇮🇷🔍🇮🇷🔍🇮🇷 🇮🇷🔍🇮🇷🔍🇮🇷🔍🇮🇷 🔍🇮🇷🔍🇮🇷🔍🇮🇷🔍🇮🇷 🇮🇷🔍🇮🇷🔍🇮🇷🔍🇮🇷🔍🇮🇷 🔍🇮🇷🔍🇮🇷🔍🇮🇷🔍🇮🇷🔍🇮🇷 ╭─┈┈ │𝗛𝗮𝘀𝗵𝘁𝗮𝗴 ➺#رمان │𝗝𝗼𝗶𝗻 ➺ @ANARASHEGH ╰─────────────

°°°°°°°°°°°°°°🌿🍎°°°°°°°°°°°°° خون انار، گردن پاییز است..! ╭─┈┈ │𝗛𝗮𝘀𝗵𝘁𝗮𝗴 ➺ #مونولوگ │𝗝𝗼𝗶𝗻 ➺ @ANARASHEGH ╰─────────────

‌ ‌ ••••بسمه تعالی•••• 🔥🕳️🔥🕳️🔥🕳️🔥🕳️🔥🕳️🔥🕳️🔥 🕳️🔥🕳️🔥🕳️🔥🕳️🔥🕳️🔥🕳️🔥 🔥🕳️🔥🕳️🔥🕳️🔥🕳️🔥🕳️🔥 🕳️🔥🕳️🔥🕳️🔥🕳️🔥🕳️🔥 🔥🕳️🔥🕳️🔥🕳️🔥🕳️🔥 🕳️🔥🕳️🔥🕳️🔥🕳️🔥 🔥🕳️🔥🕳️🔥🕳️🔥 🕳️🔥🕳️🔥🕳️🔥 🔥🕳️🔥🕳️🔥 🕳️🔥🕳️🔥 🔥🕳️🔥 🕳️🔥 🔥 #اتاق_تنور #پارت_2 #آرمینه‌آرمین #داستان_سریالی -یک سال پیش که آقا جون کاسب‌های محل رو برا افتتاح مغازه عسل فروشیش دعوت کرده بود. من رفتم اتاق، پذیرایی کنم. یه بار چای بردم. یه بار میوه پر کردم. یهو نمی‌‌دونم چی شد. آقا جعفر بلند شد و گفت، امروز نامزدی پسرم کاوه رو با آذر اعلام می‌کنم.   ننهقندون چشم‌هایش گرد شد:   -وا، به همین وقیحی؟   تند گفتم:   -ها به خدا! همین جور، یهو بلند شد؛ گفت. هول شده بودم. آخه از اون کاوه بی خبر از خدا، واقعا بدم میاد ننه.   ننه خود را مشتاق داستانم نشان داد.   -خب بعدش چی شد؟   لحنش نیرویی به من تزریق کرد تا ادامه دهم.   - آقا جون رو می‌شناسی. هی خواست، ماست مالی کنه. ولی جعفر آقا هی تکرار می‌کرد که آذر برا پسر خودمه و از این حرفا.   سرش را تکانی داد و نچ نچی کرد.   -خب، توچیکار کردی؟   چشمانم را به تنور دوختم و پایین را نگاه کردم.   -هیچی ننه. فقط گریه.   ننه قندون لبخند لطیفی به لب آورد.   -حالا از اون فرار کردی؟    دردی در سینه داشتم. غم در وجودم جا خوش کرده بود. گوشی شنوا‌تر از او نمی‌یافتم.      -ننه، هم آره، هم نه. آخه انگار کسی منو نمی‌خواد.   ننه خندید.   - حتی پسر آقا عطا؟   ناگهان اشک روی گونه‌هایم سُر خورد. صورتم گرمای آتش را دوست داشت و اشک‌، روی گونه‌های داغم را آرام خیس ‌کرد.   -حتی اون ننه.   ننه قندون با چونه‌های نان بازی ‌کرد، آرام گفت:   - از کجا می‌دونی؟ از اول بگو ببینم، شاید نتیجه گیریت غلطه.   استکانم را برداشتم. کمی به سمت تنور خود را سُر دادم. دامنم را مرتب کردم. صدایم را آرام‌تر کردم. تعریف کردن خاطرات دردناک برایم سخت بود.   - آخه یه بار از دانشگاه که می‌اومدم، کاوه من رو جلو خونه گیر انداخت. تکیه کرده بودم به درخت نیوفتم. بس که نزدیک اومد لامصب. روم رو محکم گرفته بودم. همین جور برا خودش دری وری می‌بافت.   ننه کمی سیاه دانه روی چند چانه خمیر پاشید. - مثلا چی؟   استکان گرم چای را در دستانم چرخاندم. رنگ عنابی‌ و گرم چای کمک می‌کرد که یخ درونم را به سرعت بشکافم.   - می‌گفت آخر هفته که میان خونمون باید بله بگم  و عاشقمه و از این جور مزخرفات.    ننه چند چانه که کمی سیاه دانه داشت را فشار داد. سیاهدانه‌ها به چانه خمیر محکم چسبیدند. -خب؟   کف دستم را به استکان چسباندم.   - هیچی دیگه. احسان ما رو دید. می‌خواستم بمیرم. این کاوه‌ی احمق هم ول کن نبود. هی فاصله شو کمتر می‌کرد.   ننه اخم ریزی به من کرد.   - خب؟   سرم را به سمت سماور چرخاندم.   - ننه روم نمی‌شه بگم.    ننه  با تعجب به من نگاه کرد.   - بوسیدت؟   فوری چرخیدم و گفتم:   - وای ننه، چی می‌گی؟ خدا نکنه، نکبت. ولی خیلی به صورتم نزدیک شده بود.   چشم‌های ننه گرد مانده بود.   - خب؟    دوباره به رقص نور روی سماور چشم دوختم. آرام ادامه دادم.   - احسان، پسر آقا عطا اومد جلو. پرسید،  طوری شده؟ کاوه بدون اینکه بهش نگاه کنه زل زد تو چشمهام و گفت، نه نامزدمه. براش عشق نقالی می‌کردم. استرس همان موقع را در لحنم ریخته بودم. سرعت گویشم بیشتر شد.   اشک‌هام همین جور میومد، ننه. احسان بهم نگاه می‌کرد و منتظر یه حرکت از من بود. ولی چوب شده بودم ننه. فقط گریه می‌کردم از ترس.   به نظرم آمد که ننه کاملا تحت تاثیر حرفهای من است. همچنان نگران نگاهم می‌کرد.   - خب؟   به سختی نفس کشیدم.   - فقط یه لحظه رو به آسمون گفتم؛ خدا کمکم کن. #ادامه_دارد 🔥 🕳️🔥 🔥🕳️🔥 🕳️🔥🕳️🔥 🔥🕳️🔥🕳️🔥 🕳️🔥🕳️🔥🕳️🔥 🔥🕳️🔥🕳️🔥🕳️🔥 🕳️🔥🕳️🔥🕳️🔥🕳️🔥 🔥🕳️🔥🕳️🔥🕳️🔥🕳️🔥 🕳️🔥🕳️🔥🕳️🔥🕳️🔥🕳️🔥 🔥🕳️🔥🕳️🔥🕳️🔥🕳️🔥🕳️🔥 🕳️🔥🕳️🔥🕳️🔥🕳️🔥🕳️🔥🕳️🔥 🔥🕳️🔥🕳️🔥🕳️🔥🕳️🔥🕳️🔥🕳️🔥 ╭─┈┈ │𝗛𝗮𝘀𝗵𝘁𝗮𝗴 ➺#داستان │𝗝𝗼𝗶𝗻 ➺ @ANARASHEGH ╰─────────────

°° °° °° °° °° °° °°🍃🌙°° °° °° °° °° °° °° ✨خدایا بعضی اوقات اتفاق هایی که برام رقم می زنی مثل خوردن یه آب یخ وسط ظهر تابستون می چسبه.🍀 ممنون که هستی...💚 #هاچ ╭─┈┈ │𝗛𝗮𝘀𝗵𝘁𝗮𝗴 ➺ #مونولوگ │𝗝𝗼𝗶𝗻 ➺ @ANARASHEGH ╰─────────────

🌿بسم الله الرحمن الرحیم🌿 🔍🇮🇷🔍🇮🇷🔍🇮🇷🔍🇮🇷🔍🇮🇷 🇮🇷🔍🇮🇷🔍🇮🇷🔍🇮🇷🔍🇮🇷 🔍🇮🇷🔍🇮🇷🔍🇮🇷🔍🇮🇷 🇮🇷🔍🇮🇷🔍🇮🇷🔍🇮🇷 🔍🇮🇷🔍🇮🇷🔍🇮🇷 🇮🇷🔍🇮🇷🔍🇮🇷 🔍🇮🇷🔍🇮🇷 🇮🇷🔍🇮🇷 🔍🇮🇷 🇮🇷 #رمان_رفیق #پارت82 #فاطمه_شکیبا راست می‌گفت. حسین ته دلش به صابری آفرین گفت. فکر نمی‌کرد یک دختر، آن هم از نوع تازه‌کارش اینطوری بتواند تحلیل کند. گفت: - با این حساب، خیلی بهمون نزدیک شدن... . نتوانست حرفش را ادامه بدهد و حرف را به جای دیگری کشید: - خانم صابری، هماهنگ کن جنازه مجید رو بی‌دردسر به خانواده‌ش بدن. بعدم برو مراسم خاکسپاریش، ببین کسی از دوستاش میان یا نه. درضمن، می‌خوام اعترافات شهاب رو موبه‌مو و خط‌به‌خط بخونی، با دقت کامل. ببینم چی از توش درمیاری. صابری: چشم قربان. حسین برگشت و ایستاد: - فقط...حواست هست که فردا صبح هم قرار تظاهرات گذاشتن و باید بری مواظب شیدا و صدف باشی. مخصوصا شیدا. صابری تعجب کرد: - چرا شیدا؟ قبلاً که تمرکزمون روی صدف بود. شیدا نیروی عملیاتیه. بعیده حذفش کنن. حسین: قبلاً با الان فرق می‌کرد. الان ما نفوذی داریم. صدف یه نیروی ساده مثل مجیده که چیز زیادی نمی‌دونه. پس بعیده الان دیگه ارزش حذف کردن داشته باشه؛ اما شیدا نیروی عملیاته، نیروی عملیاتی انقدر مهمه که حاضرن حتی به قیمت لو رفتن نفوذی‌شون حذفش کنن و نذارن دست ما بیفته. اینو همیشه یادت باشه. صابری متفکرانه سرش را تکان داد. اصلاً از کجا معلوم خود صابری نفوذی نباشد؟ هرچند، با توجه به وقایعی که اتفاق افتاده بود، حسین احساس می‌کرد نفوذ باید در ابعاد بزرگ‌تری باشد؛ خیلی بزرگ‌تر از ماموران ساده‌ای مانند صابری و امید. ناگاه فکری مانند برق از خاطرش گذشت؛ هردو متهم را کمیل باجویی کرده بود. نکند کمیل... . مغزش مچاله شد. صدای صابری نگذاشت بیشتر از این فکر و خیال کند: - قربان، اگه حفره داشته باشیم یعنی تا الان فهمیدن که توی تور تعقیب هستن. راست می‌گفت. حسین یاد گزارش امین افتاد درباره جابجایی بهزاد و سارا از باغ. نگرانی‌ای که به جانش افتاده بود را بروز نداد و به صابری گفت: - آره درسته. شما برو کاری که گفتم رو انجام بده. یالا وقت نداریم. صابری: بله قربان. صابری که رفت، حسین تقریبا به اتاقش رسیده بود. با بی‌سیم، امین را پیج کرد: - شاهد شاهد، مرکز...شاهد شاهد مرکز... . فقط صدای فش‌فش به گوشش رسید. چرا امین جواب نمی‌داد؟ دوباره صدایش کرد: - امین جان کجایی؟ چرا جواب نمی‌دی؟ صدای فش‌فش بی‌سیم قطع و وصل می‌شد. انگار کسی داشت انگشتش را بر شاسی بی‌سیم می‌فشرد. چیزی به سینه حسین چنگ انداخت. چرا این روز تمام نمی‌شد؟ باز هم امین را صدا زد: - امین! جواب بده! - فشش...فش...فشش... . #ادامه_دارد پارت اول رمان👇 https://eitaa.com/ANARASHEGH/97 🇮🇷 🔍🇮🇷 🇮🇷🔍🇮🇷 🔍🇮🇷🔍🇮🇷 🇮🇷🔍🇮🇷🔍🇮🇷 🔍🇮🇷🔍🇮🇷🔍🇮🇷 🇮🇷🔍🇮🇷🔍🇮🇷🔍🇮🇷 🔍🇮🇷🔍🇮🇷🔍🇮🇷🔍🇮🇷 🇮🇷🔍🇮🇷🔍🇮🇷🔍🇮🇷🔍🇮🇷 🔍🇮🇷🔍🇮🇷🔍🇮🇷🔍🇮🇷🔍🇮🇷 ╭─┈┈ │𝗛𝗮𝘀𝗵𝘁𝗮𝗴 ➺#رمان │𝗝𝗼𝗶𝗻 ➺ @ANARASHEGH ╰─────────────

╔ 🍃🍎🍃 ╗ ❥با نام او صبحی دیگر را آغاز میکنم❥ امروز در👇 ده‌مهرسال‌هزاروچهارصد. «‌‌‌‌۱‌‌‌۴‌‌‌۰‌‌‌۰/۷/۱۰» بیست‌‌وپنج‌صفرساله‌هزاروچهارصدوچهل‌وسه. «۱۴‌‌‌۴‌‌۳‌‌/‌‌۲/۲۵» دواکتبرسال‌دوهزاروبیست‌یک. «202‌‌1‌‌/10/2» { ☜هستیم.} ╚ 🍃🍎🍃 ╝ ╭─┈┈ │𝗛𝗮𝘀𝗵𝘁𝗮𝗴 ➺ #تاریخ‌نار │𝗝𝗼𝗶𝗻 ➺ @ANARASHEGH ╰─────────────

•• •• •• •• •• •• ••🌿🌹•• •• •• •• •• •• ✨بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَٰنِ الرَّحِيمِ✨ 🌸يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا لَا تُقَدِّمُوا بَيْنَ يَدَيِ اللَّهِ وَرَسُولِهِ وَاتَّقُوا اللَّهَ إِنَّ اللَّهَ سَمِيعٌ عَلِيمٌ🍃 ♦️ﺍﻱ ﺍﻫﻞ ﺍﻳﻤﺎﻥ ! ﺑﺮ ﺧﺪﺍ ﻭ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮﺵ [ ﺩﺭ ﻫﻴﭻ ﺍﻣﺮﻱ ﺍﺯ ﺍﻣﻮﺭ ﺩﻳﻦ ﻭ ﺩﻧﻴﺎ ﻭ ﺁﺧﺮﺕ ]ﭘﻴﺸﻲ ﻣﮕﻴﺮﻳﺪ ﻭ ﺍﺯ ﺧﺪﺍ ﭘﺮﻭﺍ ﻛﻨﻴﺪ ﻛﻪ ﺧﺪﺍ ﺷﻨﻮﺍ ﻭ ﺩﺍﻧﺎﺳﺖ.🔺 📌حجرات (١) ╭─┈┈ │𝗛𝗮𝘀𝗵𝘁𝗮𝗴 ➺ #نور_نوش │𝗝𝗼𝗶𝗻 ➺ @ANARASHEGH ╰─────────────

^^^^^^^^^🌹🍃^^^^^^^ تا زمانے کھ تلاش نکنید کاری فراتر ازتوانایی‌هاۍ فعلے خود انجام دهید، هرگز رشد نخواهید کرد˘˘🌿😇 ╭─┈┈ │𝗛𝗮𝘀𝗵𝘁𝗮𝗴 ➺ #انگیزشی │𝗝𝗼𝗶𝗻 ➺ @ANARASHEGH ╰─────────────

🌿بسم الله الرحمن الرحیم🌿 🔍🇮🇷🔍🇮🇷🔍🇮🇷🔍🇮🇷🔍🇮🇷 🇮🇷🔍🇮🇷🔍🇮🇷🔍🇮🇷🔍🇮🇷 🔍🇮🇷🔍🇮🇷🔍🇮🇷🔍🇮🇷 🇮🇷🔍🇮🇷🔍🇮🇷🔍🇮🇷 🔍🇮🇷🔍🇮🇷🔍🇮🇷 🇮🇷🔍🇮🇷🔍🇮🇷 🔍🇮🇷🔍🇮🇷 🇮🇷🔍🇮🇷 🔍🇮🇷 🇮🇷 #رمان_رفیق #پارت83 #فاطمه_شکیبا *** بهزاد با خونسردی داخل ماشین شیشه‌دودی نشست و کمربند ایمنی‌اش را بست. سارا از این همه خونسردی حرص می‌خورد؛ ولی می‌دانست نمی‌تواند چیزی بگوید. بهزاد دنده‌عقب گرفت و از باغ خارج شد. ریموت در باغ را زد تا در بسته شود بی‌مهابا راه افتاد. سارا گفت: - تو که همیشه احتیاط می‌کردی، چرا الان انقدر خونسردی؟ بهزاد با چشم به آینه جلو اشاره کرد: - مامور ت.م‌مون رو ببین! سارا خواست برگردد که بهزاد صدایش را کمی بالا برد: - برنگرد! صدای سارا جیغ‌مانند بود و اعصاب بهزاد را بهم می‌ریخت: - می‌خوای بذاری دنبالمون بیاد؟ چرا هیچ کاری نمی‌کنی؟ خب یه کاری کن گم‌مون کنه! در چهره خشن و آفتاب‌سوخته بهزاد اثری از نگرانی دیده نمی‌شد: - هیچی نگو. خودم حواسم هست. باید یه گوشمالی به حاج حسین بدیم! و الف «حاج حسین» را کشید. سارا هنوز ماجرا را نفهمیده بود؛ اما ترجیح داد ساکت بماند. به تدبیر این چریک باتجربه ایمان داشت؛ می‌دانست بهزاد از همان هفده سالگی در اشرف بزرگ شده و انقدر ورزیده است که تا الان، با وجود چندین ماموریتش در ایران، لو نرفته. بهزاد کوچه‌باغ‌های اطراف اصفهان را هم مثل کف دستش می‌شناخت؛ حتی در شب. کمی در کوچه‌ها گشت تا جایی خلوت و دنج پیدا کند. جلوی در یکی از باغ‌ها ایستاد. نگاه سارا به آینه جلوی ماشین بود و امین که داشت تعقیبشان می‌کرد. امین که سوار بر موتور بود، جلوتر نیامد و جایی موضع گرفت که در دید نباشد؛ غافل از این که خیلی وقت است لو رفته. بهزاد کلت کمری‌اش را درآورد و با خونسردی چندش‌آوری صداخفه‌کن را روی آن بست: - همین‌جا بشین و ببین! قبل از این که پیاده شود، سارا تردیدش را با کلام بیرون ریخت: - مطمئنی درسته انقدر مستقیم و شدید مچ بندازیم؟ چشمان میشی و ریز بهزاد در تاریکی از شرارت برق می‌زد. در ماشین را باز کرد و رو به سارا برگشت: - ما خیلی وقته که مستقیم و شدید با رژیم مچ انداختیم! از ماشین پیاده شد. سارا نمی‌دانست بهزاد در این نور کم چطور می‌خواهد با مامور درگیر شود. بهزاد برخلاف تصور سارا، ماشین را دور زد و رفت عقب ماشین. سارا تلاش می‌کرد از پنجره، بهزاد را ببیند که چه می‌کند. بهزاد مانند یک شکارچی، پشت ماشین موضع گرفت و مانند کسی که با آرامش در سالن تیراندازی تمرین می‌کند، سلاحش را به طرف امین نشانه رفت. امین سعی کرده بود پشت درخت‌ها بماند و فاصله را حفظ کند؛ و واقعاً هم کارش بی‌نقص بود؛ اما خبر بودنش از طریق همان نفوذی به بهزاد رسیده بود. #ادامه_دارد پارت اول رمان👇 https://eitaa.com/ANARASHEGH/97 🇮🇷 🔍🇮🇷 🇮🇷🔍🇮🇷 🔍🇮🇷🔍🇮🇷 🇮🇷🔍🇮🇷🔍🇮🇷 🔍🇮🇷🔍🇮🇷🔍🇮🇷 🇮🇷🔍🇮🇷🔍🇮🇷🔍🇮🇷 🔍🇮🇷🔍🇮🇷🔍🇮🇷🔍🇮🇷 🇮🇷🔍🇮🇷🔍🇮🇷🔍🇮🇷🔍🇮🇷 🔍🇮🇷🔍🇮🇷🔍🇮🇷🔍🇮🇷🔍🇮🇷 ╭─┈┈ │𝗛𝗮𝘀𝗵𝘁𝗮𝗴 ➺#رمان │𝗝𝗼𝗶𝗻 ➺ @ANARASHEGH ╰─────────────