eitaa logo
پل خوشبختی
1هزار دنبال‌کننده
812 عکس
440 ویدیو
12 فایل
📣در این کانال مهارتهای زندگی زناشویی و فرزند پروری به صورت علمی ولی کاملا ساده و کاربردی،😍😍 توسط طلبه روانشناس و مدرس کشوری شیخ هادی اکبرزاده تقدیم شما عزیزان می‌شود 😊 پاسخ به سوالات👇 @ask_pol_khoshbakhti مشاوره حضوری و ت:کلینیک سماح ۰۲۵۳۷۸۳۸۰۸۰
مشاهده در ایتا
دانلود
❓وقتی حال مان خوب نیست چه کاری می توانیم بکنیم؟ ۱ - حال بد خودمان را کتمان نکنیم، به خصوص مقابل نزدیکان و افراد صمیمی خانواده خودمان؛ اگر حال بدی را تجربه می‌کنیم بهتر است ماسک و نقاب حال خوب نزنیم. مثلا: به خانواده و یا زمانی‌که سرکار هستیم می‌توانیم به همکاران خود این پیش زمینه را بدهیم که "امروز حال خوبی ندارم ، لطفا رعایت کنید". این رفتار بسیار بهتر است از اینکه نقش بازی کنیم یا بالا و پایین بپریم و به خودمان تلقین کنیم که "حالم خوب است و مشکلی نیست". ۲ - وجود یک حال بد را در خودمان هضم کنیم و مراقب باشیم ترکش‌ها و پیامدهای این حال بد گریبان‌گیر سایرین نشود؛ (به کسی گیرندهیم و یا بدخلقی نکنیم) سعی کنیم خویشتن‌دار باشیم و مراعات کنیم که دیگری را در این مقطع از خودمان نرنجانیم. ۳ - فردی مطمئن و قابل اطمینان داشته باشیم که بتوانیم با او حرف بزنیم. بودن یک فرد قابل اعتماد یا یک راهنما و همراه که بتوانیم احساسات و حال بد خود را با او به اشتراک بگذاریم و ما را به درستی درک کند، کمک می کند که تاحدی آرام شویم. لازم نیست که این فرد حتماً کنار ما باشد؛ بسته به میزان تسلط و مهارت همدلی آن فرد، گاه ارسال پیام یا صحبت تلفنی می‌تواند ما را آرام سازد. ۴ - به دیگران کمک کنید یا کاری برای کسی انجام دهید. احسان و انفاق و کمک به دیگران پیش ازگیرنده کمک، موجب «حال خوب» خود کمک کننده می شود. نتایج یک پژوهش که در مجله‌یEmotions چاپ شده است نشان می‌دهد: «فعالیت‌های اجتماعی باعث احساسات مثبت بیشتری در افراد و شکوفایی عاطفی آنها می‌شوند». ۵ - به حال بدتان معنا بدهید؛ مثلاً اگر به دلیل یک شکست، دچار حال بد هستید، آن را این گونه معنی دار کنید که در حال گذار به یک زندگی جدید و بهتر هستید و این حال بد، برای رسیدن به حال خوب یک گذرگاه است. البته شاید نتوان همه حالات بد را معنی دار کرد. پس بهتر است به جای غمگین شدن به خاطر حال بد و بدتر کردن حال خود، واقعیت را بپذیرید و با شرایط کنونی کنار بیایید و بدانید که هیچ حالی ماندگار و دائمی نیست: " همه ، گاهی حال شان بد می شود و حالا نوبت من است." @POLKHOSHBAKHTI
✳️ شبیه الگوهایمان باشیم. امیرالمؤمنین علیه السلام: لا يَعدَمُ الصَّبُورُ الظَّفَرَ ، و إن طالَ بهِ الزمانُ . آدم شكيبا، كاميابى و پیروزی را از دست نمى دهد ، هرچند زمان به درازا كشد . امام حسن مجتبی و امام امیرالمؤمنین علیهما السلام، صبوری و تاب آوری قابل توجه در مقابل مشکلات زمانه خود بودند. برای شبیه شدن به این الگوهای بی نظیر انسانیت، باید گام برداریم. 🔻تصور کنید که به شدت سرماخورده اید و چند شب است که به خوبی نخوابیده‌اید. با اوقات تلخی و بی حالی از رختخواب بلند می‌شوید و برای رفتن به محل کار، مدرسه یا دانشگاه آماده می‌شوید. باران هم از یک طرف می بارد و مسیر طولانی در پیش دارید. آهسته می رانید چرا که با ترافیک سنگینی مواجه اید. مشاجره با همسرتان هنگام خارج شدن از منزل، ذهن‌تان را به خود مشغول کرده است. همان طور که در مسیر رانندگی می کنید، متوجه می شوید چرخ اتومبیل پنچر شده است. در این وضعیت چه احساسی دارید؟ طاقت این یکی رو دیگه ندارم! ⚜️اکنون روز متفاوتی را تصور کنید : 🔻سالم هستید و از سرماخوردگی خبری نیست و خوراک، ورزش و خواب خوبی داشته اید. شاداب از خواب بیدار می شوید. خورشید در آسمان می درخشد. روز کاری نسبتا راحتی در پیش دارید و درست طبق برنامه عمل می‌کنید. هنگام خروج از خانه، همسرتان به گرمی و خوش‌رویی بدرقه تان می‌کند. موقع رانندگی در خیابان، یک نفر چراغ قرمز را رد کرده و با اتومبیل شما تصادف می کند. خوشبختانه کسی آسیبی نمی بیند. وحشت می کنید، اما وقتی متوجه می شوید فقط فلز و پلاستیک خسارت دیده، آرام می‌شوید. با راننده اتومبیل دیگر، صحبت می‌کنید و مدارکتان را به یکدیگر می‌دهید. اتومبیل شما هنوز حرکت می‌کند. تصمیم می‌گیرید فردا صبح به شرکت بیمه زنگ بزنید. ❓در دو مثال بالا چه اتفاقی افتاد؟ این دو مثال چه تفاوتی با هم دارند؟ ادامه مطالب را دنبال کنید : 🔻در روز اول، با وجود اینکه شدّت مشکل، نسبتا کم بود (پنچر شدن یک چرخ اتومبیل)؛ اما ظرفیّت تحمل و تاب آوری شما نیز خیلی کم و محدود بود و از این رو احساس درماندگی کردید. 🔻در روز دوم، شدت مشکل خیلی بیشتر بود (خسارت دیدن اتومبیل)، اما ظرفیت تحمل و تاب آوری شما نیز بالاتر بود، بنابراین درمانده نشدید. 🔹 این مثال‌ها نشان می‌دهد احساس بهزیستی و خرسندی ما بیشتر به "ظرفیت تاب آوری ما در قبال تجربه های زندگی" بستگی دارد تا "شدت و وخامت خود تجربه ها". ایمان به خدا و درس آموزی از آموزه های دینی و الگوهای برگزیده خداوند، چنین پشتوانه‌ای را برای ما می سازد. و بخشی از این ظرفیت حاصل تفکیک حالات ذهنی و روحی از اتفاقات روزمره است. افزایش چنین ظرفیتی در خود، به مرور زمان تحمل تجربیات دشوار را آسان تر می‌سازد و ما را به راحتی درمانده نمی‌کند. @POLKHOSHBAKHTI
یک جرعه از یک کتاب علی(علیه السلام) می‌دانست حتی با دشمنانش چگونه برخورد نماید؛ ولی ما نمی‌دانیم که با اختلاف دوستانمان چه کنیم. به خاطر همین است که حتی یک دوست هم نداریم و دلهامان سرشار از کینه است؛ از همدیگر خسته‌ایم و نمی‌توانیم با هم کار کنیم. هر کس دیگری را مقصر می‌داند. کتاب حرکت/مرحوم استاد علی صفایی حائری/صفحه ۲۸۶. @POLKHOSHBAKHTI
🌹جرعه‌ای برای زندگی عن أمير المومنين عليه السلام: إِنْ‏ أَحْبَبْتَ‏ أَنْ‏ تَكُونَ‏ أَسْعَدَ النَّاسِ بِمَا عَلِمْتَ فَاعْمَلْ. [غررالحکم؛ حديث۳۷۱۹] اگر دوست داری سعادتمندترين مردم باشی، به آنچه می­دانی عمل کن. ✳️اين فرمايش، رهنمود مهمی در خودسازی است؛ اگر انسان به آنچه می­داند عمل کند نه تنها سعادتمند بلکه سعادتمند ترين می­گردد. لطفا با کمی درنگ تامل کنیم... @POLKHOSHBAKHTI
📚برای تامل نوشته‌اند: ۱۰ درصد زندگی،چیزهایی است که برایتان اتفاق می‌افتد و ۹۰ درصد آن، واکنشی است که به آن اتفاقات نشان می‌دهید. 🔵 برای واکنش‌های بهتر ، نیاز به توانمندی و مهارت داریم. و میزان مهارت ما در مواجهه با چالش‌های زندگی، موفقیت ما را تعیین می کند. ❓شما برای موفقیت در این گستره وسیع از زندگی خود، چه برنامه‌ای دارید؟ @POLKHOSHBAKHTI
بیشترِ مجادلات از آنجا ناشی می‌شود که انسان‌ها به درستی منظورِ خود را بیان نمی‌کنند، و یا نظراتِ دیگران را بد تفسیر می‌کنند. زمانی که آنها به شدت با یکدیگر مخالفت‌ می‌ورزند [دو حالت وجود دارد:] یا نظرِ یکسانی دارند یا در موردِ چیزهای متفاوتی می‌اندیشند؛ در هر دو صورت چیزهایی که خطا و مهملات می‌انگارند، در طرفِ مقابل خطا نیستند. و این زمینه اختلافات زیادی است... @POLKHOSHBAKHTI
یک نکته، یک تامل: شاید در نگاه اول برای هیچ‌کسی تبدیل شدن به فرد منفی جمع‌های دوستانه جذابیت ندارد؛ اما اگر حواسمان‌ نباشد به‌راحتی در چاله‌ جاذب افکار منفی می‌افتیم و اتفاقات بد یکی پس از دیگری ما را پیدا می‌کنند. مسئله‌ بغرنج اینجاست که استرس و کج‌خلقی فقط ما را اذیت و کلافه نمی‌کند؛ بلکه اطرافیان‌ ما هم از یک جایی به بعد، حوصله‌ تحمل کردن ما را ندارند. تازه اگر به اطرافیان ابراز نکنیم، فشار بیشتری را متحمل می‌شویم. گاهی در زندگی نمی‌دانیم که چرا پشت سر هم بد می‌آوریم. هیچ چیزی طبق برنامه‌های ما پیش نمی‌رود و انگار دنیا در جهتی حرکت می‌کند که چهارچوب زندگیمان را از هم جدا کند. وقتی بدن ما خسته است نیاز به استراحت دارد ولی خستگی ذهن ما چگونه در می‌رود؟ به خاطر داشته باشید تداوم ماندن و فکر کردن در امور منفی فقط آزار دهنده نیست، سلامت، سرمایه مادی و معنوی و عمر ما را نیز تحلیل می‌برد. 💡فراموش نکنیم: اگر روی جراحاتمان تمرکز کنیم، به عذاب کشیدن، ادامه خواهیم داد. اما اگر روی آنچه از ناملایمات و شکست‌ها، یاد گرفته‌ایم تمرکز کنیم، به رشد کردن ادامه خواهیم داد. با انتخاب عاقلانه، مانع از رنج کشیدن بیهوده خود باشیم و البته انتخاب با شما است... @POLKHOSHBAKHTI
⭕️ میزان توقعات و انتظارات ما از دیگران، در امیدواری و رضایت از زندگی تاثیر دارد. (۹) ۷. از دیگران نخواهید که به شما انگیزه بدهند. هرگز در مواقع بی‌حوصلگی و ناامیدی نباید از دیگران توقع داشته باشید که به شما انگیزه ادامه فعالیت و زندگی بدهند. شاید زمانی این کار را برای کسی کرده‌اید یا دوستان و یا اطرافیان‌تان در مواقع شکست‌هایتان به شما کمک کرده باشند تا از لحظات سخت بیرون بیایید و برای بهبود بخشیدن وضعیت‌تان تلاش کنید. اما نمی‌توانید این توقع را همیشه و همه جا از دیگران داشته باشید. از چیزهایی که باید یاد بگیرید این است که: چگونه لحظات سخت زندگی‌تان را بدون اینکه ناامید شوید از سر بگذارنید؟ یادتان باشد اگر انگیزه انجام دادن کاری را نداشته باشید، دیگران با هزاران توصیه و یا با ارسال و تماشای چندین ویدیوی انگیزشی نمی‌توانند برای شما کاری انجام دهند. بنابراین می‌توانید با کمک متخصصان یاد بگیرید که چگونه ذهنی قوی داشته باشید و هنگام نا امیدی و بی‌حوصلگی برای ادامه راه زندگی به خودتان انرژی مثبت بدهید. @POLKHOSHBAKHTI
🟢 شک داشتن در عقاید خوب است یا بد؟ 🔹 شک، ناآرامی است، اما هر آرامشی بر این ناآرامی ترجیح ندارد. حیوان شک نمی‌کند، ولی آیا به مرحله ایمان و ایقان رسیده است؟! آن نوع آرامش، آرامش پائین‏ شک است، برخلاف آرامش اهل ایقان که بالای شک است. بگذریم از افراد معدود مؤید من عند اللّه، دیگر اهل ایقان، از منزل شک و تردید گذشته‏‌اند تا به مقصد ایمان و ایقان رسیده‌اند. 🔸 پس صرف اینکه عصر ما عصر شک است نباید دلیل بر انحطاط و انحراف زمان ما تلقی شود. مسلّما این نوع از شک، از آرامش‌های ساده‏ لوحانه‌‏ای که بسیار دیده می‌شود پائین‌‏تر نیست. 🔹 آنچه می‌تواند مایه تأسف باشد این است که شک یک فرد، او را به سوی تحقیق نراند؛ و یا شکوک اجتماعی، افرادی را برنیانگیزد که پاسخگوی نیازهای اجتماع در این زمینه بوده باشند. 📗 استاد مطهری، عدل الهی، ص۱۴ @POLKHOSHBAKHTI
گفته‌اند: روزی کفاشی در حال تعمیر کفشی بود، ناگهان سوزن کفاشی در انگشتش فرو رفت. از شدت درد، فریادی زد، و سوزن را چند متر دورتر پرت کرد. مردی حکیم که از آن مسیر عبور می‌کرد، ماجرا را دید، سوزن را آورد و به کفاش تحویل داد، و شعری را زمزمه کرد، “درختی که پیوسته بارش خوری، تحمل کن انگه که خارش خوری” این سوزن، منبع درآمد توست. این همه فایده از آن دیده‌ای، یک روز که از آن دردی برایت آمد، آن را دور می‌اندازی؟! به سادگی خوبی ها و نعمت ها را فراموش نکنیم. که این فراموشی و نادیده گرفتن، علاوه بر کفران نعمت، موجب رنجش و ناآرامی خود ما می شود. از سوی دیگر ناملایمات را در حد و اندازه خود ملاحظه کنیم. چرا که بزرگ نمایی مشکلات، قدرت مواجهه ما را کاهش می دهد و در عمل در مقابل مشکلات و موانع شکست بیشتری را تجربه می کنیم. @POLKHOSHBAKHTI
⭕️مقصریابی نه، یافتن راه حل آری ▪️ دکتر حسین تهرانی، محقق ارشد شرکت تویوتا داستان‌های مدیریتی (رمز و راز [اصول ساده] کار گروهی در ژاپن) 🔸همین چند وقت پیش بود که زحمات دوساله گروهی که در آن کار می‌کردم بر باد هوا رفت و خودرو و تمام تجهیزات پیشرفته آن، با بیش از دو سال کدنویسی و تست، به یکباره از کار افتاد و کسی نمی‌دانست که دقیقا چه اتفاقی افتاده و هیچکس نمی‌توانست دلیل قانع کننده‌ای برای آن پیدا کند. به طور خودکار اولین فکری که از ذهن من گذشت این بود که مقصر از کار افتادن سیستم کیست؟ سیستم و خودرو بسیار خوب و دقیق عمل می‌کرد و مشکلی نداشت و پس باید کسی در جایی خراب کاری انجام داده باشد!! 💡در این میان برخورد مدیران پروژه بسیار جالب و آموزنده بود. در جلسات متعددی که بلافاصله تشکیل شد، اصلا صحبتی از سرزنش و پیدا کردن فرد مقصر و خاطی نبود و تنها صحبت از این بود که به چه دلیل این مشکل به وجود آمده است. در حالی‌که من همچنان بر وجود یک مقصر و خطاکار تاکید داشتم، سایر اعضای گروه بر یافتن مشکل اصلی تمرکز داشتند و سعی می‌کردند که پای کسی را به عنوان خطاکار به میان نیاورند و صحبت‌ها در جلسات به حاشیه نرود. 📄پس از انجام تست‌ها و بررسی‌های مختلف ، سرانجام به مشکل اصلی پی بردیم که از تصور ما خارج بود و به پیچیدگی زیاد سیستم برمی‌گشت (به قولی به عقل جن هم نمی‌رسید!!) ❇️ بر همین اساس در حال نوشتن چند حق اختراع خوب و اساسی هستیم. من از ذهنیت اولیه خودم بسیار شرمنده شدم که بدون تفکر لازم و با هیجان بسیار (کلا هوش و عمل هیجانی ما ایرانیها بسیار بالا است)، تنها به دنبال مقصر بودم، در حالی‌که مقصری وجود نداشت و مشکل اصلی عدم درک کامل ما از پیچیدگی های سیستم بود. 🇮🇷یادم می آید در ایران در پروژه پیچیده و مشکل لوله‌گذاری زیر آب و تست های مربوطه، با مشکلات و تاخیرات فراوانی مواجه بودیم. با اینکه مهندسین و نیروهای پروژه از افراد بسیار کارآمدی تشکیل شده بودند؛ ولی پیچیدگی‌های فنی و عدم تجربه، مشکلات و تاخیرات زیادی به وجود آورده بود. متاسفانه برخورد مدیر پروژه در مواجهه با این تاخیرات، تنها پیدا کردن مقصر و خراب کردن آوار بر سر او بود. با این روش مدیریت، نه تنها وقت زیادی از اعضای گروه صرف دعواهای بدون سرانجام می‌شد، بلکه با ایجاد جو سرخوردگی، بسیاری از نیروهای کارآمد پروژه را ترک کردند و عملا چندین بار کل تیم پروژه تغییر پیدا کرد، ولی مشکلات و تاخیرات نه تنها حل نشد بلکه به مراتب اوضاع بدتر و وخیم تر شد!! 📈معمولا در سطحی وسیع‌تر در مدیریت اقتصاد و صنعت و حتی فرهنگ مملکت هم دیدگاه مشابهی برای پیدا کردن مقصر و خطاکا وجود دارد. با بروز کوچکترین مشکل، به جای اینکه انرژی و وقت نیروهای نخبه صرف پیدا کردن راه حل شود، صرف دعواهای بی انتهایی می‌شود که تنها مشکل را تشدید می‌کند و هیچ نتیجه‌ای در برندارد. ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ در ارتباطات میان فردی و یا ارتباطات گروهی و تیمی، چقدر به اجتناب از الگوی نادرست مقصریابی توجه داریم؟ در عوض چقدر در پی شناخت و حل مسئله هستیم؟ ضرورت مهارت آموزی اجتناب ناپذیر است... @POLKHOSHBAKHTI
📚چند سطر از یک کتاب: اگر به دنبال تغییر هستید، انتخاب های خود را تغییر دهید. بسیاری از ما بنا بر عادت،(یا شاید راحت طلبی، ترس یا تنبلی) به همان انتخاب های پیشین ادامه می دهیم و آنگاه شگفت زده می شویم که چرا نتایج متفاوتی به دست نمی آوریم! در حقیقت، چنان سرگرم تلاش برای گذران زندگی هستیم که حتی نمی فهمیم انتخاب ها و فعالیت هایمان ترجمان امیدها و رویاهای ما نیستند. ما بیش از حد گرفتار "انجام رساندن" زندگی روزانه هستیم. هر روز را افتان و خیزان و در حد امکان (با همه انتخاب های معمول پیشین) خود به شب می رسانیم. سپس وقتی بیدار می شویم و درمی یابیم که پس از سال ها زندگی، در جهت همان اهداف و آرزوها هنوز به جایگاه مورد نظر در زندگی نرسیده‌ایم، یکه می‌خوریم. 📚 کتاب سوال درست ____________ صرفا خواستن، بدون تلاش و تغییر انتخاب ها، تحول ایجاد نمی کند... @POLKHOSHBAKHTI