. غزه چه تلخ غمزه ای کرد برای آمدنت! ✍ طاهره شجاعیان این چه هنگامه ای بود که خواب از چشم جهان ربود! این چه صیحه آسمانی بود که در افلاک طنین افکند و این چنین بی تاب شدیم! چه شد مگر؟!... رسانه هایی که لالایی دروغ، کوچک نمایی، حذف و اضافه و تقطیع.. بر گوش عالم میخواندند و چشم ها را بر حقیقت مظلومیت می بستند.. تکنیک های فریب واگذارده.. نتوانستند فرکانس صدای مظلومان المعمدانی را با افکت ها و فریب های رسانه ای شان پایین بیاورند و ناتوان شدند در خاموش کردن پژواک ندای مظلوم! دوربین های فریبکار حقیقت تکه پاره های شهدا را نمی توانند مخفی کنند! فونت های ریز و درشت تیترهای دروغ رنگ پریده شده اند! موج سوم نبرد به سردی گرویده و لنزهای رسانه ها دارد از گیومه و پرانتز و رنگ و غلط گیر پاک میشود... دروغ و رنگ و لعاب در شبکه های اجتماعی به رسوایی رسیده و انگشت کاربرانشان را به زیر چانه برده اند به تامل! هشتک های قلابی دیگر باورساز نیستند.. و خبرگزاری ها و خبرسازی ها سناریو و داستان از کف داده اند.. توییت هایشان حذف و اضافه میشود.. خبرنگاران زرورق از بسته های خبری باز کرده و به آنچه مخابره میکنند ، میگویند فاجعه! خشم ها و چشم ها و فریادها، سنگرهای موج چهارم فرعونیان را به تضعیف کشانده.. موج شده اند برای ظهورت تا رسانه شوند و فرجی عظیم را به یکدیگر مخابره کنند.. آه... مولای ما ... غزه چه تلخ غمزه ای کرد برای آمدنت!. غمزه ی خونینِ چشمانِ طفلان معصوم ِ غزه.. بلند کرد فریاد زمین و زمان را برای آمدنت... صیحه ی ظهورت به ندا درآمد... عالم بی تاب شد برای صاحب مظلومان و مستضعفان... تب و تابی که کسی جلودارش نیست! _______ موج سوم: جنگ رسانه ها موج چهارم: جنگ استعاره ها #جهاد_روایت #پویش_نوشتن #مجله_افکار_بانوان_حوزوی @AFKAREHOWZAVI

. برای بچه های مظلومِ غزّه... ✍فاطمه پورسعید قدرت! از کلمه ی قدرت بدم آمده! قدرتی که طفلی شیرخوار را ازهم می‌درد ، قدرتی که کودکی را تکه تکه میکند، قدرتی که بیماری رنجور و زخمی را آتش می‌زند، قدرتی که مادری داغدیده را هدف گلوله قرار می‌دهد، مظلومانی که پناه آورده اند به بیمارستانی که مثلا امن است را....منفجر میکند... قدرت در بازوهای شیاطینِ انسانی، جان هزاران مظلوم بی‌گناه را گرفته...آواره شان کرده! داغدارشان کرده! یتیم‌شان کرده! خانه‌هاشان را ویران کرده! اینها معنی قدرت است؟ یعنی اگر معنی این کلمه را داشتی یورش ببری؟؟ چون زور داری حیوانی درنده شوی؟ آخر حیوان هم نمیشود بشما گفت! کدام حیوان درنده ای تاکنون جنایتی مرتکب شده؟ که اگر شکاری کرده برای ارضای نیاز گرسنگی بر یک هدف بسنده کرده! قدرتِ شیطانی شما را تبدیل به موجودی کرده که حتی نمیشود نام درنده برشما گذاشت... دیشب دیدم پسری زخمی بر بالین برادر مُحتضرش شهادتین تلقین میکرد...برادر بزرگتر ده دوازده ساله بنظر میرسید.. مگر کودکی به این سن چقدر در قلب کوچکش توان دارد؟که داغی به این وسعت را تحمل کند...بخدا اگر برای این صحنه بمیریم کم است...بارها خودم را جای برادر بزرگتر گذاشتم...چه کشیده در آن لحظات؟ درتمام لحظاتی که برای برادر کوچکِ محتضرش تلقین می‌گفت چه خاطراتی رامرور می‌کرد؟؟ بازیهایشان را؟ راه مدرسه تا خانه را که باهم می‌رفتند؟ شب‌ها که قبل از خواب برای مسواک زدن ازهم سبقت میگرفتند؟ دلخوشی‌های کوچک کودکانه ای که بین خودشان دونفر بود را؟ کیکی که آنروز مادرشان پخته بود و چقدر ذوق کرده بودند برای خوردنش دورهم؟ شاید یاد آنشبی افتاده بود که مادرشان اجازه داد شب را باهم خانه ی مادربزرگ بمانند..یاد آنروز که پدرشان دوتا ماشین پلاستیکی پلیس برایشان خریده بود؟ خدایا..من فقط چند ثانیه از زندگی این دو کودک را در فضای مجازی دیدم ولی...تمام زندگیشان را در ذهن و جانم مرور میکنم..تمام حدس هایم را درباره ی زندگی کوتاهشان درکنارهم رادر ذهنم زنده میکنم... نمی‌توانم آن چند ثانیه فیلم را از یاد ببرم... بارها با خودم مرور کردم به چه گناهی دیگر به این کودکان اجازه ی خندیدن ندادند؟ مگر بچه باید اینطور زخمی و ترکش خورده شود؟ مگر سرباز جنگی است؟ بچه ها در تمام دنیا باید شاد باشند، بازی کنند و آرزو های کوچک قشنگ داشته باشند... از قدرتی که شادی کودکانِ غزّه را گرفته بیزارم..ننگ براین قدرت ...ننگ براین ناتوانی که بخداقسم در ظاهر قدرت است! روضه های کربلا برایم زنده شده! صحنه ی شهادت حضرت علی اصغر را بارها و بارها در غزه دیدم...دیگر چه چیز دلمان را آرام میکند؟دیگر چه کسی لبخند برلب هایمان می آورد؟ با عجزی عمیق و چشمانی لبریز از اشک هرلحظه زمزمه می‌کنم: الهی مولای مارابرسان.....  ۲۶ مهر۱۴۰۲/ بعد ازحمله ی وحشیانه به بیمارستانِ معمدانیِ غزّه #جهاد_روایت #پویش_نوشتن #مجله_افکار_بانوان_حوزوی @AFKAREHOWZAVI

. ظالم اسم دارد ✍فاطمه میری طایفه‌فرد دشمن را مشخص کنید! نمی‌شود از جنگ بدت بیاید از ظلم و ظالم بدت بیاید ولی اسمش را نیاوری. جهان، انسان واقعی می‌خواهد انسانی که حق بگوید منهای ترس از دست دادن امکاناتش. سلبریتی جان کجای جنگ نامفهوم است؟ کجایش را نفهمیدی برایت بگویم؟ هشتاد سال جنایت کم نیست. هشتاد سال اشغال‌گری و جنایت با هیچ آبی پاک نمی‌شود. اسرائیل عین نجاست است. چه کسی بمب را زده؟ معلوم نیست؟ آن هم در عصر ارتباطات. مرگ بر جنگ؟ این‌قدر لایت! خط و خش برنداری عزیز! ظالم اسم دارد. با اسم اعلام برائت کنید لطفا. اعلام برائت کنید تا خدا به واسطه تولی و تبرایمان به ما رحم کند. به بشر رحم کند تا دعاهای همه ادیان برای نابودی اسرائیل به اجابت برسد. مرگ بر اسرائیل مرگ بر آمریکا #جهاد_روایت #پویش_نوشتن #مجله_افکار_بانوان_حوزوی @AFKAREHOWZAVI

. ‌انتقام سخت یک امت ✍راضیه کاظمی زاده این روزها رویدادهای کربلا دائم تداعی می‌شود، مردانی از نسل یزید و یزیدیان جنایت کودک‌کشی خود را آغاز کرده‌اند و آن را مایه‌ی مباحات خود می‌دانند، آنان عادت کرده‌اند به نسل کشی! اوج ظلم و جنایت است کشتن کودکان! مگر اين مظلومان کجای این قافله قرار دارند که باید بیشترین قربانی را بدهند؟! آن‌ها که به اندک نان و آبی قانع هستند! آن‌ها که بی‌دفاع ترین افراد این جنگ هستند! انگار راست گفته‌اند هر چه ساکت‌تر باشی به تو بیشتر ظلم می‌کنند و حکایت این روزهای فلسطین چنین است! امروز صبح باز هم شاهد یکی از تلخ‌ترین جنایات شیطان بزرگ بودیم، با دیدن خبر امروز، گویا دنیا روی سرم آوار شد! دنبال خبر را که گرفتم باز هم رد پای شیاطین بزرگ در کار بود! درست مانند شهادت حاج قاسم، چه شباهت عجیبی! آن روز هم که حاج قاسم را شهید کرده بودند، صبح زود خبرش رسانه‌ای شد و دنیایمان ویران! آن روزها تنها متهم، آمریکا بود و امروز نیز تنها متهمان شیاطین بزرگ هستند! آن روزها مردم در تمام شهرها با حضور پررنگ خود در مراسم تشییع پیکر حاج قاسم خواهان انتقام سخت از قاتلان او بودند، امروز نیز مردم تمامی شهرها و حتی کشورها در کنار هم جمع شده‌اند و خواهان انتقام سخت از شیاطین هستند! آن روزها فرماندهان سپاه ما هشدار دادند که انتقام خون سردار دل‌ها را خواهند گرفت و وعده‌ی خود را عملی کردند؛ اما امروز چه وعده‌ای به ما خواهند داد؟ آیا ایران عزیز ما در پی انتقام این نسل کشی عظیم اقدامی انجام خواهد داد؟! حضرت آقا حفظه الله در سخنرانی اخیر خود فرمودند: « جنایات اسرائیل، کشورهای مسلمان منطقه را ناراحت و عصبانی کرده است» و این یعنی اولتیماتوم قوی و نیرومند به رژیم غاصب و نسل‌کش! این یعنی حواستان باشد دیگر تنها با فلسطین روبرو نیستید، بلکه با تمام شیعیان جهان روبرو هستید! ما و جوانان‌مان تمام قد و با تمام توان در مقابل تو ایستاده‌ایم! به امید نابودی شیاطین بزرگ دست به دعا بر می‌داریم و از امام حاضرمان عجل الله فرجه که این روزها داغدار است درخواست کمک می‌کنیم و ان شاالله به زودی نابودی شیطان بزرگ را نظاره خواهیم‌ کرد! #جهاد_روایت #پویش_نوشتن #مجله_افکار_بانوان_حوزوی @AFKAREHOWZAVI

. گریه‌های سیاسی ✍زينب نجیب پاییز و زمستان پارسال مدام از عده‌ای چه قشر سلبریتی‌های نمک‌نشناس چه قشر مردم جاهل و فریب‌خورده مدام می‌شنیدیم که فرزندانمان کشته می‌شوند. ادعایی که هیچ‌وقت اثبات نشد و کذبی بود که دشمنان و مزدوران داخلی و خارجی، سلطنت‌طلبان، منافقین و...بر سر زبان‌ها انداختند و رسانه‌های خارجی بر طبل آن کوبیدند. این روند آنقدر ادامه یافت تا جایی که دیوانه‌وار اشک می‌ریختند و به نام مرگ دختری اما به کام اهداف پشت پرده‌اشان از این اشک‌ها بهره می‌بردند. تاسف‌بار اینکه مردم ساده‌لوح تمام این نمایش‌ها را باور کردند و خود نیز به این بازی‌های شیطانی مبتلا شدند. و این چنین شد که هر روز بر آتش اغتشاشات دمیده شد. که همه‌ی آنها چه معاندین و چه جاهلین باید پاسخگو باشند. حال پس از یک سال، دروغ و دغلِ همان سلبریتی‌های بی‌شرافت افشا شد...آن‌ها که روزی به قول خودشان برای ریخته‌شدن خون انسان‌های بی‌گناه چنین عربده می‌کشیدند، امروز با دیدن این جنایات خفه شده‌اند. من کاری به این جماعت دو رنگ ندارم حساب آنها جداست. مخاطب سخنم مردم فریب‌خورده‌ی آن روزهاست. همانان که ادعا می‌کردند ما از غصه‌ی جوانان پاک و معصوم به قرص‌های اعصاب رو آورده‌ایم. آیا امروز هم برای این همه کودک و زن به خاک و خون کشیده اشکی ریخته‌اید؟ از دیروز که مادران و کودکان در بیمارستان در آغوش هم تا ابد خوابیدند چند قرص اعصاب مصرف کرده‌اید؟ نکند امروز با تحلیل‌های صدتا یک غاز همان رسانه‌ها خود را توجیه می‌کنید؟ حواستان باشد، اینجا دیگر پای بازی‌های سیاسی نیست، پای انسانیت است. #مجله_افکار_بانوان_حوزوی @AFKAREHOWZAVI

. من مسلمانم... ✍ رقیه حبیبی (مروارید ماد) هر کس به نمایندگی از قوم و طایفه خود سخن می گوید؛ آیت‌الله جوادی آملی: برخی خیال می‌کنند انسان یک حیوان ناطق است، یعنی جانوری است که حرف می‌زند، اما دین می‌گوید انسان، حیّ متألّه است. فروید طرفدار نظریه هابزی است که انسان را گرگ انسان می‌داند و اعتقاد داشت غرایز پرخاشگری و جنسی هر دو بین انسان و حیوان مشترک‌اند. و چقدر خوب و شکافته این سخنان عیان و عریان در عرصه رسانه و عصر ادعای تمدن خود را نشان داد! زنی صهیونیست می‌گفت، در زمانی که به دست نیروهای فلسطینی افتادند، یکی از فلسطینی‌ها به زبان انگلیسی به ما گفت: "نگران نباش! ما مسلمان هستیم و به شما آسیب نخواهیم رساند. از یک طرف با شنیدن این حرف‌ها غافلگیر شدم و از طرف دیگر استرسم کم شد". و سوی دیگر ماجرا، زنان اسیر فلسطینی که قربانی جنون پرخاشگری و جنسی حیوانات صهیونیست هستند! من مسلمانم، قبله ام یک گل سرخ🌹 #جهاد_روایت #پویش_نوشتن #مجله_افکار_بانوان_حوزوی @AFKAREHOWZAVI

خواهرم! مادرم! دخترم! شمایی که این روزها کامت با اشک مادران و کودکان غزه تلخ شده، نوبت ماست که به جهانیان نشان دهیم مادرانه‌ها مرز و ملیت ندارد و هر آنکس با آن سر جنگ بردارد محکوم به شکست است. @fatemearabzadeh #جهاد_روایت #پویش_نوشتن #مجله_افکار_بانوان_حوزوی @AFKAREHOWZAVI

. و اذا الارض مُدّت ✍فاطمه مهدوی پروردگارا! زمان آن نرسیده که آسمانت بشکافد، زمینت هموار گردد و آنچه در خود فرو خورده و خونِ دل خورده، بیرون ریزد؟ بارالها! ما آدمیان که با عمر کوتاهمان چند صباحی روی این زمین، حوادث آن را مشاهده می‌کنیم، بغض گلویمان را فشرده، خونمان به جوش آمده و خشم سرتاپای وجودمان را فراگرفته است، چه رسد به حال و روز این زمین. این زمینی که انبوه خون‌های مظلوم بر آن روان گشته و قرن‌هاست که شاهد ظلم و ستم طاغیان است و چه چیزها که ندیده و تحمل نکرده. از آن روزی که حضرت آدم داغدار هابیلش گشت، زمین فهمید که قرار است شاهد چه صحنه‌هایی باشد، زمین از همان روز، آماده پذیرایی از اجساد طاهره‌ای شد که قرار بود خونشان به ستم و ناجوانمردانه روی آن روان گردد. زمین همان روزی که دختران بی‌گناه در او زنده دفن می‌شدند، تب‌دار شد. همان سحرگاهی که خون پاک امیرالمومنین بر سر‌ و رویش ریخت، خواست از هم بشکافد. آن زمانی که پیکرِ تیرخورده و مسموم حسن بن علی (علیه السلام) را در خود جای داد، می‌خواست دیگر نباشد. و دیگر بار، آن روزی که نینوایش، مالامال از خون‌های پاک و طاهر شد و پدر بر نئشِ پسر زانو زد و گریست، پسر خردسال روی دست پدر پرپر شد و در تکه‌ای از خود که گودال قتلگاه نام گرفت، خون خدا بر زمین ریخت، آن دقایقی که اسبان با نعل‌های نو بر پیکر عزیز زهرا(سلام‌الله علیها) تاختند، آن گاهی که قدوم نحس حرامی‌ها به سمت خیام اباعبدالله (علیه‌السلام) می‌رسید، خواست منفجر شود، اما اجازه نیافت. هنوز هم که رژیم کودک‌کش اسرائیل این‌گونه وحشیانه بر مردم مظلوم و زنان و کودکان بستری در بیمارستان موشک می‌بارد، دستور به صبر و سکوت دارد و باید خودداری نماید تا روز وعده داده شده. خدای بزرگم! معبود قادر و متعالم! شما را قسم به این خون‌های مظلوم، به این پیکرهای تکیده و تنیده در خاک خون، شما را به دست‌های بریده‌ی علمدار نینوا، شما به جراحت‌های روح و جسم مادر سادات، زمینِ زجرکشیده را با قدوم منتقم آل‌الله تسکین بخش و برسان آرام روح و جان بشریت را... اللهم عجّل لولیک‌الفرج #جهاد_روایت #پویش_نوشتن #مجله_افکار_بانوان_حوزوی @AFKAREHOWZAVI

. "غم مبهم" ✍ز.علی عسگری بالاخره کمی حال نوشتن دارم! آنچه یک هفته تمام دنبالش بودم. می‌خواستم بنویسم اما موضوع چه بود؟ آهان! اتفاقات روز، فلسطین و حالا غزه پررنگ شده است. زیرنویس قرمز رنگ، شهدای دیشب را هزار و صد تن اعلام می کند؛ در من کسی می‌گرید! نمی‌توانم چیزی بگویم، زبانم بند آمده، مغزم قفل شده‌است؛ کلمات همیشه برایم حقیر بوده‌اند، حتی دایره لغات وسیع هم کاری از دستش بر نمی آید. نمی‌توانم آنچه درونم می‌گذرد را ابراز کنم. کسی درونم می‌گوید: پس الان داری چه کار می‌کنی؟ کاری که هیچ درکی از آن ندارم و دیگران احتمالا به آن می‌گویند "سوز دل". - احساساتم زیاد قوی نیستند، خیلی راحت می‌توانم کاری کنم مهم ترین چیزها، حتی به چشمم نیاید! - حال، قلبم نه، ذهنم درگیر است. تمام شب را خواب بد دیده‌ام، حس خوبی ندارم. به آن چه می‌گویند؟ ترس نه! استیصال پاسخ درست است و من بنابر اسم مفعول، مستاصَل هستم، درمانده شده ام... از اینکه آن طرف دنیا آتش است و من چه کاری می‌توانم برایشان انجام دهم؟ نمی‌فهمم چرا درونم آشوب است. با فاکتور گرفتن عقیده هم، این ظلم به‌نظر می‌رسد. آیا این تلاطم برای "برطرف کردن" حال بد من است؟ آنجا عده ای به گناهی که نکرده اند، مجازات می‌شوند، برای صبر و امیدشان ویران می‌شوند و شهید می‌دهند ولی همچنان ایستاده اند! اینجا هوا ابر است و من درمانده‌ام... #جهاد_روایت #پویش_نوشتن #مجله_افکار_بانوان_حوزوی @AFKAREHOWZAVI

. کربلای امروز ✍🏻 فاطمه نقوی بنویسم؟ چه بنویسم؟ کافی نیست‌ که بگویم امروز فلسطین کربلا شده. همین بس است. نمی‌توانم سرم را دور همه اینها بپیچم. چنین روزگار وحشتناکی! من دیگر نمی دانم چه احساسی دارم. شاید حالا فهمیدم چگونه کربلا، کرب و بلا شده. چگونه می توان این را در قالب کلمات بیان کرد یا واکنش نشان داد یا همبستگی نشان داد؟ من تا هسته احساس بی حسی می کنم. افکارم دیگر به من اجازه نمی دهند که قلم بزنم. خشم و در عین حال درماندگی در اعماق وجودم، وجود دارد. انجام وظایف روزانه تبدیل به یک چالش شده‌اند. گرفتن فلش بک از آن تصاویر در رویاهای من. ترس از دست دادن عزیزانی که دور نشسته اند. عدم امکان حضور برای کمک به آنها. مقصرِ نشستن در خانه ام با تمام راحتی ممکن. گناهِ داشتن غذا، محیط آرام و چه نه! من نمی توانم تصور کنم که اگر فقط با دیدن تصاویر و ویدیوها اینقدر بر ذهن و بدن ما تأثیر گذاشته است، افرادی که در آن شرایط دارن زندگی می کنند باید چه تجربه ای داشته باشند. کودکان بی گناه، سالخوردگان، زنان و کارکنان بهداشت و درمان که هنوز در تلاشند تا سقوط نکنند تا بتوانند کارهای بیشتری انجام دهند. اون هم شاید اگر از حمله بعدی جان سالم به در ببرند!؟ افسوس! آیا ما به عنوان 'انسان' شکست نخورده ایم؟ چقدر باید بیشتر بدانیم؟ دعا کنید، دعا کنید و برای ظهور آخرین چراغ امید و نور دعا کنید. العجل یا بقیة الله فی الارض #جهاد_روایت #پویش_نوشتن #مجله_افکار_بانوان_حوزوی @AFKAREHOWZAVI

. صدای موعود ✍راحله پتخ آذر کاش میان این همه جنگ‌ و ناآرامی ناگهان صدایی بیاید "ألا یا أهل العالم أنا الإمام القائم" آه از مظلومیت فلسطین باید با خون گریست! برای کودکانی که به جای خنده گونه‌هایشان خیس از اشک است. کودکانی که در گوشه‌ای نشسته‌اند از ترس زانوهایشان را بغل کردند و می‌لرزند و پدر و مادرانی که داغ فرزند و خانواده در دلشان است. ای کودکان غزه که به مظلومیت، شهید شدید! آرام بخوابید! دیگر صدای توپ‌و تانک‌ دشمن را نمی‌شنوید! دیگر از ترس نمی‌لرزید‌! خون‌های ریخته شده‌ای شما آخرش پیروزی‌است‌! آری، ای کودکان فلسطین پیروزی نزدیک است! طبق فرمایش رهبر معظم انقلاب:رژیم صهیونیستی ریشه‌ کن خواهد‌شد! ۱۴۰۲/۷/۱۱ فلسطین کلید رمز ظهور حضرت موعود عجل الله فرجه است! روزی خواهد رسید که مسلمین خبر آزادی قدس را به هم دیگر تهنیت میگویند ای کودکان مظلوم غزه قدس آزاد می‌شود! #جهاد_روایت #پویش_نوشتن #مجله_افکار_بانوان_حوزوی @AFKAREHOWZAVI

. شکوه مقاومت ✍مریم اکبری در برگریزان روزهای پائیز 1402،برگ‌های زرد و خشک درختان، مرگِ باشکوهِ خود را آغاز کرده بودند. در خنکای نسیم اولین روزهای پاییزی، در گوشه‌ی دیگر از این جهان، طوفانی سهمگین، جوانه‌ها و شکوفه‌ها را با خود می‌برد. خبر بهت آور و تلخی به گوش‌مان رسید! «بمباران بیمارستانی در فلسطین با کودکان و تمام زخمی‌هایش!» هفتاد سال است مردمان فلسطین برسر خاک و وطن به یغما رفته‌شان می‌جنگند، آنان زخم‌ها ورنج‌ها و آزمون‌های بزرگی از سر گذرانده‌اند. جایی که دشمن، انسانیت و شرافت را لگدمال می‌کند! تحریم آب و غذا می‌کند و به کودک و زن و زخمی رحم نمی‌کند! آنجا میدان نبرد میان حق و باطل است! مصیبت‌های ناگفته‌ی این جنگ نابرابر را توان نوشتن نیست! گویی بار دیگر ندای «کلُّ یومٍ عاشورا کلُّ ارض ٍکربلا» طنین انداز شده است! غربال بزرگ تاریخ آغاز شده است! مرز میان مردانگی و نامردی باریک است؛ گاه سکوت است و گاه فریاد... مردمان فلسطین تصمیم تاریخی خود را گرفته‌اند، آن‌ها مقاومت شرافتمندانه را برگزیده‌اند و دراین روزها هزینه‌ی گزافی برای آن، می‌پردازند. همه در حال آزمون هستیم و روزی هم آزمون من فرا می‌رسد، به‌راستی من میان مرگ با عزت و زندگی با ذلت، کدام را برمی‌گزینم؟! #جهاد_روایت #پویش_نوشتن #مجله_افکار_بانوان_حوزوی @AFKAREHOWZAVI

#پویش_نویسندگان برای #غزه_خونین ✍️ ✍️ ✍️حماسه روایت... 🔻هم‌نویسی نویسندگان حوزوی و دانشگاهی در پی جنایت‌ها و اقدام ضدانسانی رژیم غاصب صهیونیستی قالب: ✔️ روایت ✔️ یادداشت ✔️کوتاه‌نوشت ✔️ نثر ادبی ✔️شعر نو و کلاسیک ارسال به نشانی «جهاد روایت» 👈 @Jahaderevayat 📌 انتشار همه آثار در صفحه «هم‌نویسان @hamnevisan » و پس از دسته‌بندی، در صفحات مدرسه فکرت، روزنامه سراج، انجمن سواد رسانه طلاب، نویسندگان تربیتی، نویسندگان حوزوی و شبکه‌های تعاملی دیگر منتشر می‌شود. #فلسطین #طوفان_الاقصی #المستشفی_المعمدانی #جهاد_روایت #پویش_نوشتن #نویسندگان_حوزوی @HOWZAVIAN

. خنجر فرعونیان ✍ایرانپور حادثه در پی حادثه... انفجار پشت انفجار... آوارگی و مجروحیت و حسرت، لالایی کودکانی است که پیش از چشیدن طعم زندگی، مرگ در کامشان مزمزه می‌شود. سال‌هاست که مردم این دیار، مرگ را زندگی می‌کنند. هنوز مادرانی هراسان کودکانشان را به خدای موسی می‌سپارند و دل آرام می‌دارند به وعده الهی که ان‌تنصرو الله ینصرکم... هنوز هم خنجر فرعونیان حنجره‌های کوچک سربازان خفته در قنداقه را نشانه می‌رود و قطره قطره خون‌هایی که بی امان سیلی خواهد شد و بنیان ظلم را به هم خواهد ریخت... قدم‌های آخر را محکم‌تر بردار... قله نزدیک است... مسلح شوید... قلم‌هایتان را از خشاب کلمات پر کنید و بر سر استکبار بریزید... دست‌هایتان را به سلاح دعا و تضرع بالا بیاورید... قدم‌ها... جان‌ها و‌ مال‌ها... بغض‌ها، همه و همه را خرج کنید از هیچ چیز دریغ نکنید ساعت‌های غربت سر می‌آید و شکوفه‌های انتظار به بار خواهد نشست. #جهاد_روایت #پویش_نوشتن #مجله_افکار_بانوان_حوزوی @AFKAREHOWZAVI

. مگر می‌شود؟ س.غلامرضاپور هی می‌گویند " نگاه نکن به این فیلم‌ها و عکس‌ها نگاه نکن خبرها را نخوان روحیه ات خراب می شود همه می‌دانند که اسرائیل یک حیوان وحشی‌ست دیگر دیدن این صحنه‌ها چیزی را ثابت نمی‌کند فقط حال خودت خراب می‌شود." اما مگر می‌شود ندید؟ مگر می‌شود خبرها را دنبال نکرد؟ اصلا می‌خواهم قلبم درد بگیرد. می‌خواهم از شدت بغض سرم را محکم به دیوار بکوبم. می‌خواهم کودکم را محکم در آغوش بگیرم و برایش از کودکان غزه بگویم. نمی توانم خودم را جای آن مادری بگذارم که برای جسم بی جان کودکش لالایی می خواند. این روزها تند تند دلم برای بچه‌ها تنگ می‌شود. برای پدرو مادرم. برای دوستانم. برای همسایگانم. حتی برای فامیل‌های ندیده‌ام. حال نشستن و دعا خواندن ندارم . حتی حال گریه کردن. حسی در وجودم به جوشش افتاده. قلبم می خواهد بیرون بپرد. دلم می خواهد قدمی بردارم. #یک_و_بیست #بیمارستان_المعمدانی #شمارش_معکوس_نابودی_اسراییل #مجله_افکار_بانوان_حوزوی @AFKAREHOWZAVI

. تقدیم به مادران فلسطین ✍فاطمه نوروزی صدای قلبت در اتاق معاینه پیچیده بود و من با هیجانی وصف ناپذیر نمی‌دانم به چه سویی نگاه می‌کردم که تو را با همهٔ وجودم می‌دیدم! چندماه همین طور گذشت تا تو را در آغوش گرفتم و قاب چشمانم صورت ماهت را در خود جای داد و جانی تازه گرفت. هرروز که خورشید طلوع می کرد به قد و بالای تو و دستان تو نگاه می‌کردم تا ببینم چقدر بزرگ شده‌ای! آیا وقت آن رسیده که سنگ در دست بگیری و در میدان جنگ، قد علم کنی و دوشادوش مردان، جنگ‌آوری کنی؟! روزها وسال‌ها گذشت و امروز کنار پنجره، نشسته‌ام و می‌شنوم که اسامی شهدا را اعلام می‌کنند... از این پس، من مادر شهید هستم... #رژیم_غاصب_کودک‌کش_رفتنی_است #مجله_افکار_بانوان_حوزوی @AFKAREHOWZAVI

. ضعف اسرائیل ✍حیدریان منش ما خوب درد کودک کشی را می‌فهمیم نه اینکه فقط مادر باشیم، نه! نه اینکه در کشورمان هشت سال جنگ‌ بوده! نه! این‌قدر، در مجالس امام حسین علیه‌السلام شنیدیم، گریه کردیم، حس و درک کردیم که عمق مصیبت را خوب می‌فهمیم و می‌فهمیم که این از ضعف اسرائیل است! إِنَّمَا يَحْتَاجُ إِلَى الظُّلْمِ الضَّعِيفُ. و كسى نياز به ستم پيدا مى كند كه ناتوان است.(دعای ۴۸) او ضعیف است که تحمل قدرت و حضور کودکان را هم ندارد، چون خوب می‌داند هر کودکی یک ملت است و اسرائیل جنایتکار است که "مَنْ قَتَلَ نَفْسًا بِغَيْرِ نَفْسٍ أَوْ فَسَادٍ فِي الْأَرْضِ فَكَأَنَّمَا قَتَلَ النَّاسَ جَمِيعًا"/ هر کس نفسی را بدون حق و یا بی‌آنکه فساد و فتنه‌ای در زمین کرده، بکشد مثل آن باشد که همه مردم را کشته است. (۳۲مائده) پس منتظر باشید، قصاص سختی در پیش است و در این قصاص حیاتی ابدی برای اسلام "وَ لَكُمْ فِي الْقِصاصِ حَياةٌ" و براى شما در قصاص حيات و زندگى است ‌(۱۷۸ بقره) #القدس_لنا #فلسطین_پیروز_است #مجله_افکار_بانوان_حوزوی @AFKAREHOWZAVI

. بوی ظهور می‌آید ✍اشرف پهلوانی قمی مدام به این فکر می‌کنم که چه کنیم اگر روزی مثل همان پانزدهم مهر بیاید و یکهو شما در آن طرف عالم ندای «هل من ناصر ینصرنی» سر دهید و «انا المهدی» و ما این‌طرف مشغول اثبات آزادی‌مان باشیم با برداشتن تکه‌ای روسری؟ فقط لاف می‌زنیم. مدام دم از سربازی و زمینه‌سازی ظهور می‌زنیم؛ ولی هنوز در چم و خم همان هفده رکعت نماز شبانه‌روزمان مانده‌ایم. کنار گود نشسته‌ایم و مدام برای میان‌گودیان سلام وصلوات می‌فرستیم. مولای من! این روزها دل هر انسانی دردمند است و دل شما حتماً دریایی از خون. مسلمان شیعه و سنی ندارد. همه با هم شهادت داده‌اند به یگانگی خدا و رسالت رسولش. شما رحمت محضید. همانند جدّتان رحمةٌللعالمین‌اید. طاقت خیلی‌ها طاق شد. شما را نمی‌دانم. اهل قم، همان نیمه‌شب پناه بردند به محل امن شهر. همان‌جایی که تجربه چند قرن دارد در آرام کردن دل‌ها؛ دلی که طغیان کرده و آرام و قرار ندارد. هر روز یک خبر، یک عکس، یک فیلم. هر کدام فجیع‌تر از دیگری و منِ مادر، مدام ذهن کنکاش‌گرم مقایسه می‌کند بین آن‌چه در دور و بر می‌بینم با آن‌چه که کمی دورتر در حال وقوع است. نمی‌دانم لحظه‌ای که شیربچه‌ای برای برادرش شهادتین می‌خواند چطور تحمل کردید؟ یا دیدن مادری که «فی قَرارٍ مَکین»ش نیم وجب انسان آرمیده است و منتظر اذن است برای رهاشدن؛ اما نه به این زودی، نه با گلوله، نه با دریده شدن رحم مادرش. عجب صبری خدا دارد! یا کودکی که سر بر گریبان غرق به خون مادرش گذاشته و از او طلب مهر می‌کند را چطور دیدید و تاب آوردید؟ مادری که چنددقیقه‌ای است فرزندش را به خدا سپرده و دست بر دست فرشته‌ای به آسمان‌ها می‌رود. یا چطور شنیدید و صبر کردید بر فریاد مادری که هنوز در نفاس کودکی است که دست بر دست خدا داده و رفته است؟ عجب صبری دارید مولای من! آجرک الله یا صاحب‌الزمان برای ظهور ما دعاکن وگرنه تو هستی؛ ماییم که غایبیم. دعا کن به خودآییم. بوی ظهور می‌آید. «اللّهمَّ عَجِّل لِولیّکَ الفَرَج وَ العافیةَ وَ النَّصر وَاجعَلنا مِن خَیرِ اَعوانِه و اَنصارِه» #امام_زمان #طوفان_الاقصی #بیمارستان_المعمدانی #مجله_افکار_بانوان_حوزوی @AFKAREHOWZAVI

. بغض غریب ✍️نجمه صالحی شب بود و غزه ناآرام! و موج نگرانی در چشم مادران و پدران! کودکی به دنبال مادرش می‌گشت! اشک خشکیده در نگاه خواهر! و بغض غریبی، نشسته در گلوی پدر! و کودک: "یومااااا(مادر)" أَلَا لَعْنَةُ اللَّهِ عَلَى الظَّالِمِينَ(هود/۱۸) #القدس_أقرب #رژیم_غاصب_کودک‌کش_رفتنی_است #مجله_افکار_بانوان_حوزوی @AFKAREHOWZAVI

بسم الله قاصم الجبارین «در تاریخ بنویسید» ✍سیده ناهید موسوی از همان فاجعه بیمارستان معمدانی در غزه چندین بار نوشتم و پاک کرد! نمیدانم دقیقا باید از چه چیزی شروع کنم. از مسلمانان زیر بمباران فسفری غزه فلسطین و تجاوزات وحشیانه صهیونیست ها که به منازل مسکونی، بازارها، مدارس و بیمارستان‌ها رحم نمی‌کند. یا از پدر و مادرهایی که با سوز و تاب پیکرهای دردانه خویش را به آغوش کشیده اند تا برای لحظاتی با یکدیگر خداحافظی کنند، پدری که نوزاد شهیدش را جلوی دوربین ها گرفته و می‌گوید ببینید جنایات رژیم صهیونسیتی را با ما چه کرده است. و تمام آرزوهای خود و فرزندان خود را زیر آوارها مدفون می‌کنند. بیمارستان و خیابان‌هایی که در اصل دیگر بیمارستان و خیابان نیستند و شده‌اند کوهی از اجساد زن و کودکانی که تنها به جرم مسلمان و فلسطینی بودن اینگونه سلاخی می‌شوند. بازماندگان هر بار اما، هم خونی، دوستی و آشنایی را با دستان خود خاک می‌کنند. از خروش حماس، مقاومت یا قسام، که با طوفان الاقصی‌، طوفانی به پا کردند بنویسم. که مردانگی و دلاوری خود را به تاریخ ثابت کردند و هزاران صهیونیستی غاصب را به درک واصل کردند. آری! در تاریخ باید نوشت در عصری که از مدرنیته، آزادی بیان و آزادی عمل سخن می‌گویند، رژیم سفاک و خون آشام روز و شب به مظلومین فلسطین می‌تازد. اما سخنی از مدافعان حقوق انسان و بشریت شنیده نمی‌شود. دیگر اما، هشتگ زدن، طومار نوشتن ، تجمع و بیانیه صادر کردن کارساز نیست و کارد به استخوان رسیده، و زمان جراحت فوری غده سرطانی «اسرائیل» فرارسیده است. تعلل جایز نیست و نسل کشی در فلسطین باید متوقف گردد. هر انسانی با وجدان بیدار نباید خود را محصور به مرز و دین و مذهب بداند. همگی تا پیروزی و فتح قدس، پای کار بمانیم با قلم هایمان، فریادهایمان و جان‌هایمان و این خون‌های شهداست که قدس را آزاد خواهد کرد. ان شاءلله. نصرٌ من الله و فتح قریب #جهاد_روایت #پویش_نوشتن #مجله_افکار_بانوان_حوزوی @AFKAREHOWZAVI

. رشد تاریخی ✍اصفهانی به صحبت‌های رهبر معظم انقلاب گوش می‌کردم. ایشان در آخر بیاناتشان فرمودند: "اگر جنایت در فلسطین متوقف نشود، گروه‌های مقاومت بی‌تاب می‌شوند. آن وقت کسانی نیایند بگویند به فلانی بگو فلان کار را نکند." و فریاد مرگ بر اسرائیل در حسینیه پیچید و در جان من! اشک در چشمانم حلقه زد، اشک شوق، عزت و اقتدار! مقایسه کردم با خطبه‌های امیر المومنین علیه‌السلام که با چه جملات پر شور و حرارتی مردم را به جنگ با دشمن اسلام، معاویه فرا می‌خواند! _مردمان شهری که همه مردان جنگی بودند، مردان یک شهر نظامی_ اما آن‌ها از جنگ خسته شده بودند! سخنان امام بر زمین ماند و آن را عمل نکردند! پنج سال حکومت امیر المومنین علیه‌السلام حکومتی که نگذاشتند عدالتش را عملی کند، تاب نیاوردند و خون به دل مولایمان کردند. تا آن جا که حضرت فرمودند:" يَا أَشْبَاهَ الرِّجَالِ وَ لَا رِجَالَ، حُلُومُ الْأَطْفَالِ وَ عُقُولُ رَبَّاتِ الْحِجَالِ..."۱ و آن جا که امام خمینی (ره) فرمودند: ‏"من با جرأت مدعى هستم که ملت ایران و توده میلیونى آن در عصر حاضر بهتر از ملت حجاز در عهد رسول الله- صلى الله علیه و آله- و کوفه و عراق در عهد امیرالمؤمنین و حسین بن على- صلوات الله و سلامه علیهما- مى‌باشند"۲ آن بزرگ مرد می‌دید که مردم ایران بعد از بیش از چهل سال، انواع جنگ نظامی، اقتصادی، فرهنگی پای این انقلاب می‌مانند. و امروز لازم نیست علی زمانمان غصه‌هایش را در چاه بگوید. ۱نهج البلاغه، خطبه ۲۷. ۲آیین انقلاب اسلامی،ج.2. #جهاد_روایت #پویش_نوشتن #مجله_افکار_بانوان_حوزوی @AFKAREHOWZAVI

. 《انکار جنایت، شیوه ستمگران تاریخ است》 ✍فاطمه شکیب رخ وقتی کاروان اسرای کربلا به کاخ یزید ملعون رسید و یزید از عمق جنایت و افتضاح خطای محاسباتی شهادت امام حسین علیه السلام, اطلاع یافت؛ به انکار دستور شهادت امام متوسل شد و با لعنت ابن زیاد در اقدام به جنگ با سید الشهداء و یارانش، تلاش کرد، ننگ ریختن خون فرزند رسول خدا (ص) را از دامن خویش تطهیر کند! تاریخ گواه آن است که جز عده ای سفیه و کاسه لیس او، بی تقصیر بودن یزید را نپذیرفتند! و حتی در سالیان بعد از وی نیز، از مورخان و یا باورمندان اموی، کسانی که در جهت اثبات بی گناهی یزید، قلم می زدند، به شدت توسط گروه های مختلف مسلمانان، مواخذه و محکوم می شدند! تاریخ درس است، درسی که مولای متقیان امام علی (ع) درباره آن مى فرمايد: «گرچه من به اندازه همه آنانكه پيش از من زيستند عمر نكرده ام؛ اما با نظر در رفتار آنها و تفكر در اخبارشان و سير و سياحت در آثار بجامانده از آنان تا بدانجا رفتم كه مانند يكى از آنها شدم، بلكه گويى بر اثر آنچه از تاريخ‌شان به من رسيده با همه آنها از اوّل تا آخرشان بوده ام». آری، خصلت تکرار پذیری وقایع و حوادث تاریخی، آن درس مهمی است که بسیاری از حوادث پیش رو را تبیین و قابل پیش بینی می کند! سران اسرائیل در جنگی نابرابر، دچار #خطای_محاسباتی شده اند؛ درحالی که دست ناپاک خویش را در جنایت کم سابقه ی بیمارستان المعمدانی، فلج کردند، اکنون با انکار این جنایت دهشتناک، سعی در تطهیر افتضاح به بار آمده، برآمدند! حاشا و کلا که عقول جهان، هرگز تکنیک های فریب اصحاب شیطان، را نخواهند پذیرفت! به ویژه آنکه ما ایرانی ها با آن اصطلاح《کار خودشونه》آشنایی دیرینه داریم! این روزهای غمناک و رنج آور غزه، با تمام لحظه های تلخش از لطف خدا مملو است؛ یک درس تاریخ در همین روزهاست که تدریس می شود؛ ظالم و ستمگر هر کجا که به خباثت عمل خویش احاطه یابد، انکار و نسبت کردار زشت خویش را متوجه دیگران می کند! یزید زمان ما، همان بی خرد سفاکی ست که چون از زشتی کرده ی خویش آگاهی یافته، با سیه نمایی و مظلوم نمایی اعمال خود، برای ادامه حیات، حتی هم پیمانان خویش را قربانی می کند! و این درس تاریخ، تکرار مکررات است که ستمگر را ستمگران می بلعند! 《فااعتبروا یا اولی الابصار》 #بیمارستان_المعمدانی #اسرائیل_رفتنی_ست #جهاد_روایت #پویش_نوشتن #مجله_افکار_بانوان_حوزوی @AFKAREHOWZAVI

. صدای مظلوم ✍سیده فاطمه موسوی باردئی همین‌طور که تلویزیون داشت بمباران بیمارستان المعمدانی را نشان می داد.برای فرزندانم سفره ی غذا را پهن کردم،پسر کوچکم را با مهربانی تمام کنارم نشاندم،دستی بر سرش کشیدم و ظرف غذا را جلویش گذاشتم. در همین حین پسرم با همان زبان کودکانه اش گفت؛((مامان پس بچه هایی که در اون بیمارستان بمباران شدند الان چی می خورند؟ اگه مامان باباهاشون از دنیا رفته باشه پیش کی زندگی می کنند؟ الان دنیای اون سیاه رنگه؟؟)) بغضم را قورت دادم .لقمه ای که دستم بود روی سفره افتاد.با خودم گفتم الان وظیفه ی ما چیه؟ مگر پیامبر(صلی الله علیه واله وسلم) نفرمودند: «هرکس فریاد دادخواهی مظلومی را که از مسلمانان یاری می‌طلبد بشنود، اما به یـاری آن مظلـوم برنخیزد، مسلمان نیست.» ما که ادعایمان می شود شیعه ی مولا علی (علیه السلام) هستیم و صدای مظلوم را می شنویم.الان برای تسکین دل مظلومان غزه چه کرده ایم؟ همین که دلمان بسوزد و گریه کنیم کافیست؟ قطعا روا نیست که دست روی دست بگذاریم و شاهد این همه ظلم و جور باشیم. هر کسی به هر طریقی که می تواند باید مظلوم را یاری کند. یکی با حضور در جبهه جنگ یکی هم در پشت خاکریز ها یکی با ارسال کمک های مالی یکی هم با پاسخگویی به شبهاتی که این روزها در کانال ها و گروه ها موج می زند شبهه هایی که چنگ زده به گلوی جوانان و آهسته آهسته ایمان را از دلشان بیرون می کشد. دیگر هرچه بیانیه صادر شد کافیست.وقت عمل است.دیگر وقت آن رسیده اسرائیل را از صفحه ی روزگار محو کنیم. انزجار خودمان را در عمل نشان بدهیم. #جهاد_روایت #پویش_نوشتن #مجله_افکار_بانوان_حوزوی @AFKAREHOWZAVI

. «مثل عبود» ✍زهرا نجاتی ابوعبود همسایه‌مان بود. پیرمردی خردمند و روشن روان که فرزند شهیدش عبود، شب قبل شهادت به او گفته بود؛ پدرجان هم خدا من را می‌خواند و هم شما. به نظرتان کدام را انتخاب کنم و پدرش گفته بود:« چه بگویم، در امان خدا..» عبود رفته بود و بیست و چهار ساعت بعد، خبرشهادتش رسیده بود. به محمد شش ماهه ام نگاه می‌کنم. دوست دارم مرد شود مثل عبود قدبلند و رشید و عاقل باشد و بتواند بین من و خدا، بین پدرش و خدا بین دنیا و خدا، خدا را انتخاب کند اما محمدشش ماهه د آسم داشته و این چند وقت به خاطر هوای جنگ زده، دو روز است نمی‌تواند نفس بکشد.باید او را به بیمارستان ببرم. بهترین و بزرگترین بیمارستان که صلیب سرخ برای فلسطین ساخته. از حق نگذریم بیمارستان بزرگ و مجهزی است. روی دست‌هایم است و هرروز بیشتر زرد و زار می‌شود. این چندوقت خود فلسطین هم نفس ندارد و همه دارند دود و بوی فسفر و آتش و باروت، توی ریه می‌کشند اما ریه‌های محمد من، این قدرکشش ندارد که بتواند از حجم زیاد دود، اکسیژنش را جدا کند و توی ریه‌های چند سانتی‌اش بکشد. این را دکترش گفت وقتی بالاخره میان دست‌های سپید و تپل و بد رگش توانست، رگش را پیدا کند و انژیوکت کودکانه را در آن فرو کند. این را گفت و توی صورت محمد لبخند زد. ماسک اکسیژن را که روی دماغش گذاشت، محمد اول بی قراری کرد اما خدا خیر بدهد دکتر را. با صبر و بازی، بالاخره محمد من را که بعد چند روز نفسی داشت برای گریه، آرام کرد. ساعتی گذشت و محمد بعد چند شب، به خواب راحتی فرو رفت. آن قدر که ترسیدم. زل زدم به ماسک و قطره‌های میعان که از تلفیق نفس گرم محمد و اکسیژن توی ماسک جمع شده بود. اما باز هم دلم ارام نشد. ماسک را ارام و با احتیاط برداشتم. قفسه سینه کوچکش را نگاه کردم که آرام بالا و پایین می‌رود و بالاخره خیالم کمی راحت شد. باید سری به خانه می‌زدم و از سلیما و حلما و پدرشان خبر می‌گرفتم. همه در خانه پدربزرگ من جمع بودیم، میان این جنگ و خون، گوشی‌ام دیروز موقع فرار روی زمین افتاده و صفحه‌اش شکسته بود. روی صورت محمد بوسه‌ای کاشتم و دستهای تپل گرمش را لای دستهایم فشردم. کمی رنگ و رو به صورتش برگشته بود. اگر ازخانه می‌توانستم پلیور آبی‌اش را بردارم و تنش کنم، حتما خیلی به چهره‌اش می آمد... راهی شدم و از میان خرابه‌ها خانه پدربزرگ را تشخیص دادم. موقع شام رسیدم و مادربزرگ همزمان با برگرداندن مقلوبه توی سینی، گفت:«الهی به زودی جشن آزادی قدس را بگیریم». همه با هم آمین گفتیم و مادر بزرگ برای هرچند نفرمان توی یک سینی، غذا ریخت. تندتند چندلقمه خوردم. صورت سلیما و حلما را بوسیدم و توی صورت محوود خیره شدم:_دعاکن حالش زود خوب شود دکتر گفته ممکن است فردا مرخصش کنند. محمود خندید و گفت: ان شا الله. هنوز در را نبسته بودم که صدای وحشتناکی تمام فلسطین را لرزاند. صدای هواپیماهای امریکایی بود. به سمت بیمارستان دویدم. اما بیمارستان شده بود آورستان. دنبال دکتر بودم اما نه دکتری در کار بود نه تختی نه اتاقی نه سالنی... میان اوار بیمارستان فرو ریختم. هرکس به طرفی میدوید. هرکس دنبال تکه‌های بدنش م می‌گشت. بوی دود و مو و پوست سوخته، امانم را برید. باید آن طرف باشد، کمی سمت شرق می‌شد، اما.. وای خدای من! اتاق محمد من کجا بود. دکتر کجا بود. ایستگاه پرستاری چه؟؟؟ میان آوارها دنبال محمد می‌گشتم که دست‌های تپل و انژیکوکت ابی میان دستش را دیدم. آوارهای گچ و سنگ را کنار زدم. پایین تنه‌اش سوخته بود اما تا صورت قشنگ و سفیدش تا شکمش سالم بود. آه! محمد من! قشنگ من! فرشته من! من نمی‌خواستم از حالا شبیه عبود شوی. برای بیست سالگی‌ات، آرزوی شهادت داشتم. برای اینکه یک روزی، نه به این زودی‌ها، شبیه او شوی! نیمه محمد را به آغوش کشیدم و به سمت خانه پدربزرگ دویدم اما از سرخیابان،خانه را پیدا نمی‌کنم همه‌اش دود است و فریاد. سیاهی است که ازشهر بالا می‌رود.سیاهی هایی که به صورت بنی بشر نشسته و با هیچ پاک نمیشود. پس خانه پدر بزرگ کجا است؟شاید کجا بود؟!!! نه نه. نبایدفریاد بزدم. اینجا هزاران نفر مثل من،دنبال عزیزاتشان هستند. از همین جمعیتی که حالا روی آوارها ریخته‌اند معلوم است. همه مثل من هستند و هیچ‌کس توی این عالم سیر نمی‌کند. چند وقت است ما دیگر روی زمین نیستیم، روی بال ملایکی که برای بردن این همه جنازه شهید، حتما به زمین هبوط می‌کنند، قدم می‌گذاریم. #بیمارستان_المعمدانی #مجله_افکار_بانوان_حوزوی @AFKAREHOWZAVI