✅جایگاه #مخاطب در نوشتار
🔶دو حالت بیشتر نیست:
🔸1. من متنی را نوشته ام و از #قلم و #واژه و #ادبیات استفاده کرده‌ام، فقط برای آرامش روح خودم. در چنین حالتی اثر جنبه #شطحیات به خودش میگیره. در اصل چنین متنی،خارج از فضای تفهیم و تفاهمه و از کاربرد ادبیات خارج شده. دقیقا مثل حالتی که از یک کتاب، برای تزئین دکور خانه استفاده کنیم. کتاب برای انتقال محتواست، نه تزئین خانه!
🔸2. یا نویسنده متن را برای مخاطب نوشته و منِ #مخاطب در نظر می‌گیرد و هدفش #انتقال یک انگاره به ذهن مخاطب است، نه صرفا یک‌سری اصوات. این مخاطب می‌تواند یک مخاطب خاص #فردی باشد، یا یک #جمع محدود یا #جامعه‌ی مورد نظرش یا #کل انسان‌ها در کل تاریخ بشریت!
🔰وجه اساسی تقسیم، در اصل این هست که «آیا من مخاطب را در نظر گرفته ام یا خیر؟» حالا بزرگی یا کوچکی مخاطب فعلا مهم نیست. اصل این سوال مهم است.
🔰قاعده‌ی اولی در #قلم و #ادبیات این است که واژگان را برای تفهیم و تفاهم استفاده می‌کنیم. لذا اصل اولی در #نویسندگی این است که متن را برای مفاهمه نوشته باشیم.
🔰اگر من مخاطب را در نوشته مد نظر قرار داده باشم و برای مخاطب نوشته باشم، #فهم او، #دغدغه ی او، #نیاز های او را هم در نظر میگیرم. چون به دنبال « #مفاهمه » هستم. یعنی می‌خواهم پیامم را برسانم.
🔰من اگر علامه‌ی دهر یا الهه‌ی هنروقلم هم باشم ولی نتوانم قدری از #درد یا #نگاه یا #زاویه‌دید یا #دانش و #راه‌کارم را به مخاطبم انتقال بدهم، همه را در خودم محبوس کرده‌ام.
🖊 علی.ا (96.5.6)
🔹پ.ن: متن بالا را مدت‌ها پیش در گفت‌وگویی با یکی از دوستانم نوشتم، با قدری ویرایش و تغییر، قابلیت استفاده عموم را پیدا کرد.
[ #یادداشت_آزاد #یادداشت ]
🌐 @aliebrahimpour_ir
🔖نفرت‌پراکنی با بازی‌های رسانه‌ای تحت پوشش شفافیت
📌یادداشتی درباره‌ی #بودجه_حوزه
🖌 علی ابراهیم پور - 1397.10.18
🍀 یکی‌دوسال اخیر، ماکیاولیست‌های رسانه‌ای با استفاده ابزاری از شعار #شفافیت، این شعار را بهانه می‌کنند تا کاملا مغرضانه، اذهان عمومی را نسبت به #حوزه و #روحانیت مشوش کرده، در این زمینه نفرت ایجاد کنند. قالب عمومی روش این جریان، یکی‌از بدترین انواع مغالطات رسانه‌ای است: «نمایش کاریکاتوری واقعیت». ناگفته پیداست که اطلاعاتی که تحت عنوان شفافیت ولی به صورت گزینش و مدیریت شده به اذهان تزریق می‌شود، عملا #ضدشفافیت است. متاسفانه ضعف رسانه‌ای حوزه‌های علمیه نیز به تاثیرگذاری این تشویش‌گری‌ها بیش‌ازپیش می‌افزاید.
🍀 به عنوان مقدمه باید گفت، اصل فلسفه هزینه‌ی دولت برای آموزش عالی و تربیت نیروی متخصص به صورت #رایگان می‌توان تامل کرد. آیا واقعا دولت وظیفه دارد از سرمایه‌ی کشور را برای تربیت نیروی متخصص مصرف کند؟ فرض اولیه‌ی ما و دولت آن است که بله. تربیت نیرو برای کشور، جزو مهم‌ترین محل‌های هزینه است و به‌نوعی خود سرمایه‌گذاری است. با این پیش‌فرض مقایسه‌ی اندک میان #بودجه حوزه با سازمان‌های مشابه، می‌تواند اندکی به شفافیت واقعی کمک کند. به عبارتی، با این مبنا که دولت برای #تربیت_متخصص سرانه‌ای را در نظر می‌گیرد، می‌توان وضعیت بودجه حوزه را سنجید.
🍀 بودجه #شورای_عالی، مربوط به #کل حوزه‌های علمیه سراسر کشور است و امور اداری و برنامه‌های حوزه‌ها (بیش از 500 مدرسه علمیه) را سامان می‌دهد که در مقایسه با بودجه دانشگاه تهران، کمتر از #یک_سوم است. و این غیر از بودجه 13,000,000 میلیونی وزارت علوم، 638,000 میلیونی سازمان امور دانشجویی و 6,452,000 میلیونی صندوق رفاه دانشجویان سال97 است. در واقع سرانه بودجه تخصیصی به هر طلبه، #یک_هفتم یک دانشجو است. در حالی که عموما در مرحله‌ی عمل، حدود 50 الی 60درصد این بودجه تخصیص داده می‌شود.
🍀 انصاف و عدالت حکم می‌کند که هر ایرانی از تحصیل رایگان برای دست‌یابی به تخصص برخوردار شود. در مقابل نیازهایی جامعه به نیروهای مبلغ، محقق و اندیشمند دینی و مذهبی بالاست؛ از ساده‌ترین کارها تا تحقیق‌های پیچیده و تخصصی، همگی تنها توسط متخصصان این عرصه انجام می‌شود. تربیت امامان جماعت، امام جمعه، مشاوران مذهبی، پاسخگویی به سوالات شرعی و اعتقادی، تالیف و تدوین کتب دینی، تربیت سخنرانان مذهبی، تربیت محققین، مدرسین و نویسندگان در عرصه های مختلف فقه، اصول، کلام، اخلاق، تفسیر و فلسفه، تربیت نیروهای اجرایی تخصصی نظیر قاضیان همگی وظایفی است که حوزه‌های علمیه به طور مستقیم برای آن‌ها تلاش می‌کند.
🍀 اساسا قراردادن عنوان بودجه مرکز مدیریت حوزه، که ذاتا هزینه‌ای « #علمی #آموزشی» است و همچنین عنوان مرکز خدمات حوزه که نیمی از بودجه آن به‌عنوان حق‌بیمه به دولت بازمی‌گردد و بیش‌از 80درصد خرج‌هایش « #معیشتی و #رفاهی» است، تحت ردیف بودجه « #فرهنگی» شیطنتی برای برانگیختن حساسیت‌هاست. درحالی که هنگامی که هرکدام از این عناوین در کنار سایر هم‌رده‌های واقعی خود قرار می‌گیرند، با نسبت بسیار بالایی، سرانه‌ی کمتری را به خود اختصاص می‌دهند.
🍀 به‌نظر می‌رسد شرایط رسانه‌ای ایجاد شده نه فقط برای حوزه، بلکه برای تمامی سازمان‌ها، بنیاد‌ها و نهادهای کشوری موقعیتی مناسب است تا قبل از هرچیز و هرکس، بتوانند خود را به اذهان عمومی جامعه اثبات کنند. نه‌فقط حوزه، بلکه بودجه‌های نه‌چندان کم برای سازمان‌های نه‌چندان بزرگ مثل مرقد امام و موسسه تنظیم و نشر آثار حضرت امام، بنیاد سعدی، پژوهش‌کده‌ها و سمینارهای ریز و درشت نیز بایستی بتوانند لزوم و #کارآمدی خود را برای بدنه #مردم به اثبات برسانند. بدون شک، پاسخگویی شفاف و درنظرگرفتن مطالبه‌ی عمومی، می‌تواند هر نهاد و سازمانی را به سمت کارآمدی و بهره‌وری بالاتر سوق دهد.//
📰 انتشار #یادداشت ، در #خبرگزاری #رسا 👇
🖇 http://www.rasanews.ir/fa/news/592840
🖇 http://www.rasanews.ir/002UDw
🖇 https://t.me/RasaNewsAgency/21736 [خبر در کانال]
🌐 @aliebrahimpour_ir