💠در حاشيه پخش ناباورانه برنامه "شوكران" از سيما! 🖋محمدرضا زائری ♦️هر قسمت برنامه "شوكران" كه پخش مي شود با خود فكر مي كنم كه آيا اين برنامه مي تواند ادامه داشته باشد؟ در زمان اقتدار كوتوله ها و در زمان سلطه ناداني بر تصميم گيري ها و سياست گذاري ها آيا مي توان به دوره جديدي از حضور فعال و آگاهانه رسانه ملي دل بست و جرقه هاي كم رمقي چون شوكران را بارقه هايي براي شعله ور شدن آتشي گرمابخش تلقي كرد؟ ♦️در فضايي كه طي سالهاي اخير متاسفانه مديران سطوح مياني كشور نه به اصول و ضوابط عقلي سياستگذاري پاي بند بوده اند و نه به خط مشي ها و نظرات رهبر انقلاب مبني بر گسترش و توسعه كرسي هاي آزادانديشي و صداقت و راستي با مردم وقعي نهاده اند و به مرور همه روزنه هاي اميد را بر مخاطب رسانه و افكار عمومي بسته اند و ناخواسته بيننده محترم را دربست و مفت و مجاني در اختيار شبكه هاي بيگانه قرار داده اند، آيا مي توان از سيماي جمهوري اسلامي برنامه اي تماشا كرد كه پرسش جسارت آميز رفراندوم را مطرح كند؟ ♦️آفرين بر پيام فضلي نژاد، آفرين بر دكتر معيني پور و شبكه چهار سيما و آفرين بر دكتر ميرباقري معاونت سيما كه از فضاي تنگ و تاريك و سياه و نمور تظاهر و تجاهل بيرون آمدند و گرچه دير ولي بالاخره جسارت و جرأت كردند كه شجاعانه و روشنگرانه با حقيقت رو به رو شوند و پرسش كنند و جواب بشنوند و باب گفتگو را باز كنند. ♦️طبيعتا در فضاي غلبه نفاق و تظاهر و دروغ و ريا انتظار معجزه ندارم اما همين اتفاق هاي شگفت_ هر چند كوچك و ساده - مانند پخش برنامه شوكران در چهلمين سال انقلاب شعله اميد به اصلاح و تغيير را در دلهاي نخبگان و جوانان روشن نگه مي دارد. ♦️هر چند ناگفته پيداست كه چه فشارهايي بر دوستان تهيه كننده و مديران سازمان صدا وسيما آمده و خواهد آمد و بين خودمان باشد تقريبا اميدي هم به مقاومت و ايستادگي شان براي ادامه پخش شوكران ندارم! -به نقل از کانال نویسنده #آسیب_شناسی #رسانه #صدا_و_سیما #آزاد_اندیشی #چهل_سالگی http://eitaa.com/joinchat/2263875587C5a248fd4a0

💠نسبتی میان ابتذال و پاسخگویی! 🔸گزارشی از اتفاقی کوچک اما مهم، در پایان جلسه هم اندیشی در باب گفتگوی میان هگل و فیلسوفان مسلمان(برگزار شده در مجمع عالی حکمت اسلامی قم) 🖋محمد مهدی هادی ♦️شاید به ندرت پیش آید که جلسه ای با موضوعی چنین با اهمیت برگزار گردد. چه رسد به آنکه اساتید شهره ای چون دکتر طالب زاده، بهشتی، یزدان پناه، پارسانیا و ... در کنار یکدیگر بنشینند و قصد گفت و گو کنند! پس چنین اتفاقی اهمیتی بسیار دارد و می تواند نشان دهنده نکات و مسائل بسیار مهمی باشد. ♦️یکی از این نکات بسیار مهم که در تمام طول جلسه قابل مشاهده بود، ناتوانی اساتید در گفت و گوی با یکدیگر بود که همین مسئله به چهره موضوع جلسه ای که برای آن جمع شده اند، خدشه ای سخت و غیر قابل چشم پوشی وارد می سازد. ♦️این نشست، نمایش وضعیت کنونی ما بود که هنوز حتی درباره گفت و گو هم نمی توانیم با یکدیگر گفت و گو کنیم. ♦️اما این نکته چندان هم غیرقابل پیش بینی نبود و آنچه من اتفاقی کوچک توصیفش کردم، نمایانگر مسئله ای دیگر است. همانگونه که ناخودآگاه آدمیان بیشتر نشان دهنده عمق شخصیت آنان است، حواشی جلسات نیز عمق و بنیاد بعضی مسائل را آشکارتر نمایان می کنند. ♦️متاسفانه بی ربط ترین و تکراری ترین سخنان در جلسه از زبان دکتر پارسانیا بیرون آمدند و به نظر می رسد تغییرات چهره دکتر محمدرضا بهشتی هنگام سخنان دکتر پارسانیا، موید خوبی برای این امر باشد. پارسانیا نقد های تکراری خود را مطرج کرد و هم بهشتی و هم طالب زاده به این نقد ها پاسخ گفتند. ♦️اصلی ترین ایراد بیان شده توسط پارسانیا ناظر بر ایده آلیست بودن هگل، همانندی شئون آگاهی و وجود و سوبژکتیویته بود. بهشتی و طالب زاده چندین بار توجه به این موضوع خواستار شدند که با مبانی خارج از فلسفه هگل، نمی توان این گونه نقد های جزئی و بیرون از چارچوب و سبستم را طرح کرد. همچنین در پاسخ به ایرادات نکات مهمی را بیان کردند و ایده آلیست بودن هگل را اوج رئالیسم تعبیر کردند. ♦️اما پاسخی که از پارسانیا شاهد بودیم، باز مواجهه ای بیرون از چارچوب بود! این بار نه به فلسفه هگل بلکه نسبت به سخنان اساتید دیگر. اینگونه انسان اسیر زندان خویشتن می گردد و هم فلسفه و هم علوم انسانی را مبتذل می کند. انتظار می رود چنین کسی حتی اگر نتواند از خود در برابر این سخنان دفاع کند، لا اقل طالب این مسئله باشد و به قول خود برای رفع اتهام از خود تلاش کند. در پایان جلسه ایشان حتی یک دقیقه هم حاضر به پاسخ گویی به سوالات دیگران نشدند. ♦️علیرغم اینکه این حقیر به ایشان عرض کردم از مسافت بسیار دوری برای این جلسه آمده ام و دقیقه ای چند را به پاسخ به سوالات اختصاص دهند، ایشان فرمودند که فرصت ندارند و باید به کلاس دیگری برسند و سپس عازم شهر مشهد شوند. ♦️مسئله این است که چرا چنین کسی اینقدر باید از اختصاص وقت به پاسخ گویی صرف نظر کند؟ و جالب ترین مسئله ای که تعجب و حیرت این حقیر را برانگیخت، این بود که جناب حجت الاسلام دکتر پارسانیا علیرغم نداشتن فرصت! منتظر دکتر بهشتی ایستادند تا صرفا به ایشان بگویند ببینید فضای قم چقدر خوب است! ما هر هفته از این جلسات برگزار می کنیم! ♦️اساتید جلسه همگی از اساتید بسیار پرمشغله بودند و اما هیچ کدام اینقدر زود و بی مقدمه به خود اجازه ترک جلسه را ندادند و با احترام، کرامت و صبوری -علیرغم عجله داشتن- به پرسشگران حتی المقدور پاسخ می دادند. امیدوارم اساتید ما آنقدری برنامه خود را فشرده نچینند که به مهمترین بخش از جلسات که همانا پرسش و پاسخ است وقتی اختصاص ندهند. ♦️پ.ن: حجت الاسلام دکتر حمید پارسانیا از تاثیرگذاران در فضای دانشگاهی و آموزش و پرورش هستند و از مولفین کتب جامعه شناسی مقطع دبیرستان می باشند. -به نقل از نقدنامه #نقد_و_نظر #نشست #علوم_انسانی #گفتگو http://eitaa.com/joinchat/2263875587C5a248fd4a0

💠اندر ملاقات کنکورفروشان با مراجع قم! 🖋دکتر محمّد‌علی فیاض‌بخش پنج شنبه ٢٢ آذر ماه ١٣٩٧ ♦️همه‌جور سوژه‌ای را در ملاقات افراد با برخی مراجع عظام تقلید در قم و‌ حومه شنیده بودیم، جز این یک قلم را: ملاقات مدیران انتشارات کنکور و کتب کمک‌درسی. ♦️انصافاً این یکی ناز‌شست دارد. بی‌جهت نیست که تیراژشان در سال تا ۲۵میلیون جلد می‌رسد؛ تیراژی که در میان کتاب‌خوان‌ترین ملل نیز شگفت‌انگیز است. ♦️...و اما این‌بار نیز یکی دو سه مرجع بزرگوار همچون سوژه‌های دیگر کم نگذاشتند و (به قول سعدیِ جانم) به سیاق مألوف و طریق معهود، در موضوع تخصصی و آموزشی-پرورشی تکلیف شب دانش‌آموزان از رهنمود کسر نیاوردند. ♦️ملاقات افراد دست‌اندرکار حکومتی با مراجع برای جاانداختن منویّات مقدسشان چیز تازه‌ای نیست، و از بس درِ گشاده و روی نورانی این بزرگان پذیرای همگان است، همگان نیز این فرصت طلایی را غنیمت می‌شمارند و آنجایی که کارشان تنگنای قانونی می‌یابد، از فراخنای سعه‌ی صدر مراجع بزرگوار حسن استفاده را می‌برند؛ یا به توقیع و توصیه‌ای، یا گرفتن توبیخی بر رقیبی یا تشویقی بر همدم و‌ همراهی یا در مضیقه‌های لاینحل، با فتوایی. ♦️فقه پربار و‌ بدون بن‌بست ما به همت همین بزرگواران و شاگردان خاصشان توانسته در بسیاری از محال‌اندیشی‌ها اندیشه کند و در اغلب تنگناهای آینده نیز حکمی برآورَد؛ فاجعه‌ی نقصان یا حذف تکلیف شب دانش‌آموزان که دیگر عددی نیست. لابد کنکوربازان به خیال خام اندیشیده‌اند که در ضرورت قطعاً فتاوایی بر این امر مستحدثه نیز به داد ایشان و کمک‌درسی‌چیان خواهد آمد و عمل بدان هم حتماً مُجزی خواهد بود. مشکلی که اخیراً حادث شد و لرزه بر بیضه‌ی اسلام افکند، ارتعاشی بود که احتمالاً (آن هم نه قطعی) بر درآمد نجومی کتب کمک‌درسی افتاد که می‌باید این نقیصه و ثُلمه بر دامن اسلام، همچنان از بیوت مراجع حل‌وفصل گردد و چه نیکو «سوراخ‌دعاشناسان کنکورباز» منفذ نافذه را یافتند و بمیرم الهی برای خون دلشان که چقدر نگران بیکار شدن بچه‌های ما از تکلیف و روی‌آوری به فضاهای مجازی هستند! ♦️حضرتی از این کنکور فروشان در محضر مراجع نالیده‌بود که: «آقا! وافنلاندا! وایوگسلاویا! وااسلاما! اگر بچه‌ها مشق شب نکنند، یکسره در فضای مجازی آن‌کار دیگر کنند و ما (یعنی کمک‌درسی‌چیان) مسئول وزر و‌ وبالشان در آخرت خواهیم بود؛ آخر این رسالت زمین‌مانده را به کجا بریم!؟» ♦️برخی از بزرگان بزرگوار نیز، تو‌گویی در کنار فقه و اصول، سال‌ها در مسائل تخصصی آموزش‌و‌پرورش و از جمله فواید رونویسی و تکلیف شب تحقیق و‌ تفحص کرده باشند، فرموده بودند: «آری! بچه‌ها بدون تکلیف شب نُنر بار می‌آیند!» ♦️انصاف می‌دهم، بیوت مراجع از دیرباز، خانه‌ی امن مردم بوده و هست و مرجع تقلید، سکّان مردمان بی‌پناه بوده و‌ خواهد بود؛ سخن در فرصت‌طلبی رندانی موقع‌شناس و وظیفه‌یاب است که با چه هوش و فطانتی از این خانه‌های امن در جهت ناامن‌تر کردن آرامش و سلامت بچه‌های مردم سوء‌استفاده می‌کنند. -به نقل از کانال نویسنده #آسیب_شناسی #مرجعیت #مردم_داری #رسانه #قم http://eitaa.com/joinchat/2263875587C5a248fd4a0

💠نماز جمعه محل پاسخگو کردن حوزه های علمیه است. 🔊استاد رحیم پورازغدی در سخنرانی پیش از خطبه های نماز جمعه تهران: 🔸نماز جمعه جای لالایی خواندن و تکرار نیست، بلکه تریبونی برای پاسخگو کردن رؤسای سه قوه و سایر مسؤولان، شفاف سازی بیت المال، شفاف سازی بودجه و خدمات دانشگاه، پاسخگو کردن حوزه علمیه، مرکز مدیریت، مدرسان و حتی مراجع تقلید است. 🔸 نماز جمعه محل پاسخگو کردن حوزه‌هاست، مدیریت‌های حوزه‌های علمیه، مدرسین تا مراجع تقلید. 🔸 همه باید پاسخگوی مسئولیت های معرفتی خودشان باشند دوره کلیات و مکررات گذشت، از این عصر باید عبور کنیم، در متن جامعه باشید، جامعه رفت و شما جا ماندید، دوران استثنایی تشیع است و شما در دنیا و آخرت مسئولید که چرا از دشمنان ملت عقب ماندید. 🔸امام(ره) گفت که مراقب خطر نفوذ در حوزه تا حد مرجع‌سازی باشید، امام راحل فرمودند «مرجعیت پاپ و نمایشی و ارثی نیست»، بر این اساس حوزه علمیه محافظه کار و بدون درد را نمی توان حوزه علوی نامید؛ امروز یک عده معدودی به جای همه روحانیت پاسخگو هستند و از دو طرف هم فحش می خورند، پس قشر روحانیت کجا هستند؟ 🌐رسا-جهان نیوز 📅۲۳ آذر ۱۳۹۷ 🆔 @feghahat http://eitaa.com/joinchat/2263875587C5a248fd4a0

💠سخنی با مراجع بزرگوار شیعه 🖋رضا بابایی 🔹اگر کسی از من بپرسد نابودکننده‌ترین خطر برای مراجع گرانقدر شیعه چیست، می‌گویم: قانونی نانوشته که نقد ایشان را منع می‌کند و جرم می‌انگارد. مرجعیت شیعه را نه مخالفان و منتقدان آن، که مداحان و دوستان نادان به خطر انداخته‌اند. اگر گفت‌وگوی انتقادی با بزرگان حوزه، رسمیت نیابد و منتقدان دلسوز ایشان در رسانه‌های عمومی اجازۀ نقد نیابند یا نقد آنان بر جسارت و توهین و دشمنی حمل شود، کار مرجعیت شیعه پیش از قرن بیست‌ویکم به پایان می‌رسد. نقد نیز باید عمومی باشد تا اثر کند؛ وگرنه نصیحت است و به نیروی پند و نصیحت، تا امروز هیچ نهادی اصلاح نشده است. 🔹مراجع گرانقدر تقلید، به‌رغم آگاهی‌های بسیار در فقه و شریعت و به‌رغم سلامت نفس، به‌شدت نیازمند آشنایی با علوم جدید و نیز پیچیدگی‌های سیاست و اقتصاد و بانک و تاریخ اسلام و ایران و قوانین جزایی و روش‌های متنوع و نوبنیاد در تربیت و گفت‌وگو با انسان معاصرند. و اگر دانش‌اندوزی در این زمینه‌ها را در شأن خویش نمی‌بینند یا فرصت آن را ندارند، دست‌کم جانب احتیاط را فرونگذارند. ما از ایشان آموخته‌ایم که گاهی «توقف»، به اندازۀ فتوا اثر دینی و ارزش علمی دارد. آموخته‌ایم که دربارۀ هر مسئله‌ای سه گونه می‌توان واکنش نشان داد: موافقت؛ مخالفت؛ توقف. ارزش علمی و معنوی و خداپسندانۀ توقف، گاهی بیشتر از موافقت یا مخالفت است. 🔹مجتهدان گرانقدر قم همواره از دیگران گلایه می‌کنند که چرا بدون صلاحیت‌های لازم در دین‌شناسی و فقه سخن می‌گویند. به محضر مبارک ایشان عرض می‌کنم که تنها فقه و شریعت نیست که اظهار نظر در آن نیازمند آگاهی‌های تخصصی است. هنر، تاریخ، سیاست، اقتصاد کلان، کشورداری، حقوق بشر، عصر جدید، نظام‌های آموزشی و تربیتی، مشق شب و کنکور، برجام، اسناد بین المللی مانند قانون پولشویی و ده‌ها مقولۀ دیگر نیز به اندازۀ فقه ماهیتی پیچیده دارند، و تخصص کمترین چیزی است که اظهار نظر را دربارۀ آنها موجه می‌سازد. مقام معنوی و جایگاه دینی مراجع بزرگوار تقلید، سرمایۀ دین و کشور است. این مقام و شأن برتر و تأثیرگذار بر سرنوشت کشور، میرات هزار سال زهد و احتیاط و همراهی دانشمندانی همچون شیخ طوسی و مقدس اردبیلی و آیت الله بروجردی با مردم بوده است. پاسداری از این میراث بزرگ و گره‌گشا، بیش از همه بر عهدۀ میراث‌بران است. 🔹طماعان و سودجویان هرگز از این سرمایه صرف نظر نخواهند کرد و این امکان وجود دارد که گاهی با سوءاستفاده از حساسیت‌های شریعت‌مدارنۀ مراجع، سخنی از ایشان را پشتوانۀ فعالیت‌های سیاسی یا اقتصادی خود کنند. عرض این نویسندۀ بی‌مقدار به محضر مبارک مراجع بزرگوار این است که بیت شریفشان را از احسنت‌گویان و دست‌بوسان و مریدان بپیرایند و جای آنان را به منتقدان دلسوز و کارشناسان بدهند؛ چنانکه پیامبران و همۀ پیشوایان دینی، چنان از مدح و مجیز می‌گریختند که گویی از ذبح با چاقوی تیز می‌گریزند: من مدحک فقد ذبحک؛ آن کس که تو را مدح می‌کند، به قربانگاه می‌برد. @saraeer http://eitaa.com/joinchat/2263875587C5a248fd4a0

💬 اگر من جای رئیس سازمان تبلیغات اسلامی بودم... برای درج ایده‌ها، طرح‌ها و نظرات خود درباره سازمان تبلیغات، لطفا دیدگاه‌های خود را در ذیل خبر مربوط کامنت یا به آیدی زیر ارسال بفرمایید. hawzahnews.com/detail/News/471910 📭 @InfoHawzah :صندوق‌پیام

💠نقش آفرینی حوزه و دانشگاه در گسترش علوم اسلامی؛ فرصت‌ها و آسیب‌ها ✅آیت الله علیرضا اعرافی؛ استاد حوزه و دانشگاه و مدیر حوزه‌های علمیه ✅دکتر علی مطهری؛ استاد دانشگاه و نائب رئیس مجلس شورای اسلامی 🔶دوشنبه 26آذر1397 دانشگاه تهران🔶 http://eitaa.com/joinchat/2263875587C5a248fd4a0

💠تولید عِلمِ مُرده 🖋مهراب صادق‌نیا ♦️دیروز به مناسبت هفته‌ی پژوهش، یکی از مراکز مطالعاتی از شماری محقق تقدیر کرد. نام من نیز در لیست تقدیرشدگان بود. از لطف دوستانِ دست‌اندرکار سپاس‌گزارم. ♦️این سال‌ها به دلیل کم شدن بودجه‌های دولتی، شمار زیادی از پژوهش‌گاه‌ها و نیز مؤسسه‌ها و مراکز تحقیقاتی با چالش‌های مالی شدیدی روبرو شده‌اند. پروژه‌های تحقیقاتی زیادی کنسل شده و پژوهش‌گران فراوانی کم‌کار و یا بی‌کار شده‌اند. ♦️وضعیّتِ پیش‌آمده این واقعیّت را آشکار می‌کند که میان فرآورده‌های پژوهشیِ این مؤسسه‌ها و نیاز جامعه‌ی علمی و دانش‌جویان پیوند چندانی نیست. وقتی یک پژوهش‌گاه نتواند از راه فروش فرآورده‌های خود روزگار بگذراند و به کمک‌های دولتی بند باشد، معنایش این است که آن‌چه تولید می‌کند نیازِ جامعه‌ی علمی نیست. وقتی کیفیّت مقاله‌ها و کتاب‌های تولیدی به گونه‌ای است که کسی حاضر نمی‌شود برای مطالعه‌ی آن‌ها پولی بدهد، طبیعی است که چرخ پژوهش‌گاه‌ها با اعانه‌های دولتی خواهد چرخید و نه فروشِ آثارشان. ♦️پژوهش‌گاه‌ها، معاونت‌های پژوهشی دانش‌گاه‌ها، مجله‌های رنگارنگ علمی-پژوهشی، و مراکز تحقیقاتی بهتر است اوضاع ناشاد خود را به تنگاهای بودجه‌های دولتی برنگردانند؛ بخش زیادی از این مشکل به تولید مقاله و کتاب‌های "مُرده" بر می‌گردد. مراد من از کتاب و مقاله‌ی مُرده، آثاری هستند که چنان از نیاز علمی جامعه دوراند که کسی از تولیدشان خبردار نمی‌شود. کتاب و مقاله‌هایی که سال‌ها از تولیدشان می‌گذرد ولی هیچ نویسنده‌ای به آن‌ها ارجاع نمی‌دهد. ۹۷/۹/۲۵ -به نقل از کانال نویسنده #پژوهش #آسیب_های_پژوهش #تحول #علوم_انسانی http://eitaa.com/joinchat/2263875587C5a248fd4a0

💠از سرنوشت کلیسا درس بگیریم! 🖋سلمان کدیور ◀️ حذف تکلیف دانش‌آموزان اشتباه است ◀️ نباید بچه ها را نُنُر بار آورد ◀️ با این شیوه بچه‌ها به جایی نمی‌رسند؛ باید تکلیف داشته باشند و مغزشان کار کند ◀️ برداشتن تکالیف مدارس دانش آموزان برخلاف سنت قرآن است ♦️این جملاتی است که حضرت ایت الله سبحانی در جلسه درس خارج پس از دیدار با مدیران موسسات گاج و قلمچی (که از مشق شب و کنکور هزارن میلیارد سالانه عایدی دارند و بزرگترین مافیای این عرصه هستند) بیان کرده اند. ♦️من اما هدفم از نوشتن این مطلب حذف مشق و کنکور نیست بلکه نگرانی ام از راهی است که حوزه می رود. چند مدت پیش آقای مکارم در سخنانی نقل به مضمون گفته بودند که مردم دیگر به فتواهای ما اهمیتی نمی دهند برای همین خیلی پیرامون مسائل فتوا نمی دهیم. ♦️سوال من از ایشان و اقای سبحانی این است که وقتی شما دخالتتان را در امور اجتماعی در سطح دادن یک فتوا تقلیل می دهید دیگر چه توقعی از مردم است؟ ♦️وقتی صاحبان قدرت و صنایع و سرمایه دارها با یک جلسه با شما می توانند در جهت منافعشان فتوا و توصیه بگیرند از مردم چه توقعی دارید؟ ما موضع آقای مکارم را در تایید شخصی چون قاضی زاده هاشمی به عنوان وزیر بهداشت از یاد نبرده ایم. وزیر متبختری و سرمایه داری که همواره با تحقیر ضعفا و مستمندان روی هرچه لیبرال سرمایه دار را سفید کرده است. ♦️وقتی مردمی که صدها سال حوزه علمیه را با حجره های محقر و لباس های مندرس دیده، حالا سر بلند می کند و ساختمان های آنچنانی دینی را در قم یا رونمایی از قرآن مطلا را می بیند شما چه توقعی از آنها دارید؟ می خواهید آنها چگونه پیرامون اسلام قضاوت کنند؟ ♦️وقتی این همه مردم در فشار و عسر و حرج هستند، کارگری برای دریافت حقوق یک ملیون تومانی اش خودسوزی می کند، میان خیابان خود را روبروی باتوم و گارد ویژه و دادگاه سپر می کند، امّا شما را میان خودشان نمی بینند، و بلندگوی درس خارج شما را حنجره خودش نمی یابد دیگر چه توقعی دارید؟ ♦️ما برخورد امام با این کارخانه دارها و مافیا ها را از زبان امام اینگونه شنیده ایم: «من پیشتر به این کارخانه دارها و این متمکنین، که گاهی می‌آمدند اینجا و بعضی‌شان هم می‌خواستند من را اغفال بکنند به آنها گفتم آقا این نمی‌شود که همان مسائل زمان طاغوت حالا هم اجرا بشود. یک دسته آن بالاها بنشینند مُرفَّه و هرچه بخواهند هرزگی بکنند، یک دسته هم این زاغه‌نشینهای تهرانی، که همه‌تان می‌بینید و در شهرهای خودتان هم هست امثالش. این نمی‌شود. این عملی نیست.» 📍 صحیفه امام، ج۱۰،صص ۳۳۴-۳۳۵ ♦️حضرات آیات! ما توقع داریم که شما بزرگواران با این جماعت آنگونه رفتار کنید که امام می کرد. ♦️حقیر معتقدم که حوزه و بزرگانش باید از تجربه کلیسا درس بگیرند. پیوند حوزه های علیمه با نهادهای قدرت، چه این قدرت سیاسی باشد چه اقتصادی، حوزه را به عنوان مهمترین سازمان رسمی تشیع، به سوی کلیسا شدن (و در خدمت حکومت ها قرار گرفتن) و مقام روحانی را به عنوان یک مصلح اجتماعی، به سمت و سوی یک مقام صرفا تشریفاتی چون پاپ و اسقف سوق می دهد. این یک خطر جدی و مهم است که مردم حوزه و بزرگان آن را حافظ منافع شان نیابند. -به نقل از کانال نویسنده #آسیب_شناسی #مرجعیت #روحانیت #مردم_داری http://eitaa.com/joinchat/2263875587C5a248fd4a0

💠نسبت میان اخلاق مداری و انفتاح باب گفت و گو؛ 🔸پاسخی بر یادداشت "نسبتی میان ابتذال و پاسخگویی؛محمدمهدی هادی 🖋شمس الملوک مصطفوی (دبیر علمی نشست گفت و گو میان هگل و فیلسوفان مسلمان) ♦️نشست روز پنجشنبه ۲۲ آذر ، با عنوان گفت و گو میان هگل و فیلسوفان مسلمان، که از طرف کمیته روش شناسی علوم انسانی پژوهشگاه علوم انسانی و مطالعات فرهنگی و مجمع عالی حکمت اسلامی در قم برگزار شد ،آغاز مبارکی بود برای بسط و نشر و نهادینه کردن فرهنگ گفت و گو. ♦️بی‌شک در آغاز راه پر مخاطره و دشوار این کار نو و بدیع ، کاستی هایی وجود داشت اما امر مهم، آغاز گفت وگو در باب مسائل مهم عالم امروز ما، در قالب گفت و گو و مواجهه میان دو جهان اندیشه بود. در این راستا، وظیفه ای بر دوش همه کسانی قرار دارد که دغدغه مسائلی از قبیل ایجاد همگرایی و ترویج فرهنگ گفت و گو و تعامل سازنده میان اندیشمندان این مرز و بوم را در اندیشه خود دارند و آن عمل به گونه ای است که بر غنای برنامه هایی از این دست، بیفزاید و نیز موجب انسداد باب گفت و گو نشود. بر خود فرض می دانم که در راستای این مهم و جهت رفع بعضی شبهات ناشی از یادداشت یکی از دوستان حاضر در جلسه پنجشنبه، که متاسفانه با ادبیاتی مغایر روح گفت و گو و روا داری، حملاتی را متوجه استاد گرانقدر جناب حجت الاسلام و المسلمین دکتر پارسانیا کرده بودند ، نکاتی را عرض کنم: 🔸1-همان طور که این دوست عزیز خودشان اشاره کرده بودند ، تشکیل این جلسه با حضور اندیشمندان سرشناسی از حوزه و دانشگاه اتفاق نادری است که باید به فال نیک گرفته شود. خصوصا این که حاضران در نشست، با گشودگی به جانب یکدیگر و رعایت ادب و احترام متقابل ، مباحث سنگین مطرح شده را پیش بردند و ضمن غنا بخشیدن به گفت و گو ، تسلط خود را بر مبانی فلسفه اسلامی و غربی، که پیش شرط انجام و ثمر بخشی چنین گفت و گویی بود، نشان دادند. لذا می باید همه کسانی که قائل به فرهنگ سازی در بستر گفت و گو هستند ، برای استمرار این حرکت علمی، همه جوره بکوشند و از هیچ حمایت عملی و نظری، دریغ نورزند. 🔸2-قرار بود این جلسه در تهران برگزار شود ولی به پیشنهاد جناب آقای دکتر پارسانیا، و بنا به جهات علمی و عملی ،در مجمع عالی حکمت اسلامی برگزار شد و دست اندرکاران مجمع،به نحو تام و تمامی جهت برگزاری هر چه مطلوب تر این هم اندیشی تلاش کردند که حقیقتا در خور تقدیر و تشکر است. 🔸3-همان گونه که دکتر طالب زاده فرمودند، انگیزه نوشتن کتاب ایشان، پیشنهاد دکتر پارسانیا بوده است کما این که برگزاری این نشست نیز مدیون گفت و گوی اینجانب با ایشان- دکتر پارسانیا- بود که فرموده بودند ملاحظاتی در باب موضوعات مطرح شده در کتاب دارند و وقتی خدمت دکتر طالب زاده و دکتر بهشتی عرض کردم و پیشنهاد گفت و گو درباب این ملاحظات را دادم ، محبت کردند و پذیرفتند، با این هدف که از این رهگذر، امر مهم گفت و گو میان سنت اسلامی و غرب مفتوح شود‌. 🔸4-دانش ،سعه صدر و تواضع و فروتنی اساتید شرکت کننده در نشست، که هر یک در جایگاه خود شان علمی کم نظیر و قدر و منزلت والایی دارند، بر هیچکس پوشیده نیست. لذا در نوشتاری که داعیه نقد دارد، استفاده از تعبیر های ناروا و دور از انصاف علمی و اخلاقی، زیبنده نیست و با روح نقد علمی ناسازگار است. 🔸5-بدون تردید این هم اندیشی، فاقد اشکالات صوری و ساختاری نبود ولکن پرواضح است که هر اقدام اساسی و سرنوشت سازی، در گام های نخستین با نواقصی رو به رو خواهد بود که تذکرات بجا، دقیق و مصلحانه،می تواند به اصلاح آنها و ارتقاء سطح علمی و عملی آن یاری رساند. 🔸6-و نکته پایانی این که صبوری، حوصله ، آرامش و اخلاق مداری مخاطبان و رعایت شان اساتید معظم شرکت کننده در این هم اندیشی،که بدون حضور آنها امکان برگزاری این گونه نشست ها، مقدور نمی باشد، شرط ضروری ادامه روند گفت و گوست. ♦️بکوشیم از ایجاد فضای هیجانی رسانه ای، که زمینه ساز انسداد باب گفت و گوی جدی و تاثیر گذار و فرهنگ ساز میان اساتید حوزه و دانشگاه است، پرهیز کنیم و به جای نقد افراد ، اندیشه ها را به نحو عالمانه و اندیش ورزانه مورد توجه و تامل و نقادی قرار دهیم. خداوند ما را در ادامه مسیر پر مخاطره پیش رو از الطاف و یاری بی پایانش بهره مند فرماید. #یادداشت_وارده #نشست #فلسفه #علوم_انسانی #نقد_و_نظر http://eitaa.com/joinchat/2263875587C5a248fd4a0

💠میان ماه من تا ماه گردون تفاوت از زمین تا آسمان است! 🔲یادداشت اختصاصی "استاد اکبرنژاد" در رابطه با اظهارات برخی از فضلای حوزه در هفته پژوهش پیرامون پویایی و بالندگی علمی حوزه: ♦️به بهانه هفته پژوهش، دوباره هجمه ای علیه جریان تحول خواه شروع شده است که چرا سیاه نمایی می کنید، حوزه ما بسیار هم بالنده و آزاداندیش است. چرا که هنوز شاگرد از استادش اشکال می گیرد و هر سال کتابهای فراوانی در حوزه منتشر می شود و مجلات زیادی زیر چاپ می رود و طلبه های بی شماری در ایام تبلیغ، به اقصی نقاط کشور سرازیر می شوند و ... ♦️مشکل کجاست؟ تحول خواهان می گویند: حوزه چه کار می کند؟ و طیف متصلّب سنتی ها هم می گویند: حوزه بسیار هم پرکار و پربار است! ♦️به باور نگارنده مشکل در تعریف ما از حوزه و سطح انتظار از آن است. اگر ما قم را واتیکان و حوزه را منفصل از جامعه بدانیم که بزرگترین رسالتش رساله عملیه است و تبلیغ پاره پاره و غیر منضبط در ایام خاص، طبعاً این حوزه وجود دارد و معلوم نیست دعوا سر چیست؟! ♦️در این حوزه کسی از نسلهای متمادی طلاب نمی پرسد که چه بر سرشان آمد؟ آیا در برابر بزرگترین سرمایه زندگیشان که جوانی بود، متاع متناسبی به دست آوردند؟ آیا به خواسته های خود از حوزه رسیدند یا آرزوهایشان را در میان تلّی از ناکامی دفن کردند؟ آیا جامعه (نه آن دور دست ها که همین جامعه پیرامونی خودمان) ما را پرکار و پربار می داند یا قضاوت او پشیزی ارزش ندارد؟ از نظر او، ما به رسالت خود عمل کرده ایم و او حضور ما را در زندگی خود احساس می کند؟ یا ما را رها کرده و دنبال درس خوانده های غربی را می گیرد؟ ♦️بزرگوارانی چون آقایان "بوشهری"، "اراکی"، "فاضل لنکرانی"، "سقای بی ریا" و دیگران باید به این پرسش ها پاسخ دهند و بگویند که با کدام محک می خواهند درباره کارآمدی خود قضاوت کنند؟ آیا ملاک عدد و رقم است که دولت مردان نیز می خواهند هر روز با همین اعداد و ارقام به مردم بقبولاند که خیال می کنید فقیر هستید، بلکه اعداد نشان می دهد که وضعتان بهتر شده است. امروز نیز شما به جای اینکه بگویید چند اثر پژوهشی کدام مشکلات کشور را حل کرده، عدد و رقم گزارش می کنید؟! ♦️در روز روشن چشم بندی کرده، نسل های سوخته ای را که نه صدایی برای فریاد دارند و نه رمقی برای حرکت را نادیده می گیرید و افسردگی خیل عظیم طلاب را منکر می شوید؟! چرا از طلبه ها هراس دارید و سراغ آنها را نمی گیرید و از قضاوت آنها نمی پرسید؟ چرا از مردم اطرافتان واهمه دارید و سراغشان را نمی گیرید تا به شما بگویند که از شما رضایت دارند یا نه؟ چرا از مدیران دلسوز و انقلابی و کارآمد سؤال نمی کنید که آیا حوزه توانسته به پرسش های اساسی شما در حکمرانی پاسخ گو باشد؟ ♦️برادران من؛ اینکه خود ما دور هم بنشینیم و از خودمان تمجید کنیم، هنر نکرده ایم که این کار ضعفاست. هنر این بود که ما سکوت کنیم و دیگران از خدمات ما تعریف کنند و تمجید نمایند. ♦️بله برادران؛ میان ماه من تا ماه گردون تفاوت از زمین تا آسمان است. 🆔 @feghahat http://eitaa.com/joinchat/2263875587C5a248fd4a0

💠جای خالی ولتر در ایران 🖋رضا بابایی ♦️ولتر در قرن هیجدهم می‌زیست. مهم‌ترین انقلاب‌های ذهنی و عینی غرب در این قرن رخ داد؛ از پیروزی عصر روشنگری بر فرهنگ قرون وسطایی تا انقلاب کبیر فرانسه. ولتر در اروپای قرن هیجدهم، جایگاهی ویژه دارد. او اندیشه‌ای نیافرید و فلسفه‌ای نساخت و دانشی بر دانش‌های بشری نیفزود؛ اما در صحنۀ فرهنگ غرب، نقشی را بر عهده گرفت که هیچ فیلسوف و دانشمندی از عهدۀ آن برنمی‌آمد. او توانست اندیشه‌های پدران عصر روشنگری، همچون فرانسیس بیکن، اسپینوزا، جان لاک و لایب‌نیتس را در جامعۀ اروپایی نهادینه کند و از برج عاج نخبگانی به میان مردم بیاورد. بریان مگی در «سرگذشت فلسفه» می‌گوید: «ولتر خود هیچ‌گاه چیزی اصیل و در خور اهمیت به این مجموعۀ فکری نیفزود؛ اما با هر وسیله‌ای که در اختیار داشت(نمایشنامه، رمان، زندگی‌نامه‌نویسی، نامۀ سرگشاده، طنز، تاریخ‌نگاری) به تبلیغ این اندیشه‌ها پرداخت.» ♦️ولتر توانست اندیشه‌هایی را که فیلسوفان بزرگ عصر روشنگری روی کاغذ آورده بودند، به درون خانه‌ها ببرد و با جان‌ها بیامیزد. در این راه از همۀ هنرهای پرطرفدار آن روز، مانند نمایش و طنز و داستان و شعر و حتی ژانر نامه استفاده کرد. بدون ولتر، فرهنگ مدارا و ارزش آزادی و دموکراسی و اهمیت پاسخگویی دولت‌مردان به ملت، در کتاب‌ها می‌ماند و شاید نیم‌قرن پس از او اندک‌اندک راهی به سوی جامعه باز می‌کرد. تجربۀ ولتر به ما می‌گوید: تا اندیشه‌ای در قالب‌ها و ژانرهای مختلف بازگو نشود و از آن فیلم و رمان و نمایشنامه و تابلو نقاشی و طنز و کارتون ... نسازند، پا از کتاب‌ها بیرون نمی‌گذارد. ♦️ایران قدیم و معاصر نیز متفکرانی بزرگ داشته است، اما هنوز هنرمندان و طنزنویسان و سینماگران و نگارگران و خطاطان و معماران و گرافیک‌کاران و شاعران به این قافله نپیوسته‌اند. خطاطان بزرگ ما آیه‌ای از قرآن یا بیتی از حافظ را صدها بار نوشته و تابلو کرده‌اند، اما هنوز هیچ‌یک از آنان یک‌بار اعلامیۀ حقوق بشر را خوش‌نویسی نکرده است. به هر روی فرق است میان ملتی که طنزپرداز او کارمند غیر رسمی صداوسیماست با قاره‌ای که مردم آن پنجاه سال طنزهای ولتر را خوانده‌اند و از آن لذت برده‌اند و شب‌نشینی‌هایی دلپذیر برای خود ساخته‌اند. مفاهیمی همچون انسان‌گرایی، آزادی، حقوق بشر، صلح، مدارا، محیط زیست، دولت مسئول و شیوه‌های مدرن هم‌زیستی، همان اندازه که به فیلسوف و نظریه‌پرداز نیاز دارند، هنرمند و نویسندگان حرفه‌ای و اثرآفرینان دردمند هم می‌خواهند تا بخشی از فرهنگ عمومی جامعه شوند و در میان مردم جا خوش کنند. ♦️من از همین منظر به روشنفکری دینی می‌نگرم. روشنفکران دینی می‌کوشند برای مفاهیم عصر جدید که زندگی متمدنانۀ بشر در گرو آن است، پشتوانه‌هایی از دین بیابند و ترویج کنند. دین و هنر و توسعه و سیاست اگر در خدمت انسان و زندگی مادی و معنوی او نباشند، وسیله‌ای برای هدررفت استعدادها و توانایی‌های بشر می‌شوند. #یادداشت #علوم_انسانی #آسیب_شناسی #روشن_فکر #غرب #علوم_اسلامی http://eitaa.com/joinchat/2263875587C5a248fd4a0