#سرگذشت #برشی_از_یک_زندگی #آقای_عزیزمن #قسمت_صدوهشتادونه نمی دونم چرا هر بار که حرف ازدواج منو اون پیش میومد نا خود آگاه قیافه ی بابام در حالیکه نعشه کنار اتاق افتاده بود جلوی نظرم مجسم میشد ..و یک فاصله ی بزرگ بین خودمون می دیدم وبعد یاد عزیز می افتادم و فیس و افاده ها و دسیسه هایی که به خاطر رسیدن به مقصودش می کشید ..و بغض می کردم و ازدواج با امیر برای من کاری محال به نظر می رسید ..با خودم گفتم : گلنار بهتره این طور اذیتش نکنم و دلشو سرد کنم تا بره دنبال زندگی خودش اینطوری هم اون خلاص میشه هم خودم ..تو می تونی فراموشش کنی ..پس این کارو بکن .. اما با این فکریک مرتبه حالم منقلب شد ..دلم از غصه داشت می ترکید من نمی خواستم امیر رو از دست بدم ...دویدم توی اتاقم و درو بستم تا بچه ها صدامو نشنون ..چشمم افتاد به گلهایی که با خودم آورده بودم و گذاشته بودم روی میز کنار تختم ..تا به اون نشون بدم ..آروم رفتم  و بغلشون کردم و همینطور که اشک از روی گونه هام روی لبم می غلطید و از زیر چونه ام می چکید ؛ زیر لب گفتم : امیر دیگه اون  حس قشنگ رو نداره ..بزرگ شده ..دانشگاهیه ..به نظرش این چیزا مسخره میاد ..خوب شد بهش نشون ندادم ..و در حالیکه شوری اشک رو احساس می کردم  بلند بلند گریه کردم و برای اولین بار دلم برای خودم سوخت ..ولی خیلی زود به خودم اومدم و فکر کردم اون خدایی که منو تا اینجا آورده خودش راه رو نشونم میده و اگر صلاحم بدونه به امیر می رسم و کسی نمی تونه مانع ما بشه ...آره من اونقدر تلاش می کنم تا کسی نتونه ما رو از هم جدا کنه ...روز بعد آقا شیوا رو آورد خونه ..وقتی دیدم داره با پای خودش میاد با خوشحالی دویدم طرفش و وسط حیاط همدیگر رو بغل کردیم ...بعد دستشو گذاشت زیر چونه ی منو  نگاهی بهم کرد  و گفت: چی شده نازنینم ؟ چرا اینقدر بهم ریختی ؟ حالت خوبه ؟ بمیرم خسته شدی ؟گفتم : حالا بیان توی خونه میگم بهتون شما باید  استراحت کنین ..آقا درِ ماشین قفل کرد و اومد و همینطور که از کنار ما رد میشد وخیلی خسته به نظر میرسید ..فقط بچه ها رو که از دیدن اونا خوشحالی می کردن بغل کرد و بوسید و  گفت : گلنار دخترم شیوا دست تو سپرده من باید یکم بخوابم .... دارم از بی خوابی میمیرم ..صدام نکنین تا خودم بیدار بشم ..دخترا شما هم سر و صدا نکنین باشه بابا ؟و تا غروب خوابید و منو شیوا با هم بودیم و درد دل کردیم ..اون از کاری که ماه منیر باهاش کرده بود دلی خون داشت ؛  می گفت : اگر میموندم اختلافشون بالا می گرفت ماه منیر دفعه ی اولش نیست, از همون اول با من همین رفتار رو داشت .. که وقتی از عزت الله جدا شده بودم ترجیح دادم برم مزرعه تا باعث ناراحتی پدرم بشم ..اونجا بود که جذام گرفتم ..توی یکسالی که من مزرعه بودم حتی یکبار بهم تعارف نکرد که برم خونه ی پدرم ..گفتم : آخه چرا همیشه شما میدون رو برای بقیه خالی می کنی کاش این بار که من و آقا هم بودیم نمی ذاشتی به هدفش برسه ..کاش باهاش حرف می زدی ببینیم دردش چیه ؟گفت : وضعیت من عادی نیست ..وقتی می ترسید بهم نزدیک بشه که نکنه جذام بگیره من دیگه چی می تونستم بهش بگم؟ ..حالا تو بگو چی شده بود که چشمت از گریه ورم داره ؟  ...منم جریان شب قبل رو با امیر براش تعریف کردم ...گفت : قربونت برم خوب کاری کردی ..من شاید با عزیز کنار بیام ولی تو اصلا نمی تونی تحمل کنی ..امیر حسام هم اینو می دونه ..عزت الله خان هم از اون بهتر می دونه میگه حیف گلنار که عزیز اذیتش کنه ..حالا چرا به تو همچین پیشنهادی کرده نمی دونم ... گفتم : مگه آقا جریان من و امیر رو می دونه ؟ گفت : آره بابا چیزی از چشم اون پنهون نیست ..به من سفارش می کنه که نزارم این کار بشه ...گفتم :  وای خدا مرگم بده دلم نمی خواست آقا بدونه ..گفت :  تو به روی خودت نیار اینطوری بهتره ..گفتم : آقا می دونست و دیشب از امیر خواست بیاد اینجا ؟گفت : فقط بهش گفته بود بیاد سر بزنه دلواپس شده بود همین ...که صدای زنگ تلفن بلند شد ..دلم ریخت پایین حسم می گفت که ممکنه امیر باشه ..گوشی رو بر داشتم ولی صدای عزیز رو شنیدم که گفت :الو ؟گفتم : سلام عزیز ...گفت :  گلنار ؟ چه خبر ؟شیوا کجاست ؟  گفتم: اینجان حالشون بهتره ..گفت : خیلی خوب من امروز مهمون دارم میان عید دیدنی من؛؛ فردا صبح میام دیدنش شانس که ندارم من باید  دست بوس خانم بیایم ..با توام کار دارم باشه فردا ..و گوشی رو گذاشت ..ولی من ادامه دادم : نه خدا شکر حالشون خوبه سلام می رسونن و میگن تشریف بیارین خونه ی ما....چشم بزرگی شما رو می رسونم ..تمام شب رو به امید این بودم که امیر حسام هم با عزیز بیاد و روز بعد در کنار ناهار ظهر کشک و بادمجون هم درست کردم ..و این تنها کاری بود که از دستم بر میومد تا شاید عشقمو به اون ثابت کنم ..اما عزیز رو محمود آقا رسوند  و خودش رفت ... ادامه دارد... ✾࿐༅🍃🌹🍃༅࿐✾ @dastansaraaa ✾࿐༅🍃🌹🍃༅࿐✾

#سرگذشت #برشی_از_یک_زندگی #آقای_عزیزمن #قسمت_صدونود شیوا از صبح زود آماده میشد مسکن خورد که زیاد درد نداشته باشه و  لباس خوب پوشید و کمی آرایش کرد ..اما خوب بازم خوب نمی تونست راه بره و برای هر چند قدم یکبار خم میشد ..من رفتم درو باز کنم و شیوا و آقا توی پذیرایی منتظر موندن  ...و بچه ها دنبال من ....عزیز تا منو دید گفت : ای وای تو چرا با ساعت بزرگ میشی؟ ..چقدر فرق کردی ..توی اسباب کشی تو رو دیدم ؛ اینطوری نبودی ...زنی شدی برای خودت ..پس برای همین سر و گوشت می جنبه ..شوهر؛ شوهر می کنی .. گفتم : عزیز شما که برام پیدا کردی اگر شوهر ؛شوهر می کردم که زن همون میشدم ..خوش اومدین ...عزیز همینطور که گردنشو راست نگه داشته بود با غرور گفت : فکت رو ببند جواب نده نمیمیری که ؛؛ نزار  دهنم رو باز کنم ..باشه بعدا ..خدمت تو هم  میرسم ..اونم درست و حسابی که دست و پاتو جمع کنی ..قلبم فرو ریخت و مطمئن شدم امیر در مورد من باهاش حرف زده ...عزیز تا وارد ساختمون شد تغییر حالت داد ..آغوش باز کرد برای شیوا و گفت : وای شنیدم چی شده ..چقدر حیف شد کاش اونجا بهتون خوش میگذشت ..اینجا که از خونه بیرون نمیری ..کار خدا رو ببین چند روزم که رفتی سفرپیش بابات  اینطوری شد ...من دیگه به حرفاش گوش نمی دادم مغزم داشت می ترکید ..واقعا از شدت استرس سر درد شده بودم ..و دنبال راه چاره می گشتم ...خیلی ترسیده بودم و فکر می کردم حسابی افتادم توی درد سر ...اما عزیز خوب و خوش ناهارشو خورد و از هر دری حرف زدن جز من ..در حالیکه  دیگه حس توی بدنم نبود و هر آن احتمال می دادم سر حرف رو باز کنه ...بعد از ناهار  آقا رفت بخوابه ..و عزیز پیش شیوا نشسته بود ..منم رفتم براشون چای ببرم چون عزیز عادت داشت بعد از ناهار بخوره ..وقتی با سینی نزدیک اتاق شدم چیزی شنیدم که پشت در میخکوب شدم ...وای خدای من نقشه های اون زن تمومی نداشت ..می گفت : تو خانمی کن ..از اولم تو خانم و با گذشت بودی ..این همه سال عزت الله خان به خاطر تو گذشت کرد صبر کرد و تو رو با همه ی مریضی هات نگهداری کرد ..تو  خودت مادری می دونی چی میگم ..فرض کن یک پسر داشته باشی که همیشه در رنج و عذاب باشه ..و تو بشینی و تماشا کنی ..دلت نمی خواد خوشی بچه ات رو ببینی ؟ منم مادرم ؛مادر دلم برای عزت الله کبابه ..عزیز دلم,,  دخترم ؛؛ شیوا جان ..به خاطر من نه ..به خاطر عزت الله رضایت بده ..خانمی کن ..من هیچوقت این خوبی تو رو فراموش نمی کنم ...به خدا خودتم راحت تری ..حالا که خودمونیم ؛ تو که دیگه زن بشو برای اون نیستی خودتم می دونی ..بزار بچه ام چند صباحی رنگ خوشی رو ببینه ..عمر دست خداست ..معلوم نمی کنه کی به سر بیاد ..اگر تو راضی باشی عزت الله هم راضی میشه ..به خدا دختر خوبیه ..هم به تو میرسه هم به بچه هات ..به من قول داده مراقب تو هم باشه ...و شروع کرد به گریه کردن و همینطور که با دستمالش اشک و آب بینی خودشو پاک می کرد گفت , به اون امام رضا به خاطر عزت الله یک آب خوش از گلوم پایین نمیره ....بچه ام هیچی از زندگیش نفهمید ...به پیر و پیغمبر من نمی خوام تو رو اذیت کنم ..ولی اگر خودمم شرایط تورو داشتم اجازه می دادم شوهرم زن بگیره ..به خدا ثواب می کنی ...خدا هم ازت راضی میشه ..دیگه نتونستم طاقت بیارم ...رفتم توی اتاق و سینی رو گذاشتم روی زمین شیوا رنگش مثل گچ سفید شده بود و علنا می لرزید ؛با سرعت دویدم طرف اتاق آقا و صدا زدم ..مثل اینکه هنوز نخوابیده بود ..درو باز کرد و هراسون پرسید : شیوا چی شده ؟  گفتم :بله آقا عزیز داره ازش می خواد برای شما زن بگیره زود باشین دیگه نمی تونیم شیوا جون رو جمع و جور کنیم...خودتون هم می دونین ...آقا با عصبانیت دستهاشو بهم کوبید و گفت : وای از دست تو عزیز دیگه داری کلافه ام می کنی ...من گفتم الان آقا عزیز رو از خونه بیرون می کنه و اونم از چشم من می ببینه ..با عجله میرفت بطرف اتاقی که اونا بودن منم دنبالش ...آقا  در حالیکه حالت سر زنش کننده ای به خودش گرفته بود  گفت : عزیز ؛؛ عزیز ؛ عزیز..باز داری چیکار می کنی ؟قربونت برم ؛ مادر من , نکن ..بزار من زندگیم رو بکنم ..و نشست کنار شیوا و دست انداخت گردنش و گفت : یکبار دیگه میگم برای همیشه ..شیوا همه وجود منه ..زندگی منه ..مادر بچه هامه ..تا باشم و باشه من همین یک دونه زن رو بیشتر نمی خوام ..حالا شما  حوری و پری برای من بیار, به خدا  با یک تار موی اون عوض نمی کنم ..تموم شد ؟فهمیدین چی میگم ؟ ؛؛من زن بگیر نیستم ... اما گفته باشم؛؛  عزیز می دونم از سر خیر خواهی این کارو می کنی ولی نکن ..این بار بد جوری از دستت ناراحت میشم..عزیز گریه کرد سرخ شد قسم و آیه خورد که خیر اونا رو می خواد ..شیوا رو دوست داره و از سر محبت می خواد اونا سر و سامون بگیرن .. ولی شیوا یک کلمه به زبون نیاورد .. ادامه ساعت ۲ظهر ✾࿐༅🍃🌹🍃༅࿐✾ @dastansaraaa ✾࿐༅🍃🌹🍃༅࿐✾

#سرگذشت #برشی_از_یک_زندگی #آقای_عزیزمن #قسمت_صدونودویک و خوب معلوم بود برای یک زنِ  با احساسی مثل شیوا  چقدر می تونست سخت باشه شنیدن اون حرفا از زبون مادر شوهرش ...و من بشدت نگران بودم ..اونا داشتن هنوز حرف میزدن که صدای زنگ در رو شنیدم ..رفتم در و باز کردم و امیر رو پشت در دیدم با یک دسته گل و یک جعبه شیرینی  .. در یک لحظه نگاهمون در هم تلاقی کرد و وجودم از عشق اون گرم شد ..بی اختیار اشک توی چشمم حلقه زد ..گفت : اومدم معذرت خواهی ..منومی بخشی ؟گفتم : امیر؟از زیر گلها یک جعبه کوچک  در آورد و گفت : اقلا اینو بنداز گردنت که من بدونم منو دوست داری و منتظرم میمونی ..بهم قول بده ..گفتم :هیس ..تو رو خدا یواش عزیز اینجاست ..تو به بهش حرفی در مورد خودمون زدی ؟گفت : نه ..مگه خُلم ..من هر کاری بخوام بکنم اول با تو مشورت می کنم ..مگه چیزی شده ..گفتم : خیلی خوب بیا تو .. و همینطور که من جلو و اونم پشت سرم میومد جعبه رو کردم توی جیب لباسم و گفتم :آخه عزیز تا  از راه رسید بهم گفت می خواد با من حرف بزنه ولی دیگه چیزی نگفته .. امیر آهسته گفت : این گلا رو هم برای تو آوردم میدم به زن داداش ولی تو بدون به خاطر تو خریدم  ...گفتم : فکر می کردم دیگه این چیزا به نظرت مسخره میاد ...راستی نفهمیدم توی این جعبه چیه ؟گفت : برو ببین فکر کنم خوشت میاد ..ولی از گردنت باز نکن .. نشونه ی عشق ما باشه ...بچه ها از دیدن امیر خوشحال شده بودن و بالا و پایین می پریدن همینطور که با اونا شوخی می کرد رفت توی اتاقی که شیوا و بقیه نشسته بودن ...از همون جلوی در نگاهی به شیوا که همیشه نگرانش بودم  انداختم ؛؛ با اینکه دستش توی دست آقا بود ..هنوز حال خوبی نداشت ..امیر حسام گلها رو داد به من وگفت : ببخشید گلنار میشه زحمت بکشی بزاری توی گلدون ؟زن داداش قابل شما رو نداره ...گلا رو گرفتم و فورا رفتم تو آشپز خونه تا این کارو انجام بدم ؛؛ بعد خودمو رسوندم به اتاقم تا ببینم امیر برام چی آورده ...تا اون زمان من هرگز طلایی نداشتم و این اولین بار بود ....و چشمم رو خیره کرد ..همینطور توی دستم مونده بود بهش نگاه می کردم و نمی دونستم چیکارش کنم .. حالا  برای اینکه  امیر برام خریده بود یا از داشتن گردنبند طلا ذوق زده شده بودم نمی دونستم ..به هر حال به نظرم زیباترین چیزی بود که در عمرم دیده بودم .یک گردنبند بشکل دو تا قلب تو در تو ؛؛ یکی سفید و یکی زرد ..با یک زنجیر بلند که تا روی سینه ام میومد ...یک  مرتبه مثل این بود که از این دنیای خاکی دور شدم ..پاهام روی زمین نبود و قلبم لبریز از عشق شده بود ..باز حس کردم  دختر شاه پریون شدم  ...فورا اونو بستم به گردنم ...ولی زیر لباسم پنهونش کردم ...دستم رو گذاشتم روش تا مطمئن بشم هست و رویا نیست ...که پریناز در اتاق رو باز کرد و گفت : گلنار جونم مامانم کارت داره ...به خودم اومدم دوباره وارد این دنیا که پر از بند های اسارت بود شدم ...و یاد عزیز افتادم که  هنوز نمی دونستم  برای من چه نقشه ای کشیده ..وقتی فهمیدم که قصد داره با شیرین کاری که در حق شیوا کرده بود با پر رویی شب رو هم خونه ی ما بمونه فهمیدم دنبال یک فرصت می گرده تا منو هم گوش مالی بده ..و اونشب تا می تونستم ازشون دوری کردم و به هوای درس خوندن بیشتر توی اتاقم موندم و به گردنبندم نگاه کردم  ....و آخر شب هم در حالیکه اون دوتا قلب رو توی مشتم گرفته بودم خوابیدم ..صبح زود  خواب آلود رفتم توی آشپزخونه تا سمار رو روشن کنم .. یک مرتبه یکی جلوم ظاهر شد از ترس دو قدم رفتم عقب و عزیز رو دیدم با لباس خواب و موهای آشفته خیلی قاطع گفت : من روشن کردم ..بریم می خوام باهات حرف بزنم ...گفتم : عزیز ؟ سر صبح ؟واقعا که ؛؛ من هنوز چشمم باز نشده ..می خوام نماز بخونم ...گفت: من توی اتاقت میشینم تا نمازت تموم بشه ...امروز مهمون دارم باید زود برم خونه خودم ...از شدت استرس زبونم خشک شده بود طوری که برای خوندن نمازی که اصلا حواسم بهش نبود  زبونم نمی چرخید ..عزیز روی تخت من نشسته بود ..و من به این فکر می کردم که دوباره چی جواب این زن رو بدم که دست از سرم بر داره ..ولی این بار دلم می خواست پل ها رو پشت سرم خراب نکنم ..چون نمی خواستم امیر رو از دست بدم و ناراحتش کنم ...خیلی آهسته جانمازم رو جمع کردم و همینطور که هنوز چادر سرم بود برگشتم طرف عزیز و گفتم بفرمایید ؛راستشو بگم ؟ عزیز من فکر می کنم شما خوشتون میاد به دیگران استرس وارد کنین ..با تعجب پرسید : برای چی ؟ گفتم : آخه اگر یادتون باشه شما چند بار این کارو با من کردین ..از دیشب تا حالا همش دارم فکر می کنم باز من چیکار کردم که شما از دستم عصبانی هستین ..گفت : کی گفته از دست تو عصبانیم ؟ تو کارگر ما هستی و گاهی باید یک چیزایی رو بهت یادآوردی کنم .. ادامه دارد... ✾࿐༅🍃🌹🍃༅࿐✾ @dastansaraaa ✾࿐༅🍃🌹🍃༅࿐✾

#سرگذشت #برشی_از_یک_زندگی #آقای_عزیزمن #قسمت_صدونودودو گلنار من قبول دارم تو خیلی به درد عزت الله خان و بچه هاش می خوری ولی هر چیزی توی این دنیا یک حساب و کتابی داره ..اولا داری پاتو از گلیمت دراز تر می کنی ..تو دختر عزت الله نیستی ..اینو بفهم ؛؛و اینقدر به خودت ور نرو الان لباس های تو ازفرح بهتره ..چرا ؟دختر جان نباید اینطور باشه ؛  تو باید نهایتش مثل شوکت بپوشی  ..توی این خونه هم عزت الله خان نا محرمه هم امیر حسام ..چه معنی داره تو اینقدر شیک و پیک راه بری ؟دوم اینکه از این ماه بابات باید کرایه ی خونه رو بده ..اگر نمی تونه خالی کنه ..من الان به شوکت که این همه ساله پیش من کار می کنه دارم سه تومن میدم تو فوق ِ فوقش ماهی یک تومن باید بگیری ...نگاهی بهش کردم و همینطور که دو زانو میرفتم جلوتر دستم رو گذاشتم روی پاشو و آروم و با محبت گفتم : عزیز ..عزیز تو رو خدا یکم انصاف داشته باشین ..الان چرا این حرفا رو به من می زنین ؟ من که می دونم به خاطر کرایه خونه نیست ..چون شما بهتر از هر کس می دونین که  دست من نیست آقا منو آورده و هر کاری خودش خواسته کرده ..به من ربطی نداره ..من تا حالا چیزی از شما خواستم ؟ یا حتی از آقا ؟من شرط کردم که بابام کرایه نده؟ یا پدر و مادرم ؟ خود آقا می خواسته ::  شما هم به خودشون بگین ...اما حالا  شما که بزرگ تر این خونه ای ..شما که باید الگوی من و بقیه باشین ..چرا متوجه این موضوع نمیشین و  مدام این کرایه ی خونه رو به سر من می زنین ؟نمی دونم ... دلم می خواد رو راست بهم بگین توی دلتون چی میگذره ؟ چرا سعی دارین منو کوچک کنین ؟چرا دل شیوا رو می شکنین ..شما که زن با خدایی هستی ..له کردن آدما  چقدر براتون لذت داره که شما مدام این کارو می کنین ...گفت :این  چه حرفیه  می زنی ؟ چه ربطی داره ؟ دخترجان کسی بخواد مالشو حفاظت کنه مقصر و بی خدا میشه ؟گفتم در صورتی که من تا حالا تقاضای چیزی از آقا کرده باشم , خوب  برین به آقا بگین .. اصلا پدر و مادر منو بیرون کنین ..اونوقت خیال شما راحت میشه ؟دست از سر من بر می دارین ؟ ..اصلا می خواین من برگردم خونه ی خودمون تا شما دیگه چشمتون به من نیفته ؟عزیز تو رو قران دست از سر من بر دارین خودتون می دونین که اخلاقم چطوریه با من این کارو نکنین ..اگر حرفی دارین رو راست باشین و بزنین اینطوری  برای خودتون هم بهتره  ..از دیشب تا حالا همش فکر می کردم شما یک حرف منطقی دارین ..ولی اشتباه کردم ..فقط قصد تون این بود که من و شیوا جون رو خراب کنین ..حالا چرا ؟اصلا نمی دونم ..یک کیسه زهر با خودتون آوردین اول فرو کردین توی قلب شیوا و بقیه اش رو گذاشتین برای من ..باشه ..قبول ولی بهم بگین چرا ؟ گفت : تو هنوز جوونی نمی فهمی چیزی که جوون توی آینه می ببینه پیر توی خشت خام می ببینه ...برای اینکه بدونی بهت میگم من بی خودی حرف نمی زنم ..تو یک دختر جوونی ..شیوا که اصلا این چیزا براش مهم نیست که دوتا مرد توی این خونه میان و میرن ..من که نمی تونم به امیر حسام بگم زیاد اینجا نیاد .. تو نباید لباس های خوب بپوشی ..نباید به خودت برسی ..من اینا رو می ببینم حرص می خورم اگر یک بلایی سرت بیاد این تویی که بدبخت میشی ...گفتم : پس شما بچه های خودتون رو نمیشناسین ..شیوا رو نمیشناسین..آقا نجیب ترین مردیه که ممکنه توی این دنیا وجود داشته باشه...و همینطور امیر حسام ,, اما منم نمیشناسین چون من هیچوقت برای کسی خودمو درست نکردم..لباسی رو که برام خریدن می پوشم نه خودم تا حالا بازار رفتم و نه لباسی رو خودم  انتخاب کردم..حالا شما منو به چی متهم می کنی بازم نمی فهمم  ..ولی ازتون خواهش می کنم ملاحظه ی شیوا جون رو بکنین..بزارین زود تر خوب بشه ..گفت :خوب چی بشه ؟سل داره..تو چی میگی ؟ اگر  منتظری اون خوب بشه ؟شدنی نیست ,شیوا عمری نمی کنه ..نمی ببنی استخوون هاش دارن کج و کوله میشن..خدا اون روز رو نیاره اما اگردوام بیاره ؛؛ دوماه یا سه ماه دیگه زنده اس..پس بزاره من بچه ام رو سر و سامون بدم..اینو باید خودش می فهمید ولی نه؛  شیوا کجا و عقل کجا؟اگر بی عقل نبود این حال و روزش نبود..دیگه دلم می خواست فریاد بزنم و هر چی از دهنم در میاد بهش بگم که امیر حسام به دادم رسید ...و زد به در اتاق که نیمه باز بود و با تندی گفت: عزیز زود باش بریم من حاضرم..عزیز گفت : حالا زوده برای چی الان؟ صبر کن ناشتایی بخوریم بعد میریم ..امیر با همون لحن تند و عصبی گفت : من کار دارم بسه دیگه شما هم به اندازه ی کافی گل کاشتی ..گلنار از قول من از داداش و زن داداش خدا حافظی کن..و راه افتاد و گفت : من تو ماشین منتظرم ..زود باشین با یکی قرار دارم..و من که هنوز دو زانو روی زمین نشسته بودم و چادرم سرم بود هیچ حرکتی نکردم..دلم دریا نبود که بتونم حرف عزیز رو در مورد شیوا که از مردن اون به راحتی حرف می زد هضم کنم .. ادامه ساعت ۹ شب ✾࿐༅🍃🌹🍃༅࿐✾ @dastansaraaa ✾࿐༅🍃🌹🍃༅࿐✾

#سرگذشت #برشی_از_یک_زندگی #آقای_عزیزمن #قسمت_صدونودوسه و با اینکه باور نداشتم ؛؛دلم خیلی گرفت . و می دونستم حرفای عزیز هم روی دل شیوا میمونه و باز مدتی طول می کشه تا فراموش کنه ...همین هم شد شیوا تمام روز رو کنار شوفاژ دراز کشیده بود و طوری بغض داشت که نه گریه می کرد و نه آروم بود ..احساس می کردم باید یک کاری بکنم ..و واقعا نمی دونستم چه کاری از دستم بر میاد ...بعد از ظهر آقا بچه ها بر داشت و با ماشین رفتن خرید ..من فرصت رو غنیمت شمردم تا بهش بگم که امیر به من گردنبد داده ..چون به هر حال به زودی خودش می دید ...یکم میوه گذاشتم توی ظرف و رفتم کنارش نشستم ...و خودم شروع کردم به پوست کندن و گفتم : یک چیزی می خوام بهتون بگم قول بدین ناراحت نشین ..با زحمت بطرف من برگشت و در حالیکه اخمش از درد تو هم بود  گفت : بگو ..چی شده از اینی که الان هستم بیشتر نمی تونم ناراحت بشم  ...نمی دونم چی شد که از اون حالت بی عرضگی اون ناراحت شدم وحرصم گرفت  حرفی رو که می خواستم بزنم عوض کردم  گفتم : می خوام برم خونه ی خودمون ..دیگه دوست ندارم پیش شما باشم .مثل اینکه شوکه شده بود سرشو از روی بالش بلند کرد و با تعجب پرسید ..چی شده کسی اذیتت کرده ؟ عزیز بهت حرفی زده ؟ از دست کی ناراحتی ؟گفتم : دیگه نمی تونم این وضع رو تحمل کنم ..از دست شما ..فقط شما که از زمین و زمان شاکی هستین ..ای بابا ..من همش دلم کف دستمه که کسی شما رو نرنجونه ..حرفایی که عزیز به من زد اگر تو روی سنگ می گفت , سنگ می ترکید  ..ولی من حساب می کنم چقدر برای اون شخص ارزش قائلم ؟ که خودمو ناراحت کنم ..به خدا صبح هر چی از دهنش در اومدبه من  گفت ..الان اصلا یادم نیست ..ولی شما یکسر داری برای یک چیزی غصه می خوری ..زندگی همینه دیگه نمیشه که هیچکس به شما حرفی نزنه,,  شما ؛؛شیوا جون داری من و آقا رو می کشی از بس که مدام برای یک موضوع خودتون رو ناراحت می کنین  ..من فکر کردم اگر برم مجبور میشین خودتون به کار بچه ها برسین و دیگه اینطور بی خودی غصه نمی خورین .. گفت : عزیز دلم این حرفا رو نزن دست خودم که نیست ...حرفی که عزیز به من زد با حرفی که به تو زد زمین تا آسمون فرق داره ..با حالتی عصبی گفتم : خوب فرق داشته باشه ..اما شما یکی مثل آقا رو دارین که اونطور ازتون حمایت می کنه اگر واقعا به حرف عزیز گوش می داد ..چی میشد ؟چیکار می خواستین بکنین ؟ شیوا جون تو رو قران  بسه دیگه ؛ یا بزارین من برم :یا دست از غصه خوردن بر دارین ..من که اهل غصه خوردن نبودم ..شما دارین منم مثل خودتون می کنین ...دستشو دراز کرد و با گریه گفت : بیا اینجا ..بیا بغلم ..راست میگی چشم ..قول میدم ..تا اونجایی که بتونم سعی می کنم ..ولی جنس منم اینه دیگه ..و همینطور که منو بغل می کرد چشمش افتاد به گردنبد و..تغییر حالت داد و  بازوهای منو گرفت  و اشکهاشو پاک کرد  و گفت : این چیه ؟با خجالت سرمو انداختم پایین و گفتم : اومده بودم همینو بهتون بگم ...گفت : ازش قبول کردی  ؟گلنار  این برات تعهد میاره ..به نظرم پسش بده ..هنوز تو تصمیم جدی در مورد امیر حسام نگرفتی ..درسته ؟ قرار بود صبر کنیم شاید بخت تو جای دیگه ای باشه ...عجله نکن ..مگه نمی خوای بری دانشگاه ..اینو بندازی گردنت فردا میاد و ازت یک چیزی می خواد که تو نباید بر آورده کنی ..با وجود عزیز من نمی زارم ...پسش بده خودم برات یکی می خرم ..گفتم : وا؟ شیوا جون مگه من دلم گردنبند می خواست ؟ باشه بهش میدم ...اما من فقط اونو از گردنم در آوردم و دلم نیومد به امیر حسام پس بدم من این رشته ای که ممکن بود ما رو بهم وصل کنه دوست داشتم ..عید تموم شد و روز ها از پس هم گذشتن ..من درس می خوندم و هر روز میرفتم کلاس و بر می گشتم ..و هر روز چشمم دنبال امیر حسام بود که یک روز بیاد دنبالم ..البته حالا هم هوا بهتر بود و هم راهم نزدیک ..اما دلم براش تنگ بود ..گاهی خودش تنهایی و گاهی با عزیز میومدن خونه ی ما ؛و همینطور دورا دور می دیدمش ..شیوا به جز  درد کمرش که خیلی اذیتش می کرد با گرم شدن هوا حالش بهتر بود ..این شد که به محض اینکه امتحانات من تموم شد؛ تصمیم گرفت یکشب  فرح و شوهرشو پاگشا کنه  ..وشاید برای اینکه جلوی دهن عزیز رو ببنده ,,خوب عزیز و امیرحسام و محمد و پدر و مادرو  خواهراش هم دعوت داشتن   ..شوکت از صبح اومد به کمک ما و حسابی براشون تدارک دیدیم ..اما باز این دل من شور می زد ...و با هزار بهانه خودمو آروم می کردم ......اونشب عزیز با فرح و محمد اومد در حالیکه  بشدت نگران امیر حسام بود و می گفت : صبح که رفت بهش گفتم شب دعوت داریم ..قرار بود بیاد منو بیاره اینجا ولی هیچ خبری نداده ..آقا گفت : عزیز شلوغش نکن جوونه دیگه میاد حالا .. ادامه دارد... ✾࿐༅🍃🌹🍃༅࿐✾ @dastansaraaa ✾࿐༅🍃🌹🍃༅࿐✾

#سرگذشت #برشی_از_یک_زندگی #آقای_عزیزمن #قسمت_صدونودوچهار عزیز گفت : نه مادر هیچوقت اینطوری بی خبر جایی نمیره می دونه من ناراحت میشم ... پرسید: صبح نگفت کجا میره ؟ عزیز گفت : اخلاقشو که می دونی حرف نمی زنه که,, تازگی هام که  گردنش کلفت شده همش سر بالا جواب میده ,, اما مثل اینکه رفت دانشگاه چون کتاب هاشو برد .. گاهی میشه شب ها دیر بیاد ولی حتما بهم خبر می داد امشب هم بهش گفتم خونه ی شما دعوت داریم گفت میام با هم میریم  .. آقا گفت : خوب اون موقع ها که دیر می اومد نمی گفت  کجا میره ؟ عزیز گفت : چرا ..میرفت خونه ی دوستاش   .. حالا این دوستا کی بودن و چیکاره خدا عالمه .. من که هیچ کدوم اونا رو ندیدم ..آقا گفت : شایدم الان با همون ها باشه؛؛ پس برای چی نگرانی ؟ هنوز دیر نکرده  ..گفت : برای اینکه اگر قرار باشه بیایم اینجا با سر میاد جای دیگه ای نمیره ..آقا پرسید : با ماشین رفته بود ؟عزیز گفت : نه ..وقتی میرفت محمود با ماشین اومده بود شوکت رو بیاره اینجا  ..بدون ماشین رفت ..آقا گفت : نگران نباش مادر من هر جا باشه میاد ؛؛ جایی نرفته ؛؛ خاطرت جمع ؛ماشین هم که نداشته دلواپس بشیم ...پس شما چرا به فرح زنگ زدی خوب با محمود میومدی , گفت : اونو فرستادم دم دانشگاه ببینم پیداش می کنه یا نه ..آقا گفت : ای بابا عزیز باز داری بی خودی خودتون رو ناراحت می کنین..هنوز دیر نکرده برای چی دلواپسی؟ هر جا باشه الان سر و کله اش پیدا میشه  .....با اومدن مهمون ها دیگه حرفی در مورد امیر نزدن ؛در حالیکه  من و شوکت و فرح مشغول پذیرایی و آماده کردن شام بودیم ..نگاه من به ساعت و گوش به زنگِ در بودم ..یعنی میشه من امیر رو توی چهار چوب در ببینم ؟ اما نمی دونستم چرا اونقدر دلشوره داشتم  دلم می خواست با یکی در مورد امیر حرف بزنم ولی نمیشد من حق همچین کاری رو نداشتم  ..در واقع فقط من و عزیز بودیم که حالمون بد بود ..صورتش در هم و نگران بود  و وقتی اونو می دیدم نگرانی منم بیشتر میشد  ..احساس می کردم عزیز یک چیزی می دونه و نمی خواد به کسی بگه ..و جز من و اون همه سرشون به کار خودشون بود ؛؛  میوه و شیرینی می خوردن و از هر دری حرف می زدن ..آقا هم که نقل مجلس شده بود و کلا امیر حسام رو فراموش کرده بود ..صدای زنگ در که بلند شد عزیز بلند گفت : اومد یکی درو باز کنه ...و من بی اختیار دویدم طرف در حیاط ..اما  محمود آقا اومد بود بدون اینکه خبری از امیر داشته باشه..اون خطاب به عزیز گفت : خانم پرس و جو کردم امروز هیچ خبری توی دانشگاه نبوده  ..عزیز یک نفس راحت کشید و گفت خدا رو شکر پس هر جا باشه پیداش میشه ...اما من خیالم راحت نشد  ..پشت سر هم آب می خوردم و با خودم می گفتم : نه ..این دلشوره نیست ؛یک چیزی خوردم اذیتم کرده حال تهوع دارم .. الان خوب میشم ...شایدم خسته شدم ...امیر هم حتما واسه ی شام خودشو میرسونه ...بالاخره سفره پهن شد و غذا ها رو چیدیم ...و همه شروع کردن به خوردن ...شیوا حواسش به من بود که حال خوشی ندارم تا اون موقع اینطور خودمو نباخته بودم ...ساعت حدود یازده شب شد و بازم از امیر خبری نشد ... حالا دیگه همه نگران شده بودن و هر کس چیزی می گفت ...و آقا هراسون با عزیز رفت تا دنبال امیر بگردن ...و من مجبور بودم در یک سکوت عذاب آور منتظر بمونم تا یکی خبری از امیر بهم برسونه  ...شیوا و پریناز با هم  جمع و جور می کرد و من ظرف ها رو میشستم ...ولی خدا می دونه توی دل من چی میگذشت و  شیوا تنها کسی بود که اینو می دونست  .... حالا یاد حرف های امیر افتادم که اصلا جدی نگرفته بودم  .. اگر اتفاقی برای من افتاد،،  ..اگر یک وقت از هم دور شدیم ,,این جمله ها رو مرور می کردم و  اشک هامو با آرنجم پاک می کردم تا ظرف ها رو ببینم ..باز یادم اومد که بهم گفته بود..منظورم این نبود که تو رو ناراحت کنم باور کن خیلی دوستت دارم و می خوام خاطرم جمع باشه که اگر اتفاقی برام افتاد تو رو از دست نمیدم  ..پس اون می دونست که ممکنه اتفاقی براش بیفته ..ظرف ها رو کوبیدم توی ظرف شویی و بلند گفتم : ای لعنتی ..اگر به قولت وفا نکرده باشی من می دونم و تو ..شیوا گفت : چی شده حالت خوبه ؟ نگران نباش بهت قول میدم همین امشب پیداش می کنن ..بچه که نیست ..در حالیکه گریه می کردم گفتم : بچه است ..به خدا بچه اس ....نمیفهمه .پرسید : تو چیزی می دونی خوب به ما بگو شاید کمکی بکنه ..گفتم : من درست نمی دونم ولی عزیز می دونه ..شیوا جون به قران عزیز می دونه که چه بلایی ممکنه سر امیر اومده باشه ....با تعجب به من نگاه کرد و گفت :تو از کجا می دونی ؟گفتم : شما دقت نکردین عزیز می ترسه که امیر رو گرفته باشن برای همین محمود رو فرستاده بود ببینه توی دانشگاه خبری بوده یا نه ..شیوا گفت : یعنی چی نمی فهمم برای چی بگیرنش ؟ هر چی می دونی بگو تا به عزت الله بگم .. ادامه ساعت ۸صبح ✾࿐༅🍃🌹🍃༅࿐✾ @dastansaraaa ✾࿐༅🍃🌹🍃༅࿐✾

اسم زهرا آبروی عالم است اسم زهرا چون نگين خاتم است اسم زهرا يادگاری نبی ست اسم زهرا دلخوشی های علی ست اسم زهرا اشک دارد بی امان اسم زهرا فخر باشد بر جهان اسم زهرا آبروی حيدر است اسم زهرا اسم جمله مادر است 🏴شهادت بی‌بی دو عالم حضرت فاطمه الزهرا(س) تسلیت باد🏴 ✾࿐༅🍃🌹🍃༅࿐✾ @dastansaraaa ✾࿐༅🍃🌹🍃༅࿐✾

🌸السلام علیک یا 🌸صاحب الزمان عج ✨مولای مهربان ✨غزل های من سلام! ✨سمت زلال اشک من ✨آقای من سلام! ✨نامت بلند و ✨اوج نگاهت همیشه سبز؛ ✨آبی ترین بهانه ی ✨دنیای من سلام! 🌸امام خوب زمانم سلام 🌸صبحم به نامتان 🌼اللهم عجل لولیک الفرج🌼 امام شهادت مادرتان را به شما و قلب تنهایشان تسلیت میگویم ✾࿐༅🍃🌹🍃༅࿐✾ @dastansaraaa ✾࿐༅🍃🌹🍃༅࿐✾

#سرگذشت #برشی_از_یک_زندگی #آقای_عزیزمن #قسمت_صدونودوپنج آب دهنم رو قورت دادم تا نفسم بالا بیاد ..و گفتم : شیوا جون ..امیر با یک گروه مبارزه رفته بود توی یک تیمی ..نمی دونم ..بهم گفت ،،ولی یادم نیست ...صبر کنین ... آهان می گفت حزب ما ..رفته توی حزب ..من که نفهمیدم چی میگه ولی از یک چیزایی مثل مساوات و برادری حرف می زد ..می گفت ثروت باید بین مردم یکسان تقسیم بشه ...خلاصه از این حرفا....شیوا گفت : یا امام زمان ..چرا اینا رو زود تر نگفتی عزت الله بدونه جلوشو بگیره ؟و گوشی رو بر داشت و زنگ زد به خونه ی عزیز و با آقا حرف زد و گفت : عزت الله از عزیز بپرس امیر حسام چیکار می کرده ..فکر می کنم عزیز خبر داشته باشه  ..آقا چنان عصبانی بود و داد می زد که  صداشو منم می شنیدم  , گفت : عزیز خبر نداشته باشه ؟ می دونست و به من نگفت  ..پسره ی احمق ..اگر گرفته باشنش چه خاکی تو سرمون بریزیم ..عزیز میگه رفته بود توی حزب توده ..الان همه رو دارن می گیرن مخصوصا دانشجو ها رو  هنوز سر نخی پیدا نکردیم ..شیوا باورت میشه ؟ این عزیز می دونست و به من چیزی نگفت ..اینا دیگه چطور  آدمایی هستن ..آخه چرا من نباید بدونم امیر دست به چه کار خطر ناکی زده ...آخه  اون بچه داره چیکار می کنه ؟ ..حالا اومده غمبرک زده جلوی من پسرم ؛پسرم می کنه  ..من حالا کجا دنبال اون بچه بگردم ؟شیوا پرسید : راهی نداره بفهمین؟ اصلا گرفتش یا نه شایدم خدای نکرده اتفاقی براش افتاده باشه ..گفت : نمی دونم به هرکس میشناختم زنگ زدم دیگه دیر وقته باید تا صبح صبر کنیم ..تا ببینم چی میشه ..من محمود رو می فرستم دنبال شما بیان اینجا خیالم راحت تره ...شیوا گفت : ما الان خسته ایم ...اشاره کردم تو رو قران بریم ..یک فکری کرد و گفت : ببین عزت الله بفرست؛  میایم ...گفتم : ممنون من الان همه جا رو جمع و جور می کنم ..شما فقط بچه ها رو حاضر کن ... اما رفتن به خونه ی عزیز هم دردی از من دوا نکرد و تا روز بعد هیچ خبری نشد ..حال عزیز خیلی بد بود گریه نمی کرد ولی پریشون و بی قرار بود و دعا می کرد ..و آقا دنبال یک نفر می گشت که از امیر خبری داشته باشه ..و بعد از ظهر یکی از دوستانش زنگ زد و گفت که با چهارده نفر دیگه توی یک خونه ی تیمی دستگیر شدن ...دیگه اینجا بود که عزیز شروع کرد به فریاد زدن و شیون  کردن ..ولی من از اینکه سلامت بود یکم خیالم راحت شد ..هنوز نمی دونستم اصل ماجرا چیه و چه حوادثی در پیش داریم ..سه روز گذشت , آقا دوندگی می کرد تا یکی رو پیدا کنه که اون از زندان بیرون بیاره ..حالا  یا با کسی قرار داشت و میرفت از خونه بیرون یا توی خونه با یک عده جلسه داشت تا به یک نتیجه برای بیرون آوردن امیر برسن ... ولی هر کاری کرد نشد؛ که نشد  ..یک هفته گذشت و حال همه ی ما بد بود ..از اون طرف شیوا مدام حال تهوع داشت, و یک سر توی دستشویی بود ؛  اون هر وقت عصبی میشد این حالت بهش دست می داد .. و زیاد برامون عجیب نبود ..حالا من و شوکت خانم و فرح که با محمد اومده بودن اونجا و مثل ما موندگار شده بودن از شیوا و عزیز مراقبت می کردیم ..در حالیکه دل خودم خون شده بود و نمی دونستم حرفی بزنم ...سکوت کرده بودم ولی هر کس منو می دید می فهمید که چه حالی دارم ...اما توی این ماجرا که هنوز ما خونه ی عزیز بودیم فهمیدیم شیوا بار داره در صورتی دکتر براش قدغن کرده بود ...اصلا نمی دونستیم باید خوشحال باشیم یا ناراحت ..اما خودش خیلی ذوق می کرد و می گفت ..این نشونه ای از کار خدا ست  ..این بچه رو به ما داده تا بتونیم سختی ها رو تحمل کنیم .غم امیر حسام؛؛ عزیز رو هم ساکت کرده بود ..دیگه اون شر و شور همیشگی رو نداشت ..هر چی ازش می پرسیدن با دو کلام و خلاصه جواب می داد ..حتی خبر بار داری شیوا رو شنید آروم و بدون متلک یا رنجوندن دل کسی گفت :مبارکه انشاالله به سلامتی ...و این نشون می داد که عزیز حالش خیلی بده ...هیچ خبری از امیر حسام نداشتیم تا بالاخره آقا از جای اون با خبر شد و تونست باهاش ملاقات کنه ..ما وقتی اینو فهمیدم که آقا از ملاقات با اون برگشته بود خونه ..اون روز وقتی وارد خونه شد ازبس ناراحت و پریشون بود و چشمهاش قرمز که همه نگرانش شدیم و فکر کردیم بلایی سر امیر اومده ..عزیز که داشت غش می کرد ..واقعا حالش بد بود و قدرت تحمل نداشت ...در حالیکه سعی می کرد از جاش بلند بشه گفت : تو رو به اون امام رضا بهم بگو که امیرم سالمه ..آقا عزیز رو بغل کرد و گفت : سالمه , امروز دیدمش ..رفتم ملاقاتش ...به خدا حالش خوبه ..عزیز دو زانو افتاد روی زمین و به زحمت بلندش کردن و نشست روی مبل و گفت : چرا منو نبردی ؟آقا گفت :خودمم به زور رفتم صد نفر رو دیدم و یک گونی پول دادم ..تا دادگاهش تشکیل نشه ملاقات ممنوعه .. ادامه دارد... ✾࿐༅🍃🌹🍃༅࿐✾ @dastansaraaa ✾࿐༅🍃🌹🍃༅࿐✾

#سرگذشت #برشی_از_یک_زندگی #آقای_عزیزمن #قسمت_صدونودوشش عزیز گفت : خوب بگو مادر ...بگو چی گفت ؟ ..آقا برگشت طرف من که صدام توی گلو خفه شده بود و اونقدر بغض کرده بودم که گلوم درد می کرد گفت : به همه سلام رسوند و گفت : نگران نباشین من کاری نکردم حتما توی دادگاه تبرئه میشم ..همین ...فرح که داشت بلند بلند گریه می کرد ؛ شروع کرد به عق زدن ..محمد اونو برد دستشویی ..عزیز از حال رفت ..و آقا دستشو گذاشت روی صورتشو زار زار گریه کرد ...و من بازم سکوت کردم ..و روز بعد فهمیدیم که فرح هم حامله اس  ..و عزیز با شنیدن این خبر هم حالش بهتر نشد و فقط یک لبخند تلخ زد و سری تکون داد ..حالا همه با هم توی یک خونه زندگی می کردیم و یک درد مشترک داشتیم .. و در  انتظار روز دادگاه بودیم..و تنها دلخوشی من همون گردنبند بود که شب ها توی مشتم می گرفتم و با امیر راز و نیاز می کردم..یک هفته مونده بود به روز موعد عزیز از ما خواست که یک ختم قران توی خونه بر گزار  کنیم..بازم دلش قرار نمی گرفت و گوسفند قربونی کرد ..به فقرا غذا داد ؛ و آخر از همه از شیوا حلالیت طلبید ...و این نشون می داد که اون طورم که وانمود می کرد نمی دونه داره شیوا رو اذیت می کنه نبوده..بالاخره روز دادگاه رسید و با اینکه گفته بودن علنی نیست و کسی رو راه نمیدن  آقا و عزیز و فرح و محمد رفتن ..تا شاید امیر حسام رو از دورم شده ببینن و با وکیلش حرف بزنن و نتیجه ی حکم رو بدونن ..اون روز من چه حالی داشتم و چطور به خدا التماس می کردم بماند ..نمی تونستم کاری انجام بدم و بی رمق یک گوشه گز کرده بودم..گاهی احساس می کردم قلبم نمی زنه و گاهی اونقدر تند می زد که صدای دیگه ای رو نمی شنیدم ....با بی تابی که من داشتم تقریبا همه متوجه ی احساس من به امیر شده بودن..حالا این شیوا بود که همش مراقب من میشد چون اصلا اشتها به غذا نداشتم و مثل آقا توی همون مدت بشدت لاغر شده بودم ...و این انتظار آخر از همه سخت تر بود ..ساعت نزدیک سه بعد از ظهر بود که صدای ماشین رو از توی حیاط شنیدم..و مثل مجنون ها دویدم توی ایوون و منتظر شدم تا ماشین جلوی پله ها نگه داشت..اول فرح پیاده شد و دست عزیز رو گرفت که اونم بیاد پایین ..از حال و روزشون معلوم بود که خبر خوبی ندارن ..زیر لب زمزمه کردم ..وای خدا جونم ..امیر ؛؛آقا که دلی نازک داشت چشمهاش پر از اشک بود..به بقیه نگاه کردم همه گریون بودن..عزیز با زحمت اومد پایین و همینطور که دستشو محمد و فرح گرفته بودن از پله اومد بالا..و من مات زده و پریشون بهشون نگاه می کردم..و بازم مجبور بودم سکوت کنم که عزیز در حالیکه هق و هق گریه می کرد دستشو دراز کرد طرف من و گفت : بیا اینجا گلنار ..بیا ..تو امانت پسرمی .. امیر تو رو من سپرده ..بیا ..گلنار؛؛امیرحسام من  تو رو خیلی دوست داشت گردنم بشکنه ؛؛ اگر تو رو براش گرفته بودم اینطوری نمیشد ..گلنار..امیرم رو زندونی کردن ..دوازده سال تو باید صبر کنی ...زانو هام خم شد و نتونستم از جام تکون بخورم ..فقط بغضی که نزدیک به یکماه توی گلوم نگه داشته بودم ترکید و همون جا روی زمین نشستم و خم شدم و بلند؛ بلند  گریه کردم ...شیوا در حالیکه صداش بغض آلود بود بازوی منو گرفت و با التماس گفت : پاشو , پاشو قربونت برم .. کاری که شده ..اشکهامو پاک کردم و یک نفس عمیق کشیدم ..و خودمو رها کردم روی زمین انگار دیگه هیچی توی این دنیا برام مهم نبود ..فرح و آقا داشتن عزیز رو می بردن توی ساختمون ..گفتم : شیوا جون می خوام تنهاباشم ..چیکار کنم ؟کجا برم ؟اجازه میدین چند روز برم خونه ی مادرم ؟ خواهش می کنم ..من دلم نمی خواد با کسی روبرو بشم ..این وضع رو نمی تونم تحمل کنم ..دو زانو جلوم نشست ولی از کمر درد نتونست طاقت بیاره و دوباره با ناله بلند شد و گفت : چرا ؟حالا که عزیزم کوتاه اومده و کاری به کارت نداره چرا می خوای بری ؟پاشو کمرم درد می کنه نمی تونم بیشتر اینجا وایستم ...آروم از روی زمین بلند شدم و در همون حال  گفتم :متوجه نشدین ؟هنوز با من مثل دستمال آشپزخونه رفتار می کنه .. شاید اون ارزش منو همینقدر می دونه ولی من نمی خوام ..تحملشو ندارم عزیز به من بگه چیکار باید بکنم؟..قولی به کسی ندادم ؛و کار بدی هم نکردم..من نمی خوام امانتی   دست عزیز باشم ..آخه امیر با خودش چی فکر کرده که منو دست اون سپرده یعنی چی ؟..من چه احتیاجی به این کارا دارم ..مگه به فکر من بود که رفت و دست به این کار زد؟..شیوا جون امیر می دونست و مدام به من می گفت اگر نبودم ..اگر اتفاقی برام افتاد ,, پس می دونست..اون حق نداشت با من چنین کاری بکنه ؛؛ یکم رفت توی فکر و گفت :ولش کن ..حالا عزیز یک حرفی زده خودت که می دونی فردا فراموش می کنه ..الان از راه رسیده بود از روی ناراحتی برای امیر اینا رو گفت ..اما  راست میگی ..باشه عزیزم ..باشه ..من درستش می کنم تو نگران نباش .. ادامه ساعت ۲ظهر ✾࿐༅🍃🌹🍃༅࿐✾ @dastansaraaa ✾࿐༅🍃🌹🍃༅࿐✾

#سرگذشت #برشی_از_یک_زندگی #آقای_عزیزمن #قسمت_صدونودوهفت گفتم : اجازه بدین چند روز برم پیش مادرم لطفا ؛؛ گفت : خیلی خوب میگم محمود آقا تو رو برسونه ..اگر اینطوری راحت تری منم حرفی ندارم ..ولی قول بده هر وقت  فرستادم دنبالت برگردی ...خودت می دونی که دلم برات تنگ میشه ..الان نزدیک پنج ساله از هم جدا نشدیم ..برای من و بچه ها دوری تو سخته ..حالا بلند شو ببینم که اون گلناری که همیشه در مقابل هر اتفاقی قوی بود حالا چطوری با این موضوع بر خورد می کنه ...دوباره اشکهامو که بی اختیار پایین میومد پاک کردم ..از زمین بلند شدم ..شیوا دستم رو گرفت و با هم رفتیم توی ساختمون ..عزیز پا هاشو دراز کرده بود روی مبل و در حالیکه فرح شونه هاشو می مالید گریه می کرد ..آقا می گفت : این رای قطعی نیست ..وکیلش گفته تجدید نظر میدیم ..و حتما این بار تبرئه میشه یا حبس کمتری بهش می خوره ..فقط تا اون موقع باید ابراز پشیمونی بکنه و بگه گولم زدن ..یعنی  ندامتنامه بنویسه .. حالا  باید یکی باهاش حرف بزنه ..فکر می کنم از این به بعد بتونیم ملاقاتش کنیم .عزیز فورا گفت : هر چی زود تر؛ یک وقت ملاقات بگیر من خودم باهاش حرف می زنم ..راضیش می کنم ..فرح گفت : عزیز بهتر نیست گلنار بره باهاش حرف بزنه ؟آقا طرفش براق شد و با تندی گفت : مگه گلنار مسخره دست شما هاست ..حالا اون پسره ی احمق یک چیزی گفته این کارشم مثل بقیه ی کاراش از روی نادونی بوده ..گفته باشم دیگه کسی توی این خونه در این مورد حرف نمی زنه ..هیچکس به گلنار کار نداشته باشه ؛؛خودم  تصمیم می گیرم اون چیکار کنه ..عزیز گفت : اووو چه خبرته لابد یک چیزی بوده که بچه ام گفته ..آقا گفت : عزیز تا اینجا هر کاری کردی باهات راه اومدم ..ولی دیگه بسه ..شل کن ؛ سفت کن در آوردی ؟هر کاری دلتون خواست کردین هر چی خواستین گفتن ..دیگه خسته شدم ..همین اتفاقی هم که برای امیر حسام افتاده تقصیر شماست بی خودی گریه و زاری راه نندازین ...چرا به من نگفتین ؟ برای چی از من پنهونش کردین ؟ ..شما این همه از صبح تا شب در مورد همه حرف می زدی  و قضاوت کردی  ..حالا چی شده بود که این موضوع به این مهمی رو ازمن قایم کردین ؟ ..به خدا دیگه از دست شما خسته شدم ..حالا هم به حرف امیر می خواین این بچه رو به اسارت بکشین ؟شیوا برو جمع کن می خوای بریم خونه ی خودمون ...من بدون اینکه به کسی نگاه کنم رفتم تا وسایلم رو جمع کنم و برم ..حس ناخوشایندی داشتم ..در حالیکه حرفای آقا مثل آبی بود که روی آتیش دلم ریخته باشن آروم شده بودم .. همه ی اهل اون خونه تصور می کردن من از کار عزیز خوشحال میشم ..و تنها آقا احساس منو درک کرده بود ..اما هیچکدوم نمی دونستن که تو سر من چی میگذره ..شیوا در جواب آقا گفت : گلنار داره میره خونه مادرش ..شوکت خانم به محمود آقا بگو اونو برسونه ...آقا با اعتراض ؛منو که نزدیک اتاق سابق بچه ها بودم صدا زد و گفت : گلنار بیا اینجا ببینم ...توام وقت گیر آوردی ؟ نمی ببینی ما چقدر ناراحتیم ..برگشتم و در حالیکه سرمو انداخته بودم پایین سکوت کردم ..آقا دوباره گفت : برای چی می خوای بری ؟ من که گفتم کسی حق نداره دختر منو اذیت کنه ..آروم گفتم : آقا فقط می خوام برم مادرم رو ببینم دلم تنگ شده عیدم که نشد بمونم .. فقط دو سه روزاجازه بدین ..شیوا دخالت کرد و گفت : عزت الله بزار بره با من حرف زده اینطوری بهتره ...عزیز همینطور که بی قرار بود چند بار زد روی پاشو سرشو تکون می داد  وگفت : همینه دیگه ..هیچکس عاطفه نداره ..هیچکس  نمی تونه بفهمه درد من چیه؟برین همه تون برین گمشین خونه های خودتون منو با درد خودم تنها بزارین ...آقا بی توجه به حرفای عزیز  اومد جلو و به من گفت : حالا تو حتما باید بری ؟ نمیشه باشه بعدا ؟خودم می برمت  ..الان وقتش نیست ما رو تنها بزاری ..می بینی که وضعیت چطوریه ..من باید بیشتر از خونه بیرون باشم شیوا و بچه ها تنها میمونن ..گفتم : هر چی شما بگین گوش می کنم ..آقا رو کرد به فرح و گفت : تو و محمد اینجا بمونین ..من خودم میام سر می زنم  ..صبح باید برم دنبال کار امیر حسام چند نفر بهم قول دادن باید سبیل اونا رو چرب کنم ..عزیز با حالتی عصبی و التماس آمیز گفت : تو رو قرانی که به سینه ی محمده دست از این کاراتون بر دارین ..تو برای چی می خوای بچه ها رو همین امشب ببری و ما رو تنها بزاری ؟ من دارم دق می کنم عزت الله ..نرو بزار بچه ها اقلا جلوی چشمم باشن ..بازم آقا بی توجه دست پرستو رو گرفت و گفت : اون موقع که از من پنهون کردی امیر داره چیکار می کنه باید به فکر این روزم بودین ...فردا بر می گردم انشاالله با خبر ای خوب  زود باشین من توی ماشینم ..و رفت بطرف در ..عزیز داد زد عزت الله ..نرو ...عزت الله ...و بلند تر داد زد عزت الله ..و آقا درو زد بهم و رفت بیرون ..و عزیز زار ؛ زار گریه کرد ... ادامه دارد... ✾࿐༅🍃🌹🍃༅࿐✾ @dastansaraaa ✾࿐༅🍃🌹🍃༅࿐✾

#سرگذشت #برشی_از_یک_زندگی #آقای_عزیزمن #قسمت_صدونودوهشت شیوا رفت جلوی عزیز و گفت : تو رو خدا ناراحت نباشین ..خاطرتون جمع باشه ما تنهاتون نمی زاریم ..قول میدم زود برگردیم ؛  الان یکماهه اینجایم ..بریم خونه یک لباسی عوض کنیم و کارامون رو بکنیم ؛ دوباره میایم .مگه چقدر راهه  که شما ناراحتی ؟عزت الله هم خیلی اعصابش خُرد شده  که شما بهش چیزی نگفتین ..اما اونو که می شناسین زود فراموش می کنه ..حالی رو که داشتم هیچوقت تجربه نکرده بودم من افتاده بودم توی دست انداز های زندگی ..انگار یکی دستم رو گرفته بود و با خودش می برد و من هیچ اختیاری از خودم نداشتم و این ناراحتم می کرد ..چون مغرورانه همیشه با خودم فکر می کردم می تونم اختیار زندگیم رو توی دستم بگیرم و با تلاش و سعی خودم بسازمش ..آره من اونجا از زندگی ترسیدم ..وقتی توی ماشین نشسته بودیم و میرفتیم بطرف خونه همه اوقاتمون  تلخ بود مخصوصا آقا وبه شیوا می گفت : من چیکار کنم از دست این عزیز ؟ باورت نمیشه اون می دونست امیر داره چیکار می کنه ..آخ ؛ آخ برای چی به من نگفت نمی فهمم ..حالا رفتارش طوریه که انگار من مقصرم که نتونستم اونو بیارم بیرون طلبکار شده ..اما من دیگه به حرف هاشون گوش نمی دادم  همینطور که به بیرون نگاه می کردم درختهای کنار خیابون رو شمردم ..یکی ؛ دوتا ؛ ....سی و پنج, سی و شش ..اصلا دلم نمی خواست به هیچی فکر کنم ..نه به امیر حسام , و نه به هیچ کس دیگه ..به محض اینکه رسیدیم خونه دم در آهسته به شیوا گفتم : اجازه میدی برم اتاقم ؟گفت :البته برای همین اومدیم که تو راحت باشی .. برو عزیزم نمی زارم امشب بچه ها بیان سراغت ...بدون هیچ کلامی رفتم به اتاقم و درو بستم ..و فورا روی تخت دراز کشیدم ...ولی اونقدر آشفته بودم که نمی تونستم مسیر درستی برای فکرم پیدا کنم  ..اما من اینو از زندگی یاد گرفته بودم که هرگز گول لحظه های خوب و بد اونو نخورم ..با خودم گفتم : گلنار تو که نمی دونی فردا چی می خواد پیش بیاد .. خیلی چیزا دیگه دست خودت نیست باید حواست و جمع کنی و خودتو نبازی ..اصلا ..تو دختر شاه پریون و امیر پسر پادشاه ..این تو بودی که غیب شدی و امیر  داره دنبالت می گرده ..و سعی کردم با رویا هام این دنیا رو فراموش کنم ...روز بعد طبق عادت هر روز صبح زود بیدار شدم ..آقا زودتر از من اومده بود و توی آشپزخونه دنبال یک چیزی می گشت ..سلام کردم .نگاهی به من انداخت و گفت : حالت خوبه ؟گفتم: بله آقا بد نیستم ..شما چطورین ؟گفت : ولی من اصلا خوب نیستم ..و فکر نمی کنم تا امیر حسام رو آزاد نکنم بتونم یک نفس راحت بکشم ..گفتم : آقا ؟ واقعا از ته قلبم ازتون ممنونم ..برای همه چیز ..تو رو خدا غصه نخورین اینم میگذره ..یک لبخند تلخ زد و گفت : آره ولی با خون جگر ...به هر حال اگر شده همه ی ثروتم رو خرج کنم امیر رو در میارم ..نمی زارم اون تو بمونه و عمرش تلف بشه ..بدون اینکه حرفی بزنم سماور رو روشن کردم و با سرعت رفتم توی اتاقم ..روزا ی اول برای همه ی ما خیلی سخت بود..هر ثانیه  برای من یکساعت میگذشت انگار زمان متوقف شده بود ..روزهای گرم و بلند تابستون و انتظار کشنده برای یک خبر از امیر برام سخت بود ...ولی خاصیت آدمیزاد همینه که زود می تونه با درد و غصه کنار بیاد ..البته آقا خیلی امیدوار بود که وقتی دادگاه تجدید نظر امیر تشکیل بشه حکمش بشکنه ..می گفت : یک کسانی رو پیدا کردم که بهم امید دادن می تونم به زودی امیر رو آزاد کنم .. شیوا سعی می کرد بر خلاف قبل که اصلا دلش نمی خواست بدیدن  عزیز بره ؛ بیشتر اوقات  با عزت الله خان میرفت و بر می گشت و منو و بچه ها توی خونه میموندیم ..حالا تمام وقتم رو به خوندن کتاب های سال دوم میگذروندم تا شهریور امتحان بدم ..اون زمان که مبارزه ی شدید با بی سوادی بود همه جور امکانات به محصل داده میشد  که بتونه درس بخونه ...آقا میرفت به دیدن امیر حسام ولی چیزی از اون به من نمی گفت و خبر هایی که از اون داشتم موقعی بود که برای دیگران تعریف می کرد ..و همینطوری فهمیدم که دادگاه امیر دوازدهم شهریوره ..تا یک روز بعد از ظهر که آقا با عزیز رفته بودن ملاقات امیر برگشت ..تا وارد خونه شد به شیوا گفت : سلام ..به خدا دیگه عزیز رو نمی برم ملاقات ؛  نمی دونی چقدر گریه کرد ..دل امیر که خون شد منم خسته شدم از بس بهش گفتم اینقدر خودتو ناراحت نکن ...شیوا از خونه تا زندان و  از زندان تا خونه همینطور  زار ؛زار گریه کرد ..شیوا گفت : پس بیا امشب بریم پیشش گناه داره به خدا ..بالاخره بچه اش زندانی شده ...آقا بدون مقدمه  منو صدا زد و گفت : گلنار ..من راستی نمیرسم برم براتون لباس بخرم ..پول میدم خودت برو برای بچه ها هم بخر ...اگر شیوا دوست داشت و قبول کرد با هم برین وگرنه تنهایی برو هر چی خودت می خوای انتخاب کن ... ادامه ساعت ۹شب ✾࿐༅🍃🌹🍃༅࿐✾ @dastansaraaa ✾࿐༅🍃🌹🍃༅࿐✾