🍂 🔻 مردی که خواب نمی‌دید/ ۱۳۷ خاطرات مهندس اسداله خالدی نوشته داود بختیاری ┄┅┅┅┅❀💠❀┅┅┅┅┄ بادی شروع به وزیدن کرد. از آن طرف نخلستان شلمچه هو کشیده بود. از مرز میان ما و عراقی ها با تمام وجود به نفس کشیدمش. تبرک بود. شاید دیگر هیچ وقت به نفس‌مان نرسد. افسری که توپیده بود آمد تو حیاط و ایستاد روبه رویمان. گیج بود. تند و تند حرف می‌زد. کلماتش بلند و تکراری بود. کنترلی بر اعصابش نداشت. با آن حال سعی می‌کرد خود را آرام نشان دهد. در حالی که دست به کمر داشت و دکمه غلاف هفت تیراش را باز و بسته می‌کرد یک قدم به جلو برداشت. پوتین‌هایش تو سیاهی حیاط برق می‌زد. روبه روی من در جا میخکوب شد. در چهره‌اش حالت غافل گیری کاملی دیده می‌شد. گویی باور نداشت که پیرمردی میان اسیرها باشد. هفت تیرش را از غلاف بیرون کشید چرخاند و گذاشت سرجایش. نگاهم را از صورتش برنداشتم. چشم‌هایش را چرخاند رو سر و صورت و هیکل پیرم. بعد پشت کرد و رفت. نفس‌ام را به صدا دادم بیرون. گردن کشیدم بالا و پشت سرم را چسباندم به دیوار. خواب چشم‌هایم را سنگین کرده بود. پلک هایم را بستم. - چه انتظاری از آنها داری؟ دشمن یعنی همین که می‌بینی. عینهو عزرائیل ... ترتیب تو و بقیه دوستانت داده شده. برای آنها اهمیتی ندارید. مرده یا زنده یکی هستید. این را یادت باشد. فقط به چیزی فکر کن که برایش جنگیده‌ای. دفاع از دین و ناموس و سرزمین. همین‌ها برایت کافی است. شب قشنگی است ... قشنگتر از این نمی‌شود ... چشمم افتاد به صورت سفید محمود. پر بود از غم و سردرگمی. به نظرم رسید بیشتر از آنکه ترسیده باشد، گیج شده بود. - تو پانزده شانزده سالگی قوی تر از من ..است. نکند تو این فکر است که از اینجا بزند بیرون؟ جوان است دیگر. صدای رادیو به گوش رسید. کسی با موج هایش ور می‌رفت. رِنگ عربی قاتی خشخش موج‌های دیگر اعصابم را خط خطی می‌کرد. دلم می‌خواست خودم را ول می‌کردم رو زمین. درست قبل از آنکه تیرباران شوم تا آن روز چنان احساسی نداشتم. همه زندگی ام داشت به سمتی می‌رفت که دلم می‌خواست. خودم را غرق خون دیدم. از سینه ام مثل آبکشی سوراخ خون می‌زد بیرون. حیاط پر شده بود از خون. صاحب خانه همراه حیوانهایش رو دیوار طویله ایستاده بودند. تو دست‌های صاحب خانه پر بود از فانوسهای روشن زرد و آبی. - گرسنگی به کجا که نمی‌کشدت داش اسد الله ... چند افسر و سرباز ناگهان و سراسیمه دویدند داخل راهرو و بعد از ستاد زدند بیرون. معلوم بود که احضار شده اند. - نکند بچه ها حمله کرده باشند؟ .... اگر این طور بود زمین و آسمان می‌لرزید. شاید بو برده‌اند که حمله ای در کار است؟ یعنی می‌شود بچه ها حمله کنند؟ ... یکهو دستور آزادباش دادند. اول اعتنایی نکردیم. دوباره سربازی که انگار ارشد بود فریاد کشید. رو پاهایمان شل شدیم. ناباورانه همدیگر را نگاه کردیم. چند تا از سربازها دویدند تو راهرو. دو سرباز با تفنگ‌های دوش فنگ شروع کردند به قدم زدن. به آدمهای آهنی می ماندند. - انا لله و انا إليه راجعون . بچه ها گردن کشیدند به طرف من. سربازها از حرکت ایستادند. شانه بالا انداختم. صدای کوبیده شدن پوتین‌ها رو کف راهرو و اتاق فرماندهی سکوت شب را شکسته بود. سیاهی ابرها شب را تیره و ظلمانی کرده بود. دوباره تو دلم از آشوب پر شد. رو معده ام انگار میخ طویله می‌کوبیدند سعی کردم تمرکز کنم رو طبیعت خدا. نتوانستم. زیر لب شروع کردم با خدا حرف زدن. طلبکارانه انتظار داشتم صدایش را بشنوم. نشنیدم. بغض ام گرفت. همراه درد گرسنگی و تشنگی قورتش دادم. یاد نخلستان شلمچه افتادم و یاد مجروح‌ها و شهدایی که جاشان گذاشته بودیم به آنها حسودیم شد. لبم را زیر دندان گاز گرفتم. •┈••✾○✾••┈• ادامه دارد #مردی_که_خواب_نمی‌دید کانال حماسه جنوب/ ایتا @defae_moghadas ◇◇ حماسه جنوب ◇◇ 🍂

🍂 شما را روی سر، شما را روی چشم باید گذاشت! که یادمان نرود، این حسین حسین گفتن‌ها در آرامشِ این شب‌هایمان ثمره‌ی خون شماست ... ‌‌‍‌‎‌┄═❁๑🍃๑🌸๑🍃๑❁═‌‌‍‌‎‌‌‌‍‌‎‌┄ #عکس #دلتنگی @defae_moghadas 👈عضو شوید ◇◇ حماسه جنوب ◇◇ 🍂

؛ 🍂 نواهای ماندگار سپه حق روانه بسوی کربلا شد 🔹 با نوای حاج صادق آهنگران        ‌‌‍‌‎‌┄═❁๑🍃๑🌸๑🍃๑❁═‌‌‍‌‎‌‌‌‍‌‎‌┄ #کلیپ #نماهنگ   @defae_moghadas  👈عضو شوید            ◇◇ حماسه جنوب ◇◇ 🍂

🍂 درد بی درمان 🔹ویلیام او. داگلاس، قاضی دیوان عالی آمریکا می‌نویسد: در سال ۱۳۲۹ برای تمام جمعیت ایران (۱۸ میلیون جمعیت) فقط ۱۷۰۰ نفر پزشک وجود دارد. جمع کل تختخواب‌های بیمارستان‌ها، اگر بیمارستان‌های ارتش را هم به آن اضافه کنیم از ۵ هزار تخت تجاوز نمی‌کند. 📚سرزمین شگفت انگیز و مردمی مهربان و دوست داشتنی، ص143 نشر حداکثری = جهاد تبیین ┄┄┄┄┄❅✾❅┄┄┄┄┄ #ساواک #روشنگری #فساد_دربار @defae_moghadas 👈عضوشوید ◇◇ حماسه جنوب ◇◇ 🍂

🍂 روزی که جنگ شروع شد نوشین نجار نوشته: رومزی پور ┄┅┅┅❀🌴❀┅┅┅┄ 🔹 هنگام شروع جنگ در خیابان فردوسی جهت تحویل گرفتن عکسی که برای ثبت نام مدرسه گرفته بودم به عکاسی فرهنگ رفته بودم. سر و صداهایی نظر مرا جلب کرد. صدای شلیک توپ و خمپاره برایم خیلی عجیب بود. برای همه این طور جنگ شروع شد... به همین سادگی. نیروی دریایی کنار شط مستقر شده بود و از آنجا شلیک می‌کرد. در واقع این اولین باری بود که من متوجه شدم وارد جنگ شدیم. به خانه برگشتم همه مردم در تلاطم و تکاپو بودند تا به نحوی به یکدیگر کمک کنند. هیچ کس فکر نمی‌کرد که جنگ این قدر طولانی شود. تصورشان این بود دو الی سه روز و نهایتا ۱۰ روز طول بکشد نه با یک جنگ ۸ ساله مواجه شویم. برای هیچ کس قابل قبول نبود. منزل ما خیابان آرش بود. این خیابان بعد از خیابان طالقانی و از گمرک کمی آن طرف تر، و ایمن تر از بقیه نقاط بود. درست مقابل ورودی شهر بود. خیلی از اقوام و فامیل که شنیده بودند به خرمشهر حمله شده به منزل ما آمدند. من به اتفاق خواهر، دختر خاله ام و عموی کوچکم به خیابان رفتیم. خانه ما دو سه کوچه پشت فرمانداری بود. رفتیم ملحفه و گونی گرفتیم. گونی‌ها را پر از خاک می‌کردیم و سرکوچه سنگر درست می‌کردیم. برای حفاظت شیشه جمع می‌کردیم. هر کاری که از دستمان بر می آمد، دریغ نمی کردیم. •┈••✾○✾••┈• از کتاب شهرم در امان نیست #خواهران_رزمنده #خرمشهر defae_moghadas ◇◇ 🍂

🍂 آخرین برگ اسارت •┈••✾✾••┈• یاداشت آزاده سرافراز، حمیدرضا رضایی در صفحه اول قرآن اهدایی به اسرا. این آزاده در توضیح این یاداشت چنین می نویسد: ✍ روز آزادی از اردوگاه تکریت ۱۱ به کلیه اسرای ایرانی یک جلد قرآن کریم هدیه می‌دادند، همان موقع در صفحه اول در اتوبوس این چند سطر را نوشتم. به تاریخ و‌ امضای پائین سطر نگاه کنید و نوشته پائین مصحف شریف که نام صدام ملعون را نوشته اند. 🔸 تکریت ۱۱ ‌‌‍‌‎‌┄═❁๑🍃๑🌸๑🍃๑❁═‌‌‍‌‎‌‌‌‍‌‎‌┄ #آزادگان #خاطرات_آزادگان @defae_moghadas 👈لینک عضویت ◇◇ حماسه جنوب ◇◇ 🍂

جبهه بود و .... راز و نیاز خالصانه مردانش ...

🍂 حمل مجروح به قاطر در مناطق صعب العبور کوهستانی در دوران جنگ تحمیلی و نبرد با اشرار و تجربه طلبان (کومله؛ دمکرات،؛ رزگاری .... ) در جبهه کردستان؛ آذربایجان غربی        ‌‌‍‌‎‌┄═❁๑🍃๑🌸๑🍃๑❁═‌‌‍‌‎‌‌‌‍‌‎‌┄ #کلیپ #نماهنگ   @defae_moghadas  👈عضو شوید            ◇◇ حماسه جنوب ◇◇ 🍂

🍂 🔻 مردی که خواب نمی‌دید/ ۱۳۸ خاطرات مهندس اسداله خالدی نوشته داود بختیاری ┄┅┅┅┅❀💠❀┅┅┅┅┄ بی هیچ دلیلی دنبال ساعت می‌گشتم. - ساعت برای چه‌ات است داش اسدالله. از حالا به بعد زمان و ساعت را بگذار کنار. اگر قرار باشد اسیر بمانی آب‌ات می‌کند. فکرم برگشت به عراقی‌ها. - نکند می‌خواهند به دست و پایشان بیفتیم .... یا این که امام را فحش بدهیم ... کور خوانده اند. مغزم سوت کشید. شقیقه هایم داغ کرد. دست تو جیب شلوارم کردم. نمی‌دانستم به دنبال چه می‌گشتم. آن فکر خوره جانم شده بود. تو گرداب وحشتناکی افتاده بودم. هل‌مان دادند به طرف راهرو. دستپاچه و لرزان پشت سر هم راه افتادیم. جلو در ورودی دستور ایست داده شد. قبل از آن که بایستم از لای در چوبی بیرون را نگاه کردم. به قبرستان تاریکی می‌ماند. باد از لای در بوی خاک مرده تو می‌ریخت. - اللهم أشبع كلّ جائع. - خدایا همه گرسنگان را سیر کن. - خدایا اگر می‌خواهی زنده نگاهداری لقمه ای نان به ما بده. اجازه نشستن صادر شد. مثل کیسه شن نیمه پر ولو شدیم رو زمین. زمین سرد بود. سرما چنگ انداخت به جانمان. زیر چشمی نگاه کردم به اتاق فرماندهی. یکهو در به شدت کوبیده شد به هم. راهرو تو تاریکی فرو رفت. از دو سربازی که نگهبانمان بودند یکی شان ماند. چاق بود و قد کوتاه. قدم‌هایش بر اثر بیخوابی کج می رفت. یک چشم‌اش به ما بود و یک چشم‌اش به در ورودی و اتاق فرماندهی. فکر کردم به دنبال چرت سرپایی ای می‌گردد. زیاد پیش آمده بود سر پا چرت زده باشم. موقعی که مسئول نگهداری مواد غذایی تو آلمان بودم زمان دانشجوییم یا موقع خمیرگیری تو سنگکی داداش عباس عجب حالی می‌داد؛ البته با شکم پر. - آهای بچه خوابت نبرد. الانه که صبح بشه. هنوز خمیر آماده نیست. در حال چرت چند تا چشم می گفتم و مشت می‌کوبیدم به خمیر پف کرده. با به خاطر آوردن نان سنگک نم دهانم بیشتر شد. دلم ضعف رفت. لرزم گرفت. بوی نان تازه پر شد تو مشامم. دیوانه ام کرد. •┈••✾○✾••┈• ادامه دارد #مردی_که_خواب_نمی‌دید کانال حماسه جنوب/ ایتا @defae_moghadas ◇◇ حماسه جنوب ◇◇ 🍂

؛ 🍂 نواهای ماندگار مردم ‌ چرا پیمان پیغمبر شکستند.. 🔹 با نوای حاج صادق آهنگران        ‌‌‍‌‎‌┄═❁๑🍃๑🌸๑🍃๑❁═‌‌‍‌‎‌‌‌‍‌‎‌┄ #کلیپ #نماهنگ   @defae_moghadas  👈عضو شوید            ◇◇ حماسه جنوب ◇◇ 🍂

🍂 فضا از عطر تو غوغاست می‌دانم که اینجایی 🔹با نوای حاج صادق آهنگران برای راهیان نور ‌‌‍‌‎‌┄═❁๑🍃๑🌸๑🍃๑❁═‌‌‍‌‎‌‌‌‍‌‎‌┄ #نواهای_صوتی_ماندگار کانال خاطرات رزمندگان دفاع مقدس http://eitaa.com/joinchat/2045509634Cf4f57c2edf 🍂

🍂 حسین خرازی به نقل از پدر •┈••✾✾••┈• رفتیم بیمارستان، دو روز پیشش ماندیم. دیدم محسن رضایی آمد و فرمانده‌های ارتش و سپاه آمدند یکی یکی. امام جمعه‌ی اصفهان هم هرچند روز یک بار سر می‌زد بهش. بعد هم با هلی کوپتر از یزد آوردندش اصفهان. هرکس می‌فهمید من پدرش هستم، دست می‌انداخت گردنمو ماچ و بوسه و التماس دعا. من هم می‌گفتم «چه می‌دونم والا! تا دوسال پیش که بسیجی بود. انگار حالا‌ها فرمانده لشکر شده.» تو جبهه هم دیگر را می‌دیدیم. وقتی برمی گشتیم شهر، کم تر. همان جا هم دو سه روز یک بار باید می‌رفتم می‌دیدمش. نمی‌دیدمش، روزم شب نمی‌شد. مجروح شده بود. نگران اش بودم. هم نگران هم دلتنگ. نرفتم تا خودش پیغام داد «بگید بیاد ببینمش. دلم تنگ شده.» خودم هم مجروح بودم. با عصا رفتم بیمارستان. روی تخت دراز کشیده بود. آستین خالیش را نگاه می‌کردم. او حرف می‌زد، من توی این فکر بودم «فرمانده لشکر؟ بی دست؟» یک نگه می‌کرد به من، یک نگاه به دستش، می‌خندید. می‌پرسم «درد داری؟» می‌گوید «نه زیاد.» - می‌خوای مسکن بهت بدم؟ - نه. می‌گیم «هرطور راحتی.» لجم گرفته. با خودم می‌گویم «این دیگه کیه؟ دستش قطع شده، صداش در نمی‌آد ‌‌‍‌‎‌┄═❁๑🍃๑🌸๑🍃๑❁═‌‌‍‌‎‌‌‌‍‌‎‌┄ #خاطرات @defae_moghadas 👈لینک عضویت ◇◇ حماسه جنوب ◇◇ 🍂

🍂 حسین موتور می‌راند و من پشت سرش نشسته بودم. ناگهان وسط «تپه‌های ذلیجان» ایستاد. پرسیدم: چی شد؟ چرا ایستادی؟ از موتور پیاده شد و گفت: تو بنشین جلو و رانندگی کن. گفتم: چرا؟ گفت: احساس می‌کنم دچار غرور شده‌ام. تعجب کردم، وسط دشت و تپه‌های ذلیجان، جایی که کسی ما را نمی‌دید، چگونه چنین احساسی پیدا کرده بود؟ وقتی متوجه تعجب من شد، در حالی که به تپه کوچک پشت سرمان اشاره می‌کرد، گفت: وقتی به آن تپه رسیدم کمی گاز دادم و از موتورسواری خودم لذت بردم. معلوم میشه دچار هوای نفس شدم؛ در حالی که به خاطر خدا سوار موتور شده‌ایم. تا مدت‌ها سوار موتور نمی‌شد ... 🔸 شهید غلامحسین خزاعی ‌‌‍‌‎‌┄═❁๑🍃๑🌸๑🍃๑❁═‌‌‍‌‎‌‌‌‍‌‎‌┄ #خاطرات @defae_moghadas 👈لینک عضویت ◇◇ حماسه جنوب ◇◇ 🍂

🍂 سخنرانی در منزل همسایه •┈••✾✾••┈• یکی از آزادگان سرافراز و جانباز دفاع مقدس، محمدرضا کریم زاده هستند که مورد عکس خود نقل می کند: ✍ این جا که داشتم صحبت می‌کردم در منزل همسایه بود، آخه روز ورود محل ما پر از استقبال کننده بود و منزل ما کوچک ، بنابراین خانم‌ها منزل ما رفتند و آقایان منزل همسایه. تقریبا ۳۰ نفر بصورت فشرده نشسته بودند و من مختصری از لحظه اسارت و خاطرات گفتم ..... این ۳۰ نفر فامیل و همسایه و دوستان بودند ...ولی در دانشگاه که رفتم حدود ۳۰۰ نفر دانشجوی دختر و اساتید بودند و تریبون رسمی. 🔸 تکریت ۱۱ ‌‌‍‌‎‌┄═❁๑🍃๑🌸๑🍃๑❁═‌‌‍‌‎‌‌‌‍‌‎‌┄ #آزادگان #خاطرات_آزادگان @defae_moghadas 👈لینک عضویت ◇◇ حماسه جنوب ◇◇ 🍂

🍂 🔻دلنوشته برای روزهای غریبی بیسیم‌چی سردار شهید حاج اسماعیل فرجوانی فریدون (محسن) حسین زاده ‌‌‍‌‎‌┄═❁๑๑❁═‌‌‍‌‎‌‌‌‍‌‎‌┄ ... گاهی ذهنم به روزهایی می رود که جنگ به ایام بی رحمش رسیده بود و مرد و نامرد را تفکیک می کرد و صحنه نبرد را عاشورایی. همان روزهایی که مردانی در جلو دشمن چنان قد علم کردند که جنگیدن و مقاومت‌شان افسانه رستم و سهراب را به باد فراموشی می سپرد. همان یلان دیروز و فراموش شدگان این روزهایمان. در خلوت خود بودم و فضایی لایتناهی و خلسه‌ای شیرین و دلچسب. در محله و مسجد قدیمی. همان‌جایی که روزهای اعزام دوستان را پیدا می کردیم و با لباس های ناموزون بسیجی برای اعزام طی مسیر می کردیم‌ و.. در خیال خود پرسه می زدم که صدای خوش بی‌سیم‌چی گردان در گوشم نجوا کنان می سرود.. 📞- اسماعیل.. اسماعیل..... مجییید 📞- اسماعیل.. اسماعیل..... مجیییید به دنبال صاحب صدا بودم و به هر جهت نظری، احساسم می‌گفت این صدا، صدایی آشناست و باز صدایی بلندتر 📞- اسماعیل اسماعیل مجیییییید به گوشم چرا به بچه ها نمی گی نخودها را بفرستن؟ ده تا به جلوووو پنج تا به راست 📞- اسماعیل اسماعیل... مجیییید بگوشم... صدا را دنبال کردم به خانه ای رسیدم، خانه‌ای از جنس همان خانه‌هایی که در خاطراتمان جا خوش کرده بود نزدیک رفتم و.. خدایا چه می بینم !! او محمد بود! همان بی‌سیم‌چی حاج مجید دست روی گوش گذاشته و.... چقدر پیر شده بود و شکسته کز کرده، پشت دیواری نشسته و با نگاهی مظلومانه مرا نگاهی کرد و آرام گفت: "چرا جوابمو نمی دی محسن؟" عجب، چه خوب مرا شناخته بود آخر در جبهه من بیسیم چی حاج اسماعیل بودم و او بی‌سیم‌چی حاج مجید اشک از چشمانش جاری شد و گفت 📞- تو "کجایی محسن؟ چرا پیامم رو به اسماعیل نمی دی؟ چرا به بچه نمی گی درست نشونه گیری کنن؟ بچه های ما تو محاصره‌ن. چرا خمپاره اندازا کار نمی کنن؟ الانه که ما رو قیچی کنن خیلی آرام سرش را پایین انداخت و گفت 📞 - "بچه ها یکی یکی دارن تلف می شن. چرا به اسماعیل نمیگی کاری کنه؟ چرا هیچکس به گوش نیست؟ اگه حالا اسماعیل کاری نکنه بازم تک می خوریم. تک ایندفعه با قبلیا خیلی فرق داره." و باز دستش را گوشیِ بی‌سیم کرد و فریاد زد 📞 - "اسماعییییل اسماعییییل، مجییید بگوشم" با چشمانی بارانی و صدایی لرزان کنارش نشستم و گفتم، 📞 - "مجید، اسماعیل بگوشم"😭 لبخندی برلبانش نشست و ذوق‌زده گفت،" 📞 - اسماعیییل اسماعیییل منم محمد، بیسیم چی حاج مجید، هوای این‌جا تاریکه، دوست از دشمن معلوم نیست، بچه‌ها قتل‌ِعام شدن، اونا هم که موندن دارن سخت مقاومت می کنن. و دوباره خاموش، سردرگریبان نهاد و چشمانش را به زمین دوخت و آهی کشید و خاموش نشست. درب خانه باز شد. خانمی لبه چادر به دندان بیرون آمد و گفت - "آقا بخدا این دیونه نیست. این تو جبهه بوده تو کربلای ۴ ، موجی شده بی‌سیم چی حاج اسماعیل بوده، نمی دونه که حاجی سی و چار ساله شهید شده خیلی جاها بردیمش خوب نشده مدتی تو آسایشگاه بود دلمون نیومد، آوردیمش خونه هر روز صبح که می شه از دم طلوع تا سینه غروب، دستش‌و مشت می کنه کنار گوشش، فکر می کنه هنوز بی‌سیم‌چیه" اشک‌هایم را پنهان کردم و گفتم، - "نه خواهرم، موجی منم، این خوب می فهمه و میدونه چی میگه، ره گم کرده ماییم و او در اوج شعور" دختر محمد هم از درب در آمد و گفت، - "سلام آقا تو رو بخدا مواظب بابام باش! آخه بچه ها و رهگذرا مسخره‌ش می کنن و بهش می خندند. نمی دونم چطور بگم بابام شیر جبهه ها بوده و پابه پای فرمانده ها!" حالا هم که موجی شده، رفقاش هم فراموشش کردن. با هر کلامش اشک می ریختم و آب می‌شدم و در زمین دفن می‌شدم. برای آنانی که آرامش امروزمان را مدیون آنها هستم. و تقدیم به بی‌سیم چی‌های شجاعی که نامی در گمنامی‌ها دارند. ‌‌‍‌‎‌┄═❁๑🍃๑🌸๑🍃๑❁═‌‌‍‌‎‌‌‌‍‌‎‌┄ #یادش_بخیر @defae_moghadas 👈لینک عضویت ◇◇ حماسه جنوب ◇◇ 🍂

🍂 سردار رشید اسلام حاج اسماعیل فرجوانی 🍂

در پیچش گیسوان هورت اینجا سرهای بریده را مکانی مجنون از داغ کدام لیلی سیمین رخ اینطور خمیده و کمانی مجنون آرامش بعد گردبادی بی رحم آرام و مهیب توأمانی مجنون از سرخی مغرب و طلوعت پیداست من مات من العشق نشانی مجنون ‌‌‍‌‎‌┄═❁๑🍃๑🌸๑🍃๑❁═‌‌‍‌‎‌‌‌‍‌‎‌┄ #عکس #دلتنگی @defae_moghadas 👈عضو شوید ◇◇ حماسه جنوب ◇◇ 🍂

🍂 🔻 مردی که خواب نمی‌دید/ ۱۳۹ خاطرات مهندس اسداله خالدی نوشته داود بختیاری ┄┅┅┅┅❀💠❀┅┅┅┅┄ سرباز نزدیک تر آمده بود. چشمانش همچنان محافظه کارانه عمل می‌کرد. عینهو جاسوس‌ها مانده بودم به دنبال چه فرصتی است. - نکند یکی از ماها برادر و فک و فامیل‌اش را کشته و او دیده باشد؟ ... یعنی به دنبال انتقام است..... همه چیز تو جنگ ممکن است. بی قرارتر از آنی بود که فکرش را می‌کردم. نگاه کردم به صورتش به خمیر ور آمده می‌ماند. چیزی از تو چشم‌های گم شده اش نمی‌شد فهمید. تفنگ اش را روی شانه‌اش جابه جا کرد. دوباره به در ورودی و درها و پنجره ها نگاه انداخت. دست کشید دور کمرش بعد لوله تفنگ‌اش را محکم فشرد. چشم‌هایم چهار تا شدند. خواب از کله ام پرید. از ترس و فشار عصبی قالب تهی کردم. نکند مأمورش کرده باشند تیر خلاص تو سرمان خالی کند. پهلو کشیدم رو زمین و چسبیدم به رحیمی. مچاله شده بود تو خودش. در اتاق فرماندهی باز شد یکی از افسرها زد بیرون. با دیدن ما با حالت تمسخر آمیزی کف زد. سرباز خنده ریزی کرد. قهقهه افسر کوبیده شد به سقف راهرو. در ورودی که باز شد باد رو سر و بدنمان پیچید. غرش موتور جیپ صدای زوزه باد را انداخت. سرباز زود سر چرخاند طرف ما و زل زد تو صورتمان و بعد دست کشید رو ساک رزمی‌اش. صدای خش خش پر شد تو راهرو. دستپاچه دور شد. نزدیکی در اتاق فرماندهی رفت و برگشت - چه کار می‌خواهد بکند؟ جواب رحیمی را ندادم. عینک ام را زدم بالا و چهار چشمی زل زدم به سرباز و ساک رزمی زیر بغل اش. در آن ساک همه چیز می‌شد گذاشت. وقتی که برگشت نگاهش پر از ترحم بود. سر تکان داد از حرکت اش چیزی نفهمیدیم. دست فرو کرد تو ساک رزمی اش. پشت به ما کرد. بعد چیزهایی را که جیره غذایی شبانه اش بود کشید بیرون. مات مات نگاهش می‌کردم. میوه‌ها را تند تند بین بچه ها تقسیم کرد. نصف موزی هم نصیب من شد. با چشمان گرد شده زل زدم به موز. بویش نفس ام را پر کرد. دندان فرو کردم به پوستش، سفت بود. دهان که باز کردم ترس همه عالم ریخت تو دلم. موز را که از طرف بریده اش بو کشیدم بوی خودش را می‌داد. با احتیاط سر و ته اش کردم، مثل آدمی که موز ندیده باشد. - نکند سمی اش کرده باشند .... شاید این طور می‌خواهند بکشندمان .... بعید نیست. نگاه کردم به قد و بالای سرباز که خمیده شده بود. زیر چشمی بچه ها را می پایید. نگاه حیرانی داشت. ترسیده بودند و تند دور و برش را نگاه می‌کرد. پوست موز را کندم و اولین گاز را زدم. کال بود. بی توجه به مزه‌اش جویدمش. در آن لحظه آجر پاره را هم بود می‌خوردم. با گاز دوم از موز چیزی نماند. پوست را انداختم طرف سرباز. دستپاچه تپاند تو ساک رزمی‌اش. با نفس بلندی که کشید فهمیدم ترساش ریخته. لب باز کردم چیزی بگویم، انگشت کوتاه گوشت آلودش را گذاشت رو دهان گنده اش. سر تکان دادم و لب کشیدم به خنده. شروع کرد به قدم زدن. چشم کشیدم رو شکم کتابی شده ام و با تمام وجود خدا را شکر کردم. صدایمان را شنیده بود. عطش عراقی‌ها برای ریختن خون فروکش کرده بود. کسی با ما کاری نداشت. فکر کردم شاید موی سفیدم باعث شد تیربارانمان نکنند. شاید هم دعای بچه ها. دعای بچه زود می‌گرفت. دلشان مثل اشک چشم زلال بود. ستاد فرماندهی خالی شده بود افسرها از اتاق زده بودند بیرون. سربازها تو تاریکی نگهبانی می‌دادند. انتظار و بلاتکلیفی خردم کرده بود. خواب تو سرم می‌چرخید و یکهو می‌پرید بیرون. به آدمهای جان به سر شده ای می‌ماندم. با آن حال، حالت مردی را داشتم که بار رسالتی را با خود حمل می‌کرد. - تو باید آخوند باشی؟ این را یکی از افسرها موقع بیرون رفتن گفته بود. حرفش همه نگاه ها را گرد کرد و کشید طرف من. سرم را انداختم پایین. در آن لحظه سکوت بهترین جواب بود. در چار تاق باز شد. دو افسر دو ستاره عرق ریزان تپیدند تو. نفس نفس می‌زدند. چند تا سرباز پشت سرشان رسیدند. هول و دستپاچه با اشاره افسرها من را از میان بچه ها کشیدند بیرون. یکهو آرایش جنگی گرفتند و در سکوت راه افتادند. نتوانستم تو صورت بچه ها نگاه کنم. مانده بودم در آن وقت شب کجا می برندم. هر چه از ستاد دورتر می‌شدیم حلقه افسرها تنگ‌تر می‌شد. در بین راه صدای بیسیم یکی از سربازها بلند شد. افسر گوشی را قاپید. چند تا بله بله محکم گفت و پرت کرد طرف بیسیم چی. حالت چهره اش نشان می‌داد از فرمانده اش بیزار است. تا جلو مقر فرماندهی برسیم از نفس افتادم. افسرها من را سپردند دست سربازها و داخل مقر شدند. به لحظه نکشید که احضارم کردند. •┈••✾○✾••┈• ادامه دارد #مردی_که_خواب_نمی‌دید کانال حماسه جنوب/ ایتا @defae_moghadas ◇◇ حماسه جنوب ◇◇ 🍂

؛ 🍂 مداحی رحلت پیامبر اکرم (ص) و امام حسن مجتبی علیه السلام 🔹 با نوای حاج محمود کریمی        ‌‌‍‌‎‌┄═❁๑🍃๑🌸๑🍃๑❁═‌‌‍‌‎‌‌‌‍‌‎‌┄ #کلیپ #نماهنگ   #توسل    @defae_moghadas  👈عضو شوید            ◇◇ حماسه جنوب ◇◇ 🍂

🍂 موزه عبرت جلوه‌ای دیگر از دفاعی مقدس ┄❅✾❅┄ این صدای در زندان واقعا آزاردهنده ست. •••• سال‌ها پیش موزه عبرت تاریخ رفته بودم . کمیته مشترک ضد خرابکاری اونجا راویانی داشت که خودشون مدتی رو در کمیته مشترک گذرونده و شکنجه شده بودن. وارد هر اتاقی که می‌شدیم پشت سرمون یکی میومد درو می بست. حسّ خیلی بدی داشت. این کارو عمدا انجام می‌دادن. برا تصور فضای واقعی اتاق بازجویی. قسمت سلولها صدای بازوبسته شدن قفل دربهای آهنی ، باعث استرس می‌شد و انگار صدا تو مغزمون می‌رفت.. تا مدتها صدای قفل در آهنی اون فضا رو تداعی می‌کرد و استرس می‌گرفتیم. ...و این روزها، چنان به تطهیر جنایات شاه کمر بسته‌اند و از جوانان ما تلفات می‌گیرند که باید باز همگی به جبهه رفت و دفاع جدیدی را رقم زد نشر حداکثری = جهاد تبیین ┄┄┄┄┄❅✾❅┄┄┄┄┄ #ساواک #روشنگری #فساد_دربار @defae_moghadas 👈عضوشوید ◇◇ حماسه جنوب ◇◇ 🍂