الإمامُ الباقرُ عليه السلام : لا تَتَهاوَنْ بصلاتِكَ؛ فإنّ النبيَّ صلى الله عليه و آله قالَ عندَ مَوتِهِ : لَيسَ مِنّي مَنِ استَخَفَّ بِصلاتِهِ .[الكافي : 3/269/7 .] امام باقر عليه السلام : نمازت را سبك مشمار ؛ زيرا پيامبر صلى الله عليه و آله هنگام رحلتش فرمود : از من نيست كسى كه نمازش را سبك بشمارد #نماز

 مستدرك الوسائل عن أبي بصيرٍ : دَخَلتُ على حُمَيدَةَ اُعَزِّيها بأبي عبدِ اللّه ِ عليه السلام فَبَكَت ثمّ قالَت : يا أبا محمّدٍ ، لو شَهِدتَهُ حينَ حَضَرَهُ الموتُ و قد قَبَضَ إحدى عَينَيهِ ثُمّ قالَ : اُدعُوا لي قَرابَتي و مَن يَطُفَ .[كذا في المصدر، و الظاهر أنّ الصحيح «يطوف».]بي، فلمّا اجتَمَعُوا حَولَهُ قالَ : إنَّ شَفاعَتَنا لَن تَنالَ مُستَخِفّا بِالصَّلاةِ .[مستدرك الوسائل: 3/25/2923 .] مستدرك الوسائل ـ به نقل از ابو بصير ـ : به حضور حُميده رسيدم تا رحلت امام صادق عليه السلام را به او تسليت گويم . حُميده گريست و سپس گفت : اى ابا محمّد! كاش هنگام فوت آن حضرت بودى. يكى از چشمان خود را بست و سپس به من فرمود: خويشان و نزديكانم را نزد من بخوانيد . وقتى همه دور آن بزرگوار جمع شدند ، فرمود : هرگز شفاعت ما به كسى كه نماز را سبك بشمارد ، نمى رسد . #نماز

﷽ #امیرالمومنین #اهل_بیت #خاص ✨حضرت آیت الله نجابت(اعلی الله مقامه) درباره آیه شریفه [إِنَّمَا أَنْتَ مُنْذِرٌ ۖ وَلِكُلِّ قَوْمٍ هَادٍ] می فرمایند: ترجمه: تو تنها ترساننده ای و برای هر امّتی پس از پیغمبرش هادی میباشد (البته هدایت کننده این امت علی بن ابیطالب عليهما سلام الله می باشد). حاکم حسکانی گوید: خبر داد ما را ابو محمد عبدالله پسر عبدالرحمن حرضى... خبر داد ما را یحیی پسر حرث از عبدالله پسر عامر گفت: 💠کَنده شده بود زرقاء کوفی بسوی معاویه (زرقاء کوفی که از زنهای محترم کوفه بود بسوی معاویه حرکت کرد). پس هنگامی که بر او داخل گردید معاویه به او گفت: درباره مولى المؤمنين علی(علیه السلام) چه میگوئی؟ 💢پس این اشعار را انشاء نمود: درود خداوند بر قبر شاه بود عدل مدفون آن دادگاه دو بالش یکی عدل و ایمان کل شده عدل و ایمانش آرامگاه معاویه به او گفت: این طور بزرگ شمردن و این طرز ادب کردن را از کجا آوردی؟ پس زرقاء گفت: 🔸شنیدم خداوند در کتابش به پیغمبرشﷺ میفرماید: {إِنَّمَا أَنْتَ مُنْذِرٌ} و برای هر امّتی پس از پیغمبرشﷺ هادی است، ترساننده پیغمبرﷺ است و هادی، علی ولی الله است.🔹 📚بصائر یا قرآن و اهل بیت📄صفحه: ۳۰۷

#توحیدی #مومن #قلب #خاص قَلْبُ الْمُؤْمِنِ عَرْشُ الرَّحْمنِ. لا يَسَعُني اَرْضي وَ لا سَمائي وَ لكِنْ يَسَعُني قَلْبُ عَبْدِيَ الْمُؤْمِنِ

#سعادت #شقاوت #طاعت #گناه  امام على عليه السلام : لا يَسعَدُ امْرُؤٌ إلاّ بِطاعَةِ اللّه ِ سُبحانَهُ وَ لا يَشقَى امْرُؤٌ إلاّ بِمَعصيَةِ اللّه ِ؛ هيچ كس جز با اطاعت خدا خوشبخت نمى شود و جز با معصيت خدا بدبخت نمى گردد. [غررالحكم، ح  #خاص

#توحیدی #فقر #جهل اِلهِی اَنَا الْفَقِیرُ فِی غِنایَ فَکَیْفَ لا اَکُونُ فَقِیرا فِی فَقْرِی اِلهِی اَنَا الْجاهِلُ فِی عِلْمِی فَکَیْفَ لا اَکُونُ جَهُولاً فِی جَهْلِی؛ خدایا من در حال توانگری نیازمندم.پس چگونه در حال نداری نیازمندت نباشم؟ معبودا! من در حال دانائیم نادانم؛ پس چگونه در حال جهلم نادان نباشم؟» دعای عرفه امام حسین علیه السلام #خاص

#اهل_بیت #امیرالمومنین #حدیث_داستانی #خاص #شیعه #فقیر #علم عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ یُوسُفَ عَنْ مَنْصُورِ بْنِ بُزُرْجَ قَالَ: قُلْتُ لِأَبِی عَبْدِ اَللَّهِ اَلصَّادِقِ عَلَیْهِ السَّلاَمُ مَا أَکْثَرَ مِنْکَ سَیِّدِی ذِکْرَ سَلْمَانَ اَلْفَارِسِیِّ فَقَالَ لاَ تَقُلْ سَلْمَانُ اَلْفَارِسِیُّ وَ لَکِنْ قُلْ سَلْمَانُ اَلْمُحَمَّدِیُّ أَ تَدْرِی مَا کَثْرَةُ ذِکْرِی لَهُ؟ قُلْتُ لاَ قَالَ لِثَلاَثٍ أَحَدُهَا إِیثَارُهُ هَوَی أَمِیرِ اَلْمُؤْمِنِینَ عَلَیْهِ السَّلاَمُ عَلَی هَوَی نَفْسِهِ وَ اَلثَّانِیَةُ حُبُّهُ اَلْفُقَرَاءَ وَ اِخْتِیَارُهُ لَهُمْ عَلَی أَهْلِ اَلثَّرْوَةِ وَ اَلْعُدَدِ وَ اَلثَّالِثَةُ حُبُّهُ لِلْعِلْمِ وَ اَلْعُلَمَاءِ إِنَّ سَلْمَانَ کَانَ عَبْداً صَالِحاً حَنِیفاً مُسْلِماً وَ ما کانَ مِنَ اَلْمُشْرِکِینَ

#امیرالمومنین #اهل_بیت #خاص رسولُ اللّه ِ صلى الله عليه و آله :مَن أرادَ أن يَنظُرَ إلى آدمَ في علمِهِ ، و إلى نوحٍ في فَهمِهِ ، و إلى إبراهيمَ في حِلمِهِ ، و إلى يحيى بنِ زكريّا في زُهدِهِ ، و إلى موسى بنِ عِمرانَ في بَطْشِهِ ، فَليَنْظُرْ إلى عليِّ بنِ أبِي طالبٍ .[تاريخ دمشق : 42 / 313 / 8862 .] پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :هر كه مى خواهد دانش آدم را ببيند و بينش نوح و بردبارى ابراهيم و زهد يحيى بن زكريا و قدرت موسى بن عمران را، به على بن ابى طالب بنگرد

#اهل_بیت #امیرالمومنین #خاص علی علیه السلام دروازه شهر علم: «أنَا مَدینَهُ العِلمِ وعَلِیٌّ بابُها، فَمَن أرادَ العِلمَ فَلیَأتِ البابَ»؛[۱] من شهر دانشم و علی، دروازه آن است. آن که دانش می خواهد، باید از [این] دروازه در آید. «أنَا مَدینَهُ العِلمِ وعَلِیٌّ بابُها، فَمَن أرادَ المَدینَهَ فَلیَأتِ البابَ»؛[۲] من شهر دانشم و علی، دروازه آن است. آن که آهنگ [ورود به] شهر دارد، باید از این دروازه به آن در آید. «أنَا مَدینَهُ العِلمِ وعَلِیٌّ بابُها، فَمَن أرادَ العِلمَ فَلیَأتِ بابَ المَدینَهِ»؛[۳] من شهر دانشم و علی، دروازه آن است. آن که دانش می خواهد، باید از دروازه شهر، وارد شود. «أنَا مَدینَهُ العِلمِ وعَلِیٌّ بابُها، فَمَن أرادَ البابَ فَلیَأتِ عَلِیّا»؛[۴] من شهر دانشم و علی، دروازه آن است. آن که می خواهد از دروازه [شهر] وارد شود،نزد علی برود. «یا عَلِیُّ، أنَا مَدینَهُ العِلمِ وأنتَ البابُ، کَذَبَ مَن زَعَمَ أنَّهُ یَصِلُ إلَی المَدینَهِ إلّا مِنَ البابِ»؛[۵] ای علی! من شهر دانشم و تو دروازه آنی. آن که می پندارد از راهی جز این دروازه به شهر دست خواهد یافت، دروغ گفته است. «أنَا مَدینَهُ العِلمِ و عَلیٌّ بابُها، ولَن تُدخَلَ المَدینَهُ إلّا مِن بابِها»؛[۶] من شهر دانشم و علی، دروازه آن است، و به شهر، جز از دروازه آن، وارد نمی شوند. «أنَا مَدینَهُ العِلمِ وعَلِیٌّ بابُها، وهَل تُدخَلُ المَدینَهُ إلّا مِن بابِها»؛[۷] من شهر دانشم و علی، دروازه آن است، و آیا به شهر، جز از دروازه آن، داخل می شوند؟! «أنَا مَدینَهُ العِلمِ وعَلِیٌّ بابُها، فَمَن أرادَ العِلمَ فَلیَقتَبِسهُ مِن عَلِیٍّ»؛[۸] من شهر دانشم و علی، دروازه آن است. آن که دانش می خواهد، باید از علی پرتو بگیرد. علی علیه السلام دروازه شهر حکمت: «أنَا مَدینَهُ الحِکمَهِ وعَلِیٌّ بابُها، فَمَن أرادَ الحِکمَهَ فَلیَأتِ البابَ»؛[۹] من شهر حکمتم و علی دروازه آن است. پس آن که حکمت می خواهد، باید از دروازه درآید. «أنَا مَدینَهُ الحِکَمِ _ أوِ الحِکمَهِ _ وعَلِیٌّ بابُها، فَمَن أرادَ المَدینَهَ فَلیَأتِ بابَها»؛[۱۰] من شهر حکمت ها (یا حکمت) هستم و علی دروازه آن است. پس آن که آهنگ شهر دارد، باید از دروازه آن، درآید. «مَعاشِرَ النّاسِ ! أنَا مَدینَهُ الحِکمَهِ وعَلِیُّ بنُ أبی طالِبٍ بابُها، ولَن تُؤتَی المَدینَهُ إلّا مِن قِبَلَ البابِ»؛[۱۱] ای مردم! من شهر حکمتم و علی بن ابی طالب، دروازه آن است. هرگز وارد شهر نمی شوند، جز از جانب دروازه. «یا عَلِیُّ، أنا مَدینَهُ الحِکمَهِ وأنتَ بابُها، فَمَن أتَی المَدینَهَ مِن البابِ وَصَلَ»؛[۱۲] ای علی! من شهر حکمتم و تو دروازه آنی. پس کسی که از دروازه وارد شود، به شهر می رسد. علی علیه السلام دروازه بهشت: «أنَا مَدینَهُ الحِکمَهِ وهِیَ الجَنَّهُ، وأنتَ یا عَلِیُّ بابُها، فَکَیفَ یَهتَدِی المُهتَدی إلَی الجَنَّهِ ؟ ! ولا یَهتَدی إلَیها إلّا مِن بابِها»؛[۱۳] من شهر حکمتم _ که همانا بهشت است _ و تو ای علی! دروازه آن هستی. چگونه رهرو به بهشت راه می برد؟ به سوی آن، راه نمی بَرد، مگر از دروازه آن. علی علیه السلام درِ خانه‌ دانش: «أنا دارُ العِلمِ وعَلِیٌّ بابُها»؛[۱۴] من خانه دانشم و علی، درِ آن [خانه] است. علی علیه السلام درِ خانه حکمت: «أنَا دارُ الحِکمَهِ وعَلِیٌّ بابُها»؛[۱۵] من خانه حکمتم و علی، درِ آن [خانه] است #طریق #ثقلین

#اهل_بیت #امیرالمومنین #خاص #ثقلین قالَ رَسولُ اللّهِ(ص): سُدّوا هذه ألابوابَ غَیرَ بابِ عَلِیّ. پیامبر خدا(ص) فرمود: درهاى مسجد را، بجز در خانه على، ببندید.[۱] ماجرای بستن درها پیامبر(ص) در نخستین روزهای ورود به شهر یثرب، مسجدی ساخت که بعدها مسجدالنبی نامیده شد. پس از آن اتاق‌هایی متصل به مسجد برای سکونت پیامبر(ص) و برخی از همسران آن حضرت ساخته شد. به مرور برخی از صحابه برای خود اتاقی در کنار مسجد ساختند. این اتاق‌ها علاوه بر دری که به سمت بیرون داشتند، دری هم به سمت مسجد داشتند و در وقت نماز، صاحبان آنها از این در وارد مسجد می‌شدند و دوباره از همان در برمی‌گشتند. پیامبر(ص) به فرمان خدا مأمور شد همه آن درها را غیر از در خانه علی بن ابی طالب(ع) ببندد. برخی پس از شنیدن این دستور ناراحت شدند و اعتراض کردند. حضرت فرمود: «من مأمور بستن این درها غیر از در خانه علی شده‌ام. شما در این باره سخنانی گفتید. به خدا سوگند، من از پیش خودم به بستن یا گشودن دری دستور ندادم. من به وظیفه‌ای مأمور شدم و از آن تبعیت کردم.

#تربیتی #اجتماع #خانواده ◼️ حدیث شریف علوی: ✍ الإمامُ عليٌّ عليه‌السلام: امْنُنْ على مَن شِئْتَ تَكُنْ أميرَهُ واحْتَجْ إلى مَن شِئْتَ تَكُنْ أسيرَهُ واسْتَغْنِ عَمّن شِئتَ تَكُنْ نَظيرَهُ. ✍ امام على عليه‌السلام: به هركه خواهى خوبى كن تا فرمانرواى او شوی، دست نياز به سوى هر كه خواهى دراز كن تا اسيرش گردى و از هركه خواهى بى‌نيازى جوى، تا همتاى او شوى. 📚الخصال- ج۱۴، ص۴۲۰ #خاص

قال امیرالمومنین (علیه‌السلام): التَّفَكُّرُ فِي مَلَكُوتِ السَّمَاوَاتِ وَ الْأَرْضِ عِبَادَةُ الْمُخْلَصِينَ تفکر و اندیشه در ملکوت آسمان ها و زمین، عبادت بندگان مخلص است. تصنیف غرر / ۵۴۵ #عبادت #تفکر #ملکوت #طریق #خاص